eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
213 دنبال‌کننده
5هزار عکس
1.5هزار ویدیو
6 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_دوم #قسمت_هفتاد_و_پنجم با قرائت فراز صدم، دعای #جوشن_کبیر خاتمه یافت و ف
💠 | دیگر آسمان دلم به هم ، دریای اشک روی ساحل مژگانم میزد و لبهایم از شدت طوفان به لرزه افتاده بود و حالا باید کسانی را صدا میزدم که به زعم ، برترین اولیای خدا بودند و به رأی اهل سنت از بندگان درگاه الهی و برای دست کوتاه و چشم امیدوار من، بهترین واسطه دعایم! همه باورها و اعتقاداتم را کنار زده و بیتوجه به تاریخ اسلام و عقاید اهل سنت و جماعت، از سویدای دلم صدا میزدم : "بِعلّی... بِفاطمهِ... بالحَسن... بالحُسین" دیگر فراموش کرده بودم هر آنچه از مباحث اهل سنت آموخته بودم که داشتم میان میدان ، یک تنه جانبازی میکردم و بی پروا از همه چیز و همه کس، برای بیماری دعا میکردم که همه از زنده ماندنش امید کرده بودند و حالا من به شفای کاملش دل بسته بودم! تنم به لرزه افتاده بود از نغمه پر سوز و گداز اهل سنتی که با طنین هزاران یکی شده و تا عرش خدا قد میکشید! زیر قرآنی که بر سر گرفته و دستی که به تمنا به سوی پروردگارم بودم، باور کردم که دعایم به اجابت رسیده و ایمان آوردم اولیایی که میان گریه هایم، نامشان را زمزمه میکنم، مرا به خواسته دلم رسانده و با آبرویی که پیش خدا دارند، در همین لحظه شفای را از پیشگاه پروردگار عالم گرفته اند که دیگر نه از آشوب قلبم خبری بود و نه از پریشانی اندیشه ام که میکردم فرشتگان با پرنیان بالهایشان، گونه هایم را نوازش داده و مژده را در گوش جانم زمزمه می کنند. را که از روی سرم برداشتم، دلم به اندازه ای سبک شده بود که بی آنکه بخواهم گل روی صورتم شکفت و نفسی که این مدت در قفسه سینه ام حبس شده بود، آزادانه در گلویم پرواز کرد و قلبم را از و زنجیر غم رهایی بخشید. مجید با هر دو دستش، اشک را از صورتش پاک کرد و با چشمانی که از زلالی گریه، همچون آیینه میدرخشید، نگاهم کرد و پیش از آنکه چیزی بگوید، با لبخند ئشیرینم اوج رضایتم را نشانش دادم. با دیدن شادی چشمانم که مدتها بود جز رنگ دیگری به خود نگرفته بود، صورتش از آرامشی پوشیده شده و لبهایش به دلگشا باز شد و این همه نبود جز احساسِ لطیفی که بر اثر مناجات با ، در وجودمان ته نشین شده و چشم امید مان را به انتظار روزی نشانده بود که مادر بار دیگر در میان زیبای عافیت به خانه بازگردد. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊