🔰توصیه‎های پیامبر اکرم «صلّی الله علیه و آله» به امیرالمؤمنین «علیه السلام» ❇️شاخصه های مهم رشد معرفتی ✅نقد پذیری 💠 حضرت استاد #شب_زنده_دار"دام ظله": «وَ أَنْ تَقْبَلَ الْحَقَّ مِمَّنْ جَاءَ بِهِ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً». این هم خیلی مهم است. در بحث‌ها و مباحثه‌ها و درس گفتن‌ها، کسی حرفی را زده و خیلی هم روی آن مانور داده و مطالبی را مطرح کرده است، بعد حالا کسی اشکالی درستی می‌کند. اگراین شخص تربیت شده باشد، به‎راحتی می پذیرد. یکی از خصوصیات مرحوم آقای شیخ مرتضی حائری همین بود و خود مرحوم علامه طباطبایی هم همین‎طور بودند. «وَ أَنْ لَا‎تَرْكَنَ إِلَى ظَالِمٍ وَ إِنْ كَانَ حَمِيماً قَرِيباً»؛ ظالم اگر‎چه خویشاوندی نزدیکی با انسان داشته باشد، اما رکون به او نباید بشود. «وَ أَنْ لَا‎تَعْمَلَ بِالْهَوَى»؛ روی هوا و هوس عمل نکند. «وَ لَا‎تَقْذِفَ الْمُحْصَنَةَ وَ لَا تُرَائِيَ فَإِنَّ أَيْسَرَ الرِّيَاءِ شِرْكٌ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ». کمترین ریاها شرک به خداست. معلوم می‌شود که شخص ریاکار روی غیرخداوند حساب باز می‌کند که می‎خواهد عملش را به آن‎ها نشان بدهد. «وَ أَنْ لَا‌تَقُولَ لِقَصِيرٍ يَا قَصِيرُ وَ لَا لِطَوِيلٍ يَا طَوِيلُ تُرِيدُ بِذَلِكَ عَيْبَهُ». ممکن است کسی یک نقص خلقتی دارد که حالا کوتاه قد یا خیلی بلند قد است و از حد متعارف خارج است. حالا به قصد تعییب او و عیب گرفتن از او و اظهار عیب او، می‌گویی که یا قصیر یا طویل. خیلی وقت‌ها در شوخی‌ها هم این‎طوری هست که انسان گاهی با یک گروهی دوست و رفیق است، ولی متوجه نیست روی رفاقت ممکن است در جمع عیب او را بگوید که تو فلان صفت یا عیب را داری و حال آن‎که او دوست ندارد گفته بشود؛ حتی گاهی فرزند انسان هم همین‎طور است و مثلا نسبت به یک چیزی حساس است و دوست ندارد که گفته بشود. مثلاً نمره‌ی مدرسه‌اش کم شده است، حالا والدینش جلوی همه به او بگویند که فلانی نمره‌هایش کم شده است، برای این‎که عیب او را آشکار کنند. «وَ أَنْ لَاتَسْخَرَ مِنْ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ». معنای «مِنْ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ» این است که انسان حق ندارد حتی فاسقین و منافقین و کفار را مسخره کند. «وَ أَنْ تَصْبِرَ عَلَى الْبَلَاءِ وَ الْمُصِيبَةِ وَ أَنْ تَشْكُرَ نِعَمَ اللَّهِ الَّتِي أَنْعَمَ بِهَا عَلَيْكَ وَ أَنْ لَا‎تَأْمَنَ عِقَابَ اللَّهِ عَلَى ذَنْبٍ تُصِيبُهُ» امن از عقاب خدا نداشته باشد؛ یعنی که خودش را در حاشیه‌ی أمن از عذاب الهی ببیند که خیلی خطرناک است؛ حتی وقتی توبه می‌کند. «وَ أَنْ لَا‎تَقْنَطَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ». انسان هیچ‎گاه نباید از رحمت خدا در هیچ سنی از سنین و هیچ وقتی از اوقات مأیوس باشد؛ ولو گناهکار باشد. رحمت الهی واسع است. او رحمان و رحیم است. و بندگان را خلق کرده است برای این‎که به مقامات عالیه برسند. خداوند به هر بهانه‎ای که شده دستگیری می‌کند و انسان باید صادق باشد. «وَ أَنْ تَتُوبَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ ذُنُوبِكَ فَإِنَّ التَّائِبَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ». ببینید این روایت همه‌اش خطاب است. تَتوب، تُصلی؛ یعنی خودت اول عمل بکن. حفظ این موارد برای همین؛ است یعنی اول در خودت پیاده کنی، نه فقط به مردم بگویی؛ یعنی این چهل تا را در خودت پیاده کنی. وقتی انسان چهل تا حدیث را مثل این حدیث که صغریاتش هم بیان شده است، در خودش پیاده می‌کند، گویا این زمینه برای تحلی به بقیه‎ی احکام، اخلاقیات و معارف در او پیدا می‎شود و آن‎ها هم به واسطه‌ی این‎ها اکتساب می‌شوند. این سرمایه‌ای می‎شود که بقیه‎ی صفات خوب هم بیایند. «وَ أَنْ لَا‎تُصِرَّ عَلَى الذُّنُوبِ مَعَ الِاسْتِغْفَارِ فَتَكُونَ كَالْمُسْتَهْزِئِ بِاللَّهِ وَ آيَاتِهِ وَ رُسُلِهِ‏». خدای نکرده انسان یک حالتی داشته باشد که یک گناهی انجام می‌دهد، مرتباً استغفار می‌کند، ولی دوباره‌ انجام می‌دهد و مرتکب می‎شود و می‌گوید که باز استغفار می‌کنیم. این مثل کسی است که خدای متعال و آیات و رُسُل الهی را مسخره می‎کند. خداوند ان‎شاءلله همه‎ی ما را عامل به این فرمایش‎های نورانی قرار دهد. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 92-90 #پندهای_سعادت #بیانات #توصیه_های_پیامبر_اکرم_ص_به_امیرالمؤمنین_ع #شاخصه_های_مهم_رشد_معرفتی #نقدپذیری 🔗 @pand_saadat