‌ ‌ 🔰 پیشنهاد بنده به دوستان این است که اگر بحث "زبان و فرم و محتوا" را می‌خواهند جدی تر دنبال کنند صوت‌های زیر را گوش بدهند: ‌ ‌

‌ ‌ ‌ ➕ بحث زبان: https://eitaa.com/sr_fatemy/334 ➕ بحث زبان کتاب هنر و حقیقت (چند جلسه): https://eitaa.com/sr_fatemy/590 و https://eitaa.com/sr_fatemy/597 و https://eitaa.com/sr_fatemy/621 ➕ بحث زبان: https://eitaa.com/sr_fatemy/394 ➕ بحث زبان و مرگ: https://eitaa.com/sr_fatemy/447 ➕ بحث زبان و منطق: https://eitaa.com/sr_fatemy/527 ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ هفت صوت بالا برای عموم دوستان مفید و قابل استفاده است. اگر به دنبال مباحث زبان در اندیشه هایدگر هستید (که به دلیل عمق بحث، فهمش مشکل و بعضا از حوصله عموم خارج است) صوت‌های زیر را گوش بدید: ‌ ‌

‌ ‌ ‌ بحث زبان و شعر (هایدگر): https://eitaa.com/sr_fatemy/499 و https://eitaa.com/sr_fatemy/500 و https://eitaa.com/sr_fatemy/628 و https://eitaa.com/sr_fatemy/629 و https://eitaa.com/sr_fatemy/630 و https://eitaa.com/sr_fatemy/631 بحث مقاله زبان (هایدگر): https://eitaa.com/sr_fatemy/521 و https://eitaa.com/sr_fatemy/522 و https://eitaa.com/sr_fatemy/523 و https://eitaa.com/sr_fatemy/524 و https://eitaa.com/sr_fatemy/588 و https://eitaa.com/sr_fatemy/589 و https://eitaa.com/sr_fatemy/598 و https://eitaa.com/sr_fatemy/609 و https://eitaa.com/sr_fatemy/619 ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔰 درباره بحث فرم و محتوا صوت‌های زیر را پیشنهاد می‌کنم: ‌ ‌

‌ ‌ ‌ ➕ درباره فرم: https://eitaa.com/sr_fatemy/246 ➕ تفاوت فرم و قالب: https://eitaa.com/sr_fatemy/247 ➕ فرم در عالم هیچکاک: https://eitaa.com/sr_fatemy/251 ➕ فرم و ظاهر و باطن: https://eitaa.com/sr_fatemy/253 ➕ درآمدی بر نقد فیلم (دو جلسه): https://eitaa.com/sr_fatemy/254 و https://eitaa.com/sr_fatemy/255 ‌ ‌ ‌ ‌

#درد_دل 🔸 از یک سال پیش تاکنون که دغدغه فهم سخن دکتر داوری در وجودم شکل گرفت، حدودا پانزده‌تا از کتاب‌های ایشان را مطالعه کردم و ساعت‌های زیادی هم صرف مباحثه و گفتگو با افرادی شد که عمری در مطالعه آثار ایشان گذرانده‌اند... 🔹 این حجم از وقتی که برای آثار دکتر داوری گذاشتم این خیال را در من تقویت کرده بود که تقریبا کلیت حرف و دغدغه این فیلسوف را درک کرده‌ام؛ شاید هم تا حدودی همین‌طور بوده است ولی دیروز که در جلسه پنجم متن‌خوانی کتاب "بلای بی‌تاریخی و جهان بی‌آینده" شرکت کردم فهمیدم گرفتار نگاه ایدئولوژیک بوده‌ام. 🔸 فهم اخلاقی_کلامی_اجتماعی از سخن داوری امر شایعی است که رهایی از آن برای ساکنین عالم توسعه نیافتگی و سوداگران نیهیلیسم، امری به غایت مشکل است زیرا حرف از "تاریخ" و "عالم" است. 🔹 وقتی سراسر وجودت را نیهیلیسم گرفته است یا به بیان دیگر اصلا در توسعه نیافتگی، "بی‌وجود" شده‌ای باید هم نگاهت به سخن متفکر زمانه که انگشت اشاره‌اش به این "بی‌تاریخی" است، خالی از سوداگری و نگاه ایدئولوژیک نباشد. بدون تعارف می‌گویم که احساس شکست می‌کنم. 🔸 شاید روز اولی که کتاب‌های دکتر داوری را به دست می‌گرفتم _و می‌خواندم و حقیقتا هم لذت می‌بردم_ برایم سخت بود که تصور کنم بعد از یک‌سال مطالعه و مباحثه و گفتگو با اساتید و رفقا و... در فهم و درکش انگشت حیرت به دهان بگیرم! 🔹 طعم شکست تلخ است و قبول آن تلخ‌تر و ممکن است گاهی به ناامیدی بينجامد، اما چاره چیست؟ آیا راه را اشتباه آمده‌ام که به بن‌بست رسیده‌ام؟ 🔸 من که غیر از مطالعه و گفتگو کار دیگری بلد نبودم و اساتید و رفقا هم که ظاهرا همین مسیر را رفته‌اند! 🔹در وهله اول گفتم شاید از "هوش بالا" بی‌بهره‌ام و آن‌ها که فهمیده‌اند باهوشند! اما بعد دیدم این همان جواب ساده و دم‌دستی است که مساله را می‌پوشاند. من که به لطف خدا در دروس حوزه، از پس فهم کتاب‌های سختی مثل کفایه الاصول مرحوم آخوند خراسانی بر می‌آمدم الان چطور می‌توانم مساله را با پذیرش این جواب مخفی کنم؟ 🔸 شاید مشکل این بوده است که عمق و عظمت مساله را نادیده گرفته بودم. مگر شوخی است؟ خود داوری می‌گوید: "من چهل سال است که در بازی وجود، حیرانِ سبب‌سازی و سبب‌سوزی‌ام..." حالا این متفکر فیلسوف دارد از آن ساحت برای ما سخن می‌گوید و تا وقتی نتوانی عظمت مساله‌اش را درک کنی، یک سال که سهل است صد سال هم مطالعه کنی در فهمش شکست می‌خوری و نتیجه‌اش این می‌شود که یا خودت را متهم به بی‌هوشی میکنی و یا داوری را یاوه‌گو و پریشان‌خاطر می‌نامی. 🔹 اینکه عظمت مساله داوری را نادیده می‌گیریم به "بی‌فکری" تاریخ ما بر می‌گردد که در آن سکنی گزیده‌ایم و با سوداگری خوشیم و این ربطی به هوش و استعداد افراد ندارد. 🔸 سال قبل که استاد عزیزی چندساعت از وقتش را در روز برای تبیین فلسفه هایدگر به ما اختصاص داده بود، برایمان از نیهیلیسم می‌گفت و اینکه چطور "حقیقت" به "ارزش" بدل شد و ارزش‌ها هم بی‌ارزش شدند... اکنون فهم عمیق‌تری از این غلبه سودای سود و زیان در عالم ما، نصیب شد. ر✍🏻 alirooholamin (۲۶ مرداد ۱۴۰۲) 🔺 @varastgi ๛ وارَستِگی ‌ ‌ ‌ ‌

#برش_کوتاه 🎥 اخلاق و تجدد 🎙 دکتر داوری اردکانی ⏱ سه دقیقه 🔺 @varastgi ๛ وارَستِگی @gharare_andishe

#بازهم_باید_رفت... ✍🏻 مرقومه استاد طاهرزاده ذیل یادداشت بالا: باسمه تعالی سلام علیکم آنچه را در این کلمات متذکر هستید، بیش از این حرف‌ها است و باز هم باید رفت. مسلّماً نسبتی در پیش است که نه در آن نسبت می‌توان از آقای دکتر داوری و آقای مارتین هایدگر عبور کرد و نه از جناب ملاصدرا. نسبتی که در منظر خود تقدیری به ظهور می‌آید که در آن قامت بلندِ حضرت روح الله «رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» است در حال اشاره به آخرین شریعت برای آخرین انسان. و این یعنی باید به نسبتی که در پیش است اندیشید، که قابل توصیف نیست. موفق باشید... ‌ ‌

‌ ‌ 🎙 حجت‌الاسلام نجات بخش: 🔸 اگر در این جهان امکانِ نافرمانی وجود دارد و بشر نیز می‌خواهد نافرمانی بکند، چگونه می‌توان جامعه‌ای خوب داشت؟ 🔹 دنیای امروز برای شکل دادن مدنیت، سودای بهشت زمینی دارد. جایی که همه خوب هستند. اینجاست که "ایسم‌ها" پیدا می‌شوند. ظهور ایسم‌ها در این تمناست که می‌خواهد جمعی را به یک اعتقاد در آورد و همه در اطاعت از آن‌ اعتقاد باشند. 🔸 ایسم‌ها یک نحوه قدرت است که زاییده جهان تکنیک است و با انسان کاری می‌کند که دیگر خودش نباشد و دیگر در طاعت خواهد بود. 🔹 سودای ایسم‌ها جامعه خوبی است که در آن نافرمانی نیست و البته در زمینی که ذاتش نافرمانی است. در نتیجه اینجا کسی نباید خودش باشد. 🔸 آنچه در مسئله شهادت تجربه می‌کنیم، قرار گرفتن در راهی است که این «بودن» از انسان‌ها گرفته نمی‌شود اما انسان‌ها در ذیل یک "ولایت" قرار می‌گیرند که در آن ولایت در نهایت جامعه خوب را پدید می‌آورد در عین حالی که در دل این جامعه بدی‌ها وجود دارد. 🔹 چگونه می‌شود از سودای ایسم‌ها رها شد تا دوباره اخلاق پیش آید؟ به ظاهر تناقض وجود دارد زیرا اخلاق بانگ باطن است و از یک بانگ درونی فعلی انجام می‌شود و ایدئولوژی سیطره بیرون است و فعل تحت تأثیر یک امر بیرونی انجام می‌گیرد... 🔸 گویی مسئله شهادت در انقلاب، یکی از اساسی‌ترین مسائلی که با آن روبرو می‌شود، رها شدن از همین ایسم و ایدئولوژی است... 🔺 @varastgi ๛ وارَستِگی @gharare_andishe

🔸 یک مجموعهٔ فکری-هنری در شهرمان هست؛ آدم‌ها می‌آیند و می‌بینند که در آنجا با نظراتشان مخالفت می‌شود و حتی شاید تخطئه می‌شوند (خودم هم شاید جزئشان بوده‌ام). پس آن آدم‌ها سریع انگشت اتهام را به سوی آن مجموعه می‌گیرند که «اینجا یک سری افراد نشسته‌اند و گویی فرقه‌ای تشکیل داده‌اند و تنها خودشان و همفکرانشان را تأیید می‌کنند و همهٔ دیگر آدم‌ها را بی‌فکر می‌دانند و تخطئه می‌کنند». 🔹 گویی این آدم‌ها آرزو دارند به هر فکری و نظری احترام گذاشته شود؛ یک فضای فانتزی که بیشتر ادای گفت‌وگو و تفکر در آن است. 🔸 اما فهمیدم که این طور نیست که در آن مجموعه فقط یک فکر خاص را قبول داشته باشند به همین خاطر مابقی افکار را متهم کنند، بلکه مشکل اصلی‌شان با بی‌فکری و بدون تفکر و از روی انتزاعیات سخن‌گفتن است و از قضا اکثر آدم‌ها هم بدون فکر و از روی انتزاعیات سخن می‌گویند و نظر می‌دهند و وقتی می‌خواهند متوجه این امر بشوند برآشفته می‌شوند. 🔹 الغرض، در موقعیتی که هر نظری و هر بافتن مفاهیمی به هم، فکر دانسته شود، «ردکردن و تخطئهٔ بی‌فکری» به «تعصّب و فرقه‌بازی» شبیه و متهم می‌شود. ✍🏻 [بخشی از فرسته کانال چرک نویس] 🔺 @varastgi ๛ وارَستِگی ‌ ‌