eitaa logo
به سوی سماء
943 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
475 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از به سوی سماء
كره زمين را از دو جانب قطب اندكى تطامن است؛ يعنى: اندكى مسطّح است و فرو رفتگى دارد. و آفاق استوائى و قريب بدان‌ها را چون مكّه مكرّمه تقبّب است؛ يعنى: برآمدگى دارند. و آب همه كره زمين را فرا گرفته بود، و چون فرو نشست قهرا جاىِ برآمده زمين كه قبّۀ آنست و تقبّبِ آن بيش از جاهاى ديگر است در نخستين بار نمودار شده است، و آن مكّه مكرّمه است. و چون آب كم كم فرو نشست و تقليل يافت قسمت پديد آمده زمين به تدريج گسترش يافت كه از آن تعبير به دحوالارض شده است. (هزار و یک کلمه، ج۱، ص۴۶۰) @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
یکی از اعمال روز دحوالارض روزه است. مرحوم شیخ عباس قمی در اعمال ماه رجب (مفاتیح الجنان) نقل می‌کند: تکرار این ذکر به عدد ۱۰۰ مرتبه برای افرادی که از گرفتن روزه ناتوانند، آثار روزه را دارد: «سبحان الاله الجلیل، سبحان من لا ینبغی التسبیح الا له، سبحان الاعز الاکرم، سبحان من لبس العز و هو له الاهل». @sooyesama
پیش چشمان دلم باد به رفتن افتاد و درختی که سر و دست فشاند اندر باد دید این منظره را دل که چنان رفت از دست همچو گلبرگ گلی کز سر شوق از پا خواست آری افتادم و در باد شدم آویزان باد می‌رفت و مرا برد به سوی جانان ما درختیم و جهان منظره زیبایی است هرکسی عالم گسترده‌ای از تنهایی است کشش عشق نسیمی است که می‌آید گاه می‌رباید ز درختی، گل زیبایی، گاه کاش آن روز که افتاد دلم اندر باد سر کوی تو دلم از حرکت می‌افتاد می‌فتادم چو خزان بر سر راهت ای دوست تا نهی گام و شوم غرق نگاهت ای دوست... @sooyesama
هدایت شده از عقل منور
امام جواد (ع): إعلَم أنَّكَ لَن تَخلُوَ مِن عَينِ اللّه ِ فَانظُر كَيفَ تَكُونُ بدان كه از ديد خداوند پنهان نيستى، پس بنگر چگونه‌اى (تحف العقول، ص۴۵۵) @aqlemonavar
هدایت شده از به سوی سماء
مهم‌ترین مراقبات دهه اول ذی‌حجة: ۱. دو رکعت نماز بین مغرب و عشاء: هر رکعت= حمد + توحید + یک مرتبه «و واعَدنا موسی ثلاثینَ لیلةً و أتْمَمْناها بعشرٍ فتَمَّ میقاتُ ربِه أربعینَ لیلةً و قالَ موسی لأخیه هارونَ اخْلُفْني فی قومی و أصلِح و لا تَتِّبعْ سبیلَ المفسدین» ۲. ده مرتبه تهلیل‌های حضرت امیر (ع): «لا اله الا الله عددَ الیالی و الدهور، لا اله الا الله عددَ أمواج البحور، لا اله الا الله و رحمتُه خیرٌ مِمّا یجمعون، لا اله الا الله عددَ الشَوک و الشجر، لا اله الا الله عدد الشَعر و الوَبر، لا اله الا الله عدد الحجر و المَدَر، لا اله الا الله عدد لَمحِ العیون، لا اله الا الله فی اللیلِ إذا عَسعَس و الصبحِ اذا تنفّس، لا اله الا الله عدد الریاح فی البراری و الصخور، لا اله الا الله من الیوم الی یومِ یُنفَخُ فی الصور». ۳. ده مرتبه شهادت‌های حضرت عیسی ع: «أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک و له الحمد، بیده الخیر و هو علی کل شیء قدیر * أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له أحدا صمدا لم یتخذ صاحبة و لا ولدا * أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له أحدا صمدا لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا أحد * أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک و له الحمد، یحیی و یمیت و هو حی لا یموت، بیده الخیر و هو علی کل شیء قدیر * حسبیَ اللهُ و کفیٰ، سَمعَ اللهُ لِمن دَعا، لیس وراءَ اللهِ مُنتهیٰ، أشهد لِله بِما دَعا، و أنه بریءٌ مِمَّن تَبَرّأ، و أنّ لِله الآخرةَ و الأولیٰ». منبع: مفاتیح الجنان @sooyesama
حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم... بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار که با وجود تو کس نشنود ز من که: منم @sooyesama
به سوی سماء
حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم... بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار
انسان چگونه از خویش رها گردد؟ چگونه خود را بشکفد؟ چگونه «من» موهوم را محو کند؟ کننده این کارهای شگفت کیست؟ آیا خود انسان است؟ آیا خود، خود را محو می‌تواند کرد؟! بر فرض که چنین کند، سرانجام خودی که این کار کرده است، برجاست. اکنون که محو خویش با خویش، ممکن نیست، پس آن کیست که خود را نابود می‌کند؟ خدایا! آن کیست که ما را از ما رها خواهد ساخت؟ آن کیست که کاستی و ناتوانی ما را جبران خواهد کرد؟ خدایا! آن کیست که «من»؛ این بت بزرگ را درهم شکند و ما را از ما بشکفد؟ خدایا! تو بفرما آن کیست که این‌چنین هنرها دارد؟ @sooyesama
شیرینی فراق کم از شور وصل نیست گر عشق مقصد است، خوشا لذت مسیر @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
امام باقر علیه السلام: الآخِرَةُ دارُ قَرارٍ وَالدُّنيا دارُ فَناءٍ و زَوالٍ، ولكِنَّ أهلَ الدُّنيا أهلُ غَفلَة. آخرت، سراى ماندگاری است و دنيا جای نابودی و هلاک. اما دنیاگرایان اهل فراموشی‌اند. (الكافي، ج۲، ص۱۲۲) @sooyesama
هدایت شده از عقل منور
دانشنامه کارشناسی‌ارشد قاسم سلیمانی در رشته «فلسفه و حکمت اسلامی» @aqlemonavar
هدایت شده از به سوی سماء
سید الشهدا ع در اواخر دعای عرفه، پس از مقدمه سازی‌های فراوان، می‌فرماید: «أسألک اللهم حاجتي التي ان اعطيتنيها لم يضرني ما منعتني، و ان منعتنيها لم ينفعني ما اعطيتني، اسألک فکاک رقبتي من النار...»؛ (خدایا از تو می‌خواهم خواسته‌ای را که اگر عطایم کنی از منع دیگر نعم ضرری نبینم. و اگر از آن منعم نمایی از دریافت دیگر نعم نفعی نبرم؛ گردنم را از آتش رها ساز) این آتش، همان جهل و دوری از خداوند است که منشاء تمام شرور و بدیهاست. و با رفع آن همه خیرات و کمالات به بار خواهد نشست. لذا پس از این دعا و اجابت آن، لحن امام عوض می‌شود و دعا اوج می‌گیرد. و فضا، فضای دیگری می‌شود. چراکه جهل و دوری از خدا (با تمام مراتبش) رفع می‌گردد و معرفت و قرب با تمام مراتبش، حاصل می‌شود. آنگاه زبان دعا تغییر می‌کند و حقایق توحیدی نمایان می‌گردد. تا جائیکه برخی پنداشته‌اند بخش‌های پایانی دعا (الهی انا الفقیر فی غنای، فکیف لا یکون فقیرا فی فقری...) جزء کلام امام نیست و توسط دیگران الحاق شده است. اما حقیقت آن است که فرازهای پایانی دعای عرفه، استجابت فرازهای قبلی آن است. @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
تبیین گرچه معصومین ع همواره عارف و قریب به حقیقت هستند. اما معرفت و قرب الهی دارای مراتبی است، که مراتب عالیه آن، در خلوت مناجات و پس از برخی عبادات رخ می‌دهد. از این روی پیامبر خاتم ص با اینکه همواره در معرفت و قرب الهی ساکن است، اما فرمود: «گاهی غباری بر دلم می‌نشیند که روزی هفتاد بار استغفار می‌کنم». این غبار و استغفار پس از آن، به جهت رویت حق، در مظاهر کوچکتر است. اما هنگام عبادت، حق تعالی با تمام مظاهر ریز و درشتش جلوه‌گر می‌شود و این ادراک، سبب بروز معارف توحیدی در ادعیه خواهد شد. مانند آن‌چه در فرازهای پایانی دعای عرفه رخ داده است. @sooyesama به لحاظ سند روایت نیز باید توجه کرد که سید بن طاوس (که از بزرگان علمای شیعه است) در کتاب اقبال الاعمال، بخش پایانی دعا را ذکر فرموده و به حضرت سیدالشهدا ع منسوب نموده است. همچنین محدث کبیر جناب شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان، بخش پایانی دعا را از امام حسین ع، نقل نموده است. تنها مرحوم کفعمی در «بلدالامین» بخش پایانی را نیاورده است. که برای آشنایان با کتب حدیث، اینگونه تقطیع‌ها، رخداد عجیب و تازه‌ای نیست. علامه حسن‌زاده و ایت الله سعادت‌پرور از علامه طباطبایی نقل می‌کنند که خود سیاق کلام و معارفی که در این بخش از دعا آمده است، بهترین دلیل بر اسناد آن به معصومین است؛ زیرا اظهار چنین سطحی از معارف، در چنین سطحی از واژگان، از غیر معصوم، بعید به نظر می‌رسد. خلاصه اینکه ذکر فراز پایانی دعا، در کتب برخی اهل معرفت، دلیل آن است که ایشان بخش پایانی دعا را شگرف یافته و در آثار خویش گنجانده‌اند. نه اینکه سید بن طاوس یا دیگر علمای شیعه، آن بخش را از کتب اهل معرفت گرفته و در دعا گنجانده‌اند. که این بدعتی آشکار و دور از ساحت بزرگانی چون سید بن طاوس است. چه محروم است کسی‌که بخش پایانی دعای عرفه را (با پندار اینکه از معصوم صادر نشده) کنار می‌نهد و مناجات خویش را ابتر می‌گذارد. @sooyesama
عشق آن بگزین که جمله انبیا یافتند از عشق او کار و کیا تو مگو ما را بدان شه بار نیست با کریمان کارها دشوار نیست   @sooyesama
قطره اشک تو افتاد ز چشمم پایین تا بدانم که تویی در دو جهانم آیین من که نومید فرو در غم و غربت بودم چه شد ای کوکب امید نشستی به زمین؟ وه که از زیر لب من، تو به من می‌گفتی: «بند بگشا و بیا بنده ناپاک مهین» روی دیدار تو را دیده افسرده نداشت لیک در دیده تارم نگهت گفت: ببین آه این عشق چه بنیان شگفتی است که من ناامیدم ز خود و تو همه امید و یقین راه دور است و توان من رنجور اندک پای من باش که جوییم به‌هم حکمت چین راستی این دل ویرانه به یادت ای گنج سال‌ها بود به دیوانگی عشق عجین بزن از قلب ترک‌خورده زارم بیرون آه صدساله آواره غمگین حزین شاید از رُستن تو رویم و بالا بروم هست این روزنه عالم بالا پایین باید آزاد شوم از همه ناکامی دهر اندر آغوش تو ای خالق فردوس برین @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
امام هادی (ع): «بِكُمْ فَتَحَ اللهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ و بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغیث...». خداوند [حقیقت] را به شما [اهل بیت] آغاز کرد و به انجام رسانید و باران به شما فرو ریزد... دو سر خط حلقه هستی به‌حقیقت بهم تو پیوستی @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
الهی ناتوانم و در راهم.... و گردنه‌های سخت در پیش است... و رهزن بسیار در کمین... و بار گران بر دوش... یا هادی اهدانا صراط المستقیم... #علامه_حسن‌زاده @sooyesama
«آنگاه هدايت شدم» نویسنده: دكتر محمد تيجاني تونسي مترجم: سيد محمدجواد مهري شنيده‌ام برخي عالم‌نماها مردم را از خواندن اين كتاب بازداشته و آنرا تحريم كرده‌اند. راستي چرا با يك كتاب مي‌جنگيد؟ كتابي كه خواهان وحدت مسلمين است، كتابي كه مردم را به سوي حق فرا مي‌خواند، كتابي كه سخن رسول خدا را با اصرار دنبال مي‌كند كه فرمود: «اي مردم در ميان شما دو چيز گران‌بها جا مي‌گذارم؛ كتاب خدا و عترتم اهل بيتم». لینک دانلود: https://b2n.ir/953953 @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
امام علی (ع): هيچ‌کس ايمان را به کمالش نمی‌رساند تا آنکه مرا به عمق معرفتم بشناسد. آنگاه که مرا به اين معرفت شناخت، خداوند قلب او را با ايمان آزموده، سينه‌اش را برای اسلام گشاده ساخته و عارفی روشن‌بين گرديده است... معرفت نورانیت من، معرفت خداوند عزوجل است و معرفت خداوند عزوجل، معرفت من به نورانيّت است. (حدیث معرفت به نورانیت) @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
فلم يكن اقرب اليه قبولا فى ذلك الهباء الا حقيقه محمد (ص) المسماة بالعقل و اَقربُ الناسِ اليه على بن ابى طالب رضى الله عنه امامُ العالَم و سرُّ الانبياء اجمعين. پذیرنده‌ترین فرد نسبت به آن هباء [صادر نخستین] حقیقت محمدیه است که [گاه] عقل [کل] نامیده می‌شود. و نزدیک‌ترین مردم به او علی بن ابی‌طالب است که پیشوای عالم و سرّ همه انبیاست. (فتوحات مکیه، ج۱، ص۱۱۹) @sooyesama
از امام صادق (ع) پرسیده شد: پیامبر (ص) از سخنش در روز غدیر چه اراده کرده بود که فرمود: «ِمَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ». امام پاسخ داد: «وَاللَّهِ سئل عَنْهَا رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله فَقَالَ اللَّهُ مَوْلَايَ أَوْلَى بِي مِنْ نَفْسِي لَا أَمْرَ لِي مَعَهُ وَ أَنَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِينَ أَوْلَى بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ لَا أَمْرَ لَهُمْ مَعِي وَ مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ أَوْلَى بِهِ مِنْ نَفْسِهِ لَا أَمْرَ لَهُ مَعِي فَعَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مَوْلَاهُ أَوْلَى بِهِ مِنْ نَفْسِهِ لَا أَمْرَ لَهُ مَعَه‏» به خدا سوگند همین سؤال از رسول خدا صلّی الله علیه و آله پرسیده شد پس آن حضرت فرمودند: خدا مولای من است: از من نسبت به خودم سزاوارتر است، و با وجود او هیچ کاری در اختیار من نیست. و من مولای مؤمنین هستم: از خود مؤمنین نسبت به آنها سزاوارترم و با وجود من هیچ کاری در اختیار خودشان نیست. و هر که من مولای اویم و نسبت به خودش از او سزاوارترم و با وجود من اختیار هیچ کاری را ندارد، پس علی بن ابیطالب هم مولای اوست؛ از خودش به او سزاوارتر است و با وجود او اختیار هیچ کاری را ندارد. (مجلسی، «بحار الأنوار»، ج۳۷، ص۲۲۱) @sooyesama