eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
1.6هزار دنبال‌کننده
155 عکس
1.4هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 جاهلیت مدرن و حمایت از ظلم❗️ 📌این مسئلۀ حمایت کردن از ظلمی که واقع شده، مربوط به همه جا است. مثلاً کسی بچّه اش بد کرده و به حقوق دیگران تجاوز کرده است و چون بچّۀ خودش است از او حمایت می کند؛ یا مثلاً رفیقش است که باز هم همین است. گفتم که علاقه ها و پیوندها در روابط اجتماعی مختلف است. پیوند خویشاوندی داریم؛ پیوند دوستی و رفاقتی داریم؛ پیوند محبّتی داریم؛ پیوند شغلی داریم؛ پیوندهای منطقه ای داریم؛ پیوندهای سیاسی و بین المللی داریم و... بعد می آیند به خاطر این پیوندها از یکدیگر حمایت می کنند.ظلم هم واقع شده است، امّا باز هم حمایت می کنند. سؤال می کنیم چرا حمایت می کنید؟ می گویند: چون قرارداد داریم! چه جاهلیتی بالاتر از این؟ بعد هم می گویند تمام دنیا این طور عمل می کنند؛ خِرَد جمعی این طور می گوید.بعداً در مورد «خِرد جمعی» هم بحث می کنیم. ما قرارداد داشتیم با این ها! گروه یا ملّتی تجاوز کرده به گروه یا ملّتی دیگر، دولتی به دولت دیگری تجاوز کرده؛ با این حال می آیند و از متجاوز حمایت می کنند. چرا؟ چون قرارداد حمایتی داریم! اگر بخواهی جامعه اصلاح شود و روابط مجتمع سالم شود، این دو رُکن باید اجرا شود. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 لزوم اجرای همزمان دو رکن تعاون برای اصلاح جامعه❗️ 📌اگر بخواهی جامعه اصلاح شود و روابط مجتمع سالم شود، این دو رُکن باید اجرا شود. (تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ)؛ یکی اش هم به تنهایی کافی نیست. حالا من یک مثال بزنم؛ ممکن است کسی هم مسجد بسازد و هم در کنارش میخانه درست کند. چنین کسی (تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى) را درست کرده است؛ ولی به (لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ) عمل نکرده است. این طوری جامعه سالم نمی شود. مسجد و در کنارش میخانه، جامعه را اصلاح نمی کند. می خواهی جامعه را اصلاح کنی؟ باید این دو رُکن با هم باشد. لذا در روایات از آن طرف داریم که نه تنها از ظالم حمایت نکن، بلکه برو مظلوم را اعانه کن! برو از او طرف داری کن! از کسی حمایت کن که ظلم بر او واقع شده، نه آن کسی که ظلم را واقع کرده است. امام علی(ع) می فرماید: «إذَا رَأَیْتَ مَظْلُومَاً فَأَعِنْهُ عَلَی الظَّالِم»؛ وقتی مظلومی را دیدی، او را در مقابل ظالم کمک کن. یا مراجعه کنید به نهج البلاغه سفارش های امیرالمؤمنین(ع) به امام حسن(ع) و امام حسین(ع) که حضرت فرمودند: «وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا»1️⃣؛ گفتار شما حق باشد و عملتان بر محور پاداش الهی و خالصانه باشد. اوّل گفتار، بعد کردار و بعد می آید سراغ روابط اجتماعی به صورت خاصّ و می گوید: دشمنِ ظالم و یاورِ مظلوم باشید. این قانون کلّی الهی و غیر قابل نسخ است. 1️⃣ غررالحکم و دررالکلم، ص 450 - نهج‌البلاغه، حکمت 47 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
﷽ 🏴شهادت امام سجاد علیه السلام تسلیت باد🏴 🏞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 بپرهیزید از مصاحبت و مساعدت به متجاوز به حقوق دیگران❗️ 📌روایت صحیحۀ مفصّلی است از حضرت زین العابدین(ع) که فرمودند: «إِیَّاكُمْ وَ صُحْبَةَ الْعَاصِینَ وَ مَعُونَةَ الظَّالِمِینَ وَ مُجَاوَرَةَ الْفَاسِقِینَ احْذَرُوا فِتْنَتَهُمْ وَ تَبَاعَدُوا مِنْ سَاحَتِهِم»؛ بپرهیزید از مصاحبت با کسانی که فرورفتگان در معصیت اند و برحذر باشید از اینکه مساعدت کنید کسانی را که می خواهند مرتکب تجاوز به حقوق مشروع دیگران شوند! یعنی همان سیّئه ای که تعدّی به غیر می کند و بپرهیزید از اینکه با فاسقین؛ یعنی کسانی که حریم الهی را می شکنند رابطۀ تنگاتنگ پیدا کنید و از فتنۀ آن ها بر حذر باشید. به این معنی، که اثر مجاورت و معاونت و مصاحبت با گناهکاران این است که انسان آلوده می شود و در دام فتنۀ آن ها قرار می گیرد؛ لذا فاصله بگیرید از اینکه چنین روابطی با آن ها داشته باشید. مصاحبت و معاونت و مجاورت، همه اش رابطه است. رابطه با این افراد موجب می شود که روابط تو با دیگران خراب شود. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِيَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صَلَواتُ اللهُ عَلَيْهِمَاقَالَ: «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ قُلْتُ وَ مَا هُنَّ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ الْوَرَعُ فِي الْخَلْوَةِ وَ الصَّدَقَةُ فِي الْقِلَّةِ وَ الصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ الْحِلْمُ عِنْدَ الْغَضَبِ وَ الصِّدْقُ عِنْدَ الْخَوْفِ» ترجمه: علامات و نشانه های مؤمن پنج چیز است. عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! آن علامت ها کدام است؟ اجتناب و پرهیز از گناهان و شبهات در جای خلوت که هیچ کس او را نمی بیند. در هنگام تنگدستی و شدّت، انفاق کردن. در هنگام بلا و مصیبت صبر می کند. در هنگام خشم و غضب، بردباری و صبوری به خرج می دهد. در هنگام ترس هم، راستی و درستی را ترک نمی کند. شرح: در روایتی است از زین العابدین صلوات الله علیه، که حضرت فرمودند: نشانه های مؤمن پنج چیز است که حالا من عرض می کنم. ما در روایات، راجع به علامات مؤمن خیلی داریم. توجّه کردید؟! حالا توی این روایت؛ در این روایت، زین العابدین صلوات الله علیه، پنج تا از نشانه های مؤمن را می فرماید. «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ» اوّل: «الْوَرَعُ فِي الْخَلْوَةِ»؛ یعنی، آن گاه که هیچ کس به اصطلاح ما، شاهد عمل او نیست جز خدا، در آن جا گناه را ترک کند. «الْوَرَعُ فِي الْخَلْوَةِ»؛ معنایش این است: شاهدی، ناظری غیر خدا ندارد، درست؟ در آن جاست که گناه را ترک می کند؛ چون خدا را شاهد و ناظر خود می داند؛ مؤمن یک همچنین کسی است. دوّم: «وَ الصَّدَقَةُ فِي الْقِلَّةِ»؛ آنگاهی که دست تنگ شده است، انفاق مالی را ترک نمی کند. توجّه کنید. یعنی دست تنگی موجب نمی شود که انفاق فی سبیل الله را در حد امکانش که دارد انفاق کند، ترک نمی کند. سوّم: «وَ الصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ»؛ آن گاه که حادثه ای برای او می آید ناگوار، به تعبیر خودمان، شکیباست. جزع و فزع به تعبیر ما نمی کند، چه رسد که زبان به شکوه بگشاید نعوذبالله، از خدا. این را همچنین بگویم«وَ الصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ». «وَ الْحِلْمُ عِنْدَ الْغَضَبِ»؛ آن گاه که خشمگین می شود، بردبار است. البتّه بردباری یکی از شاخه های صبر است، که ازش تعبیر به... حلم مثلاً از شاخه های صبر است و این مربوط به آن جایی است که نیروی خشم برانگیخته بشود، اسمش را می گذارند، هان؟ حلم؛ که قرآن اسمش را می گذارد کظم غیظ. «وَ الصِّدْقُ عِنْدَ الْخَوْفِ»؛ پنجم آن جایی را که بیمناک می شود، شد؟ آن جا راست گویی را و راستی را ترک نمی کند. یعنی چی؟ حالا می گویم . غالباً انسانی را که از نظر ایمانیش سست است، او این طور است که چه بیم نسبت به جنبه های مالی داشته باشد که از دستش برود،چه غیر مالی، امور مادّی؛ آن جاست که متوسّل به ابزار دروغ می شود. فهمیدی؟! توی کاسبی همین جوری است دیگر، خدمتتان عرض شود که می ترسد ضرر کند، دروغ می گوید توی معامله. نیست این جور؟ مبدأش همان است، خوف مالی است، این خوف مالی، موجب می شود که دروغ می گوید توی معامله، هیچ چیزی غیر از این نیست، می خواستم بگویم: چه رابطه ای است بین صدق با خوف که حضرت می خواهد بگوید. این رابطه اش را می خواستم بگویم. معمولاً این جوری است توجّه کنید. آن گاه که خائف می شود که نکند مثلاً فرض کنید، یک زیان مادّی به او برسد، متوسّل به دروغ نمی شود که آن ضرر را با دروغ چه کار بکند؟ از خودش دفع کند. فهمیدی؟ راست می گوید. توجّه کنید چه عرض کردم. و همه این ها منشأش آن ایمان به خداست. چرا؟ چون برای خاطر این که خدا را چی می داند، مدافع خودش می داند. نه دروغ ازش دفع ضرر کند. دروغ از تو دفع ضرر نمی کند، همین جور که دروغ، جلب منفعت هم برای تو نمی کند. این ها را اشتباه می کنی تو. نه دروغ، دفع ضرر از تو می کند، نه دروغ جلب منفعت به تو می کند. آنی که نافع است، خداست. توجّه می کنید چه می گویم؟! آن که دافع ضرر است، الله تعالی است. بحارالأنوار، جلد 64، صفحه293 عَنِ الطَّاوُسِ بْنِ الْيَمَانِ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ(ع) يَقُولُ عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ قُلْتُ وَ مَا هُنَّ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ الْوَرَعُ فِي الْخَلْوَةِ وَ الصَّدَقَةُ فِي الْقِلَّةِ وَ الصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ الْحِلْمُ عِنْدَ الْغَضَبِ وَ الصِّدْقُ عِنْدَ الْخَوْفِ. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir
20.28M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِيَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صَلَواتُ اللهُ عَلَيْهِمَاقَالَ: «عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ قُلْتُ وَ مَا هُنَّ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ الْوَرَعُ فِي الْخَلْوَةِ وَ الصَّدَقَةُ فِي الْقِلَّةِ وَ الصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ الْحِلْمُ عِنْدَ الْغَضَبِ وَ الصِّدْقُ عِنْدَ الْخَوْفِ» ترجمه: علامات و نشانه های مؤمن پنج چیز است. عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! آن علامت ها کدام است؟ اجتناب و پرهیز از گناهان و شبهات در جای خلوت که هیچ کس او را نمی بیند. در هنگام تنگدستی و شدّت، انفاق کردن. در هنگام بلا و مصیبت صبر می کند. در هنگام خشم و غضب، بردباری و صبوری به خرج می دهد. در هنگام ترس هم، راستی و درستی را ترک نمی کند. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 کمک به تجاوز به دیگران مخرّب تر از گناه فردی است❗️ 📌با ملاحظۀ آیۀ شریفۀ (وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ) می بینیم که این آیه ذکرِ خاصّ بعد از عامّ می کند؛ یعنی همان طور که عرض کردم، اثم که عبارت از سیّئه است، یک مفهوم عامّ است که در محیط تشریعی به آن گناه می گوییم و در محیط عُقلایی به آن عمل ناروا می گوییم؛ لذا عدوان هم از اقسام اثم است؛ پس چرا آیۀ شریفه، ذکر خاصّ بعد از عامّ می کند و بعد از اثم، عدوان را مطرح می فرماید؟ اینکه آیۀ شریفه این بخش از گناه را مخصوص به ذکر می کند، به این جهت است که اثرگذاری سوء عدوان در روابط اجتماعی بیش از هر چیز دیگر است. یک وقت کسی گناه فردی انجام می دهد. فرض کنید نعوذبالله می خواهد روزه اش را بخورد و تو هم او را اعانه می کنی و برای او غذا تهیّه می کنی و جلوی او می گذاری؛ (لَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ) اینجا است. امّا این گناه، فردی است و اسائه ای است که تعدّی به غیر ندارد. امّا یک وقت نعوذ بالله شخصی می خواهد برود مال مردم را بدزدد و تو برای او نردبان تهیّه می کنی. این، اعانۀ به عدوان است و اثر سوء آن در روابط اجتماعی و بر هم زدن سلامت جامعه بیشتر از اوّلی است؛ لذا آیۀ شریفه، ذکر خاصّ بعد از عامّ کرده و از اعانۀ به عدوان به طور خاصّ نهی کرده است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 چهار صورت مخالفت با مولا به‌دلیل عقل فردی❗️ 📌امام خمینی(ره) در باب دلیل عقلی می فرمایند: اگر شخصی مولویت خدا را پذیرفته و قبول داشته باشد که خدا مولای او است و او عبد است، مثل ما که همه مدّعی هستیم او خالق من است و من مخلوق او هستم و او مولای من است و من عبد او هستم و از طرفی این معنا را هم پذیرفته باشد که فلان عمل مبغوض این مولا است و خدا از آن کار بدش می آید که ما اسم آن را گناه یا معصیت می گذاریم، حالا با توجّه به پذیرش این دو مطلب، به سراغ عقل می رویم تا ببینیم که عقل درباره چهار چیز چه می گوید. در اینجا چهار صورت داریم: اوّل، خودت عملِ مبغوض مولا را انجام دهی، چه مستقلّاً و چه به شراکت. دوّم، تو شخص دیگری را امر کنی که او آن عملی را که قبول داری مبغوض مولای تو است انجام دهد. سوّم، امر نکنی و نگویی این کار را بکن، بلکه او را تشویق و ترغیب کنی که کاری که مبغوض مولا است را انجام دهد. چهارم، اسباب و مقدّماتی را تهیّه کنی و در اختیارش بگذاری تا او آن عمل مبغوض مولا را انجام دهد؛ در تمام این چهار صورت عقلت چه می گوید؟ آیا حکم به قُبح می کند یا نه؟ آیا نمی گوید که هر چهار صورت قبیح است؟ آیا نمی گوید زشت است که کاری را که مبغوض مولای تو است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 ‌دلیل عقل جمعی نسبت به‌مجرم، جرم و کمک کننده❗️ 📌دوّمین دلیل حُرمت اعانۀ به اثمْ، بنای عُقلا است که از آن تعبیر می کنند به «عقل جمعی». به این معنی که اگر هیچ اعتقادی هم به خدا نبود، حتّی در یک منطقۀ کمونیستی، بالاخره قوانین عرفیه ای وجود دارد؛ چون اگر قانون نباشد، جامعۀ انسانی تبدیل به جنگل می شود. حالا در اینجا سؤال این است که قوانین جزائیۀ عرفیه آیا فقط کسی را که مرتکب جرم می شود را مجرم می دانند و برایش کیفر قرار می دهند یا نه؟ کسی که به مجرم کمک می کند را هم مجرم می دانند؟ یک مثال می زنم: فرض کنید سه نفر توطئه کرده اند و می خواهند یک نفر را بکُشند. یک نفر، مقتول را نگه داشته است تا دیگری او را بکشد. یکی هم مراقب است و محیط را برای آن ها امن نگه داشته است که کسی از راه نرسد. این ها مقدّمه و اسباب جرم را فراهم کرده اند. حالا آیا در قوانین جزائیۀ عرفیه می گویند فقط کسی که کُشت، مجرم است یا نه؟ کسی که نگه داشت هم مجرم است و کسی که محیط امن را برای جرم فراهم کرد هم مجرم است؟ عُقلای عالم هر سه را می گویند مجرم هستند. بله، البتّه از نظر کیفر متفاوت اند، امّا هر سه مجرم هستند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 کمک کردن به فرزند برای عمل خلاف حرام است❗️ 📌سؤالی که در اینجا مطرح می شود این است: آن کسی که مُعین اعانه کننده است و تهیّۀ اسباب می کند برای جرم یا معصیت، آیا باید او هم قصد این را داشته باشد که طرف مقابل معصیت کند تا او هم مجرم و گناهکار محسوب شود یا نه؟ جواب: نه خیر. علم به اینکه او می خواهد مرتکب جرم و معصیت شود برای حکم عقل به قبح اعانۀ او کافی است و لازم نیست که انجام معصیت توسط او را دوست هم داشته باشد. حالا یک مثال ساده بزنم از یک محیط کوچک و بعد شما همین طور بروید تا بالا و محیط های بزرگ. مثلاً بچّه ای آمده است پیش پدرش و پول می خواهد که با آن پول برود سراغ خلاف کاری؛ لازم نیست که قصد پدر این باشد که بچّه اش برود خلاف کاری کند؛ بلکه همین قدر که می داند که او پول را می خواهد بگیرد و برود خلاف کند کافی است. شرع می گوید پول دادن به او حرام است و عقل هم می گوید قبیح است. حتّی اگر این پدر خیلی هم ناراحت باشد که چرا این بچّه می خواهد این خلاف را مرتکب شود، باز هم حرام است که پول بدهد و کمکش کند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 همین‌که بدانی با کار و حرفت جامعه به‌فساد می رود حرام است❗️ 📌به تعبیر علمی می گویند: آیا «قصد توصّل» هم لازم است تا عقل حکم کند به قبح اعانۀ به اثم یا شرع حکم کند به حُرمت آن؟ جواب: نه خیر. همین که می دانی او می خواهد مرتکب حرام شود کافی است. تویی که می دانی یک جامعه با این حرف تو و با این کار تو رو به فساد می رود، حرام است که آن حرف، از دهانت در بیاید؛ اگرچه تو هم نمی خواهی مردم لااُبالی شوند، ولی همین قدر که می دانی که با این حرف تو مردم به لااُبالی گری می افتند، گفتنش بر تو حرام است. اگر بگویی: تو مجرمی! هم عندالله و هم عندالعقل، پس قصد توصّل لازم نیست و علم به اینکه او می خواهد کار حرام انجام دهد کافی است. اینکه آیۀ شریفه، «بِرّ» و «اثم» را مطرح کرده است جهتش این است که بحث، بحث «حقّ» و «باطل» است؛ «معروف» و «منکر» هم همین است. امر به معروف و نهی از منکر هم ماهیّتش همین است؛ یعنی معروف، حقّ و منکر، باطل است و تو نباید اعانه کنی به احیای منکر و احیای باطل، بلکه باید به اقامۀ حق و معروف کمک کنی! 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 چه کسی در روز قیامت که قدم ها می لغزد ثابت قدم است❗️ 📌روایت از پیغمبر اکرم(ص) است که حضرت فرمودند: «مَنْ مَشَى فِی حَاجَةِ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ لِیُثَبِّتَهَا لَهُ ثَبَّتَ اللهُ قَدَمَیْهِ یَوْمَ تَزِلُّ الْأَقْدَامُ»1️⃣؛ کسی که همراه با مظلومی برود و بخواهد او را کمک کند که حقّ او را اثبات کند، خدا روز قیامت که تمام قدم ها می لغزد، او را ثابت قدم می کند؛ یعنی تو باید این طور باشی و به دنبال این باشی! در باب استعانه و طلب تعاون هم اتّفاقاً همین را داریم؛ یعنی اگر برای اقامۀ حق کمک بگیری، هم عقلاً ممدوح است و هم شرعاً؛ ولی از آن طرف اگر بخواهی برای احیای باطل کمک بگیری، هم عقلاً مذموم است و هم شرعاً حرام است. در روایتی از امام علی(ع) آمده: «طَلَبُ التَّعَاوُنِ عَلَى إقَامَةِ الْحَقِّ دِیَانَةٌ وَ أمَانَةٌ»2️⃣؛ اگر می خواهی کمک بگیری برای اینکه حقّی را اقامه کنی یا معروفی را بر پا داری، این هم دیانت است و هم امانت؛ «دیانت» اشاره به حکم شرع و «امانت» اشاره به حکم عقل است. امّا از آن طرف، «طَلَبُ التَّعَاوُنِ عَلَى نُصْرَة الْبَاطِلِ جِنَایَةٌ وَ خِیَانَةٌ»3️⃣؛ اگر کمک می گیری که باطل را یاری کنی، خیانت است و جنایت؛ عقل و شرع این طور می گویند. 1️⃣ مستدرک الوسائل، ج 12، ص 410 2️⃣ غررالحکم و دررالکلم، ص 69 3️⃣غررالحکم و دررالکلم، ص 460 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِيَ‏ عَنْ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ‏ وَ آلِهِ‏ وَ سَلَّمَ‏ قَالَ: «شَرُّ النَّاسِ‏ مَنْ‏ بَاعَ‏ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاهُ وَ شَرٌّ مِنْ ذالِک مَنْ بَاعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيَا غَيْرِهِ» ترجمه: بدترین مردم کسی است که آخرت خود را به دنیای خویش بفروشد و بدتر از او کسی است که آخرت خود را به دنیای دیگری بفروشد. شرح: دیروز یک کسی، از من سؤالی کرد اینجا، جوابش را هم دادم البتّه؛ به ذهنم آمد این روایت را بخوانم. البتّه ما دو تا تعبیر داریم، یکی اش این بود البته، یکی و او این است که: «شَرُّ النَّاسِ‏ مَنْ‏ بَاعَ‏ دینَهُ بِدُنْيَاهُ وَ شَرٌّ مِنْ ذالِک مَنْ بَاعَ دینَهُ بِدُنْيَا غَيْرِهِ»؛ دین و دنیا، این آخرت و دنیا است؛ تقابل این جوری درست شده است توش. یک نکته ای را من عرض کنم، ترجمه این روایت را خوب شاید مکرر شنیده باشید. و او این است به این که، شر به معنای بد و بدتر، بدترین مردم، کسی است که آخرت را به دنیایش بفروشد. این یعنی چی؟ من حالا عرض می کنم. بحث همان آخرت است. در آخرت یک جهنّم داریم و یک دانه بهشت. درست است یا نه؟ دو تا چیز که بیشتر نداریم که، تبادل بین این دوتاست. رسیدید شما به عرض من یا نه؟ مبادله بین این دوتاست؛ ولی توی این قالب ریختن تحویل ما دادند. یعنی بدترین مردم این است که بهشت را مبادله کند با جهنّم. همچنین صریح بهتان بگویم. بهشت را مبادله کند با چی؟ با جهنّم؛ این است مسئله. توجّه می کنید چی می خواهم بگویم؟! دنیا که دارد، فهمیدی؟ یعنی چی؟ نه این است مطلب؛ توی قیامت دو تاچیز که ما بیشتر نداریم که: یک بهشت است، یک جهنّم. درست است یا نه؟هان؟! یا ان شاءالله، می رویم توی بهشت یا نعوذبالله می رویم توی جهنّم، درسته؟ می گوید تو، این را مبادله اش نکن. بهشت را ول کنی، جهنّم را بگیری. فهمیدی چه می گویم؟! مبادله بین این دو تا نکن، همین. حالا این چطوری مبادله می کنند آدم؟ آن وقت اینجا تعبیری که به دنیا کرده این است به این که، یک وقت هست انسان نعوذبالله، مرتکب معصیت می شود، این جهنّم ساز است. درست است یا نه؟ بسیار خوب. بهشت را رها کرد، جهنّم را چکار کرد؟ گرفت. گوش کن! دو: یک وقت هست این طور نیست. و او این است که معصیت این طوری نمی کند که مثلاً آمده است دروغ بگوید، غیبت کند، عرق بخورد، زنا کند یا هرچی، محرمات؛ نه! ترک واجب می کند. فهمیدی چی؟ بسیار خوب. مشتری آمده؛ این را راهش بیندازم، نمازش قضا شد. خیلی ساده اش کردم. فهمیدی چه می گویم؟! دو جور است این: یکی این که یک عمل حرام انجام می دهد، یک وقت ترک واجب می کند. ترک واجب هم همان است. ا ین جا چه کار کرده؟ مبادله کرده بین بهشت و جهنّم. حالا خوب دقّت کن، من این را می خواهم بازش کنم. در این جا، حالا بستگی دارد که آن عملی را که به اصطلاح ما، این مرتکب می شود، چه حرام، چه ترک واجب، که این جاست، جنبه هاش، چه جنبه ای داشته باشد، این دیگر یک بحث گسترده دارد. من فقط به این مقدار، روایت را خواستم بگویم. بدترین مردم این است که مبادله کند بین بهشت و چی؟ جهنّم؛ اما برای چی؟خودش؛ برای خودش فقط. فهمیدی؟ بهشت را گذاشتم، جهنّم را گرفتم برای خاطر خودم. درست است؟
یک وقت هست نه، برای خودم نیست که چیزی این جا توی دنیا، به قول ما، گیرم بیاید؛ برای یکی دیگر است.بدتر از این بدتر. این را خوب دقت کن، شر؛ یعنی بدتر. بدترین مردم این است، بدتر از این بدتر کیه حالا؟ خواستم روایت را قشنگ، روشنش کنم؛ یعنی چی؛ شاید این جوری برای شماها نگفته باشند. بدتر از این بدتر، آن کسی است که بهشت را بدهد، جهنّم را بگیرد، شد؟! نه برای خودش، برای یکی دیگر. یعنی چی یکی دیگر؟ یکی دیگر حالا هر کی می خواهد باشد، هیچ چیز نیست، بستگی داشته باشد. مثلا فرض کن، بچّه اش باشد، همسرش باشد، بابا باشد، ننه اش باشد، برادرش باشد، رفیقش باشد، همکارش باشد هرکی باشد. درست است یا نه؟! بهشتم را می دهم، جهنّم را می گیرم؛ کیفش را او بکند توی دنیا. رسیدید شما به عرض من؟ خودم چیزی گیرم، توی دنیا نمی آید. این جا باز همین است، عمل حرام مرتکب بشود یا ترک واجب بکند، برای خاطر آن ها، اینش فرق نمی کند. شد! گاهی هست یک تیر و دو تا نشان می زند این، هم دنیای خودش، هم دنیای یکی دیگر، حالا من صاف دارم بهتان می گویم خیلی ساده اش کنم. فرض کن دارد، معامله انجام می دهد. درست است یا نه؟ بسیار خب، دروغ می گوید، واسه چی؟ هم واسه خودش می خواهد بیشتر کیف کند، هم زن و بچّه اش؛ یک تیر دو تا نشان زده این. فهمیدی چه می گویم؟! یک دانه دروغ است،ها! فهمیدی؟! اما با یک تیر دو تا نشان زد، شد. هم دنیای خودش هم دنیای چی؟ غیرش. بحارالأنوار، ج74، ص 46 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir
19.59M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِيَ‏ عَنْ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ‏ وَ آلِهِ‏ وَ سَلَّمَ‏ قَالَ: «شَرُّ النَّاسِ‏ مَنْ‏ بَاعَ‏ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاهُ وَ شَرٌّ مِنْ ذالِک مَنْ بَاعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيَا غَيْرِهِ» ترجمه: بدترین مردم کسی است که آخرت خود را به دنیای خویش بفروشد و بدتر از او کسی است که آخرت خود را به دنیای دیگری بفروشد. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 تجاوز و ظلم به خود و تجاوز و ظلم به غیر❗️ 📌«اثم» یعنی اسائه؛ اسائه یک وقت تجاوز به غیر است و یک وقت اسائۀ به نفس است؛ یعنی یک وقت انسان به خودش بد می کند و یک وقت به دیگری بد می کند. مثلاً کسی که شُرب خَمر می کند یا روزه می خورد، به خودش بد می کند و این ها اسائۀ به نفس است؛ امّا کسی که سرقت می کند اسائه به غیر می کند؛ البتّه اسائۀ به نفس هم کرده است؛ چون معصیتش چند بُعدی است؛ لذا عدوان که به معنی ظلم و اسائه به غیر است، از مصادیق اثم است. همچنین عکس این را هم می شود گفت؛ یعنی بگوییم: اصلاً مطلقِ عمل ناروا از دیدگاه شرع، ظلم و عدوان است و از سوی دیگر عدوان گاهی ظلم به نفس است و گاهی ظلم به غیر است؛ بنابر این هم «اسائۀ» به نفس و غیر داریم و هم «ظلم» به نفس و غیر. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 تُحفه ای که ابوذر به شخصی داد: به کسی که دوستش داری بد نکن ❗️ 📌روایتی از امام صادق(ع) است که حضرت فرمودند: «كَتَبَ رَجُلٌ إِلَى أَبِىݫݫݔ ذَرٍّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ یَا أَبَاذَرٍّ أَطْرِفْنِی بِشَیْ ءٍ مِنَ الْعِلْم»؛ شخصی نامه ای نوشت به ابوذر و گفت تحفه ای از علومی که داری به من بده. «فَكَتَبَ إِلَیْهِ أَنَّ الْعِلْمَ كَثِیرٌ»، ابوذر در جواب نوشت: علم زیاد است؛ «وَ لَكِنْ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَا تُسِی ءَ إِلَى مَنْ تُحِبُّهُ فَافْعَل»؛ علم بسیار است؛ ولی اگر می توانی، به کسی که او را دوست داری بد نکن! ظاهراً وقتی این جواب به دست آن شخص می رسد، می رود سراغ ابوذر و می گوید: این چه حرفی است که می گویی؟ بد نکن به کسی که دوستش داری؟ «فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ وَ هَلْ رَأَیْتَ أَحَداً یُسِی ءُ إِلَى مَنْ یُحِبُّه»؛ مگر تو کسی را دیده ای که شخصی را دوست داشته باشد و به او بد کند؟ آدم به کسی که دوست دارد، خوبی می کند نه بدی. ابوذر گفت: «نَعَمْ، نَفْسُكَ أَحَبُّ الْأَنْفُسِ إِلَیْك»، قبول داری که جان تو پیش تو محبوب ترین جان ها است؟ یعنی ابوذر مسئلۀ «حُبّ به ذات» را مطرح می کند که انسان مفطور به این فطرت است و فلاسفه هم همین را می گویند. «فَإِذَا أَنْتَ عَصَیْتَ اللهَ فَقَدْ أَسَأْتَ إِلَیْهَا»1️⃣؛ وقتی رفتی سراغ گناه، این همان موقعی است که داری به خودت بد می کنی. این همان است که من گفتم:« اثم، اسائۀ به نفس است». 1️⃣الکافی، ج 2، ص 458 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه هفتم @mojtabatehrani_ir