eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
244 دنبال‌کننده
4.7هزار عکس
1.3هزار ویدیو
5 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_سوم #قسمت_سی_و_دوم مجید با ابروهایی که زیر بار سنگین اخم تا روی چشمانش
💠 | حالا دیگر نگاهش از قله غیظ و به زیر آمده و میان دشت و اشتیاق، همچون شقایق به خون نشسته بود و تنها میکرد تا باز هم برایش بگویم از روزهایی که او را از خودم طرد میکردم و چقدر محتاج بودم! من هم پرده از اندرونی دلم کنار زده و بی پروا میگفتم از آنچه آن روز بر دل و تنهایم گذشت و مجید چه حالی پیدا کرده بود که پس از چند ماه، تازه راز بیقراریهای آن روز برایش شده و می فهمید چرا به یکباره دیدنم شده بود که کارش را در پالایشگاه رها کرده و از خواسته بود تا مرا به بیاورد. من هم که از زلال دلم آرزوی را کرده بودم، ناخواسته و به میهمانی اش دعوت شده بودم و یادآوری همین سرشار از احساس بس بود که کاسه صبرش شده و با بی قراری شکایت کند: "پس چرا اجازه ندادی باهات حرف بزنم؟ پس چرا رفتی؟" با سر انگشتان سردم، ردّ گرم را از روی گونه ام پاک کردم و باز هم در مقابل بی ریای نگاهش نتوانستم هر آنچه در آن لحظات در سینه داشتم به بیاورم و شاید غرور زنانه ام میشد و به جای من، او چه خوب میتوانست زخمهای را برایم باز کند که بی آنکه قطرات بیقرار اشکش را پنهان کند، با لحن گرم و گیرایش آغاز کرد: "الهه! نمیدونی چقدر دلم فقط یه لحظه صداتو بشنوم! نمیدونی با چه حالی از خودم رو رسوندم بندر، فقط به امید اینکه یه لحظه کنارت بشینم و باهات بزنم! اصلاً نمیدونستم باید بهت چی بگم، فقط باهات حرف بزنم..." و بعد آه کشید که حسرتش را حس کردم و زیر لب زمزمه کرد: "ولی نشد..." که قفل قلب من هم شکست و با طعم سرزنشی که هنوز از آن روزها زیر زبانم بود، لب به گلایه گشودم: "مجید! خیلی از دستت بودم! با اینکه دلم برات تنگ شده بود، ولی بازم نمیتونستم کارهایی که با من کرده بودی رو کنم..." و حالا تلخ بیمادری هم به جام غصه هایم اضافه شده و با سیلاب اشکی که به یاد جاری شده بود، همچنان میگفتم: "آخه من کرده بودم مامان خوب میشه، فکر نمیکردم مامانم ..." لیوان قند و گلاب را که هنوز لب نزده بودم، روی میز شیشه ای اتاق پذیرایی گذاشتم و با هر دو دستم صورتم را پوشاندم تا مصیبت مرگ مادرم را از بیگانه هایی که بیخبر از خیال مادرم، همه خاطراتش را لگدمال میکردند، پنهان کنم. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊