#نظر ●من اگر نظر حرام است بسی گناه دارم ●چه کنم نمی‌توانم که نظر نگاه دارم ■واژه انتظار از ریشه (نظر) میباشد که در باب افتعال به کار برده شده است. از مترادف های معنایی آن تانّی و ترقّب قابل اشاره اند که به ترتیب به معنای تامل کردن و چشم داشتن هستند. ■آن چه باعث تمایز این واژه از مترادف های آن می شود، وجود خاصیت مطاوعه در معنای آن است که به طور کلی از خصوصیات باب افتعال به شمار می رود؛ مطاوعه به معنای تأثیر پذیری است و بدین خاطر معنای واژه انتظار برابر با چشم به راه شدن خواهد بود.از مطلب مذکور به این نتیجه میرسیم که انتظار حالت و وصفی است که بر شخص متأثر از یک سلسله امور مترتب  میشود وبین وی وآنچه منتظر آن است رابطه تأثیر و تأثّر برقرار است. ■پس چون فهمیدی انتظار یعنی نظر کردن،حال باید دید شخص منتظر باید به چه نظر کند؟،گویم عاشق منتظر، بباید به حقیقت معشوقش با تمامی مراتب ظاهر و باطنش نظر کند،یعنی نظرش به گونه ای باشد که معشوقش را مقید در وصفی و حالی و مرتبه ای نکند، و او را با تمام جامه هایش دوست بدارد. چنانچه گفته شده: ●به هر رنگی که خواهی جامه میپوش ●که من آن قد رعنا میشناسم

□○عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی○□ □تلاطمات و ناآرامی‎هایی که در روزگار ما در سراسر عالم بروز نموده است، حاوی بشارت بزرگی است. جهان از درد زایمان به خود می‎پیچد و عن‎قریب فرزندی را بیرون خواهد داد. □قبل از بارش باران، تندبادی بر می‎خیزد و گرد و غبار زیادی بر پا می‎کند و همه‎ی خس و خاشاک‎ها و آشغال‎ها را از روی زمین جارو می‎کند. امّا اگر کمی ‎صبر کنیم، باد آرام می‎گیرد و باران می‎بارد و سپس ابرها کنار می‌روند و هوا لطیف و آفتابی می‎شود. آشوب‎ها و نابسامانی‎هایی که در روزگار ما در سراسر جهان پدیدار شده است، نزدیک‎تر شدن هوای لطیف و آسمان صاف و آفتابی عصر ظهور را بشارت می‎دهد. □سواری که از دور می‎آید، پیش از آنکه خودش برسد و دیده شود، گرد و غباری که از زیر پای اسبش بر می‎خیزد، دیده می‎شود. گرد و غبار آشوب‎ها و ناآرامی‎های جهان در روزگار ما، خبر از نزدیک شدن فارِسُ ‎الحِجاز یعنی امام زمان عجّل‌الله‌‌تعالی‌‌فرجه می‎دهد. □کسانی که سال‎ها عَجِّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزَّمان می‎گفتند، چرا از ظهور مشکلات و نابسامانی‎ها کلافه‎اند و تاب تحمّل آن را ندارند؟ این‌ها مقدّمه‎ی ظهور است. پس یا دعای بر تعجیل ظهور حضرت را پس بگیرند یا دست از بی‌‎تابی و بی‌‎قراری بردارند و به آنچه هست تن بدهند. □بعد از هر شلوغی، خلوتی متناسب با آن خواهد بود و هر چه شلوغی بیشتر باشد، خلوت بعد از آن بزرگ‌تر است. در آخرالزّمان شلوغی خیلی زیاد است، به نحوی که یکفُرُ بَعضُهُم بِبَعضٍ وَ یَلعَنُ بَعضُهُم بَعضاً: گروهی گروه دیگر را تکفیر می‎کند و جمعی جمع دیگر را لعنت می‎کند. □○مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □غرض آن که ائمه ی معصومین علیه السلام با این که آن شرایط حساس را داشتند، آن دستورهای سنگین را هم اعمال می فرمودند، که تصورش نیر برای ما مشکل است. حالا اگر کسی بگوید چطور می شود کسی در طول یک شب تا صبح، هزار رکعت نماز بخواند؟! اگر این شب ها را شب های زمستانی چهارده، پانزده ساعته ی حجاز فرض کنیم، شاید وفق بدهد که آقا بتواند در ظرف زمانی یک شب تا به صبح هزار رکعت نماز بخواند. که اگر هر رکعت، یک دقیقه وقت بگیرد، هزار رکعت، هزار دقیقه می شود که شاید در فرض شبهای زمستانی وفق بدهد، اما شب های تابستان چگونه؟(۱۴) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □یا اگر امیرالمومنین علیه السلام هر شب، زیر هر نخلی، دو رکعت نماز می خواند، اگر درختانی که امام کاشته اند، 500اصله باشد، جمعا هزار رکعت می شود، حال چگونه اقا می رسید، یک شب تا به صبح هزار رکعت نماز زیر 500اصله درخت اقامه کند؟ می بینید دستورهای سنگینی را که کمل دارند، وقتی ما می شنویم و می خواهیم آن را در ظرف زمانی جای دهیم، برای ذهن ما استیحاش ادراکی پیش می آید، اگر چه پاسخش برای کسانی که اهلش هستند، روشن است، اما برای ما که نتوانستیم از عهده ی این امور برآییم، سخت است. در جای خود مضبوط است که روز در شب و شب در روز داخل می شود و هر کدام که اصل باشد دیگری به حساب آن اصل می آید و محاسبه می شود.(۱۵) @mohamad_hosein_tabatabaei

□○شرح کامل بیتی از غزل عرشی جناب حافظ○□ ○به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید ○که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها. □اینجا کاملاً معنویت حافظ آشکار است نمی‌دانم کسانی که حافظ را مادی گرا می‌دانند چرا چشمشان را به روی حقایق می‌بندند. □پیر مغان کیست؟ پیر مغان انسان کامل است انسان راه رفته است ولّی خداست انسان کامل راه و رسم منزل‌ها را می‌شناسد. دشواری و صعب العبوری راه را حافظ گفت که بیابان‌ها و دریاها در پیش است و عبور از این بیابان و با این قافله عبور کردن و از کثرت به وحدت رفتن راه درازی است بدون پیر راه که هدایت کند تو را وبدون هادی نمی‌شود رفت. پیر راه لازم است □پیر مغان اشاره به انسان کامل و انسان کامل هم همیشه در این عالم هست. اگر چه ما نشناسیم شما فکر نکنید این عالم بدون انسان کامل میسر است و اگر انسان کامل وجود نداشته باشد اصلاً این عالم وجود ندارد. یک لحظه، حجت همیشه در این عالم است و اون حجت بالغه و کامله خداوند همان پیر راه است. این انسان کامل گاهی مظهر انسان کامل است و گاهی خود انسان کامل. در هر حال حجت بالغه خداوند است که همیشه هست می‌گوید اگر او به تو دستور می‌دهد حتی سجاده‌ات را به می رنگین کن، بهانه نگیر نگو به عقل من چنین نمی‌رسد باید تسلیم دستور حجت خدا باشی اگر اون حجت بالغه به تو گفت، دستورش را بشنو اینجا راهنما را حافظ لازم می‌داند در طی طریق معرفت طی طریق معرفت بدون راهنما نمی‌شود. اتفاقاً یکی از اختلاف‌هایی که بین عارفان و فیلسوفان هست همین جاست. حافظ اینجا به عنوان عارف سخن می‌گوید. یک فیلسوف می‌گوید من تا اونجایی که عقلم می‌رسد می‌روم و هیچ احتیاجی به هادی (انسان کامل) ندارم و عقل من هادی من است اما البته عقل کامل خودش هادی است اون مرشد است اگر عقل کامل باشد و عقل کامل مال اولیا است نه عقل هردنبیل دنیوی ما را به جایی نمی‌رساند. حافظ هادی را لازم می‌داند و اینجا اشاره به چند مطلب است : #لزوم_نبوت #لزوم_امامت □یعنی انسان کامل همیشه در عالم لازم است و اگر لازم نبود خدا انبیا و اولیا را نمی‌فرستاد چرا خدا انبیا و اولیا را فرستاده؟ □خب عقل بهشون داده بوده بروند. دیگر حافظ می‌گوید: اگر پیر مغان در این راه سخت به تو گفت به می سجاده رنگین کن تو رنگین کن و نگران نباش که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها. □سالک کیست؟ اینجا سالک سالک راه حق است اون کسی است که راه را پیموده سالک کسی است که سلوک کرده است این راه را رفته پیچ و خم‌ این راه را می‌داند نشیب و فراز این راه را می‌داند. شب و روز راه را می‌داند، بلندی و پستی راه را می‌داند، مشکلات راه کجاست، این‌ها را می‌داند و به تو می‌گوید از این راه برو. □اینجا حافظ راهنمای کامل را لازم می‌داند. البته گاهی هم گفته شده که حافظ خودش مرشد معینی نداشته و یا اشاره نکرده و یا اویسی بوده و اویسی بودن هم معنی‌اش این نیست که به انسان کامل دسترسی ندارد در عالم معنی دسترسی دارد بلاخره بدون دسترسی به انسان کامل ممکن نیست و یکی در ظاهر دسترسی دارد و یکی کسی که در باطن دسترسی دارد. هر چه بوده حافظ اویسی یا قلندری در اینجا می‌گوید بدون انسان کامل و راهنما که ولّی خدا باشد این راه رفتن سخت است و گاهی انسان از طریق باطن اتصال دارد خب داشته باشد اشکال ندارد. این می انگوری که پیر مغان نمی‌خواهد راه و رسم منزل‌ها که نمی‌خواهد. این صراحت حافظ است کسانی که حافظ را مادی می‌گویند چگونه چشمشان را به روی حقیقت می‌بندد و اونها می‌گویند شما تأویل می‌کنید نه آن‌ها تأویل می‌کنند. □سالک هم راه دارد و هم رسم دارد، هم کیفیت راه رفتنش معلوم است که کجا بروی، کجا بنشینی، کجا استراحت کنی، چقدر راه بروی، اینها را باید هادی راه بگوید حالا ممکن است شما از طریق باطن اتصال داشته باشی با یک مقام معنوی. □استاد نتیجه می‌گیریم که حافظ می‌گوید نترس و اطاعت کن از اون انسان کاملی که تو را راهنمایی می‌کند پیر راه شرط طریق است. ○قطع این مرحله بی‌همرهی خضر مکن ○ظلمات است بترس از خطر گمراهی ○به کوی عشق منه بی‌دلیل راه قدم ○که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد #همش_معرفت_است. □به قول #علامه_طباطبایی این غزل فاتحه الکتاب ابیات حافظ است. می انگوری که صداهتمام نمی‌خواهد . علامه طباطبایی شرحی دارد به می سجاده رنگین کن می را اینجا شریعت گرفته و می‌گوید عبادت خشک فایده ندارد می همان عبادت است وطراوت است و همان عشق است. □یعنی عبادت خشک و خالی فایده ندارد. یعنی اگر سالک بگوید به می سجاده رنگین کن خبر دارد و یک مصلحتی می‌داند تو باید حرف او را گوش کنی نیابد به رأی خودت عمل کنی اینجا عمل به رأی نیست، جای قیاس نیست اینجا باید به حرف انسان کامل توجه کنی. #حکیم_دینانی @mohamad_hosein_tabatabaei

□●استاد فاطمی نیا: دستورالعمل برای ایام اخر ماه شعبان●□ □این ایام باقی مانده از ماه شعبان را خیلی غنیمت بشمارید؛ این روزها بسیار حساس است و باید قدر بدانیم ، سعی کنیم با آمادگی کامل وارد ماه رمضان، ماه مهمانی خدا، شویم! □حدیثی از امام رضا(علیه السلام)واردشده است که بسیار پراسرار است وحساسیت ماه شعبان را نشان میدهد. □کسی درماه شعبان خدمت امام رضا علیه السلام شرفیاب شد و از حضرت تقاضای عملی را کرد که در ماه شعبان انجام دهد. حضرت به آن شخص میفرمایند:" در ماه شعبان به خدا عرضه دار و بگو خدایا اگر در این روزهای گذشته از شعبان مرا نیامرزیده ای ، در روزهای باقیمانده از آن بیامرز" □در این ایام باقی مانده خیلی چیزها میتوان کسب کرد! @mohamad_hosein_tabatabaei

□○عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی○□ □○خوب است آدم فرمانبر باشد و حواسش هم باشد که دارد فرمان می‎برد. □○علم و ثروت و مقام و ... تعیّنات انسان است و باید دنبال انسان بیاید، نه اینکه انسان به دنبال آنها برود. شرافت متعلّق به خود انسان است، نه اینکه انسان شرافتش را از تعیّناتش بگیرد. کسی که دنباله‎روی تعیّناتش باشد، هیچ رشد نخواهد داشت. □○مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○ #انتظار_فرج قسمت ۱○□ □امام زمان حقیقتی است که تمام هستی را از خودش پر کرده است و حیات هرچیزی به اوست. ظهور و انتظار و فرج حقیقت امام زمان با ظهور امام زمانی که محدود به بدن عنصری و نفس جزئی می‌باشد متفاوت است. عوام الناس به دنبال این امام زمان و در واقع این بدن و نفس جزئی هستند لکن خواص به دنبال حقیقت و نورانیت امام زمانند. برخی به دنبال شأن صاحب العصری حضرت هستند که به وجهی یعنی او مصاحب عصر است و در متن عصر و زمان حضور دارد تا زمانی که در بعدی از زمان و مکان ظهور بفرمایند. اما خواص به دنبال شأن امام عصری و امام زمانی حضرتند که در این شأن آن جناب فوق زمان و فوق عصر است یا بدنبال بقیة‌الله الاعظم هستند که این لقب حضرت اشاره به مظهریت الله تبارک و تعالی در بین ماسوی الله را دارد یعنی او خلیفه‌ی حق متعال در ایجاد و افاضه‌ی فیض وجود به موجودات است. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود اگر من را اینگونه نشناسید که «مَعرِفَتِی بِالنُّورَانِیَّةِ مَعرِفَةُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَعرِفَةُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مَعرِفَتِی بِالنُّورَانِیَّةِ»، به معرفت امام راه پیدا نکرده‌اید و امام را نشناخته‌اید و هرکس ما را اینگونه نشناسد «فَهُوَ شَاکُّ وَ مَرتَابٌ وَ هُوَ کافِرٌ»! مطلب خیلی عمیق است... انسان اگر امامش را نشناسد سر از کفر درخواهد آورد. □ظهور و انتظار معنای متفاوتی دارد. یک وقتی است که مراد ما از امام زمان، امامِ محدود و مقید به یک نفس و بدن جزئی است که هم اکنون آن حضرت در کره‌ی زمین زندگی می‌کند. اگر فقط و صرفا به دنبال این باشیم که او ظهور کند و منتظر آن فرج آفاقی باشیم و به دنبال ملاقات آن نفس نفیس محدود جزئی باشیم ممکن است حتی برای ما بعد و دوری پیش بیاید، چرا که این نوع از انتظار نقد نیست، نسیه است و برای کسی که ظرفیت و معرفت درست از ملاقات یا انتظار را نداشته باشد بعد و دوری می‌آورد. این نگرش حاکی از عدم رشد و تکامل است، معنای این انتظار این است که تا آن حضرت به آن شکلی که در ذهن خیلی‌ها نقش بسته ظهور نکند، ما فایده‌ی چندانی نمی‌بریم و همه‌ی فایده ها به زمانی محدود می‌شود که ایشان با جسم ظاهریشان ظهور کنند، این نسیه است. اما نه، اگر به دنبال نَفَس رحمانی باشیم، دنبال یک حقیقتی هستیم که این آقای دارای بدن جزئی، صاحب آن حقیقت است. اگر دنبال آن حقیقت باشیم، لحظه‌ای انتظار از من و شما برداشته نمی‌شود و این معنای این سخن است که «افضل الاعمال انتظار الفرج». چرا؟ چون اگر نگاه ما اینگونه باشد، معتقدیم که آقایی داریم که بی‌نهایت کمالات دارد و لحظه به لحظه می‌تواند به ما افاضه‌ی فیض کند و این دیگر نسیه نیست، نقد نقد است. □فرج یعنی چه؟ فرمود فرج ما فرج شماست... شما به دنبال فرج امام زمانی؟! ایشان که فرجش تحقق پیدا کرده است... او هستی را از خودش پر کرده است. تو به دنبال چه هستی؟! چه فرجی؟! دنبال فرج خودت باش. فرج خودت متحقق نمی‌شود مگر اینکه به محضر امام زمان برسی البته نه به محضر بدن جزئی و مبارک آن حضرت، هرچند خوشا به حال کسی که آن نور نیر را ملاقات کند که سعادتی است عظما؛ چون کسی آن بدن جزئی را ببیند طهارت حاصل می‌کند و ملاقات این جسم جزئی حضرت برکات خاصی هم دارد با اینحال اگر کسی امام شناس نباشد او را به آنجا راه نمی‌دهند. اگر هم راه بدهند چه فایده‌ای دارد؟ مگر آنهایی که راه پیدا کردند امام را شهید نکردند؟ مگر آنهایی که در کربلا در مقابل اباعبدالله الحسین علیه السلام صف کشیدند بدن جزئی امام را ندیدند؟! بدن ایشان که کل نیست، حقیقتش کل است. مگر امام را نکشتند؟! مگر دختر اشعث همسر امام حسن مجتبی علیه السلام نبود؟! دیگر در بحث رویت و مشاهده و دیدن امام از این بالاتر می‌خواهید؟! نَفَس ظاهری حضرت به نَفَس این خانم می‌خورد! چه شد؟ چه طرفی بست؟! خودش می‌گفت که ما با نور ایشان زندگی می‌کردیم! آخرش چه کردی؟! ام فضل یا بهتر است بگوییم ام رذل همسر امام جواد علیه السلام با دیدن حضرت به چه کمالی رسید که من و شما به دنبال اذکار و چله ها هستیم تا جسم مبارک ایشان را ببینیم؟! به جان تک تک شما قسم اینجا که نشسته‌ام دارم با خجالت نام ایشان را می‌برم! بعد بروم به دنبال ایشان که ایشان را ببینم؟! بعد فرضاً رفتم و ایشان را هم دیدم، آنگاه چه بگویم؟! بگویم شیعه‌ی خیلی خاصی بودم؟! سلمان بودم؟ ابوذر بودم؟ آیت الله بهجت بودم؟ علامه حسن‌زاده بودم؟! چه بودم؟! به خدا آنهایی که اینگونه هستند در حضور ائمه‌ی اطهار علیهم السلام ذوب می‌شوند! خدا می‌داند که ما از باطن‌های ایشان خبر نداریم...  علی بن مهزیار، عالم فقیه، کسی که امام حسن عسگری علیه السلام را دیده است، انسان بزرگی که بیست سال به شوق حضرت با پای پیاده مکه رفت تا شاید حضرت را زیارت کند وقتی توفیق تشرف یافت تا آخر عمرش سر به بیابان گذاشت و مجنون و آشفته شد... #ح_م

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □چگونه میشود یک نفر مثل اویس قرن، شب تا به صبح بایستد،؟ آیا دچار عارضه ی کمر درد نگردیده؟ یقینا پس از اذان صبح و ادای نماز واجب شرعی اش نیز مقید بوده تا در بین الطلوعین نخوابد، چون بین الطلوعین وقت خواب نیست، کسانی که اهلش هستند بین الطلوعین را وقت شکار می دانند. شب تا به صبح وقت سفر است، مثل شکارچی که تفنگ به دست میگیرد به صحرا و جنگل می رود، این مسیر رفتن او از منزل تا به صحرا و کوه و دشت، ساعت ها وقت می گیرد، ولی برای یک لحظه، در یک وقت حساس، وقتی شکاری را می بیند، می زند، شاید شکار در یک دقیقه، انجام گرفته باشد، اما مسیر رفتن به محل شکارگاه ساعت ها وقت گرفته است(۱۶) @mohamad_hosein_tabatabaei

آیات 1-6 ، آل عمران ، قسمت اول بخش دوم ● ((تنزيل )) بر تدريج نزول دلالت دارد نَزَّلَ عَلَيْك الْكِتَب بِالْحَقِّ مُصدِّقاً لِّمَا بَينَ يَدَيْهِ در سابق گفتيم : كلمه ((تنزيل )) بر تدريج دلالت دارد، همچنان كه كلمه ((انزال )) بر نزول يكپارچه دلالت مى كند. ممكن است شما به گفته ما خرده گرفته و بگوييد: همه جا كلمه ((تنزيل )) به معناى نزول تدريجى نيست ، به شهادت اينكه در آيه :((لو لا نزل عليه القرآن جمله واحده )) مى بينيم كه مشركين صريحا اعتراض مى كنند كه چرا قرآن يكپارچه بر آن جناب نازل نشده ، پس تنزيل در اين آيه به معناى نزول دفعى است ، نه تدريجى . و در آيه : ((ان ينزل علينا مائده )) كه حواريين عيسى (عليه السلام ) از آنجناب تقاضا مى كنند تا مائده اى از آسمان برايشان فرستاده شود نيز به اين معنا است ، چون معلوم است نزول مائده دفعى بوده نه تدريجى ، و در آيه شريفه ((لو لا نزل عليه آيه )) كه كلمه ((تنزيل )) در نزول دفعى يك آيه استعمال شده از اين جهت بوده كه يك آيه اگر نازل شود دفعتا مى شود نه به تدريج ، و اگر در آيه ((قل ان اللّه قادر على ان ينزل آيه )) كلمه ((تنزيل )) ظهور در نزول دفعى دارد نه تدريجى ، باز به خاطر اين است كه پاسخ از سؤال جمله قبلى است كه مى گفتند: ((لو لا نزل عليه آيه )). ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 7 و به همين جهت بعضى از مفسرين گفته اند: بهتر آنست كه بگوئيم معناى ((نزل عليك الكتاب )) انزال بعد از انزال و به عبارت ديگر انزال دفعى است تا اين اشكال وارد نشود. ليكن ما در پاسخ مى گوييم : اينكه گفتيم تنزيل به معناى نزول تدريجى است ، لازمه اش اين نيست كه بين نزول يك آيه و آيه ديگر زمان قابل توجهى فاصله شده باشد. توضيح اينكه : هر مركبى را از چند جزء تركيب يافته در نظر بگيريم ، وجودش يك نسبت به مجموع و كل اجزا دارد، و يك نسبت به وجود تك تك اجزاى خود، اگر نسبتى را كه به كل اجزا دارد در نظر بگيريم موجود واحدى خواهد بود، موجودى كه نه تدريج مى پذيرد و نه تقسيم ، و اگر نسبتى را كه وجود آن با وجود تك تك اجزايش دارد در نظر بگيريم البته يك چيز، چند چيز خواهد بود، و تدريج هم مى پذيرد، همچنان كه مى بينيم قرآن كريم فرود آمدن باران را هم به ((انزال )) تعبير كرده و هم به ((تنزيل ))، چنانكه فرموده : ((انزل من السماء ماء))، و هم فرموده : ((و هو الذى ينزل الغيث )). در تعبير اول نسبت وجود باران با سراسر اجزاى آن در نظر گرفته شده و در نتيجه يك امر اعتبار شده ، و در تعبير دوم نسبت وجود باران با اجزاى آن كه يكى پس از ديگرى فرود مى آيد در نظر گرفته شده ، و قهرا يك امر تدريجى اعتبار شده است . پس منظور از نازل شدن ((تدريجى )) قرآن ، اين نيست كه بين نزول يك جزء و جزء ديگر، زمانى طولانى فاصله شده باشد و آياتى كه به عنوان نقض و اشكال ذكر شد، گفتار ما را نقض نمى كند، براى اينكه منظور از نزول قرآن ((جملة واحدة )) در آيه 32 سوره فرقان اين است كه خوب بود اجزاى قرآن بدون وقفه ، و پشت سرهم نازل شود، چنان كه آيات يك واقعه ، پشت سر هم نازل مى شده ، بدون اينكه فاصله زيادى ميان آنها افتاده باشد و اين نوع نزول هم نزول تدريجى است . ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 8 پس آيه نامبرده گفتار ما را نقض نمى كند و همچنين ساير آياتى كه به عنوان نقض ذكر كردند، هيچ يك نقض نيست (داستان مائده نيز ناقض ‍ نيست ، براى اينكه نزول آن هم به تدريج است ، اول بايد سفره را انداخت بعد نان و سپس خورش را در آن نهاد ((مترجم ))) و با اين بيان ، جواب از بقيه آياتى كه ذكر شده بود روشن مى شود. و اما اينكه بعضى براى دفع نقض نامبرده گفته اند كه : بهتر آنست بگوييم معناى ((نزل عليك الكتاب )) انزال بعد از انزال و به عبارت ديگر انزال دفعى است علاوه بر اينكه صرف استحسانى است كه به هيچ وجه نبايد در استعمال لغت ها راه يابد، نقض هاى نامبرده را جواب نمى گويد، براى اينكه انزال بعد از انزال نيز تنزيل است ، يعنى نزول تدريجى است ، و بايد از آن به تنزيل تعبير كرد پس اين سؤال باقى است كه چرا فرمود: ((لو لا نزل عليه القرآن جملة واحده )) و يا فرمود: ((ان ينزل علينا مائدة )) و يا ((لو لا نزل عليه ...)). #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

□●ماه شعبان ‌المعظّم، ماه رسول الله، ماه مناجاتِ شعبانیه و صلوات شعبانیه، ماه خلوت‌های عاشقانه‌ی عارفان، رو به انقضاء است. از نیمه‌ی این ماه عبور کرده‌ایم و به دهه‌ی آخر این ماه وارد شده‌ایم. □●از این ماه که لحظات بسیار گران‌بهایی داشت؛ هنوز به لطف خدا چند روزی باقی است. ساعات و آناتِ شب و روزِ این ماه لطافت فوق‌العاده‌ای دارد و کسانی که اهلِ مراقبه‌های عبادی و خلوت‌های انس و مناجاتند؛ طعمِ شیرینِ این لحظات و آنات را با ذائقه‌ی جانشان ادراک کرده‌اند و می‌کنند. □●ماهِ شعبان ‌المعظّم که ماهِ تحلیه و آراستن وجود خویش است به همه‌ی آنچه جنبه‌ی خدایی و الهی دارد؛ فرصت مغتنمی برای آماده شدن برای ورود به شهر ‌الله و ضیافة ‌الله، ماهِ مبارکِ رمضان است. □●إن‌شاء‌الله عزیزان از فرصت‌های گران‌بهای ماه رجب برای تخلیه، و فرصت‌های ارزشمند این ماه برای تحلیه، بهره‌ی کافی برده باشند که نزدیک شدنِ ماه رمضانُ المبارک برای آنها توأم با وجد و نشاطی حاکی از آمادگی برای ورود به آن باشد. اگر هم خدای ناکرده کم‌توجّهی و کم‌بهره‌بردنی در روزهای گذشته‌ی این ماه بوده است؛ چند روزِ باقی را مغتنم بدانیم و سعی کنیم خلوت‌های عبادی و معنوی بیشتری داشته باشیم و استعداد و آمادگیِ ورود به شهر الله را در ایّام باقی‌مانده‌ی شعبان ‌المعظّم تهیّه و فراهم کنیم تا با شایستگی و نه با شرمندگی، وارد ماه مبارک رمضان شویم. □●استاد مهدی طيب - جلسه ٢٢ تير ٩١ #ماه_شعبان●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○تفاوت عقل با سلیقه○□ □بسیاری از مردم، عقل را با سلیقه اشتباه می‌گیرند. فکر می‌کنند که عقلانی بودن یعنی همان سلیقه فرد؛ سلیقه غیر از عقل است. همه آدم‌ها عاقل‌اند و کار خودشان را درست می‌دانند؛ این سلیقه است یا عقل؟ این سلیقه است. □عقل، موازین دارد. اصلِ موازین عقل، قاعده (امتناع اجتماع نقیضین است)؛ اگر براهین شما متکی به این اصل اولی بود، سخن و #برهان شما عقلانی است و در فکر شما تناقض دیده نمی‌شود. اگر سیستم فکری داشتی که در آن #تناقض نبود، شما متفکر بزرگی هستی. □اگر هزار کتاب بنویسی اما در سازمان فکری‌ات یک تناقض پیدا بشود، تمام سازمان فکری‌ات اعتبار ندارد. عقلانی بودن خیلی سخت است. وقتی من از #عقل صحبت می‌کنم این عقل را می‌گویم، نه #سلیقه را. □همه کس فکر می‌کند که درست می‌گوید، اما آیا وقتی با موازین محکم عقلی آن را می‌سنجی، تناقض در نظام فکری‌اش پیدا می‌شود یا نه؟ اگر پیدا شود، شر و ور است. زیبا سخن گفتن، دلیل بر عقلانی بودن سخن نیست، سخن را در ظرف منطق بریز و با موازین بسنج، اگر عقلانی بود، متفکر است. اگر عقلانی نبود، حرف مهمل و بیهوده است. حرف بیهوده هم در عالم بسیار زیاد است. #حکیم_دکتر_دینانی @mohamad_hosein_tabatabaei