eitaa logo
پاسخگو
950 دنبال‌کننده
440 عکس
99 ویدیو
8 فایل
مجموعه پرسش و پاسخ های (پایه های 1 تا 10) حوزوی؛ تحت اشراف جمعی از اساتید سطوح عالی حوزه علمیه قم مدیر کانال: @Salooni
مشاهده در ایتا
دانلود
❓پرسش 24: مضاف در چه شرایطی «ال» میگیرد؟ ✍پاسخ: اصل این است که مضاف، «ال» تعریف نپذیرد اما در اضافۀ لفظیه، در 5 مورد جواز اضافۀ «ال» به مضاف بیان شده است که عبارتند از: 🍀1. مضاف الیه، مقرون به «ال» باشد: هن الشافیات الحوائم 🍀2. مضاف الیه، مضاف به اسمی باشد که آن اسم، مقرون به «ال» باشد: «زيد الضارب رأس الجاني». 🍀3. مضاف الیه، مضاف به ضمیری باشد که مرجع آن ضمیر، مقرون به «ال» باشد: مررت بالضارب الرّجل و الشاتمه 🍀4. مضاف مثنی باشد: مررت بالضّاربي زيد 🍀5. مضاف، جمع مذکر سالم باشد: هولاء الضّاربو زيد 🔅نکته: فراء، دخول «ال» به مضاف، در صورتی که معنای وصفی داشته باشد را نیز جایز می داند: الضارب زید 📚البهجة المرضیه، باب سابع، المبحث السادس، ص221 https://eitaa.com/saluni
❓پرسش 25: چرا خرید و فروش کرم و حشرات، برای منفعت صیادی حرام است؟ ✍پاسخ: خرید وفروش کرم و سایر حشرات به دو دلیل ممکن است محکوم به حرمت باشد: 1⃣ مالیت نداشتن: چیزی که عرفا ارزش مالی ندارد، قابل خرید و فروش نیست. 2⃣ منفعت محلله مقصوده نداشتن: هر چیزی که داراى منفعت حلالى كه مورد توجه عقلا است نباشد، خرید و فروش آن جایز نیست. 💠بنابر این در صورتی که برخی حشرات مالیت پیدا کنند و منفعت محلله مقصوده داشته باشند بیع آن ها حلال است و برخی از قدما و متأخرین و معاصرین مصادیقی برای آن نیز ذکر فرموده اند و مصداق مورد سؤال نیز می تواند یکی از آن مصادیق حلال برای بیع حشرات باشد. ✅برای نمونه، «اعلی الله مقامه الشریف» در کتاب ، فرموده اند: معيار همين (منفعت حلال مورد توجه داشتن) است پس در فروش زالو كه خون فاسد را مى‌مكد، و كرم ابريشم و زنبور عسل اشكالى نيست اگر چه از حشرات مى‌باشند. 📚مکاسب ، مکاسب محرمه، نوع ثالث، ج1ص158از چاپ جدید 📚تحریر الوسیله، مقدمه کتاب مکاسب و متاجر، مسألۀ7 https://eitaa.com/saluni
❓پرسش 26: کدام یک از معانی «لو» از حیث استعمال غلبه دارد؟ ✍پاسخ: «لو» دارای اقسام مصدریه، شرطیه و امتناعیه می باشد اما بیشترین موارد آن از نوع «لو» امتناعیه است. شاهد بر این مطلب، عبارت کتاب اوضح المسالک است که ذیل «لو» امتناعیه بیان است که : « الثالث: أن تكون للتعليق في الماضي، و هو أغلب أقسام لو» 📚اوضح المسالک جزء رابع، فصل فی لو، واقع در ج4 ص206 https://eitaa.com/saluni
🌙قدر ماه رجب را بدانیم... 🔸: ایّام ماه است. قدر این ماه را و این روزها را بدانیم؛ ماه رجب، ماه توسّل و تضرّع و دعاست، ماه تصفیه‌ی روانی و معنوی است؛ دلها را به خدا باید نزدیک کرد؛ بخصوص جوانهای شما... به این تقویت ارتباط با خداوند در لحظه‌لحظه‌ی عمرمان احتیاج داریم و این ایّام ماه رجب متناسب با این [احتیاج] است. ۱۴۰۰/۱۱/۱۹ https://eitaa.com/saluni
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
پاسخگو
❓پرسش 25: چرا خرید و فروش کرم و حشرات، برای منفعت صیادی حرام است؟ ✍پاسخ: خرید وفروش کرم و سایر
سلام وقت بخیر ✏بعد از مطرح شدن سؤال و پاسخ آن، چند سؤال پیرامون همین مطلب، مطرح شد که به همراه پاسخش، برای شما به اشتراک گذاشته خواهد شد🔻🔻🔻
❓پرسش 27: مقصود از «منفعت نادره» و «مالیت» داشتن چیست؟ ✍پاسخ: 🔶تعریف منفعت نادره و شایعه: مرحوم (شاگرد و رحمة الله علیهما) در توضیح منفعت نادره فرموده است: « منفعة نادرة أي ندرة من يطلب هذه المنفعة من العقلاء» و به تعبیر رحمة الله علیه، مراد از ندرت منفعت، «ندرة بذل القيمة بازائها» است نه ندرت وجود آن. بنابر این، «منفعت شایع» یعنی آنچه به ازای آن، شیئ مالیت پیدا کند و آن منفعتی که مقوم مالیت آن باشد بخلاف منفعت نادره که منفعت هست اما مقوم مالیت نیست. 🔸مثال: در خمر، منفعت نادره برای تخلیل است زیرا اغلب کسی خمر را برای تخلیل نمیخرد و در عذرة انسان، منفعت نادره برای تهیه کود وجود دارد زیرا غالباً از سرگین غیر نجس، کود تهیه می شود. 🔷تعریف مالیت: مقصود از مال، این است که مردم به آن میل پیدا می کنند به جهت خاصیت یا منفعتی که پیدا می کند لذا آن چه که منفعت و خاصیت ندارد مالیت ندارد. بنابر این عقلا معاملاتی را انجام می دهند که در آن معامله غرض و نفع عقلائی وجود داشته باشد. 📚ينابيع الأحكام في معرفة الحلال و الحرام، جلد‌2، صفحهٔ177 📚كتاب الإجارة (للميرزا حبيب الله)، صفحهٔ266 📚مصباح الهدى في شرح العروة الوثقى، جلد‌1، صفحهٔ192‌ https://eitaa.com/saluni
❓پرسش 28: آیا تفاوتی بین «آن چه مالیت ندارد» و «آن چه منفعت محلله شائعه مقصوده ندارد» از حیث ثمره عملی وجود دارد؟ ✍پاسخ: طبق مبانی متفاوت فقهاء، پاسخ این سؤال متفاوت است. بنابر برخی انظار، ثمرۀ عملی چندانی وجود ندارد و آن چه مالیت نداشته باشد یا منفعت محلله شائعه مقصوده نداشته باشد، خرید و فروشش جایز نیست اما بنابر برخی انظار، این مطلب دارای ثمره است. به عنوان نمونه، به کلام حضرت امام اعلی الله مقامه الشریف اشاره می کنیم👇 🔆به نظر حضرت امام «اعلی الله مقامه الشریف»، خرید و فروش «ما لا منفعة فیه» جایز نیست اما «ما لا منفعة فیه» بر چند قسم است: 🌀آن چه مطلقا منفعت ندارد و امید فرض منفعت برای آن در آینده نمی رود و در نفس معامله با آن، هیچ غرض عقلائی نوعی یا شخصی وجود ندارد. 🌀آن چه مطلقا منفعت ندارد اما در معاملۀ آن، غرض عقلائی نوعی یا شخصی وجود دارد. برای مثال، مزرعۀ کسی مورد هجوم حشرات موذی قرار گرفته و او حشراتش را به هزینه بالا می فروشد به غرض جمع آوری آن ها از مزرعه اش. 🌀آن چه منفعت دارد اما منفعتش معتد بها نزد عقلا نیست که این بر 2 قسم است: الف- منفعت معتد به عقلائی ندارد. ب- منفعت آن نادر است. 🔅نکته۱: عدم نفع یا به خاطر پستی و خسّت است مانند خنفساء و یا به خاطر قلّت است مانند یک دانه گندم که به مقدار خودش منفعت دارد اما این منفعت معتد بها نیست یا به خاطر کثرت و فراوانی آن است مانند آب در جایی که بسیار فراوان باشد که در این صورت در مقابل آن، بذل مال نمیشود. 🔅نکته۲: در کلام حضرت امام، مالیت متوقف بر عرضه و تقاضاست. لذا در واقع تقاضا باعث مالیت میشود و از بین رفتن کامل تقاضا باعث از بین رفتن مالیت می گردد و مراتب مالیت هم تابع مراتب تقاضاست. 🔅نکته۳: طبق نظر حضرت امام، از بین رفتن مالیت وجهی برای صحت معامله باقی نمی گذارد اما ندرت منفعت شیئ یا حتی منفعت نداشتن تا زمانی که معامله را از عقلائیه بودن خارج نکند، سبب بطلان نیست! 📚المكاسب_المحرمة (للإمام الخميني)، جلد‌1، صفحهٔ241‌ https://eitaa.com/saluni
❓پرسش 29: طبق نظر مرحوم شیخ انصاری، در بحث تعارض استصحاب و برائت، به کدام یک عمل می شود؟ ✍پاسخ: 🌿زمانی که شک در اصل تکلیف باشد و افزون بر آن، حالت سابقه نیز وجود داشته باشد، تعارض استصحاب و برائت اتفاق می افتد و مؤدای اصل استصحاب و اصل برائت تعارض می کنند. 🌿هنگام ایجاد چنین تعارضی، در تقدم استصحاب بر برائت ، اختلافی نیست ولی در وجه تقدم که آیا تقدم از باب ورود است یا حکومت ، اختلاف وجود دارد و هر کدام از این دو نظریه طرفدارانی دارد. 🌿 نظر رحمة الله علیه، این است که تقدم استصحاب بر برائت عقلیه، از باب ورود و تقدم استصحاب بر برائت شرعیه از باب حکومت است. 🔅نکته: این تعارض، تعارض بدوی است و از موارد تعارض مستقر نمی باشد. ❇️ مثال: عصیر عنبی (عصاره انگور ) قبل از غلیان (جوشش) هم پاک و هم حلال است ولی بعد از غلیان به وسیله آتش و قبل از ذهاب ثلثین (تبخیر دو سوم آن) نزد مشهور علما، نجس و حرام است. حال در مواردی که جوشش آن از طریق آتش نباشد و مثلا بر اثر تابش آفتاب باشد، شک می‌شود با ذهاب ثلثین، حلال و طاهر است یا حرام و نجس. در این جا، مجرای هر دو اصل استصحاب و برائت، موجود است؛ یعنی با توجه به حالت گذشته قبل از تبخیر دو سوم آن که نسبت به حرمت و نجاست یقین وجود داشت، می‌توان استصحاب جاری کرد، که نتیجه آن، حرمت و نجاست ظاهری است، و با وجود شک در حلیت و حرمت ، و طهارت و نجاست، می‌توان اصل برائت جاری نمود که نتیجه آن، ضد نتیجه استصحاب است. 💢برای مطالعۀ بیشتر به این نشانی، مراجعه کنید🔻🔻🔻 📚فرائد الاصول، استصحاب، تقدیم الاستصحاب علی الصول الثلاثه، المقام الثالث، جلد2، صفحۀ733 https://eitaa.com/saluni
پاسخگو
❓پرسش 29: طبق نظر مرحوم شیخ انصاری، در بحث تعارض استصحاب و برائت، به کدام یک عمل می شود؟ ✍پاسخ:
✏️دوست عزیزی که این سؤال رو پرسیده بودن، نسبت به تقدم استصحاب بر براءة شرعیه، توضیح بیشتر خواسته بودن که تقدیمتون میکنیم🔻🔻🔻
❓پرسش 30: چرا از منظر شیخ انصاری رحمة الله علیه، تقدم استصحاب بر از باب ورود و تقدم آن بر از باب حکومت است؟ ✍پاسخ: 🌀به طور كلى، دو شعبه دارد: 1- كه موضوعش «عدم البيان» است. 2- كه موضوعش «عدم العلم» يا «شك» يا «جهل بسيط» است. 🌀وجه تقدم استصحاب نسبت به هر یک از این موارد، متفاوت است: 🔷وجه تقدّم استصحاب نسبت به : موضوع براءة عقليه، «عدم البيان» است و استصحاب، بيان شرعى است و لذا زمانی که استصحاب باشد، موضوع براءة عقليه یعنی «عدم البیان» را بر میدارد و به اصطلاح نسبت به آن دارد. 🔶وجه تقدم استصحاب نسبت به : لسان اخبار، دو دسته است: 🔸الف- برخى روایات مانند «رفع ما لا يعلمون» لسانش همان لسان حكم عقل و در مقام بيان «رخصت» است: وجه تقدم استصحاب بر این دسته نیز ورود است. 🔸ب- برخى روايات مانند «كل شى‏ء مطلق حتى يرد فيه نهى» یا «كل شى‏ء حلال حتى تعرف انه حرام» در مقام انشاء يك حكم شرعى ظاهرى مانند حليت و طهارت شرعيه ظاهريه است. وجه تقدم استصحاب نسبت به این روایات، به نظر برخی ورود و از نظر مرحوم شیخ حکومت است. ایشان ادلۀ قائلین به ورود را مطرح کرده و پس از نقد آن در توضیح حکومت فرموده اند: دلیل براءة، مفادش «کل شیء مطلق حتى يرد فيه نهى» و نظایر آن است و ظهور در نهى واقعى دارد اما دلیل استصحاب مفادش این است که نهی سابق را ابقا کن و دلالت مى‏كند به اينكه مراد از نهى اعم از واقعى و ظاهرى است. و این که حاکم در موضوع یا محمول دليل محكوم تصرف نموده و دامنه آن را قدرى گسترش داده و يا ضيق كند، اصطلاحا حکومت نامیده می شود. https://eitaa.com/saluni
✏️چند روز پیش، اولین سؤال صوتی از یکی از طلاب عزیز یزدی، به دستمون رسید که دوست داشتم شما هم از شنیدن لهجه شیرینشون محروم نشید. لذا اجازه گرفتم و اصل صوت رو براتون ارسال میکنم🔻🔻🔻