ما را به دعا کاش فرامــوش نسـازند رندان سحر خیز که صاحب نفسانند 🌙حلول ماه رمضان مبارکباد💐

آقا سعید در تسلیحات لشگر پیش آقای داداش‌پور اینا بودند و ما در گردان عمار ...⬇️⬇️ @shalamchekojaboodi

‌ آقا سعید در تسلیحات لشگر پیش آقای داداش‌پور اینا بودند و ما در گردان عمار برای انجام برخی کارها که به تسلیحات می رفتیم از همانجا با ایشان آشنا شدیم و بعدا هم برای عملیات کربلای پنج به گردان عمار آمدند. خب اون‌چیزی که از ایشون در آن عملیات برای من خیلی برجسته است این بود که ما وقتی مرحله اول رو انجام دادیم، برگشتیم اومدیم کارون تا نیروها را سازماندهی مجدد کنیم. اونجا ما به همه بچه‌هایی که بودند، ‌آمادگی می‌دادیم و برای مراحل بعدی خودمونو مهیا می کردیم، چون دوباره دستور دادند که بریم منطقه. خب یک تعدادی از بچه‌های ما مجروحانی بودن که حاضر نبودند برن عقب و شاید همون توی خط‌ و یا نهایتا اون پست‌های امداد نزدیک خط، پانسمان‌شون کرده بودند و از همونجا زده بودن بیرون و برگشته بودن گردان. این تعداد سبب شده بودند که یک مقدار دغدغه‌ای برای ما درست بشه که این مجروح رو ما دوباره چه جوری می‌خوایم ببریم عملیات؟! اصرارمون هم بر این بود که هیچ تکلیفی بر عهده شما نیست و برگردید بروید تهران؛ دنبال مداواتون. ولی این بچه ها قبول نمی‌کردند که برگردند عقب و اصرارشون به موندن در منطقه برای همراهی کردن با گردان توی عملیات بود. یکی از اون مجروحین؛ سعید شاهدی عزیز بود که با اینکه به فرمانده‌ گروهان ها و دسته ها هم گفته بودیم که اصلا مجروح‌ها رو اجازه ندید بیان و راهنمایی و تشویقشان کنید که برن عقب، موقع حرکت دیدم ایشون تو جمع بچه‌هاست. اونجا از ماشین پیاده‌ش کردم و گفتم مگه نگفتیم نباید همراهی کنید؟! شما باید برید عقب دنبال مداوا باشید. خلاصه ایشون رو راهی کردیم و تصور کردیم که ایشون رفت عقب دیگه و همراه گردان نیست. رفتیم سمت خط و نزدیک منطقه‌ای که دیگه باید وارد کار می‌شدیم، بچه‌ها که از ماشین ها اومدن پایین، باز در کمال تعجب دیدم که از یکی از این ماشین‌های تویوتا، آقا سعید اومد پایین. یک روحیه جهادی فوق العاده‌ و شجاعت بسیار بالایی داشت که با تن مجروح، مجدد اومد و اونجا دیگه نمی‌شد ما کاری بکنیم. می دونستیم کسی که تا آنجا آمده از آن به بعدشم می یاد و شرایط به گونه‌ای نبود که بخواهیم وسیله‌ای جور کنیم و برگردونیمش عقب. نهایتاً خودش رو برای رفتن به مرحله بعدی عملیات به ما تحمیل کرد. این خاطره ای از این شهید بود که در ذهن من خیلی برجسته و موندگار شد؛ اینکه با اون شرایط خیلی خاص عملیات کربلای ۵ و اون آتیش سنگین که ما مرحله اول با آن همه شهید و مجروح مجبور شدیم بر اساس دستور، یک گام بیایم عقب‌تر. خب اون شرایط سخت رو دیدن، اون شهادت‌ها رو دیدن، اون مجروحیت‌ها رو دیدن، اون جاموندگی‌ها رو دیدن، اون آتیش سخت و سنگین رو دیدن، کسی باز حاضر باشه با تن مجروح برگرده بیاد ... با اون مجروحیتی که ترکش به بازوش خورده بود، هیچ توجیهی دیگه نبود، می‌تونست بگه آقا بالاخره من مجروحم و باید برم دیگه. دلیل کافی برای رفتن داشت و تاکیدهای ما هم حجت رو تمام کرده بود. یعنی دیگه هیچ نگران این بحث نبود که از نظر شرعی، تکلیفی داشته باشه ولی باز برگشت به منطقه و در مرحله دوم عملیات شرکت کرد. راوی؛ آقای سید محمود #حسینی( که در زمان عملیات کربلای ۵، جانشین فرمانده گردان عمار بودند) #خاطرات_سعید ___________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

‌ امروز از صبح خاطره ی مجروحیت سعید در کربلای۵ خودی نشان داده است و هنگام عصر، این تصویر سعید است که با لباس رزم و مجروح در ذهن مان پررنگ می‌شود؛ سعید با ترکشی که بازویش را سوراخ کرده و باز مُصرانه در عملیات می‌ ماند ... یک آن به فکرمان خطور می کند که چطور می شود در آن شرایط در عملیات ماند؟! عملیاتی که مثل نقل و نبات، آتش و تیر و ترکش می‌بارد ... در پاسخ؛ این جمله شهید چمران در ذهن مان خیلی پررنگ نقش می‌بندد؛ وقتی شیپور جنگ نواخته می شود مرد از نامرد شناخته می شود. مردانگی و جوانمردی؛ زمزمه‌ای که سعید از صبح در گوش مان تکرار می‌کند؛ مهم نیست چقدر عبادت و اعمال نیک انجام داده‌ای؟ مهم این است که چقدر مَرد میدان های سخت هستی؟! خودش خاطره ی مجروحیتش در کربلای ۵ را در ذهن مان مجسم کرده و می‌خواهد که ثبت شود تا باز هم در تاریخ بماند که سربازان خمینی(ره)؛ همانها که دهه چهل در قنداقه بودند، حالا چه جوانمردانی شده‌اند؛ مردانی عجیب و دیدنی که نه یک جان، هزاران جان، کف دست گرفته‌اند و به میدان آمده اند تا صادقانه و از سویدای دل ندا دهند که حسین جان! اگر هزار جان داشته باشم برای تو فدا می‌کنم. @shalamchekojaboodi

می گفت؛ « شبی که مجروح شدم و به بیمارستان منتقل شدم، رضا مومنی تا آخر شب این طرف و آن طرف، حتی در کانتینرهایی که شهدا را می آوردند به دنبالم گشته بود و چون هیچ اثری از من پیدا نکرده بود، احتمال داده بود که شهید و یا اسیر شده ام. آخر شب، ناامید به مقر برمی‌گردد و گریه و زاری راه می‌اندازد و می‌گوید سعید مفقود شده. من که همان شب از بیمارستان به مقر برگشتم، صدای رضا را شنیدم و پرسیدم این صدای‌ آه و ناله‌ی چه کسی ست؟ بچه ها گفتند رضاست که تو را پیدا نکرده و دارد گریه می کند.» سعید پیش او می رود و می‌گوید رضا چته؟ رضا از خوشحالی نمی‌دانست چه کار کند، می گوید من پدرم درآمد فکر کردم اسیر یا مفقود شدی. سعید هم در جوابش می گوید؛ کور خوندی، من تا حلوای تو رو نخورم شهید نمی‌شوم، خاطرت جمع باشد. طولی هم نمی کشد و یکی دو ماه بعد رضا شهید می شود. راوی؛ #مادر #خاطرات_سعید #خاطرات_رضا __________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

روز شهید مبارک #ارسالی_اعضا @shalamchekojaboodi

‌ اولین شب ماه رمضون سال ۷۴ بود و حدودا" یکماه از شهادت آقاسعید گذشته‌بود. موقع اذان که همگیِ اهل خونه دور سفره افطار نشسته بودیم، بی اختیار یاد سعید افتادم؛ یاد هیئت رفتن‌هامون، افطاری‌های دخمه، شب‌های احیاء، مسجدرفتن‌ها و ... بعد از اینکه اذان رو گفتن، خواستم روزه‌ام رو باز کنم، دیدم گلوم گرفته و تحت فشار یه بغض سنگین، هیچی پایین نمی‌‌ره و چیزی نمی‌تونستم بخورم. همزمان یاد بچه‌های سعید افتادم و یاد روزهایی که ترک موتور سعید می‌رفتیم به خونواده‌های مستمند و بچه‌های قد و نیم قد سرکشی می‌کردیم. بچه‌هایی که دور و بر سعید رو می‌گرفتند و عموسعید، عموسعید می‌گفتند. اونها حتما نمی‌دونستن دیگه سعید شهید شده. همه این تصاویر و خاطرات پشت‌سرهم می‌اومدند جلوی چشام و اشک تو چشمم حلقه زده‌ بود. کم کم دیگه داشتم نزد اهل خونه ضایع می‌شدم که از سر سفره افطار یهویی بلند شدم و رفتم بیرون که یه دل سیر، ولی خاموش و بیصدا برای سعیدم اشک بریزم تا غم دل و بغض گلوم کمی سبک‌ بشه. بقیه براشون سوال شد، ولی مادرم قبل از اینکه از اتاق خارج بشم موضوع رو متوجه شد و گفت فکر کنم یاد رفیقش سعید افتاده😭 خلاصه این شده بود وضعیت و حال و روزای اون موقع‌های ما و بقیه بروبچه‌های عاشق سعید❤ راوی: آقای محمود #برزه #خاطرات_سعید ________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

‌در سال‌های جبهه رفتنش، همیشه باید به او اصرار می‌کردیم بیاید یا با نامه و تلفن ما را در جریان حالش قرار دهد. بعد از اینکه مجروح شد و با پیغام و پسغام ما به تهران آمد و دوباره به جبهه بازگشت، یکی دو ماه بعد دستش عفونت کرده بود و دکتر همانجا به او گفته بود؛ دستت را باید قطع کنیم. آمد تهران و گفت مامان دعا کنید، عفونت دستم به استخوان رسیده و اگر خوب نشود قطع می‌کنند. ما هم خیلی دعا کردیم و خداروشکر دستش خوب شد. همان ایام پسر یکی از اقوام مان شهید شده بود و مادرش که شنیده بود سعید مجروح شده و باز به جبهه برگشته، به من می‌گفت چرا گذاشتی برود؟! مگر ندیدی بچه من شهید شد؟! گفتم سعید اگر لازم باشد از روی نعش من هم می گذرد و می رود، ما هم راضی هستیم به رضای خدا، هر چه خدا بخواهد همان می‌شود. راوی؛ #مادر #خاطرات_سعید __________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

‌ 💌 نامه ی پدر بزرگوار سعید در تاریخ ۳۰ فروردین ۶۶ برای سعید ⬇️⬇️ @shalamchekojaboodi

‌ پس از تقدیم عرض سلام، سلامتی شما را ازدرگاه خداوند متعال خواهانم. اگر پرسان حال پدرو مادر خود بوده باشید بحمدالله کسالتی نداریم و به دعا گویی تو و سایر رزمندگان مشغول هستیم. و نامه ای که تاریخ ۶۶/۱/۲۲ نوشته بودی در تاریخ ۶۶/۱/۲۹ به دست ما رسید و خیلی خوشحال شدیم و اما .. طبق فرمایشات امام امت مبنی بر اینکه هر کسی می‌تواند به جبهه برود شما می توانستید و رفتید، آیا بهتر نبود اطلاع قبلی به پدرو مادرت می‌دادی و مانند سایر رزمندگان می رفتی تا اینکه نامه در جانماز بگذاری؟! ما که از رفتن تو اکنون راضی هستیم ولی خودت کدام رو می‌پسندی؟! به هر حال امیدوارم خداوند در هرکجا که هستی تو را حفظ و به سلامت بدارد و بتوانی خدمتگزار دین و قرآن باشی و ان‌شاءالله به یاری حضرت مهدی (عج) رزمندگان عزیز بتوانند هر چه زودتر ریشه پوسیده درخت بی حاصل همچو صدام را در منطقه برکنند و همگی به یاری حق با سربلندی و پیروزی به خانواده های خود بازگردند. اما در رابطه با جواب امتحان گفته اند قبول شده اید و دیگر آنکه بنویس بدانم ۴۵ روز یا سه ماه هستید کدام یک؟! و راجع به عباس؛ بعد از اینکه از هم جدا شدید، ایشان را برده بودند مشهد و بازگشت در منطقه و هنوز نامه ای نداده و آدرس جدیدی نداده است. بیش از این مزاحم نشوم. خواهران و برادرانت همگی خوب هستند و سلام می‌رسانند. عمه ها و دایی وبچه ها همگی خوب هستند و سلام می‌رسانند. تمام بستگان سلام می‌رسانند. در ضمن رحمتِ اکبر آقا که مجروح شده به آلمان انتقال پیدا کرد جهت درمان. و دیگر عرضی ندارم در پایان سلامتی تو را از درگاه ایزد منان خداوند تبارک وتعالی آرزو دارم و امیدوارم هر چه زودتر همه رزمندگان به پیروزی نهایی برسند و آقا امام زمان عج همه شمایان را یاری کند. خدانگهدارت ۶۶/۱/۳۰ نامه‌ی #پدر #نامه_ها @shalamchekojaboodi

‌ 💌 و اما جوابِ نامه که چهل روز بعد در تاریخ ۱۰ خرداد ۶۶ توسط سعید نوشته شده است ⬇️⬇️ @shalamchekojaboodi

‌ پروردگارا !کریمی، رحیمی، داورا! ای محبوب محبان، ای معشوق عاشقان، ای غوث مستغیثان، ای پناه بی پناهان، ای درمان درد دردمندان، ای سرمایه و غنای مستمندان، ای امید امیدواران، ای نوای بینوایان،ای نیاز نیازمندان ای نجات گمراهان، ای روشنی دل عارفان، ای فروغ قلب خالصان، ای قبله مخلصان،ای عطابخش گدایان سلام علیکم؛ پس از تقدیم عرض سلام خدمت پدرو مادر عزیزم، امیدوارم که حالتان خوب باشد. باری اگر از احوالات این حقیر خواسته باشید، بحمدالله خوب هستم و به شکر و قوه الهی سلامتی برقرار است. پدر و مادر عزیزم، برادران و خواهران کوچولو و گرامیم! سلام، سلامی گرم به بلندای آسمان و سلام گرمی به تعداد ستارگان و به درخشش سپیده فجر و درود خدا و فرشتگان مقربش بر شما پدر و مادر عزیزم. امیدوارم که همیشه در کارهایتان موفق و پیروز باشید. از اینکه نامه یا تلفن دیر زدم به علت خرابی تلفن و نرفتن نامه است، مبادا شما برداشت بدی کنید... من طاقتم کم شده، من خون این شهدای مظلوم و بی گناه را می بینم ریخته می شود، نمی توانم بنشینم در تهران و تماشا کنم. پدرم! دوستانم رفتند و به لقاء الله پیوستند. (رضا) مؤمنی رفت، من را تنها گذاشت، دلم شکسته، دوستانم جلوی چشمم تکه تکه شدند. سرشان، پایشان، بدنشان از هم جلوی چشمم جدا شد. دلم خون است. من تا این جنگ پیروز نشود و این راه بسته شده را باز نکنیم، برنمی گردم. آنهایی که برگشتند اهل کوفه هستند، اینهایی که در تهرانند، برای منافع شخصی خود کار می‌کنند، اینها به شرع اسلام وارد نیستند و قبول ندارند، اینها شعار می دهند. به خدا بچه ها اینجا سنگین ترین مهمات که ۱۵۰ کیلو وزن دارند، بلند می کنند، چون برای خدا است، آخ نمی گویند. دست‌هایشان پینه می بندد و تاول می زند، هیچی نمی گویند، آری ... اینجا دست امام زمان(عج) با ماست. شما از این ناراحت نشوید که من بدون خداحافظی گذاشتم آمدم، موقعیت ایجاب می کرد. دیگر عرضی ندارم. به ... (همه عزیزان) سلام گرم مرا برسانید. ان شاء الله به زودی زود به مرخصی می آیم. جواب جواب جواب در ضمن بنویسید که ماشین لباسشویی کار می کند یا نه التماس دعا فرزند حقیر شما سعید ۶۶/۳/۱۰ #نامه_سعید @shalamchekojaboodi

#ارسالی_اعضا اونجا که میگه دایی شهیدش گفته بریم سرزمین خودم یاد خواب خانم رسولی افتادم که بهترین حالت سعید رو بنظرم ایشون دیدن با اون توصیفات زیبای بهشت برزخی👇

♦️دیدن جایگاه برزخی شهید توسط تجربه گر زندگی پس از زندگی 🌹اینجامعراج‌شهداست 👇 @tafahoseshohada

روزنامه کیهان (چهارم دی ماه ۱۳۷۴ ۲ شعبان ۱۲۱۶ ۲۵ دسامبر ۱۹۹۵ شماره ۱۵۵۳۰ نویسنده؛ حسین بهزاد) 👇👇 بگذار تا بگریم (در ماتم دو کاوشگر مظلوم شهدای مفقود؛ سردار شهید سعید شاهدی و سردار شهید محمود غلامی ) مرا جام دل از این یاد، خون است عروس وصل را داماد خون است لب شیرین دهد بر کوهکن پند که مزد تیشه فرهاد خون است تابستان ۷۳ حین گشت و گذار در ارتفاعات ۱۱۲ فکه؛ قتلگاه شهیدان نبرد والفجر یک، وقتی از مرتضی شادکام، تخریبچی باصفای اکیپ تفحص خواستم کمی از شهدای تفحص برایم بگوید، با خنده به ضبط صوت اشاره کرد و گفت: خاموشش کن تا بگم. به ناچار پذیرفتم و ضبط را غلاف کردم. موقعی که از بابت گوشِ فضول ضبط خیالش راحت شد، نفسی تازه کرد و گفت: ببین خبرنگار! جواب سوالت خیلی سخته، ولی بگذار همچین رک و پوست کنده بگم، راست و حسینی بچه های تفحص، تقصیر خودشونه که شهید می‌شن. من که از جوابش سخت یکه خورده بودم با تعجب گفتم یعنی بی احتیاطی و غفلت؟ که حرفم را برید و گفت: آدم غافل کجای کاری؟! بی احتیاطی کدومه؟!... مکثی کرد و بعد از آنکه چند لحظه ای مثل آدمهای مشکوک ور انداز کرد. ادامه داد؛ نه، حق داری نفهمی ... دستش را برادرانه روی دوشم انداخت و مثل معلمی که بخواهد شاگرد کودنی را توجیه کند. گفت آخه چه جوری بگم؟ ببین بعضی وقتها میشه که شهدا توی این قتلگاه ها محو صفای باطن یکی دو تا از این بر و بچه های تفحص می‌شن؛ فرض کن سید علی موسوی و رفیقش حیدری اون وقته که دیگه مشکلی نیست که آسان نشود! کارها همه از دم ردیف می‌شه و عوض اینکه شهداء خودشان را برای این بچه ها آفتابی کنند پیش سیدالشهداء (ع) واسطه می‌شن تا این بچه ها را به جمع خودشان ملحق کنند. یعنی قضیه برعکس می شه و ... بلی برادر من! به قول مجید پازوکی (تخریبچی جانباز اکیپ تفحص) اسم این بچه ها روی مین ها نوشته شده کیه که بفهمه؟! حقیقت مطلب را که بخواهید؛ سال گذشته، موقع جمع وجور کردن گزارش اول تفحص برای کیهان، این بخش از صحبتهای مرتضی را تعمدا از قلم انداختم و تازه همین یک قلم هم نبوده، با نهایت شهامت همینجا اعتراف می‌کنم که چشمه های این چنینی را تا آنجا که در توانم بود از مجموعه گزارشهای تفحص فاکتور می گرفتم. لابد میپرسید چرا؟! به دلیلی کاملا موجه؛ از سربند آتش بس، حتى يومنا هذا، از بوقها و رسانه ها و تریبون های این شهر غفلت زده، جار زده اند که ایها الناس، دوران شعار گذشت... شعار دادن موقوف! عصر خردگرایی آغاز شده و به قول یکی از حضرات در بعضی جراید روز ماضی ، آرمانخواهی باید خودش را با واقع گرایی منطبق کند. پس خودمانیم، به راستی جز قلیلی از اهل یقین کیست که با بار ظریف اما خرد کننده محاسبات عقلِ پای در گلِ مصلحت اندیشِ محاسبه گر و مؤمن به دنیا و کافر به عالم غیب و آخرت که در ورای یک چنین حقایقی نهفته است، مواجه شود و از سر غفلت و بی خبری پوزخندی ناباورانه بر صورتک چهره اش ننشاند؟ سر آن ندارم که کسی و جماعتی را مذمت یا شماتت کرده باشم چرا که خودم غافلترین و بی توفیق ترین آدمها در عرصه ادراک حقایق باطنی عالم وجود بوده و هستم اما... بگذریم ... #مستندات @shalamchekojaboodi

سعید با مادرم خیلی عیاق بود. گاهی حتی من هم که خانه نبودم می آمد به مادرم سر می زد. یکبار ماه رمضان بود و از سرکار اومده بودم خونه‌‌ که دم افطار زنگ در به صدا در اومد. مادرم گفت کیه؟ سعید گفت: حاج خانوم! منم سعید، نمی‌خوای بهتون ثواب برسه و یه روزه دار رو افطار بدین؟ مادرم که سعید و خیلی زیاد دوست داشت‌ گفت: کی بهتر از شما؟! بفرمائید. درب را که باز کرد، دیدیم سعید تنها نیست، داود قادری و دو سه تا از بچه های دیگه رو هم با خودش آورده. راوی؛ آقای محمد #زارعین #خاطرات_سعید ____________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

#ارسالی_اعضا @shalamchekojaboodi

‌ ‌ هر کس در شب‌ جمعه شهدا را یاد کند ، شهدا او را نزد اباعبدالله علیه السلام یاد می کنند ( شهید مهدی زین الدین) ‌شهدا را با #صلواتی یاد کنیم ‌

اگر روزی رسد روی تو بینم گذارم زیر پایت این جبینم چرا احوال زار من نپرسی خدا داند ز هجر تو غمینم _____________ به دنیا دل نبنده هر کی مَرده که دنیا سر به سر اندوه و درده به قبرستان گذر کن تا ببینی که دنیا با رفیقانت چه کرده #دستنوشته_سعید @shalamchekojaboodi

‌ 👆 بخشی از روایت شهید علی خوش لفظ از عملیات کربلای۵ در کتاب وقتی مهتاب گم شد ... شلمچه کجا بودی؟! ... #معرفی_کتاب @shalamchekojaboodi

توی یک دوره ماه رمضان، حاج منصور و شیخ حسین انصاریان در میدان قیام با هم مجلس داشتند. سعید از جبهه به مرخصی آمده بود و باهم به این مجلس می رفتیم. یک شب (بعد یا قبل از مراسم) به انتقال خون رفتیم و از من به خاطر سن کم، خون نگرفتند ولی سعید با نام جعلی اصرار داشت از دست چپش خون بگیرند. پس از خون‌گیری به او گیر دادم که علت این کارش چی بود؟! اصرار من را که دید، گفت؛ جبهه به خون نیاز دارد. دیشب از دست راست خون دادم و اگر آنها متوجه می‌شدند امشب ازم خون نمی گرفتند. من از این صحبتش یخ کردم و با خودم گفتم خدایا این جوان لاغر مگر چقدر توان دارد و با این سن کم، کجاها را می بیند؟! ما کجاییم و او کجاست؟! راوی: آقای محمد #خطیبی #خاطرات_سعید ______ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

میان دیده ام در جستجویم تو را شاید میان دل بجویم اگر جویم میان دل تو‌ دلبر تمام راز دل را با‌ تو گویم #دستنوشته_سعید @shalamchekojaboodi