☑️باطن مناسک حج - بخش اوّل
▪️مراسم حج، در واقع ماکت کوچکی از سیر باطنی و معنوی سالک الی الله است و سیر حضرت ابراهیم علیه السّلام در واقع راه سلوکی همۀ شیعیان اهل بیت علیهم السّلام است.
▪️همۀ دوستداران امیرالمؤمنین و فرزندان بزرگوارشان علیهم السّلام باید در مسیر سلوک الی الله، راه حضرت ابراهیم علیه السّلام را طی کنند؛ و منازلی را که آن بزرگوار پشت سر گذاشتند، باید یک به یک پشت سر بگذارند.
▪️سفر حج در واقع ماکتی کوچک است؛ الگوی کوچکی است از مسیر آن سیر معنوی و الهی. معنای لغوی خود واژۀ حج هم، رسانندۀ این مطلب است.
▪️واژۀ حج از نظر لغوی، به معنای قصد است؛ و حاجّ که ما به آن در زبان فارسی، حاجی میگوییم و درستش در زبان عربی حاجّ است، به معنای قاصد است؛ به معنای کسی است که مقصدی و مقصودی دارد؛ قصدی دارد و در پی مقصودی راه می سپارد.
▪️بنابراین هر کس که قصد دیدار خدای متعال را کرده، در واقع حاجّ یا حاجی است؛ ولو اینکه هنوز به مکّه هم مشرف نشده باشد. او در واقع حاجّ است؛ یعنی قاصد الی الله است؛ قصد ملاقات و دیدار خدای متعال را کرده است.
▪️سفر حجّی که مؤمنان به آن موفّق میشوند، در واقع ظهور حقیقت حج است؛ جلوهای از حقیقت حج، رقیقه و نازلهای از حقیقت حج است. در واقع، ظاهر حج، قصدِ زیارت خانۀ خدا است؛ و حقیقت حج، قصد و ارادۀ دیدار و ملاقات و زیارت خود حضرت حقّ است.
▪️بارها اشاره کردهایم که آنچه با این عظمت در میان مسجد الحرام میبینیم، که این همه کعبۀ آمال مؤمنین است، همۀ مسلمانها در همۀ نقاط عالم رو به آن نماز میگزارند، حجّاج و معتمرین حول این خانۀ بزرگ طواف میکنند و خداوند متعال این همه عظمت برای آن قائل شده است؛ این خانه در واقع ماکتی از دل و قلب است.
▪️اصل کعبه که خانۀ حقیقی خدای متعال است، دل مؤمن است؛ چنان که فرمود: زمین و آسمان گنجایش منِ خدا را ندارد؛ ولکن قلب عبد مؤمن من، گنجایش من را دارد.
▪️قَلْبَ الْمُؤمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ
قلب مؤمن عرش الهی است.
▪️و الْقَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلَا تَُسكِن حَرَمَ اللهِ غَيْرَ اللهِ
قلب حرم خدا است و در خانۀ خدا، در حرم الهی، غیر خدا را سکونت نده و راه نده.
▪️علی ایّ حال، حقیقتِ حج، همان سلوک الی الله است.
ادامه دارد....
◾️استاد مهدی طیّب ۸۴/۱۰/۲۲◾️
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۵ تیر ۱۴۰۱
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
☑️باطن مناسک حج - بخش اوّل ▪️مراسم حج، در واقع ماکت کوچکی از سیر باطنی و معنوی سالک الی الله است و
☑️باطن مناسک حج - بخش دوّم
▪️عرفه، پیام بزرگی دارد. شما میدانید؛ حجّ هیچ حاجی پذیرفته نیست، مگر اینکه عرفه را درک کند؛ یعنی در روز عرفه در فاصلۀ بین اذان ظهر تا غروب آفتاب، سرزمین عرفات را درک کند؛ ولو چند دقیقه هم شده خودش را به آنجا برساند و آنجا حضور پیدا کند؛ که اگر نتواند خودش را در روز عرفه، به عرفات برساند، حجّ او پذیرفته نیست؛ حجّش باطل است. لذا داریم اَلْحَجُّ عَرَفَةُ: اصلاً حج، عرفه است؛ محور و کانون حج، عرفه است.
▪️عرفه یعنی سرزمین معرفت؛ یعنی عرصۀ معرفت. انسان در سلوک الی الله، در مسیر سیر الی الله، میبایست به وادی معرفت راه پیدا کند و سر از منزل معرفت در بیاورد؛ و الاّ حجّ او و سیر او، سیری ناقص و ناپذیرفتنی است و به مقصد و مقصودی که سالک باید در این سیر به آن نائل شود، منتهی نمیگردد.
▪️سرزمین عرفات، به یک معنا، وادیِ معرفت و شناخت است؛ یعنی اگر سالک بخواهد سیرش به دیدار و ملاقات خدا منتهی شود، باید اهل معرفت شود؛ باید به وادی معرفت گام بگذارد. به تعبیری دیگر، وادی عرفه، وادی اعتراف است.
▪️همانطور که میدانید، حضرت آدم ابوالبشر علی نبیّنا و آله و علیه السّلام، در سرزمین عرفات بود که توبه کرد و به کوتاهی خودش در اجرای امر الهی و فریبی که از شیطان خورد، اعتراف کرد.
▪️فریبی که حضرت آدم علیه السّلام از شیطان خورد، بر اساس صداقت محضی بود که داشت. او باور نمیکرد که کسی به دروغ به نام خدا سوگند بخورد و وقتی ابلیس به تعبیر قرآن کریم قاسَمَهُما: برای آدم و حوّا سوگند خورد که من خیرخواه شما هستم، حضرت آدم علیه السّلام روی صداقتی که داشت، حرف ابلیس را باور کرد.
▪️به هر حال، آدم و حوّا فریب ابلیس را خوردند و از بهشت رانده شدند و هر یک به گوشهای از عالم، تبعید شده و سالها در پی هم میگشتند و در فراق یکدیگر میگریستند.
▪️در وادی عرفات بود که خدای متعال، آن کلمات را به آدم علیه السّلام القاء کرد و با آن کلمات، توبۀ آدم علیه السّلام را پذیرفت.
▪️لذا روز عرفه، هم روز معرفت است و هم روز اعتراف؛ اعتراف به خطیئات، اعتراف به کوتاهیها، اعتراف به اینکه آنچه شرط بندگی حضرت حق بود را نتوانستیم به جا بیاوریم؛ نتوانستیم آنگونه که ادب بندگی حضرت حقّ اقتضا میکرد، در محضر الهی مؤدب عمل کنیم.
▪️این اعتراف به عجز، به نقص، به کوتاهی، و به عصیان و طغیان و به غفلتها، خاصّ روز عرفه است. پس روز عرفه یک معنایش روز اعتراف است.
▪️روز عرفه، روز توبه است؛ روزی است که توبۀ حضرت آدم علیه السّلام پذیرفته شد. انشاءالله از این روز بهره ببریم.
ادامه دارد....
◾️استاد مهدی طیّب ۸۴/۱۰/۲۲◾️
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۵ تیر ۱۴۰۱
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
◾️قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی در شب هشتم ماه مبارک رمضان سال ۱۴۴۲ ه. ق، برابر با ۱۴۰۰/۱/۳۱◾️
◾️قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی در شب هشتم ماه مبارک رمضان سال ۱۴۴۲ ه. ق، برابر با ۱۴۰۰/۱/۳۱◾️
☑️جلسه سیزدهم شرح رساله لقاءالله #قسمت_هشتم
▪️یکی از لطایف قرآن در معرض قرار گرفتن است.
طوری در معرض قرآن قرار بگیریم که نه توجهی به جِرم و ظاهر قرآن و نه به تجوید قرآن و نه حتی توجه به لفظ و مفهوم آن داشته باشیم.
یعنی از آن سوی عالَم قرآن را تلاوت میکنند و ایشان هم در معرض قرار گرفته و به تبَعِ آنها تلاوت میکند.
ای دعا ازتو، اجابت هم ز تو
▪️یکی دیگر از لطایف قرآن کریم، فرائض قرآن است. یکی از فرائض قرآن این است که خداوند را ذکر کنیم و به یاد خدا باشیم. ذکر الله
▪️یکی دیگر از فرائض قرآن که خداوند اِلقاء کرد این است که میگوید: "رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا ( آیه ۹ سوره مزمل )
من را وکیلِ خود بگیرید. اصلاً این یک قاعده و یک دستور قرآنی است.
▪️خدای متعال فومود: در تمام امورتان، مرا وکیل بگیرید و "این یک قائده است".
و این از الطاف الهیه است.
▪️در اینجا میگوییم: بارالها من می آمدم قرآن بخوانم ولی بلد نیستم .
▪️میخواهم آنطور که تو و پیغمبر تو میخواهید، قرآن را تلاوت کنم.
▪️خدایا! میخواهیم قرآن تلاوت کنیم تا ببینیم تجلیّات تو در قرآن چیست .که امام صادق فرمود: "وَ لَقَد تَجَلّل الله لِخَلقِه في کَلامِهِ وَ لکِّنَهُم لا یُبصِروُن" خدای متعال در کلامش یعنی در قرآن تجلی کرده است لکن مردم نمیبینند.
▪️آن قرآنی که تو در آن تجلی کردی، آن هم همین قرآن هست و تو در همین قرآن تجلی کردی ولی من نمیبینم!!
▪️حالا وقتی آمدیم قرآن بخوانیم لب را باز میکنم و لب قرآن میخواند، زبان قرآن میخواند و فعلِ قرائت به همین تکلم ظاهری هست و لب و زبان و حتی گوش وقتی الفاظ قرآن را میشنود، بهره خود را میبرند
▪️اما قلب میگوید: تو که گفتی "نزل به الروح الامین علی قلبک " (شعراء - ۱۹۳ ، ۱۹۴) این قرآن را بر قلب پیغمبر نازل کردی. بعد هم امام صادق به ما فرمود که تو در این کتاب تجلی کرده ای "فَهُم لا یُبصِرون" و مردم نمیدانند.
مراد ما این نحوه قرائت قرآن است
#رمضان_۱۴۰۰
#جلسه_سیزدهم_شب_۳۱_۱_۱۴۰۰
#شرح_رساله_لقاءالله
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۵ تیر ۱۴۰۱
🏴 شهادت حضرت امام محمد بن علی الباقر علیهما السلام را به ساحت مقدس حضرت صاحب الزمان، و شیعیان و محبین اهلبیت علیهم السلام تسلیت عرض میکنیم.
▪️صلوات عرشی جناب ابن عربی بر حضرت امام محمد باقر علیهالسلام
صَلَواتُ اللهِ و ملائِکتِه و حَمَلةِ عَرشِهِ و جَمیعِ خَلقِه مِنْ أرضِهِ و سَمائِهِ علی باقرِ العلومِ، شخصِ العِلمِ و المعلومِ، ناطقة الوجودِ، ضرغامِ آجامِ المعارِفِ، المُنکشِفِ لِکُلِّ کاشفِ، الحیاةِ السّاریَهِ فی المجارِی، النُّورِ المُنبَسِطِ علی الدُّراری، حافظِ معارجِ الیقینِ، وارثِ علومِ المُرسَلینِ، حقیقةِ الحقائقِ الظُّهوریَّهِ، دَقیقةِ الدّقائق النُّوریَّهِ، الفُلکِ الجاریَّة فی اللُّجَجِ الغامرَةِ، المُحیطِ عِلمُهُ بِالزُّبُرِ الغابِرَة، النَّباء العَظیمِ و الصِّراطِ المُستَقیمِ، المُستَنَدِ لِکُلِّ وَلیٍّ، مُحَمَّد بنِ عَلیٍّ علیه السلام.
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۶ تیر ۱۴۰۱
☑️باطن مناسک حج - بخش سوّم
▪️در سیر مؤمن، طیّ چنین وادییی ضروری است؛ لذا سالک الی الله در آغاز راه، پس از اینکه به یقظه و بیداری نائل میشود و به خود میآید، انسانی که عمری را با بطالت و روزمرگیها طی کرده و همۀ آرمانش، خوردن و نوشیدن و پوشیدن و لذّتهای طبیعی و حیوانی بوده، وقتی به خود میآید و از خواب غفلت بیدار میشود و متوجّه میشود که خدا مرا نیافریده است تا بخورم و بیاشامم و بخوابم و استراحت کنم؛ اینها زندگی حیوانی است؛ من انسانم؛ من اشرف مخلوقاتم؛ مقصد و هدف از آفرینش من چنین زندگییی نبوده؛ جایگاه من، این دِه عالم طبیعت نیست؛ من از سرزمین بزرگی به اینجا تبعید شدهام.
▪️تو را ز کنگرۀ عرش میدهند صفیر
▪️نشیمن تو نه این کنج محنت آباد است
▪️من متعلّق به اینجا نیستم؛ من یک مرغ عرشیم که تبعید شده ام.
▪️مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
▪️چند روزی قفسی ساختهاند از بدنم
▪️سالک وقتی به این یقظه و بیداری میرسد و به خود میآید و از این خواب غفلت بیدار میشود، اولین کاری که باید بکند، توبه است. بحث توبه، بحث مفصّلی است. اگر خدا روزی کرد و قرار شد به منازل سلوک اشاراتی بکنیم، در وادی توبه صحبتهایی را خواهیم کرد؛ ان شاءالله.
▪️به هر صورت، سرزمین معرفت، سرزمین توبه هم هست؛ یعنی وقتی انسان به معرفت رسید، هرچه کرده را کوچک میبیند؛ کوتاه میبیند؛ ناقص میبیند؛ لذا نه تنها از معصیتهایش توبه میکند، از طاعتهایش هم توبه میکند.
▪️زاهدان از گناه توبه کنند
▪️عارفان از عبادت استغفار
▪️لكُلِّ مَعْصِيَةٍ وَ طاعَةٍ أَسْتَغْفِرُ اللهَ
برای همۀ معصیتهایی که مرتکب شدم و برای همۀ طاعاتی که به جا آوردم، خدایا از تو پوزش میخواهم.
▪️معصیتهایم که معصیت بود، طاعاتم هم معصیت بود. به تعبیر زیبای مناجات بعد از دعای عرفه که در مفاتیح هست و دیدهاید، که به خدا عرض میکند: خدایا کسی که حسنات او مَساوی است، چگونه مَساوی او، مَساوی نباشد:
إلَهِی مَنْ كَانَتْ مَحَاسِنُهُ مَسَاوِیَ، فَكَيْفَ لا تَكُونُ مَسَاوِيهِ مَسَاوِیَ؟!
▪️و کسی که حقایق او دعاوی است، چگونه دعاوی او دعاوی نباشد؟!
▪️این است که فردی که به معرفت میرسد، طاعات خودش را هم معصیت میبیند؛ که نتوانسته حقّ بندگی حضرت حقّ را، آنگونه که باید، به جا آورد. این است که شرمنده از عباداتش، استغفار میکند.
▪️در نماز هم همین گونه است. بالاترین نقطۀ نماز، سجده است. سجده، جلوۀ مرتبۀ فنای در ذات است. اگر تکبیرةالاحرام را آغاز مرحلۀ فنای در افعال بدانیم و رکوع را جلوۀ فنای در صفات، در واقع سجده تجلّی فنای ذاتی است؛ یعنی بلندترین قلۀ نماز، سجده است.
▪️حال ببینید! وقتی سر از سجده برمیدارید، بین دو سجده، مستحبّ است که استغفار کنید:
اَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبِّی وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ
یعنی از بلندترین قلۀ نمازتان استغفار میکنید.
▪️بعد از نماز هم، سلام نماز را که دادید، خصوصاً بین ما شیعیان، سنّت است؛ سه بار میگوییم: اللهُ اَكبَر، اَللهُ اَكبَر، اَللهُ اَكبَر؛ یعنی خدا بزرگتر از آن است که من بتوانم حقّ بندگی و عبادت او را به جا بیاورم.
▪️بعد هم استغفار میکنیم:
أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذى لا إِلـهَ إِلاّ هُو الْحَىُّ الْقَیُّومُ ذُوالجَلالِ وَ الإِکْرامِ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ
▪️مستحب است انسان بعد از نماز سه بار [با این عبارت] استغفار کند و بعد سر به سجده بگذارد و بگوید: الهی عَفْوا عََفْوا عََفْوا.
▪️از چه داری طلب عفو میکنی؟ از همین نمازی که خواندم. خدایا! این نماز نبود که! این شایستۀ تو نبود که! زیبندۀ تو نبود که! لذا انسان اهل معرفت، از طاعاتش هم توبه میکند. وادی معرفت، سرزمین عرفات، عرصۀ توبه است؛ توبه از طاعت و معصیت؛ از هر دو.
▪️در غروب روز عرفه، حاجی از وادی عرفات حرکت میکند و به سرزمین مشعرالحرام وارد میشود که سرزمین شعور است؛ سرزمین فهم و درک و آگاهی است.
ادامه دارد....
◾️استاد مهدی طیّب ۸۴/۱۰/۲۲◾️
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۶ تیر ۱۴۰۱
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
☑️باطن مناسک حج - بخش سوّم ▪️در سیر مؤمن، طیّ چنین وادییی ضروری است؛ لذا سالک الی الله در آغاز راه
☑️باطن مناسک حج - بخش چهارم
▪️در غروب روز عرفه، حاجی از وادی عرفات حرکت میکند و به سرزمین مشعرالحرام وارد میشود؛ که سرزمین شعور است؛ سرزمین فهم و درک و آگاهی است.
☑️سرزمین مشعر هم سرزمین عجیبی است. مشعر یعنی وادی شعور، وادی فهم.
▪️حاجی حقایق جدیدی را بالاتر از آنچه در وادی معرفت به شناخت آنها نائل شد، در وادی مشعر به شعور آنها میرسد؛ اسم دیگر این سرزمین، وادی مُزدلفه است. مُزدلفه از اِزدلاف میآید؛ به معنی نزدیکی؛ یعنی وادی نزدیک شدن به حضرت حقّ است. این حاجی، این قاصد، این سالک الی الله، یک گام به خدای متعال نزدیکتر شد.
▪️حاجیها شبانه در همان تاریکی، به جمع کردن سنگریزهها مشغول میشوند، برای نبردی که در پیش دارند. در واقع برای مبارزهای که در پیش روی آنهاست، سلاح تهیه میکنند.
▪️نزدیکیهای صبح، نماز صبح را میخوانند و به مرز انتهایی سرزمین مشعر که اسم آن وادی مُحَسَّر است، میآیند. وادی مُحَسَّر، در واقع مثل خطّ آغاز حمله است.
▪️همۀ حاجیها آنجا منتظر میایستند تا تیغ آفتاب بزند. همین که آفتاب زد، از وادی مُحسَّر وارد سرزمین منا میشوند.
▪️وادی مُحسَّر، نقطۀ انتظار است. حقیقت آن، حقیقت انتظار سالک است. یعنی سالک بعد از اینکه در وادی معرفت حضور پیدا کرد و به نقص و کاستی خود اعتراف کرد و توبه کرد؛ و به سرزمین مشعر آمد و به شعور رسید و به نزدیکی رسید و نزدیکی خودش با حضرت حق را درک کرد و برای مبارزۀ نهایی با آنچه غیر خداست سلاح برگرفت، حالا در وادی مُحسَّر، به انتظار فرج میایستد؛ یعنی حالا آنجا باید منتظر بایستد تا آفتاب بزند. حقیقت این آفتاب هم، آفتاب ولایت است که میتابد و اذن ورود به سرزمین عشق، یعنی سرزمین منا صادر میشود.
▪️سرزمین منا، سرزمین آرزوهاست؛ سرزمین عشق، احساس و عاطفه است. انسان، از وادی معرفت و شعور که عبور و دوران انتظار را طی کرد، به سرزمین عشق و احساس و آرزو و منا میرسد. سرزمین بزرگ و مقدّسی است این سرزمین!
▪️حاجیها در آغاز روز عید قربان که وارد سرزمین منا میشوند، اوّل میروند جمرۀ عقبه را رمی میکنند؛ در واقع، از سه جلوهای که از شیطان در آنجا هست، جلوۀ بزرگتر را روز اوّل، روز عید قربان، رمی میکنند. رمی هم در واقع یک مبارزه است. حاجی سلاحهایی را که از سرزمین شعور و آگاهی، از سرزمین قرب و نزدیکی با خودش آورده، در اینجا استفاده میکند؛ به سمت آنچه غیر خداست، حمله ور میشود و با شیطان به مَصاف مشغول میگردد و هفت سنگ به آن میزند.
▪️این عدد هفت، رمز مهمّی است؛ هم در طواف خانۀخدا این عدد هفت را میبینیم، هم در سعی بین صفا و مروه و هم در تعداد سنگریزههایی که به جمرهها زده میشود. رمز این عدد هفت هم، رمز خاصّی است.
▪️سه جمره وجود دارد؛ یعنی سه جلوه از شیطان. اگر به معنای باطنی و عرفانیش بگوییم، یک جلوه در جسم و عالم مادّه، یک جلوه در نفس و عالم خیال یا عالم مثال، و یک جلوه در روح و عالم عقل. اینها سه جلوۀ شیطان در مراتب مختلف وجود است که حاجی به مبارزه و جنگ با آنها میرود.
▪️این سه جلوه را از منظر اجتماعی هم میشود تعیین کرد: نمودهای قدرتهای اهریمنی در عالم، چه قدرتهای شیطانیِ اقتصادی که به زرشان متّکی هستند؛ چه نیروهای نظامی اهریمنی که به سلاح و به زورشان متّکی هستند؛ و چه نیروهای فرهنگی اهریمنی که به ابزارهای تبلیغاتی و به مبارزات فرهنگی و تزویرهایشان متّکی هستند. علی ای حال، حاجی این سه جلوۀ ابلیس در زندگی را مورد حمله قرار میدهد.
▪️البتّه روز اوّل، همان جمرۀ عقبه که جلوۀ بزرگتر ابلیس است، آن تجلّی اصلی ابلیس را مورد حمله قرار میدهد. در این هفت سنگ هم رازهایی هست. شاید هفت دری را که شیطان از آنها به سمت انسان حرکت میکند، مورد حمله قرار میدهد؛ همان هفت دری که درهای دوزخ است. لَها سَبعَهُ اَبوابٍ: برای دوزخ، هفت در است.
▪️آن هفت سنگی که حاجی میزند، در واقع گویا این هفت در را مورد حمله قرار میدهد. اینکه این هفت در دوزخ چیست، تعبیرهای مختلفی برای آن وجود دارد. به یک تعبیر، حواس پنج گانۀ ما به علاوۀ شهوت و غضب است؛ یعنی قوّۀ بینایی، قوّۀ شنوایی، قوّۀ چشایی، قوّۀ بویایی، قوّۀ بساوایی و لامسه، این پنج حس به علاوه شهوت و غضب؛ میشود هفت در دوزخ. به یک معنا، اینها را مورد حمله قرار میدهد.
▪️این عدد هفت، معانی دیگری هم دارد. شاید هفت مرتبۀ وجود انسان است؛ چون وجود انسان، هفت مرتبه دارد؛ یعنی در تمام مراتب وجود خودش، ابلیس را مورد حمله قرار میدهد؛ هم در ظاهرش، هم در باطنش، هم در قلبش، هم در روحش، هم در سرّش، هم در خفی، هم در اخفا. این هفت مرتبۀ وجود انسان است. این هفت سنگی که میزند، شاید به این معناست که در همۀ مراتب هستی خودم، با آنچه غیر خداست، جنگیدم و مبارزه کردم.
▪️حاجی سپس به قربانگاه میآید برای قربانی.
ادامه دارد....
◾️استاد مهدی طیّب ۸۴/۱۰/۲۲◾️
۱۶ تیر ۱۴۰۱
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
◾️قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی در شب هشتم ماه مبارک رمضان سال ۱۴۴۲ ه. ق، برابر با ۱۴۰۰/۱/۳۱◾️
◾️قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی روز هشتم ،ماه مبارک رمضان ۱۴۴٢ ه.ق ، برابر با ۱۴۰۰/۲/۱◾️
☑️جلسه چهاردهم «شرح رساله لقاءالله » #قسمت_اول
از دقیقه ۱ الی ۱۳
▪️متن رساله : « فهو واجبٌ علی کل مسلم ان ینظر َ فی کل یوم فی عهده ولو خمسین آیة »
▪️بعرض رسید که یکی از روشهای قرائت قرآن.....این است که آدم حق متعال را و پیغمبر و اهل بیت را وکیل بگیرد نایب بگیرد در قرائت قرآن.
اگر قرار باشد آدم وکیل بگیرد بهترین وکیل خودِ خداست
▪️همانطوریکه "وکیل" از اسماءالله است " نعم الوکیل" هم اسم دیگری از اسمای فعلیهء حق است
✔️ " نعم المولی" است، بهترین آقاست .
اینها باید در مرحله ی عمل پیاده شود.
▪️وقتی کسی به ما بگوید که یک بهترین وکیل می خواهم، حالا آدم پولداری هم هست و بهترین وکیل هم که بگیرد و خیلی پُر قیمت و هر چه باشد برایش مسئله ای نیست، حالا اگر بگوید یک بهترین وکیل را به من نشان بده ما اینقدر بی خبر از توحید و بی خبر از قرآنیم که نمیتوانیم راهنمائیش کنیم.....وگرنه باید به او بگوییم که بهترین وکیل « خداست» برو خدا را وکیل بگیر
▪️هم در آن آیه داریم که (( فاتخذونی وکیلا))
و هم این آیه دارد که خداوند (( نعم الوکیل)) است؛
حالا که این است یکی از جاهایی که میتوانیم حق متعال را وکیل بگیریم در [[ قرائت قرآن]] است
▪️حالا با اینکه ...قرآن را خودش بر پیغمبر نازل کرد اما از باب؛
لطف و بزرگواری و رافت و دلسوزی و شفقت اش نسبت به ما
به ما میگوید مرا وکیل کنید .
▪️مرحوم صدرالدین قونوی در متن کتابشان در مفتاح الغیب..... ( که آقای ابن فناری شرحش کرده بنام « مصباح الانس» ) همین اولش دارد که :
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم احمِد نفسک عَنّی حیثُ قلتَ.....فاتخذونی وکیلا
که بارالها تو خودت را از ناحیه من، خودت خودت را ستایش کن حمد کن
▪️به ما میگویند وقتی میخواهی در نماز سوره حمد تلاوت کنی الحمد لله رب العالمین را بعنوان دعا نگیر. در قنوت که میگویی [[ ربنا آتنا...]] بله جنبه دعائی میگیری اما وقتی سوره حمد میخوانی از این باب که سوره قرآن را خدای متعال واجب کرده در نماز بخوانی "بعنوان سوره حمد قرآن بخوان"
نه اینکه بگویی من میخواهم سوره حمد بخوانم و خودم میخواهم .....حمد کنم و از خدا درخواست کنم که ما را به راه راست هدایت کند.
▪️لطافتی که آقای قونوی در مفتاح الغیب شان بکار بردند که....."اللهم احمِد نفسک" یعنی کتابشان از تقاضای حمد شروع میشود.....یعنی ایشان با " نایب گیری" ستایش را شروع میکند....که خدایا خودت خودت را حمد کن....که حامد تو باشی، محمود تو باشی، منتها حامد بودنِ تو از ناحیهء من باشد و وکیلِ منی که حامدِ خودت باشی....
چون در قرآن به ما امر فرمودی که "فاتخذونی وکیلا" ....پس تو را وکیل میگیرم که به نیابت از من خودت را حمد کنی
▪️حمد هر حامدی به اندازهء آن حمد کننده هست.....ولی اگر خدا را وکیل کنم که به نیابت من از طرف من خودش را حمد کند .....این حمد به اندازهء خودِ خداست
ما نمیتوانیم بفهمیم که او خودش را حمد میکند یعنی چی!
▪️حمد ما او را ((حمد فعلی)) است، ولی اگر او خودش خودش را حمد بکند(( حمد ذاتی)) است
نتیجهء این دو حمد اینست که اگر ما حمدش کنیم یک " ثواب فعلی" گیرمان می آید اما اگر او از ناحیهء ما وکیل بشود خودش را حمد بکند یک " ثواب ذاتی" گیر می آید یعنی یک ((قُرب ذاتی)) نصیب ما میشود.
#رمضان_۱۴۰۰
#جلسه_چهاردهم_روز_۱_۲_۱۴۰۰
#شرح_رساله_لقاءالله
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۶ تیر ۱۴۰۱
🍀السَّلامُ علَی مُطَهِّرِ الْأَرْضِ ، وَناشِرِ الْعَدْلِ فِى الطُّولِ وَالْعَرْضِ ، وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمَهْدِيِّ ، الْإِمامِ الْمُنْتَظَرِ الْمَرْضِيِّ🍀
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۶ تیر ۱۴۰۱
«اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ وَلِیَّکَ عَلِیِّ بْنِ اَبِیطالِبٍ اَلَّذِی ما اَشْرَکَ بِکَ طَرْفَةَ عَینٍ اَبَداً اَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ وَلِیِّکَ الْقائِمِ الْمَهْدِیِّ وَ تُصْلِحَ اَمْرَهُ فِی هذِهِ السّاعَةِ»
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۶ تیر ۱۴۰۱
فَحُبُّك راحَتي في کُلّ حینٍ
وَ ذِکْرُك مُونِسي في کُلّ حالي...
#یاحسین
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۶ تیر ۱۴۰۱
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
آیات 41-35 آل عمران، قسمت چهارم بخش اول ● طرح يك سؤال و پاسخ به آن در اينجا ممكن است بپرسى اگر و
آیات 41-35 آل عمران، قسمت چهارم
بخش دوم
● سخنى پيرامون الهامات غيبى و خواطر شيطانى
سخنى پيرامون الهامات غيبى و خواطر شيطانى و سخنانى كه از اين دو ناحيه به گوش مى رسد
در سابق مكرر اين معنا گذشت كه هر لفظى در برابر معنائى وضع شده كه مشتمل بر غرضى است كه از آن معنا منظور است ، از آن جمله دو كلمه ((قول )) و ((كلام )) است كه اگر صوت خارج از دهان آدمى را كلام و قول مى گويند براى اين است كه معناى مورد نظر صاحب صوت را به شنونده منتقل مى كند.
بنابراين هر چيزى كه اين اثر و خاصيت را داشته باشد، يعنى مقصد يكى را به ديگرى منتقل سازد، آن نيز كلام است ، چه صوتى و لفظى باشد و يا اصوات و الفاظى متعدد باشد،
ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 284
و چه آنكه اصلا از جنس صوت نباشد، مثلا اشاره و رمز باشد و انسانها در اينكه صوت مفيد فايده تام و كامل را كلام بنامند، هيچ توقف و ترديد ندارند، هر چند آن صوت از دهان بيرون نيايد، و همچنين در ناميدن اشاره هر چند مشتمل بر صوت نباشد.
قرآن كريم هم مانند همه عقلا معانى و مفاهيمى را كه به دلها القا مى شود كلام خوانده و مى بينيم آنچه از ناحيه شيطان به دلهاى آدميان مى افتد كلام ، قول ، امر، وسوسه ، وحى و وعده خوانده است .
مثلا در آيه : ((و لامرنهم ، فليبتكن آذان الانعام ))القاى شيطان در دل انسانها را، امر خوانده و در آيه ((كمثل الشيطان اذ قال للانسان اكفر)) قول ناميده و در آيه : ((يوسوس فى صدور الناس )) وسوسه و در آيه : ((يوحى بعضهم الى بعض زخرف القول )) وحى و نيز در حكايت كلام ابليس يعنى آيه : ((ان اللّه وعدكم وعد الحق و وعدتكم )) و در آيه : ((الشيطان يعدكم الفقر، و يامركم بالفحشاء، و اللّه يعدكم مغفرة منه و فضلا و اللّه واسع عليم )) وعده شيطان خوانده است .
و اين معنا واضح است كه اينگونه خطورها كه به دل وارد مى شود و ما آن را به شيطان نسبت داده يكجا مى گوئيم شيطان گفت من به ايشان امر مى كنم و جاى ديگر مى گوييم شيطان گفت يا وعده داد، و يا به اولياى خود وحى كرد و يا وسوسه نموده همه اش قول و كلامى است كه از دهان و با حركت زبان صورت نمى گيرد.
و از همين جا به دست مى آيد كه وعده خدا به مغفرت و فضل كه در آيه ديگر در قبال وعده شيطان آمده ، نيز كلام است ، اما كلامى كه به وسيله فرشته صورت مى گيرد و آن نيز مانند وسوسه و كلام شيطان متكى بر زبان و فضاى دهان نيست ، و خداى تعالى در آن آيه وعده به مغفرت و فضل را حكمت خوانده و فرمود ((يوتى الحكمه من يشاء و من يوت الحكمه فقد اوتى خيرا كثيرا)).
ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 285
و نظير آن ، آيه شريفه زير است كه خطور و الهام خدائى را نور خوانده و مى فرمايد: ((و يجعل لكم نورا تمشون به )) و آيه شريفه : ((هو الذى انزل السكينه فى قلوب المؤ منين ، ليزدادوا ايمانا مع ايمانهم و للّه جنود السموات و الارض )) است كه بيانش در تفسير كلمه ((سكينه )) در آيه (248) سوره بقره گذشت .
و همچنين آيه : ((فمن يرد اللّه ان يهديه ، يشرح صدره للاسلام ، و من يرد ان يضله يجعل صدره ضيقا حرجا كانما يصعد فى السماء، كذلك يجعل اللّه الرجس على الذين لا يومنون )) است كه وسوسه شيطان را رجس خوانده و در آيه ((رجز الشيطان )) آن را رجز ناميده .
پس از همه اين آيات بر مى آيد كه شيطان و ملائكه با آدمى تكلم مى كنند اما نه با زبان ، بلكه با القاى معانى در دل او.
#تفسیر_المیزان
#سوره_آل_عمران
#علامه_طباطبایی_ره
🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸
🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹
🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺
▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei
۱۷ تیر ۱۴۰۱
◾️مراقبات شب عرفه◾️
▪️شب نهم ماه ذیالحجّه یعنی شب عرفه، برای عبادت و مناجات، شب بسیار عظیمالقدری است؛ شب مناجات اولیای خدا با حضرت حقّ است.
▪️در روایات داریم که توبه در شب نهم ماه ذیالحجّه مقبول است. اگر کسی میخواهد به درگاه الهی توبه کند؛ برگردد و با خدا آشتی کند؛ پیمان شکنیها را کنار بگذارد و با حضرت حقّ تجدید پیمان و عهد کند، در این شب، در به روی توبه کنندگان گشوده است.
▪️کسی که شب نهم ماه ذیالحجّه را به عبادت به سر برد، ثواب یکصد و هفتاد سال عبادت برای او ثبت میشود.
▪️به هر حال شب نهم ماه ذیالحجّه شب بزرگی است و اعمال و عبادات خاصّی دارد. اهل مراقبه، مراقبات این شب را از دست نمیدهند.
✔️۱- دعای خاصّی برای شب عرفه وجود دارد که مرحوم محدّث قمی در مفاتیحالجنان نقل کرده و دعای بسیار زیبایی است:
▪️اللَّهُمَّ يَا شَاهِدَ كُلِّ نَجْوَى وَ مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوَى وَ عَالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَ مُنْتَهَى كُلِّ حَاجَةٍ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ عَلَى الْعِبَادِ يَا كَرِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا جَوَادُ ....... (برای مطالعه متن کامل دعا به مفاتیحالجنان مراجعه فرمایید)
✔️۲- از دیگر اعمال این شب، هزار بار خواندن تسبیحات دهگانهای است که خواندن آن با آداب خاصّ خود در اعمال روز عرفه هم وارد شده است:
▪️سبْحَانَ الَّذِی فِي السَّمَاءِ عَرْشُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِي الْأَرْضِ حُكْمُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْقُبُورِ قَضَاؤُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْبَحْرِ سَبِيلُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی النَّارِ سُلْطَانُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِي الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْقِيَامَةِ عَدْلُهُ، سُبْحَانَ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاءَ، سُبْحَانَ الَّذِی بَسَطَ الْأَرْضَ، سُبْحَانَ الَّذِی لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلا إِلَيْهِ.
✔️۳- دعایی که در شب و روز جمعه وارد شده است:
▪️اللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّاَ وَ تَهَيَّاَ.... (به مفاتیحالجنان مراجعه فرمایید)
در شب و روز عرفه نیز خوانده میشود؛ دعای زیبایی است؛ کوتاه و کمتر از یک صفحه است؛ ولی مضامین بسیار زیبایی دارد.
✔️۴- زیارت اباعبدالله الحسین علیه السّلام از برجستهترین اعمال شب عرفه یعنی شب نهم ماه ذیالحجّه است. گویا در شب نهم ماه ذیالحجّه، سالک الی الله با این زیارت، با امام حسین علیه السّلام که به سمت کوفه میروند، خداحافظی میکند؛ چون عرب هم موقع آغاز ملاقات و دیدار و هم در موقع جدا شدن، سلام میکند. این سلام دوّم به معنای همان خداحافظی ماست. بنابراین گویا سالکِ اهل مراقبه در شب نهم ماه ذیالحجّه، با امام حسین علیه السّلام وداع میکند و عرض میکند:
▪️السَّلامُ عَلَيْکَ يا اَبا عَبْدِالله....
▪️به هر حال شب بسیار فوقالعادهای است و امیدواریم خدای متعال توفیق بهره بردن از مواهب معنوی این شب را به همۀ ما عطا کند.
◾️استاد مهدی طیّب◾️
#مراقبات_ماه_ذیالحجه
@mohamad_hosein_tabatabaei
۱۷ تیر ۱۴۰۱