✅ شرح و تفسیر حکمت ۱۸۴ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 ✨ آگاهى بر چیزى درجات دارد که وابسته به طرق دریافت آن است؛گاه انسان چیزى را با #ادله_نظرى درک مى ‌کند و گاه با #مقدمات_ضرورى، زمانى با #حس و #تجربه و هنگامى با #شهود_باطنى. یا ادله بسیار محکمى همچون #شهود است، شهودى که از همه اینها برتر است یا #علم و #اطلاعى که از #ادله_نظرى حاصل مى‌گردد. 🔺 گاه نیز ممکن است در ادامه راه بر اثر #دلیل_معارضى با #شک مواجه شود. 🔹 از این گذشته افرادى که چیزى را درک مى‌کنند با هم متفاوتند؛ 🔸 گاه افراد ضعیفى هستند که با کم‌ترین شبهه‌اى متزلزل مى‌شوند 🔸 و گاه افراد قوى و نیرومندى که هیچ شبهه‌اى آنها را تکان نمى‌دهد. 💠 از سوى سوم معلمانى که چیزى به انسان مى‌آموزند نیز مختلف‌اند؛ 🍃 گاه معلّم فرد عادى است 🍃 و گاه امام معصوم یا پیغمبر خدا؛ ✅ در آموخته‌هایى از فردى عادى ممکن است شک و تردید نفوذ کند; ولى آنچه را انسان از استاد معصومى آموخته از شک و تردید مصون خواهد بود. ✨ تمام این جهات در حد اعلا در روح و جان على (علیه السلام) وجود داشت؛ هم مشاهده او نسبت به حق از طریق #شهود بود و هم #قدرت_روح او اجازه #شک و #شبهه به وى نمى‌داد و هم استاد و معلم او شخصى همچون #پیامبر اسلام بود که مستقیما مطالب را از منبع وحى دریافت مى‌کرد. 🔺 به همین دلیل امام (علیه السلام) مى‌گوید: "از آن روزى که حق به من نشان داده شد هرگز در آن تردید نکردم." ❇️ افزون بر این‌ها بسیار مى‌شود که تزلزل ایمان انسان از #هواپرستى نشأت مى‌گیرد؛ 🔺 مثلاً در داستان معروف «عمربن‌سعد» آمده است که وقتى در برابر شهید کردن سالار شهیدان، امام حسین، وعده فرماندارى رى به او داده شده به قدرى براى او جالب بود که حتى در #معاد شک کرد و گفت: مى‌گویند خداوند بهشت و دوزخى آفریده اگر راست گفته باشند این عمل را انجام مى‌دهم و توبه مى‌کنم و اگر دروغ گفته باشند به مقام بلندى در دنیا مى‌رسم و از آنجا که امام (علیه السلام) از این امور پاک و منزه بود هرگز شبهه‌اى در وجود مبارکش راه نیافت و چه بسیار افرادى در صدر اسلام و بعد از رحلت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) براى جاذبه‌هاى مال و ثروت و مقام ایمان خود را از دست دادند و گرفتار شبهات شدند. 🔹 در حدیثى از امام صادق (علیه السلام) مى‌خوانیم که از آن حضرت سؤال کردند چه چیزى ایمان را در انسان ثابت نگه مى‌دارد؟ امام (علیه السلام) فرمود: «آن چیزى که #ایمان را در انسان #ثابت مى دارد #ورع و #پرهیزگارى است و آن چیزى که ایمان را از او #خارج مى‌کند #طمع است». 🔺 از اینجا نتیجه مى‌گیریم که اگر بخواهیم در عقاید خود راسخ باشیم باید علاوه بر این که آنها را از #منبع_مطمئنى دریافت داریم #خودسازى را نیز فراموش نکنیم؛ مبادا طوفان #وسوسه‌هاى_شیطان و #هواى_نفس کاخ ایمان ما را متزلزل و ویران سازد. ✳️ مطالعه خطبه‌هاى نهج‌البلاغه نیز شاهد صادق این گفتار است، زیرا مى‌بینیم همه جا امام (علیه السلام) با قاطعیت تمام در مورد مسائل مختلف از اعتقادات گرفته تا اخلاق و اعمال و احکام سخن مى‌گوید و این قاطعیت نشانه اعتقاد قطعى و تزلزل ناپذیر امام(علیه السلام) در تمام این مسائل است. 💠 این سخن را با کلام دیگرى از امام امیرمؤمنان (علیه السلام) در خطبه ۱۸۹ نهج البلاغه که برگرفته از قرآن مجید است پایان مى‌دهیم. 🔺 امام (علیه السلام) در آن خطبه مى‌فرماید: «بعضى از ایمان‌ها ثابت و مستقر در دل‌هاست و بعضى دیگر ناپایدار و عاریتى است که در میان قلب و سینه تا سرآمدى معلوم قرار دارد» 👆🏻 گویى این سخن اشاره به آیه ۹۸ سوره انعام است که مى‌فرماید: «و کسى است که شما را از یک انسان آفرید (و شما از نظر ایمان یا آفرینش دو گروه مختلف هستید:) پایدار و ناپایدار» 🔺 یکى از تفسیرهاى این آیه شریفه همان است که در کلام امام صادق (علیه السلام) آمده که مى‌فرماید: «مستقر به معناى ایمان ثابت است و مستودع ایمان عاریتى است». @syed213