eitaa logo
به سوی سماء
948 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
473 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
base.apk
11.56M
نرم افزار مجموعه آثار علامه حسن‌زاده آملی @sooyesama
امیرمومنان ( ع): النُّفُوسُ أشكالٌ، فما تَشاكَلَ مِنها اتَّفَقَ و الناسُ إلى أشكالِهِم أميَلُ. جان‌ها [دارای] ساختارهایی هستند. آنان‌که هم‌گون‌اند با هم موافق‌اند‌ و انسان‌ها به [هم]ساختارهای خویش گرایش بیش‌تری دارند. (مجلسی، بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۸۸) @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
امام کاظم (علیه السلام): لَيْسَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ حِجابٌ غَيْرُ خَلْقِهِ، إحْتَجَبَ بِغَيْرِ حِجابٍ مَحْجُوبٍ، وَاستَتَرَ بِغَيْرِ سَتْرٍ مَسْتُورٍ، لا إلهَ إلّا هُوَ الكَبيرُ المُتعال ميان خدا و آفریدگان، پرده‌ای جز آفرینش نیست. در پرده است بی‌آنکه مانعی آویخته باشد و پوشیده است بى‌آنكه پرده‌اى او را پوشانده باشد. معبودى جز او، كه بزرگ و بلندمرتبه است، نمى‌باشد. حافظ: ميان عاشق و معشوق، هيچ حايل نيست تو خود حجاب خودى، حافظ! از ميان برخيز @sooyesama
16150669290609168691675.mp3
4.41M
سفره موسے‌ابن‌جعفر (ع) دارم خوب می‌بینم... @sooyesama
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
آسمان‌ها و زمین بسته بودند و ما آنها را گشودیم. و هر چیز زنده‌ای را از آب آفریدیم. آیا باور نمی‌کنید؟! (انبیا، آیه ۳۰) @sooyesama
گروهی بر این باورند که اگر مه‌بانگ (BIGBANG) به‌اثبات رسد، آموزه آفرینشی که ادیان الهی تصویر می‌کنند، ابطال خواهد شد. اما این کم‌ترین می‌گوید: مه‌بانگ (و نظریات همانند) تنها تفاسیر خاصی از آموزه آفرینش را نفی می‌کنند که بر دوگانگی آفریننده و آفریده تاکید دارند. در این تفاسیر آفریننده امری بیرون از آفرینش است که از بیرون، آفریده‌هایش را مدیریت می‌کند. مدیریتی در عالم مجردات که با فرایندی ناشناخته (اگر نگوییم ناممکن)، در عالم مادی اثر می‌گذارد. در این تفسیر، همه پدیده‌های مادی و دگرگونی‌های آنها، تحت تاثیر این مدیریت تجردی هستند. و این مدیریت تجردی، دست‌کم در ساحت‌های ژرف و بنیادین جهان، که توجیه علمی ندارند، به‌گونه‌ای اسرارآمیز و بدون بهره‌مندی از فرایندهای مادی، پدیده‌های مادی را ربوبیت می‌کند. درنتیجه اگر ثابت شود که جهان به‌گونه طبیعی، علمی و بدون مدیریت اسرارآمیز یادشده، سامان یافته است، دیگر نیازی به مدیریت یادشده و حتی جایی برای آن نیست. ازاین‌رو مه‌بانگ، فرگشت و... رقیب‌هایی سرسخت برای این تفسیر از آفرینش هستند که اگر اثبات شوند، آنرا را نفی می‌کنند. اما تفاسیر موشکافانه‌تری از آموزه آفرینش هست که آفریده را تجلی و تشان آفریننده می‌داند. در این تفاسیر، آگاهی آفریننده، با حضور در متن آفریده، آنرا از درون و برپایه ساختاری از جنس خودش، مدیریت می‌کند. بل به زبان گویاتر، آفریده، چیزی جز تراکم، تمثل و تجسم آن آگاهی نیست. بنابراین اگر مه‌بانگ (و نظریات همانند) با روش‌های علمی مورد اطمینان اثبات گردد، نه‌تنها آموزه آفرینش را نفی نمی‌کند، بل آنرا با دقت بیش‌تری، تبیین می‌کند. @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
بذرها در دل خاک، باید پوسته خود را بشکافند، تا سبز شوند. بذری که در پوسته بماند، تلف خواهد شد. البته پوسته‌ها لازم‌اند چون مغز را پرورش می‌دهند و حفظ می‌کنند. اما وقتی مغز پیدا شد، باید از پوسته عبور نماید وگرنه در همان پوسته می‌میرد و پوسته قبر او می‌شود. رحم مادر بهترین مکان برای رشد جنین است. اما پس از نه ماه که رشد کامل شد، جنین باید از رحم بیرون آید. اگر کمی تاخیر کند، همان رحم قبر او خواهد شد. عالم، اعم از ماده و مثال و عقل، پوست‌ها و رحم‌هایی تو در تو است، که آدم در هر کدام یک مغزی پیدا می‌کند. اما توقف در هر مقطعی به منزله مرگ و خفگی بنیه آدمی است. لایه‌های عالم، اگر مغز ویژه خود را به آدم بخشید و او را رها کرد تا به سیر خود ادامه دهد، بستانی بهشتی است. اما اگر آدم را بلعید و او را متوقف ساخت، حفره‌ای جهنمی است؛ «القبر إما روضة من ریاض الجنة أو حفرة من حفر النیران». چیزی‌که آدم را از همه مقاطع و منازل عبور می‌دهد و همه رحم‌ها و قبرها را بهشتی می‌نماید، توحید است، که سرور اهل قبور است؛ «اللهم أدخل علی اهل القبور السرور». توحید، روح ساری در عالم است که همه چیز را در خود فانی نموده است. و خداوند با نفخ آن، عالم را نمودار کرده است. همان جلوه اعظم و بی‌کران الهی، که از فراز عرش، آدم را به خروج از قبور و بعثت الی الله دعوت می‌کند. (با تصرف و تلخیص) @sooyesama
از افلاطون در "سیر حکمت در اروپا"ی فروغی نقل شد: هم‌چنان‌که عشق مجازی سبب خروج جسم از عقیمی و مولد فرزند و مایه بقای نوع است، عشق حقیقی هم روح و عقل را از عقیمی رهایی داده، مایه ادراک اشراقی و دریافتن زندگی جاودانی یعنی نیل به معرفت جمال حقیقت و خیر مطلق و زندگانی روحانی است. (هزار و یک نکته، نکته ۳۱۵) @sooyesama
سال‏‌ها پرسيدم از خود كيستم آتشم، شوقم، شرارم، چيستم‏ ديدمش امروز و دانستم كنون او به جز من، من به جز او نیستم @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
مهم‌ترین مراقبات ماه شعبان: ۱- مناجات شعبانیه (ترجیحا سحر) ۲- صلوات شعبانیه (وقت زوال ظهر) ۳- ذکر «لا اله الا الله، و لا نعبد الا ایاه، مخلصین له الدین، و لو کره المشرکون»؛ هزار مرتبه در کل ماه؛ روزی ۳۳ مرتبه ۴- ۷۰ مرتبه: «استغفر الله و اسئله التوبه» ۵- ۷۰ مرتبه: « استغفر الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الحی القیوم و اتوب الیه» ۶- روزه روز اول، سیزده، چهارده، پانزده و آخر ماه. ۷- صد مرتبه: «سبحان الاله الجلیل، سبحان من لا ینبغی التسبیح الا له، سبحان الاعز الاکرم، سبحان من لبس العز و هو له الاهل». بجای روزه روزهای دیگر. منبع: مفاتیح الجنان @sooyesama
امام حسین (ع): اَلصَّمَدُ اَلَّذِي لاَ جَوْفَ لَهُ وَ اَلصَّمَدُ اَلَّذِي بِهِ اِنْتَهَى سُؤْدَدُهُ وَ اَلصَّمَدُ اَلَّذِي لاَ يَأْكُلُ وَ لاَ يَشْرَبُ وَ اَلصَّمَدُ اَلَّذِي لاَ يَنَامُ وَ اَلصَّمَدُ اَلَّذِي لَمْ يَزَلْ وَ لاَ يَزَالُ «صمد» چیزى است كه هیچ رخنه‌ای [کاستی‌ای] ندارد و در منتها درجۀ بلندمرتبگى است. «صمد» آن است كه نمى‌خورد، نمى‌آشامد و نمى‌خوابد. «صمد» کسى است كه همواره بوده، هست و خواهد بود. (صدوق، معانی‌الاخبار، ج۱، ص۶) @sooyesama
شخصی از علامه طباطبایی (ره) پرسید: آقا! می‌شود بفرمایید از چه راه‌هایی به این مقام رسیدید؟ بسیار آرام و بی‌آلایش فرمود: راه‌های زیادی دارد اما از همه بهتر، نمازشب با اخلاص و گریه بر حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) است. @sooyesama
یک شرابی هست، نام او حسین می‌دهد بر سالکان شوری و شین می‌کند شیدای خود هر قلب را هم ملک، هم آدمی، هم کلب را می‌کِشد از خود برون، هرکس که هست می‌کند شیدای حق، بالا و پست از خمار این شراب، آید قیام تیغ "لا" بیرون کشاند از نیام این همه شور و شرر در مردمان بازتاب آن شراب است ای فلان از خودی‌ها مردم ار بگذشته‌اند چون‌که از جامش کمی نوشیده‌اند گر خودی باقی بود، ایثار چیست؟ با خودی از خود گذشتن نیست، نیست تا ننوشی و نگردی مست حق کی گذاری پای بر خود، چون فلق باید از خود جملگی آیی برون تا بجویی مرگ در گرداب خون داد در راه خدا فرزند و سر تا که مردم بگذرند از سیم و زر "این همه آوازه‌ها از شه بود گرچه از حلقوم عبدلله بود" @sooyesama
امام سجاد (ع): اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي التَّجَافِيَ عَنْ دَارِ الْغُرُورِ وَ الْإِنَابَةَ إِلَى دَارِ الْخُلُودِ وَ الِاسْتِعْدَادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْت (الإقبال بالأعمال الحسنة، ج۱، ص۴۰۲) انما الإستعدادُ للموتِ تجنبُ الحرامِ و بذلُ النَّدی فی الخَیر (بحارالانوار، ج۴۶، ص۶۶) ترجمه حدیث دوم: پذیرش مرگ، تنها به [واسطه] پرهیز از حرام و نثار دارایی در راه خیر، می‌باشد @sooyesama
مثل عکس رخ مه‌تاب که افتاده در آب در دلم هستی و بین من‌وتو فاصله‌هاست @sooyesama
یکی از عارفان نام‌دار می‌گوید: در واقعه‌ای شخصی را در طواف دیدم که به من خبر داد از اجداد من بوده است و نامش را به من گفت. از زمان وفاتش پرسیدم در جوابم گفت چهل هزار سال پیش از این بوده. پس او را از مدت آدم پرسیدم به من گفت از کدام می‌پرسی از آدم نزدیک؟ گفت تصدیق کن که من یکی از پیامبرانم و برای عالم مدت نمی‌شناسم که آغاز زمان باشد و در آنجا بیاستم و سپس از آنجا شروع کنم. بدان‌که خدای سبحان همیشه خالق بوده است و همواره دنیا و آخرت خواهد بود. مدت برای مخلوق است نه در خلق و آفریدن؛ چه این‌که خلق با انفاس دم‌به‌دم پدید می‌آید. (هزار و یک کلمه، ج۳، ص۱۰۳) @sooyesama
امام از هركس تمجيد نمايد، به لحاظ كمالات و معنويتى است كه در اوست، و اگر غير از اين باشد، با مقام عصمت امام سازگار نيست... بنابراين مقام و بزرگى اشخاص را مى‏‌توان در نحوه رفتار و سخنان معصوم با آن‏ها تشخيص داد... كلام حضرت سیدالشهداء (ع) نسبت به على اکبر (ع) كه مى‌‏فرمايد: «أَشْبَهُ النّاسِ خَلْقاً وَ خُلْقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِكَ» سخن كمى نيست. مگر نه اين است كه خداوند درباره رسول الله (ص) فرمود: «إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ‏» (قلم: ۴) و آيا خُلق عظيم غير از اتّصاف به صفات الهى، چيز ديگرى است؟! (فروغ شهادت) @sooyesama
و گفت: هر آن معصیت بنده را به حق نزدیک گرداند که اول آن ترس بود و آخر آن عُذر. و گفت: هر آن طاعت که اول آن اَمن بود و آخر آن عُجب، آن طاعت بنده را ا زخدای دور گرداند. مطیع با عُجب عاصی است و عاصی با عُذر مطیع، زیرا که در این معنا بنده را به حق نزدیک گرداند. (تذکرة الأولیاء، ذکر ابن‌محمد امام صادق (ع)) @sooyesama
امام زمان؛ حضرت بقیه‌الله (ع): إنّا غَیرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِكُم ولا ناسین لِذِكرِكُم و لَولا ذلِكَ لَنَزلَ بِكُم اللَّأْواءُ وَاصطَلَكُمُ الأَعداءُ. ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطر نمی‌بریم وگرنه دشواری‌ها شما را فرا می‌گرفت و دشمنان شما را از میان می‌بردند. (مجلسی، بحارالانوار، ج٥٣، ص٧٢) https://eitaa.com/sooyesama
در آسمان دریایی است که آن را دریای برکات گویند و بر لب آن دریا درختی است که آن را درخت تحیّات نامند. بر آن درخت آشیانهٔ مرغی است به نام مرغ صلوات. وقتی مؤمنی در ماه شعبان بر سیّد پیغمبران (ص) صلوات فرستد، خدا آن مرغ را امر نماید تا در آن دریا غوطه خورد و پرهای خود را بفشارد و هر قطره‌ای که از پرهای آن مرغ بریزد، ملکی خلق نماید. جمیع آن فرشتگان به تقدیس و تحمید، و مدح و ثنای پروردگار مشغول گردند و ثواب آنها در دیوان اعمال صلوات فرستنده ثبت گردد. (وسائل الشیعه، ج۱۰ ، ص۴۹۲ ؛ مصباح المتهجد، ص۲۸) @sooyesama