eitaa logo
سیمای شهر کرکوند
398 دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
3هزار ویدیو
7 فایل
برای دلبستن ، به خدا باید دلت را بهش گره بزنی یکی زیر،یکی رو ! مادر بزرگم میگفت : (قالی دستبافت مرگ ندارد) 🔊اخبار شهر کرکوند و شهرستان مبارکه با ما به روز باشید لینک کانال : @simaye_shahreh_karkevand
مشاهده در ایتا
دانلود
سیمای شهر کرکوند
بسم الله الرحمن الرحیم [وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأ
پیرمرد دستی به زانوی خودش زد و آهی کشید و گفت: ای بیچاره! تمام نشد. نرفت. خودش را خرج شکستن و بی آبرو کردن خلیفه حاضر و بعدی کرد. از این میسوزم که کسی نمی تونه این رو از تاریخ پاک کنه. از این بدتر اینه که زهرا دو تا پسر گذاشت که مصایب همه ما از این دو تا پسر علی الخصوص پسر دومش اوج میگیره. همه با تعجب به هم نگاه کردند. به همهمه افتادند. یکی پرسید: دومین پسر؟! نکنه منظورت حسین است! پیرمرد دوباره به زانویش زد و گفت: بله، خودشه. ما هرچه از پدرش خوردیم، اگر حسین میدان دار بشه، از اون بدتر می خوریم. برادر بزرگتر راعیه که از همه خشن تر و عجول تر بود پرسید: ما الان برای این حرف ها این جا جمع نشدیم. آبرومون جلو بنی کلاب رفته. همه هزار تا کار می کنند و غلط اضافه انجام می دن اما کسی نمی فهمه. الان راعیه یه گهی خورده و داره آبرومون پیش صغیر و کبیر میبره. پیرمرد این بار تند شد و حرف او را قطع کرد و با عصبانیت گفت: درباره راعیه درست حرف بزن! همه از این حرف تعجب کردند. وقتی پیرمرد دید که همه ساکت و متعجب هستند گفت: راعیه باری به شکم داره که قادره جلوی حسن و حسین رو بگیره! اون روز نه من زنده هستم و نه خیلی از شماها اما مثل روز می بینم که پسر راعیه سنگ تمام خواهد گذاشت. ادامه دارد...
به "خدا" ڪه وصل شوی "آرامش" وجودت را فرا می گيرد.. ! "نه به ‌راحتی می‌رنجی" و "نه به ‌آسانی می ‌رنجانی"... "آرامش" سهم دل‌هايی است ڪه به "سَمت خداست"... بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ الـــهــی بــه امــیــد تـــو... ☘سلام و نور
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
2.96M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
خدایا شکرت❤️ شکرگذاری رو روتین روزانه کنید نتیجه شو تو زندگی ببینید😍
8.31M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⁉️چی شد بعد ۱۴۰۰ سال یاد پیاده روی اربعین افتادین؟! 📣پاسخ امام خمینی به شبهه هایی که امثال زیباکلام درباره پیاده روی اربعین بیان می کنند
سیمای شهر کرکوند
پیرمرد دستی به زانوی خودش زد و آهی کشید و گفت: ای بیچاره! تمام نشد. نرفت. خودش را خرج شکستن و بی آبر
بسم الله الرحمن الرحیم [وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا] 🔹مستند داستانی 🔥 🔥 ✍ محمد رضا حدادپور جهرمی کف برادران راعیه برید از آن حرف ها. نه آن پیرمرد یهودی کسی بود که روی حرفش نشود حساب کرد و نه جرم و ننگ داشتن خواهر بدکاره کم داغی بود که به پیشانی آن ها قابل تحمل باشد. به خاطر همین تصمیم گرفتند که راعیه را ابتدا به یک کاروان بفروشند و سپس در بین همه و بازار و بنی کلاب و بقیه جار بزنند که راعیه ازدواج کرده و از بنی کلاب رفته است. چندی بعد، روزی که حکیمه در منزل فاطمه میهمان بود و آمده بود تا به فاطمه و مادرش سر بزند، حرفی زد که فاطمه ندانست از آن حرف خوشحال باشد یا نه؟! - کی اومدن خونتون؟ - دو بار. حتی پسرشونم آوردن و یک بار دیدمش. نه اهل بنی کلام هستند و نه اهل مدینه. پسره تاجر هست و این بار که به شام سفر کرده بود، چون از علاقه من به کتاب خبر داشت، یک جلد کتاب خطی قدیمی که خیلی هم نایاب هست آورد و به من هدیه داد. ثمامه که حرف های حکیمه و فاطمه را میشنید لبخندی به حکیم می زد و گفت: مبارکه. امیدوارم قدرتو بدونه. تو خیلی دختر خوبی هستی. همیشه با خودم می گفتم کاش تو عروس من بشی. اما فاطمه دیگه برادری نداره که تو را خواستگاری کنم. حالتی بین غم و شادی اشک و لبخند بیم و امید... یک مدل حالی که آدم نمی داند تکلیفش با خودش چند چند است در دل حکیمه و فاطمه افتاده بود. -اما فاطمه! من دلم خیلی برای تو تنگ می شه. تو هم خواهرمی و هم استادم. تحمل دوری تو عذابم می ده. حتی به این فکر کردم که به خاطر علاقه ام به تو به این پسر و خانواده اش جواب رد بدم. - تو بدون شک همسر خوبی برای اون پسر می شی و حتی می شه حدس زد که چه بچه های خوبی تربیت می کنی. - من اینقدر مثل تو شجاع نیستم که از پس روزهای فراق و دوری بربیام. -اما به جاش اینقدر عاقلی که طایفه شوهرتو خوشبخت می کنی. - فاطمه به من سر بزن! فاطمه سکوت کرد و بغضش را خورد و سرش را پایین انداخت. ثمامه متوجه حال فاطمه شد. او را بلد بود. می دانست که دختری مثل فاطمه برای راحت تر دل کندن حکیمه از او، آن لحظه جلوی گریه اش را می گیرد و خودش را کنترل می کند. - فاطمه چرا حرف نمی زنی؟ چرا دلمو خون می کنی؟ -بعد تو مونس من صحراست. یک صحرای بی حد و اندازه بزرگ و بی حکیمه. روزی که استادمون رفت خیلی غصه خوردم اما الان که قراره تو بری... برو خدا به همراهت. برو و بچه های عالی تربیت کن. یادته که استاد چی گفت؟ حکیمه نتوانست جلوی گریه اش را بگیرد. صورتش پر از اشک شد. این قدر گریه کرد که فاطمه از سر جا بلند شد و چند قدمی از او فاصله گرفت. ثمامه کاسه ای آب برای حکیم برد. کمی آرامش کرد. فاطمه در کنار حوض و دو تا نخلی که داشتند قدم می زد تا ثمامه با حکیمه حرف بزند و حکیمه با دیدن حال و پریشانی فاطمه غصه اش بیشتر نشود. ادامه... 👇 ⛔️ دو سه شب گذشت... چون حکیمه دختر خاص و چشم و چراغ بنی کلاب بود، طایفه داماد چنان عروسی برایش گرفتند که شتر با بارش در جمعیت گم می شد. برادران راعیه هم در آن مجلس بودند. با دیدن آن عیش و شکوه و عزت و آبرو یاد خواهرشان افتادند که چه کرد؟ و چگونه او را شبانه از بنی کلاب اخراج کردند؟ چطور شبانه به کاروان تجاری و گمنام فروختند و برگشتند؟ شب عروسی حکیمه به درخواست خودش، فاطمه و ثمامه او را تا مدینه همراهی کردند. فاطمه دم در ایستاد و ثمامه و مادر حکیمه او را تا حجله بدرقه کردند. آن لحظه حال فاطمه خوب نبود اما باید یک جور خودش را سرگرم و مشغول می کرد تا کار ثمامه و مادر حکیمه تمام بشود و همگی به بنی کلاب برگردند. به خاطر همین، همین طور شروع به قدم زدن کرد. وقتی به خودش آمد، ساعتی گذشته بود و در محله ای دیگر دید یک دختر خانمی که حدودا دو سه سال از او کوچک تر بود، با چادر عربی و حجاب کامل به همراه برادرش راه می رفتند و از آن کوچه می گذشتند. در حالات آن دو دقت کرد. دید دخترک دو قدم از پسر عقب تر است و سرش را پایین انداخته و مثل یک خانم بیست سی ساله راه می رود. خیلی دقت کرد. فاطمه آن دختر را می شناخت. ابتدا چیزی نگفت و همان طور که به آن ها نگاه می کرد ذوقشان می کرد و در دلش آن ها را به خاطر آن همه زیبایی و شکوه تحسین می کرد. وقتی به او نزدیک شدند و می خواستند از کنارش رد بشوند، به آن دختربچه سلام کرد. تا آن پسر و دختر، سلام را شنیدند ایستادند و جواب فاطمه را دادند. -درسته هنوز دیر نیست و سر شب هست اما می خوای تا در خونه با شما بیام که نترسید؟ پسر جواب فاطمه را نداد اما دختر خانم به فاطمه گفت: ممنون اما من از چیزی که نمی ترسم. داداشمم هست.
سیمای شهر کرکوند
پیرمرد دستی به زانوی خودش زد و آهی کشید و گفت: ای بیچاره! تمام نشد. نرفت. خودش را خرج شکستن و بی آبر
فاطمه نگاهی به پسر انداخت اما پسر نگاه نکرد و یکی دو قدم آن طرف تر رفت. فاطمه در همان نگاه اول فهمید که آن ها بزرگ زاده اند. به دختر گفت: درسته. ماشالله داداش بزرگ و رشیدی داری. اما مایلم شما را تا در خانه همراهی کنم. اشکال نداره؟ دوست داری؟ آن دختر زیر چشم به برادرش نگاه انداخت. دید برادرش مخالفتی ندارد. به چهره مهربان فاطمه نگاه کرد و لبخندی زد و گفت: بله. ممنون. خوشحال میشم. حرکت کردند... فاطمه دید پسر هم ردیف آنها راه نرفت. مردانه دو قدم جلوتر حرکت می کرد و از تاریکی و کوچه نمی ترسید. خیلی ذوقشان کرد. رو به فاطمه پرسید: چقدر خانم عزیزی هستی تو! اسمت چیه بانو؟ و آن دختر جواب داد: نامم زینب است و... او هم برادرم حسین. ادامه دارد...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا