هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️در منابع اسلامی چه ارزش و اهميتی برای «سكوت» بيان شده است؟ (بخش دوم و پایانی)
🔸در روایات اسلامی تاکید زیادی به #سکوت شده است. #امام_على (عليه السلام) در فرازی از خطبه متقين در بيان اوصاف ايشان ميفرمايد: «اگر پرهيزكار سكوت كند، سكوت او، او را محزون نمیكند».
🔹كسى كه ارزش و مقدار #تأثير_كلام را فهميده باشد، #سكوت را شعار خود قرار داده و بدون #دقت و #تفكر سخن نمى گويد، و كسى كه اطلاع و احاطه بر #آثار_لطيف و خصوصيات دقيق و باريك #سكوت پيدا كرده و «سكوت» را نگهبان امين اسرار و حقایق قلبى خود قرار داده است، البته #كلام و #سكوتِ چنين آدمی عبادت خواهد بود و كسى بر اين عبادتِ او آگاهى نمى يابد بجز پادشاه با جبروت كه همان #خداوند_متعال است. [۱]
🔹ابن ابى الحديد در ذيل اين فراز ميگويد: «#پرهيزكار از فوت كلام و سخن نگفتن محزون و ناراحت نمیشود، زيرا #سكوت را غنيمت میداند، نه خسران و زيان». [۲] آرى #پرهيزكاران ساكتان ناطقند، آنها گرچه ساكتند، ولى روش و منش آنها گوياى ارزش هاى اخلاقى است. آنها مجسمه و تابلوى تمام نماى قرآن‌اند. «#قرآن هم امر و هم نهى مى كند و #ساكت_ناطق است». [۳] #رسول_اكرم (صلی الله علیه و آله) ميفرمايد: «چهار چيز است كه فقط #مؤمن دارا است، يكى از آنها #سكوت است و آن اولين عبادت است». [۴]
🔹#امام_صادق (عليه السلام) ميفرمايد: «كسانى كه قبل از شما بودند، #سكوت را فرا گرفتند و شما سخن را، اگر فردى از شما خواست #متعبّد و عبادت كننده [با خلوص نيت] باشد، بايد #سكوت را قبل از آن به مدت ده سال فرا گيرد، اگر اين كار را به خوبى انجام داد و #صبر بر آن كرد، #متعبّد مى شود وگرنه بايد بگويد: «مَا اَنَا لِمَا اَرُومُ بِاَهْلٍ» [۵] (من اهليّت آنچه را در نيت دارم، ندارم).
🔹از #نبى_اكرم (صلی الله علیه و آله) نقل شده كه: «حضرت به مردى كه نزد ايشان آمده بود فرمود: آيا تو را به امرى كه وارد #بهشت میكند، راهنمایى كنم؟ گفت: بله يا رسول الله! فرمود: از آنچه خدا به تو داده به ديگرى بده؛ گفت: اگر محتاجتر از ديگرى بودم چطور؟! فرمود: مظلوم را يارى كن؛ گفت: اگر ضعيفتر از كسى باشم كه ياريش میكنم؟! فرمود: راهنماى انسان جاهل و احمق باش؛ گفت: اگر خود، جاهلتر از ديگرى بودم؟! فرمود: «#زبان خود را #ساكت كن، جز براى خير»؛ تو را خوشحال نمیكند اينكه در وجودت خصلتى از اين خصال باشد كه تو را به سوى بهشت سوق دهد؟». [۶]
🔹#امام_على (عليه السلام) نيز درباره #صفات_مؤمن در «نهج البلاغه» میفرمايد: «#مؤمن، #سكوتش زياد و وقتش مشغول است». [۷] آنقدر به دنبال كار خير است كه ديگر، وقتى براى كلام و #سخن_بيهوده ندارد. «كم گوى و بجز مصلحت خويش مگوى - چيزى كه نپرسند تو خود پيش مگوى ؛ گوش تو دو دادند و زبان تو يكى - يعنى كه دو بشنو و يكى بيش مگوى». [۸]
🔹«آنرا كه شراب معرفت نوش كنند - از هرچه به جز اوست فراموش كنند ؛ آنرا كه زبان دهند، ديده ندهند - و آن را كه دهند ديده خاموش كنند». [۹] #امام_صادق (عليه السلام) ميفرمايد: «در حكمت آل داود (عليه السلام) چنين آمده است: «بر فرد #عاقل لازم است كه عارف به زمان خود باشد و روى آورنده به شأن و امورات خود گردد و بررسى احوال خود كند و #حافظ_زبان خود باشد». [۱۰] «وَشّا» ميگويد: «شنيدم از #امام_رضا (عليه السلام) كه میفرمود: اگر مردى از بنى اسرائيل میخواست عابد بشود مى بايست ده سال قبل از آن #سكوت اختيار كند». [۱۱]
🔹پيرگوى (گوينده اى كه پيرمرد بود) درباره خودستايى نزد حكيمى لاف میزد، كه بر سه زبان مسلط است و میتواند با آن زبانها نطق كند؛ حكيم گفت: بفرمائيد كه به چه زبانى ميتوانيد #سكوت كنيد. [۱۲] در مجلس معاويه يكى از بزرگان خاموش بود و هيچ نمیگفت، معاويه گفت: «چرا سخن نمیگويى؟ آن مرد فاضل گفت: چه گويم، اگر راست گویم از تو بترسم و اگر دروغ گويم از خدا بترسم، پس در اين مقام #سكوت اولاتر [از سخن گفتن است]». [۱۳]
پی نوشت‌ها؛
[۱] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ۲ ج۶۸ ص۲۸۴ باب۷۸. [۲] شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، مكتبة آية الله المرعشی النجفی، چ۱ ج۱۰ ص۱۳۸ ص۱۶۰. [۳] بحارالأنوار، همان، ج۸۹ ص۲۰ باب۱. [۴] همان، ج۷۴ ص۸۸ باب۴. [۵] همان، ج۷۵ ص۲۸۸ باب۲۴. [۶] همان، ج۶۸ ص۲۹۶ باب۷۸. [۷] همان، ج۶۴ ص۳۰۵ باب۱۴. [۸] مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة، امام صادق (ع)، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چ۱ ص۱۲۱. [۹] همان [۱۰] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ۴ ج۲ ۱۱۶. [۱۱] الكافی، همان، ج۲ ص۱۱۶. [۱۲] مجله پاسدار اسلام، ش۹۰، ص۳۸ [۱۳] خواندنی های دلنشین، سعیدی لاهیجی، کتاب سعدی، ۱۳۶۸ش، ج۱ ص۹۱
📕اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: اكبر خادم الذاكرين، نسل جوان، قم، ۱۳۸۵ش، چ۱، ج۲، ص۵۶۹
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#سکوت #سخن #کلام
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
هدایت شده از تبیین
⭕️فضائل امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) قابل شمارش نیست
🔹درباره‌ى #امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) سخن زیاد گفته شده است، لکن همه‌ى حقیقت هنوز گفته نشده است. آنچه از #فضائل_امیرالمؤمنین (سلام خدا بر او) تاکنون بر زبانها و قلمها جارى شده است، همه‌ى فضائل #امیرالمؤمنین نیست، بخشى از آن است.
🔹از قول #نبى_اکرم نقل شده است که فرمود: برادرم #على، فضائلى دارد که «لا تُحصى» - #قابل_شمارش نیست - یعنى انسانها قادر نیستند این فضائل را بشمرند؛ یعنى فوق درک و عقل و فهم بشر معمولى است؛ این #امیرالمؤمنین است. خب، ما احتیاج به #الگو داریم، احتیاج به #اسوه داریم، [پس] با این نظر به #امیرالمؤمنین (علیه السّلام) نگاه کنیم.
بیانات‌مقام‌معظم‌رهبری ۹۳/۰۲/۲۳
منبع؛ وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار معظم له
#امام_خامنه_ای
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
هدایت شده از تبیین
⭕️عدم قدرت طلبی از انجام جنگها
🔹تمام #جنگ‌هایی که در #اسلام واقع شده برای این بوده است که این جنگلی‌ها و وحشی‌ها را وارد کنند در حصار #ایمان؛ #قدرت_طلبی تو کار نبوده و لهذا، در سیره #نبی_اکرم و سایر انبیا و اولیای بزرگ، #حضرت_امیر - سلام الله علیه - اولیای بزرگ، در سیره آنها می‌بینیم که اصل قضیه قدرت طلبی در کار نبوده و اگر برای #ادای_وظیفه نبود و برای ساختن این انسانها نبود، حتی این #خلافت_ظاهری را هم قبول نمی‌کردند، می‌رفتند.
بیانات حضرت امام ۵۹/۰۳/۲۱
منبع: سایت جامع امام خمینی (ره)
#امام_خمینی
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
هدایت شده از تبیین
⭕️قابلیت انسان برای نیل به مقامات انبیا و اوصیا
🔹#انسان چه قابلیتی دارد و در چه فعلیتی است؟! «انسان» به گونه‌ای آفریده شده که در #تسافل تا کجا میتواند تنزل پیدا کند و در #تعالی تا کجا میتواند نایل گردد؟! #انسان میتواند «مقامات مطلق انبیا» علیهم السلام، غیر از مقامات مختصه انبیای خاص، را حائز گردد. #نبی_اکرم صلی الله علیه و آله و سلم #شق‌القمر [۱] نمود.
🔹تازه بشر بعد از این همه اختراعات و اکتشافات میتواند به کره ماه برود و آنرا استلام کند، آن‌هم با آلات و ادوات. تازه میتواند استلام کند، ولی از شق کردن آن عاجز است. چگونه #رسول_اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آنرا با انگشت شق نمود، مگر کاغذ است که به‌راحتی آن را بشکافد؟!
پی نوشت؛
[۱] برای توضیح بیشتر ر.ک: بحارالانوار، ج۷، ص۵۶؛ ج۱۶،ص ۴۱۲، ج۱۷، ص۳۴۷
📕در محضر بهجت، ج۱، ص۳۴
منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله العظمی بهجت (ره)
#آیت_الله_بهجت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«جوان» و اهمیت دوره جوانی
🔹#جوانی فصل پاکدامنی، آزادگی، پیشرفت و دوران تجربه های جدید برای آبادانی مادی و معنوی فرد و جامعه و فصل بروز خوبی ها و استعدادهاست. #جوانی، چون رودی است جاری و بی بازگشت؛ ستاره‌ای است که تنها یک بار در آسمان عمر آدمی طلوع می کند. پس اینک که می‌توانی، دامنی از گل سرخ پر کن! چرا که عقاب کهنسال زمان، همچنان در پرواز است و این گُل که امروز به روی تو می خندد، فردا همه بر باد خواهد رفت.
🔹از عمر آدمی، #جوانی بهترین بخش آن است، آن هنگام که خون گرم جوانی در تن جاری است؛ و چون این دوران سپری شود، ایامی سخت‌تر و ناخوش تر، آن روزگار خوش را در پی خواهد بود. پس ناز و بهانه را رها کن و #فرصت غنیمت شمار که چون #جوانی را بی بهره پشت سر نهادی، جز آه و #حسرت پیش رو نخواهی داشت. این سخن #پیامبر_اکرم (صلی الله علیه و آله) را آویزه گوش ساز که: «فرشته ای الهی هر شب #جوانان بیست ساله را ندا می دهد که #دنیا شما را فریب ندهد». [۱]
🔹بدان، که #موهبت‌هایی چون سلامتی، فراغت، قدرت، امنیت و مانند آن، هشیاری و #اغتنام_فرصت می طلبند. #نبی_اکرم (صلی الله علیه و آله) در سخنی دیگر می فرمایند: «کسی که دَرِ نیکی و خیری بر او گشوده شد، باید آن را #غنیمت شمارد؛ چه اینکه نمی داند چه وقت بر روی او بسته خواهد شد». [۲] #جوانی، بهاری سبز و خرم است که در سرزمین عمر آدمی تنها یک بار به گل و شکوفه می نشیند، و چون دست خزانِ میانسالی و کهنسالی بر آن افتد، امیدی به رویش و شادابی و سرسبزی دگر باره آن نخواهد بود.
🔹از زمانی که #انسان به عرصه وجود پا می نهد، دوره های گوناگون را پشت سر می‌گذارد؛ نوزادی، خردسالی، کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و پیری. هر یک از این دوره ها، شرایط ویژه خود را دارد. در میان این دوره ها، #جوانی، بهاری است که #سرنوشت_انسان در آن رقم می‌خورد، شخصیت وی شکل می‌گیرد و استعدادهایش، بارور و پایه های دینی و عقیدتی اش استوار می شود. #جوانی، بهار زندگی است؛ بهاری ارزشمند، ولی زودگذر. #جوانی، فصل رویش ها و شکفتن ها، دوران درخشندگی و نشاط زندگی، زمان ظهور غریزه ها و کشش ها و آرزوهاست.
🔹روح کنجکاو و پرخروش «جوان»، همیشه در جستجو برای آشنایی با پدیده های وجود خود و پیرامون خویش است. بر اساس موقعیت، محیط زندگی، شرایط زمانی و همنشینی با دوستان، زمینه های شکل گیری دیدگاه ها، باورها، عواطف و شخصیت جوان فراهم می شود. #اندیشه_جوان همواره از مسائل و عوامل درونی و بیرونی اثر می پذیرد و هر لحظه به شکلی، توجه وی را به خود جلب می کند و رشته خواسته ها و اندیشه های او را به سوی خود می‌کشاند. همه این حالات و نوسان های روحی و روانی، از ویژگی های #دوران_جوانی است.
🔹#جوان برای درک بهتر خود و آشنایی با پیرامون خویش، به #راهنمایی و #آگاهی نیاز دارد. او همواره در حال رشد است و رشد جسمی اش، به طور طبیعی، با حالت ها و هیجان های روحی و عاطفی همراه است. #جوان اگر از نظر #تربیتی، #فکری و #اعتقادی در راه درست و الهی و در مسیر تکاملی قرار گیرد، بالندگی و کمالش حتمی و عینی است. بنابراین، او به راهنمایی #مربیان_رستگار و خیراندیش نیازمند است تا چگونه زیستن را به او بیاموزند. در این میان، «تربیت اصولی» و «آموزش درست و مطمئن» در جوانی، بیشترین اثر را در آینده انسان دارد.
🔹#پیامبر_اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز بر ارزش و اهمیت دوره #جوانی تأکید دارد و در سفارشی به ابوذر می فرماید: «یا اَباذَر اِغْتَنِمْ خَمْساً قَبْلَ خَمْسٍ ... شَبابَک قَبْلَ هَرَمِک» [۳] (ای ابوذر، پنج چیز را قبل از پنج چیز دریاب و #غنیمت شمار ... و #جوانی‌ات را قبل از پیری». #جوانی که به قدر و منزلت جوانی آگاه است، هرگز آینده خود را از نظر دور نمی‌دارد و می‌کوشد تا از رهگذر جوانی، توشه های گرانسنگی برای باروری و بالندگی آینده اش برگیرد، از جمله گنج ها و ذخیره های دوران جوانی، #خودسازی و اصلاح نفس است که #پایه_انسانیت به شمار می آید و تلاش در این زمینه، از سفارش های پیاپی #پیشوایان_معصوم (علیهم السلام) بوده است.
پی نوشت‌ها؛
[۱] مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۲۵۳
[۲] بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۱۶۵
[۳] وسائل الشیعه، ج ۱، ص ۸۶
منبع: حوزه نت
#جوان
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد