| عاشقانی که مدام از فرجت میگفتند عکسشان قاب شد و از تو نیامد خبری| 🍃خانواده شهیدفیروزآبادی سالروزشهادت شهیدوالامقام محمدمنتظرقائم راخدمت خانواده معززشهیدبزرگوار تبریک وتسلیت عرض می نمایند🌹 •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•

🎵 شور #شهدایی حال و هوای شهدا به ما میده راهو نشون 🎤 #مداح_سیدرضانریمانی •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•

‏كثرت سكوت، سبب ابهت و بزرگى است...🌱 #نهج_البلاغه #حکمت۲۲۴ •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•

🔷چله زیارت عاشورا به نیابت ازشهیدفیروزآبادی •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•

🌙🌱 🌱 #رمان_خاطرات_یک_مجاهد #قسمت51 نگاهم را از او دور می کنم و می گویم: _فقط نگفتم برای کیه، ولی دایی همه چیز رو درمورد کتاب گفت. فکر میکردم من رو بهتر شناخته باشین حتی از خواهرتون سوال می کردین تا شاید بفهمین. _من وظیفمو انجام دادم. باید شما رو جذب می کردم؛ گناه که نکردم. _اتفاقا گناه کردین و اشتباه می کنین. شما چیزی از ماهیت سازمانی که براش کار میکنین میدونین؟ با بی تفاوتی نگاهی به من می اندازد و سریع نگاهش را پس می گیرد. می گوید: _اوه! فراموش کرده بودم شما خواهر زاده ی کمیل هستین. معلومه اون فکرتونو درمورد سازمان خراب کرده. چشمانم را ریز می کنم و با تردید می پرسم: _شما با دایی من مشکل دارین؟ _عقایدمون مشکل دارن. ما نمیتونیم با ناز کردن شاه رو بیرون بندازیم. خیلی مصمم می گویم: _ما شاه رو ناز نمی کنیم! ما میخوایم مردم همراه مون باشن و بدونن چیکار میکنیم. با چهار تا آمریکایی کشتن و مامورا رو لَتو پار کردن که کار دست نمیشه. _همه انقلاب ها اینطور بودن! شما دارین خلاف جهت قوانین جهان حرکت می کنین. به حرفش پوزخندی می زنم و می گویم: _پس تاریختون ضعیفه! ببخشید من باید برم، لطفا نیم ساعت دیگه زیر گاز رو خاموش کنین‌. بدون هیچ حرفی از خانه بیرون می آیم. حرف های مرتضی را در ذهنم مرور می کنم. به بقالی می روم و شیشه ها را تحویل میدهم. یک راست به سوی خیاطی می روم؛ حسین دم در است و نغمه ی غمناکی را می خواند. وقتی مرا میبیند صاف می ایستد و سلام می دهد، جوابش را میدهم از کنارش رد می شوم. در را باز میکنم و به منیرخانم سلام می کنم. منیرخانم با خوشحالی به من نگاه می کند و می گوید: _خوب شد اومدی دختر! سریع باید دست به کار بشیم که تا عروسی چیزی نمونده. با تعجب می پرسم: _مگه چند روز دیگست؟ _۴ روز، اما چیز زیادی نمونده. یه یاعلی بگیم تمومه تازه گلی هم امروز میاد برای کمک. آهانی می گویم و دست به کار می شوم. پارچه ها را زیر چرخ می دهم و ارزیابی شان می کنم. کمی بیشتر می مانم تا لباسم تمام می شود. لباس را به منیرخانم نشان می دهم و نظرش را می خواهم. چند جایی که اشکال دارد را می گوید اما برخلاف انتظار تعریف هم می کند و می گوید:" به عنوان کار اول که خیلی عالیه!" مانتو را می گذارم تا شب اتویش بزنم، خداحافظی میکنم و به خانه می روم. بقالی می روم تا شیر بگیرم، مش مراد تا بیاید و شیر بدهد یک اعلامیه لایه کارتون های چایش می گذارم. پول را میدهم و بیرون می شوم. چند قدمی که می روم برمیگردم و احساس میکنم الان است داد مش مراد به هوا برود، اما چیزی اتفاق نیوفتاد. کلید را توی قفل می چرخانم اما همین که میخواهم در را باز کنم، در باز می شود. تا کفش هایم را در بیاورم مرتضی رفته است. سری به آشپزخانه میزنم و شیرها را داخل یخچال می گذارم. ماکارونی ها پخته است هر چند که انگار کم شده؛ چند باری دایی را صدا میزنم که مرتضی جواب می دهد: _غذاشو زودتر خورد و رفت. تعجب می کنم که دایی مرا با یک پسر در خانه تنها گذاشته‌. حتما به مرتضی اعتماد کامل دارد! دلم نمیخواهد ولی از مرتضی می پرسم: _شما غذا خوردین؟ _نه گشنم نبود اون موقع، الان می خورم. یک بشقاب برای او کنار می گذارم و بشقاب خودم را بر میدارم و به اتاق می روم. بعد غذا بلند می شوم تا نماز عصرم را بخوانم. چادرم را برمیدارم و توی آینه خودم را نگاه می کنم. با چادر گل گلی بیشتر شبیه مادر می شوم، از قدیم هر که مرا می دید می گفت:" ماشالله این دخترتون شبیه حاج خانوم شده ولی چشماش به آقاش رفته." راست می گفتند حالت چشمان من و آقاجان یکی بود. قدر دلم هوایش را می کند... آهی می کشم و با مداد سیاه مشغول طراحی می شوم. یک گلدان شکسته را می کشم که برخلاف شکسته شدن گلدان، گل رشد کرده و غنچه داده است. باد شیشه های اتاق را بهم می کوبد و هینی می کشم. سریع پنجره را می بندم و دوان دوان به حیاط می روم تا لباس ها را از روی نرده جمع کنم. کوهی از لباس را در بغل گرفتم و به طرف خانه می روم. پایم به گوشه فرش گیر می کند و با لباس ها روی زمین ولو می شوم. مرتضی از اتاق سرک می کشد و سریع خودم و لباس ها را جمع می کنم. توی اتاق می نشینم و لباس های خودم و دایی را تا می زنم. لباس های دایی را برمیدارم و تقی به در اتاقش می زنم. _بله؟ _میشه بیام داخل؟ _بله بفرمایین. با دیدن اتاق دایی وحشت می کنم! دستگاه تایپ و چاپگر دستی گوشه ی اتاق هستند و بدن روغن مالیده اش آن هم در خانه حالم را بد می کند. لباس ها را روی میز می گذارم و می گویم: _این دستگاه باید روی زمین باشه؟ مرتضی درگیر دستگاه است و قطعاتش را دست کاری می کند و می گوید: _مشکلی داره؟ #ادامه_دارد #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینا‌رفعتی‌(آیه)

🌙🌱 🌱 #رمان_خاطرات_یک_مجاهد #قسمت52 _بله! فرش رو کثیف میکنه. میرم روزنامه بیارم، لطفا روی روزنامه بزاریدش! روزنامه را به دستش می دهم و او می گوید: _میدونی چه طور کار میکنه؟ _نه زیاد. _این دکمه ها که روش حروفه رو میبینی؟ سر تکان می دهم و می گویم: _آره ! _اینا رو که فشار بدی و کاغذش بزاری اینجا مستقیم با تایپ چاپ هم میکنه. آهانی می گویم و از اتاق خارج می شوم. کم کم ساعت ۴ می شود و از خانه بیرون می آیم. خیابان ها شلوغ است و پیاده رو بیشتر از هر روز دیگر به خود رهگذر می بیند. گاهی اوقات فردب به خاطر تنه خوردن قیل و قال راه می اندازد و می ایستد. خودم را به خیاطی می رسانم. در را که باز می کنم احساس میکنم کسی پشت سرم است، سری سرم را بر می گردانم، با دیدن منظره ی پشت سرم ناخودآگاه خنده ام می گیرد. حسین سرک می کشد و چشمانش را مثل بادامی ریز کرده است تا وقتی من در را باز میکنم شاید نگاهی به رخ یار بیاندازد. خنده ام را می خورم و با اخم مصنوعی می گویم: _خجالت بکش! داری چیکار می کنی؟ بیچاره لکنت زبان انگار دارد، حالا که جا خورده و ترسیده اصلا نمی تواند حرف بزند. _مَ... مَن داش... داشتم. _حسین آقا، منیرخانم راضی نیست. اگه مردی بیا راضیش کن گلی که راضیه! اینجوری سرک نکش! شاید روسری سرشون نباشه و گناهش به گردنته. بیچاره دست از پا دراز تر می رود. وارد خیاطی می شوم و سلام می دهم، منیرخانم در حال اتو زدن است و گلی هم پارچه ای را برش می زند. چادرم را آویزان می کنم و دکمه های مانتویی را می دوزم و بعد سراغ اتو کردن آن لباس می روم. تقی به در میخورد و صدای زنی می آید که سلام می دهد. زن به منیرخانم می گوید: _منیرجان لباسم آماده نشد؟ منیرخانم لبخندی می زند و می گوید: _از اون چیزی که میخواستی زود تر شد. _یعنی الان آماده است؟ منیرخانم با لبخند به من چشمکی می زند و می گوید: _وایستا اتوش تموم بشه بعد برو بپوشش. سریع اتو را تمام می کنم و لباس را به زن می دهم. ته مغازه فرش و آینه است که آنجا لباس عوض می کنند. کمی بعد به سراغش می روم و با خوشرویی می پرسم: _خوب شده؟ زن لبخند رضایت بخشی می زند و در حالی که می چرخد و در آینه خودش را نگاه می کند، می گوید: _ وای خیلی خوبه! از نزدیک می بینمش. درست قالب تنش شده و زیباست. منیرخانم هم حرف مرا می زند و زن لباس را در می آورد. لباس را لایه کاغذی می پیچم و به دستش می دهم. زن پولی را به منیرخانم می دهد و منیرخانم در حالی که می گوید زیاد است او می رود. با لبخند به من نگاه می کند و می گوید: _خیلی ازت راضیم! من ماهانه حقوق میدم اما اگه همین طور کار کنی دستمزد لباسو بهت میدم. بعد پول را به دستم می دهد و لبخند زنان مشغول کارش می شود. خوشحال می شوم که مزد زحماتم را گرفته ام و از دسترنجم می خورم. آن شب با انرژی کار می کنم و بعد اتمام کار به خانه برمی گردم. صدای دایی و مرتضی از اتاق می آید. به اتاقم می روم و از خستگی چادرم را روی تخت می گذارم. دایی تقی به در می زند و وارد می شود. لبخند زیبایی بر چهره اش نشانده که دندان هایش به نمایش درمی آید. _سلام! چه بی سروصدا اومدی! _سلام‌‌. خسته بودم و گفتم مزاحم نشم‌. شما خوبین؟ _خیلی ممنون تو بهتری؟ _خدا رو شکر. _خودتو با این همه کار خسته نکن دایی. دانشگاه میرفتی اینقدر خسته نبودی. لبخندی میزنم و می گویم: _من از کارم لذت می برم تازه امروز دستمزد هم گرفتم. انگار خوشحال نمی شود و خیلی معمولی نگاهم می کند. بعد از کمی سکوت می گوید: _خودم بهت پول میدادم. _من با شما تعارف ندارم اما اینطوری راحت ترم. شما هم جوونین و باید پولاتونو نگه دارین که ان شاالله خانم جان هم به آرزوش برسه. دایی می خندد. سری تکان می دهد و از اتاق بیرون می رود. شام را خورده و نخورده، خوابم می برد. صبح به مسجد می روم‌. خانم غلامی امروز هم آمده و حرف هایی میزند. قرار است فقط روزهای زوج به مسجد بیایم و وقتی برای پخش اعلامیه هم بگذاریم. توی اتوبوس لایِ روزنامه ای چند اعلامیه می گذارم و رها می کنم. فکر می کنم کم کم دارم یاد میگیرم. از تلفن عمومی به خانه زنگ می زنم و دلتنگی ام را یکم برطرف می کنم. وقتی می بینم کیوسک خلوت است چند کلامی هم با ژاله حرف میزنم که می گوید درگیر دانشگاه است. توی یک کوچه ی خلوت اعلامیه هایی را از زیر در به داخل خانه ها می اندازم و فورا دور می شوم. ساعت نزدیک ۱۰ است و کمی زودتر به خیاطی می روم. #ادامه_دارد #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینا‌رفعتی‌(آیه)

♥️بسم الله الرحمن الرحیم♥️ "روزانه" 🌸یک صفحه قرآن کریم به نیت شهیدفیروزآبادی🌸 #قرآن_کریم صفحه۸۴ •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•

•• 😞💔 •• در آخرین دقایقِ گودال قتلگـاه هر نیـزه‌اے بہ گونہ‌اے عرض حضـور ڪرد ..🖤📿 #علی‌‌اکبرلطیفیان #ما_ملت_امام_حسینیم •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•

#تلنگر ❌💡 💥 #شیطان یک دزد است و هیچ دزدی خانه خالی را سرقت نمی کند... اگر شیطان زیاد مزاحمتان می شود...👹👇 💎بدانید در قلبتان #گنجینه‌ای است که ارزش دزدی را دارد...❤ پس از آن به درستی نگهداری کنید...😊 📌و آن گنجینه #ایمان است.👑 •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•

🔷چله زیارت عاشورا به نیابت ازشهیدفیروزآبادی •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈• @shahid_rahimfiruzabadi •┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•