■●شاخصه‌های پيروان راستين پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در قرآن کریم - بخش اوّل●■ ☑️حقیقت و مراتب همراه بودن ■در این آیۀ شریفه، قرآن کریم سیمای پیروان حقیقی پیامبر اسلام را در تورات و انجیل ترسیم کرده است: ■محَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا ﴿فتح-۲۹﴾ ■فرمود: « مُحَمَّدٌ رَسُولُ الله » پیغمبر اسلام، رسول خداست. « وَالَّذِينَ مَعَهُ » و کسانی که با او هستند؛ معیّت حقیقت بسیار عمیقی است. همراه بودن و با کسی بودن مراتبی دارد؛ یک مرتبه این است که ظاهراً در کنار او باشد؛ مثل اصحاب رسول الله که در کنار پیامبر و مصاحب رسول الله بودند؛ امّا این اصحاب چقدر با پیغمبر بودند؟ تا کجای راه همراه پیامبر بودند؟ این قابل تأمّل است. ■همراه بودن مراتبی دارد. یک مرتبه‌اش، مرتبۀ ظاهری است؛ امّا افرادی سال‌ها در کنار پیامبر زندگی کردند؛ اصلاً پیغمبر را ندیدند، تجربه نکردند و حقیقت پیامبر را لمس نکردند؛ کسانی هم بودند که اصلاً پیامبر را صورت ظاهر ندیدند؛ مثل اویس قرنی؛ امّا یک لحظه از پیامبر جدا نبودند. پس معیّت معانی عمیق‌تری هم دارد. کسی که به حقیقت وجودی رسول الله نزدیک شود و کم کم در او فانی شود، یعنی با او همراه باشد و یک لحظه هم از او جدا نباشد. ■« والَّذِينَ مَعَهُ » کسانی که در همه ابعاد وجودشان با او هستند، در رفتارهای ظاهری، احساسات، اندیشه‌ها، خلقیّات، روحیّات، بینش، نگرش، ایمان و یقین خود، در مراتب مختلف وجودشان با او هستند. ■قرآن سه خصوصیّت را از تورات برای یاران رسول الله نقل کرده است... ادامه دارد . . . ■●استاد مهدی طیّب #پیامبر_اکرم●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

■●آثار عدد اربعین و چله در مفاهیم عرفانی و شرح حدیث نبوی(صلی الله علیه وآله)●■ ■مَنْ اَخْلَصَ لِلّهِ اَرْبَعينَ صَباحا، جرت يَنابيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلى لِسانِهِ؛ هر كس چهل روز خود را براى خدا خالص كند، چشمه هاى حكمت از قلب وى بر زبانش جارى مى شود. #حکیم_دینانی @mohamad_hosein_tabatabaei

#حسین_منی_و_انا_من_حسین ☑️قسمت ۱۶ ■این ۱۴ نفر نور واحدی شده‌اند که مبدأ افاضه فیض به عالم هستند. این مقام رحمانیت حق متعال است. رحمان یعنی چه؟ یعنی خدا تمام مخلوقاتش را از این نور ایجاد کرده است. معصوم فرموده است که أنا مِن الله وَ الخلقُ مِنّي. در روایت داریم که همچنین گفته است و الکُلُّ مِنّی!! خلق و نه مخلوق!! اصل خلقت از من است و من خلقت را ایجاد می‌کنم. گاهی می‌گوییم من مخلوق را خلق می‌کنم، این خود بحثی است اما وقتی دیگر می‌گوییم که اصلِ خالقیت را خلق می کنم! این می‌شود اسم حسنای "یا خالق". این اسم نورانی الخالق را من ایجاد می‌کنم. به واسطه این خالق است که مخلوقات ایجاد می‌شوند. بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری‌ وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الأرضُ و السَّماء. این همان مرتبه ی رحمانیت است و در این مرتبه ی رحمانیت؛ ●ادیــم زمــیـــن، ســفــرهٔ عـــام اوســت ●بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست ■هر چیزی که در عالَم خلق شده است، از این نور واحد منشعب شده است. اینجا دیگر بحث شیعه و یا دیگر مذاهب مطرح نیست که مثلا بگوییم شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینَِتِنا بلکه اینجا کُلُّ الخَلقَ خُلِقُوا مِنْ نورنا. در اینجا کل نظام هستی از ما صادر شده است و کل موجودات را ما خلق کرده‌ایم. ما در عالم خالقیت و ربوبیت داریم. عده ای از این مباحث می‌ترسند؛ وقتی که می‌گوییم انسان کامل ربوبیت دارد، می‌گویند کفر می‌گویی! نه! کفر نیست! امام زمان علیه السلام نیز در زیارت آل یس فرمود السَّلامُ عَلَيْكَ يَا دَاعِيَ اللَّهِ وَ رَبَّانِيَّ آيَاتِهِ. ای مربی آیات! اینان رب العالمین هستند منتها نه رب العالمین مستقل، اینان خودشان مربوب هستند. إِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا (نهج‌البلاغه/نامه ۲۸) ■به حیث رحمانیت، حسینٌ مِنّی، حسنٌ مِنّی، علیٌّ مِنّی، فاطمةٌ مِنّی، علی بن الحسین مِنّی، بقیة الله منّی... چون پیغمبر صلی الله علیه و آله اول شخص عالَم است، به حیث این مقام، همه از اویند. تمام مخلوقات دون مقام نور واحد هستند. امام حسین علیه السلام در این مقام نور واحد با پیغمبر یکی است و با او اتحاد وجودی دارد، (و نه تنها امام حسین بلکه همه ی معصومین در این مقام هستند) اما خودش شئوناتی همچون عقل و نفس و جسم مبارک و... دارد که همه ی اینها مادون مقام نور واحد هستند لذا حسینٌ مِنّی. در اینجا لازم است تذکری مطرح شود. درست است که ائمه علیهم السلام همگی در این مقام نور واحد مشترک هستند اما در بین تمامی ائمه علیهم السلام، حضرت اباعبدالله الحسین یک اضافه ی تشریفیه به این نور واحد دارد. والله اعلم من حقیقته... این چیست؟! نمی دانیم... لذا وقتی که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها امام حسن مجتبی علیه السلام را باردار بود، در روایت نداریم که از پیشانی ایشان نور خاصی دیده می شد. چرا؟ چون نور حضرت فاطمه با نور امام حسن یکی است. اما وقتی به اباعبدالله باردار بود یک نور خاصی در چهره ی حضرت فاطمه می‌درخشید. این همان اضافه ی تشریفیه است... شخصی به امام رضا علیه السلام فرمود که آقا جان، ما همگیِ شما را دوست داریم اما امام حسین را جور دیگری دوست داریم. امام رضا فرمود: راستش را بخواهید، ما ائمه هم امام حسین را جور دیگری دوست داریم!! این نور چیست که علاوه بر نور واحد است؟! این نور واحد، مرتبه ی اتمّ نورانیت عالم است. از این بالاتر فقط خداست... #ح_م

■●استاد سید محمدمهدی میرباقری●■ ■"اربعین تجلی‌ای از اقامه حقیقت توحید و ولایت به وسیله زیارت است; همان طور که در حج داریم که تا وقتی این حج برپاست شما محفوظ هستید و وقتی حج تعطیل شد، دین تان در معرض خطر قرار می گیرد. حج فقط عمل نیست بلکه اقامه توحید است. در روایت داریم که اگر پول نبود، امام باید پول بدهد تا عده ای به حج بروند تا حج تعطیل نشود. چون اقامه است و فرق این دو مثل نماز خواندن و مسجد ساختن است. مسجد ساختن اقامه نماز است. ■زیارت، اقامه ولایت است. هم در خود انسان هم در محیط اجتماعی و هم در جامعه بشری. زیارت اربعین بستر اقامه حقیقت ولایت در جامعه شیعه و جوامع پیرامون است؛ حتی در مقیاس جامعه جهانی. و شما این را با کارناوال های جریان باطل مقایسه کنید و فرق اینها را دریابید." @mohamad_hosein_tabatabaei

آیات 7-9 آل عمران ، قسمت سوم بخش‌ پنجم3⃣ ● دو دلیل (اجمالی و تفصیلی ) بر سستی اقوالی که در باره مراد از تاویل گفته شده است و از اينگونه سخنان در مذاهبى نوظهور كه در اسلام پيدا شده ، بسيار ديده مى شود، و همه آنها بدون شك يكى از انحاى تاءويل در قرآن به منظور فتنه بپا كردن است ، پس ديگر صاحب قول سوم نبايد متشابه را منحصر در آيات صفات و آيات قيامت كند. خواننده عزيز بعد از توجه به اشكالاتى كه در اقوال سابق الذكر بود، متوجه مى شود كه حق مطلب در تفسير تأويل اين است كه بگوئيم : تأويل حقيقتى است واقعى كه بيانات قرآنى چه احكامش ، و چه مواعظش ، و چه حكمتهايش مستند به آن است ، چنين حقيقتى در باطن تمامى آيات قرآنى هست ، چه محكمش و چه متشابهش . و نيز بگوئيم كه اين حقيقت از قبيل مفاهيمى كه از الفاظ به ذهن مى رسد نيست ، بلكه امور عينى است كه از بلندى مقام ممكن نيست در چار ديوارى شبكه الفاظ قرار گيرد، و اگر خداى تعالى آنها را در قالب الفاظ و آيات كلامش در آورده در حقيقت از باب ((چونكه با كودك سر و كارت فتاد)) است ، خواسته است ذهن بشر را به گوشه اى و روزنه اى از آن حقايق نزديك سازد. در حقيقت ، كلام او به منزله مثلهايى است كه براى نزديك كردن ذهن شنونده به مقصد گوينده زده مى شود، تا مطلب بر حسب فهم شنونده روشن گردد. همچنان كه خود قرآن فرموده : ((و الكتاب المبين ، انا جعلناه قرآنا عربيا لعلكم تعقلون ، و انه فى ام الكتاب لدينا لعلى حكيم ))، و در آيات ديگر قرآن كريم تصريحات و اشاراتى در اين معنا هست . علاوه بر اين كه خواننده در بيان قبلى توجه فرموده ، كه قرآن كريم لفظ تأويل را به طورى كه شمرده اند در شانزده مورد استعمال كرده و همه موارد در همين معنايى است كه ما گفتيم . #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

#سیره_عبادی حضرت آیت الله بهجت (برگرفته از کتاب #بهجت_الدعاء؛ مجموعه عبادات، ادعیه، اذکار و دستورالعمل‌های عبادی مورد سفارش حضرت آيت‌الله بهجت رحمه‌الله) ■بر اساس احادیث، برترین حالات برای نزدیکی به خدا، حالت سجده است در روایتی از امام صادق علیه‌السلام آمده است: ●«اگر از وقوع چيزى ترس داشتى يا حاجتى خواستى به‌نام خدا [دعا را] آغاز كن، ●و او را تمجيد كن و ستايشش كن چنانچه شايسته آن است، ●و بر پيامبر صلوات بفرست و حاجت خود را بخواه ●و خود را بگريه وادار كن اگرچه به اندازۀ سر مگسى باشد، ■همانا پدرم می‌فرمود: نزدیکترين حالت بنده نسبت به پروردگار عزوجل وقتى است كه در حال سجده و گريان باشد». ■●بهجت‌الدعاء، ص٢٩(مجموعه ادعیه، اذکار و دستورالعمل‌های عبادی مورد توصیه حضرت آيت‌الله بهجت اعلی‌الله‌مقامه)●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

■●شرط علامه طباطبایی برای تجویز نسخه ذکر یونسیه●■ ■قدوسی نجفی، مدیر دارالقرآن علامه طباطبایی: یکی از اساتید حوزه علمیه برای من نقل کرد که روزی به بیت علامه رفتم و درخواست کردم ذکری به من ارائه کنید که در سلوک خودم استفاده کنم و علامه ذکر یونسیه را به من تعلیم داد. من گفتم این ذکر را می‌دانم، یک ذکر دیگر هم بفرمایید و ایشان فرمودند باید به این ذکر عمل کنی و زمانی که آثارش پدیدار شد بیایید ذکر دوم را بگویم. من سوال کردم آثار آن باید چگونه پدیدار آید که من متوجه شوم؟ ایشان فرمودند در همین خیابان صفائیه که قدم می‌زنی باید صدای تسبیح درختان را بشنوی؛ هر زمان شنیدی بیا تا ذکر دوم را برایت بگویم! @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □می بینید وقتی که می آید در جداول وجودی، تمام اشیای عالم هم معنا می شود.(۷۰) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □من آن «اله» ای را صدا می زنم که «اله من» است، آقای من! آقاجان من! «الهی» این «الهی» را بخواهیم به لفظ فارسی معنا کنیم: «آقای من!» یک معنای لطیفی دارد، غیر از این است که بگوییم: «ای آقا»، آقا، مطلق است، وقتی می گوییم: «آقای من!» در این «الهی» تجلی فقر این عبد در جدول وجودی خودش است، و ظهور تجلّیات رب در جدول وجودی اوست، منتها در تعلّق به او.(۷۱) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □یعنی چون به من تعلّق داری صدایت می زنم: «الهی...»(۷۲) @mohamad_hosein_tabatabaei

■●شاخصه‌های پيروان راستين پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در قرآن کریم - بخش دوّم●■ ☑️مقاوم و تسلیم ناپذیر ■می‌دانید که بشارت ظهور پیامبر اکرم در تورات و انجیل آمده است. قرآن کریم به صراحت فرمود: ●الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ● #حالا_می_فرماید: « وَالَّذِينَ مَعَهُ » ■ویژگی کسانی که با او هستند در تورات اینگونه ترسیم شده است: #ویژگی_اوّل: « أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ » ■در برابر کافران شدید و سازش ناپذیر هستند؛ مقاوم و تسلیم ناپذیرند؛ ستیزنده و جهادگرند. اوّلین ویژگی یاران پیغمبر و اوّلین آثار همراه بودن با پیامبر این است که انسان با ضدّ پیغمبر اسلام همراهی و هم‌دلی نداشته باشد؛ سازش، پذیرش، سکوت و مماشات نداشته باشد. لازمۀ اثبات نفی است؛ نفی‌یی که بر آن اثبات مقدّم نیز هست. ■جملۀ لا إِلَهَ إِلا اللَّه که پیغمبر اکرم فرمودند: « قُولُوا لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ تُفْلِحُوا » قائل شوید به این حقیقت که جز الله هیچ معبود و الهی وجود ندارد؛ قُولُوا به معنی قائل شدن است نه اینکه فقط به زبان قُولُوا بگویید؛ با همه وجودتان قائل به این حقیقت باشید که الا إِلَهَ إِلا اللَّه. لا اله مقدّم بر الله است. اینجا هم در آیۀ شریفه موضع گیری در برابر مخالفان پیامبر اکرم و دشمنان و منکران رسول الله مقدّم بر دوستی با یاران پیغمبر آمده است؛ فرموده است: « وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ » اوّلین ویژگی کسانی که با رسول الله هستند این است که با کافران دشمن هستند و با آنان می‌ستیزند. در برابر کافران سکوت، تسلیم و بی تفاوتی پیشه نمی‌کنند؛ مستحکم و مقاوم در برابر آنها می‌ایستند. این اوّلین ویژگی، اگر بخواهیم خودمان را محک بزنیم که جزء « وَالَّذِينَ مَعَهُ » هستیم یا نه این ویژگی‌ها را در خودمان جستجو کنیم. ادامه دارد . . . ■●استاد مهدی طیّب #پیامبر_اکرم●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

#المیزان | چرا دعای کافر، مستجاب نمی‌شود؟ ■وَ مَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ دعای کافران (به جایی نمی‌رسد و) جز در ضلالت نیست!» #غافر:۵۰ #سیّد_مفسران: «هر چند خداى سبحان وعده قطعى داده كه دعاى هر كس از بندگانش را كه او را بخواند مستجاب كند، و فرموده : ((اجيب دعوة الداع اذا دعان (( و دعا در صورتى كه حقيقتا دعا باشد، به هيچ وجه رد نمى شود. و ليكن آنچه كه در متن اين وعده به عنوان قيد آمده اين است كه اولا دعا، دعا و طلب حقيقى باشد، نه بازى و شوخى ، و ثانيا ارتباط آن حقيقتا به خدا باشد، يعنى دعا كننده تنها از خدا حاجت بخواهد و در اين خواستنش از تمامى اسبابهايى كه به نظرش سبب هستند منقطع گردد. و كسى كه به عذاب آخرت كفر مى ورزد و آن را انكار مى كند، و حقيقت آن را مى پوشاند، نمى تواند رفع آن را به طور جدى از خدا بخواهد، چون اين خواستنش يا در دنيا است كه جدى نبودن آن خيلى روشن است و يا در آخرت است ، در آنجا هم هر چند عذاب را به چشم مى بيند، (و با همه ظاهر و باطنش لمس مى كند)، و از شدت آن به ناچار از هر سبب ديگر منقطع شده ، تنها متوسل به خداى سبحان مى شود و ليكن آن ملكه انكارى كه از دنيا به همراه خود آورده ، و بال و طوق لعنتى شده كه هرگز از او جدا نمى شود، و آتشى كه در آن است جزاى همان انكار است ، در نتيجه نمى گذارد رفع چيزى را كه منكرش بوده به طور جدى از خدا بخواهد. علاوه بر اين ، سخن درباره انقطاعش از سببها و توسلش به خداى تعالى ، همان سخنى است كه در طلب جدى اش گفتيم ، همانطور كه او نمى تواند بطور جدى دعا كند همچنين نمى تواند بطور جدى از سببهاى ديگر بريده و متوسل به خداى عزيز گردد و چگونه مى تواند چنين توسلى جدى داشته باشد؟ با اينكه در دنيا آن را كسب نكرده بود - دقت بفرماييد.» ■●ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷،ص : ۵۱۲●■ @mohamad_hosein_tabatabaei