#طنز_جبهه ترکش ریزی، آمبولانس تیزی... وقتی عملیات نمی‌شد و جابجایی صورت نمی‌گرفت نیروها از بیکاری حوصله‌شان کم می‌شد،‌ نه تیر و ترکشی نه شهید و مجروحی و نه سرو صدایی، منطقه یکنواخت و آرام بود آن موقع بود که صدای همه درمی‌آمد و بعضی‌ها برای روحیه دادن به رزمنده ها، دست به سوی آسمان بلند کرده و می‌گفتند: «اللهم ارزقنا ترکش ریزی، آمبولانس تیزی، بیمارستان تمیزی، و غذاها و کمپوتهای لذیذی...» ... و همینطور قافیه سر هم می کرد و بقیه آمین می‌گفتند. 👳 @mollanasreddin 👳

#ضرب‌المثل «آن وقت خر از قبرس وارد می‌کنند» : اصطلاح خر از قبرس وارد کردن اصطلاحی است که برای توصیف کسی که نادان است و چیزهای بی ربط می‌گوید به کار می‌رود ، اما شاید ندانید که این اصطلاح از یک حادثه واقعی و تاریخی منشا گرفته است . الاغ قبرسی به نژادهای الاغ بومی جزیره قبرس گفته می‌شود. دو نژاد متمایز الاغ در این جزیره مدیترانه‌ای زندگی می‌کنند. یکی الاغ‌هایی قهوه‌ای رنگ با دماغ و شکم روشن که گویا از نژادهای الاغ بومی فرانسه ریشه گرفته‌اند و احتمالاً در دوران جنگ‌های صلیبی به این جزیره آمده‌اند. این الاغ‌ها اندازه‌های متفاوتی دارند و بعضی از آن‌ها جثه کاملاً درشتی دارند. نژاد دوم که تعداد آن‌ها کمتر است رنگ خاکستری و اندازه‌ای کوچک دارند و تبار آن‌ها قطعاً به آفریقا می‌رسد. حالا این الاغ‌ها چه ربطی به ایران دارد؟ این الاغ‌ها هدیه آمریکا به ایران در دوران دولت مصدق بود و شاید یکی از عجیب‌ترین هدیه‌های تاریخ روابط بین‌الملل باشد. ماجرا به کمک‌های طرح مارشال آمریکا پس از جنگ جهانی دوم مربوط می‌شد که ایران هم سهمی از آن داشت. کمک‌ها به دو بخش نقدی و جنسی تقسیم می‌شد. بیشتر کمک‌های جنسی طرح مارشال سلاح و ماشین‌آلاتی بود که در دوران جنگ جهانی مازاد بر نیاز تولید شده بود. برای مثال یکی از کمک‌های جنسی که به ایران داده شده چند هزار توالت فرنگی بود که برای پایگاه‌های نظامی ساخته شده و با پایان جنگ دیگر نیازی به آن‌ها نبود. اما الاغ‌های قبرسی که به ایران داده شد نه تنها برای جنگ تولید نشده بود بلکه اصلا" آمریکایی نبود و آمریکایی‌ها آن‌ها را به قیمت بالایی از کشاورزان قبرسی خریده بودند. نمی‌دانم روی چه حسابی آمریکایی‌ها به این نتیجه رسیدند که مشکل ایران نداشتن الاغ خوب است و رفتند ۱۰۷ رأس الاغ قبراق و سرحال را در قبرس دستچین کردند و برای اصلاح نژاد الاغ‌های ایرانی به ایران آوردند. 👳 @mollanasreddin 👳

#دل‌نوشت دوستت می‌دارم زیرا می‌توانم از رهاییِ ابرها، با تو سخن به زبان آورم.. زیرا می‌توانم شکوهِ بی‌بدیلِ کوه را با تو قسمت کنم.. زیرا می‌توانم نوازشِ غروب را برایت کلمه به کلمه شعر کنم.. زیرا می‌توانم پروازِ اعتماد را، در کنارت به اوج برسانم.. آری می‌توانم.. عشق، فرشته‌ی اقتدار و امید است و خدای هرچه خوبی‌ست.. روزی دیگر نخواهم بود، اما عشق.. اما ابر و کوه و مهر و باران، با تو زمزمه‌کنان، خواهند گفت: من دگرگونه زنده‌ام.. و دگرگونه دوست می‌دارم.. 👳 @mollanasreddin 👳

#کتاب_صوتی رمان کوری فصل سوم ↲ بخش دوم 👳 @mollanasreddin 👳

صبح ها طلوع می کند خورشید دلم چشمان آسمان باز می شود عطرمی ترواد از نیلوفر ها و چه عاشقانه صبح بخیر های #تو در نسیم می رقصند... ❣️ #سلام_صبح_بخیر ☘️ 👳 @mollanasreddin 👳

#تیکه_کتاب همان طور که ابر از آسمان جداست، هویت ما نیز از مشکلات ما جدا هستند؛ آن‌ها می‌گذرند و ما باید بر واکنش به آن‌ها کنترل داشته باشیم. 📚 زیاد بهش فکر نکن 🖊 نیک ترنتون 👳 @mollanasreddin 👳

خوانش چند کاریکلماتور خوب و برگزیده از جناب آقای رضا وارسته ◽️برای برداشتن کلاه‌مان ،دست بسرمان می‌کنند ! ◽️شیر تو شیر شدن نشانه ازدیاد گاوهاست ! ◽️بی آبی خیلی برایمان آب میخورد ! ◽️کارتن خواب روزها کارتن جمع می‌کند شب‌ها کارتن پهن می‌کند ! ◽️برای شنیدن صدای واحد باید به خیابان رفت ! ◽️تا کبریت هست از آتش‌بس خبری نیست ! ◽️ماهی سیاه کوچولو در اقیانوس و دریا آبدیده می‌شود ! ◽️اداره کار هم می‌داند کار از کار گذشته است ! ◽️ماهی گواهی می‌دهدسر چه کسانی زیر آب رفته ! ◽️با شروع تابستان خنک بازی‌های کولر هاشروع میشود ! ◽️بعضی‌هاصفرهایی که در حساب مدرسه گرفته‌اند اکنون سر از حساب بانکی‌شان در آورده‌است ! ◽️کشتی گیراز خاک حریف طلا یافت ! ◽️شان نزول پرگار دایره است ! #رضا_وارسته #کاریکلماتور 👳 @mollanasreddin 👳

فکر کردن، شغل ذهن است، خواب دیدن، تفریح آن... _بینوایان _ویکتور هوگو 👳 @mollanasreddin 👳

#داستانک آرام آرام‌ می‌آیم داخل کوچه، اول خیابانِ زنجیر ( طالقانیِ فعلی ) بقالی حاج محمود نیست ولی آرایشگاه شاهین هست. خانه زیبا و مادرش نیست، ولی خانه حاج عباس ( پدربزرگِ صبا ) هست... همینطور سلّاته سلّانه خانه‌ها، درها، پلاک‌ها و پنجره‌های مشرف به کوچه را نگاه می‌کنم که چشمم می‌افتد به دیواری که روی آن نوشته : دوستت دارم M... مامان را که بستری کردیم، پرستار بخش بدون اینکه مارا نگاه کند، و درحالی که صفحات پرونده را ورق می‌زد. گفت همراهان آقا به سلامت و به سمت آسانسور اشاره کرد... وارد آسانسور شدم، زدم طبقه همکف، آسانسور رفت طبقه چهارم، دو مریض روی ویلچر را آوردند، خودم‌ را چسباندم به آینه... اتاقک با ملودی بتهوون به سمت پایین رفت. دیشب در ارومیه برف و بارانِ درهم باریده چیزی شبیه یخ در بهشتِ بی‌رنگ، هوا مه آلود و خوب است. داخل آسانسور تصمیم می‌گیرم بروم‌ به سمت کوچه کودکی‌ام در مرکز شهر... به مغازه‌‌دارها نگاه می‌کنم، به دلّال‌ها و توتون فروش‌های دور میدان مرکزی و اطراف بازار، چند چهره آشنا می‌بینم... آدم‌هایی که انگار سجّلِ این قسمت از شهر هستند... اما خیلی چیزها عوض شده، بیشتر خانه‌های کلنگی کوچه مان کوبیده شده، چهره محله‌مان شبیه کسی است که در میانسالی جراحی زیبایی کرده است... ما بیست و هفت سال پیش از اینجا نقل مکان کردیم ولی تا یادم می‌آید این نوشته روی دیوار این خانه بود... سماجتِ عجیبِ یک اعتراف علنی به عشق... به دختری که اسمش با "م" شروع می‌شود، مریم، مینا، معصومه، مونا... او حتما این نامه سرگشاده را در آن سالها دیده... حالا عاشق هرکه باشد، باشد، همین حالا هم آدم‌ها وقتی اینگونه بی‌محابا و علنی از عشق کسی خبردار شود قند توی دلش آب می‌شوند. چه برسد به بیست و چند سال پیش... به سال‌هایی که زندگی مثل حالا انقدر سریع نبود. تجربه کردنِ جسم و احساسِ آدم‌ها به آسانیِ امروز نبود... رساندن پیام عشق هم همینطور..‌. دلم می‌خواهد، M داستان ما به جز این دیوار نوشته، نامه هم گرفته باشد، نامه‌ای که با خودکار عطریِ بنفش روی کاغذِ نامه که حاشیه گل و درخت و غروب داشت نوشته شده باشد... دلم می‌خواهد چه به وصال نویسنده این جمله رسیده باشد چه نه، از یادآوری اینکه یک روزی این شکلی دوست داشته شده حالش خوب شود، حتی اگر حالا در گوشه‌ای از شهر در لاک خودش دارد روزهای سخت گذرِ زندگی را می‌سابد، یا مثل من خاطرات را می‌ریسَد و می‌آویزد به جایی که دست هیچ کس به آن نرسد... | رسول اسدزاده‌ | 👳 @mollanasreddin 👳

که ساعت حرکت قطار را به من غلط گفتی که من بتوانم یک روز دیگر در کنار تو باشم دوستان من ساعت حرکت قطار را در شب گذشته به من گفته بودند بر شانه‌های تو خزه و خزان روییده بود تو توانستی با این شانه‌های مملو از خزه و خزان سوار قطار شوی دستان‌ات را تا صبح نزد من به امانت نهادی نان را گرم کردی به من دادی دیگر در سکوت تو کنار میز صبحانه ما طلاها و سنگ‌های فیروزه‌ی جهان را تصاحب کردیم سکوت تو را چون مدالی گرم و نایاب بر سینه آویختم هر روز در آینه به این سکوت خیره می شدم. #احمدرضااحمدی 👳 @mollanasreddin 👳

بنویسیم ننویسیم پافشاری 👈 اصرار سربسته 👈 محرمانه دست‌کاری 👈 تحریف چشم‌انداز 👈 منظر/ منظره فروتنی 👈 تواضع چشمگیر 👈 قابل‌توجه #غلط_ننویسیم 👳 @mollanasreddin 👳