✔️تحلیل گفتمان ادبی خطبه های حضرت زینب (س) #بخش_سیزدهم 🔘ویژگی های ساختاری خطبه حضرت زینب(س) در کوفه 🔘یکی از مواردی که در خطبه حضرت زینب (س) مشاهده می شود؛ به کارگیری اسم نکره، برای نشان دادن شدّت عمل و استفاده از تقدیم و تأخیرهای بلاغی، برای هماهنگی پایان جملات و آهنگین کردن آنها که خود در افزودن بر تأثیر خطبه، مؤثّر است. ✔️«وَبُؤْتُمْ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ: خود را به خشم خدا گرفتار نموده اید...» 📎«غَضَبٍ» نکره است و در بلاغت عربی، «یکی از کاربردهای بلاغی اسم نکره نشان دادن شدّت و بزرگی چیزی است.» حضرت برای نشان دادن میزان و شدت خشم خداوند از واژه ی نکره ی «غَضَبٍ» استفاده نموده است. ✔️«أَ تَدْرُونَ وَيْلَكُمْ أَيَّ كَبِدٍ لِمُحَمَّدٍ (ص) فَرَيْتُمْ وَأَيَّ عَهْدٍ نَكَثْتُمْ وَأَيَّ كَرِيمَةٍ لَهُ أَبْرَزْتُمْ وَأَيَّ حُرْمَةٍ لَهُ هَتَكْتُمْ وَأَيَّ دَمٍ لَهُ سَفَكْتُمْ؛ وای بر شما‌ای مردم کوفه! آیا می‌دانید چه جگری از رسول خدا دریده‌اید؟ چه زنان و دختران با عفت و وقاری را از خاندان او به کوچه و بازار کشانده‌اید؟! چه خونی از آن حضرت بر زمین ریخته‌اید؟! و چه حرمتی از او شکسته‌اید؟! » 📎در اینجا برای هماهنگی آهنگ، کلمات «کبد»، «کریمة»، «دم» و «حرمة» (که همگی مفعول هستند) مقدّم شده اند- از منظر بلاغت عربی، یکی از دلایل تقدیم و تأخیرها، ایجاد هماهنگی در موسیقی آخر جملات است. اما نکته مهمتر در مقدم شدن مفعول (یعنی واژگان یاد شده) بر اهمیت و برجسته سازی آن دلالت دارد... ✔️استفاده از کلماتی که خود به تنهایی، برانگیزانندۀ عاطفه هستند. در خطبۀ حضرت زینب(س)در کوفه کلماتی همچون: «البکاء: گریه»، «الدَّمْعَة: اشک»، «الرَنَّة: ناله»، «دم: خون»؛ به تنهایی دارای بار عاطفی اند. 🔘شاید همان فریاد دردناک و لرزه برانداز آن حضرت و خطاب او به اهل کوفه، با عنوان اهل نیرنگ و فریب که یادآور فریادهای «یا أشباه الرجال و لا رجال» پدر بزرگوارشان امیر المؤمنین(ع) است-بتوان به عنوان نقطۀ اوج این عاطفه دانست. #ادامه_دارد #خطبه_حضرت_زينب_سلام_الله_علیها #محرم #محرم_الحرام #امام_حسین #اباعبدالله_الحسین #مولا_جانم_حسین #به_تو_از_دور_سلام @mola_amiralmomenin_as

✔️#شرح_نوین_زیارت_عاشورا #بخش_سیزدهم 🔘 فَلَعَنَ‌(از رحمت خدا دور شدن) اللَّهُ‌ أُمَّةً‌ أَسَّسَتْ‌(بنيان گذارد) أَسَاسَ‌ الظُّلْمِ‌ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ‌ أَهْلَ‌ الْبَيْتِ‌ وَ لَعَنَ‌ اللَّهُ‌ أُمَّةً‌ دَفَعَتْكُمْ‌ عَنْ‌ مَقَامِكُمْ‌ وَ أَزَالَتْكُمْ‌(كنارتان گذاشت) عَنْ‌ مَرَاتِبِكُمُ(مقام و جايگاهتان) الَّتِي رَتَّبَكُمُ‌ اللَّهُ‌ فِيهَا وَ لَعَنَ‌ اللَّهُ‌ أُمَّةً‌ قَتَلَتْكُمْ‌ وَ لَعَنَ‌ اللَّهُ‌ الْمُمَهِّدِينَ‌(مهيا كنندگان) لَهُمْ‌ بِالتَّمْكِينِ‌(قدرتمند ساختن) مِنْ‌ قِتَالِكُمْ‌ بَرِئْتُ‌(بيزارى مى‌جویم) إِلَى اللَّهِ‌ وَ إِلَيْكُمْ‌ مِنْهُمْ‌ وَ مِنْ‌ أَشْيَاعِهِمْ‌ وَ أَتْبَاعِهِمْ‌(دنباله روهايشان) وَ أَوْلِيَائِهِمْ‌. ✔️ترجمه: پس خداوند آن گروهى را لعنت كند كه ريشه ظلم و ستم را بر شما اهلبيت پيامبر(ص) بنيانگذاردند و خدا لعنت كند آن گروهى را كه شما امامان معصوم را از مقام آسمانيتان دور ساختند و از جايگاه و مراتبى كه خداوند بر شما معين و مرتب كرده بود كنار گذاشتند و خدا لعنت كند آن گروهى كه شما را به شهادت رساندند و خدا لعنت كند آنهائى را كه دشمنانتان را بر چنين ظلم و جنايت و كشتن شما با يارى و كمك هايشان قدرتمند ساختند من از همه آنها و جناياتشان در پيشگاه خدا و شما ائمه هدى(صلوات الله عليهم) بيزارى و نفرت مى‌كنم و نيز از پشتيبانى و دنباله كنندگان و از پيروان و از دوستانشان تبرى و بيزارى دارم. ⁉️لعنت در فرهنگ قرآن و احاديث چه تعريفى دارد؟ #پاسخ ✔️كلمه (لعن) چنانچه در آيات و روايات آمده به معناى : با خشم و غضب دور كردن كسى از رحمت الهى و طرد نمودن از درگاه اوست خداوند كسانى را لعن مى‌كند كه از حريم ديندارى بطور كامل خارج شده و زمينه‌هاى دريافت توفيقات الهى را به روى خود بسته اند. 🔰در قرآن کریم آمده است: ▪️( أَلاَ لَعْنَةُ‌ اللّهِ‌ عَلَى الظَّالِمِينَ‌ :‌«هود: 18») آگاه باشيد لعنت خدا بر ستمكاران است ▪️در مورد شيطان فرمود: ( وَإِنَّ‌ عَلَيْكَ‌ لَعْنَتِي إِلَى يَوْمِ‌ الدِّينِ‌: «غافر: 78») و لعنت من تا روز قيامت بر توست ▪️و در آيات ديگر آمده خداوند كافران را لعنت كرده و ... و بعد فرمود: ( إِنَّ‌ الَّذِينَ‌ يُؤْذُونَ‌ اللَّهَ‌ وَرَسُولَهُ‌ لَعَنَهُمُ‌ اللَّهُ‌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ‌ ) كسانى كه خدا و پيامبرش را آزار و اذيت مى‌دهند خداوند آنها را در دنيا و آخرت لعنت نموده است.(احزاب: 57) 🔘از اين آيات روشن مى‌شود: ➖اولاً: ظالمين، مستكبران، كافران و مشركين، آزاردهندگان خدا و پيامبر، تهمت و افتراء زنندگان، مفسدين، فاسقين، كتمان كنندگان حق و ... مشمول لعنت خدا هستند و هر كسى به چنين اعمال مبغوض خدا مرتكب شود گرفتار لعنت او مى‌گردد. ➖ثانياً: خاصيت دردناك لعن خدا اينست كه فرد ملعون از همه جا رانده شده و هيچ نوع يارى رسانى برايش پيدا نمى‌شود.(نساء: 57) ▪️أوْلَئِكَ‌ الَّذِينَ‌ لَعَنَهُمُ‌ اللَّهُ‌ فَأَصَمَّهُمْ‌ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ‌ ، آنها كسانى هستند كه مورد لعن خدا واقع شده‌اند پس حس شنوائيشان را، كر و چشمانشان را نابينا كرده است. (محمد: 22) 🔘بنابراين لعنت از ناحيه خداوند دور ساختن و طرد كردن كسى از رحمت خويش است و از طرف ما انسانها نفرين است از خدا مى‌خواهيم آنها را لعنت كند و اگر پيامبر و امام معصوم(ع) كسانى را لعنت كنند قطعاً لعن شدگان از همان لحظه كه ملعون حجت خدا واقع شدند از رحمت خدا طرد شده و گرفتار عذاب مى‌شوند چون كه آنها مجرى فرمان خدايند. ✔️(لَا يَسْبِقُونَهُ‌ بِالْقَوْلِ‌ وَهُم بِأَمْرِهِ‌ يَعْمَلُونَ‌) آنها در سخن از خدا پيشى نمى‌گيرند و در هر حال بفرمان او عمل مى‌كنند. (زیارت جامعه) #ادامه_دارد #محرم #عاشورا #زیارت_عاشورا @mola_amiralmomenin_as

🔘ويژگى‌هاى #خوارج #بخش_سیزدهم 9️⃣مبارزه‌گرى و فداكارى 🔘#خوارج در راه اعتقادات خود مبارزه‌گر و فداكار بودند. آنان پس از جدا شدن از اميرمؤمنان على(ع) وظيفۀ خود ديدند كه على(ع) و پيروان او را امر به معروف و نهى از منكر كنند، و چون مردمانى كج‌فهم و بدفهم بودند، با رويكردى نادرست به اين امر، به صورت تعبّدى و بدون بصيرت لازم به امر به معروف و نهى از منكر برخاستند و در اين راه بى‌حدّ و مرز پيش رفتند و مبارزه كردند و فداكارى نمودند، و گمان مى‌كردند كه بهترين كارها را انجام مى‌دهند؛ و از اين‌رو در مبارزۀ خود مصمّم و استوار بودند. زمانى كه امام على(ع) ابن عبّاس را براى گفتگو با آنان نزد ايشان فرستاد، پس از بازگشت، وى، آنان را چنين توصيف كرد: «وَ هُمْ‌ مُشَمَّرُونَ‌.» "و آنان مردمانى آماده و مصمّم‌اند." (نهج‌البلاغه، كلام 127.) بدين سبب بود كه خوارج به راحتى شمشيرها را بر دوش خود نهادند و به جان مردمان افتادند، چنان‌كه امام(ع) بدانان گفت: «شمشيرهايتان بر دوش‌هايتان، آن‌ها را در جايگاه‌هاى بى‌گناهى و با گناهكارى فرود مى‌آوريد.» (نهج‌البلاغه، كلام 127.) ♦️مبارزه‌گرى و فداكارىِ‌ كور خوارج، از آنان مردمانى بس خطرناك ساخت كه چشم بسته، سرشار از تعصّب مذهبى به جان مردمانى افتادند كه گمان مى‌كردند ريختن خونشان صواب است و ثواب دارد. امام على(ع) عملكرد آنان را چون كار سگ هارى نام برد كه هارى‌اش شدّت گرفته و سخت به جان مردمان افتاده است: «چشم اين فتنه را من درآوردم، و كسى جز من جرأت اين كار را نداشت. پس از آن‌كه موج تاريكى آن برخاسته بود، و هارىِ‌ آن فزونى يافته بود.» (نهج‌البلاغه،خطبه 93) ♦️اكثر خوارج در راه عقايد خود سرسختانه مبارزه مى‌كردند و در اين راه فداكارى مى‌نمودند. ابن عبد ربّه انْدُلُسى دربارۀ آنان يادآور شده است كه در ميان همۀ فرقه‌ها، فرقه‌اى معتقدتر و كوشاتر از خوارج نبود، و هيچ فرقه‌اى چون آنان آماده‌تر براى روبه‌رو شدن با مرگ يافت نمى‌شد. نقل شده است كه يكى از خوارج در جنگى نيزه خورده و به حال مرگ افتاده بود. با آن وضع به سوى قاتلش پيش مى‌رفت و مى‌گفت: «خدايا! به سوى تو مى‌شتابم تا خشنود شوى!». و نيز نقل شده است كه معاويه پدر يكى از خوارج را به سوى آن شخص خارجى فرستاد تا با وى سخن گويد و او را از راه و رسمش برگرداند. پدر نتوانست فرزند را از مسيرى كه پيش گرفته بود، منصرف كند. در نتيجه به او گفت: فرزندم! من خواهم رفت و كودك خردسالت را خواهم آورد، باشد كه با ديدن او، مهر پدرى‌ات به جوش آيد و از اين مسير دست بردارى. او گفت: به خدا سوگند، من به ضربتى سخت و كشنده مشتاق‌ترم تا فرزندم! بيش‌تر خوارج، اين چنين در راه اهداف خود مبارزه‌جو بودند و فداكارانه عمل مى‌كردند، و جمعى از زنانشان نيز در جنگ‌ها شركت مى‌كردند و با آغوش باز به سوى مرگ مى‌رفتند. 📓کتاب "دامگه شیطان"، اثر مصطفی دلشاد تهرانی. #ادامه_دارد #خوارج #دشمن_شناسی #دامگه_شیطان @mola_amiralmomenin_as

#مبانى_قرآنى_خطبه_فدكيه ✔️پرتو دوم ♻️و لَهُ‌ الشُّكْرُ عَلى مَا أَلْهَم 🔘شكر بر افق برين وحى بنا بر نقل مصباح‌الشريعه(ص 38)، امام صادق عليه السلام در تعريف شكر چنين مى‌فرمايد: «فِى كُلِّ‌ نفس من أنفاسك شكر لازم لك، بل الف او اكثر، و أَدنى الشكر... ؛ در هر نفسى از نفس‌هاى تو شكرى لازم است، بلكه هزار شكر و بيشتر، و كمترين شكر آن است كه آگاه باشى نعمت از سوى خدا به تو رسيده است و آن را از آن محبوبى سوى اللّه ندانى و نيز به آنچه او عطا مى‌كند و مى‌بخشد راضى باشى، و نعمت‌هاى وافر او را بستر گناه و نافرمانى خداى متعال قرار ندهى، پس در همه‌ى اوقات زندگى خود بنده شاكر و سپاسگزار خدا باش. و در همه‌ى حالات، خود را در پرتو فروغ مهربانى خدايت بنگر، و بدان! اگر در نزد خداوند عبادتى برتر و بالاتر از شكر بود، خداى سبحان آن را نام مى‌برد و به انجام آن فرمان مى‌داد ولى چون از شكر عبادتى برتر نيست، فرمان به شكرگزارى داده و از ميان بندگان خود آنان را برگزيد كه به خلعت شكرگزارى آراسته‌اند و البته آنان بسيار كمند». ✔️كمال و فراز #شكر آن است كه به زبان قلب و با اخلاص تمام، به عجز و ناتوانى سپاس او اقرار كنى كه از انجام كمترين مرتبه شكر خدا عاجز و درمانده‌اى، زيرا اگر به شكرگزارى او موفق گشتى بدان كه فروغ #توفيق خدا بر تو تابيده و آن نيز نعمتى بزرگ است و شكر مى‌طلبد. ♦️پس انجام هر شكرى نيز خود شكرى ديگر مى‌طلبد، به هر روى، انسان مستغرق درياى نعمت‌هاى اوست و بدون شك در انجام شكر و سپاس خدا عاجز و ناتوان است. پس چگونه انسان مى‌تواند بنده‌ى شكور خدا باشد، جز با اظهار عجز و ناتوانى از سپاس و بندگى او. به هر روى، شكر و سپاس از يك سو فرمان خداى سبحان است و از سوى ديگر، فرياد فطرت كه در مقابل منعم بزرگ بايد سپاسگزار بود. خداوند بندگان صالح و پارساى خود را به اين صفت آراسته و تكريم نموده است. ناسپاسان را نيز توبيخ و سرنزش كرده آيات بسيارى از قرآن اين حقيقت را بيان نموده است. #بخش_سیزدهم #ادامه_دارد 📓برگرفته از کتاب «مبانی قرآنی خطبه ی فدکیه»؛ اثر غلامعلی عباسی فردوئی #أم_أبيها #ایام_فاطمیه #شهادت_حضرت_فاطمة_الزهرا #حضرت_فاطمة_الزهرا_سلام_الله_علیها @mola_amiralmomenin_as