eitaa logo
تاریخ تفکر تمدن
160 دنبال‌کننده
3.6هزار عکس
1.4هزار ویدیو
122 فایل
مطالب تاریخی، فرهنگی و اجتماعی آدرس کانال : @ttt1400 تبلیغ و تبادل نداریم. ارتباط با ادمین: @mohammaddostmr جیمیل : @gmail.com" rel="nofollow" target="_blank">mohammaddostmr@gmail.com کانال های دیگر ما: @sss1400 @ggg1400
مشاهده در ایتا
دانلود
📌آمار و اسامی اگرچه برخی منابع سعی کرده اند آماری از اسرا و کربلا ارائه کنند، اما گاهی دچار اشتباه شده اند. اما طبق شواهد تاریخی، افراد ذیل بازمانده کربلا هستند: ۱. امام علیه السلام؛ ۲. امام علیه السلام؛ ۳. عمر بن حسین بن علی بن ابی طالب؛ ۴. محمدبن حسین بن علی؛ ۵. زید بن حسن بن علی بن ابی طالب؛ ۶. عمرو بن حسن بن علی بن ابی طالب؛ ۷. محمدبن عمرو بن حسن بن علی بن ابی طالب؛ ۸. دو فرزند جعفر بن ابی طالب؛ ۹. عبدالله بن عباس بن علی؛ ۱۰. قاسم بن عبدالله بن جعفر؛ ۱۱. قاسم بن محمد بن جعفر؛ ۱۲. محمد اصغر بن عقیل؛ ۱۳. عقبه بن سمعان غلام رباب؛ ۱۴. غلام عبدالرحمان بن عبدربه؛ ۱۵. مسلم بن رباح، خادم امیرمومنان؛ ۱۶. علی بن عثمان مغربی؛ ۱۷. دختران : حضرت زینب، ، ام کلثوم و.... ۱۸. دختران امام : فاطمه و ؛ هم در شام به شهادت رسید؛ ۱۹. همسر امام حسین(ع)؛ ۲۰. ام محمد یا فاطمه دختر امام (ع)؛ ۲۱. خادمه های حضرت ؛ ۲۲. حسن بن حسن بن علی(حسن مثنی) نیز بود و در کوفه برای مداوا ماند و جزو اسرا نبود. ۲۳. همسر و فرزندان مسلم بن عقیل ۲۴. از آنجا که در زیارت نامه حضرت علی اکبر به صاحب اولاد بودن او اشاره شده است، احتمالا فرزندان و همسر او هم جزو اسرا بوده اند. 📚ر. ک. مقتل جامع سیدالشهدا علیه السلام، ج۲.
📌نتیجه حکومت و طبق گزارش مسعودی از مورخان مشهور: يكى از دوستان ما كه اهل علم بود مي گفت: در انجمنى در درباره ، ، و سخن مي گفتيم و سخنان اهل علم را ياد مي كرديم؛ جمعى از عامه مردم مي آمدند و سخنان ما را مي شنيدند. يكى از آنان كه از ديگران خردمندتر بود و ريش بزرگتری داشت، روزى به من گفت: چقدر در باره و معاويه و فلان و فلان حرف ميزنيد. گفتم: تو در اين باب چه نظر دارى؟ گفت: در باره كى؟ گفتم: در باره على چه ميگوئى؟ گفت: مگر او پدر نيست؟ گفتم: فاطمه كى بود؟ گفت: زن و دختر و خواهر معاويه بود. گفتم حكايت على چگونه بود؟ گفت: در جنگ با پيامبر كشته شد. 📚مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج2، ص33.
📌سندی اعترافی بر حقانیت اهل بیت ذكوان، غلام گويد: «معاويه گفت: مبادا بفهمم كه احدى اين دو كودك(امام و امام علیهم السلام) را فرزندان رسول خدا(ص) مى‏نامد، بگوييد: فرزندان (ع) مدتى پس از آن، معاويه من را امر كرد كه فرزندانش را به ترتيب شرافت بنويسم. پس فرزندان وى و فرزندان پسرانش را نوشتم و فرزندان دخترانش را رها كردم. نوشته را برايش آوردم، نگاهى به آن انداخت و گفت: واى بر تو! بزرگان فرزندانم را فراموش كرده‏اى؟ گفتم: كى؟ گفت: آيا فرزندان فلان دخترم فرزندانم نيستند؟ آيا فرزندان فلان دخترم فرزندانم به شمار نمى‏روند؟ گفتم: خدايا آيا فرزندان دخترانت فرزندان تو هستند، اما فرزندان (س) فرزند رسول خدا(ص) نيستند؟! گفت: تو را چه شده؟ خدا تو را بكشد! احدى اين سخن را از تو نشنود.» 📚على بن عيسی اربلّی، کشف الغمه في معرفة الأئمه،ج1، ص550.
📌گزارشی از اموی دختر امام (ع) گزارش اين يورش و غارت را چنين بيان كرده است‎: جمعيّت زيادي به خيمة ما وارد شدند... من دو از طلا در پاهايم داشتم، مردي در حالي كه مي‎كرد، آن دو خلخال را از پاهايم در مي‎آورد. گفتم: اي دشمن خدا، سبب گريه‎ات چيست؟ گفت: چگونه گريه نكنم كه دختر رسول‌خدا(ص) را مي‎كنم! گفتم: غارت نكن. گفت: [اگر من غارت نكنم] مي‎ترسم كسي ديگر بيايد وآن را بردارد. فاطمه گفت: هرچه در خيمه‎گاه بود، غارت كردند. 📚شيخ صدوق، الامالي، مجلس 31، ص 228 ـ 229؛ 📚ابن‌سعد، ترجمة‌الحسين و مقتله، فصلنامة تراثنا، شمارة10، ص 187 (به اختصار)؛ 📚حسینی موسوي حائری، تسلية المُجالس و زينة المَجالس، ج2، ص 324.
📌وضعیت در عصر امام حسن (ع) ابوبکر خوارزمی(م383ق) درباره وضعیت دوره امام عسکری(ع) مینویسد: ◀️آنان هر کسی را شیعه بدانند به می رسانند؛ ◀️هرکس نام پسرش را بگذارد، خونش را می ریزند. ◀️شاعر شیعه چون در مناقب وصی(علی) و معجزات نبی شعر بگوید، زبانش را می برند و دیوانش را پاره می کنند. ◀️عباسیان در صورتی به کسی بخشش می نمودند که به آل أبی طالب گوید. ◀️علویان را از یک وعده خوراک منع می کنند. یک جرعه آب را از اولاد (س) دریغ می دارند. ◀️یکی شمشیر خود را گرو می گذارد و دیگری پیراهنش را میفروشد. در چنین فضایی امام حسن عسکری(ع) از طریق سازمان و با بیان اوصاف و توجه دادن آنان به اعتقادات، میراث مکتوب امامیه و جان شیعیان را حفظ کرد. 📚ابوبکر خوارزمی، الرسائل، ص129- 130.
📌 روایات ولادت در کعبه حاکم نیشابوری از علما و محدثین اهل سنت می‌نویسد: فَقَدْ تَوَاتَرَتِ الْأَخْبَارِ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ أَسَدٍ وَلَدَتْ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ كَرَّمَ اللَّهُ وَجْهَهُ فِي جَوْفِ الْكَعْبَةِ. به و شهرت رسیده است که بنت اسد، علی کرم الله وجهه را در خانه کعبه به دنیا آورد. 📚حاکم نیشابوری، المستدرک على الصحیحین، ج۳، ص ۵۵۰
📌نتیجه حکومت و طبق گزارش مسعودی از مورخان مشهور: يكى از دوستان ما كه اهل علم بود مي گفت: در انجمنى در درباره ، ، و سخن مي گفتيم و سخنان اهل علم را ياد مي كرديم؛ جمعى از عامه مردم مي آمدند و سخنان ما را مي شنيدند. يكى از آنان كه از ديگران خردمندتر بود و ريش بزرگتری داشت، روزى به من گفت: چقدر در باره و معاويه و فلان و فلان حرف ميزنيد. گفتم: تو در اين باب چه نظر دارى؟ گفت: در باره كى؟ گفتم: در باره على چه ميگوئى؟ گفت: مگر او پدر نيست؟ گفتم: فاطمه كى بود؟ گفت: زن و دختر و خواهر معاويه بود. گفتم حكايت على چگونه بود؟ گفت: در جنگ با پيامبر كشته شد. 📚مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج2، ص33.
📌نتیجه حکومت و طبق گزارش مسعودی از مورخان مشهور: يكى از دوستان ما كه اهل علم بود مي گفت: در انجمنى در درباره ، ، و سخن مي گفتيم و سخنان اهل علم را ياد مي كرديم؛ جمعى از عامه مردم مي آمدند و سخنان ما را مي شنيدند. يكى از آنان كه از ديگران خردمندتر بود و ريش بزرگتری داشت، روزى به من گفت: چقدر در باره و معاويه و فلان و فلان حرف ميزنيد. گفتم: تو در اين باب چه نظر دارى؟ گفت: در باره كى؟ گفتم: در باره على چه ميگوئى؟ گفت: مگر او پدر نيست؟ گفتم: فاطمه كى بود؟ گفت: زن و دختر و خواهر معاويه بود. گفتم حكايت على چگونه بود؟ گفت: در جنگ با پيامبر كشته شد. 📚مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج2، ص33.
📌گزارشی از اموی دختر امام (ع) گزارش اين يورش و غارت را چنين بيان كرده است‎: جمعيّت زيادي به خيمة ما وارد شدند... من دو از طلا در پاهايم داشتم، مردي در حالي كه مي‎كرد، آن دو خلخال را از پاهايم در مي‎آورد. گفتم: اي دشمن خدا، سبب گريه‎ات چيست؟ گفت: چگونه گريه نكنم كه دختر رسول‌خدا(ص) را مي‎كنم! گفتم: غارت نكن. گفت: [اگر من غارت نكنم] مي‎ترسم كسي ديگر بيايد وآن را بردارد. فاطمه گفت: هرچه در خيمه‎گاه بود، غارت كردند. 📚شيخ صدوق، الامالي، مجلس 31، ص 228 ـ 229؛ 📚ابن‌سعد، ترجمة‌الحسين و مقتله، فصلنامة تراثنا، شمارة10، ص 187 (به اختصار)؛ 📚حسینی موسوي حائری، تسلية المُجالس و زينة المَجالس، ج2، ص 324.
📌 نتیجه حکومت ظلم، و است. هنگامی که اسرا و سرهای را به بردند، لعنت الله علیه، با که در دستش بود، ساعتی بر و دندان امام (ع) میزد. به وی اعتراض کرد و گفت: به خدای یکتا سوگند، رسول خدا(ص) لب های حسین(ع) را می بوسید. آنگاه زید گریه اش گرفت و بیرون رفت و با خودش می گفت: ابن زیاد است و او هم مردم را به بردگی گرفته است. شما ای مردم عرب، از این پس همگی برده اید. پسر (س) را کشتید و پسر را به پذیرفتید. او نیکان شما را می کشد و بدان شما را به می گیرد. شما تن به دادید. 📚طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۵۶؛ 📚خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۴۵؛ 📚بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۱۲.
📌آمار و اسامی اگرچه برخی منابع سعی کرده اند آماری از اسرا و کربلا ارائه کنند، اما گاهی دچار اشتباه شده اند. اما طبق شواهد تاریخی، افراد ذیل بازمانده کربلا هستند: ۱. امام علیه السلام؛ ۲. امام علیه السلام؛ ۳. عمر بن حسین بن علی بن ابی طالب؛ ۴. محمدبن حسین بن علی؛ ۵. زید بن حسن بن علی بن ابی طالب؛ ۶. عمرو بن حسن بن علی بن ابی طالب؛ ۷. محمدبن عمرو بن حسن بن علی بن ابی طالب؛ ۸. دو فرزند جعفر بن ابی طالب؛ ۹. عبدالله بن عباس بن علی؛ ۱۰. قاسم بن عبدالله بن جعفر؛ ۱۱. قاسم بن محمد بن جعفر؛ ۱۲. محمد اصغر بن عقیل؛ ۱۳. عقبه بن سمعان غلام رباب؛ ۱۴. غلام عبدالرحمان بن عبدربه؛ ۱۵. مسلم بن رباح، خادم امیرمومنان؛ ۱۶. علی بن عثمان مغربی؛ ۱۷. دختران : حضرت زینب، ، ام کلثوم و.... ۱۸. دختران امام : فاطمه و ؛ هم در شام به شهادت رسید؛ ۱۹. همسر امام حسین(ع)؛ ۲۰. ام محمد یا فاطمه دختر امام (ع)؛ ۲۱. خادمه های حضرت ؛ 📚ر. ک. مقتل جامع سیدالشهدا علیه السلام، ج۲. در کتاب مقتل برخی اسامی فراموش شده است: حسن بن حسن بن علی(حسن مثنی) نیز بود و در کوفه برای مداوا ماند و جزو اسرا نبود. همسر و فرزندان مسلم بن عقیل نیز از اسرا هستند. از آنجا که در زیارت نامه حضرت علی اکبر به صاحب اولاد بودن او اشاره شده است، به احتمال فرزندان و همسر او هم جزو اسرا بوده اند.
📌 روایات ولادت در کعبه حاکم نیشابوری از علما و محدثین اهل سنت می‌نویسد: فَقَدْ تَوَاتَرَتِ الْأَخْبَارِ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ أَسَدٍ وَلَدَتْ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ كَرَّمَ اللَّهُ وَجْهَهُ فِي جَوْفِ الْكَعْبَةِ. به و شهرت رسیده است که بنت اسد، علی کرم الله وجهه را در خانه کعبه به دنیا آورد. 📚حاکم نیشابوری، المستدرک على الصحیحین، ج۳، ص ۵۵۰