#وا_کنی_در_کوههای_کافرسر ✅بخش دوم سلام. وقتی برسیم گیشنجویی سر ، یک دره عمیق جلویمان به، وقتی به دقت نقاه کِردی،ته دره یک چشمه داشت و ده بیست تا گووء دبین چمنی سر چرین،آنوره دره امتداد همین سلسله کوههای البرز و سیاکوهی چکل ها اه ، اوما از سینه کش این ارتفاعات بسمت شرق حرکت کردیم ، اینقدر که از سربالایی راه بیامی بیم ، دیممان (صورت ) حسابی عرق بکردی به،اما ایسا راهمان هموار (هم سطح ) به ، نسیم خانِکی دیممان خورد ، علف هایی که گوتن آهوی علوف ، ساقه هاشان شلاله (می رقصید)کشی ،همه با هم گاهی سرشانا بطرف شرق ، گاهی بطرف جنوب خم کردن ، بوته های تلودار(خار دار) یک نوع دازه که مثل نیم کره ای واری (مثل) زمینی سر ،دچسبی بین ، پر از گلهای قشنگی بین. مون دایی میر محسنا بگوتم کافر سر کجا اه!!!؟ با دست نشانُم بدا ، اونان گردنه ای سر،جایی به که راحت مشاست از اینانوری کوه بشین دامنه کافرسر ، مون و آقا سید حسین از اونجه ای منظره ها خیلی لذت بردیم ،بعضی از چقول ها که جوجه هاشانی واسری ملخ و حشراتا بِگِتی بین و با نوکشان بطرف لانشان حمل کردن ، اونا را با چشممان تعقیب کردیم تا ناپدید بَبِن . یک نوع بلبل زرشک داری سر هومشست ،خیلی بهتر از قناری زرد خواند ، یکی دیگر از بلبلها آن ورتر،جوآبشا دا، این خواند ، اون خواند ، وقتی فر گتن ، جاشانا عوض هاکنن ، رنگ سیاه و سفید پرشان تُماشایی به . خدایا چه طبیعت زیبایی خلق هاکردی ، شاید ذهن اوما اینقدر طبیعت و صحرا را قشنگ و کارتنی و باصفا وینه ، همه چیز وسیع ، همه صداها را خوجیر ، همه سقف ها بلند ، همه آدمها خوب ، همه حیوانات اومئی دوست ، اینجان مثل بهشت اه.... بعدها که فیلم های کارتنی آنشرلیا با وچا نقاه کردیم یاد آن روزها دمکفتیم ، یک وقتی فکر کردیم دریم آسمانی سر راه شیم ، و متانیم همه چیزا را خوجیر بینیم . @zadgahamtuyehdarvar وقتی خاله سکینه دی همسر و وچاش درن شن صحرا #وا کِنی ، مثل اینکه دلش طاقت نِمدا خانه هوشینه و منتظرشان بو ، چه راحت با آنها راه هومکفت . وقتی دامنه کوه کافر سر برسیم ، یک نفس راحتی بکشیم دلم خواست دستما دو طرف واج هاکنم ، دور بزنم و بلند بلند خدا را شکر بکنم ، دایی میرمحسن بیامه مونی پیش #وا را نشانم بدا ، یکی دوتا #وایی بوته را با دستش جمعِ کرد و یک پیچ دا ، قشنگ جدا به . مونی ایج یک وا پیدا بکردم ، بشیُم بکندم ، خیلی ذوق بکردی بیوم ، مردا دبین #واکنی ، اما یکدفه بدیوم یک دود بلند بَبی. نقاه هاکردم خاله سکینه یک جرداری پیش آتش روشن هاکردی به و کتریا واشتی به اجاق سنگی سر تا چای درست هاکنه ، مون بدیم #وا کنی مثل متکا چینی اه . باید چشمت اونا را پیدا بکنه ، بشی سراغش ، آقا سید حسین ایج یک ور دبه #وا کند، با دستم علامت هادام بیامه مونی نزدیکی ، یکخورده از چرش حساب برد ، تا نگویه وازیگوشه ، یک صدای جدیدی بگوشمان بخورد ، چکل های سر دنبال صدا گِردیم ، سید حسین پرنده ها را مونا نشان بدا، #کوک_تری، کوک تری ، یک پرنده شبیه کبک ، اما بزرگتر کمی کوچکتر از بوقلون ، مارشان جلو بسمت قلعه کوه در حرکت به ، و چندتا جوجه دنبالش روی سنگها ورجه وورجه کردن ، صداشان در تمام کوه دپیچده به . چشممان دنبال کوتری دبه ، آقا میر محسن بگوت : تا ایسا کوک تری ندین؟ مونی ایج از روی سادگی بگوتم دایی این اولین باره که کوک تریا وینم ، بگوت دنبال دنوکفی ، اینا ایج پرنده خدا اِن... خاله سکینه همه را صدا هاکرد ، صبحانه حاضره، بییِین خستگی تانا بیگیرین ، یک پرنده کشکویی ایج بیامیبه نزدیک همین جرداری پیش، دبه نکر نکر کرد ، مثل اینکه یک رفیق دیگه پیدا بکردیم ، تو دلم بگوتم بین این حیوان صحرایی دله ایج آدومایی دنبال دره ،شاید ایج از روستا دنبالمان بیامی ... ادامه دارد ... *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۳ مهر ۹۶ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar

#وا_کنی_در_کوههای_کافرسر ✅ بخش سوم صبحانه حاضر اِه، بییِین خستگی تانا بیگیرین،خالِی سکینه رو به مون صدا هاکرد، وچه جان بی یو (بیا) صبحانه بَخور ، کمو خجالِت کِشیوم، سید حسینا بگوت: رحیمی دستا بیگیر، بییِین صبحانه. با هم بشییِیم سر وقت صبحانه ، خالِی سکینه صحرایی دلِه با چه سلیقه ای چارشو پهن هاکِردی به ، سفره کرباسی خط دار، یک قند کیسه گل منگلی را از خُرجینی دله دربیرد ، بندِشا بَکِشی ، سفره ای دله پهن هاکِرد،اگِر اینطری وقت ها مردا بِن حال و حوصله اینکارها را اصلا نِدارِن. کتری مسیا واشتی به آتِشی کَش(بغل) ، همه ای پیش یک مارغانه ‌، یک بَپِته سیب زمینی واشت، با #دست_دُماس(پا رچه ای که چیزهای داغ را با آن می گیرن ) کتری دسته را بِگِت و همه ای به چای دَکِرد ، جوری کتریا بلند کِرد که چای اِز کتری خمیده توک ، به آرامی استکانی دله بیا و کف نکنه . دَبییِن یک خانم به همراهی خانواده صحرایی دِلِه مثل این بو که یک فرشته آسُمانی در جمع حضور داره ، چه صبحانه رویایی ،،،،، با اُن انرژی مضاعف بشییِیم سر وقت #واکِنی ، راستش یک کمو کف دستُم که عادِت نِداشتم درد بِگِتی به ، خالِی سکینه ویشتر از همه مونی هُوا را میهمانی خاطِر داشت ، گوت خودتا خیلی خسته نکنییا ، مثل اینکه متوجه بئیبه ، گوت دستات آوله (تاول) نکنه ... @zadgahamtuyehdarvar ظهری گوده به ، تقریبا کارِمان تُمام بئیبه ، صدای عر عر یک الاغ کوهی دله دپیچی، بعدش یک خر دیگِر جُوابِشا بِدا ، اما صداش کاملتِر به اهر ، اهر اهر ، هر ، هر ، اهه اهه ، یکدفه مونی خر که نزدیکام واستاردی به ، دیمشا هاکِرد خرهای وری ، با صدای مردانه تِر و بم تِر شروع هاکرد به عر ، عر،... فکر کُنم صداش تا چند کیلومتر اُن طروف تر شِه، خره هر وقت ماست عر بَکِشه با حرکت دستمان حالیش کِردیم خفه ، خفه بَباش!!! اما اَمرو ماستُم این هُوای آزادی دله وراِندازِش هاکُنُم ، واقعا حرکات لبو و لوچه ، گردن ، گوشاش ، حتی ماهیچه های اُشکُمِش با صداش یک هماهنگی خوبی داشت ، بگوتُم گناه داره ، بزار دق دلیشا کافِرسِری دِلِه در بَکُنِه . این بیچاره ها نِمتانِن صداشانا توی اُن #گولام ها(جای خر و گاو) به جایی بَرِسانِن ، اما اَمرو مثل اینکه بلندگو دستِشان بِگِتی بِن ،ول نَمکِردن ، اوما همیمان بجای واکِنی ، دبییِیم اونارا توماشا کِردیم . "آقا میر محسن" بگو ت شاید گرگی بدییِن ، یا یک ماچه بدییِن ، یا اینکه اِز خوشتِنِشانی صدا خوشِشان بیامی . چند دقیقه ای اوما را اینجوری سرگرم هاکِردن . 💕💕💕💕💕 حالا دیگه وقت ناهار اِه ، هی بییِین ناهار بَخورین ، اَری خالِی سکینه ای صدا به، اِز همه صداها مهرِبانتِر ، بییِین ناهار بَخورین ، مونیج بَشیوم سفریما بییِرُم ، خالِی سکینه بگوت ، وچه جان سفریتا دست نزِنیا ، آقا میر محسن چند بار بگوت باریکلا پِسِر ، خیلی مردی ، خسته نبی ، دستِشا زه پشت سرُم ، گوت باریکلا ، اِز اینهمه محبت ، توجه پدرانه اش لذِّت بردُم . هیچ کجا اینجِه ای واری به آدُم خوش نَمگُذِره ، خلاصه نِشتِن سفره خودُما واج هاکُنُم ، با جملات محبت آمیز خالِی سکینه ، هوشستیم سفره ای سر. حقیقتش یادُم دنیه ناهار چی به ، اما اُن مهر و محبِّت ، دست و دلبازی ، سادگی ، صُفا و یک رنگی ، اخلاق خوب و شادابی هیچ موقع اِز خاطِروم نَمشو ... چه خانواده خوشبختی بییِن ، مثل اینکه خدا ، دنیایی دِلِه یک خانواده خلق هاکِرده و همه دنیا را واشته اینان خانواده ای پیش ، فکر نَمکُنُم یک اوقات تلخی ، یک دعوا ، یک دلخوری این زن و شو‌ری (شوهر) بین و وچایی بین و زندگیشانی دله دبو . یاد این شعاری دستنوشته ای که تلویزیونی دله نشان دییِن هوکفتُم : ظاهر زندگی دیگرانا با باطن خوشتِنِتانی زندگی ، مقایسه نکُنینا .... خدا رحمتشان هاکُنه 💐💐💐 که حتما همین طور اِه ، اگِر خوجیر دورو برِمانا نُقاه هاکُنیم خیلی خانواده ها اینجوری دَرِن . ای کارد بَخوره اُشکُمی دله ای که مال حِرامی دنبال شو ، حق و ناحق کُنِه ، چه خبرِتانه ؟ شما اِز اینان خانواده ها خجالِت نمکِشین یکی از یکی بهتِر، اومِئی چشما عیب داره ! خدا کجا اینجور خانواده ها را وینه ؟! [ خالِی سکینه ، دایی آقا میر محسن ، اوما همیشِک تا زنده ایم بیاد شما دریم .] *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۴ مهر ۹۶ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar