#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_16 دعای امام سجاد علیه السلام " در ستايش خداي عزوجل " 🔹حمْدا نُزَاحِمُ بِهِ مَلائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِيَاءَهُ الْمُرْسَلِينَ فِى دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِى لا تَزُولُ، وَ مَحَلِّ كَرَامَتِهِ الَّتِى لا تَحُولُ🔹 🔸حمدى كه ما را در گروه فرشتگان مقرب جاى دهد و به پيغمبران مرسل پيوندد، در سراى جاويد كه پيوسته باقى است و جاى نوازش و كرامت او كه هرگز تغيير نپذيرد🔸 #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_18 دعای امام سجاد علیه السلام " در ستايش خداي عزوجل " 🔹 و جَعَلَ لَنَا الْفَضيلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلى‏ جَميعِ الْخَلْقِ، فَكُلُّ خَليقَتِهِ مُنْقادَةٌ لَنا بِقُدْرَتِهِ، وَصآئِرَةٌ اِلى‏ طاعَتِنا بِعِزَّتِهِ 🔹 🔸 و ما را با تسلّط بر همه موجودات برتری داد. در نتیجه، همه موجوداتش بر اساس قدرت حضرتش فرمانبردار ما هستند و در سایه عزّتش، در گردونه اطاعت از ما قرار دارند. 🔹 #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_20 دعای امام سجاد علیه السلام " در ستايش خداي عزوجل " 🔹 والْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى رَكَّبَ فينا الاتِ الْبَسْطِ، وَ جَعَلَ لَنا اَدَواتِ الْقَبْضِ، وَ مَتَّعَنا بِاَرْواحِ الْحَيوةِ، وَاَثْبَتَ فينا جَوارِحَ الْاَعْمالِ، وَ غَذّانا بِطَيِّباتِ الرِّزْقِ، وَ اَغْنانا بِفَضْلِهِ، وَ اَقْنانا بِمَنِّهِ 🔸 🔸یا چه زمانى مى‏توانیم شکرش را بجاى آوریم؟ هیچگاه! و سپاس خداى را که در پیکر ما ابزار گشودن اندام را سوار کرد، و آلات بستن آنها را مقرر فرمود، و ما را از نسیمهاى حیاتبخش بهره‏مند کرد، و اعضاى انجام دادن کار به ما مرحمت فرمود، و ما را با روزیهاى پاکیزه خوراک داد، و به فضلش ما را بى‏نیاز کرد، و به عطاى خود سرمایه بخشید 🔹 #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_22 دعای امام سجاد علیه السلام " در ستايش خداي عزوجل " 🔹و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِى لَمْ نُفِدْهَا إِلا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا🔹 🔸سپاس خداوند را كه راه توبه را به ما نمود و اين را از فضل او يافتيم و بس، اگر از همه نعمت هاى او هيچ يك را به حساب نياوريم جز همين يك نعمت را، باز بايد بگوييم عنايت او درباره ما نيكو و احسانش عظيم و نعمتش بسيار است🔸 #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_1 #شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_25 🔹و الْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلائِكَتِهِ إِلَيْهِ وَ أَكْرَمُ خَلِيقَتِهِ عَلَيْهِ وَ أَرْضَى حَامِدِيهِ لَدَيْهِ🔹 ✳️حمد فرشتگان و موجودات‏ 🔴اين جهان سراى تسبيح و ستايش است و آدميان و فرشتگان با تسبيح و ستايش هماهنگ با كاروان هستى، رو به سوى تعالى دارند همچنان كه در اين تسبيحِ كمالى و ستايش خداوند، همه آفريدگان مى‏كوشند تا به كمال شايسته خود دست يابند. اين فراز از دعاى حضرت اشاره به آيه تسبيح پروردگار دارد كه فرمود: تُسَبّحُ لَهُ السَّموَ تُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَن فِيهِنَّ وَ إِن مّن شَىْ‏ءٍ إِلَّا يُسَبّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِن لَّاتَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيًما غَفُورًا آسمان‏هاى هفتگانه و زمين و هر كس كه در آنهاست، او را تسبيح مى‏گويند، وهيچ چيزى نيست مگر اين كه همراه با ستايش، تسبيح او مى‏گويد، ولى شما تسبيح آنها را نمى‏فهميد، يقيناً او بردبار و بسيار آمرزنده است. كل هستى به ستايش خدا و قدردانى از نعمت‏هاى او براى رسيدن به جوار قرب خداوند پيش مى‏روند. ستايش خداوند و سپاس‏گزارى از نعمت‏هاى حق تنها آموزه‏هاى زبانى نيستند؛ بلكه برنامه سلوك رفتارى و درس اخلاق ستايندگان است كه بايد موافق با آن زندگى كنند و خلق و خوى و رفتارشان تجلّى ستايش‏ها و سپاس‏هايشان باشد. روشن است كه آگاهى از وصف‏هاى ستودنى خداوند؛ دامنه معرفت آدمى را گسترش مى‏دهد و زمينه نيكبختى را فراهم مى‏آورد و او را موجودى متعالى و آينه اخلاق الهى مى‏سازد. حمد در كلام اميرالمؤمنين عليه السلام‏ امام على عليه السلام در نهج البلاغه مى‏فرمايد: الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى‏ جَعَلَ الْحَمْدَ مِفْتاحاً لِذِكْرِهِ وَسَبَبَاً لِلْمَزيدِ مِنْ فَضْلِهِ وَدليلًا عَلى‏ آلائِهِ وَعَظَمَتِهِ. ستايش خدا را كه ستايش را كليد يادش و سبب فزونى فضلش و دليل بر نعمت‏ها و بزرگيش قرار داد. ستايش داراى مراتبى است كه مرتبه نخست آن زبانى است. گرچه ستايش و سپاس زبانى، پل ارتباطى ميان درون و برون و ريسمانى بر درگاه جانان است و نقش عمده‏اى در شكل‏گيرى شخصيّت آدمى دارد؛ ولى ستايش قلبى در سلوك الى اللّه مؤثّرتر است. حضرت على عليه السلام در خطبه روز جمعه اين مراتب را بيان مى‏كند: الْحَمْدُ للَّهِ أَحَقُّ مَنْ خُشِىَ وحُمِدَ، وَأَفْضَلَ مَنِ أتُّقِىَ وَعُبِدَ وَأوْلَى مَنْ عُظِّمَ وَمُجِّدَ. نَحْمَدُهُ لِعَظِيمِ غَنائِهِ، وَجَزِيلِ عَطائِهِ، وَتَظاهُرِ نَعْمائِهِ، وَحُسْنِ بَلائِهِ. ستايش مخصوص خدايى است كه به بيم از او و ستايش سزاوارترين است. و برترين كسى است كه از او پروا شود و بندگى او كنند. شايسته‏ترين كس به تعظيم است. او را بر كمال بى‏نيازيش و بخشش فراوانش و نعمت‏هاى آشكارش و آزمايش بلاى نيكويش مى‏ستاييم. آن‏گاه كه انسان خدا را چنانكه بايد، مى‏ستايد و خود را غرق در نعمت‏هاى بى‏پايان او مى‏بيند و غير او را به هيچ مى‏گيرد و محبّت بيگانه را از دل بيرون مى‏راند و تنها او را مى‏ستايد و در برابر هيچ آفريده‏اى به كرنش نمى‏نشيند. همين گاه كه همه رذايل از وجودش دور مى‏شوند تنها به خود مى‏انديشد؛ بلكه به خدمت خلق‏ برمى‏خيزد و با قدرت در برابر دشمنان حق مى‏ايستد و به شوق ديدار او به جهاد برمى‏خيزد. و مرز زندگى خود را معيّن مى‏كند. اين ستايش‏ها در هر حال، آدمى را رشيد و جانش را بالنده و دل او را پاكيزه مى‏سازد. حضرت صادق عليه السلام از حال پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله نقل مى‏كند: كانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله إذا وَرَدَ عَلَيْهِ أَمْرٌ يَسُرُّهُ قالَ: الْحَمْدُ للَّهِ عَلى‏ هذِهِ النِّعْمَةِ. وَإذا وَرَدَ عَلَيْهِ أَمْرٌ يَغْتَمُّ بِهِ قالَ: الْحَمْدُ للَّهِ عَلى‏ كُلِّ حالٍ. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله، هرگاه از چيزى خوشحال مى‏شد مى‏فرمود: خدا را بر اين نعمت سپاس و هر گاه از كارى ناراحت مى‏گرديد مى‏فرمود: در هر حال خداى را سپاس. بنابراين؛ از نيازهاى درونى هر موجود و وظايف حتمى مخلوقات هستى، حمد و سپاس الهى است. و انسان‏ها و موجودات به صورت ذاتى تمايل به ستايش موجودى قدرتمند و برتر دارند. جمله ذرّات عالم در نهان با تو مى‏گويند روزان و شبان‏ ما سميعيم و بصير و با هُشيم با شما نامحرمان ما خامُشيم‏ از جمادى سوى جان جان شويد غلغل اجزاى عالم بشنويد (مثنوى مولوى) #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_1 #شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_28 🔴سپاسى كه رشته اتصال به طاعت و بخشش و عامل رضايت و خشنوديش و وسيله آمرزشش و راهى به سوى بهشتش و حفاظت كننده از كيفرش و امان از خشمش و مددكارى بر طاعتش و مانع و سدّى از نافرمانيش و كمكى بر اداى حق و عهد و پيمانش باشد. فرمانبردارى و جلب رضايت حق از راه حمد حمد، اظهار كمال محمود است. حمد زبانى، همان اظهار كمال محمود در لباس الفاظ، حروف و كلمات است. حمد عملى، اظهار كمال محمود در صورت عمل و كردار به عبادت و اطاعت بدنى است. حمد حالى، اظهار كمال محمود در رتبه قلب و روح است. بنده خدا هنگامى مى‏تواند حق را مورد حمد حقيقى قرار دهد كه آينه وار ظرف وجود و اوصاف و افعال حق گردد؛ پس اطاعت واقعى تخلّق به اخلاق الهى است. تا عمل خالص‏ مقبول افتد. دعاى حضرت سجاد عليه السلام اشاره به عمل صالح دارد كه به درگاه الهى پذيرفته مى‏شود. آن جا كه خداوند مى‏فرمايد: إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَكْرُ أُولئِكَ هُوَ يَبُورُ حقايق پاك [چون عقايد و انديشه‏هاى صحيح‏] به سوى او بالا مى‏رود و عمل شايسته آن را بالا مى‏برد. و كسانى كه حيله‏هاى زشت به كار مى‏گيرند، براى آنان عذابى سخت خواهد بود و بى‏ترديد حيله آنان نابود مى‏شود. حمد، تنها به حق اختصاص دارد و واژه حمد به ويژه اگر هم با الف و لام بيايد، از يك نوع عموميّت برخوردار است كه شامل هر سپاس هم مى‏شود كه باز هم نوعى فرمانبرى از خداست. روايتى از امام على عليه السلام به ما رسيده است كه: هر كه دلش در برابر خدا تواضع داشته باشد، جسمش از طاعت خدا به ستوه نمى‏آيد. حمّاد بن عثمان گويد: امام صادق عليه السلام از مسجد بيرون آمد، مركب ايشان گم شده بود، فرمودند: اگر خدا آن را به من بازگرداند، حق شكرش را مى‏گزارم، چيزى نگذشت كه آن را آوردند. امام فرمود: «الحمد للَّه» شخصى عرض كرد: قربانت گردم، مگر نفرمودى حق شكر خدا را مى‏گذارم؟ فرمودند: مگر نشنيدى؟ گفتم: «الحمد للَّه». اغراق در مدح و ستايش غير حق، عملى ناشايسته است؛ زيرا جز حق هر چه باشد محدود است و محدود نمى‏تواند وصف نامحدود داشته باشد ولى اغراق در ثناى نسبت به حق، چون از يك حقيقت نامحدود و واقعى برخوردار است، عملى شايسته است و موجب وصول و قرب به كمالات الهى مى‏گردد. پس قبل از درخواست از خداوند، او را به نيكى ستايش كن. حضرت صادق عليه السلام مى‏فرمايد: در كتاب امير مؤمنان است كه حمد و ستايش پيش از درخواست است. پس هرگاه خداى عزّوجلّ را خواندى و به درگاهش دعا كردى او را تمجيد كن. شكر نعمت دهنده، ريشه در فطرت آدمى دارد. پايه دينى نيز بر اين حقيقت روشن استوار است. از اين رو كفر و نافرمانى از عبادت و بندگى حق تعالى ريشه در ناسپاسى نعمت‏ها دارد. چنان كه حق تعالى مى‏فرمايد: لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ» و [نيز ياد كنيد] هنگامى را كه پروردگارتان اعلام كرد كه اگر سپاس گزارى كنيد، قطعاً [نعمتِ‏] خود را بر شما مى‏افزايم و اگر ناسپاسى كنيد، بى‏ترديد عذابم سخت است. نكته قابل توجّه اين است كه حق تعالى در آيه فوق وعده عذاب را به صورت جمله تأكيد آورده است كه بر حتميّت عذاب به طور طبيعى كه لازمه و نتيجه قهرى نفس عمل است، دلالت دارد. از لوازم بندگى و عبوديت، اعتراف به احسان و شمارش نعمت‏هاى الهى است كه خود نوعى حمد الهى است. همان گونه كه حضرت سجاد عليه السلام فرمود: سُبْحانَ مَنْ جَعَلَ الإعْتِرافَ بِالنِّعْمَةِ لَهُ حَمْداً، سُبْحانَ مَنْ جَعَل الإعْتِرافَ بِالْعَجْزِ عَنْ الشُّكْرِ شُكْراً. منزه است خدايى كه اقرار بندگان به نعمت‏هاى خود را، ستايش قرار داده و اقرار به ناتوانى از سپاس‏گزارى را سپاس قرار داده است. و حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: فضلش را از تو بازنداشته و پرده حرمتت را ندريده است، بلكه در نعمتى كه براى تو ايجاد مى‏كند و گناهى كه بر تو مى‏پوشاند و بلايى كه از تو دور مى‏نمايد چشم به هم زدنى از لطفش محروم نيستى، پس به او چه گمان مى‏برى اگر او را بندگى كنى؟! اين فرمانبرى تا چه حد ارزشمند است كه حضرت على عليه السلام در نامه‏اش به حارث همدانى مى‏نويسد: وَأَطِعِ اللَّهَ فى‏ جُمَلِ أُمُورِكَ؛ فَإنَّ طاعَةَ اللَّهِ فاضِلةٌ عَلى‏ ما سِواها. در تمام كارهايت از خدا اطاعت كن كه اطاعت از خدا از همه چيز برتر است. #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_1 #شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان #دعا_اول_30 🔹حمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ و نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ. ✳️سعادتمندى انسان در سلك #شهدا 🔴اين فراز از دعاى امام زين العابدين عليه السلام اشاره به مقام #شهادت دارد كه عهدى بين مؤمن و خداوند است. حضرت حق در اين باره مى‏فرمايد: مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى‏ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا از مؤمنان مردانى هستند كه به آنچه با خدا بر آن پيمان بستند [و آن ثبات قدم و دفاع از حق تا نثار جان بود] صادقانه وفا كردند، برخى از آنان پيمانشان را به انجام رساندند [و به شرف شهادت نايل شدند] و برخى از آنان [شهادت را] انتظار مى‏برند و هيچ تغيير و تبديلى [در پيمانشان‏] نداده‏اند. «شهادت» به معناى كشته شدن در راه خدا، پيمان بستن و وفاى به عهدى است كه مؤمنان با خداى خود بسته‏اند تا اين جانِ امانتى را در راه خدا و اعتلاى كلمه توحيد و معنويّت و فضيلت، فدا كنند. «شهيد» شاهد حاضرى است كه به دنبال تعالى و اوج است. او زندگى دنيايى خود را در نهايت هوشيارى و آزادى، به دفاع از ارزش‏هاى عالى و حيات انسانى آدميان رها كرده است و براى وفاى به عهد به ميدان شهادت شتافته است و در راه مبارزه با ابزار دشمن، جانش را به خداى خويش سپرده است. امام سجاد عليه السلام با ستايش و سپاس‏گزارى از نعمت‏هاى خداوند، توفيق دستيابى به نعمت شهادت و انجام دادن پيمانى كه با خداى خويش داشت به ويژه پس از حادثه عاشورا، در زمره شهيدان بودن را از خداوند طلب كرد تا در پرتو ستايش‏ها و سپاس‏گزارى‏ها و در راه عزّت و سربلندى در گروه شهيدان سربلند به حضور خداوند راه يابد. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: ما مِنْ نَفْسٍ تَمُوْتُ لَها عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ يَسُرُّها أنْ تَرْجَعَ الى‏ الدُّنيا وَ أَنَّ لَها الدُّنْيا وَما فيها الّا الشَّهيدُ فَإنَّهُ يَتَمَنَّى‏ أَنْ يَرْجِعَ الَى الدُّنْيا فَيُقْتَلُ مَرَّةً أُخْرى‏، لِما يَرَى‏ مِنْ فَضْلِ الشَّهادَةِ. هيچ كس نميرد مگر نزد خداوند از خيرى برخوردار باشد كه خشنود است به اين كه دوست دارد به دنيا برگردد. گرچه دنيا و هر چه در اوست؛ از آنِ او باشد مگر شهيد كه بر اثر مشاهده فضيلت شهادت، آرزو مى‏كند به دنيا برگردد تا يك بار ديگر شهيد شود. امام حسين عليه السلام در اين زمينه مى‏فرمايد: ما مِنْ شيعَتِنا إلّاصِدِّيقٌ شَهيد، قُلْتُ: أنّى‏ يَكُونُ ذلك وَهُمْ يَمُوتُون عَلى‏ فَرْشِهِم؟ فَقالَ: أَمَا تَتْلُو كِتابَ اللَّه: وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهَ وَرُسُلِهِ أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِندَ رَبِّهِمْ» كسى از شيعيان ما نيست مگر اين كه صديق و شهيد است. راوى حديث گويد: پرسيدم: چگونه چنين چيزى ممكن است در حالى كه آنان در بسترهاى خود مى‏ميرند؟ حضرت فرمود: مگر كتاب خدا را نخوانده‏اى: و كسانى كه به خدا و پيامبرش ايمان آوردند، همانا كه صدّيقان و شهيدان در نزد پروردگارشان هستند. مقام رضا مقام رضا، بالاترين مقام ابتهاج است. كسى كه توحيد در همه جانش نفوذ كرده است. با همه انحرافاتى كه دارد آخرين لحظه توبه مى‏كند و كلمه توحيد را بر زبان دل جارى مى‏سازد. پس هويّت انسان ابدى است و هر چه در آخرت هم وجود دارد ابدى است و با توحيد مى‏تواند درِ ابديت را به روى خويش بگشايد. دعاى شريف با دو نام مبارك؛ ولى و حميد خاتمه مى‏يابد؛ كه با آنها يادى از اولياى خدا و شهدا شده است. اوليا جمع ولى است كه با ولى از اسماى خداوند مناسبت دارد. و امّا حميد به معناى بسيار پسنديده است و آن كه در همه حال سزاوار حمد و سپاس است. جان دادن در راه خدا و فوز شهادت پسنديده‏ترين اعمال است كه در پايان دعا، خواسته امام است. آن جا كه شهيد مى‏بيند خونش در راه خداى حميد ريخته مى‏شود براى او نيك‏ و گوارا است. همان طور كه پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: فَوْقَ كُلِّ ذِى بِرٍّ، بِرٌّ حَتّى يُقْتَلَ الرَّجُلُ فِى سَبيلِ اللَّهِ فَإذا قُتِلَ فِى سبيلِ اللَّه فَلَيْسَ فَوْقَه بِرٌّ. آخرين مرتبه نيكوكارى آن است كه مرد در راه خدا كشته شود. پس هرگاه كشته شود؛ بالاتر از آن نيكى نيست. امام على عليه السلام در پايان نامه‏اش به مالك اشتر مى‏نويسد: وَأَنْ يَخْتِمَ لى‏ وَلَكَ بالسَّعادَةِ والشَّهادَةِ وإنا إلَيْهِ راجِعُون. و پايان زندگى من و تو را سعادت و شهادت قرار دهد و همه ما به سوى او بازمى‏گرديم. #مالک_اشتر #اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔸بنده شاید حدود 17 سال است که اینگونه قرآن ها را می نویسم و به منازل شهدا می برم . اسم خود را به امیدی کنار اسم #شهید می نویسم و به خدای متعال عرض میکنم : " المجالسه موثره " !!! 👤#مقام_معظم_رهبری 🔸و من الورع ان یجتنب من اهل الفساد و التّعطیل، فانّ المجالسه مؤثّره. لا محاله و از ورع و تقوى است اينكه از اهل فساد و كساد اجتناب نمايد چه آنكه مجالست و هم‌نشينى مؤثّر بوده و قطعا حالات و صفات هم‌نشين در شخص اثر ميگذارد. 🔹 الحمدلله حمْدا نَسْعَدُ بِهِ فِى السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِى نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ ✍️آداب المتعلمین ( خواجه نصیرالدین طوسی ) 🔸https://fa.wikishia.net/view/%D8%A2%D8%AF%D8%A7%D8%A8_%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AA%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C%D9%86_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) دعای #اول #دعا_اول_30 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_4 در ذیل شرح بند 16 دعای چهارم صحیفه سجادیه معانی #نود_نه_اسم_خدا 2 🔴 4- #الصّمد #صمد يعنى وجود مبارك و مقدّس كه آقا و سرور است و تمام موجودات عرصه هستى در حوايج و نيازهاى خود آهنگ او مى‏كنند و به جانب وى براى رفع حوايج خود روى مى‏آورند، در حالى كه يقين دارند از پيشگاه با عظمتش دست خالى بر نمى‏گردند. آرى، انسانى كه مردم در مهمّات دين و دنيا، و امروز و فردا، و حوايج مادّى و معنوى و نيازهاى ظاهرى و باطنى به او رو مى‏آورند و مى‏دانند كه وى در حدّ قدرت و طاقتش به نيازهاى آنان جواب مثبت مى‏دهد از اسم صمديّت حق بهره دارد و خداوند عزيز وى را از باب لطف و عنايتش بدين صفت عالى آراسته است. عَنْ أبى عَبدِ اللّهِ عليه السلام قالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: مَنْ أحَبُّ النّاسِ إلَى اللّهِ تَعالى‏؟ قال: أنْفَعُ النّاسِ لِلنّاسِ. از امام صادق عليه السلام است كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله از محبوب‏ترين مردم در نزد حق سؤال شد، حضرت فرمودند: سودمندترين مردم براى مردم. قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: خَيْرُ النّاسِ مَنِ انْتَفَعَ بِهِ النّاسُ. بهترين مردم كسى است كه مردم از او بهره‏مند شوند. 5 و 6- #الأوّل ، #الآخر #اول و #آخر وجود مقدّس او اوّل بدون ابتدا و آخر منهاى انتهاست، يا نسبت به تمام موجودات اوّل وجود است، كه تمام موجودات، وجود خود و هستى خويش را از وى گدايى مى‏كنند. و باز نسبت به همه آخر است به اين معنا كه كلّ موجودات برگشت و رجوعشان به حضرت اوست. و نسبت به منازل سلوك او اوّل است به اين معنا كه اوّل مايه اوّل منزل سالك عارف، معرفت و بصيرت نسبت به وجود مقدّس اوست و غير توحيد و توجه به آن محبوب هيچ چيز ديگر قادر به حركت دادن انسان به سوى واقعيت‏ها و منازل سلوك نيست. و او آخر است به اين معنا كه رسيدن به وصال او و قرب حضرتش آخر درجه‏اى است كه عارف به آن مى‏رسد. مقصد و مقصود نهايى و آخرين آرزوى عارف و عاشق و مرجع و مصيرِ مجذوبِ واله، حضرت اوست كه در همه شؤون و همه امور و همه حالات اوّل و آخر اوست. 👈 ادامه دارد .... #اسم_اعظم ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 12 دعای #چهارم ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✅با سلام 👈هفته 35 طرح #برداشت_من امروز این #کناب را خواندم خیلی زیبا بود با تحلیلی زیبا به مقوله #دعا و #نیایش نگاه میکرد خصوصا دعا های ائمه اطهار و به ویژه دعاهای #امام_سجاد علیه السلام در #صحیفه_سجادیه و در پایان هم شرحی مختصر و در عین حال بسیار کاربردی از دعای #اول صحیفه سجادیه ارائه میدهد که توصیه میشود حتما بخوانید و اگر مایل بودید نظراتتان برای ما به منظور نشر بفرستید👇 @yas2463 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#منتخب 🙏الحمدلله ... حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ ، إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ ستایش خدار ار، ستایشی که به وسیلۀ آن، در گروه سعادتمندان از دوستانش، به خوشبختی و سعادت برسیم؛ و به سبب آن با شمشیر دشمنانش در سلک شهیدان قرار گیریم. همانا او یار بندگان و خدای ستوده خصال است. 👈دعای #اول #دعا_اول_30 🌹 یک غزل از مرحوم فیض کاشانی رحمت الله علیه این ابیات زیبای آن مرحوم را در آرزوی #شهادت خالصانه با هم زمزمه میکنیم: 👈 یک جرعه می زساغر جانانم آرزوست سر مستی ای زمیکده جانم آرزوست پائی زدم بدنیا و پائی به آخرت نی این مرا فریبد و نه آنم آرزوست از هر دو کون بی خبر و مست #بندگی آزادی زمالک و رضوانم آرزوست افسرده شد دل از دم سرد هوای #نفس از جانب #یمن دم رحمانم آرزوست #آب_حیات هست نهان در دهان یار بوس لبی و #عمر فراوانم آرزوست من جان بکف گرفته و او تیغ آبدار سرتا کنم نثار به سامانم آرزوست لب نه مرا بلب که کشم آب زندگی در عین نور چشمهٔ حیوانم آرزوست از دست زاهدان تر و زاهدان خشک صحرا و کوه و ناله و افغانم آرزوست از دیده خون ببارم تا جان شود روان چون #فیض اجر خون #شهید انم آرزوست #فیض_خوانی #فیض_کاشانی دعای #اول #دعا_اول_30 #فیض_کاشانی_غزل_154 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

دعای #اول #شهادت #دعا_اول_30 👌یک جرعه می زساغر جانانم آرزوست / سر مستی ای زمیکده جانم آرزوست / از دیده خون ببارم تا جان شود روان چون فیض اجر خون شهیدانم آرزوست #فیض_کاشانی_غزل_154 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#فرهنگ_کتاب_خوانی 📚 #کتاب #کودکانه «دعای یکم صحیفه سجادیه» ✍️ مقصود #نعیمی_ذاکر 👈این کتاب #شرح دعای #اول #صحیفه_سجادیه است. این کتاب برای کودکان نوشته شده است و به‌ آن‌ها کمک می‌کند این کتاب ارزشمند را راحت‌تر درک کنند و زیبایی‌های آن را ببینند. این کتاب اثری ارزشمند برای کودکان است. 👌شما میتوانید آنرا قانونی از #طاقچه دریافت کنید https://taaghche.com/book/113972 #کتاب_امام_سجاد علیه السلام 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

🙏الحمدلله ... حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ ، إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ ستایش خدار ار، ستایشی که به وسیلۀ آن، در گروه سعادتمندان از دوستانش، به خوشبختی و #سعادت برسیم؛ و به سبب آن با شمشیر دشمنانش در سلک #شهید ان قرار گیریم. همانا او یار بندگان و خدای ستوده خصال است. 👈دعای #اول #دعا_اول_30 #نهج_البلاغه_خطبه_23 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

📚 #فرهنگ_کتاب_خوانی #کتاب «درس و دعا» شرح فرازهایی از صحیفه ‌ی سجادیه؛ دعاهای #اول، #دوم، #سوم و #ششم ✍️#محمد_مهدی_رضایی https://taaghche.com/book/78314 👌شما میتوانید آنرا قانونی از #طاقچه دریافت کنید #کتاب_امام_سجاد علیه السلام 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه در 70 روز #دور_اول #شروع_ختم 1402.9.5 #روز_1 دعای #اول از ابتدا تا اول عبارت و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَى عَلَيْنَا طَيِّبَاتِ الرِّزْق @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه در 70 روز #دور_اول #روز_2 دعای #اول از عبارت و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَى عَلَيْنَا طَيِّبَاتِ الرِّزْق تا آخر دعای اول @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 147 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول #روز_147 دعای #اول ( 1 تا 7 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ ، فَقَالَ دعای آن حضرت است که به سپاس و ثنای خدای عزّوجلّ شروع می‌کرد آن هنگام که در عرصه‌گاه دعا قرار می‌گرفت، پس می‌گفت: بند 1 تا 7 ﴿1﴾ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ ، وَ الآْخِرِ بِلَا آخِرٍ يَكُونُ بَعْدَهُ (1) همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست؛ آن وجود مبارکی که اوّل است، بی‌آنکه اوّلی پیش از او بوده باشد؛ و آخر است، بی‌آنکه آخری پس از او باشد. ﴿2﴾ الَّذِي قَصُرَتْ عَنْ رُؤْيَتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِينَ ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِينَ . (2) دیدۀ بینندگان از دیدنش کوتاه و گمان وصف‌کنندگان از ستودنش، ناتوان است. ﴿3﴾ ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً ، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِيَّتِهِ اخْتِرَاعاً . (3) موجودات را به قدرتش آفرید، آفریدنی بی مانند؛ و آفریده‌ها را به اراده‌اش ساخت، ساختنی بی مثال. ﴿4﴾ ثُمَّ سَلَكَ بِهِمْ طَرِيقَ إِرَادَتِهِ ، وَ بَعَثَهُمْ فِي سَبِيلِ مَحَبَّتِهِ ، لَا يَمْلِكُونَ تَأْخِيراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَيْهِ ، وَ لَا يَسْتَطِيعُونَ تَقَدُّماً إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ . (4) آن‌گاه، همۀ آن‌ها را در مسیر خواستۀ خود راهی کرد و در راه محبتش برانگیخت. قدرت پس رفتن، به سوی مرزهایی که آنان را از آن‌ها پیش انداخت، ندارند؛ و توان پیش رفتن به سوی حدودی که آنان را از آن‌ها پس انداخت، ندارند. ﴿5﴾ وَ جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ ، لَا يَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ ، وَ لَا يَزِيدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ . (5) از رزق و روزی‌اش، برای هر یک از جانداران، خوراکی معلوم و قسمت شده قرار داد. سهم کسی را که فراوان داده، احدی نمی‌تواند بکاهد؛ و نصیب کسی از آنان را که کاسته، هیچ‌کس نمی‌تواند بیافزاید. ﴿6﴾ ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِي الْحَيَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً ، وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً ، يَتَخَطَّأُ إِلَيْهِ بِأَيَّامِ عُمُرِهِ ، وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ ، حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَيْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ ، ﴿لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاوا بِمَا عَمِلوا وَ يَجْزِيَ الَّذِين أَحسَنُوا بِالْحُسْنَي﴾. (6) آن‌گاه در زندگی برای او زمانی معین، مقدّر فرمود؛ و پایانی محدود قرار داد؛ که با ایام عمرش به سوی آن پایان، قدم برمی‌دارد و با سال‌های زندگی‌اش به آن نزدیک می‌شود تا هنگامی‌که به پایان زندگی‌اش برسد و پیمانۀ حساب عمرش را تمام و کامل دریافت کند؛ او را به سوی آنچه از پاداش بسیار، یا عذاب دردناک، فراخوانده بود، ببرد؛ «تا به خاطر عدالتش، بدکاران را به علّت کردار ناپسندشان و نیکوکاران را به سبب کار نیکشان، پاداش بخشد». ﴿7﴾ عَدْلًا مِنْهُ ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ ، وَ تَظاَهَرَتْ آلَاؤُهُ، ﴿لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ﴾. (7) این [جزا دادن] از عدالت اوست؛ پاک و مبارک است نام‌های حضرتش و پی‌درپی است نعمت‌هایش. «از آنچه انجام می‌دهد، بازخواست نشود، ولی همگان در پیشگاهش بازخواست شوند». #اول 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 148 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول #روز_148 دعای #اول ( 8 تا 14 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ ، فَقَالَ دعای آن حضرت است که به سپاس و ثنای خدای عزّوجلّ شروع می‌کرد آن هنگام که در عرصه‌گاه دعا قرار می‌گرفت، پس می‌گفت: بند 8 تا 14 ﴿8﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ . (8) همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که اگر بندگانش را از شناختِ سپاس‌گزاری‌اش بر آنچه که از عطایای پیاپی‌اش که محض امتحان کردنشان به آنان عنایت فرمود و نعمت‌های پیوسته‌ای که بر آنان کامل کرد، به چاه محرومیّت می‌انداخت؛ در عطایا و نعمت‌هایش، دخل و تصرّف می‌کردند و او را سپاس نمی‌گزاردند؛ و روزیش را به فراوانی هزینه می‌کردند و به شکر عنایاتش برنمی‌خاستند. ﴿9﴾ وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ ﴿إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبيلاً﴾. (9) اگر چنین بودند [که شکرگزاری نمی‌کردند]، از حدود انسانیّت بیرون می‌رفتند و به مرز حیوانیّت می‌رسیدند. در نتیجه به این صورت بودند که در کتاب محکمش وصف کرده: «آنان جز مانند چهارپایان نیستند؛ بلکه آنان گمراه‌ترند!». ﴿10﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ ، وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُكْرِهِ ، وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِيَّتِهِ ، وَ دَلَّنَا عَلَيْهِ مِنَ الْإِخْلَاصِ لَهُ فِي تَوْحِيدِهِ ، وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّكِّ فِي أَمْرِهِ . (10) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که وجودش را به ما شناساند و شکرش را به ما الهام کرد و درهای دانش را به پروردگاری‌اش به روی ما گشود و ما را بر اخلاص ورزی در یکتایی‌اش راهنمایی کرد و از انحراف در دین و تردید در دستورش، دور داشت. ﴿11﴾ حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ . (11) خدا را ستایش می‌‌کنم، ستایشی که با آن، در گروه ستایش‌گران از بندگانش زندگی کنم و با آن ستایش بر هر که به خشنودی و گناه بخشی‌اش پیشی جسته، سبقت گیرم. ﴿12﴾ حَمْداً يُضِي‌ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ ، وَ يُسَهِّلُ عَلَيْنَا بِهِ سَبِيلَ الْمَبْعَثِ ، وَ يُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ ، ﴿يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾، ﴿يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لَا هُمْ يُنْصَرُونَ﴾. (12) ستایشی که به سبب آن، تاریکی‌های برزخ را بر ما روشن کند؛ و به وسیلۀ آن، راه رستاخیز را بر ما آسان فرماید؛ و به کمک آن، رتبه‌های ما را نزد گواهان روز قیامت بلند گرداند. «روزی که هر وجودی، به خاطر آنچه مرتکب شده، پاداش داده شود و مورد ستم قرار نگیرد»؛ «روزی که هیچ دوستی، چیزی از عذاب را از دوستش برطرف نکند و این گنه‌کاران حرفه‌ای از جانب کسی یاری نشوند». ﴿13﴾ حَمْداً يَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّيِّينَ فِي ﴿كِتَابٍ مَرْقُومٍ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴾. (13) سپاسی که از سوی ما، «در پرونده‌ای که کردار نیکان در آن رقم خورده و مقرّبان درگاهش گواهان آنند»، به سوی اعلا علیّین بالا رود. ﴿14﴾ حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُيُونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ ، وَ تَبْيَضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ . (14) ستایشی که چون دیده‌ها در قیامت خیره شود، سبب روشنی دیده ما شود؛ و هنگامی‌که چهره‌ها سیاه گردد، به نورانیّت آن صورت‌های ما به سپیدی رسد. #اول 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 149 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول #روز_149 دعای #اول ( 15 تا 22 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ ، فَقَالَ دعای آن حضرت است که به سپاس و ثنای خدای عزّوجلّ شروع می‌کرد آن هنگام که در عرصه‌گاه دعا قرار می‌گرفت، پس می‌گفت: بند 15 تا 22 ﴿15﴾ حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِيمِ نَارِ اللَّهِ إِلَى كَرِيمِ جِوَارِ اللَّهِ . (15) ستایشی که ما را از آتش دردناک خدا آزاد و در جوار کریمانه‌اش جای دهد. ﴿16﴾ حَمْداً نُزَاحِمُ بِهِ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِيَاءَهُ الْمُرْسَلِينَ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِي لَا تَزُولُ ، وَ مَحَلِّ كَرَامَتِهِ الَّتِي لَا تَحُولُ . (16) ستایشی که به وسیلۀ آن، همدوش فرشتگان شویم؛ و در پیشگاه رحمتش، جای را بر آنان تنگ کنیم؛ و به سبب آن، در سرای جاودانی که از بین نمی‌رود و محل کرامتش که دگرگونی نمی‌پذیرد، با پیامبران مرسل او همراه شویم. ﴿17﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ ، وَ أَجْرَى عَلَيْنَا طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ . (17) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که زیبایی‌های آفرینش را برای ما برگزید و روزی‌های پاکیزه را به سوی ما روان ساخت. ﴿18﴾ وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِيلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلَى جَمِيعِ الْخَلْقِ ، فَكُلُّ خَلِيقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ ، وَ صَائِرَةٌ إِلَى طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ . (18) و ما را با تسلّط بر همۀ موجودات برتری داد. در نتیجه، همۀ موجوداتش بر اساس قدرت حضرتش، فرمان‌بردار ما هستند؛ و در سایۀ عزّتش، در گردونۀ اطاعت از ما قرار دارند. ﴿19﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَيْهِ ، فَكَيْفَ نُطِيقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّي شُكْرَهُ لَا ، مَتَى. (19) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که درِ احتیاج و نیاز ما را از غیر خود بست؛ پس چگونه قدرتِ سپاس‌گزاری او را داریم؟ یا چه زمانی می‌توانیم به ادای شکرش اقدام کنیم؟ هیچ گاه! ﴿20﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَكَّبَ فِينَا آلَاتِ الْبَسْطِ ، وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ ، وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَيَاةِ ، وَ أَثْبَتَ فِينَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ ، وَ غَذَّانَا بِطَيِّبَاتِ الرِّزْقِ ، وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ . (20) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که در پیکر ما ابزار گشودن اندام را سوار کرد و آلات بستن آن‌ها را قرار داد و ما را با روان‌های زنده، از زندگی بهره‌مند ساخت و اعضای انجام دادن کار را در وجود ما استوار کرد و با روزی‌های پاکیزه خوراک داد و با احسانش ما را بی‌نیاز کرد و با عطایش به ما سرمایه بخشید. ﴿21﴾ ثُمَّ أَمَرَنَا لِيَخْتَبِرَ طَاعَتَنَا ، وَ نَهَانَا لِيَبْتَلِيَ شُكْرَنَا ، فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِيقِ أَمْرِهِ ، وَ رَكِبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ ، فَلَمْ يَبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ ، وَ لَمْ يُعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ ، بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَكَرُّماً ، وَ انْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْماً . (21) آنگاه دستوراتش را متوجّه ما فرمود تا فرمان بردن ما را بسنجد؛ و از محرّمات بر حذرمان داشت تا شکر‌کردنمان را بیازماید؛ پس از این همه عنایت، از مسیر دستورش روی‌گرداندیم؛ و بر مرکب سخت و سنگین محرّماتش سوار شدیم. با این همه به کیفرش نسبت به ما شتاب نورزید؛ و بر انتقام گرفتن از ما عجله نکرد؛ بلکه به رحمت و کرمش، از سر خشنودی و رضایت، با ما معامله کرد؛ و به مهربانی و بردباری‌اش، بازگشت ما را از مسیر گناه انتظار کشید. ﴿22﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِي لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا ، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا (22) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که ما را به بازگشت و توبه از گناه، راهنمایی کرد؛ توبه‌ای که آن را جز از طریق احسانش به دست نیاوردیم؛ و اگر از فضل و احسان بی‌شمارش، غیر این عنایت را که عبارت از بخشیدن نعمت توبه و بازگشت است، به حساب نیاوریم، محقّقاً آزمایشش دربارۀ ما نیکو و احسانش در حقّ ما بزرگ و بخشش او بر ما عظیم است. #اول 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 150 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول (روز آخر) امروز قسمت پایانی ختم 153 روزه ی کلمات نورانی امام سجاد علیه السلام (صحیفه سجادیه) را با کمال خضوع و فروتنی زمزمه میکنیم : #روز_150 دعای #اول ( 23 تا 30 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ ، فَقَالَ دعای آن حضرت است که به سپاس و ثنای خدای عزّوجلّ شروع می‌کرد آن هنگام که در عرصه‌گاه دعا قرار می‌گرفت، پس می‌گفت: بند 23 تا 30 ﴿23﴾ فَمَا هَكَذَا كَانَتْ سُنَّتُهُ فِي التَّوْبَةِ لِمَنْ كَانَ قَبْلَنَا ، لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ، وَ لَمْ يُكَلِّفْنَا إِلَّا وُسْعاً ، وَ لَمْ يُجَشِّمْنَا إِلَّا يُسْراً ، وَ لَمْ يَدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لَا عُذْراً . (23) روش وجود مقدّسش در برنامه توبه دربارۀ کسانی که پیش از ما بودند، چنین نبود؛ آنچه را در عرصه‌گاه توبه، در طاقت و توان ما نبوده، از دوش جان ما برداشته؛ و جز به اندازه قدرت و وسعمان به ما تکلیف نفرموده؛ در میان آن همه تکالیف سخت، ما را جز به تکالیف آسان وا نداشته؛ و در این زمینه، برای هیچ یک از ما دلیل و بهانه‌ای باقی نگذاشته است. ﴿24﴾ فَالْهَالِكُ مِنَّا مَنْ هَلَكَ عَلَيْهِ ، وَ السَّعِيدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَيْهِ (24) بنابراین، هلاک شونده از ما، کسی است که در میدان مخالفت با او هلاک گردد؛ و سعادتمند از ما کسی است که به سوی او اشتیاق داشته باشد. ﴿25﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلَائِكَتِهِ إِلَيْهِ وَ أَكْرَمُ خَلِيقَتِهِ عَلَيْهِ وَ أَرْضَى حَامِدِيهِ لَدَيْهِ (25) و خدا را ستایش، به همۀ آن ستایشی که نزدیک‌ترین فرشتگان به او و بزرگوارترین مخلوقاتش نزد او و پسندیده‌ترین ستایشگران آستان او، حضرتش را ستوده‌اند. ﴿26﴾ حَمْداً يَفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ كَفَضْلِ رَبِّنَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ . (26) ستایشی که از دیگر ستایش‌ها، برتری جوید، مانند برتری پروردگار، به همه مخلوقاتش. ﴿27﴾ ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَكَانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ عِبَادِهِ الْمَاضِينَ وَ الْبَاقِينَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ ، وَ مَكَانَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. (27) سپس او را ستایش، به جای همۀ نعمت‌هایی که او بر ما و به تمام بندگان گذشته‌اش و همۀ آنانی که هستند و می‌آیند، دارد، ستایشی به عدد تمام اشیایی که دانشش بر آن‌ها احاطه دارد و ستایشی به جای هر یک از اشیا به چندین برابر؛ ستایشی ابدی و همیشگی تا روز قیامت. ﴿28﴾ حَمْداً لَا مُنْتَهَى لِحَدِّهِ ، وَ لَا حِسَابَ لِعَدَدِهِ ، وَ لَا مَبْلَغَ لِغَايَتِهِ ، وَ لَا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ (28) ستایشی که مرزش را پایانی و شمارۀ آن را حسابی و پایانش را نهایتی و مدّتش را سرآمدی، نباشد. ﴿29﴾ حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ ، وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ ، وَ ذَرِيعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ ، وَ طَرِيقاً إِلَى جَنَّتِهِ ، وَ خَفِيراً مِنْ نَقِمَتِهِ ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ ، وَ ظَهِيراً عَلَى طَاعَتِهِ ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ ، وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ . (29) ستایشی که رشتۀ اتّصال به طاعت و بخشش و عامل رضایت و خشنودی‌اش و وسیلۀ آمرزشش و راهی به سوی بهشتش و حفاظت کننده از کیفرش و امان از خشمش و مددکاری بر طاعتش و مانع و سدّی از نافرمانی‌اش و کمکی بر ادای حق و عهد و پیمانش، باشد. ﴿30﴾ حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ ، إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ (30) ستایشی که به وسیلۀ آن، در گروه سعادتمندان از دوستانش، به خوشبختی و سعادت برسیم؛ و به سبب آن با شمشیر دشمنانش در سلک شهیدان قرار گیریم. همانا او یار بندگان و خدای ستوده خصال است. #اول 🆔 @sahife2