#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #قسمت_چهارم توے مسیر بودیم و منم در حال گوش دادن بہ اهنگام؟ ولے همچنان حوصلم سر میرفت.؟ اخہ میدونید من یہ آدمے هستم ڪہ نمیتونم یہ جا ساڪت باشم و باید حرف بزنم. اینا هم ڪہ هیچے دوتا چوب خشڪ جلو نشستہ بودن. -آقاے فرماندہ پایگاه؟ -بلہ؟! . -خیلے موندہ برسیم بہ اتوبوس ها ؟!؟ -ان شااللہ شب ڪہ براے غذا توقف میڪنن بهشون میرسیم. -اوهوووم.باشہ.؟ باهاش صحبت میڪردم ولے بر نمیگشت و نگامم نمیڪرد.دوست داشتم گوشیمو بڪوبم تو سرش؟؟ تو حال خودم بودم ویڪم چشمامو بستم ڪہ دیدم ماشین وایساد -چے شدرسیدیم؟! . -نہ براے نمازنگہ داشتیم -خوب میزاشتین همون موقع شام خوردن نمازتونوبخونین -خواهرم فضیلت اول وقت یہ چیز دیگست.شما هم بفرمایین -ڪجا بیام؟! -مگہ شما نماز نمیخونین؟! . -روم نمیشد بگم ڪہ بلد نیستم.گفتم نہ من الان سرم درد میڪنہ.میزارم آخر وقت بخونم ڪہ سر خدا هم خلوت تره؟ -لا الہ الا اللہ…اگہ قرص چیزے هم برا سردرد میخواین تو جعبہ امدادے هست -ممنون☺️ -پیادہ شدم و رفتم نزدیڪ مسجد یڪم راہ رفتم. آقا سید و سرباز داشتن وضو میگرفتن.ولے وقتے میخواستن داخل مسجد برن دیدن درمسجدہ بستہ بود. مسجد تومسیر پرتے تویہ میانبر بہ سمت مشهد بود. مجبورا چفیہ هاشونو رو زمین پهن ڪردن و مشغول نماز خوندن شدن. سرباز زودتر نمازشو تموم ڪرد و رفت سمت ماشین و باد لاستیڪ ها رو چڪ میڪرد. ولے اقا سید از نمازش دست نمیڪشید. بعد نمازش سجدہ رفت و تو سجدہ زار زار گریہ میڪرد وداشت با خدا حرف میزد.؟ اولش بے خیال بودم ولے گفتم برم جلو ببینم چے میگہ اخہ…آروم آروم جلو رفتم و اصلا حواسم نبود ڪہ رو بہ روش وایسادم. گریہ هاش قلبمو یہ جورے ڪردہ بود.؟ راستیتش نمیتونستم باور ڪنم اون پسر با اون غرورش دارہ اینطورے گریہ میڪنہ.برام جالب بود همچین چیزے. تو حال خودم بودم ڪہ یهو سرشو از سجدہ برداشت و باهام چشم تو چشم شد.سریع اشڪاشو با استینش پاڪ ڪرد و با صداے گرفتہ ڪہ بہ زور صافش میڪرد گفت: بفرمایید خواهرم ڪارے داشتید با من؟؟ من؟! نہ…نہ.فقط اومدم بگم ڪہ یڪم سریعتر ڪہ از اتوبوسها جا نمونیم باز؟؟ چشم چشم..الان میام.ببخشید معطل شدید. سریع بلند شد.وجمع و جور ڪرد خودشو ورفت سمت ماشین. نمیدونستم الان باید بهش چے بگم. دوست داشتم بپرسم چرا گریہ میڪنہ ولے بیخیال شدم. فقط آروم توے دلم گفتم خوشبحالش ڪہ میتونہ گریہ ڪنہ.. بالاخرہ رسیدیم بہ جایے ڪہ اتوبوس ها بودن و بچہ ها مشغول غذا خوردن.آقا سید بهم گفت پشت سرش برم ورسیدیم دم غذا خورے خانم ها. آقا سید همونطور ڪہ سرش پایین بود صدا زدزهرا خانم؟! یہ دیقہ لطف میڪنید؟! . یہ خانم چادرے ڪہ روسریش هم باچفیہ بود جلو اومدو آقا سید بهش گفت:براتون مسافر جدید آوردم. بلہ بلہ..همون خانمے ڪہ جاموندہ بود…بفرمایین خانمم☺️ نمیدونم چرا ولے از همین نگاہ اول اززهرا بدم اومدہ بود.شاید بہ خاطر این بود ڪہ اقا سید ایشونو بہ اسم ڪوچیڪ صدا ڪردہ بود و منو حتے نگاهم نمیڪرد؟ محیط خیلے برام غریبہ بود؟ همہ دخترا چادرے و من فقط با مانتو و مقنعہ دانشگاه؟ دلم میخواست بہ آقا سید بگم تا خود مشهد بہ جاے اتوبوس با شما میام بہ جاے اینا بعد از شام تو ماشین نشستیم ڪہ دیدم جام جلوے اتوبوس و پیش یہ دخترمحجبہ ے ریزہ میزست .اتوبوس ڪہ راہ افتاد خوابم نمیگرفت.گوشیمو در آوردم و شروع ڪردم بہ چڪ ڪردن اینستاگرامم و خوندن پے ام هام. حوصلہ جواب دادن بہ هیچ ڪدومو نداشتم.؟ دیدم دخترہ از جیبش تسبیح در آورد و داشت ذڪر میگفت. با تعجب بہ صورتش نگاہ ڪردم? ڪہ دیدم دارہ بهم لبخند میزنه☺️ از صورتش معلوم بود دختر معصوم و پاڪیہ و ازش یڪم خوشم اومد. -خانمے اسمت چیہ؟! -ڪوچیڪ شما سمانه؟ -بہ بہ چہ اسم قشنگے هم دارے. -اسم شما چیہ گلم؟! -بزرگ شما ریحانه؟ -خیلے خوشحالم ازاینڪہ باهات همسفرم☺️ -اما من ناراحتم؟؟ -ااااا..خدا نڪنہ .چرا عزیزم.؟ -اخہ چیہ نہ حرفے نہ چیزے فقط دارے تسبیح میزنے.؟ مسجد نشستے مگہ؟ -خوب عزیزم گفتم شاید میخواے راحت باشے باهات صحبتے نڪردم.منو اینجورے نبین بخوام حرف بزنم مختو میخورم ها؟؟ -یا خدا.عجب غلطے ڪردیم پس…همون تسبیحتو بزن شما؟؟ -حالا چہ ذڪرے میگفتے؟!؟ -داشتم الحمدللہ میگفتم. -همون خدایا شڪرت خودمون دیگہ؟! -اره -خوب چرا چند بار میگے؟!یہ بار بگے خدا نمیشنوہ؟؟ -چرا عزیزم.نگفتہ هم خدا میشنوہ.اینڪہ چند بار میگیم برا اینہ ڪہ قلبم با این ذڪر خو بگیرہ.؟ -آهااان..نفهمیدم چے گفتے ولے قشنگ بود؟؟ -و شروع ڪردیم بہ صحبت با هم و فهمیدم سمانہ مسئول فرهنگیہ بسیجہ و یڪ سالم از من ڪوچیڪ ترہ ولے خیلے خوش برخوردوخوب بود. نصف شبے صداے خندمون یهو خیلے بلند شد ڪہ زهرا اومد پیشمون. چتونہ دخترها؟! ?خانم هاے دیگہ خوابن…یہ ذرہ آروم تر…

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #اقا_باید_‌بطلبه #قسمت_ششم چتونہ دخترها؟! خانم هاے دیگہ خوابن…یہ ذرہ آروم تر..؟ من یہ چشم غرہ بهش زدم? سمانہ هم سریع گفت چشم چشم حواسمون نبود بعد از اینڪہ رفت پرسیدم: -این زهرا خانمتون اصلا چیڪارہ هست؟ -ایشون مسول بسیج خواهرانہ دیگه☺️ -اااا…خوب بہ سلامتی؟ و تو دلم گفتم خوب بہ خاطر اینہ ڪہ آقا سید بہ اسم صداش میڪنہ؟ و ڪم ڪم چشمامو بستم تا یڪم بخوابم. بالاخرہ رسیدیم مشهد؟ اسڪان ما تو یہ حسینیہ بود ڪہ طبقہ پایین ما بودیم و طبقہ بالا آقایون و وقتے ڪہ رسیدیم اقاے فرماندہ شروع ڪرد بہ صحبت ڪردن برامون: خوب عزیزان…اولین زیارت رو با هم دستہ جمعے میریم و دفعہ هاے بعد هرڪے میخوادمیتونہ با دوستاش مشرف بشہ فقط سر ساعت شام و ناهار حاضر باشین و ادرس هم خوب یاد بگیرین.. برگشتم سمت سمانہ و گفتم : -سمانہ؟!؟ -جانم؟!؟ -همین؟!؟ -چے همین؟!؟ -اینجا باید بمونیم ما؟!؟؟ -ارہ دیگہ حسینیہ هست دیگہ؟ -خستہ نباشید واقعا. اخہ اینم شد جا..این همہ هتل؟؟ -دیگہ خواهر باما اومدے باید بسیجے باشے دیگه؟؟ -باشهه؟؟؟ زمان اولین زیارتمون رسید. دیدم سمانہ با یہ چادر دارہ بہ سمتم میاد: -این چیہ سمے؟!؟ -وااا.. خو چادرہ دیگہ! -خوب چیڪارش ڪنم من؟! -بخورش خوب باید بزارے سرت -براے چے؟!مگہ مانتوم چشہ؟! -خوب حرم میریم بدون چادر نمیشہ ڪه؟ -اها…خوب همونجا میزارم دیگه؟ -حالا یہ دور بزار ببینم اصلا اندازتہ؟!؟ چادر رو گرفتم و رفتم جلوے آینہ.یڪم شالمم جلو آوردم وچادرمو گذاشتم و تو اینہ خودمو نگاہ ڪردم و بہ سمانہ گفتم: . -خودمونیما…خشگل شدم؟ -آرہ عزیزم…خیلے خانم شدے.؟ -مگہ قبلش اقا بودم؟؟؟ ولے سمے…میگم با همین بریم؟..براے تفریحے هم بدنیست یہ بار گذاشتنش.؟ -امان از دست تو؟ بزار سرت ڪہ عادت ڪنے هے مثل الان نیوفته؟ -ولے خوب زرنگیا…چادر خوبہ رو خودت برداشتے سُر سُرے رو دادے بہ ما؟؟ -نہ بہ جان تو… اصلا بیا عوض ڪنیم؟ -شوخے میڪنم خوشگلہ..جدے نگیر..؟ -منم شوخے ڪردم والا..چادر خوبمو بہ ڪسے نمیدم ڪہ؟؟ حاضر شدیم و بہ سمت بیرون رفتیم و من دوست داشتم حالا ڪہ چادر گذاشتم اقا سید منو ببینہ. هیچ حس عشقے نبود و فقط دوست داشتم ببینہ ڪہ منم چادر گذاشتم و فڪ نڪنہ ما بلد نیستیم… ولے دریغ ڪہ اصلا نگاهے بہ سمت خانمها نمیڪرد؟

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #قسمت_هفتم پشت سرشون رفتیم و وقتے نزدیڪ باب الجواد ڪہ شدیم آقا سید شروع ڪرد بہ مداحے ڪردن. (اوجہ بهشتہ حرم امام رضا/زایرات اینجا تو جنان دیدہ میشن/مهمونات امشب همہ بخشیدہ میشن) نمیدونم چرا ولے بے اختیار اشڪم در اومد؟ سمانہ تعجب ڪردہ بود؟ -ریحانہ حالت خوبہ؟! -ارہ چیزیم نیست؟؟ یواش یواش وارد صحن شدیم. وقتے گنبد رو براے اولین بار دیدم یہ جورے شدم.فضاے حرم برام خیلے لطیف بود. همراہ سمانہ وارد حرم شدیم. بعضے چیزها برام عجیب بود. -سمے اونجا چہ خبرہ؟!؟ -ڪجا؟! اونجا؟! ضریحہ دیگه☺️ -خوب میدونم ولے انگار یہ جوریہ؟! چرا همدیگہ رو هل میدن؟!؟ -میخوان دستشون بہ ضریح بخوره☺️ -یعنے هر ڪے اونجا دست بزنہ حاجت میگیرہ؟!؟ هرڪے اونجا دست بزنہ ڪہ نہ ولے اعتقاد دارن اونجا چون محل زیارت فرشتہ ها و امامهاست متبرڪہ و بهش دست میزنن و زیارت میڪنن. -یعنے اگہ ما الان دست نزنیم زیارت نڪردیم؟!؟؟ -چرا عزیزم. مهم خوندن زیارت نامہ و…هست؟ سمانہ یہ زیارت نامہ هم بہ من داد و گفت تو هم بخون. -اخہ من ڪہ زیاد عربے خوندن بلد نیستم؟ پس من میخونم و تو هم باهام تڪرار ڪن ،حیفہ تا اینجا اومدے زیارت نامہ نخونی؟ و سمانہ شروع ڪرد با صداے ارامش بخشش زیارت نامہ خوندن و من گوش دادم. بعد زیارت تو صحن انقلاب نشستیم و سمانہ مشغول نماز خوندن ڪہ یاد اون روز توے جادہ افتادم و گفتم: -سمانہ؟!؟ -جان سمانه؟ -یہ چے بگم بهم نمیخندے؟!؟ -نہ عزیزم.چرا بخندم -چرا شما نماز میخونید؟! -عزیزم نماز خوندن واجبہ و دستور خداست ولے یڪے از دلایلش ارامش دادنہ بہ خود آدمہ. -یعنے تو نماز میخونے واقعا آروم میشے؟!؟ -دروغ چرا…همیشہ ڪہ نہ. ولے هروقت با دلم نماز میخونم واقعا اروم میشم.هر وقتم ڪہ غم دارم هم ڪہ تو سجدہ بعد نماز با خدا درد و دل میڪنم و سبڪ میشم.. -اوهوم..?میدونے سمے من نماز خوندنو تو بچگے از مامان بزرگم یاد گرفتہ بودم..ولے چون تو خونہ ما ڪسے نمیخوند دیگہ ڪم ڪم فراموش ڪردم? بیچارہ مامان بزرگم تا حالا مشهد نیومدہ بود و ارزوشو داشت؟؟ میشہ دو رڪعت نماز براے مامان بزرگم بخونے؟! -چرا نمیشہ…ولے روحش بیشتر خوشحال میشہ ها وقتے خودت بخونی؟؟ -میخوام بخونم ولے.. -ولے ندارہ ڪہ.اینهمہ راہ اومدے بعد یہ نماز نمیخواے بخونے؟؟ نمیدونم چے بگم… تو نماز خوندن بهم یاد میدے؟!؟ -چرا ڪہ یاد نمیدم گلم☺️با افتخار آجے جون.؟؟ سمانہ هم همہ چیزوبا دقت بهم یاد میداد و منم ڪم ڪم یادم میومد ذڪرها و نحوہ گفتنش دو رڪعت نماز براے مامان بزرگ خوندم؟ خیلے دوست داشتم آقاے فرماندہ من رو در حال نماز خوندن میدید؟؟ شاید اصلا مامان بزرگ بهانہ بود و بہ خاطراون نماز خوندن یاد گرفتم ڪہ باز دوبارہ جلوش ضایع نشم؟؟ نمیدونم؟ اما این نمازم هرچے بود قربتا الے اللہ نبود و نتونستم مثل آقا سید و سمانہ تو سجدہ بعدش درد و دل ڪنم و هر چے زور زدم اشڪے هم در نیومد؟ بعد نماز تو حال خودمون بودیم ڪہ برا سمانہ اس ام اس اومد و بعد خوندنش گفت: -ریحانہ جان پاشو بریم حسینیہ -چرا؟! نشستیم دیگہ حالا؟ -زهرا پیام داد ڪہ آقا سید براے اعضاے اجرایے جلسہ گذاشتہ و منم باید باشم. تو هم ڪہ اینورا رو بلد نیستے. -باشہ پس بریم فهمیدم تو این جلسہ سید مجبورہ رو در رو با خانم ها حرف بزنہ و چون زهرا هم بود میخواستم ببینم رابطشون چہ جوریه؟؟ -سمانہ؟!؟ -جانم؟؟ -منم میتونم بیام تو جلسہ؟؟؟ متاسفم عزیزم.ولے فقط اونایے ڪہ اقا سید اجازہ میدن میتونن بیان.جلسہ خاصے نیستا هماهنگے در موردہ سفرہ -اوهوم…باشہ؟ جلسہ تو اطاق بغل حسینیہ خواهران بود و منم تو حسینیہ بودم..داشتم با گوشیم ور میرفتم ڪہ مینا بهم زنگ. -سلام ریحانہ. خوبے؟؟چہ خبر؟! بابا بے معرفت زنگے..پیامے چیزے؟! -من باید زنگ میزدم یا تو..اخہ نپرسیدے زندہ رسیدیم یا نه؟؟؟ -پے ام دادم ولے جواب ندادی؟ -حوصلہ چڪ ڪردن ندارم؟ -چہ خبرا دیگہ.همسفرات چہ جورین؟! -سلامتے…آدمن دیگه؟ ولے همہ بسیجین -مواظب باش اونجا بہ زور شوهرت ندن -نترس اگہ دادن برا تو هم میگیرم؟؟ – بے مزه؟ حالا چہ خبراخوش میگذره؟ – بد نیست جاے شما خالی؟ – راستے ریحانہ – چے؟! – پسرہ هست قد بلندہ تو ڪلاسمون? – ڪدوم؟! – احسان دیگہ.باباش ڪارخونہ داره؟ .

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #قسمت_هشتم -اها اها اون تیرہ برقه خوب چے؟؟ -فڪ ڪنم از تو خوشش اومدہ. خواهرش شمارتو از من میخواست؟؟ -ندادے ڪہ بهش؟! -نہ…گفتم اول باهات مشورت ڪنم؟ -افرین ڪہ هنوز یہ ذرہ عقلہ رو داری؟؟ -ولے پسرہ خوبیہ ها؟ خوش بہ حالت؟ -خوش بہ حال مامانش؟؟ -ااااا ریحانه؟. چرا ندیدہ و نسنجیدہ رد میڪنی؟ -اگہ خوشت اومدہ میخواے برا تو بگیرمش؟!؟؟ -اصلا با تو نمیشہ حرف زد…فعلا ڪارے ندارے؟!؟ -نہ..خدافظ بعد قطع ڪردن با خودم فڪر میڪردم این همہ پسر دور و برم و تو دانشگاہ میخوان با من باشن و من محل نمیڪنمشون اونوقت گیر الڪے دادم بہ این پسرہ بے ریخت و مغرور (زیادم بے ریخت نبودا؟) شاید همین مغرور بودنش من رو جذب ڪردہ..؟ دلم میخواد یہ بار بہ جاے خواهر بهم بگہ ریحانہ خانم؟ تو همین فڪرا بودم دیدم ڪہ صداے ضعیفے از اونور میومد.ڪہ سمانہ دارہ هے میگہ ریحانہ ریحانہ. سرم داغ شد.اے نامرد.نڪنہ لودادہ ڪہ بهم نماز یاد دادہ و هیچے بلد نیستم؟ یهو دیدم سمانہ اومد تو.ریحانہ پاشو بیا اونور -من؟!چرا؟!؟ -بیا دیگہ. حرفم نزن باشہ. باشہ..الان میام. وارد اطاق شدم ڪہ دیدم همہ دور میز نشستن.زهرا اول از همہ بهم سلام ڪرد و بعدش هم اقا سید همونجور ڪہ سرش پایین بود گفت:سلام خواهرم. سفر خوش گذشت؟! ڪم و ڪسرے ندارید ڪہ؟! نہ. اڪیہ همہ چے..الان منو از اونور اوردید اینور ڪہ همینو بپرسید؟!؟ ڪہ اقا سید گفت بلہ ڪار خاصے نبود میتونید بفرمایید. ڪہ سمانہ پرید وسط حرفش: نہ بابا،این چیہ. ڪار دیگہ داریم. سید:لا الہ الا اللہ…؟ زهرا:سمانہ جان اصرار نڪن ریحانه:میتونم بپرسم قضیہ چیہ؟؟ ڪہ سمانہ سریع جواب داد هیچے مسول تدارڪات خواهران دست تنهاست و یہ ڪمڪ میخواد و من تو رو پیشنهاد دادم ولے اینا مخالفت میڪنن. یہ لحظہ مڪث ڪردم ڪہ اقا سید گفت ببخشید خواهرم .من گفتم ڪہ بهتون نگن . دوستان، ایشون مهمان ما هستن نباید بهشون همچین چیزے میگفتید..از اول گفتم ڪہ ایشون نمیتونن. نمیخواستم قبول ڪنم ولے این حرف اقا سید ڪہ گفت ایشون نمیتونن خیلے عصبیم ڪرد؟ و اگہ قبول نمیڪردم حس ضعیف بودن بهم دست میداد.؟ اب دهنمو قورت دادم و بااینڪہ نمیدونستم ڪارم چیہ گفتم قبول میڪنم؟ سمانہ لبخندے زد و روبہ زهرا گفت:دیدین گفتم. اقا سید بهم گفت مطمئنید شما؟!ڪار سختے هستا. تو چشماش نگاہ ڪردم و با حرص گفتم بلہ آقاے فرماندہ پایگاه؟؟ در همین حال یڪے از پسرهاے بسیجے بلند شد و گفت محمدجان من برم خواهرم توحرم منتظرہ -برو علے جان -تااینجا فهمیدم اسمشم محمده داشتم بیرون میرفتم ڪہ دیدم یہ پسردیگہ رفت و گفت حاج مهدے منم میرم یڪم استراحت ڪنم؟ -بہ سلامت سجاد جان -داشتم گیج میشدم؟؟ -چرا هرڪے یہ چے میگہ؟؟ رفتم جلو: -جناب فرماندہ؟!؟ -بلہ خواهرم؟! -میتونم بپرسم اسم شما چیہ؟!؟ -بلہ اختیار دارید.علوے هستم -نہ منظورم اسم ڪوچیڪتون بود؟؟ دیدم یڪم مڪث ڪرد ڪہ سریع گفتم چون هرڪس یہ چے صداتون میڪنہ ڪنجڪاو شدم بپرسم.همین؟ -اها.بلہ.من محمد مهدے هستم.دوستان چون لطف دارن سر بہ سرم میزارن هربار یہ ڪدومو صدامیزنن؟ اها.خوب پس.حالا من اگہ ڪارتون داشتم چے صداتون ڪنم؟ هر چے مایلید ولے ازاین بہ بعداگہ ڪارے بود بہ خانم مولایے(منظورش زهرا بود) بگید و ایشون بہ من منتقل میڪنن☺️ اعصابم خوردشد و باغرض گفتم: باشهہ.چشم؟؟ موقع شام غذا هارو پخش ڪردم و بعدشم سفرہ رو جمع ڪردم.سمانہ با اینڪہ مسول فرهنگے بودوڪارش چیز دیگہ ولے خیلے بهم ڪمڪ ڪرد.یہ جورایے پشیمون شدم چرا قبول ڪردم?.تو دلم بہ سمانہ فحش میدادم ڪہ منو انداخت تو این ڪار؟ خلاص این چند روز بہ همین روال گذشت تا صبح روز اخر ڪہ چند تا ازدخترها بہ همراہ زهرا براے خریدمیخواستیم بریم بیرون -سمانہ -جانم؟! -الان حرم نمیخوایم بریم ڪہ؟! -نہ.چے بود؟! -حوصلہ چادر گذاشتن ندارم اخہ.خیلے گرمه؟ -سمانہ یڪم ناراحت شد ولے گفت نہ حرم نمیریم؟ رفتیم تو بازار رضا و مشغول بازدید بودیم ڪہ زهرا بادوستش ڪہ تو یہ مغازہ انگشتر فروشے بودن مارو دیدن: -دخترا یہ دیقہ بیاین -بلہ زهرا جان؟!؟ و باسمانہ رفتیم بہ سمتشون -دخترا بہ نظر شما ڪدوم یڪے از اینا قشنگ ترہ؟! (تو دستش دو تا انگشتر عقیق مردونہ داشت) ڪہ سمانہ گفت بہ نظر من اونیڪے قشنگ ترہ و منم همونو باسر تایید ڪردم و زهرا هم خرید و گفت: راستے دخترا قبل اذان یہ جلسہ دربارہ ڪارهاے برگشت داریم.حتما بیاین یہ مقدار خرید ڪردیم و با سمانہ رفتیم سمت حسینیہ و اول از همہ رفتم چادرمو گذاشتم و منتظر ساعت جلسہ شدیم وارد اطاق شدیم ڪہ دیدم اقا سید و زهرا با هم حرف میزنن در همین حین یڪے ازپسرها وارد شد. اقا سید دستشو بالا اورد ڪہ دست بده✋ دیدم همون انگشترے ڪہ زهرا خریدہ بود تو دستشه؟

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #اقا_بایدبطلبه #قسمت_نهم ڪہ دیدم همون انگشترے ڪہ زهرا خریدہ بود تو دستشه؟ نمیدونم چرا ولے بغضم گرفتہ بود؟ من اولش فقط دوست داشتم با اقا سید ڪل ڪل ڪنم ولے چرا الان ناراحتم؟! نڪنہ جدے جدے عاشقش شدم؟!؟ تا آخر جلسہ چیزے نفهمیدم و فقط تو فڪر بودم میگفتم شاید این انگشترہ شبیه شہ ولے نہ..جعبہ انگشتر هم گوشہ ے میز ڪنار سر رسیدش بود؟ بعد جلسہ با سمانہ رفتیم براے آخرین زیارت دلم خیلییے شڪستہ بود؟ وقتے وارد صحن شدم و چشمم بہ گنبد خورد اشڪهام همینطورے بے اختیار میومد. بہ سمانہ گفتم من باید برم جلو و زیارت ڪنم؟ سمانہ گفت خیلے شلوغہ ها ریحانہ؟ گفتم نہ من حتما باید برم و ازش جدا شدم و وقتے وارد محوطہ ضریح شدم احساس ڪردم یہ دقیقہ راہ باز شد و تونستم جلو برم.فقط گریہ میڪردم. چیزے براے دعا یادم نمیومد اون لحظہ .فقط میگفتم ڪمڪم ڪن. وقتے وارد صحن انقلاب شدیم سمانہ گفت وایسا زیارت وداع بخونیم تا اسم وداع اومد باز بے اختیار بغضم گرفت؟ یعنے دیگہ امروز همہ چیز تمومہ؟ دیگہ نمیتونیم شبها تو حرم بمونیم؟ سریع گفتم من میخوام بعدش باز دو رڪعت نماز بخونم؟ -باشہ ریحانہ جان☺️ مهرم رو گذاشتم و اینبار گفتم نماز حاجت میخوانم قربتا الے اللہ اینبار دیگہ نہ فڪر آقا سید بودم نہ هیچڪس دیگہ…فقط بہ حال بد خودم فڪر میڪردم؟ بعد نماز تو سجدہ با خدا حرف زدم و بازم بے اختیار گریہ ام گرفت و اولین بار معنے سبڪ شدن تو نماز رو فهمیدم. بعد نماز تو راہ برگشت بہ حسینیہ بودیم ڪہ پرسیدم: -سمانہ؟؟ -جانم؟!☺️ -میخواستم بپرسم این اقا سید و زهرا باهم نسبتے هم دارن؟!

رمان #چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن ✨ #باشهدا ✨ #الهم‌عجل‌لولیک‌الفرج ✨ #قسمت_دهم -ارہ دیگہ…زهرا دختر خالہ اقا سیده؟ -وقتے شنیدم سرم خیلے درد گرفت?..اخہ رابطشون خیلے صمیمے تر از یہ پسر خالہ و دختر خالہ مذهبیه؟ حتما خبریہ ڪہ اینقدر بهم نزدیڪن؟ ولے بہ سمانہ چیزے نگفتم؟ -چیزے شدہ ریحان؟! -نہ…چیزے نیست -اخہ از ظهر تو فڪری -نہ..چون اخرین روزہ دلم گرفتہ؟؟ خلاصہ سفر ما تموم شد و تو راہ بازگشت بودیم و با سمانہ از گذشتہ ها وخاطرات هرڪدوممون حرف میزدیم..ڪہ ازش پرسیدم: -سمانہ؟! -جانم ؟! -اگہ یہ پسرے شبیہ من بیاد خواستگاریت حاضرے باهاش ازدواج ڪنے؟! -ڪلڪ.. نڪنہ داداشتو میخواے بندازے بہ ما -نہ بابا.من اصلا داداش ندارم ڪه?داشتمم بہ توے خل و چل نمیداد؟ ڪلا میگم -اولا هرچے باشم از تو خل تر ڪہ نیستم؟ ثانیا اخہ من براے ازدواج یہ سرے معیارهایے دارم باید اونا رو چڪ ڪنم. الان منظورت چیہ شبیہ تو؟! -مثلا مثل من نہ زیاد مذهبے باشہ نہ زیاد غیر مذهبے .نماز خوندن تازہ یاد گرفتہ باشہ.و ڪلا شرایط من دیگہ -ریحانہ تو قلبت خیلے پاڪه اینو جدے میگم.وقتے آدمے اینقدر راحت تو حرم گریش میگیرہ و بغضش میترڪہ یعنے قلبش پاڪہ و خدا بهش نگاہ ڪرده -ڪاش اینطورے بود ڪہ میگفتے . -حتما همینطورہ..تو فقط یڪم معلوماتت دربارہ دین ڪمہ وگرنہ بہ نظر من از ماها پاڪ ترے..اگہ پسرے مثل تو بیاد و قول بدہ درجا نزنہ تو مذهبش و هر روز ڪاملتر بشہ چرا ڪہ نہ حالا تو چے؟! یہ خواستگار مثل من داشتہ باشے چے جوابشو میدے؟! -اصلا راهش نمیدادم تو خونه -واااا…بے مزه من بہ این آقایی -خدا نڪشہ تو رو دختر خلاصہ حرف زدیم تا رسیدیم به شهرمون و … یہ مدت از برگشتمون گذشت و منم مشغول درس و جلسات اخر ڪلاسهاے ترم بودم و ڪمے هم فڪر اقا سید☺️ دروغ چرا… من عاشق اقا سید شدہ بودم عاشق مردونگے و غرورش عاشقہ.. اصلا نمیدونم عاشق چیش شدم؟ فقط وقتے میدیدمش حالم بهتر میشد احساس ارامش و امنیت داشتم همین بعد از اومدن سعے میڪردم نمازهامو بخونم ولے نمیشد. خیلیا رو یادم میرفت و نماز صبح ها رو هم اڪثرا خواب میموندم؟ چادرم ڪہ اصلا تو خونہ نمیتونستم حرفشو بزنم و چادر سمانہ هم بهش پس دادہ بودم یہ روز دلمو زدم بہ دریا و بعد ڪلاسم رفتم سمت دفتر اقا سید -تق تق -بلہ..بفرمایید -سلام اقا سید -تا گفتم آقا سید یہ برقے تو چشماش دیدم و اینڪہ سرشو پایین انداخت و گفت : سلام خواهر…بلہ؟!ڪارے داشتید؟! و بلند شد و بہ سمت در رفت و دررو باز گذاشت؟ انگار جن دیدہ؟؟ نمیدونم چرا ولے حس میڪردم از من بدش میاد. همش تا منو میدید سرشو پایین مینداخت…تا میرفتم تو اطاق اون بیرون میرفت و از این ڪارها. -ڪار خاصے ڪہ نہ…میخواستم بپرسم چجورے عضو بشم.. -شما باید تشریف ببرید پیش زهرا خانم ایشون راهنماییتون میڪنن. -چشممم…ممنونم؟؟ -دلم میخواست بیشتر تو اطاق بمونم ولے حس میڪردم ڪہ باید برم و جام اونجا نیست… از اطاق سید ڪہ بیرون اومدم دوستم مینا رو دیدم -سلام -سلام…اینجا چیڪار میڪردے؟! یہ پا بسیجے شدیا..از پایگاہ مایگاہ بیرون میای -سر بہ سرم نزار مینا..حالم خوب نیست -چرا؟! چے شدہ مگہ؟!? -هیچے بابا…ولش….ولے شاید بتونے ڪمڪم ڪنے و بعدا بهت بگم..خوب دیگہ چہ خبر؟! -هیچے. همہ چیز اڪیہ.ولے ریحانه -چے؟! -خواهر احسان اومدہ بود و ازم خواست باهات حرف بزنم -اے بابا…اینا چرا دست بردار نیستن…مگہ نگفتہ بودے بهشون؟! -چرا گفتم…ولے ریحان چرا باهاش حرف نمیزنے؟؟ -چون نمیخوامش…اصلا فڪ ڪن دلم با یڪے دیگست -ااااا…مبارڪہ…نگفتہ بودے ڪلڪ..ڪے هست حالا این اقاے خوشبخت؟! -گفتم فڪ ڪن نگفتم ڪہ حتما هست -در حال حرف زدن بودیم ڪہ اقا سید از دفتر بیرون اومد و سریع از جلوے ما رد شد و رفت و من چند دقیقہ فقط بہ اون زل زدم و خشڪم زد.این همہ پسر خوشتیپ تو حیاط دانشگاہ بود ولے من فقط اونو میدیدم☺️ -ریحانہ؟!چے شد؟! -ها ؟!؟…هیچے هیچے! -اما وقتے این پسرہ رو دیدے… ببینم…نڪنہ عاشق این ریشوعہ شدے؟! -هااا؟!…نہ -ریحانہ خر نشیا?اینا عشق و عاشقے حالیشون نیس ڪه?فقط زن میخوان ڪہ بہ قول خودشون بہ گناہ نیوفتن?اصلا معلوم نیست تو مشهد چے بہ خوردت دادن اینطورے دیوونت ڪردن -چے میگے اصلا تو…این حرفها نیست…بہ ڪسے هم چیزے نگو -خدا شفات بدہ دختر -تو توے اولویت تری؟ -ریحانہ ازدواج شوخے نیستا -میناااا…میشہ برے و تنهام بزارے؟! -نمیدونم تو فڪرت چیہ ولے عاقل باش و لگد بہ بختت نزن؟ -بروووو مینا رفت و من موندم و ڪلے افڪار پیچیدہ تو سرم…نمیدونستم از ڪجا باید شروع ڪنم.

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #اقا_باید_بطلبه #قسمت_دوازدهم من قول میدم اون مسئولیت رو بہ ڪسے ندن و شما هم قول بدین و پوششتون رو با مطالعہ و اطمینان قلبے انتخاب ڪنین…اول از همہ خودتون تصمیمتون رو قلبے بگیرین. . -درستہ…ولے میدونید اخہ ڪسے نیست ڪمڪم ڪنہ خانوادم هم ڪہ راضے نمیشن اصلا…مادرم ڪہ میگہ چادر چیہ و با همین مانتو حجابتو بگیر و اصلا میگن چادر رو اینا خودشون در آوردن …شما ڪسے رو پیشنهاد نمیڪنید ڪہ بتونم ازش بپرسم و ڪمڪ بگیرم و بتونہ تو انتخاب چادر بهم یقین بدہ؟! -چہ ڪسے میخواید بهتر از خدا؟! -منظورم ڪسے هست ڪہ بتونم ازش سوال بپرسم و جوابمو بدہ -از خود خدا بپرسید..قرآن بخونید.. -اما من عربے بلد نیستم -فارسے بلدین ڪہ؟! از خدا ڪمڪ بخواین…نیت ڪنین و یہ صفحہ رو باز ڪنین و معنیشو بخونین…حتما راهے جلو پاتون میزارہ…البتہ اگہ بهش معتقد باشین -باشہ ممنون گیج شدہ بودم…نمیدونستم چے میگہ. اخہ تو خونہ ما قرآن یہ ڪتاب دعا بود فقط …نہ یہ ڪتابے ڪہ بشہ ازش ڪمڪ گرفت رفتم خونہ و همش تو فڪر حرفاش بودم…راستیتش رو بخواین با حرفهاے امروزش بیشتر جذبش شدم اخر شب رفتم قرآن خونمون رو از وسط وسطاے ڪتاب خونمون پیدا ڪردم و اروم بردم تو اطاق. قرآن رو تو دستم گرفتم و گفتم: خدایا من نمیدونم الان چے باید بگم و چیڪار ڪنم آداب این چیزها هم بلد نیستم…ولے خودت میدونے ڪہ من تا حالا گناہ بزرگے نڪردم خودت میدونے ڪہ درستہ بے چادر بودم ولے بے بند و بار نبودم خودت میدونے ڪہ همیشہ دوستت داشتم خدایا تو دوراهے قرار گرفتم. ڪمڪم ڪن…خواهش میڪنم ازت یہ بسم اللہ گرفتم و قرآنو باز ڪردم . سورہ نسا اومد ولے از معنے اون صفحہ چیزے سر در نیاوردم… گفتم خدایا واضح تر بگو بهم.. و قرآن رو دوبارہ باز ڪردم سورہ نور اومد ڪہ تو معنیش نوشتہ بود: اے پیامبر بہ زنان مؤمنہ بگو دیدگان خویش فرو گیرند (از نگاہ هوس آلوده) و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را بہ جز آن مقدار کہ نمایان است، آشکار ننمایند و (اطراف) روسری‌هاے خود را بر سینه‌ے خود افکنند تا گردن و سینہ با آن پوشاندہ شود باز هم شڪے ڪہ داشتم تو چادرے شدن برطرف نشد گفتم خدایا واضح تر من خنگ تر از این حرفاما و قرآن رو دوبارہ باز ڪردم. اینبار سورہ احزاب اومد معنے اون صفحہ رو خوندم تا رسیدم بہ ایہ ۵۹ . یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ..ای پیامبر به همسران ودختران وزنان مومنان بگو:جلباب ها ی خود را بر بدن خویش فرو افکنند این کار برای ان که مورد اذیت قرار نگیرند بهتر است.جلباب؟!؟!؟!جلباب دیگه چیه سریع گوشیمو برداشتمو سرچ کردم جلباب…….دیدم جلباب در عربی به پارچه سرتاسری میگن که از سر تا پا رو میگیره و پارچه که زنان روی لباسهای خود میپوشن…اشک تو چشمام حلقه زد…..گفتم ریحانه یعنی خدا واضح تر از این بگه دوست داره تو چادر ببینتت….تصمیممو گرفتم….من باید چادری بشم……. حالا مونده راضی کردن پدر و مادر! هرکاری میشد کردم تا قبول کنن… ازگریه و زاری تا نخوردن غذا ولی فایده نداشت. و این بحث ها تا چند هفته تو خونه ما ادامه داشت.. اوایلش چادرمو میزاشتم توی یه پلاستیک و وقتی از خونه بیرون میرفتم میزاشتم تا اینکه بابا و مامان اصرار من رو دیدن یه مقدار دست کشیدن و گفتن یه مدت میزاره خسته میشه. فعلا سرش باد داره و از این حرفها. .خلاصه، امروز اولین روزیه که با چادر وارد دانشگاه میشم. از حراست جلوی در گرفته تا بچه ها همه با تعجب نگاه میکنن. نمیدونم ولی یه حس خوبی توش داشتم و به خاطر همین هم سریع رفتم سمت دفتر بسیج خواهران. وقتی وارد شدم سمانه که از صبح منتظرم بود سمتم اومد:. -وای چه قدر ماه شدی گلم -ممنون -بابا و مامانو چطوری راضی کردی؟! -خلاصه ما هم ترفندهایی داریم دیگه خب حالا بهمون میگی کارمون اینجا دقیقا چیه -آره… با کمال میل در همین حین بودیم که زهرا خانم وارد دفتر شد و گفت: -به به ریحانه جان…چه قدر چادر بهت میاد عزیزم -ممنونم زهرا جان -امیدوارم همیشه قدرشو بدونی -منم امیدوارم… ای کاش همه قدرشو بدونن و حرمتشو نگه دارن زهرا رو کرد به سمانه و گفت : -سمانه جان آقا سید امروز داره میره مرکز و یه سر میاد پرونده ی اعضای جدید رو بگیره..من الان امتحان دارم وقتی اومد پرونده ها رو بهش تحویل بده -چشم زهرایی..برو خیالت راحت زهرا رفت و من و سمانه تنها شدیم و سمانه گفت: خوب جناب خانم مسئول انسانی… این کار شماست که پرونده ها رو تحویل بدین به اقا سید.

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #اقا_باید_بطلبه #قسمت_پانزدهم منو دید سریع بلند شد و ازم خواست رو یکی از صندلیهای اتاق بشینم و خودش باز مشغول تایپش شد، فهمیدم الکی داره کیبردشو فشار میده و هی پاک میکنه. -ببخشید گفته بودید بیام کارم دارید -بله بله (همچنان سرش پایین و توی کیبرد بود ) -خوب، مثل اینکه الان مشغولید. من برم یه وقت دیگه میام -نه نه… بفرمایید الان میگم. راستیتش چه جوری بگم؟! لا اله الا الله… میخواستم بگم که… -چی؟! -اینکه …. -سرمو پایین انداختم و چیزی نگفتم تا حرفشو بزنه -اینکه… اخه چه جوری بگم… لا اله الاالله… خیلی سخته برام. -اگه میخواید یه وقت دیگه مزاحم بشم؟؟ -نه…اینکه… خواهرم… راستیتش گفتن این حرف برام خیلی سخته.، شاید اصلا درست نباشه حرفم. ولی، حسم میگه که باید بگم… منتظر موندم امتحانهاتون تموم بشه و بعد بگم که خدای نکرده ناراحتی و چیزی پیش نیاد، اجازه هست رو راست حرفمو بزنم؟! -بفرمایید -راستیتش، من… من… من از علاقه شما به خودم از طریقی خبر دار شدم، و باید بهتون بگم متاسفانه این اتوبان دو طرفه هست چیزی نگفتم و فقط سرم رو پایین انداختم… تا شنیدم تو دلم غوغا شد ولی به روی خودم نیاوردم. -ولی به این دلیل میگم متاسفانه چون بد موقعی دیدمتون… بد موقعی شناختمتون… بد موقعی… بازم هیچی نگفتم و سرم پایین بود -باید بگم من غیر از شما تو زندگیم یه عشق دیگه دارم و به اون هم خیلی وفادارم و شما یه جورایی عشق دوم منید، درست زمانی که همه چی داشت برای وصل من و عشقم جور میشد، سر و کله شما تو زندگیم پیدا شد! و همیشه میترسیدم بودنتون یه جورایی من رو از اون دلسرد کنه… من از بچگی عاشقشم، خواهش میکنم نزارید به عشقم، که الان شرایط جور شده که دارم بهش میرس، .نرسم…! دیگه تحمل نکردم، میدونستم داره زهرا رو میگه اشک تو چشمام حلقه زد. به زور صدامو صاف کردم و گفتم : خواهشا دیگه هیچی نگید…هیچی -اجازه بدید بیشتر توضیح بدم -هیچی نگید و بلند شدم و به سرعت سمت بیرون رفتم و وقتی رسیدم حیاط صدای گریه هام بلند بلند شد. تمام بدنم میلرزید، احساس میکردم وزن سرم دوبرابر شده بود، پاهام رمق دویدن نداشتن، توی راه زهرا من و دید و پرسید ریحانه چی شده؟! ولی هیچی نگفتم بهش وفقط رفتم. تو دلم فقط بهشون فحش میدادم… رفتم خونه با گریه و رو تختم نشستم، گریه ام بند نمیومد. گریه از سادگی خودم، گریه از اینکه گول ظاهرش رو خوردم، پسره زشت و بد ترکیب… صاف صاف نگاه کرد تو صورتم گفت عشق دوممی! منو بگو که فک میکردم این خدا حالیشه… اصلا حرف مینا راست بود، اینا فقط میخوان ازدواج کنن که به گناه نیوفتن…! ولی… اما این با همه فرق داشت. زبونم اینا رو میگفت ،ولی دلم داشت خاطرات مشهد و این مدت بسیج رو مرور میکرد و گریه میکردم…گریه میکردم چرا اینقدر احمق بودم. یعنی می دونست دوستش دارم و بازیم میداد…؟ یه مدت از خونه بیرون نرفتم… حتی چادرم رو میدیدم یاد حرفاش می افتادم درباره چادر… درباره اینکه با چادر با وقارترم. خواستم چادرمو بردارم، ولی نه… اصلا مگه من به خاطر اون چادری شدم که کنار بزارم؟؟ من به خاطر خدام چادری شدم. به خاطر اینکه پیش خدا قشنگ باشم نه پیش مردم… حالا اگه به خاطر لج با اون چادرمو بزارم کنار جواب خدارو چی بدم؟! ولی، ولی خدایا این رسمش بود…؟ منو عاشق کنی و بکشونی سمت خودت و وقتی دیدی خدایی شدم ولم کنی؟! خدایا رسمش نبود… من که داشتم یه گوشه زندگیمو میکردم، منو چیکار به بسیج؟! اصلا چرا کاری کردی ببینمش؟! اصلا چرا اون اطلاعیه مشهد رو دیدم؟! چرا از اتوبوس جا موندم که باهاش همسفر بشم ؟! با ما دیگه چرا … ولی خیلی سخت بود، من اصلا نمیتونم فراموشش کنم. هرجا میرم، هرکاری میکنم، همش یاد اونم… یاد لا اله الا الله گفتناش، یاد حرفاش، یاد اون گریه ی توی سجده نمازش ، میخوام فراموشش کنم ولی، هیچی… … یه مدت از تابستون گذشت و من از بچه های دانشگاه دیگه خبری نداشتم، حتی جواب سمانه رو هم نمی دادم و شماره همشونو بلاک کرده بودم، چون هر کدوم از بچه های بسیج من رو یاد اون پسره می انداخت .تا اینکه یه روز دیدم از یه شماره ناشناس برام پیام اومد… -سلام…ریحانه جان حتما بیا دفتر بسیج کارت دارم…حتما بیا…(زهرا ) گوشی رو پرت کردم یه گوشه و برا خودم نذاشتم. فردا صبح دوباره یه پیامک دیگه اومد -ریحانه حتما بیا… ماجرا مرگ و زندگیه…! اگه نیای به خدا میسپارمت نمیدونستم برم یانه… مرگ و زندگی؟؟؟! چی شده یعنی؟! آخه برم چی بگم؟! برم که باز داغ دلم تازه بشه؟! ولی اخه من که کاری نکردم که بترسم ازش، کسی که باید شرمنده بشه اون فرمانده ی

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #شانزدهم وقتی نامه رو خوندم دست و پاهام میلرزید، احساس می کردم کاملا یخ زدم! احساس میکردم هیچ خونی توی رگ هام نیست، اشکام بند نمیومد… خدایا چرا؟! خدایا مگه من چیکار کردم؟! خدایا ازت خواهش میکنم زنده باشه… خدایا خواهش میکنم سالم باشه… ((از حسادت، دل من می سوزد… از حسادت به کسانی که تو را می بینند! از حسادت به محیطی که در اطراف تو هست مثل ماه و خورشید که تو را، می نگرند… مثل آن خانه که حجم تو در آن جا جاریست مثل آن بستر و آن رخت و لباس که ز عطر تو همه سرشارند از حسادت دل من می سوزد… یاد آن دوره به خیر که تو را می دیدم…)) کارم شده بود شب و روز دعا کردن و تو تنهایی گریه کردن. یهو به ذهنم اومد که به امام رضا متوسل بشم، خاطرات سفر مشهد دلم رو آتیش می زد، ای کاش اصلا ثبت نام نمیکردم… ولی اگه سید رو نمیدیدم معلوم نبود الان زندگیم چطوری بود، شاید به یکی شبیه احسان جواب مثبت میدادم و سر خونه زندگیم بود! ولی عشق چی؟!… آقا جان… این چیزیه که شما انداختی تو دامن ما… حالا این رسمشه تنهایی ولم کنی؟! آقا من سید رو از تو میخوام… … یک ماه بعد: یه روز صبح دیدم زهرا پیام فرستاده -ریحانه میتونی ساعت ۵ بیای مزار شهدای گمنام؟! کارت دارم اسم مزار شهدا اومد قلبم داشت وایمیستاد… سریع جوابشو دادم و بدو بدو رفتم تا مزار. -چی شده زهرا -بشین کارت دارم -بگو تا سکته نکردم -ریحانه این شهدای گمنامو میبینی؟! -اره… خب؟؟ -اینا هم همه پدر و مادر داشتن… همه شاید خواهر داشتن… همه کسی رو داشتن که منتظرشون بود… همه شاید یه معشوق زمینی داشتن، ولی الان تک و تنها، اینجا به خاطر من و تو هستن… گریم گرفت -پس به سید حق میدی؟! -حرفات مشکوکه زهرا -روراست باشم باهات؟؟ -تنها خواهش منم همینه -ریحانه تو چرا عاشق سید بودی؟! -سرمو پایین انداختم و گفتم، خب اول خاطر غرور و مردونگیش، و به خاطر حیاش، به خاطر ایمانش. به خاطر فرقی که با پسرای دور و برم داشت -الانم هستی؟؟ -سرمو پایین انداختم -قربون قلبت برم… این چیزهایی رو که گفتی الحمدلله هنوز هم داره -یعنی چی این حرفت؟! -یعنی …، بیا با هم یه سر بریم خونه ی سید اینا… -خونه ی سید ؟؟ همراه هم رفتیم و رسیدیم جلوی در خونه ی اقا سید -زهرا اینجا چرا اومدیم؟! =صبر کن خودت میفهمی. بیا بریم تو، نترس وارد حیاط شدیم… زهرا سر راه پله وایساد و دستم رو گرفت و گفت: -ریحانه… ریحانه… و شروع کرد به گریه کردن -چی شده زهرا؟؟ -محمد مهدی یه هفتس برگشته -چی؟ راست میگی؟ اصلا باورم نمیشه، خدا رو شکر… خب الان کجاست؟ -تو خونه هست -خب بریم پیششون دیگه -صبر کن، باید حرف بزنم باهات در همین حین مادر سیداومد بیرون -زهرا جان چراتو نمیاین؟! -الان میام خاله جون… ریحانه جان از بچه های پایگاه هستن -سلام دخترم.خوش اومدی -سلام -الان میایم خاله -ریحانه.. سید دو تا پاش رو توی سوریه جا گذاشته و اومده ، این یک هفته ای که اومده با هیچکس حرف نزده و فقط اروم اروم اشک میریزه… ریحانه گفتم شاید فقط دیدن تو بتونه حالش رو بهتر کنه، ولی… هنوز هم اگه منصرف شدی قبل اینکه بریم داخل برو دنبال زندگیت -چی میگی زهرا، من تازه زندگیم برگشته…بعد برم دنبال زندگیم؟! و بدون توجه به زهرا رفتم به سمت داخل خونه و زهرا هم پشت سرم اومد و به سمت اطاق رفتیم، آروم زهرا در اطاق رو بازکرد. سید روی تخت دراز کشیده بود و سرم بهش وصل بود و سرش هم به سمت پنجره بود و به باز شدن در واکنشی نشون نداد. خیلی سعی کردم و از اشکام خواهش کردم که این چند دقیقه جاری نشن -اهم…اهم…سلام فرمانده! با شنیدن صدای من سرش رو برگردوند و بهم نگاه کرد ویه نفس عمیقی کشید و برگشت سمت پنجره. -زهرا : ریحانه جان من میرم بیرون و تو هم چند دقیقه دیگه بیا که بریم. زهرا رفت و من موندم و آقا سید -جالبه…اخرین باری که تو یه اطاق تنها بودیم شما حرف میزدین و من گوش میدادم، مثل اینکه الان جاهامون عوض شده. ولی حیف اینجا کامپیوتری ندارم باهاش مشغول بشم مثل اون روزه شما بازم چیزی نگفت ، من خیلی به خوش قولی شما ایمان دارم. توی نامتون چیزی نوشته بودید که… میدونم پر روییم رو میرسونه ولی امیدوارم روی حرفتون وایسید… باز چیزی نگفت! از سکوتش لجم در اومد و بهش گفتم : -زهرا گفته بود پاهاتونو جا گذاشتید، ولی من فک میکنم زبونتونم جا گذاشتید…! .و بلند شدم و به سمت در حرکت کردم که گفت : -ریحانه خانم؟ آروم برگشتم و نگاهش کردم، چیزی نگفتم -چرا؟ بهم نگاه کرد و با چشمهای قرمز پر از اشکش گفت: -چرا؟! -چی چرا؟؟ -شما دعا کردید که شهید نشم؟! سرم رو پایین انداختم

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #اقا_باید_بطلبه #قسمت_هجدهم فقط آروم گفتم: سلام آقا سید آروم سرش رو برگردوند و سریع اشکاش رو با گوشه استینش پاک کرد و داد زد: زهراااا، مگه نگفتم کسی اومد خبرم کن… -آقا سید حالا دیگه ما هرکسی هستیم ؟! -خانم بین من و شما هیچ نسبتی نیست.نه ثبتی نه دینی و نه… لااله الا الله -قلبی چطور؟! اینقدر راحت جا زدید؟! من رو تا وسط میدون آوردید و حالا میخواین که تنها بجنگم؟؟ یعنی حتی اون گفتن عشق دوم و اینا همه دروغ بود؟! چون برای رسیدن به عشق اولتون اینقدر تلاش کردید ولی عشق به ظاهر دومتون چی؟!این شهدا اینطوری پای حرفاشون وایمیستادن؟! -من چیکار باید میکردم که نکردم؟؟ -چرا دیشب جواب بابامو ندادید و از خودتون دفاع نکردید؟؟ -چه جوابی؟! چه دفاعی؟! مگه دروغ می گفت؟! من فلجم… حتی خودمو نمی تونم نگه دارم چه برسه شما رو…کجای حرفهاش غلط بود؟! -اون روز تو دفترتون گفتین این اتوبان دو طرفست، ولی الان با این حرفاتون دارم میفهمم نه! این اتوبان همیشه یه طرفه بوده. شما فکر می کنید نظر من راجب شما عوض شده؟! حق هم دارید فکر کنید، چون عاشق نشدید تا حالا، و نمیدونید عشق یعنی چی… خداحافظ. بلند شدم و به طرف در مزار رفتم که از پشت سر آروم گفت: ریحانه خانم(دومین بار بود که اسمم رو صدا میزد)… این اتوبان همیشه دوطرفه بوده، ولی وقتی کوه ریزش کنه دیگه راهی باقی نمی مونه برگشتم و باز باهاش چشم تو چشم شدم و گفتم: اگه صدبار هم کوه ریزش کنه، باید وایساد و جاده رو باز کرد نه اینکه… خداحافظ و از محوطه بیرون اومدم، چند روز گذشت و از آقا سید هیچ خبری نداشتم.روزها برام تکراری و بیخود میگذشت، فکر به اینکه آینده و سرنوشتم چجوریه دیوونم میکرد. دلم می خواست یه کاری کنم ولی کاری از دستم بر نمیومد، هر بار درباره سید با بابا حرف میزدم بحث رو عوض میکرد. تا اینکه یه شب، نزدیک صبح دیدم صدای جیغ زدن های مامانم میاد. سریع خودمو رسوندم بالاسرش دیدم رو تخت نشسته داره گریه میکنه -چی شده مامان؟! -ریحانه…ریحانه… این پسره اسمش چیه؟؟ -کدوم پسره؟! چی میگید؟! -عههه… همین که اومده بود خواستگاریت – آها… اسمشون سید محمد مهدی هست -با گفتن اسمش گریه های مامان بیشتر شد… بابام هم کم کم نگران شده بود و میخواست اورژانس خبر کنه -حالا چی شده مامان؟! -خواب خانم جون رو دیدم (مادربزرگم و همون که اولین بار بهم نماز خوندن یاد داده بود). با همون چادری که همیشه میزاشت توی خونه قدیمیمون بودم، دیدم در باز شد اومد تو ولی به من هیچ توجهی نمیکرد و ناراحت بود. گفتم مامان چی شده؟! گفت تو آبروی منو پیش حضرت زهرا بردی… گفتم چرا؟! گفت خانم میگه برای خواستگاری نوه اش اومده خونه شما ولی بیرونشون کردین… گفت به دخترت بگو تو که می ترسی محمد مهدی نتونه از دخترت مراقب کنه، این پسر از حرم دختر من مراقبت کرده، چطور از مراقبت دختر تو برنمیاد… خانم جون اینارو تو خواب گفت و پا شد و با گریه رفت. که بابام گفت: این حرفها چیه زن… حتما غذای سنگین خورده بودی که مامان با گریه میگفت من هیچوقت خواب هام غلط نیست، مامانم بعد مدتها اومده تو خوابم و از من دلگیر بود. ما بد کردیم… نباید بیرونشون میکردیم. -ولمون کن خانم…میخوای دخترتو بدبخت کنی که چی؟! یه مرده خوشحال بشه -تو از کجا میدونی بدبخت میشه مرد؟؟ -از اونجا تو جامعه به اون آقا نه کار میدن، نه پست اجتماعی میدن، نه میتونه رانندگی کنه نه میتونه گلیم خودشو از آب بکشه بیرون… بازم بگم؟! -تو هم خوشبختی رو چه چیزهایی میدونی. خوشبختی یعنی دلت کنار یکی آروم باشه، چه تو خرابه باشین چه تو کاخ. -این رمانتیک بازیا مال یه سال اول زندگیه… وقتی قسط بانک و اجاره خونه و اسباب کشی و در به دری شروع شد اونموقع میفهمی دلت پیش کی آروم بود و آروم میشه! یک هفته همین بحث تو خونه ما بودو منم هم غذام کم شده بود، و هم حرف زدنم. و فقط غصه میخوردم. مامانمم که وضع روحیش خوب نبود و کلا وضعیت خونمون ریخته بود بهم… یه روز صبح دیدم بعد مدتها از مینا برام یه پی ام اومد. -سلام ریحانه خوبی؟! -سلام مینا.چه عجب یادی از ما کردی؟! -همونقد که شما یاد میکنی ماهم یاد میکنیم. میخواستم بگم آخر هفته بله برونمه -ااااا.. به سلامتی چطور بی خبر؟!حالا آقا داماد کیه؟ -می شناسیش -می شناسم؟ کیه؟! از بچه های دانشگاست؟؟ -آره -کدومشون؟! -آقا احسان -احسان؟! -آره… چیه چرا تعجب کردی؟! -اخه اون که میگفت فقط… -نه بابا… بنده خدا می گه از اول هدفش من بودم… می گفت صحبت درباره تورو بهونه کرده بود که باهام حرف بزنه. می گفت چون باباش با بابات همکاره تو رودروایسی و به زور بلند شده اومده

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن✨ #قسمت_نوزدهم پاهام که چیزی نبود، حاضرم سرم رو هم برای خوشبختیش از دست بدم و چیزی کم نزارم. وقتی صحبت هاشون به اینجا رسید با خودم دل دل میکردم که بیرون برم یا نه، استرس عجیبی داشتم. پاهام سست شده بود… ولی آخه ریحانه از چی میترسی؟! مرگ یه بار شیون هم یه بار…! مگه این همه دعا نخوندی که سالم برگرده از سوریه؟! خوب الان برگشته و پشت در خونت وایساده، چرا این دست و اون دست میکنی. اگه دلش بشکنه و دیگه بر نگرده چی؟! آب دهنمو قورت دادم و در رو اروم باز کردم… آقا سید وسط حرفاش بود، یهو بابام گفت: -تو چرا اومدی دختر -بابا منم یه حرف هایی دارم -برو توی خونه شب میام حرف میزنیم -نه…میخوام ایشونم بشنون -گفتم برو توی خونه که اقا سید گفت: اقای تهرانی، همونجور که گفتم امروز اومدم فقط نظر ایشونو بشنوم و نظر هیچکسی به جز ایشون برام مهم نیست.پس بهتره حرفشونو بزنن -نظر ایشون نظر پدرشه -بابا… نه… -چی گفتی؟! -بابا من نمی دونم توی ذهن شما از این آقا چی ساختید، کسی ساختید که که دنبال پول شماست یا هر چیز دیگه. نمی دونم دربارشون چه فکری میکنید و نظرتون چیه. حتما فکر میکنید فقط این آقا خواستار ازدواج با من هست و یکی هست مثل بقیه خواستگارام، اما باید بهتون بگم که منم… تو تمام اون دقایقی که احسان خواستگاریم اومده بود و من جواب رد دادم من توی فکرم این آقا بود. علت عوض شدن و تغییر پوشش و ظاهرم دلیل شروعش این اقا بود. اصلا اول من به ایشون… سید سرشو پایین انداخته بود و هیچی نمی گفت و بابا هم هر دیقه تعجبش بیشتر میشد. -بابا جان… فکر کنم با این حرفهام فهمیده باشین نظر من و شما یکی نیست یه ببخشید گفتم و سریع اومدم توی خونه. نمی دونم چرا بغضم گرفته بود، تمام بدنم می لرزید و سرم گیج می رفت. رفتم تو اتاقم و تا می تونستم گریه کردم. اومدم تو اتاق نفهمیدم دیگه چه حرفی بین بابا و سید رد و بدل شد، بعد چند دقیقه بابا اومد خونه و دیگه بیرون نرفت. صدای پرت کردن کیفش روی میز رو می شنیدم، خیلی سر سنگین و سرد بود. رو به مامانم کرد و گفت : خوشم باشه، تحویل بگیر خانم. دختر بزرگ کردیم عین یه دسته گل، اونوقت دادیم تحویل دانشگاه های این مملکت نمی دونم چی یادشون میدن که تو روی باباش وایمیسه از عاشق شدنش صحبت میکنه! اونم جلوی یه پسر غریبه! توی اتاق از شدت ترس به خودم می لرزیدم… مامانم گفت: حالا که چیزی نشده، چرا شلوغش میکنی. ولی این بار دیگه قضیه رو مثل آرش و سحر نکنیا. پسرم تک و تنها افتاده تو کشور غربت و دیگه هیچ علاقه ای به ازدواج نداره. -چیزی نشده؟! دیگه چی میخواستی بشه؟! تو قضیه آرش هم مقصر شما بودی که کار به جاهای باریک داشت کشیده میشد. ولی نه، اینبار دیگه قضیه رو کش نباید داد. با آبروی چندین و چندساله من داره بازی میشه، آدم صد تا پسر داشته باشه ولی دختر نداشته باشه! -نا شکری نکن آقا. حالا میخوای چیکار کنی؟! میبینی که دخترت هم دوستش داره -اخه من نمیفهمم از چیه این پسره خوشش اومده. چند روز دیگه زنگ بزن که بیان برای خواستگاری و این آبرو ریزی تموم بشه. پسره ی پر رو میگه اگه جوابمو ندین تا جلوی شرکتتونم میام. کم اینجا آبرومون رفت، می خواد اونجا هم ابرومونو ببره. بگو بیان خواستگاری من اونجا حرفامو میزنم برای آخرین بار، اونجا شرط هامو میگم. از توی اتاق اینا رو شنیدم ولی نمیدونستم خوشحال باشم یا ناراحت، ولی خوب همین که اجازه داد بیان خواستگاری هم یه قدم مثبت بود… مامان زنگ زد خونه آقا سید اینا و گفت اگه باز مایلن برای اخر هفته بیان خواستگاری. توی هفته خیلی استرس داشتم، همش فکر میکردم که بابام چی میخواد بگه. هرچی دعا و ذکر بلد بودم تا اخر هفته خوندم که همه چی ختم بخیر بشه… یاد حرف سید افتادم، گفته بود هر وقت دلت گرفته قرآن رو باز کن و با خدا حرف بزن، خدایا خودت میدونی حال دلم رو… خودت کمکم کن. اگه نشه چی ؟! اگه بابام این بار بیشتر تحقیرشون کنه چی؟! خدایا خودت کمکم کن… یا فاطمه زهرا خودت گفتی که آقا سید نوه ی شماست، پس خانم جان خودت یه کاری بکن منم عروستون بشم… قرآن رو برداشتم و آروم باز کردم، سوره نوراومد. شروع کردم به خوندن معنیش تا رسیدم به آیه ۲۶ سوره، فکر کنم جواب من همین آیه بود. “زنان ناپاک شایسته مردانى بدین وصفند و مردان زشتکار و ناپاک نیز شایسته زنانى بدین صفتند و بالعکس زنان پاکیزه نیکو لایق مردانى چنین و مردان پاکیزه نیکو لایق زنانى همین گونهاند، و این پاکیزگان از سخنان بهتانى که ناپاکان درباره آنان گویند منزهند و بر ایشان آمرزش و رزق نیکوست.” ولی خدایا؟! من جزو زنان نا پاکم یا زنان پاک… خودت که میدونی ته دلم چیزی

#چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن #قسمت_بیستم #قسمت_پایانی زهرا بیرون رفت، هم من سرم پایین بود هم اقا سید. اروم با صدای گرفته و ضعیفم گفتم: -آقا سید خیلی معذرت میخوام ازتون به خاطر رفتار پدرم -خواهش میکنم ریحانه خانم،این چه حرفیه. بالاخره پدرن و نگران شما هستن، ان شاء الله که همه چیز درست میشه. فقط الان که از دستشون دلخورید مواظب باشین حرفی نزنین که دلش بشکنه و احترامشون حفظ نشه. -نمی دونم چی بگم، راستیتش فکر می کردم از وقتی که دیگه به قول خودم به خدا نزدیک شدم باید دیگه دنیام قشنگ و راحت میشد ولی هر روز سخت تر از دیروز شد… آقا سید یه لبخند آرامش بخشی زد و سرش رو پایین انداخت و شروع کرد به بازی کردن با تسبیح قشنگ عقیقش و آروم این بیت رو خوند : «پاکان؛ زجور فلک بیشتر کشند… /گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیاب! » -ریحانه خانم نگران نباشین، شما با خدا باشین خدا هم همیشه با شماست. اگه گاهی هم امتحاناتی می کنه به خاطر اینه که ببینه حواستون بهش هست. می خواد ببینه واقعا دوستش دارین یا فقط ادعایین. مطمئن باشین اگه بهش ثابت بشه دوستش دارین یه کاری میکنه که صد برابر شیرین تر از قبل هست. حرف هاش بهش آرامش می داد. .نمیدونستم چی بگم، فقط گوش میکردم. -خوب ریحانه خانم…شما سوالی ندارید که بپرسین؟! -نه آقا سید -اما من یه حرف هایی دارم -بفرمایید -می خواستم بگم یه آدم نظراتش شاید با گذشت زمان تغییر کنه، شاید تفکرش به یه چیز عوض بشه. شاید یه کسی یا چیزی رو که قبلا دوست داشت دیگه دوست نداشته باشه… به نظرم باید به همچین آدمی حق داد. -این حرف ها یعنی چی آقا سید؟! -یعنی که.، چطور بگم اخه.. . -چیو چطور بگید -می دونید، شما حق دارید با خونواده و کنار خونوادتون زندگی کنین. راستیتش من هم نظرم نسبت به شما… اینجا که رسید اشکام بی اختیار جاری شد… -راستیتش من هم نظرم نسبت به شما همون نظر سابقه و دوستتون دارم… آخییشش از اشکاتون معلوم شد شما هم دوستم دارید! -خیلی بد هستین ! -خواهش میکنم، خوبی از خودتونه -به قول خودتون لا اله الاالله -ٌخوب بهتره خانواده ها رو بیشتر منتظر نذاریم، شما هم اشکاتونو پاک کنین فک میکنن اینجا پیاز پوست کندیما. بریم بیرون ؟! -بله بفرمایین -فقط زهرا رو صدا کنین بیاد کمکم کنه که بیام… -اگه اجازه بدین خودم کمکتون میکنم و آروم ویلچر آقا سید رو هل دادم و به سمت خانواده ها رفتیم .مادر آاقا سید با دیدن این صحنه بی اختیار شروع به دست زدن کرد و مامان منم یه لبخندی روی لبش نشست. اون شب قرار عقد رو گذاشتیم و یه روز بی سر و صدا و هیچ جشن گرفتنی رفتیم محضر و مراسم عقد رو برگزار کردیم. پدر آقا سید یه خونه کوچیک برامون خرید و با پول عروسی هم چون من گواهینامه داشتم یه ماشین معمولی خریدیم. .یک ماه پس از عقد. -ریحانه جان -جانم -خانم دلم خیلی برا امام رضا تنگ شده. همسفرمون میشی یه سفر بریم؟! -شما هرجا بخوای بری ما در رکابتیم فرمانده -آخه چه قدر یه نفر میتونه خانم باشه، حالا با هواپیما بریم یا قطار؟! -هیچکدوم -یعنی چی؟!با اتوبوس بریم؟! -نوچچچ….من خودم میخوام راننده آقای فرمانده بشم -ریحانه نه ها…راه طولانیه، خسته میشی -هرجا خسته شدیم میزنیم بغل استراحت میکنیم -لا اله الا الله… می دونم الان هرچی بگم شما یه جواب میخوای بیاری، .بریم به امید خدا. داعش نتونست مارو بکشه ببینم شما چیکار میکنی؟! آماده سفر شدیم و به سمت مشهد حرکت کردیم. تمام جاده برام انگار ورق خوردن یه خاطره شیرین بود، تو ماشین نشسته بودیم و من پشت فرمون، و داشتیم اولین سفر دونفره با ماشین خودمونو تجربه می کردیم. -ریحانه جان چرا از این جاده میری؟جاده اصلی خلوته که -کار دارم -لا اله الا الله…آخه اینجا چیکار داری؟! -صبر داشته باش دیگه… راستی آقا؟! -جانم ریحانه جان؟؟ -اون مسجده کجا بود دقیقا ؟! -کدوم مسجد؟! -همون مسجده که اونروز وایساده بودیم برای نماز درش بسته بودا -آها…آها… یکم جلوتره. حالا اونجا چیکار داری؟؟ .-اخه اونجا اولین جایی بود پی بردم شما چه قدر خوبی… -امان از دست شما -ریحانه جان؟ -جانم -اونموقع ها یه اهنگی داشتی، نداری الان؟ -ااااا سید -خوب چیه مگه، چی میگفت آهنگه ؟!؟ اها اها، خوشگلا باید برقصن -سید؟! -باشه باشه…ما تسلیم جلوی مسجد ترمز کردم و پیاده شدم و به سیدم کمک کردم رو ویلچرش بشینه و رفتیم سمت مسجد. -اااا ریحانه، انگار بازم درش قفله -چه بهتر مثل اون موقع بیرون نماز میخونیم -اخه الان وقت اذان نیست که -دو رکعت نماز شکر می خوام بخونم -ریحانه همه چی مثل اون موقع، به جز من و تو. اون موقع ✨ من دو تا پا داشتم که الان ندارم، ✨ ولی الان شما ✨دوتا بال داری داری که اونموقع نداشتی… ✨ ریحانه جان، الان میفهمم که تو فرشته ای. #پایان…..🙂❤️❤️