eitaa logo
سبزپوشان
287 دنبال‌کننده
25.9هزار عکس
23هزار ویدیو
117 فایل
فرهنگی اجتماعی
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ مثل ظرف‌های به هم متصل! 🔻 «... الْمُؤْمِنُ أَخُوا الْمُؤْمِنِ لِأَبِيهِ وَ أُمِّهِ»؛ مؤمن برادر مؤمن است؛ برادر پدر و مادری. دو مؤمن پیش از آنکه عرب یا عجم باشند، مؤمن هستند؛ ارتباط آن‌ها ایمانی است. «فَإِذَا أَصَابَ رُوحاً مِنْ تِلْكَ الْأَرْوَاحِ فِي بَلَدٍ مِنَ الْبُلْدَانِ حُزْنٌ حَزِنَتْ هَذِهِ لِأَنَّهَا مِنْهَا»؛ وقتی یک روح از آن ارواح در شهری از شهرها، گرچه دور باشد، محزون می‌شود، این روح هم محزون می‌شود؛ یعنی غصه‌ها و رنج‌هایشان به‌طور حقیقی به یکدیگر منتقل می‌شود. 🔸 رابطه‌ای که میان مؤمنین است، فعل و انفعالاتشان را به یکدیگر منتقل می‌کند. ظرف‌های به هم متصل این‌گونه‌اند؛ اگر یک قطره خون در این ظرف بچکد، آن ظرف هم رنگ می‌گیرد؛ یک قطره عطر در یکی ریخته شود، دیگری هم معطر می‌شود؛ اگر غصه‌ای در دل این مؤمن بیاید، در دل آن مؤمن هم می‌آید. این رابطه بسیار عمیق است. 👤 📚 از کتاب «دریچه‌ای به جامعهٔ ولایی» 📖 ص ۱۹۰ #⃣
✳️ باهوش‌ترین مؤمن! 🔻 از رسول خدا (ص) سؤال شد: زیرک‌ترین مؤمنان چه کسی است؟ «سُئِلَ رَسُولُ اللهِ ص أَيُّ الْمُؤْمِنِينَ أَكْیَسُ» حضرت فرمودند: کسی که بیشتر به یاد مرگ است و برای آن مهیاتر است. «أَكْثَرُهُمْ ذِكْراً لِلْمَوْتِ وَ أَشَدُّهُمُ اسْتِعْدَاداً لَهُ» هر چه یاد مرگ بیشتر باشد، شخص باهوشتر است. 🔸 تعبیر به «أَشَدُّهُمُ اسْتِعْدَاداً لَهُ» خیلی جالب است. شدت استعداد و آمادگی؛ یعنی اگر بگویند الآن، می‌گوید باشد، آماده‌ام، اما طلب مرگ نکرده است و «أَكْثَرُهُمْ ذِكْراً لِلْمَوْتِ»، یعنی در هر جایی و هر کاری که می‌خواهد بکند، یاد او هست که اگر امروز قرار است بمیرد، آیا این کار را ادامه می‌داد؟ یعنی دائماً یاد مرگ هست. یاد مرگ جزو ذکرش است، منتها ذکری که دائماً سرلوحهٔ همهٔ کارهایش باشد. هر روز صبح احساس می‌کند که این بیداری پس از مرگ است و شب، انتهای بودن اوست. زندگی و امور چنین شخصی يک طور دیگری شکل می‌گیرد تا يك كسی که گمان می‌کند حالا حالاها که هست! 👤 📚 از کتاب | ج ۱ 📖 ص ۱۵۵ #⃣
✳️ انسان باید عمل را نگهبانی کند تا خالص شود 🔻 «اخلاص» یعنی کاری که انسان انجام می‌دهد، دنبال مدح و ذم مردم نباشد؛ مردم مدحش کنند یا نکنند؛ مذمت کنند یا نکنند؛ تعریف کنند یا تکذیب کنند. اگر دل انسان دنبال تعریف و تکذیب مردم است، هنوز نمی‌تواند خالصانه عمل بکند. ‼️ فرموده‌اند «الْإِبْقَاءُ عَلَى الْعَمَل حَتَّى يَخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَل»، ابقاء در عمل که این عمل خالص بشود، از خود عمل دشوارتر است. اینکه انسان نماز شب بخواند، ده سال، بیست سال یا چهل سال نماز اول وقت بخواند، یا مطالعه بکند و شب‌ها نخوابد، مشغول تحقیق باشد و باسواد شود، کار آسانی نیست؛ ولی دشوارتر این است که انسان نگهبانی عمل را بکند که عمل برای خدا باشد و از دست نرود؛ اگر عمل برای خدا انجام داده است، بعدش ریا نیاید. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۱۵ و ۱۱۶ #⃣
درون دل تو چیست؟! 🔻 آهن‌پاره چه خدمتی برای ما دارد؟! بعضی‌ها عاشق اتومبیل لوکس‌شان هستند! چنان مواظب‌اند تا کثیف نشود و خط به آن نیفتد که... این همان حرکات بچه‌گانه است. ‼ این آهن‌پاره‌ای است، دل بستن ندارد! دلبستگی به یک تکه‌آهن، یا به گچ و خاک؟! آن‌قدر این دل‌بستن‌ها و محبت‌ها همگانی است که دیگر کسی عیب نمی‌داند. اما کسی که معرفتش بالاتر رفت و عمق پیدا کرد، واقعا خجالت می‌کشد. دلی که در آن می‌تواند محبت خدا باشد، اگر محبت سنگ و خاک و آهن نفوذ کرد، چقدر جفاست! چقدر انسان قدر خودش را نمی‌داند و ارزش وجود خودش را، و ارزش دلش را! به قول بزرگی که می‌گفت: دل‌های ما غالبا یا اصطبل اسب و الاغ است یا گاراژ ماشین! درون دل تو چیست؟! و این ماییم که تعیین‌کننده هستیم و به دل خودمان ارزش می‌دهیم؛ تا به چه دل ببندیم و به که دل بدهیم! 👤 #⃣ ‌‌🇮🇷 @sabzpoushan
✳️ سِرّی از اسرار برای اهل آن 🔻 وقتی نمازی از نمازهای واجب را با پراکندگی و سهو قلب انجام دادی، در حقیقت در موقفی از مواقف بندگی جای تو خالی است، و در آن موقف حضور نداری و به عبارت دیگر، حضرت معبود در آن موقف تو را نمی‌یابد، و در آن تو را نمی‌بیند؛ مگر این‌که جبران کنی. 👤 (ره) 📚 از کتاب | جلد سوم: طریق عملی تزکیه 📖 ص ۳۳۱ #⃣ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ ارادهٔ انسان کِی قوی می‌شود؟ 🔻 شخصیت انسانی‌ِ انسان دو رکن و دو پایه دارد. یک رکنش فکر و اندیشه است؛ فکر و اندیشهٔ منطقی، مستدل، برهانی. نیم دیگر شخصیت انسان را اراده تشکیل می‌دهد؛ ارادهٔ انسانی. ارادهٔ انسانی و ارادهٔ اخلاقی غیر از میل، غیر از شوق و غیر از شهوت است که در حیوان‌ها هم هست. انسان از آن جهت که انسان است، شخصیتی دارد غیر از آنچه که حیوان دارد. آنچه حیوان دارد انسان دارد، ولی شخصیت انسان یکی به اندیشه‌اش است و دیگری به اراده‌اش. ⁉️ ارادهٔ انسان کی استحکام پیدا می‌کند؟ آن وقت که با تقوای الهی پیوند پیدا کند؛ چون تقوا در منطق قرآن یعنی خود نگهداری؛ انسان در اثر «مراقبة الله»، یعنی خدا را در نظر داشتن، یک ارادهٔ قوی پیدا می‌کند که آن اراده او را نگهداری می‌کند. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۰۴ #⃣
💠 معادباوری اعمال را ضرب در ابدیت می‌کند 🔻 اگر انسان گره خورد به قیامت و ابدیت، اعمالش ضرب در ابدیت شده است. کسی که گره خورد به صد سال عمر دنیا، عملش حداکثر همین صد سال عمر دنیاست. ارزش او همین قدر است. توان یا ضریب بی‌نهایت، با توان یا ضریب صد، چقدر عمل را و هر لحظه‌ی زندگی را متفاوت می‌کند! لذا معادباوری و یاد معاد، ایجاد اراده و انگیزه می‌کند و انسان را خستگی‌ناپذیر می‌کند. خوف از معاد، انسان را با توان نامتناهی از بدی دور می‌کند و موتور وجودی انسان را در دور شدن از نقایص روشن می‌کند. استاد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ ارادهٔ انسان کِی قوی می‌شود؟ 🔻 شخصیت انسانی‌ِ انسان دو رکن و دو پایه دارد. یک رکنش فکر و اندیشه است؛ فکر و اندیشهٔ منطقی، مستدل، برهانی. نیم دیگر شخصیت انسان را اراده تشکیل می‌دهد؛ ارادهٔ انسانی. ارادهٔ انسانی و ارادهٔ اخلاقی غیر از میل، غیر از شوق و غیر از شهوت است که در حیوان‌ها هم هست. انسان از آن جهت که انسان است، شخصیتی دارد غیر از آنچه که حیوان دارد. آنچه حیوان دارد انسان دارد، ولی شخصیت انسان یکی به اندیشه‌اش است و دیگری به اراده‌اش. ⁉️ ارادهٔ انسان کی استحکام پیدا می‌کند؟ آن وقت که با تقوای الهی پیوند پیدا کند؛ چون تقوا در منطق قرآن یعنی خود نگهداری؛ انسان در اثر «مراقبة الله»، یعنی خدا را در نظر داشتن، یک ارادهٔ قوی پیدا می‌کند که آن اراده او را نگهداری می‌کند. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۰۴ #⃣
✳️ همان‌قدر که می‌توانیم با خدا حرف بزنیم، هستیم! 🔻 ما انسان‌ها همان‌قدری كه می‌توانيم با خدا اُنس داشته باشیم، هستیم و حقیقت ما تنها بندگی ما و اُنسی است که با خدا داریم. اگر نتوانيم با خدا سخن بگوییم و نیایش کنیم، نیستیم. غیر از احساس بندگی نسبت به خودمان، بقیهٔ احساس‌هایی که از خودمان تصور می‌کنیم وَهم است و واقعیت ندارد. وقتی تخصصِ علمی ما جای حقیقت بندگی ما بنشیند، ما را گرفتار سراب کرده است. وقتی انسان نتواند با اُنس با خدا به خدا متصل شود، هیچ چیز نيست. چون حقیقت وجودی انسان «عین الربط» است و تنها با اتصال به حضرت حق می‌تواند بقا داشته باشد. 💠 به اندازه‌ای كه می‌توانی بگويی «يا حَیُّ يا قَيُّوم» و به اندازه‌ای كه می‌توانی بگويی «لا اِلهَ اِلاَّ اللّه»، هستی. بقيهٔ تصوراتی که انسان از خود دارد وَهم است. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
حکمت سلام آخر نماز 🔻 یکی از عرفای بزرگ اسلام سخنی دارد که در کتاب «سر الصلاة» امام خمینی (ره) هم آمده است. وی می‌گوید: کسی که در نماز حواسش پیش غیرخدا و متوجه زندگی است، چگونه به خود اجازه می‌دهد در پایان نماز بگوید: «السلام علیکم و رحمة‌الله»؟ چون پیغمبر اکرم (ص) فرمود: «المُصَلِّی یُنَاجِی رَبَّهُ» نمازگزار، مشغول مناجات با خداست. پس با مردم و در جمع دیگران نیست. وقتی نمازش تمام شد و مناجاتش با خدای سبحان به پایان رسید، از حضور خدا برمی‌گردد و در بین مردم قرار می‌گیرد و چون وارد جمع دیگران می‌شود می‌گوید: «السلام علیکم...» افرادی که در مجمع و مجلس در کنار یکدیگر نشسته‌اند، هیچ‌کدام به یکدیگر سلام نمی‌کنند؛ زیرا در حضور یکدیگرند. کسی که در آن جمع نیست و از جای دیگر وارد می‌شود، سلام می‌کند. ‼ آن بزرگ عارف می‌گوید: من در تعجبم کسی که حواسش پیش زندگی است و اصلاً با خدا مناجات نکرده و از مردم جدا نشده، چگونه به خود اجازه می‌دهد که بگوید «السلام علیکم و...»؟! 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۰۸ و ۱۰۹ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ خدا روز قیامت همسر فرعون را به رخ ما می‌کشد! 🔻 یکی از اولیای خدا می‌فرمود: در تمام عالم منزلی تاریک‌تر و ظلمانی‌تر و کدرتر از خانهٔ «فرعون» یافت نمی‌شد. از این منزل، یکی از بزرگ‌ترین زنان عالم بیرون آمد! آن ولی خدا می‌فرمود: علتش این بود که این خانم هرگاه موقعیتی به دست می‌آورد، سیم را وصل می‌کرد! آری در همان کاخ فرعون، از نسخه‌های شفابخش الهی استفاده می‌کرد؛ ذکر دائم خدا در قلبش بود. ‼️ گرفتاری همسر فرعون از همهٔ ما بیشتر بود. روز قیامت خداوند او را به رخ ما می‌کشد و می‌گوید: آیا شرایط او سخت‌تر بود یا شما؟ 👤 📚 از کتاب «نکته‌ها از گفته‌ها»| ج۲ 📖 ص ۱۵۷ #⃣ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ معيار ارزش چيزى جز عبوديت نيست! 🔻 معيار ارزش چيزى جز «عبوديت» نيست. نه «نعمت‌هاى خدا» و نه «عمل» و «عبادت» ما، بل عبوديت ما ارزش‌آفرين است؛ و اين عبوديت در هنگام بلا و امتحان مشخص مى‌شود و درصد شرك و خلوص ما در اين فتنه‌ها و كوره‌ها معلوم مى‌گردد. 🔸 بى‌جهت نيست كه در شهادت به رسالت حضرت محمد (ص)، عبوديت پيش از رسالت مطرح مى‌شود؛ چون حتى انبيا، نه با معيار وحى و اين ارتباط وحى، كه با معيار عبوديشان از يكديگر سبقت مى‌گيرند و به رفعت بيشتر مى‌رسند و از قرب خداوند بهره مى‌برند. 🔺 و همين حقيقت است كه هدف خلقت مى‌شود، نه عبادت. «ما خَلَقْتُ اَلْجِنَّ وَ اَلْإِنْسَ إِلاّ لِيَعْبُدُونِ‌»، همين عبوديت را مطرح مى‌كند كه صراط مستقيم و نزديك‌ترين راه تا قرب خداست. 👤 📚 از کتاب «چشم‌های بسته، چشمه‌های کور» 📖 صفحات ۸۰ و ۸۱ #⃣ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ خاصیت عملی تسبیح 🔻 «تسبیح» یعنی تنزیه پروردگار از همهٔ «صفاتِ نقص»؛ هیچ‌یک از آن چیزهایی که دارای شائبهٔ نقص و قصور است در خدای متعال نیست. تسبیح یعنی منزه کردن و پاک دانستن خدای متعال از همهٔ آن خصوصیات و صفاتی که در آن‌ها نشانه‌ای از «نقص»، از «ضعف»، از «قصور»، از «ناتوانی» وجود دارد؛ این معنای تسبیح است. 🔸 وقتی که انسان خدا را از همهٔ نشانه‌های ضعف و قصور تنزیه می‌کند و تقدیس می‌کند و مبرا می‌داند از این صفات، معنی این تسبیح و تنزیه این خواهد بود که خدای متعال در نهایتِ «کمال» و «قدرت» و «عظمت» است، در نهایت «علم» و «بصیرت» و «معرفت» است؛ و انسانی که خود را بندهٔ آن خدای مظهر کمال و عظمت می‌داند، احساس پشت‌گرمی و دلگرمی می‌کند و می‌فهمد که متکی به یک نقطه‌ای است که این نقطه هرگز دچار ضعف و تزلزل نمی‌شود؛ لذا در حرکت خود به سوی نقطهٔ کمال و به سوی آرمان‌های عالی و شریف انسانی و اسلامی، بازوان او نیرومند، زانوان او قدرتمند، و دل او پرامید می‌شود؛ تسبیح خاصیتش این است؛ یعنی خاصیت عملی تسبیح این است. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۲۰ #⃣
✳️ رجب؛ فرصتی برای وسعت نَفْس 🔻 «ماه رجب» فرصتی برای «وسعت نَفْس» است. پزشکان وقتی می­‌خواهند بدنی را تقویت یا درمان کنند، اگر عفونت داشته باشد، ابتدا عفونت‌ها را برطرف می‌کنند. ما هم اول باید ناخالصی‌­ها، آلودگی‌­ها، آرزوهای کاذب، افکار شیطانی، توهّمات و تخیّلات را از وجود خود بیرون بریزیم تا آن افاضات نورانی را دریافت کنیم. برای همین است که در این ماه «استغفار» و «توبه» بسیار مورد تأکید قرار گرفته است. این‌ها به‌منزله‌ی پاکسازی نفس از آلودگی‌هاست. موفقیت در ماه رجب، مقدمه‌ای است برای ورود به ماه‌های «شعبان» و «رمضان». 👤 #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ مایهٔ آرامش روح 🔻 روح احتیاج دارد به محبت دیدن و محبت کردن، احتیاج دارد به نظم اخلاقی، به فهم و معرفت و دانش، احتیاج دارد به ایمان‏ و اعتقاد، احتیاج دارد به تکیه‌گاه محکمی که در کارها به او توکل کند و به او امیدوار باشد که او را در کارها اعانت می‌کند. این‌ها همه به منزلهٔ مواد لازمی است که برای مزاج روح لازم است و اگر تعادل و توازن بهم بخورد، دیگر هیچ چیزی نمی‌تواند خوشی و آرامش به انسان بدهد. 👤 📚 از کتاب «حکمت‌ها و اندرزها»، ج ۱ 📖 صفحات ۲۶ و ۲۷ #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ برای خدا حریمی قائلی؟! 🔻 [امیرالمؤمنین به امام حسن علیهماالسلام فرمودند:] «وَ اعْلَمْ يا بُنَیَّ اَنَّ اَحَبَّ ما اَنْتَ آخِذٌ بِهِ اِلیَّ مِنْ وَصِيَّتی تَقْوَی اللّه ِ وَ الاِْقْتِصارُ عَلی ما فَرَضَهُ اللّه عَلَيْكَ...» فرزندم! آن‌چه دوست دارم تو از وصيتم بپذيری، تقوای الهی است و اکتفا بر آن‌چه خداوند بر تو واجب کرده... 🔸 اقتصار يعنی خود را محدود كردن و منظور حضرت آن است كه تمام سعی انسان باید طوری باشد که هرگز واجبات خدا ترک نشود و اصل کار او رعایت «مَا فَرَضَ الله» باشد. شرط چنین حضوری ایجاد احساسی است که در پرتو آن احساس حریم الهی را پاس بداریم. شما ابتدا به قلب خود رجوع كنيد و ببينيد آيا حريمی برای خدا قائل است؟ اگر چنین حرمت‌گذاری‌ای را احساس کردید بدانید بحمدالله به تقوای الهی نزدیک شده‌اید. اگر انسان در رعایت حریم الهی غفلتش زياد است بداند که تقوای الهی‌اش ضعیف شده است و اگر اصلاً نمی‌فهمد رعایت حرام و حلال الهی در زندگی‌اش چه معنايی دارد، هيچ تقوایی ندارد و در نتیجه هیچ ارزشی نزد خداوند ندارد چون فرمود: «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ» باارزش‌ترین شما نزد خداوند باتقواترین شما است.  👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ نگاهمان را تربیت کنیم 🔻 بیایید نگاهمان را به عالم و آدم، به خودمان، به تقدیرات خدا، به مخلوقات خدا اصلاح کنیم. نگاهمان را تربیت کنیم. تربیت نگاه یکی از مهم‌ترین کارهایی است که یک مؤمن اگر انجام دهد، فضیلت‌ها از آن زاییده می‌شود. 🔸نگاه وقتی درست باشد، در سنگین‌ترین و سخت‌ترین بلاها آدم صبور و مقاوم است، نمی‌شکند، امیدوار است، متوکل علی الله است، راضی به قضا و تقديرات الهی است، با خدا درگیر نمی‌شود، افسردگی ندارد و نشاط دارد. همهٔ فضیلت‌ها از همین نگاه درست به عالم زاییده می‌شود. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۳۹ #⃣
اگر بدانی با چه كسی مناجات می‌كنی! 🔻 خدای سبحان، فرشته‌‏ای را وكيل كرده تا به نمازگزار بگويد: تو اگر بدانی با چه كسی مناجات می‌كنی، دست از نماز بر نمی‌‏داری. 🔸 لذا از معصوم (عليه ‏السلام) رسيده است كه: «وَ ارْزُقْنِي [وَ أَذِقْنِي‏] فِيهِ حَلَاوَةَ ذِكْرِك‏» شيرينی يادت را به من بچشان! ما چون نچشيديم، نماز برايمان عادی است. اينكه ما نماز می‌‏خوانيم و چيزی از نورانيت احساس نمی‌كنيم، برای آن است كه نماز را با آداب و اسرار آن نخوانده‌‏ايم. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۰۵ و ۱۰۶ #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ محور آرزوها 🔻 اگر انسان محور آرزوهایش حوائج مادی باشد، هیچ‌وقت به آن‌ها نمی‌رسد، زیرا به هر آرزویی که برسد، آرزویی بزرگ‌تر در جلوی چشمش نمایان می‌شود، دائماً احساس اضطراب و نگرانی می‌کند، اطمینان و رضایت خاطر که رمز سعادت است هیچ‌وقت برایش دست نمی‌دهد. ولی امور معنوی و روحانی، روح بشر را قانع می‌کند و به او رضایت خاطر و اطمینان می‌دهد. این است که بزرگان گفته‌اند: مثَل آرزوهای باطل دنیوی، مثَل آب شور است؛ نه‌تنها انسان را سیراب نمی‌کند و رفع تشنگی نمی‌‏نماید، بلکه تشنگی و عطش وی را اضافه می‌کند و شخص بیشتر می‏‌آشامد؛ تا آنجا که او را می‌کشد. 👤 📚 از کتاب «حکمت‌ها و اندرزها»، ج ۱ 📖 ص ۴۵ #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ چه کنم کوزهٔ من وصل به دریا باشد؟ 🔻 اگر به ما فرموده‌اند در «نماز شب» برای چهل مؤمن دعا كنيد، برای آن است که خداوند چهل نمونهٔ راه به سوی خود را در مقابل ما بگشاید. وقتی شما به حضرت امام خمینی (ره) دعا می‌كنيد، خداوند قلبتان را به آن مرد الهی نزديك می‌کند و كوزهٔ وجود شما به دريای وجود او وصل می‌شود و دريا می‌شوید؛ همان‌طور که اگر زغال سرد به زغال برافروخته نزديك شود، برافروخته می‌شود. كسی هم كه می‌خواهد خود را از سیاهی‌های «خودخواهی» نجات دهد، بايد با صدق دل به مردان ره‌رفته دعا كند تا خداوند او را به حقیقت وجود آن‌ها نزدیک نماید و با برافروختگی آن‌ها برافروخته شود. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
✳️ سرمایهٔ عمر 🔻 یکی از شرایط موفقیت انسان، درک کردن قیمت و ارزش وقت است. اگر جوانی ثروت هنگفتی از پدر به ارث برده باشد و دیوانه‌وار اسراف و تبذیر کند، همه متأسف و متعجب می‌شوند، به حال جوان رقّت می‌کنند، عاقبت شومش را همه حدس می‏‌زنند که چه بدبختی‌ها و پشیمانی‌هاست. همهٔ ماها کم‌وبیش با همچو کسانی برخورد کرده‌ایم و بسیار تأسف خورده‌ایم، ولی همین ما، خود ما نسبت به سرمایهٔ بزرگ‌تر و با ارزش‏تر یعنی وقت و عمر همان معامله‏‌ای را می‌کنیم که آن جوان نسبت به مال و ثروت خود می‌کند و هیچ‌گونه متأثر نمی‌شویم. این خود نشانهٔ این است که ما ارزش پول را خوب درک می‌کنیم، ولی ارزش وقت و زمان را درک نمی‌کنیم. 👤 📚 از کتاب «حکمت‌ها و اندرزها»، ج ۱ 📖 ص ۵۰ #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ راه حضور قلب دائمی 🔻 يكی از راه‌های مفيد برای «حضور قلب دائمی» اين است كه انسان خود را بالاتر از «دنيا» بداند. حضرت امام کاظم(ع) در همین رابطه به هشام می‌فرمایند: ای هشام... گران‌قدرترين مردم كسی است كه «دنياداری» را برای خود قدر و منزلتی نداند. به‌راستی که بهای پيكرهای شما جز «بهشت» نیست پس آن‌ها را به چيز ديگری نفروشيد. در «مناجات شعبانيه» خطاب به حضرت رب العالمین اظهار می‌دارید: «فَقَد هَرَبْتُ اِلَيْكَ»: من از دنيا فرار كردم و به سوی تو آمدم. پس هركس برای حضور قلب، بايد خود را از دنيا بالاتر بداند و با این رویکرد به سراغ خدا برود. لازم به تذكر هم نيست كه دنيا يعنی «تعلقات اعتباری» که ما در اطراف خود به وجود آورده‌ایم. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳ از ماه شعبان غافل نشویم 🔻 هر مومن عاقلی باید غفلت نورزد و در این ماه، خودش را برای آماده کند؛ به اینکه از ، خودش را پاک کند و از مافات کند. «فیتضرع الی‌الله عز‌وجل فی ‌شهر ان الله تبارک و تعالی یعرفک عیوب نفسک». وقتی که در این ماه آمادگی پیدا کردی، پروردگار مربی تو خواهد شد، موانع را از جلوی تو بر می‌دارد. دنیا خشت و گل که نیست، دنیا است، تعلقات را باید بزنیم: چون به دست خویشتن بستی تو پای خویش را هم به دست خویشتن وا کُن کمال این است و بس 👤 📚 برگرفته از کتاب ، ج۲ 📖 صص ۴۲ و ۴۳ #⃣ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
ماه شعبان؛ از بهترین مواقف صدقه 🔻 یکی از بهترین مواقف است. صدقه در فرهنگ دینی، با آنچه در عرف اجتماعی به‌عنوان صدقه شناخته می‌شود، متفاوت است. هرگونه خدمات و کمک‌های مالی، علمی، اجتماعی و فرهنگی که به نیازمندان آن ارائه شود، می‌تواند صدقه محسوب گردد. در این میان، ارزش صدقه به میزان نتیجه‌بخشی دینی و خصوصاً سلوکی آن برای مخاطبی است که از صدقه بهره‌مند می‌شود. 📚 از کتاب | اسرار ماه شعبان 📖 صفحات ۴۹ و ۵۰ 👤 #⃣ 📌 پ.ن: می‌فرمایند: یعنی انسان کاری انجام دهد که بلا نیاید؛ مثل واکسنی که انسان استفاده می‌کند تا بیمار نشود. در واقع پیشگیری است. آن‌جاست که بلا آمده و باید آن را برطرف کرد؛ مثل این‌که شخصی بیمار شده و باید درمان شود. هر دو کار را انجام می‌دهد. 📚 از کتاب «توصیه‌ها، پرسش‌ها و پاسخ‌ها» 📖 ص ۹۹ ‌‌🇮🇷@sabzpoushan
✳️ به‌سمت خدا راه بیفتید! 🔻 برنامهٔ همهٔ انبیای الهی حرکت به سمت خدا بوده است. برنامهٔ همهٔ انبیاء «تَعالَوْا»؛ یعنی بالا بیایید بود. این پیام، حرف پیغمبر ما به‌تنهایی نیست؛ بلکه همهٔ انبیاء می‌گفتند: «تَعالَوْا». ‼️ همهٔ اولیای الهی می‌گویند با خاک بازی نکنید و قدری بزرگ شوید، بالا بیایید و به‌وسیلهٔ دین از روی خاک بلند شوید و خودتان را بشناسید. چیست دین؟ برخاستن از روی خاک تا ز خود آگاه گردد جان پاک 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۱ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan