. 💡منافات‌نداشتن سیر و سلوک و فعالیت‌اجتماعی (۵) 🌱 از مجموع این حرف‌ها فهمیده میشود که سیر و سلوک و عرفان عملی بسیار لطیف و تَر و تازه است. #لطیف است یعنی با همه چیز جمع می‌شود، جز #حرام و #لغـو؛ بـا همه چیز جمع می‌شود جز #لهو و #بیهودگی؛ با همۀ امور صحیح و عقلانی در زندگی جمع می‌شود. بنابراین نباید عُرفا را در زندگی اجتماعی گروهی جدا از مردم دانست. آنان با مردم زندگی می‌کنند و در کنار ایشان‌اند. مثل مردم می‌خورند، می‌آشامند و معاشرت می‌کنند، ولی در جایی سیر میکنند که مردم شاید در آنجا سیر نکنند. 🌱 با مردم‌اند، اما از مردم نیستند: «كُنْ مَعَ النَّاسِ وَلا تَكُنْ مَعَهُمْ»؛ با مردم باش اما با آنها نباش. «مع» در اول روایت یعنی «فی» یعنی «کن فِى النّاسِ»؛ «مَعَ» دوم یعنی مثل؛ ولی مثلشان نباش. افکار و اخلاقت باید متعالی باشد، ولی در زندگی #عادی باش؛ چون تو هم آدمی و سالک آدم است. باید مثل بقیه باشد. این جنبۀ انسان و اجتماعی بودن، از معنویت سالک کم نمی‌کند. پیغمبر خدا و همۀ انبیا بشر بودند. 📖 منبع: برگی از دفتر سعادت، ص ۱۳۸ | حجت‌الاسلام‌ و المسلمین وزیری‌فرد #تربیتی #معنویت_اجتماعی 📲کانال تشکیلات توحیدی 🆔 @tashkilat_ir ▫️▫️▫️