واضح است که باید به طور جدی قانون برخورد با آزار جنسی اجرا شود و از آسیب‌دیدگان حمایت شود، اما آیا با این کار بساط آزار جنسی برچیده می‌شود؟ در غرب که مدعی است در مورد قوانین جلوگیری از آزار جنسی جدی عمل کرده، این جدیت چقدر مانع تجاوزات جنسی شده است؟ چه در کوچه و خیابان چه در ادارات و ارتش؟ طبق آمار اعلامی، در آمریکا هر ۹۸ ثانیه یک تجاوز جنسی اتفاق می‌افتد؛ حال آنکه از هر ۱۰۰۰ فرد متجاوز تنها ۶ نفر راهی زندان می‌شوند. اگر دنبال فرهنگ غربی حرکت کنیم، طبیعتا به همان نتایج خانمان براندازی می‌رسیم که آنها رسیده‌اند؛ وقتی مسیر غلط است، قطعا با قانون سختگیرانه هم مشکل حل نمی‌شود (صرفا ممکن است کم شود). فمینیست‌ها و زنان مدعی آزادی بی‌قید و شرط می گویند بدن من مال خودم است و هرجور بخواهم لباس می‌پوشم و رفتار می‌کنم اما مردها حق ندارند از من سوء استفاده کنند و بدون رضایت من به من دست بزنند. در واقع می‌خواهند جذاب باشند و دلبری کنند اما انتظار دارند مردان خودشان را کنترل کنند و جذب ایشان نشوند! یک پدیده خودمتناقض (پارادوکسیکال)! راه جلوگیری از این آسیب، نه گفتن به فرهنگ ولنگار و منحط غربی و عمل به همان دستوری است که خالق انسان داده: حجاب زنان و عدم اختلاط دلبرانه و غیر ضرورری. خداوند زنان را برای مردان بسیار جذاب آفریده؛ یک راز این جذابیت هم در این است که خانواده تشکیل شود و آرامش انسان و امتداد نسل او تضمین شود؛ خداوند با دستور به حجاب و عدم اختلاط، این جذابیت را برای شوهر منحصر کرده است، تا کیان خانواده محفوظ بماند و درواقع وفاداری مرد به زن را هم تضمین کند. البته از سوی دیگر هم به مردان دستوراتی مثل کنترل نگاه داده است، اما طبیعتاً همه مردان که عامل به این دستور نیستند، لذا دلبری همگانی با پوشش جذاب و اختلاط بی‌قید و شرط، یعنی به اشتراک گذاشتن جذابیت برای همه مردان، و طبیعتا طمع بسیاری از مردان و همین نتایجی که این بازیگران به آن معترضند. صفحات مجازی اکثر همین خانم‌های معترض را اگر نگاه کنیم، گویای مطلب است. لذا همزمان با پیگیری اجرای #قانون_جلوگیری_از_آزار_جنسی، باید #قانون_جلوگیری_از_دلبری_جنسی هم تصویب و اجرا شود. این قانون هم به نفع کل جامعه است و هم به نفع همین زنان بازیگر؛ هرچند متوجه نباشند. #اسلام #حجاب #قانون #حجاب_اجباری #عقلانیت #آزار_جنسی @mosabereh

در حذف رسوم غلط سهیم باشیم. بسیاری از آداب و رسومی که مردم به آن معتقدند، مبنای شرعی یا عقلی ندارند، اما چون اشتباه بودن آن ذکر نمی‌شود، نسل به نسل منتقل می‌شوند. #خرافات #فاطمی_نیا #قربانی #عید_قربان #حاجی #حج #مردم @mosabereh

پس از این‌که عده‌ای در اعتراضات و اغتشاشات اخیر، شعارهای تند و فحش و ناسزا گفتند، چندین بار دیدم که برخی (حتی یک از اساتید دانشگاه) در توجیه این فحاشی‌ها به آیه‌ی ۱۴۸ سوره نساء استناد کردند که: لاٰ یُحِبُّ اَللّٰهُ اَلْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ اَلْقَوْلِ إِلاّٰ مَنْ ظُلِمَ و این‌گونه ترجمه کردند که خداوند فریاد زدن با کلام زشت را دوست ندارد مگر درمورد کسی که به او ظلم شده است. در حالی که این ترجمه و برداشت غلط است. در لغت‌نامه در معنی «جهر» نوشته است «جَهَرَ الشَّی‌ءُ جَهْراً: ظَهَرَ و عَلَن‌» یعنی معنی «جهر»، ظاهر کردن و آشکار کردن است؛ همانگونه که در نماز می‌گوییم برخی نمازها باید به‌صورت اخفات (آهسته) و برخی به‌صورت جهری (با صدایی که شنیده می‌شود و جوهره دارد) خوانده شود. پس جهر به معنی فریاد زدن نیست بلکه بلند گفتن چیزی به صورتی است که دیگران بشنوند. (در مقابل آهسته گفتن) درمورد سوء، منظور بیان چیزهای زشتی همچون غیبت است که در حالت کلی در شرع جایز نیست، اما موارد استثنایی دارد که از جمله آن‌ها برای دفاع مظلوم از خود است که این دفاع هم شرایطی دارد. برای درک بهتر موضوع، دو نکته از دو تفسیر را ببینیم: تفسیر المیزان: «پس در حقیقت فرموده: "لکن من ظلم لا باس بان یجهر بالسوء من القول فیمن ظلمه و من حیث الظلم" (خدا دوست نمی‌دارد سخن زشت با صدای بلند گفتن را، لیکن کسی که مورد ظلم شخصی یا اشخاصی قرار گرفته، می‌تواند در مورد خصوص آن شخص و یا اشخاص و در خصوص ظلمی که به وی رفته، سخن زشت و با صدای بلند بگوید) و همین خود قرینه است بر این‌که چنین کسی نمی‌تواند هر چه از دهانش بیرون بیاید به او نسبت دهد و حتی آیه شریفه دلالت ندارد بر این‌که نمی‌تواند بدی‌های دیگر او را که ربطی به ظلمش ندارد به زبان بیاورد بلکه تنها می‌تواند با صدای بلند ظلم کردنش را بگوید و صفات بدی از او را به زبان آورد که ارتباط با ظلم او دارد.» تفسیر نمونه: «نخست می‌فرماید: "خدا دوست نمی‌دارد که بدگویی شود و یا عیوب و اعمال زشت اشخاص با سخن بر ملا شود". لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ‌ ... سپس به بعضی از امور که مجوز این‌گونه بدگوئی‌ها و پرده‌دری‌ها می‌شود اشاره کرده، می‌فرماید: "مگر کسی که مظلوم واقع شده" (إِلَّا مَنْ ظُلِمَ‌). روشن است در این گونه موارد نیز تنها به آن قسمت که مربوط به ظلم ظالم و دفاع از مظلوم است باید قناعت کرد. و در پایان آیه -همانطور که روش قرآن است- برای این‌که افرادی از این استثناء نیز سوء استفاده نکنند و به بهانه این‌که مظلوم واقع شده‌اند عیوب مردم را بدون جهت آشکار نسازند می‌فرماید: "خداوند سخنان را میشنود و از نیات آگاه است". وَ کانَ اللَّهُ سَمِیعاً عَلِیماً.» @mosabereh

متن عنوان زده شده بیانات رهبر انقلاب در دیدار صدها تن از زنان فرهیخته و فعال کشور ۱۴۰۱/۱۰/۱۴ @mosabereh

دیروز جلسه‌ای داشتیم با حضور یکی از اساتیدی که بعد از چند سال تدریس در هلند و گذراندن پسادکتری درخواست عضویت به‌عنوان هیئت علمی دانشگاه خواجه نصیر را داشتند. یکی از اعضای جلسه از ایشان پرسیدند در شرایطی که عده‌ای در حال رفتن از کشور به اروپا هستند، چطور شما به کشور برگشته‌اید؟ ایشان جدا از دلایل شخصی که اشاره کردند، گفتند که شرایط زندگی در ایران بهتر از آنجا است! در پاسخ به سؤال استاد دیگری که پرسیدند چطور؟ گفتند: من در آنجا ۲۸۰۰ یورو حقوق می‌گرفتم، [یکی از اساتید با مطایبه گفتند: یک صفر با حقوق ما در این جا تفاوت دارد! ایشان هم با خنده گفتند: البته هزینه‌ها در آنجا دو صفر تفاوت دارد!] توضیح دادند که آنجا معمولا امکان پس انداز وجود ندارد و هزینه‌های جاری بالاست. مثلا در هلند هزینه رفت و آمد با وسایل نقلیه عمومی بسیار بالاست و مردم به راحتی از آن استفاده نمی‌کنند و اکثرا با دوچرخه رفت و آمد می‌کنند؛ حتی در روزهای برفی و بارانی؛ البته من به‌خاطر عادتی که در ایران داشتم خودرو خریدم، قیمت خود ماشین خیلی زیاد نبود اما حدود یک سوم از حقوقم هزینه ماهیانه آن می‌شد که اعم از هزینه بیمه و مالیات، هزینه پارکینگ، هزینه سوخت و ... می‌شد؛ یک باک که می‌زدم صد یورو می‌شد که البته الان خیلی بیشتر شده.(لیتری ۳ یورو) آنجا با وجود این‌که به «پرزنت» خودشان خیلی اهمیت ‌می‌دهند و ظاهر شهرها را زیبا می‌کنند [البته تفاوت خاصی هم با تهران ندارد] اما در خانه هایشان امکانات زیادی ندارند. (قبلا از یکی دیگر از اساتید دانشگاه شنیده بودم که یکی از دوستانشان که در آلمان زندگی می‌کند گفته بودند که بسیاری از مردم آلمان از وسایل قدیمی در خانه استفاده می‌کنند و شبیه ایران نیست که اکثرا تلویزیون و یخچال ساید و... داشته باشند، حتی گفته بودند که ما فقط در ایام خاص و عید قورمه سبزی می‌پزیم چون هزینه انرژی برای پخت آن زیاد است) یکی دیگر از اساتید از ایشان پرسیدند آیا که این واقعیت ها از هلند را به دیگران می‌گویید؟ ایشان گفتند می‌گویم اما نه خیلی، چون وقتی می‌گویی گویا نمی‌خواهند باور کنند؛ مثلا یک کلیپ به من نشان دادند که پلیس کسی را هل داد و سرش خورد به جدول، من هم یک سری کلیپ از اعتراضات چند وقت قبل در هلند که دو ماه طول کشید نشان دادم که در آن پلیس هلند نه این‌که به اشتباه بلکه به‌طور عمدی و واضح با خشونت با باتوم به سر و صورت مردم می زد، اما وقتی آن را می‌بینند یک دفعه می‌روند سراغ یک موضوع دیگر و می‌گویند حالا پلیس هیچی، اقتصاد چی؟! تا خودشان نبینند و تجربه نکنند راحت نمی‌پذیرند! #جنگ_روایتها eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

سلاح انبیا مهم‌ترین عامل پیشبرد کارهای انبیا کدام بوده است؟ آیا ما هم می‌توانیم یا باید از آن عامل استفاده کنیم و آن را اصل کارمان قرار دهیم؟ در حدیثی از امام رضا علیه‌السّلام داریم که ایشان به‌طور مکرر به اصحابشان می‌فرمودند که از سلاح انبیا استفاده کنید! اصحاب از ایشان پرسیدند سلاح انبیا چیست؟ و ایشان فرمودند: «دعا» عَنِ الرِّضَا ع أَنَّهُ کَانَ یَقُولُ لِأَصْحَابِهِ‌ عَلَیْکُمْ بِسِلَاحِ الْأَنْبِیَاءِ فَقِیلَ وَ مَا سِلَاحُ الْأَنْبِیَاءِ قَالَ الدُّعَاءُ. (الکافی؛ ج۲؛ ص۴۶۸) یعنی آن چیزی که عامل اصلی موفقیت انبیا و پیشبرد کارهای ایشان بوده، دعا بوده است؛ یعنی پیامبری که فرستاده‌ی خداست و در نگاه اول خیلی احتیاجی به دعا ندارد چون می‌داند خدا پشتیبان اوست، با این حال مهم‌ترین سلاحش دعا است و اگر دعا نکند کارش پیش نمی‌رود؛ البته واضح است که انبیا فقط دعا نمی‌کردند و همواره در میدان تلاش و جهاد بودند، اما در واقع نکته‌ی اصلی همین است که تلاش حداکثری هم بدون دعا ما را به هدف نخواهد رساند. گاهی ما به تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌هایمان دل خوش می‌کنیم و از این عامل مهم غفلت می‌ورزیم و آن‌طور که لازم است به آن نمی‌پردازیم؛ دعا تزئینی نیست: قُلْ مٰا یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لاٰ دُعٰاؤُکُمْ... (فرقان، ۷۷) بگو پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد! رجب ماه استغفار و دعا است. التماس دعا eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

یکی از مشکلات تعدد پیام‌رسان‌ها، لزوم اشتراک گذاری مطالب در پیام رسان‌های مختلف است؛ متن‌های منتشر شده در این صفحه در پیام‌رسان‌های دیگر با نشانی ذیل هم باز نشر می‌شود: بله: ble.ir/tahmasebi_ir تلگرام: t.me/mosabereh اینستاگرام: Instagram.com/tahmasebi_ir .

پیشنهاد می‌کنم از ویراستی که مشابه ایرانی توییتر است استفاده کنید. صفحه بنده در ویراستی: virasty.com/tahmasebi

بزرگی توفیق #بانگ_الله_اکبر امشب و #راهپیمایی فردا را از زبان امام خمینی بشنویم که می‌گویند: «بروید ببینید امشب چه کسانی الله اکبر می‌گویند... من دست این‌ها را می‌بوسم... ما مرهون همین طایفه هستیم که امشب می‌روند الله اکبر می‌گویند و فردا راهپیمایی می‌کنند.» eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

مردم آن‌ها و مردم ما یکی از عجایب این است که همه طرح‌هایی که در کشورهای دیگر پیاده می‌شود و جواب می‌دهد و نظام‌ها را ساقط می‌کند و مردم را از حاکمیت جدا می‌کند، در ایران نتیجه که نمی‌دهد هیچ، بلکه #نتیجه_عکس می‌دهد! بعد از حدود پنج ماه جنگ رسانه‌ای و میدانی بسیار عظیم و بی‌نظیر در تاریخ علیه مردم یک کشور با پشتیبانی تعداد زیادی از کشورها، رسانه‌ها، سیاسیون و سلبریتی‌های مختلف در سطح دنیا، یکباره می‌بینند نه تنها عموم مردم از نظام جدا نشده‌اند، بلکه پرشورتر از سال‌های قبل در #راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت می‌کنند! چرا؟ شیوه‌ی عمل انسان #مؤمن با انسان #غیر_مؤمن بسیار تفاوت دارد و آن‌ها این را درک نمی‌کنند؛ طرح‌های آن‌ها برای انسانی است که ایمان ندارد و فقط منافع مادی خود را می‌بیند، اما انسانی که ایمان و آرمان دارد، معادله‌هایش متفاوت است، مثلاً اگر تجمیع دشمن در مقابل انسان غیر مؤمن باعث ترس او می‌شود و می‌گوید: «چرا با شعارهای دهه شصتی برای ما دشمن ایجاد کرده‌اید و بترسید از قدرت دشمن و کوتاه بیایید»، و او گمان می‌کند همه مردم مثل او هستند و خواهند ترسید، در واقع نمی‌داند که همین صحنه نه تنها مؤمنین را از میدان خارج نمی‌کند، بلکه باعث افزایش ایمان و توکل آن‌ها است: اَلَّذِینَ قٰالَ لَهُمُ اَلنّٰاسُ إِنَّ اَلنّٰاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزٰادَهُمْ إِیمٰاناً وَ قٰالُوا حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَکِیلُ (آل‌عمران‌، ۱۷۳) اینها کسانی بودند که (بعضی از) مردم، به آنان گفتند: «مردم [لشکر دشمن] برای (حمله به) شما اجتماع کرده‌اند؛ از آن‌ها بترسید!» اما این سخن، بر ایمانشان افزود؛ و گفتند: «خدا ما را کافی است؛ و او بهترین حامی ماست.» یا اگر هجمه به #اسلام و #انقلاب و تلقین این‌که «کار این نظام تمام است» باعث عقب نشستن غیرمؤمنین به امید تضمین آینده خود است، همین کار باعث احساس تکلیف مضاعف مؤمنین برای حضور در صحنه و حفظ نظام است که امسال دیدیم. پس تا وقتی ایمان مردم حفظ شود، و تا وقتی که سیاست‌های کشور بر اساس اسلام باشد، مردم پای این نظام خواهند ماند و دشمنان کاری از پیش نخواهند برد. و شکر نعمت چنین مردمی، تلاش روزافزون برای حل مشکلات مردم و خدمت به ایشان است که به تعبیر امام خمینی ولی نعمتان و مایه‌ی افتخار ما هستند. eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

اگر این روزها عبارت «بُعِثتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الأَخلاق» را می‌شنویم و آن را برای توصیف هدف بعثت کافی می‌دانیم، اگر آیه‌ی «... إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتٰابَ وَ الْحِكْمَةَ...» را می‌شنویم و آن را هم برای توصیف هدف بعثت کافی می‌دانیم، باید احتمال زیادی بدهیم که اسلام را نشناخته‌ایم؛ بهتر بگویم ناقص شناخته‌ایم، به گونه‌ای که آن را از کارکرد اصلی خود انداخته‌ایم. وقتی جزئی از یک حقیقت را به عنوان کل آن حقیقت تصور کنیم، دچار مغالطه و خطای شناختی بزرگی شده‌ایم، مثل اینکه در توصیف طاووس برای کسی که تا کنون آن را ندیده است، فقط پَرهای زیبای آن را توصیف کنیم و او گمان کند طاووس فقط یک دسته پَر است! پیشنهاد می‌کنم برای شناخت درست اسلام، این قسمت منتخب از بیانات مهم رهبر انقلاب را که عنوان‌زده شده و در ادامه ارسال می‌کنم، با دقت و چند بار بخوانید. eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

بیانات رهبر انقلاب به مناسبت عید مبعث ۱۳۹۹/۱۲/۲۱: معنای بعثت بعثت به معنای برانگیختگی است... هر یک از پیامبران بزرگ الهی بعد [از این] که مبعوث می‌شود و برانگیخته می‌شود، مجموعه‌های انسانی را او برانگیخته می‌کند و به راه می‌اندازد و حرکت می‌دهد به سمت راهی نو، به نیک‌بختی بشر و راهی را در مقابل پای انسان قرار می‌دهد؛ معنای بعثت این است... اهداف بعثتِ پیامبران توحید، هدف بزرگ بعثت است: وَ لَقَد بَعَثنا فی کُلِّ اُمَّةٍ رَسولًا اَنِ اعبُدُوا اللهَ وَ اجتَنِبُوا الطّاغوت؛ توحید خالص، توحید محض... در سوره‌ی هود [هم] از زبان چندین پیغمبر بزرگ مثل نوح، مثل هود، مثل صالح و دیگران این جور گفته می‌شود که «یاقَومِ اعبُدُوا اللهَ ما لَکُم مِن اِلٰه غَیرُه». این توحید، اوّلین هدف بعثت پیامبران است. البتّه می‌دانید که توحید هم فقط به معنای این نیست که انسان در ذهن خود عقیده پیدا کند که خدا یکی است و دو تا نیست؛ خب بله این هم هست لکن توحید به یک معنای مهمّی است که به معنای حاکمیّت الهی است؛ توحید به معنای حاکمیّت مطلق پروردگار بر عالم تشریع و عالم تکوین -هر دو- است که بایستی امر الهی نافذ دانسته بشود؛ هم در عالم تکوین -در همه‌ی حوادث وجود، «لا حول و لا قوّة الّا بالله»- و هم در عالم تشریع، همه‌ی این حوادث و همه‌ی حالات ناشی از قدرت واحد پروردگار است. خب این، هدف اصلی است. هدف‌های دیگری هم وجود دارد: تزکیه‌ی بشر، یعنی پالایش روحی انسان‌ها از آلودگی‌ها و از پیرایه‌های پست‌کننده و انحطاط‌آور؛ تعلیم انسان‌ها و مقام علمی انسان‌ها را بالا بردن. استقرار عدالت، که جامعه‌ی بشری با عدالت اداره بشود: لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط؛ ایجاد حیات طیّبه: فَلَنُحیِیَنَّه حَیٰوةً طَیِّبَةً؛ این حیات طیّبه یعنی چه؟ حیات طیّبه به معنای رشد و شکوفایی عقل بشر و علم بشر از سویی و آرامش روحی بشر، آسایش مادّی بشر، امنیّت محیط زندگی بشر و رفاه بشر و شادکامی بشر و بالاتر از همه‌ی این‌ها تکامل معنوی و عروج روحی انسان است؛ حیات طیّبه یعنی این‌ها. این‌ها اهداف بعثت پیامبران است... لوازم به‌دست‌آوردن این هدف‌های بسیار بزرگ خب ملاحظه می‌کنید که این هدف‌ها، هدف‌های بسیار بزرگی است، هدف‌های دشواری است؛ این هدف‌ها چه جوری به‌دست می‌آید؟ این طبعاً اوّلاً احتیاج دارد به یک برنامه‌ریزی گسترده برای مناسبات اجتماعی؛ یعنی اگر چنانچه نبیّ اسلام، نبیّ حق، فرستاده‌ی الهی در هر دوره‌ای بخواهد این اهداف را تحقّق ببخشد، ناچار بایستی به تناسبِ این اهداف، مناسبات اجتماعی ایجاد بکند. مطلب دوّم هم قدرت سیاسی است؛ یعنی این مناسبات اجتماعی را یک انسان منزوی یا یک نصیحت‌کننده که فقط مردم را نصیحت می‌کند نمی‌تواند به وجود بیاورد؛ قدرت لازم است، قدرت سیاسی لازم است. بنابراین بعثت‌ها، همراه هستند هم با یک قدرت سیاسی بزرگ و هم با یک برنامه‌ریزی وسیع برای تحقّق این اهداف. پس با آمدن پیغمبر یک نظام سیاسی به وجود می‌آید، یعنی هدف این است که یک نظام سیاسی به وجود بیاید... که بتواند این اهداف را با تشکیل برنامه‌ها و مناسبات اجتماعی و مناسبات گوناگون بشری تحقّق ببخشد. در این نظام سیاسی، آئین حکمرانی از کتاب خدا گرفته می‌شود و از آنچه خدای متعال بر پیغمبر نازل می‌کند، که می‌فرماید: فَبَعَثَ اللهُ النَّبِیّینَ مُبَشِّرینَ وَمُنذِرینَ وَ اَنزَلَ مَعَهُمُ الکتابَ بِالحَقِّ لِیَحکُمَ بَینَ النّاسِ فیمَا اختَلَفوا فیه؛ «لِیَحکُمَ» یعنی «لِیَحکُمَ کتاب»؛ این کتاب حکم کند بین مردم در آنچه باید انجام بدهند، و حاکم او است در همه‌ی تنظیم‌های اجتماعی... و همچنین در [مورد] پیغمبران دیگر که در آیات «وَ مَن لَم یَحکُم بِما اَنزَلَ اللهُ فَاُولئکَ هُمُ الکافرون» و «اُولئکَ هُمُ الظالِمونَ» و «اُولئکَ هُمُ الفاسِقونَ» هست، در همه‌ی این‌ها آن چیزی که منبع و منشأ حکمرانی است و دستور حکمرانی و برنامه‌های حکمرانی از آن گرفته می‌شود، عبارت است از کتاب الهی که به پیغمبر نازل شده است؛ این اصول و اساس در آن [کتاب] است؛ و همه‌ی برنامه‌های بشری در چهارچوبِ این اصول بایستی گذاشته بشود. خب این، دستور حکمرانی است لکن این دستور حکمرانی را چه کسی عمل بکند؟ بدون وجود یک مدیریّت و یک فرماندهی که این دستور عملیّاتی نخواهد شد؛ پس یک مدیریّتی لازم است و این مدیریّت و این راهبریِ اساسی مربوط به خود شخص پیغمبر است... که موظّفند حکمرانیِ دینی و الهی در جامعه را که محصول بعثت پیغمبران است و با کتاب الهی ارائه می‌شود، اجرا کنند و این را تحقّق ببخشند. البتّه این راهبری و فرماندهی یک جور نیست؛ در بعضی از موارد خود پیغمبر، شخص شخیص پیغمبر، متکفّل و متعهّدِ این فرماندهی است... گاهی هم در مواردی پیغمبر حاکمی را معیّن می‌کند به امر الهی...