« ورزش تجلی فرهنگ جوامع » 🔰به #ورزش های غربی نگاه کنید سه گونه ورزش داریم ۱ـ بازی های ورزشی ( ورزش های توپی و ...) ۲ـ بوکس (ورزش رزمی) ۳ـ پرورش اندام بازی های ورزشی بیش از اینکه ورزش باشند فقط بازی هستند بازی هایی که به خاطر تحرک زیاد به عنوان ورزش جا زده شده اند ، ویژگی برجسته اینها سرگرمیست و این نشان از بیهودگی زندگی در نزد انسان غربیست که بازی کودکانه یا نوجوانانها را تبدیل به یک آورد گاه جهانی میکند و از حاشیه به متن زندگی می‌کشاند سرگرمی ، هیجان و لذت های پست آنی متن زندگی انسان غربیست. انسان غربی فهمی از لذت و جوشش درونی ندارد . اما بوکس ، بوکس تفاوتش با کشتی و ورزش های شرقی چیست ؟! ما میدانیم که ورزش های رزمی برای مبارزه و درگیری ابداع شده اند ، اما مبارزه انسان غربی ساده بدون پیچیدگی و در بی حیاترین وجه ممکن است ، مشت زدن به شکم ، پهلو و صورت طرف مقابل ، ما در فرهنگ خودمان زدن به صورت حیوان را هم زشت میدانیم و روایت داریم که چوپان حق ندارد به صورت گوسفند سیلی بزند اما انسان غربی بدون هیچ مرز اخلاقی به اولین جایی که حمله میکند صورت طرف مقابل است ، این را مقایسه کنید با کشتی و ورزش زورخانه‌ای که جوانمردی در خود سبک مبارزه هم نمود دارد ، ضربه به صورت خطاست و فرد خاطی توبیخ میشود ، یک زورآزمایی جوانمردانه ورزش های شرقی را هم میشود تحلیل کرد و گفت که فرهنگ درونگرایی و ریاضت در آن موج میزند که مجالش نیست . کشتی یک ورزش میانه است به قول استاد ما ، برای مردمان سرزمین میانه که #تکنیک ، #اخلاق ، #قدرت و #مبارزه را در هم آمیخته (میتوانید تمدنش را هم تصور کنید) اما پرورش اندام ورزشی مطلقا برونگرا و ویترینی ، عضلاتی حجیم با قلبی ضعیف و ریه های کوچکی که تحمل تحرک ندارد ، برای ماندن این حجم عضله نیاز به دوپینگ دارد در واقع نمایش قدرت ، قدرت بدون استقامت ، که اگر یک دونده شصت کیلویی در یک زمین بزرگ رونی کلمن قهرمان چند دوره جهان را به بازی بگیرد حتماً نفسش را خواهد گرفت ، انگیزه ۹۹ درصد ورزش کاران این رشته فقط نمایش تن است انسان با حیا از دیدن مسابقاتش خجالت میکشد. انسان غربی اگر سرگرم بازی نباشد در لحظه افسرده میشود (زندگی کودکانه) اگر در تهاجم به مستضعفان و کشتار کودکان نباشد ( مشت به پهلو و صورت) نمی‌تواند برتری پیدا کند . و اگر از خود یک هرکول #هژمون نسازد برای ترساندن دیگران نمی‌تواند بقا داشته باشد . ✍️مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream

« از آرمانشهر تا ویرانشهر » 🔰#آرمانشهر ، مدینه فاضله یا اتوپیا حکایت از شهر و فضایی آرمانی و رویایی دارد که فیلسوفان هر دوره معمولاً آنرا با بیان تصویری مصور میکنند ، این آرمانشهر ها بعد فیزیکی یعنی #فضا و مکان مطلوب و ایده آل را ترسیم میکنند که انسانها قرار است در یک تلاش #سیاسی #اجتماعی و #علمی به آن برسند ... 📌اما به نظر در #اسلام انسان آرمانی و فاضل محور است نه ابتدا #شهر و بنا و قوانین حاکم بر آن ، انسان فضیلتمند که تحول عالم از تحول او نشأت می‌گیرد ، در برابر نگاهی که فارغ از انسان فضایی میخواهد برای نوع انسان که لذت و بهره بیشتر داشته باشد اما اولی انسانی فضیلت مند میخواهد که #مبارزه برای جهانی پرفضیلت وضعیت بهینه اوست نه خود وضعیت ثابت ، یعنی عاملیتِ متغیرِ رو به رشد اصالت دارد نه مصرف وضعیت ساخته شده . 📌اولی که در پی ارامنشهر است در یک #سراب و توهم به سر میبرد چرا که خود ایده ضد خودش است . انسانی که در پی چراگاهی پربار و راحت برای مصرف و کامجویی میگردد اگر او را با قالیچه سلیمان پرواز دهید و در یک فضای اتوپیایی خواسته شده پیاده کنید به اندک زمانی آنرا تبدیل به دیستوپیا ( ویرانشهر) میکند ، چرا ؟ این انسان خَیًر و مولد نیست بلکه یک مصرف کننده خودخواه است ، اهل دهش نیست تا بیفزاید بلکه اهل مصرف است فلذا میکاهد و آنگاه که منابع مصرف و محدود شد ( تعریف #اقتصاد مدرن ) رقابت منطق طبیعی آن خواهد بود ، در این رقابت قوی تر ها بر ضعیف تر ها چیره میشوند . وقتی عرصه تنگ تر میشود چون کسی نمیخواهد مصرف ، لذت و بهره بی حد و زحمت را از دست بدهد دیگران را برای تولید ابزار لذت و بهره استیلا میکند و شهر نعمت را سراسر نقمت خواهد کرد البته دنیای مدرن مدعیست که با قراداد اجتماعی اجازه تبدیل شدن تضاد ها را به تجاوزها نمی‌دهد اما این بار گروه قویتر و برنده قواعد استیلا را تبدیل قراداد #اجتماعی میکند و اینگونه جهان استیلایی پایانی ندارد ، اما انسان انبیا خود سرچشمه نعمت است یعنی مدام با رفتار ایثارگرانه می افزاید و با روابط اخوت هم افزا میشود ، اولی زایل کننده است دومی زاینده میخواهیم تمایزها را ابتدا مشخص کنیم حالا خواهیم گفت که خود فضا هم برای انسان اولی و هم دومی کارکرد دارد و اصلا نهایتاً کار به #فضا ختم میشود اما خود فضا دو پارادایم پیدا میکند . 📌یکی محل تحقق رذیلت خواهد شد چون رذایل به کمال رسیده وضعیت بهینه اوست که در آرمانشهرش به دنبال آن میگردد و دیگری محل تحقق فضیلت است که انسان فضیلت مند برای تسهیل رفتارش آنرا دست و پا میکند . در واقع هر دو لباس رزم برای جنود عقل و جهل محیا میکنند ... البته واضح است که این دو یعنی فضا و انسان بر هم اثر متقابل دارند اما اسلام از #انسان آغاز میکند که فضا ساز است چون رشد انسان را پی میگیرد اما دیگری در پی رشد نیست فلذا انسان #رشد نیافته را پیشفرض میگیرد و به دنبال فضایی برای ارضای هواهای نفسانی او میگردد که این ارضا جز با تجاوز به حریم دیگران شکل نمی‌گیرد فلذا اگر چه ادعای آرمان شهر دارد اما آنچه در عمل اتفاق می افتد ویرانشهر است . #استعمار ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream