چرا #طلبه شدم؟ وقتی رشته‌ی #فیزیک می‌خواندم، با وجود علاقه‌ی خیلی زیاد به این رشته، بعد از چند سال احساس کردم در این مسیر نمی‌توانم به هدفی که #خدا مرا برای آن خلق کرده برسم. مدتی در مورد فلسفه‌ی علم که در دهه‌ی ۷۰ مد شده بود پرس و جو کردم، دیدم آن هم برایم فایده‌ای ندارد. گفتم می‌روم رشته‌هایی مثل علوم #قرآن، دیدم آن‌ها هم آنچه می‌خواهم نیستند. نهایتاً با جرقه‌ای که یکی از #روحانیون مبلغ دانشگاهمان در ذهنم زد، به سمت #طلبگی رفتم. تصمیم سختی بود، در کل فامیل ما یک طلبه هم نبود. همیشه گمان می‌کردم طلبه‌ها یک سری خانواده‌های خاص هستند که جَد اندر جَد طلبه‌اند! . . بعد از اتمام کارشناسی و سربازی طلبه شدم. ابتدا تصمیم داشتم #معمم نشوم. می‌گفتم همینجوری هم می‌شود مسیر را رفت. کم کم دیدم طلبگی دریای وسیعی است و خدمتِ جدّی بدون معمم شدن خیلی معنا ندارد، اما خودم می‌دانستم لیاقت پوشیدن این لباس را ندارم لذا تلبس همینجور عقب می‌افتاد؛ تا این‌که یک جمله از آیت الله بهجت و یک جمله از آیت الله مصباح شنیدم. فیلمی دیدم که آقای #بهجت به طلبه‌ای که به ایشان گفت من لیاقت ملبس شدن ندارم فرمودند: «اگر بنا به لیاقت باشه هیچ‌کس نباید معمم بشه»! جمله‌ای هم از آقای مصباح یزدی شنیدم که ایشان در یک سخنرانی می‌گفتند: «وقتی یک طلبه‌ی معمم در خیابان راه می‌رود، هر کس او را می‌بیند یاد خدا می‌افتد» دیدم درست می‌فرمایند خودم هروقت طلبه‌ای می‌دیدم ناخودآگاه یاد خدا می‌افتادم. گفتم ان شاءالله این حداقل کار از من برمیاد. این شد که بالأخره روز #مبعث سال ۱۳۹۱ به دستان مبارک آیت الله #مصباح_یزدی و آیت الله #صدیقی معمم شدم. از همه‌ی عزیزان التماس دعا دارم که خداوند بنده را در این مسیر ثابت قدم و مؤثر قرار دهد. پ.ن: عکس‌های مراسم عمامه گذاری در سال ۱۳۹۱ به همراه پسرم محمدحسین #اسلام #اسلام_ناب #مدرسه_علمیه #حوزه #امام_خمینی #خاطرات_طلبگی @mosabereh