eitaa logo
شاهکار ادبی
25 دنبال‌کننده
236 عکس
23 ویدیو
1 فایل
گذشت کار من و یار، شهریارا لیک در این میان غزلی ماند شاهکار از من ارتباط با ادمین: @MaABC11 خوشحال می شویم ابیات شاهکار را برای ما بفرستید
مشاهده در ایتا
دانلود
ما بی غمانِ مست، دل از دست داده ایم همراز عشق و همنفس جام باده ایم ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده ای ما آن شقایقیم که با داغ زاده ایم @shahkar_adabi
دو عکس بالا را امروز در مراتع در دامنه ی البرز با شکوه گرفتم 📸🌷
دشت هایی چه فراخ کوه هایی چه بلند در گلستانه چه بوی علفی می آید ... @shahkar_adabi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
عجب است اگر توانم که سفر کنم ز دستت به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد @shahkar_adabi
پیش از آن دم که شود آدم خاکی ایجاد بر سر ما هوس خاک سر کوی تو بود @shahkar_adabi
آب از هوای روی تو، می‌آید از فرسنگ‌ها وز هیبتِ شاهِ جهان، سرمی‌زند بر سنگ‌ها @shahkar_adabi
مصرع اول شعر بالا منتسب به و مصرع دوم آن نیز منتسب به همسر وی است که از پادشاهان گورکانیان هند بودند. بنای که به بنای عشق معروف است مدفن آن دو نفر می باشد که توسط "شاه جهان" برای "ممتاز محل" ساخته شده بود.
امروز چو حلقه مانده بیرون دریم با حلقه حریف گشته همچون کمریم چون حلقهٔ چشم اگر حریف نظریم باید که ازین حلقهٔ در درگذریم @shahkar_adabi
بی قرار توام و در دل تنگم گِله هاست آه بی تاب شدن ، عادت کم حوصله هاست همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست @shahkar_adabi
پُر نقش تر از فرشِ دلم بافته ای نیست از بس که گره زد به گره حوصله ها را @shahkar_adabi
پلکی بزن‌ ای مخزن اسرار که هر بار فیروزه و الماس به آفاق بپاشی‌ @shahkar_adabi
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود نی نام زما و نی‌نشان خواهد بود زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل زین پس چو نباشیم همان خواهد بود @shahkar_adabi
اهلِ نظر دو عالم در یک نظر ببازند عشق است و داوِ اول بر نقدِ جان توان زد @shahkar_adabi
"داو" دادن یعنی در بازی یا در قمار حق تقدم برای حریف قائل شدن؛ نوبت‌دادن.
جانم دریغ نیست ولیکن دلِ ضعیف صندوق سِرّ توست نخواهم که بشکنند @shahkar_adabi
این کشته ی فتاده به هامون، حسینِ توست وین صیدِ دست و پا زده در خون، حسینِ توست @shahkar_adabi
نشانده‌ای به لبانت، چنان تبسم گرمی که از دلِ نگرانم مجال آه گرفتی @shahkar_adabi
سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی من آمدم که تو را با سپاه و تیغ بگیرم مرا به تیر نگاهی تو بی‌سپاه گرفتی چگونه آب نگردم؟ که دست یخ‌زده‌ام را دویدی و نرسیده به خیمه‌گاه گرفتی! چنان به سینه فشردی مرا که جز تو اگر بود حسین فاطمه! می‌گفتم اشتباه گرفتی شنیده‌ام که تو نوحی! نه، مهربان‌تر از اویی که حُرِّ بد شده را هم تو در پناه گرفتی نشانده‌ای به لبانت، چنان تبسم گرمی که از دلِ نگرانم مجال آه گرفتی چه کرده‌ام، که سرم را گرفته‌ای تو به دامن؟ چه شد که دست مرا از میان راه گرفتی؟ به روی من تو چنان عاشقانه دست کشیدی که شرم را هم از این صورت سیاه گرفتی
آن که پرنقش زد این دایره مینایی کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد @shahkar_adabi
داد جا در دست، چون خاتم، سلیمان، مور را عزت افتادگان از صاحبِ دولت بجاست @shahkar_adabi پ.ن: تصویر برای روز اربعین 1397 (30 اکتبر 2018) است که می توانید با استفاده از گوگل ارث و تنظیم تاریخ، این تصویر را ببینید.
هدایت شده از استوری مذهبی
نوبت حسین آمد، کآورد به میدان رو نُه فلک به جوش آمد، منقلب دو عالم شد @shahkar_adabi
خاکساران بیشتر از فیضْ قسمت می‌برند كلبه‌ی دیوار کوتاهان پر از مهتاب بود @shahkar_adabi
گر نگنجید به ظرفم غمِ او، خُرده مگیر من یکی قطره و سامانِ غمشْ دریا بود! @shahkar_adabi
میان عاشق و معشوق، اگر باشد بیابانی درخت ارغوان روید به جای هر مغیلانی @shahkar_adabi