#روابط_خارجی #جنگ_اوکراین #آمریکا #پیمان_آتلانتیک #روسیه #آتش_بس ✅ استیصال راهبردی ناتو 🔰 قسمت اول 🔶 هر اندازه به حضور ترامپ در کاخ سفید نزدیک‌تر می‌شویم، التهاب در آشیانه ناتو بیشتر می‌شود. پرونده‌هایی مانند جنگ اوکراین قرار است با حضور ترامپ در راس معادلات سیاسی و اجرایی واشنگتن تعیین تکلیف شود. ضمن آن‌که رئیس‌جمهور جدید آمریکا قصد دارد اعضای پیمان آتلانتیک شمالی را وادار به برخی تغییرات در ساختار مالی و حتی قانونی این سازمان امنیتی کند. 🔶 این تغییرات، با این که قطعا به مذاق بازیگران اروپایی خوش نمی‌آید، اما چاره‌ای هم جز پذیرش آن ندارند! اخیرا مارک روته، دبیرکل ناتو ضمن سفر به فلوریدا با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا در اقامتگاهش دیدار کرد. دو طرف در این دیدار در مورد موضوعات مختلفی در حوزه امنیتی گفتگو کردند. مارک روته همچنین با مایک والتس، گزینه دونالد ترامپ برای مقام مشاور امنیت ملی آمریکا نیز دیدار کرد. 🔶 بنا بر گزارش‌ها مذاکرات صلح در اوکراین از جمله موضوع‌های مورد بحث بین دونالد ترامپ و مارک روته در اقامتگاه مارالاگو بود. منابع آمریکایی می‌گویند این دیدار، حامل نتایجی مطلوب برای آتلانتیکی‌ها نبوده و اتفاقا، مولد دور تازه‌ای از منازعات میان آمریکا و اروپا بوده است. متحدان اروپایی آمریکا نگران‌اند مذاکرات صلح اوکراین با روسیه فقط به توقف درگیری‌ها منجر شود و مناقشه بار دیگر در آینده شعله‌ور شود! فراتر ازآن، اروپاییان نگران هستند ترامپ، زلنسکی را بابت انعقاد پیمان آتش‌بسی یکطرفه (به سود روس‌ها) در جنگ کنونی تحت فشار قرار دهد. شواهد و مستندات موجود نشان می‌دهد این نگرانی بی‌دلیل نیست! 🔶 با ترامپ سریعا مذاکره کنید! مارک روته اخیرا از رهبران اروپایی خواسته بود به جای «پچ پچ کردن در مورد ترامپ» با او تماس بگیرند و گفتگو کنند. دبیرکل ناتو همچنین از کشور‌های عضو خواسته است تا بودجه دفاعی خود را از۲ درصد تولید ناخالص داخلی خود فراتر ببرند، اما این خواسته‌ها، خریداری در بین برخی اعضای ناتو ندارد: عده‌ای از کشور‌های عضو پیمان آتلانتیک شمالی انگیزه لازم را برای همکاری با رئیس‌جمهور جدید آمریکا در بطن پیمان امنیتی مشترک خود و واشنگتن ندارند. تخصیص بودجه کافی از سوی کشور‌های اروپایی به امور دفاعی ازجمله مواردی بود که در دور اول ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ رابطه او را با کشور‌های اروپایی پرتنش کرد. دبیرکل ناتو به هم‌پیمانان آمریکا در این سازمان هشدار داده در صورت پیروزی روسیه در جنگ اوکراین هزینه مقابله با مسکو ممکن است از «۳ درصد تولید ناخالص داخلی» نیز فراتر برود و به ۴ یا ۵ درصد برسد! 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد علیزاده 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #جنگ_اوکراین #آمریکا #پیمان_آتلانتیک #روسیه #آتش_بس ✅ استیصال راهبردی ناتو 🔰 قسمت دوم 🔶 دونالد ترامپ در حالی با مارک روته دیدار کرد که کمتر از دو ماه دیگر زمام امور را در آمریکا به دست خواهد گرفت. رئیس‌جمهوری منتخب ایالات متحده هم‌اکنون در حال گزینش همکارانش در دولت آینده است. این درحالی است که پس از استفاده روسیه از موشک هایپرسونیک در حمله اخیر خود به شهر دنیپروی اوکراین، قرار است ناتو و اوکراین نشستی اضطراری برگزار کنند. دونالد توسک، نخست‌وزیر لهستان که مرز مشترک با اوکراین دارد در تازه‌ترین موضع‌گیری خود از به وجود آمدن «ابعادی بسیار دراماتیک» در تجاوز نظامی روسیه به خاک اوکراین سخن گفت و تصریح کرد که «این درگیری وارد مرحله‌ای تعیین‌کننده می‌شود.» همزمان ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در یک هشدار صریح به غرب اعلام کرده که این حمله در پاسخ به استفاده کی‌یف از موشک‌های دوربرد آمریکا و بریتانیا بوده که قادر به حمله به عمق خاک روسیه هستند. 🔶 استیصال راهبردی ناتو آتلانتیکی‌ها، دچار نوعی سردرگمی به عبارتی گویاتر، استیصال راهبردی شده‌اند که تعیین حدود و ثغور آن چندان آسان نیست! آنچه امروز در اوکراین می‌گذرد، نقطه آشکارساز «استیصال راهبردی ناتو» در نظام بین‌الملل محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد آتلانتیسیسم دیگر به مثابه یک ارزش استراتژیک و ثابت، مورد شناسایی و احترام آمریکا، کانادا، ترکیه و ۲۹ عضو اروپایی پیمان ناتو قرار نمی‌گیرد. بدون شک در آینده‌ای نزدیک، شاهد بروز تحولات زیربنایی و گسترده‌ای در مناسبات داخلی این مجموعه خواهیم بود. در دوران ریاست جمهوری بایدن نیز این بحران کمابیش وجود داشت، اما در دو سوی آتلانتیک مدیریت و مهار می‌شد. به عنوان مثال، خروج ناگهانی آمریکا از افغانستان، به خشم آلمان و فرانسه، دو شریک آتلانتیکی واشنگتن منجر شد. برخی دیگر از اعضای ناتو نیز نحوه خروج از افغانستان را مترادف با شکستی حیثیتی و استراتژیک برای غرب خواندند و نسبت به فرار ناتو از این کشور آسیایی، ابراز ناامیدی کردند. امروز تحولات اوکراین، دومین ضربه راهبردی را در یک‌سال اخیر بر پیکره ناتو وارد کرده که این ضربه راهبردی، می‌تواند به انهدام آتلانتیک‌گرایی منجر شود. 🔶 نکته دیگر این‌که شکست ناتو در اوکراین، به طور طبیعی بار دیگر فلسفه وجودی آتلانتیک‌گرایی را نزد افکار عمومی آمریکا و اروپا زیر سؤال خواهد برد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، برخی سیاستمداران غربی معتقد بودند حفظ ساختار ناتو (آن هم در حالی که کمونیسم دیگر جایی در معادلات جهانی ندارد)، حکم قماری راهبردی، بزرگ و بی‌انت‌ها راخواهد داشت که هزینه‌هایش قطعا بر فواید آن غلبه دارد. در مقابل، برخی کشور‌ها مانند آمریکا (در دوران ریاست جمهوری بایدن) و انگلیس تاکید داشتند که حفظ ساختار ناتو حول محوریت و نقش‌آفرینی واشنگتن، به انسجام بیشتر در اردوگاه غرب و جلوگیری از احیای قدرت بازیگرانی مانند مسکو و پکن منجر خواهد شد. این پیش فرض‌های نادرست، به بروز تحولاتی مانند جنگ اوکراین منجر شده است. بدون شک بازنده اصلی این نبرد فقط زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین و غربگرایان این کشور نیستند! ناتو، چه در حوزه نظامی-امنیتی و چه در حوزه ماهوی و راهبردی، بازنده این نبرد تمام عیار با روسیه است. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد علیزاده 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #روسیه #جنگ_اوکراین #آتش_بس #آمریکا ✅ از صلح حداقلی تا جنگ حداکثری 🔰 قسمت اول 🔶 صدور دستور استفاده از موشک‌های آمریکایی و اروپایی در عمق استراتژیک روسیه، مولد بحران‌های مزمن و دامنه‌داری در صحنه جنگ اوکراین و فرامتن آن بوده است. تغییر رسمی دکترین هسته‌ای روسیه و خیز این کشور جهت هدف قرار دادن گسترده‌تر کی‌یف و خارکف از جمله این تبعات محسوب می‌شود. جمهوریخواهان آمریکا می‌گویند اقدام اخیر بایدن، در راستای تخریب بازی دولت ترامپ در قبال جنگ اوکراین و تصاعد بحران در حوزه اروپای شرقی و حیاط خلوت روسیه است. کامالا هریس در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری پنجم نوامبر تاکید کرده بود که در صورت پیروزی در انتخابات، روند کنونی در اوکراین (حمایت از استمرار جنگ) را ادامه خواهد داد با این حال اصرار دموکرات‌ها بر ادامه جنگ اوکراین تبدیل به یکی از پاشنه آشیل‌های انتخاباتی آنها شد. اکنون، دموکرات‌ها قصد دارند قبل از خروج از کاخ سفید، با بسط دامنه جنگ و درگیرسازی بیشتری کی‌یف و مسکو، مدیریت مذاکرات آتش‌بس احتمالی را از سوی دولت بعدی آمریکا، یعنی دولت ترامپ، سخت و دشوار سازند. 🔶 نبرد فرامتنی بر سر پیش‌فرض‌ها سردرگمی راهبردی اعضای ناتو در قبال نحوه مواجهه با جنگ اوکراین محرز و مشخص است. مصادیق این سردرگمی خود را در مواضع آشکار اعضای پیمان آتلانتیک شمالی نشان داده است: جایی که آلمان و مجارستان نمی‌توانند نگرانی خود را در قبال کنترل‌ناپذیر شدن ابعاد عملیاتی و تبعی تشدید جنگ کتمان کنند. اظهارات اخیر اولاف شولتس صدراعظم سرزمین ژرمن‌ها مبنی بر لزوم خویشتنداری طرفین (کی‌یف و مسکو) در میدان نبرد، انعکاسی از همین نگرانی است. در مقابل، فرانسه، انگلیس و آمریکا با ارائه مجوز استفاده از موشک‌های میان برد و دوربرد ارسالی خود به اوکراین در خاک روسیه، قمار پرخطر و سختی را با هدف بر هم زدن موازنه جنگ آغاز کرده‌اند. بسیاری از استراتژیست‌های غربی هشدار داده‌اند که چنین موازنه‌ای در نهایت (به سود غرب) شکل نخواهد گرفت و فراتر از آن، روس‌ها را وادار به تحمیل ضربات سهمگین‌تری به اوکراین و حتی گسترش نبرد به کشور‌های دیگر می‌سازد. 🔶 آنچه اکنون در فرامتن جنگ اوکراین خودنمایی می‌کند، جدال بر سر ثوابت میدانی، راهبردی و لجستیک است. پایگاه نشنال اینترنست در تحلیلی به قلم آرکادی موشس، مدیر برنامه تحقیقاتی روسیه در موسسه امور بین‌الملل فنلاند می‌نویسد: "در بررسی سناریو‌های مختلفی که چگونه این کار می‌تواند انجام شود، تحلیلگران در ایالات متحده و اروپا بیشتر بر تضمین‌های امنیتی و کمک‌های اقتصادی که باید به اوکراین ارائه شود، یا بر اهرم‌هایی که غرب می‌تواند به کار گیرد تا کی‌یف را به پذیرش یک توافق اجتناب‌ناپذیر متقاعد کند، تمرکز دارند. به نظر می‌رسد که دیپلمات‌های غربی، که احساس خستگی از جنگ در جوامع خود را درک کرده‌اند، این موضوع را مفروض داشته‌اند که چنین احساسی در روسیه یا به طور خاص در کرملین نیز وجود دارد." 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای فخرالدین اسدی؛ تحلیلگر 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #روسیه #جنگ_اوکراین #آتش_بس #آمریکا ✅ از صلح حداقلی تا جنگ حداکثری 🔰 قسمت دوم 🔶 رمزگشایی از قمار نظامی کاخ سفید رمزگشایی از این عبارات، چندان دشوار نیست. غرب ریسک‌پذیری اخیر خود را بر مبنای پیش‌بینی بازی روسیه در آینده، آن هم ناظر بر خستگی روس‌ها از فرسایشی شدن نبرد تعریف کرده‌اند. اما چنین پیش فرضی با مواضع صریح و عملیاتی مسکودر صحنه جنگ و معادلات بیرونی و پیرامونی آن سنخیتی ندارد. ولادیمیر پوتین و سرگی لاوروف، هر دو تاکید کرده‌اند که کنشگری اخیر غرب، با واکنش‌هایی غیرقابل پیش‌بینی و غافلگیرکننده از سوی کاخ کرملین مواجه خواهد شد. تبدیل جنگ روسیه-اوکراین به جنگ روسیه-ناتو تا قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اخیر و پیروزی ترامپ، خط قرمز واشنگتن و دیگر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی محسوب می‌شد، اما اکنون بایدن در هفته‌های پایانی حضور خود در کاخ سفید، رسما از این خط قرمز خطرناک عدول کرده است. سوال اصلی اینجاست که اگر پیش فرض‌های راهبردی و محاسباتی غرب در جنگ اوکراین (خصوصا در قمار نظامی-امنیتی اخیر) ابطال شود، هزینه‌های ناشی از تبدیل یک جنگ دوجانبه به نبردی مزمن و چندجانبه را چه کسی پرداخت خواهد کرد؟! 🔶 گذشت زمان به سود کیست؟ سوال مهم دیگر، معطوف به مولفه‌ای مهم تحت عنوان "گذشت زمان" است. رسانه‌های غربی اذعان کرده‌اند که در حال حاضر، ولادیمیر پوتین با اعتماد به نفس تصور می‌کند که گذشت زمان به سود اوست. گسترش دامنه تصرفات روس‌ها در منطقه دونباس و متعاقبا، تسلط آنها بر بخش مهمی از جبهه کورفسک (محل نبرد مسکو و کی‌یف در خاک روسیه)، چنین باوری را در کاخ کرملین تقویت کرده است. در چنین شرایطی منتقدان رویکرد کنونی مثلث پاریس-واشنگتن -لندن این دغدغه مهم را مطرح می‌سازند که اساسا آنها بر چه اساسی دست به چنین ریسک بزرگی زده‌اند؟ 🔶 از صلح حداقلی تا جنگ حداکثری گزاره‌هایی که این روز‌ها در میان تحلیلگران غربی دست به دست می‌شود، در فاصله و بازه‌ای میان صلح حداقلی و جنگ حداکثری تعریف شده است: قطعا حتی اگر ترامپ در راس معادلات سیاسی واشنگتن قرار گیرد و به قول خود، معامله‌ای را جهت پایان دادن به جنگ میان پوتین و زلنسکی شکل دهد، این صلح و آتش‌بس شکننده (حداقلی) خواهد بود. شواهد میدانی و فرامتنی نشان می‌دهد که ما با یک صلح فراگیر، حداکثری و تضمین شده در جنگ اوکراین مواجه نخواهیم بود. در مقابل، اگر جنگ میان روسیه و اوکراین ادامه پیدا کند، ماهیت این نبرد راهبردی، حداکثری و پیش‌بینی‌ناپذیر خواهد بود. مانور عناصر غافلگیرکننده و ناگهانی در این آوردگاه، کاملا قابل حدس است. بنابراین، ما با جنگی حداکثری (گسترده‌تر از وضعیت کنونی) مواجه خواهیم بود. تحقق گزینه‌های میانی در این معادله چند مجهولی تقریبا ناممکن است. بستر جنگ در قالب و چارچوبی تعریف شده که امکان تحقق راهکار‌های میانی را تا حدود زیادی دشوار می‌سازد. روسیه توانایی خود را برای جنگ، از جمله جنگ فرسایشی، حفظ کرده است و در برخی زمینه‌ها حتی آن را افزایش داده است. در مقابل، زلنسکی در کسوت سیاستمداری مستقل در این معادله ایفای نقش نمی‌کند و حیات وی، کاملا وابسته به استراتژی‌ها و تاکتیک‌هایی است که ناتو و در راس آن آمریکا در قبال صحنه نبرد تعریف می‌کند. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای فخرالدین اسدی؛ تحلیلگر 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #روسیه #جنگ_اوکراین #آتش_بس #آمریکا ✅ سرگیجه بی‌پایان زلنسکی 🔰 قسمت اول 🔶 رئیس‌جمهور اوکراین در پاره‌خطی که به دو نقطه "دیپلماسی" و "جنگ" ختم می‌شود، سردرگم باقی مانده است! ترامپ قرار است بیستم ژانویه رسما در مسند قدرت قرار گیرد و این قطعا خبر خوبی برای زلنسکی محسوب نمی‌شود. اظهارات اخیر رئیس‌جمهور غربگرای اوکراین نشان می‌دهد که او نه تنها در آینده‌نگاری صحنه جنگ، بلکه در درک و توصیف آنچه اخیرا در متن و فرامتن میدان جنگ می‌گذرد نیز عاجز و ناتوان مانده است. ولودیمیر زلنسکی می‌گوید که ارتش اوکراین به یکی از قدرتمندترین نیرو‌های نظامی جهان تبدیل شده است، ارتشی که با کمک میلیون‌ها یورو و دلار متحدان غربی و کمک‌های نظامی آنان قادر به ایستادگی در برابر ارتش روسیه بوده است. زلنسکی در عین حال مدعی شده که امیدوار است جنگ کشورش با روسیه در سال جدید ۲۰۲۵ میلادی با توسل به راه‌حل‌های دیپلماتیک به پایان برسد! 🔶 زلنسکی تا چه اندازه‌ای میدان‌دار است؟! نخستین سوالی که زلنسکی اساسا از پاسخدهی به آن طفره می‌رود، معطوف به قدرت تاثیرگذاری وی بر صحنه پایانی (پایان جنگ) در اوکراین است. بدون شک رئیس جمهور اوکراین در این معادله، کمترین محلی از اعراب ندارد! به عبارتی گویاتر، اساسا زلنسکی اختیار و حتی قدرتی حداقلی جهت ارائه طرح آتش بس یا تغییر در توافق پشت پرده صورت گرفته میان ترامپ و پوتین ندارد! حتی در این معادله، حامیان اروپایی زلنسکی در ناتو که وی را در خصوص تشدید حملات به عمق راهبردی خاک روسیه ترغیب می‌کنند، قدرت صیانت از کی یف را در صورت صدور فرمان آتش بس مطلق از آن سوی آتلانتیک (آمریکا) ندارند. در اینجا، زلنسکی صرفا باید نقش خود را به مثابه یک "قربانی"درست ایفا کند و بس! 🔶 رئیس‌جمهور اوکراین از دیپلماسی و اصالت آن برای پایان دادن به جنگ سخن گفته است. در غین حال زلنسکی از جزییات راه حل دیپلماتیک مد نظر خود در دستیابی به صلح و پایان دادن به جنگ با روسیه پرده برنداشته و مشخص نکرده که برای نیل به این هدف کی‌یف حاضر به دادن چه امتیازاتی به مسکو است. روسیه می‌گوید پیش شرط آغاز مذاکرات برای دستیابی به آتش‌بس و صلح به رسمیت شناختن حاکمیت مسکو بر مناطقی از اوکراین از جمله دونتسک و شبه جزیره کریمه است که در تصرف خود دارد. روسیه، کریمه اوکراین را پس از برگزاری رفراندومی در سال ۲۰۱۴ میلادی، ضمیمه خاک خود کرد. اوکراین هم می‌گوید پیش شرط کی‌یف برای دستیابی به صلح، عقب‌نشینی روسیه از مناطقی است که روس‌ها به اشغال خود درآورده‌اند. نکته اساسی اینکه پس از گذشت چند ماه از جنگ اوکراین، میز مذاکرات دیپلماتیک میان مسکو و کی یف در حال چینش بود، اما آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه به زلنسکی دستور دادند به جای استمرار مذاکرات و رسیدن به راه حلی دوجانبه با مسکو، بر روی صحنه جنگ متمرکز شود! بنابراین، زلنسکی نمی‌تواند نقش خود را در برهم زدن روند مذاکره با روس‌ها نادیده انگارد! 🔶 کمک‌هایی که دیگر کفاف نمی‌دهد! اوکراین در حالی که جنگ با روسیه وارد سومین سال خود می‌شود تقریباً ۱۲۰ میلیارد یورو کمک نظامی دریافت کرده است که بیشتر از طرف متحدان غربی کی‌یف بوده است. چهل و یک درصد از این کمک‌ها را ایالات متحده آمریکا کرده است. آلمان، دانمارک، بریتانیا و هلند نیز جزو پنج کشوری هستند که بیشترین کمک مالی و نظامی را به کی‌یف کرده‌اند. زلنسکی می‌گوید که اوکراین در تولید تسلیحات از جمله موشک، پهپاد و نیز سیستم‌های جنگ الکترونیکی پیشرفت‌های شایانی داشته است. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای فخرالدین اسدی 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #روسیه #جنگ_اوکراین #آتش_بس #آمریکا ✅ سرگیجه بی‌پایان زلنسکی 🔰 قسمت دوم 🔶 با این حال، ترامپ قصد ندارد این کمک‌ها را ادامه دهد و فراتر از آن، تزریق و پمپاژ میلیارد‌ها دلار پول از سوی غرب به کی یف، نتوانسته منجر به تغییر موازنه نبرد در منطقه دونباس (منطقه اصلی محل منازعه روسیه و اوکراین) شود. خرسون، ژاپورژیا، دونتسک و لوهانسک جملگی تبدیل به نقاط مهم در معادله آتش بس شده اند. 🔶 جملات قابل تامل زلنسکی زلنسکی می‌گوید که بدنبال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات آمریکا، گفتگوی تلفنی‌اش با رئیس‌جمهوری منتخب «سازنده» بوده است و مطمئن است که با ورود ترامپ به کاخ سفید در ماه ژانویه جنگ «زودتر» پایان خواهد یافت. با این حال، اخیرا رئیس جمهور اوکراین نتوانسته خشم خود را از ترامپ و همراهان وی در حزب جمهوریخواه کنترل کند! او (زلنسکی) در تازه‌ترین مواضع خود به مقامات آمریکایی هشدار داده که یک جنگ سه ساله نمی‌تواند با نشستن بر سر میز مذاکره و امضای یک قرارداد (قراردادی که کی یف نیز در تنظیم آن نقشی ندارد) پایان یابد. 🔶 منظور زلنسکی، آن است که ترامپ از وی خواسته در ازای الحاق بخشی از خاک کشورش به روسیه، جنگ را پایان دهد. این همان ایده و گزاره‌ای بود که هنری کسینجر استراتژیست مشهور آمریکایی قبل از مرگ، بر روی آن تاکید کرده بود. کسینجر نیز معتقد بود اوکراین باید بخشی از خاک خود را به روس‌ها داده و در ازای آن، از روسیه بخواهد به جنگ پایان دهد. با این حال، دولت بایدن اساسا اعتقادی به این استراتژی نداشت و مداخله گرایی حداکثری در محیط پیرامونی روسیه را با هیچ گزینه دیگری (از جمله حل دیپلماتیک منازعه اوکراین) جایگزین نکرد! 🔶 این بازی به نفع زلنسکی نیست! ترامپ مدتهاست که منتقد کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین بوده است. رویکرد او در قبال جنگ اوکراین سؤالاتی بنیادین را مطرح کرده است، از جمله این که آیا حمایت واشنگتن از کی‌یف پس از آغاز ریاست جمهوری ترامپ همچنان به قوت خود باقی خواهد بود و ادامه خواهد داشت یا خیر. رویکرد هفته‌های اخیر ترامپ نشان می‌دهد پاسخ این سوال هر چه باشد، به سود منافع اوکراین و زلنسکی نیست. ایالات متحده آمریکا بزرگترین تامین کننده تسلیحات اوکراین است. به گزارش «موسسه اقتصاد جهانی کیل» واشنگتن تا پایان ماه ژوئن گذشته، بسته‌های نظامی به ارزش بیش از ۵۵ میلیارد دلار را یا به کی‌یف تحویل داده یا متعهد به تحویل و پرداخت آن شده است. دونالد ترامپ بار‌ها در کمپین‌های انتخاباتی خود، بدون پرداختن به جزئیات و چگونگی طرح خود، بار‌ها گفته بود که «در عرض یک روز» به جنگ اوکراین پایان خواهد داد. منظور وی نیز ازپایان دادن یکروزه به جنگ نیز مشخص است! در این معادله، زلنسکی قطعا نقشی به جز یک امضا کننده پیمان نهایی آتش بس نخواهد داشت. رئیس جمهور اوکراین دقیقا زمانی شکست خورد که تصمیم گرفت به عنوان مهره بازی ناتو وارد معادلات حوزه روابط بین الملل شود و به زمین جنگ غرب و روسیه تبدیل شود.... 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای فخرالدین اسدی 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #جنگ_اوکراین #آمریکا #ناتو ✅ اروپا، قربانی آمریکا 🔶 در حالی جنگ اوکراین وارد سال سوم خود می شود که بزرگترین حامی اروپا و اوکراین، حالا تصمیم جدیدی گرفته است: بی خیال اوکراین! بی خیال ناتو! دونالد ترامپ از همان روزهای انتخاباتی این ساز را کوک کرد که جنگ اوکراین ربطی به آمریکا ندارد و صرفا هزینه جائی می شود که برای این کشور آورده مالی نخواهد داشت. ضمنا پوتین هم آنچنان که رسانه های لیبرال و جهانشی (گلوبال) می گویند رهبر بدی نیست و میشه تفاهم کرد. 🔶 در سوی دیگر، ترامپ به توسعه سرزمینی می اندیشد و بعد از گفتگوی تلفنی یک ساعته با همتای دانمارکی خود، همچنان اصرار دارد که گرینلند برای او باشد: یا مبادله بزرگ یا جنگ! اروپائی ها متوجه شدند که آمریکا توانسته آنها را در سه سال اخیر قیچی کند، و لبه های تیز قیچی هر روز بیشتر از قبل بدنهای نحیف اروپا را برش میزند. اگر اروپا اوکراین را میخواهد باید از گرینلند چشم پوشی کند وگرنه هر دو را به زور از دست خواهد داد. 🔶 اتحادیه اروپا بدون ناتو قدرت نظامی ندارد، و قلب ناتو در دستان آمریکا است. بعد از جنگ جهانی دوم، اروپای ورشکسته در آغوش ایالات متحده بزرگ شد و در بخش اقتصادی و نظامی همچنان آن کودک که امروز به سنین جوانی رسیده از سینه های واشنگتن می نوشد. جریان های راست و چپ اروپائی در سه دهه اخیر بارها از استقلال فرهنگی و سیاسی از آمریکا داد سخن دادند ،ولی حالا در حوزه های اقتصادی و نظامی گرفتار شدند. 🔶 بزرگترین مانع اروپائی برای سیطره آمریکا بر این قاره سبز دولت المان بود که در طی جنگ اوکراین وابستگی و نزدیکی بیشتری به آمریکا نشان داده است. فعلا اروپا مجبور است به آمریکا باج بدهد چون روسیه خطرناک تر است. ساخت «اتحادیه اروپا» تلاشی بود تا اروپائی ها در برابر تهدیدات آمریکا خودی نشان دهند. ولی در طراحی آمریکائی، ابر رویای اروپا خیلی زود پراکنده شد. همه چیز برگشت به نقطه سر خط. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای مجید بهستانی 🆔 @tahlil_shjr

#دشمن_شناسی #جنگ_اوکراین #آمریکا #استکبار ✅ همان همیشگی 🔶 ترامپ اعلام کرد:‌ «اوکراین کشوری با غنی‌ترین و بی‌نظیرترین منابع معدنی است. برای اینکه آمریکا به کمک‌های خود به اوکراین ادامه دهد و منابع مالی را برای این کشور تامین کند، کی‌یف هم باید یکسری تضمین‌هایی ارائه کند. ما به دنبال توافقی با اوکراین هستیم که بر اساس آن، آن‌ها هم بتوانند به ما چیزی در ازای کمک‌هایمان بدهند.» رئیس جمهور آمریکا چشم طمع به تصرف دیگر کشورها هم دارد و گویا به فکر کشورگشایی به شکلی نوین افتاده است. ترامپ گفته است که بسیاری از کانادایی‌ها می‌خواهند کانادا به ایالت پنجاه‌ویکم آمریکا تبدیل شود. به این شکل در مالیات و حفاظت نظامی مقدار زیادی صرفه‌جویی خواهند کرد. باید توجه داشت کانادا بزرگترین تولید کننده نفت وارداتی آمریکا است. ترامپ می‌گوید: «دانمارک باید برای محافظت از جهان آزاد، در برابر کشتی‌های روسیه و چین، گرینلند را به آمریکا ملحق کند.» گرینلند علاوه بر موقعیت استراتژیک دارای ذخایر معدنی غنی از جمله فلزات کمیاب و عناصر خاکی کمیاب برای تولیدات حیاتی دفاعی و الکترونیکی می‌باشد. ترامپ مدعی شد پاناما را دوباره تحت کنترل آمریکا قرار خواهم داد، چون این آبراهه اهمیت فوق‌العاده‌ای برای امنیت ملی آمریکا دارد. کانال پاناما یک آبراه است که دریای کارائیب را به اقیانوس آرام متصل می‌کند و باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه‌های حمل و نقل کالا می شود. ترامپ در آخرین طمع ورزی خود اعلام کرده است که مردم غزه باید این منطقه را ترک کنند. او می‌گوید که غزه را نمی‌خریم بلکه آن را تصاحب و به درستی اداره خواهیم کرد. این قلدرمآبی ترامپ نشان می‌دهد سیاست استکباری و استعماری آمریکا همچنان با شدت و قدرت ادامه دارد و نگاه خوش‌بینانه به آمریکا در قالب مذاکره و برقراری روابط متوازن و عادلانه سرابی بیش نیست. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای مصطفی‌ علیجان‌زاده 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #آمریکا #جنگ_اوکراین ✅ واقعیات خفت بار جنگ برای اوکراین 1⃣ زلنسکی که قمار خطرناکی را با حمایت اروپا و آمریکا آغاز کرد، امروز خود را در بدترین شرایط می‌بیند؛ در حالی که به نیابت از آمریکا با روسیه وارد جنگ شد، ترامپ او را در ریاض دیکتاتور خطاب کرد و این تنها دردآور نیست، بلکه راه بی‌بازگشتی است که عاقبت به اصطلاح یادگاری نوشتن بر دیوار آمریکاست. 2⃣ جنگ باعث شده تا بیش از ۱۰ میلیون اوکراینی در اروپا آواره شوند و تبدیل به نیروی کار ارزان قیمت برای اروپا شوند. 3⃣ دولت اوکراین مدعی است در این جنگ ۴۵ هزار کشته داشته‌اند، در صورتی که منابع غربی بیش از ۶۵ هزار نفر و منابع واقعی‌تر تا ۲۰۰ هزار کشته که بیشتر آن‌ها جوان هم بوده‌اند را قید کرده‌اند. 4⃣ اوکراین در بحث تمامیت ارضی هرگز به وضع گذشته بر نمی‌گردد. از یک سو آمریکا هم اذعان دارد تا اوکراین بخش‌های مهم و بزرگی که از دست داده است را کلاً بی‌خیال شود و این تازه یک طرف ماجراست، چون علاوه بر تمامیت ارضی، استقلال سیاسی این کشور زین پس آرزویی دست نیافتنی خواهد بود؛ چرا که منطقه دعوا و مصالحه‌ی روسیه و آمریکا خواهد ماند. 5⃣ تسلط کامل آمریکا بر این کشور نیز داستان دیگری دارد. ترامپ اعلام کرد که ۵۰ درصد از معادن غنی و کمیاب این کشور می‌بایست در اختیار آمریکا قرار گیرد، و این صرفاً بعد اعلامی استعمار آمریکا است. و قطعاً در عرصه‌های مختلف این استثمار ادامه خواهد داشت. (این مورد را ما در ایران بعد از کودتای ۲۸ مرداد تجربه کرده‌ایم، از کنسرسیوم نفتی تا حضور ۶۰ هزار نظامی با حقوق بالا و... ) 6⃣ بخش‌های مختلف کشور اوکراین به دلیل جنگ، امروز تبدیل به ویرانه شده و برای بازسازی نه آمریکا پای کار است و نه ظرفیت‌های اروپا پاسخ‌گو خواهد بود و لذا با اوکراینی مواجهه خواهیم بود که آثار جنگ تا سال‌ها در این کشور باقی می‌ماند. علاوه بر آن نابودی زیر ساخت‌های اقتصادی و زیربنایی باعث خواهد شد که اوکراین ده‌ها سال به عقب برگردد. 7⃣ مردم اوکراین علاوه بر این خسارات مادی، صدمات اجتماعی و روانی جنگ را تا سال‌ها و دهه‌ها با خود خواهند داشت؛ مردمی که با چشمان خود دیدند که چگونه یک دلقک و عروسک خیمه شب‌بازی آمریکا همه داشته‌های این کشور را نابود کرد. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای مصطفی برزکار 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #جنگ_اوکراین #آمریکا #مقاومت ✅ کدخدا بازی 🔶 قصه اکراین موضوع مهمی است برای فکر کردن. زلنسکی را خودشان حاکم کردند. جنگ با روسیه را هم خودشان راه انداختند. کل داستان هم به حیطه نفوذ ناتو و درگیری اش با گسترش قدرت شرق مربوط میشد. این جنگ را هم خودشان حیثیتی کردند، از تحریم های مکرر روسیه و بایکوت کردنش در حتی فضاهای هنری و ورزشی و .... اصلا کل ماجرای ناتو هم یعنی قدرت مهم نظامی غرب که راسش آمریکا است. این ها همه یعنی چی؟ یعنی بحث اکراین یک نقطه حیثیتی مهم برای غرب است. 🔶 آنقدر تحقیر شدن زلنسکی و ذلت خودش و ملتش به چشم آمد که تحقیر شدن خود آمریکا را فراموش کردیم. شما رفتار ترامپ را چطور ارزیابی میکنید؟ ترامپ اصلا تیپ آمریکایی پسند است، چطور حاضر میشود با روسیه رفاقت نشان دهد؟ چطور حاضر میشود ناتو را نفله کند؟ چطور حاضر میشود این نقطه کانونی حیثیتی را بی خیال شود؟ ترامپ مهم نیست، آن نکته ای که آمریکا را به این جمع بندی رسانده بسیار مهم است. واقعیت آن است که ماجرای آمریکا مثل پدری است که در خانه خود ضعیف شده و حرفش برو نیست. مثلا معتاد شده، کسی به حسابش نمی آورد. مجبور است گارد پدری بگیرد. دائم بگوید من بزرگ خانه ام. گاردی خنده دار. آمریکا ضعیف شده، اینکه مجبور شده پول های خود را به سمت داخل بکشد نشان دهنده ضعف او است، اینکه سیاست بر محور کشور به جای سیاست بر محور مدیریت دنیا را انتخاب کرده نشان دهنده ضعف او است، ورود ترامپ در همه جا برای باجگیری و زورگیری یا جمع کردن بساطش به دلیل نیاز جدی است که در داخل به لحاظ اقتصادی دارد. 🔶 این را همه متوجه شده اند و حالا برای همین است که مجبور شده این مسیر را با گارد گندگی و از موضع بالا پیش برود. مدل دست دادنش با مکرون را دیدید؟ خیلی مسخره ولی از بالا، میخواست بگوید موضع من بالا است، حتی سبک تحقیر زلنسکی مفلوک هم همینطور است برای پنهان کردن شکستها و تحقیرهای خود آمریکا است. آمریکا پیش از این هم قابل اعتماد نبود، الان پیش از هر زمان دیگری قابل اعتماد نیست، چون به هر جایی چنگ میزند خود را حفظ کند، آمریکا پیش از این هم جنگ با قدرتها برایش هزینه داشت امروز پیش از هر زمان دیگر جنگ برایش هزینه بر است. به قول معروف بیشتر لب و دهان است تا اقدام، ضربه ای اگر بزند ضربه ای نیست که بتواند امتدادش دهد، خصوصا با قدرتهایی که به راحتی جمع نمیشوند و از بین نمیروند مثل آنچه در خاورمیانه میبینیم. قدرت مقاومت. فقط و فقط گارد کدخدایی برایش باقی مانده که آنهم به مرور تبدیل به یک مضحکه خواهد شد. با این وصف سرعت حذف اسراییل از نقشه ها بسیار بالا خواهد بود. نگرانی نتانیاهو را از این منظر ببینید. او باید اثبات کند هنوز در منطقه به درد آمریکا میخورد. 🔶 صادق زیبا کلام در بین غربگراها معروف است که اندرونشان را بی پرده میگوید. در برنامه تلویزیونی همشهری از او پرسیده بودند تو جای زلنسکی بودی رابطه با آمریکا را ادامه میدادی؟ تا کجا ادامه میدادی؟ گفت از روسیه می پرسیدم چه وردی بلد بودی که ترامپ رام تو شد؟ پاسخ او ساده بود، "قدرت مستقل" قدرت مستقل است که اینها را رام میکند. دنیای جدید دنیای قدرت های مستقل جدید است. در این میان تنها قدرتی که ریشه در جان انسانها دارد قدرت مقاومت و ایران است. از همه قدرت ها نابودنشدنی تر است. خلاصه، دوران جذابی است. خیلی جذاب. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای علی مهدیان 🆔 @tahlil_shjr

#غرب_شناسی #جنگ_اوکراین #آمریکا #استعمار ✅ واقعیات خفت بار جنگ برای اوکراین 1⃣ زلنسکی که قمار خطرناکی را با حمایت اروپا و آمریکا آغاز کرد، امروز خود را در بدترین شرایط می‌بیند؛ در حالی که به نیابت از آمریکا با روسیه وارد جنگ شد، ترامپ او را در ریاض دیکتاتور خطاب کرد و این تنها دردآور نیست، بلکه راه بی‌بازگشتی است که عاقبت به اصطلاح یادگاری نوشتن بر دیوار آمریکاست. 2⃣ جنگ باعث شده تا بیش از ۱۰ میلیون اوکراینی در اروپا آواره شوند و تبدیل به نیروی کار ارزان قیمت برای اروپا شوند. 3⃣ دولت اوکراین مدعی است در این جنگ ۴۵ هزار کشته داشته‌اند، در صورتی که منابع غربی بیش از ۶۵ هزار نفر و منابع واقعی‌تر تا ۲۰۰ هزار کشته که بیشتر آن‌ها جوان هم بوده‌اند را قید کرده‌اند. 4⃣ اوکراین در بحث تمامیت ارضی هرگز به وضع گذشته بر نمی‌گردد. از یک سو آمریکا هم اذعان دارد تا اوکراین بخش‌های مهم و بزرگی که از دست داده است را کلاً بی‌خیال شود و این تازه یک طرف ماجراست، چون علاوه بر تمامیت ارضی، استقلال سیاسی این کشور زین پس آرزویی دست نیافتنی خواهد بود و چرا که منطقه دعوا و مصالحه‌ی روسیه و آمریکا خواهد ماند. 5⃣ تسلط کامل آمریکا بر این کشور نیز داستان دیگری دارد. ترامپ اعلام کرد که ۵۰ درصد از معادن غنی و کمیاب این کشور می‌بایست در اختیار آمریکا قرار گیرد، و این صرفاً بعد اعلامی استعمار آمریکا است. و قطعاً در عرصه‌های مختلف این استثمار ادامه خواهد داشت. (این مورد را ما در ایران بعد از کودتای ۲۸ مرداد تجربه کرده ایم، از کنسرسیوم نفتی تا حضور ۶۰ هزار نظامی با حقوق بالا و... ) 6⃣ بخش‌های مختلف کشور اوکراین به دلیل جنگ امروز تبدیل به ویرانه شده و برای بازسازی نه آمریکا پای کار است و نه ظرفیت‌های اروپا پاسخ‌گو خواهد بود و لذا با اوکراینی مواجهه خواهیم بود که آثار جنگ تا سال‌ها در این کشور باقی می‌ماند. علاوه بر آن نابودی زیر ساخت‌های اقتصادی و زیربنایی باعث خواهد شد که اوکراین ده‌ها سال به عقب برگردد. 7⃣ مردم اوکراین علاوه بر این خسارات مادی، صدمات اجتماعی و روانی جنگ را تا سال‌ها و دهه‌ها با خود خواهند داشت؛ مردمی که با چشمان خود دیدند که چگونه یک دلقک و عروسک خیمه شب‌بازی آمریکا همه داشته‌های این کشور را نابود کرد. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای مصطفی برزکار 🆔 @tahlil_shjr

#روابط_خارجی #روسیه #آمریکا #جنگ_اوکراین ✅ روابط تهران و مسکو به کدام سو می‌رود؟ 🔶 با نزدیک شدن به پایان جنگ اوکراین و کاهش تنش میان غرب و روسیه، گمانه‌ زنی‌ های زیادی درباره آینده روابط ایران و روسیه مطرح می‌شود. بسیاری از تحلیلگران با توجه به امضای معاهده مشترک بین دکتر پزشکیان و ولادیمیر پوتین نسبت به گسترش روابط در آینده‌ای نزدیک خوش‌بین هستند، برخی دیگر از کارشناسان نظر دیگری دارند و با توجه به رویکرد دولت ترامپ به روسیه، درباره آینده روابط تهران و مسکو اظهار نگرانی می‌کنند؛ بررسی سند همکاری مشترک ایران و روسیه و مقایسه آن با شرایط کنونی روابط آمریکا و روسیه می‌تواند چشم‌اندازی منطبق بر واقعیت را پیش روی ما قرار دهد. 🔶 نکته مهم و البته قابل تأمل این معاهده آن است که هیچ‌یک از دو کشور هیچ‌گونه الزام برای اجرای مفاد آن ندارند. به‌عبارت بهتر، این توافق به‌ویژه در حوزه‌های امنیتی و نظامی فاقد تعهد دو طرفه اجرایی است. دو کشور صرفاً متعهد شده‌اند که در صورت تهاجم به یکی از طرفین، با کشور متخاصم همکاری نکنند. این وضعیت چندان شبیه به یک اتحاد استراتژیک نیست. از سوی دیگر، هرچند ایران، به‌ویژه در سال نخست جنگ اوکراین، با روسیه همراهی داشت، اما در بعد اقتصادی نتوانست جایگزین شرکای پیشین روسیه، همچون ترکیه و امارات، شود و حجم مبادلات میان دو کشور چنان که انتظار می‌رفت افزایش چشم‌گیری نیافت و همچنان نیز در جایی مابین ۴ تا ۵ میلیارد دلار در حال نوسان است. 🔶 در نتیجه، احتمالاً روسیه نیز سطح انتظارات خود از ایران را کاهش داده است؛ بااین‌حال، نمی‌توان از تلاش‌های اخیر ایران برای ورود به بازارهای اوراسیا و یکپارچه‌سازی سیستم‌ بانکی دو کشور چشم‌پوشی کرد. این اقدامات اگرچه مثبت بوده‌اند، اما هنوز آورده‌ای مشترک و قابل‌توجه برای دو طرف نداشته‌اند. دیگر عامل مهم در آینده روابط ایران و روسیه، نقش کشورهایی مانند رژیم صهیونی، امارات و عربستان سعودی است. یکی از مطالبات ایران در رابطه با روسیه، تأمین و انتقال تجهیزات نظامی پیشرفته است؛ مسئله‌ای که به‌شدت موجب نگرانی کشورهای حوزه خلیج فارس و تل آویو شده است و طبیعتاً آنها از هر فرصتی و با استفاده از لابی‌های قدرتمند خود در مسکو برای جلوگیری از چنین تبادلاتی استفاده خواهند کرد. در این زمینه توجه به این نکته می‌تواند جالب توجه باشد؛ سال گذشته، در اوج جنگ اوکراین، روسیه و کره شمالی پیمانی سخت‌ و محکم برای دفاع مشترک در صورت حمله به یکی از طرفین امضا کردند. 🔶 بسیاری از کارشناسان پیش‌بینی می‌کردند که روسیه گام بعدی را در جهت امضای توافقی مشابه با ایران بردارد، اما این امر تاکنون محقق نشده است. شاید مهم‌ترین دلیل آن، سطح بالای تنش میان ایران، رژیم صهیونی و آمریکا بود. روسیه به‌وضوح تمایلی ندارد که در شرایطی که خطر درگیری مستقیم میان این کشورها بالاست، خود را زیر بار چنین تعهداتی ببرد. اکنون، با احتمال کاهش تخاصم میان روسیه و آمریکا، باید منتظر ماند و دید که ایران در برابر آمریکا و رژیم اشغالگر صهیونی چه سیاستی اتخاذ خواهد کرد؛ سیاستی که بی‌تردید تأثیر مستقیمی بر آینده روابط ایران و روسیه خواهد داشت. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای رضا صارمی 🆔 @tahlil_shjr