eitaa logo
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
2هزار دنبال‌کننده
6.9هزار عکس
3.7هزار ویدیو
228 فایل
🌸اگر کسی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام را نقل کند خداوند گناهان زبان او را می بخشد🌸 💠تعجیل در فرج قطب عالم امکان صلوات💠 خادم : @fattemeh0606 🌷درمحضراستادشجاعی @jalasate_ostad
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 ✔️وَ يَقُولُ‌ الَّذِينَ‌ كَفَرُوا لَسْتَ‌ مُرْسَلاً قُلْ‌ كَفى‌ بِاللّهِ‌ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ‌ وَ مَنْ‌ عِنْدَهُ‌ عِلْمُ‌ الْكِتابِ‌ «سورۀ مبارکه رعد،آيۀ ٤٣» 🍃آن‌ها كه كافر شدند مى‌گويند:«تو پيامبر نيستى»بگو:«كافى است كه خداوند،و كسى كه علمِ‌ كتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد اوست،ميان من و شما گواه باشند.» ⁉️«مَنْ‌ عِنْدَهُ‌ عِلْمُ‌ الْكِتابِ‌ »كيست‌؟ 🍃آنچه در بسيارى از كتاب‌هاى تفسيرى، تاريخى، حديثى و... به آن اشاره شده، اين است كه منظور از «مَنْ‌ عِنْدَهُ‌ عِلْمُ‌ الْكِتابِ‌» حضرت امیرالمؤمنین علىّ‌ بن أبي طالب عليهما السلام است. ابو سعيد خدرى،از دانشمندان اسلام و صحابۀ پيامبر (ص) كه مورد قبول اهل سنّت مى‌باشد، و علماء شيعه نيز نسبت به او خوش بين هستند،مى‌گويد: خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم رسيدم، عرض كردم: منظور از«الّذى عنده علم من الكتاب »(نمل:40) چه كسى است‌؟ حضرت فرمود:منظور وزير برادرم سليمان بن داود،آصف بن برخيا،است. عرض كردم:منظور از« مَنْ‌ عِنْدَهُ‌ عِلْمُ‌ الْكِتابِ‌ »در سورۀ رعد كيست‌؟ حضرت فرمود:«ذاكَ‌ اخى‌ عَلِىُّ‌ بْنُ‌ أَبي طالِبٍ‌؛منظور برادرم على است.» اين روايت را علاوه بر ابو سعيد خدرى، عبد الله بن عباس،سلمان،سعيد بن جبير،محمّد بن حنفيّه، زيد بن على و ديگران نيز روايت كرده‌اند. و از جمله كسانى كه روايت فوق را نقل كرده‌اند مى‌توان به قُرطُبى، سيوطى، علّامۀ دشتكى شيرازى،تِرمِذى، و ديگران اشاره كرد. ♻️بنابراين،بهترين تفسير براى «مَنْ‌ عِنْدَهُ‌ عِلْمُ‌ الْكِتابِ‌» حضرت علىّ‌ بن أبي طالب عليه السلام است. 👇 @mola_amiralmomenin_as
🔰 ✔️وَ يَقُولُ‌ الَّذِينَ‌ كَفَرُوا لَسْتَ‌ مُرْسَلاً قُلْ‌ كَفى‌ بِاللّهِ‌ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ‌ وَ مَنْ‌ عِنْدَهُ‌ عِلْمُ‌ الْكِتابِ‌ «سورۀ مبارکه رعد،آيۀ ٤٣» 🍃آن‌ها كه كافر شدند مى‌گويند:«تو پيامبر نيستى»بگو:«كافى است كه خداوند،و كسى كه علمِ‌ كتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد اوست،ميان من و شما گواه باشند.» 🔰مقايسه‌اى بين آصف بن برخيا و علىّ‌ بن أبي طالب عليه السلام آصف بن برخيا وزير حضرت سليمان عليه السلام بود و داستانش در سورۀ مبارکه نمل آمده كه خلاصۀ آن به شرح زير است: «هنگامى كه ملكۀ سبأ تسليم حضرت سليمان شد و به‌سوى آن پيامبر خدا حركت كرد،آن حضرت خطاب به كارگزارانش،كه از جن و انس بودند،گفت: كدام‌يك از شما قادر است قبل ازآن‌كه ملكۀ سبأ تسليم ما شود و در نزد ما حاضر گردد،تخت او را براى ما بياورد؟ يكى از جنّيان گفت: من آن را نزد تو مى‌آورم، ولى مدّت زمانى لازم است؛ پيش از اين كه اين جلسه شما به اتمام برسد! گوييا حضرت سليمان به اين امر راضى نشد و مى‌خواست اين كار زودتر انجام پذيرد و لهذا شخصى كه قسمتى از علم الكتاب در نزد او بود (آصف بن برخيا) و به‌وسيلۀ آن،كارهاى خارق‌العاده‌اى انجام مى‌داد گفت:پيش ازآن‌كه چشم بر هم زنى،تخت ملكه سبأ را در نزد تو حاضر مى‌كنم،تا سليمان چشم باز كرد آن تخت را نزدش حاضر ديد! سليمان پس از اين كه به منظور خويش دست‌يافت به شكر خداوند پرداخت و همۀ اين نعمت‌ها را از خداوند دانست.» آصف بن برخيا با اطّلاع بر قسمتى از و ، قادر بر انجام چنين كارهاى خارق‌العاده و با عظمتى شد، ⁉️حال با توجّه به اين كه حضرت على عليه السلام داراى تمام بود و كلّ‌ اسم اعظم را مى‌دانست، آيا قدرت او قابل مقايسه با آصف بن برخيا است‌؟ ✔️ از اين بحث مى‌توان پلى به ائمّۀ اطهار عليهم السلام زد؛ زيرا معناى علم تكوينى آن نيست كه نعوذ باللّه ما معتقد باشيم على عليه السلام خالق السماوات و الأرضين بود، بلكه معناى آن اين است كه آن بزرگواران به اذن پروردگار مى‌توانستند تصرّفاتى در عالم هستى داشته باشند، شبيه كارى كه آصف بن برخيا انجام داد. 📣با ما همراه باشید. @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
#آيات_فضائل_امیرالمومنین_عليه_السلام 🔰#آيۀ_علم_الكتاب ✔️وَ يَقُولُ‌ الَّذِينَ‌ كَفَرُوا لَسْتَ‌ م
🔰 ✔️وَ يَقُولُ‌ الَّذِينَ‌ كَفَرُوا لَسْتَ‌ مُرْسَلاً قُلْ‌ كَفى‌ بِاللّهِ‌ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ‌ وَ مَنْ‌ عِنْدَهُ‌ عِلْمُ‌ الْكِتابِ‌ «سورۀ مبارکه رعد،آيۀ ٤٣» 🍃آن‌ها كه كافر شدند مى‌گويند:«تو پيامبر نيستى» بگو: «كافى است كه خداوند،و كسى كه علمِ‌ كتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد اوست،ميان من و شما گواه باشند.» 🔰 چگونگى شاهدبودن امیرالمؤمنین على(ع)! ⁉️: با توجّه به روايات فراوانى كه در شأن نزول آيۀ شريفه وارد شده، پذيرفتيم كه آيۀ مذكور در مورد حضرت على(ع)است، ولى سؤالى ديگر پيش مى‌آيد و آن اينكه: ⁉️چگونه آن حضرت شاهد و گواه بر نبوّت و رسالت حضرت محمّد(ص) است‌؟ : براى روشن شدن جواب اين سؤال،به دو مثال توجّه كنيد: 🍃الف_ اگر شخصى وارد شهرى شود كه هيچ‌ كس از اهالى آن شهر را نمى‌شناسد و به هنگام نماز به مسجد برود تا هم فضيلت نماز اوّل وقت را درك كند و هم فضيلت نماز جماعت را،با توجّه به اين كه هيچ‌كس را نمى‌شناسد،چگونه مى‌تواند به عدالت امام جماعت پى ببرد و به او اقتدا كند؟ فقهاء مى‌فرمايند: همين‌كه عدّه‌اى از مردم متشخّص و اهل دقّت، به او اقتداء كرده باشند، مى‌توان از اقتداء اين عدّه پى به عدالت امام جماعت برد؛ مثل اين كه صدها روحانى سالخورده به آن امام جماعت اقتدا كرده باشند، در اينجا از طريق مأمومين به عدالت امام جماعت پى مى‌بريم. 🍃ب_ اگر مشاهده كنيم شخصى كه از لحاظ‍‌ علمى سرشناس و مورد احترام همۀ مردم است، نزد استادى كه ما او را نمى‌شناسيم زانوى أدب زده و درس مى‌خواند، از علم و دانش شاگرد به عظمت استاد پى مى‌بريم؛مثلاً، اگر شيخ انصارى، يا علّامۀ حلّى را مشاهده نماييم كه نزد استاد گمنامى درس مى‌خواند، از طريق اين شاگرد به عظمت استاد پى مى‌بريم. ✔️با توجّه به اين دو مثال، اكنون به پاسخ سؤال مذكور توجّه كنيد: 🔰هنگامى كه به مطالعۀ شخصيّت على(ع) مى‌پردازيم، وى را در تمام صفات اخلاقى و انسانى برترين مى‌بينيم: ♻️على(ع) با آن علم و دانش،كه يك نمونۀ آن است كه وقتى انسان در آن تفكّر و انديشه مى‌كند باور نمى‌كند از مغز انسانى تراوش كرده باشد،بدين جهت در وصف آن گفته‌اند:«پايين‌تر از كلام خداوند و بالاتر از كلمات تمام انسان‌ها است.» ♻️على(ع) با آن قضاوت‌هاى عجيب و مبهوت‌كننده،كه سخت‌ترين پرونده‌هاى قضايى را به بهترين وجه حلّ‌ و فصل مى‌كند و حق مظلوم را از ظالم مى‌ستاند. ♻️على(ع) با آن عبادت و بندگى غير قابل توصيف، كه به هنگام نماز جز به خداوند نمى‌انديشد و به هيچ‌كس جز او توجّهى ندارد. تا آنجا كه معالجه‌اى كه در غير نماز بر على(ع) سخت است را به هنگام نماز بر روى او انجام مى‌دهند و با موفقيّت انجام مى‌شود. ♻️على(ع) با آن شهامت و شجاعت مثال زدنى‌اش، كه در هيچ جنگى مغلوب نمى‌شود و هرگز پشت به دشمن نمى‌كند. ♻️على(ع) با آن عدالت شديدش كه هيچ‌ كس و هيچ‌چيز نمى‌تواند او را از مسير عدالت خارج كند و بالاخره همين عدالت منتهى به شهادتش مى‌شود. 🔰آرى،اگر على عليه السلام را،كه در اين اوصاف و ويژگى‌هاى ديگر برترين انسان‌ هاست، ملاحظه كنيم كه به پيامبر اسلام(ص) ايمان آورده و تمام زندگى خويش را وقف تبليغ دين او نموده و خود را بنده‌اى از بندگان محمّد مى‌داند، آيا از على(ع) به حقانيّت ادّعاى رسالت حضرت محمّد پى نمى‌بريم‌؟ 🟢بنابراين، على(ع) شاهد و گواه ديگرى بر نبوّت پيامبر اسلام (ص) است. ✔️به اعتقاد ما اين شاهد و گواه بر نبوّت پيامبر اسلام (ص) آن‌قدر با اهمّيّت است كه اگر فرضاً حضرت رسول (ص) هيچ دليل ديگرى بر نبوّت خويش نداشت جز شهادت علىّ‌ بن أبي طالب،كافى بود! @mola_amiralmomenin_as
🍃إِنَّ اَلْأَبْرٰارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كٰانَ مِزٰاجُهٰا كٰافُوراً (5) عَيْناً يَشْرَبُ بِهٰا عِبٰادُ اَللّٰهِ يُفَجِّرُونَهٰا تَفْجِيراً (6) يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخٰافُونَ يَوْماً كٰانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً (7) وَ يُطْعِمُونَ اَلطَّعٰامَ عَلىٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً (8) إِنَّمٰا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اَللّٰهِ لاٰ نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزٰاءً وَ لاٰ شُكُوراً (9) إِنّٰا نَخٰافُ مِنْ رَبِّنٰا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً (10) «سورۀ مبارکه انسان: آيات 5_ 10» 🍃به يقين ابرار(و نيكان) از جامى مى‌نوشند كه با عطر خوشى آميخته است، (5) از چشمه‌اى كه بندگان خاص خدا از آن مى‌نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‌سازند! (6) آنها به نذر خود وفا مى‌كنند، و از روزى كه شرّ و عذابش گسترده است مى‌ترسند، (7) و غذاى(خود) را با اينكه به آن علاقه(و نياز) دارند،به«مسكين» و«يتيم» و«اسير» مى‌دهند! (8) (و مى‌گويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‌كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم! (9) ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (10) ✅دورنماى بحث يكى از فضايل مهمّ‌ و عبرت‌آموز حضرت على عليه السلام، بلكه از فضايل اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام، در آيات سورۀ انسان مطرح شده است. هيجده آيه از سى و يك آيۀ اين سوره،پيرامون اين فضيلت بى‌نظير سخن مى‌گويد. بخشى از آيات هيجده‌گانۀ فوق،پيرامون اصل ماجرا سخن مى‌گويد و چهارده آيۀ ديگر در مورد جزاء و پاداش عمل بزرگ آن خانوادۀ گرانقدر بحث مى‌كند. 📗کتاب *آیات ولایت در قرآن*، نوشته آیت الله مکارم شیرازی، @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
#آيات_فضائل_اهل_البيت_عليهم_السلام #آیات_سوره_دهر 🍃إِنَّ اَلْأَبْرٰارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ ك
🔰شأن نزول شأن نزولى این آیات در سرحدّ تواتر است. خلاصۀ شأن نزولى كه مورد اتّفاق تمام منابع آمده است به شرح زير است: 👇 امام حسن و امام حسين عليهما السلام در سنّ‌ طفوليّت بيمار شدند،پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم براى عيادت فرزندان بيمارش به خانۀ على و فاطمه عليهما السلام آمد،آن حضرت هنگامى كه بيمارى نوه‌هاى عزيزش را مشاهده كرد،خطاب به على عليه السلام فرمود: «نذرى كنيد،تا خداوند بيمارانتان را شفا دهد!» على عليه السلام بلافاصله عرض كرد: «خداوندا ! اگر فرزندانم شفا يابند،سه روز روزه مى‌گيرم.» فاطمه عليها السلام نيز به همين شكل نذر كرد؛حتّى امام حسن و امام حسين عليهما السلام نيز - على رغم اين كه سنّ‌ آن‌ها كم بود-به تبعيّت از پدر و مادر به همان شكل نذر نمودند.فضّه (خادمه) كه در آنجا حاضر بود نيز-احتمالاً-به همان شكل نذر كرد. طولى نكشيد كه كسالت آن دو ريحانۀ پيامبر برطرف شد و بنا شد كه اهل البيت عليهم السلام نذرشان را ادا كنند.روز اوّل روزه گرفتند؛ على عليه السلام براى افطار اين سه روز مقدارى جو تهيّه كرد،آن را آرد كردند و به سه قسمت تقسيم كردند، قسمتى از آن را جهت تهيّۀ نان براى افطار روز اوّل خمير كردند و به تعداد افراد روزه‌دار،نان جو تهيّه نمودند. به هنگام افطار صدايى از پشت درب حياط‍‌ منزل شنيده شد،اهل خانه به بيرون از خانه آمدند،شخصى را ملاحظه كردند كه اين‌گونه آن‌ها را خطاب كرد: «اَلسَّلامُ‌ عَلَيْكُمْ‌ يا اهْلَ‌ الْبَيْتِ‌»سپس عرض كرد:«من شخص محتاج،نيازمند و مسكينى هستم،به من كمك كنيد.» حضرت على عليه السلام نانى كه سهم خودش بود را به آن فقير داد،فاطمه عليها السلام نيز چنين كرد؛بقيّۀ اعضاى خانواده هم سهميّۀ خويش را به آن مسكين دادند و آن شب با آب افطار كردند. روز بعد هم روزه گرفتند و بار ديگر از آرد جو نان تهيّه كردند؛آمادۀ خوردن افطارى بودند،باز صداى شخصى را از خارج منزل شنيدند،كه مى‌گويد: «اَلسَّلامُ‌ عَلَيْكُمْ‌ يا اهْلَ‌ الْبَيْتِ‌»،به خارج منزل رفتند.از او پرسيدند:تو كيستى و چه حاجتى دارى‌؟ گفت:«يتيمى از يتيمان اين شهر هستم، گرسنه‌ام سيرم كنيد»، باز على عليه السلام سهم خويش را به آن يتيم داد و بقيّه نيز همين كار را در كمال اخلاص و جهت رضاى خدا انجام دادند؛و همچون شب اوّل با آب افطار كردند! روز سوم را نيز طبق نذرى كه داشتند روزه گرفتند و همان داستان روز اوّل و دوم تكرار شد و اين بار شخص اسيرى ١تقاضاى كمك كرد،حضرت على عليه السلام و تمام اعضاى خانواده،افطارى خويش را به آن شخص اسير دادند؛و سومين شب را هم با آب افطار كردند و بدين ترتيب به نذر خويش وفا نمودند. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم روز بعد امام حسن و امام حسين عليهما السلام را،در حالى كه رنجور و ضعيف شده بودند و از شدّت ضعف به خود مى‌لرزيدند مشاهده كرد و از اين وضع ناراحت شد و ازسوى‌ديگر چشم‌هاى گودرفتۀ فاطمه عليها السلام بر ناراحتى و حزن پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم افزود،از على عليه السلام پرسيد: يا على! چرا بچّه‌ها اين قدر ضعيف و رنجور شده‌اند؟ چرا رنگ دخترم فاطمه پريده است‌؟ حضرت على عليه السلام جريان را براى آن حضرت بازگو كرد،در اين هنگام جبرئيل نازل شد و آيات سورۀ انسان را آورد. 📗کتاب *آیات ولایت در قرآن*، نوشته آیت الله مکارم شیرازی، @mola_amiralmomenin_as
🔰ويژگيهاى پنج‌گانۀ اهل البيت عليهم السلام چهار آيه از آيات هيجده‌گانه در سوره مبارکه انسان، در مورد اصل كار اين خاندان بزرگوار بحث مى‌كند، و چهارده آيۀ ديگر به بيان اجر و پاداش اين ايثار به يادماندنى و بى‌نظير مى‌پردازد. ابتدا به شرح و تفسير چهار آيۀ اوّل توجّه كنيد؛ در اين آيات،پنج ويژگى بارز اهل البيت عليهم السلام مطرح شده است: 🍃١.وفاى به عهد و پيمان « يُوفُونَ‌ بِالنَّذْرِ » -اوّلين كار با ارزش اين خاندان،كه بايد سرمشق همۀ شيعيان باشد، اين است كه به نذر خويش عمل كردند.امّا بعضى از شيعيان به هنگام زحمت و رنج و بلا و مصيبت و بيمارى و كسالت نذر مى‌كنند،ولى هنگامى كه مشكلاتشان برطرف مى‌شود و زمان عمل به نذر فرامى‌رسد،به بهانه‌هاى مختلف از عمل كردن به نذر شانه خالى مى‌كنند؛گاه در اجراى صحيح صيغۀ نذر شك مى‌كنند! گاه در اصل خواندن صيغۀ نذر ترديد مى‌نمايند! و خلاصه،به هر بهانه‌اى از عمل به نذر خوددارى مى‌كنند.مانند آن شخصى كه در يك موقعيّت خطرناكى گرفتار شده بود،به گونه‌اى كه احتمال زنده ماندنش بسيار كم بود.در آن حال خطر،نذر سنگينى كرد و اتّفاقاً نجات يافت،وقتى كه از خطر جست خطاب به امامزاده‌اى كه براى او نذر كرده بود گفت: اى امامزاده! من در آن لحظات خطرناك از ترس جانم چنين نذر سنگينى كردم،شما چرا باور كرديد و مرا نجات داديد؟! آرى،بعضى از ما مسلمانان مصداق اين آيۀ شريفه هستيم: فَاِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ‌ دَعَوُا اللّهَ‌ مُخْلِصينَ‌ لَهُ‌ الدّينَ‌ فَلَمّا نَجّاهُمْ‌ الَى الْبَرِّ اذا هُمْ‌ يُشْرِكُونَ‌ (عنکبوت: 65) : هنگامى كه سوار كشتى مى‌شوند (و امواج خطر از هر طرف آن‌ها را تهديد به مرگ مى‌كند) خدا را با اخلاص مى‌خوانند (و غير او را فراموش مى‌كنند)؛امّا هنگامى كه خداوند آنان را به خشكى مى‌رساند و نجات مى‌دهد،باز مشرك مى‌شوند! امّا اهل البيت عليهم السلام اين‌گونه نبودند و نه تنها به نذرهاى خويش،بلكه به تمام تعهّداتشان عمل مى‌كردند؛چرا كه يكى از نشانه‌هاى ايمان و علامت‌هاى مسلمان حقيقى، وفاى به عهد و نذر و تعهّدات است؛هرچند به زيان انسان باشد. 📗کتاب *آیات ولایت در قرآن*، نوشته آیت الله مکارم شیرازی، @mola_amiralmomenin_as
-بهترین و قشنگ ترین و دلگرم کننده ترین چیزی که می‌توان در موردِ ما گفت : آنها شیعیانِ علی هستند... الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ ❤️ @halghemarefat313
❄️امر خدا و پیامبراکرم(ص)، امیرالمؤمنین علی(ع) است. اگر امر را قبول نداشته باشی، تمام ذکرهایت هیچ است. چرا؟ چون خدای سبحان می‌گوید: اگر عبادت ثقلین کنی؛ اما امیرالمؤمنین علی را قبول نداشته باشی، من خودم تو را در جهنم می‌اندازم. آنها ذکر است، باید امر را قبول داشته باشی. امر خدا و پیامبر، امیرالمؤمنین علی است. @mola_amiralmomenin_as
9.89M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ذکر صلوات عرشیان می آمد تا رفت به سوی آسمان دست ِ علی از عرش بلند و یک صدا می گفتند: اَلحَق که امیرمومنان است علی @mola_amiralmomenin_as
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔰جواز عبور از پل صراط آن عملی را که خدا طالب است حبّ علی بن ابیطالب( ع) است 🎙 حجت الاسلام فرحزاد @mola_amiralmomenin_as