#وا کنی در کوههای #کافرسر ✅سلام #وا و #کما دو گیاه صحرایی مورد علاقه چارپایان اه، گیاه وا در بلندای بعضی از کو هها در میا، بچینش همینجور راحِت نیه ، بایِد پات کالچام (نوعی کفش محکم ) دَکُنی، بشی صحرا. اگر خواسته بُم گیاه ( وا ) را خوجیر معنی هاکنم ، مِتانُم بگوئُم مثل این بو یک وچه ای دست یک تکه نون سنگگ و یک ویفر مینو ، هادی ، وچه ویفرا ویشتر دوست داره ، دُهانش دِمداجِه و از کرچ، کرچ کردن و مزه یش ویشتر از نون سنگگ لذِّت بُرِه . نِمدانُم چرا این تویه دِرواری گووه ها(گاو) اینقدر #وا را دوست دارِن ، با نوک زوانشان یک پره #وا را گیرِن ، دُهانشانی دِلِه وامِلِن ، ملچ ملچ کُنان با اشتها خورِن ، تازه وقتی اُنا قورت بِدان ، زوآنِشِانا در میرِن و لبو لوچیشانا خوجی (خوب ) لیسِن ،نکنه که یک پره #وا دور دهانشان دوماسی بو ( چسبیده ). اگر خواسته بی #وا را از پیشِشان بیگیری ، سرشانا مخصوصا قسمت شاخشانا، اینور و آنور تکان دین ،گوئِن شوخی نکنیا ، مون که هر وقت این حالت گُوو ها را دیوم دلُم نمیامِه اذیتشان هاکنم، با کف دستم دو تا زِنُم پس تکشان (پشت سرشان ) ،گوتُم نوش جانتان ، بَخورین ، ایسا که اینقدر #وا را دوست دارین ، خوشتِنُم شُم #وا کِنی ، آخه قدیمی ها ایج گوتِن #وا شیر گُوو را زیاد کنه. @zadgahamtuyehdarvar بِلین یک ذِرِّی از شکل و شمایل #وا ایج بگوئُم ،تا بشیم اصل داستانی سر . شما بوته بادیانا بدین، ولگاش (برگ ) بادیانی ولگا مانه ،دیگه همه شهریها ایج شویدا بَدییِن ، #وایی ولگ شویدا مانه ، اما بوته هاش خیلی گت تِره. مثل اینکه خیلی توضیح بِدام. گیاه #کما نیز جوری دیگر ؛ با #آقاسیدحسین_رستمیان که در همسایگی دبییِن،اِز خوردِیگیری (کوچِکی) رِفیق بِیم،ظهری گوده (موقع) که ویشتِر مردا خفتِن،و کوچه ملِّه ای دله ساکت و چقول پر نَمزِه،گت تِرا گوتِن هی وچه بیووه ،بَخُس !!! هیچ کاری سخت تِر از بخفتن وچا ظهری گوده نیه ، یواشکی از خانه زییُم بیرون، پشت خانه یک شفیل (سوت) زییُم ، که شناخته نبییُم،کمتِر وقتا همدیگِرا وانگ زیم ، اَدی ( چون)گت ترا منِّتمان کِردِن،گوتن اینان حاج کرُمی پِسِر،نِمِله وچیمان بَخُسِه،یا برعکس... *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ یکی از این روزا #سیدحسین بگوت فِردا ما بَشیم #وا و #کما کِنی،خیلی خوشحال بَبییُم،بگوتم کی حرکِت کنین ، بگوت خروس خوانی موقع،با اینکه خوجیر متوجه نبییُم پیش خودُم بگوتُم ،یعنی صبح زود. با خواهش و تمنا از چروم اجازه بِگِتُم،صبح زود آفتو نَزی به ، همینکه " آقا میر محسن ، خاله سکینه و سید حسین" ، از #میرانی_سردِروازه بیامییِن کوچه ای دله،مونیج آماده ببییُم. دوسه تا الاغ #آقامیرمحسن بیامییِن کوچه ای دله،مونی الاغ ایج سرحال و مشتاق از طویله بَزِه بیرون،وقتی بَدی رِفیق داره خیلی خوشحال بَبِه،راه دَکُفتیم ‌،قبرستانی که برسیم ، یک فاتحه بخواندیم ، همینکه دکفتیم گزور دره (تنگه شمال باغستان) خرا با هم شوخیشان بِگِت،گومبِل زییِن و گوشِشانا تیج کردن،الکی همدیگِرا گاز گِتِن ، یک جوفتِک ایج ، به هم حواله کِردِن،جوری که ممکن به بارشان هوکوفه زمین ،دایی #میرمحسن مُنا بگوت،هی دایی جان بَرو خرِتا سوآر هاباش. بَپِرییُم خرا سوآر ببییُم. انصافا خرسوآری یک کیف خاصی داره،بیخود نَبِه ویشتر ریش سفیدان با اینکه امکان سوآر بَبییِن قاطر و اسبی سرا داشتِن،اما خرا ترجیح دان،چون خر شتابش، سرعتش کمتِره و شیطانیش کمتره، آدُم خری سر هم آرامشش ویشتره،و هم متانه تمرکزِشا حفظ هاکنه و برای کارهایی که دنبالِش شو، قشِنگ فکر هاکنه. خلاصه برسیم #تولمنی (یک مزرعه در شمال باغستان ) از چشمه ای سر یک مشت اوء بخوردیم و دست و دیمِمانا بَشُستیم،لذت برخورد نسیم صبح بر صورتمان را حس کردیم ، محو تماشای اطرافمان بیم ، بوته ها ی #جاج ( گیاه خوشبو و مورد علاقه گوسفند ) اطراف جاده نفسِمان را جا مییِرد ،مثل اینکه با عطر خوبش دَرِه اومِئی واسری ادکلن زنه . از تنگه ای دله بخاطر باریکی جاده در یک صف حرکت کِردیم ، صدای پای الاغ و قاطر و زنگشان کوههایی دله دمپیچی ، بعض وقت ها حیوان ها نفسشانا تازه کردن ، صدای پچ پچ مونو سید حسین ایج کوهی دله دمپیچی، یک وقتهایی ایج الکی صدایی درمیردیم ،تا صدامانا از کوه بشنوفیم . تا اینکه برسیم #گیشنِجویی سر (خط الراس کوه ) ادامه دارد... *⃣*⃣*⃣*⃣*⃣ #حاج_رحیم_رستمیان ۲۲ مهر ۹۶ #کانال_زادگاهم_تویه_دروار @zadgahamtuyehdarvar