مرثیه‌خوانی شهید حاج قاسم سلیمانی در مسجد روستای قنات ملک در جمع عزاداران حسینی 🆔️ @zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

علم ازلی و تکوین موجودات چون فاعل مختار و مؤثّر تامّ الآثار است و عموم ذرات موجودات آفاقی و انفسی از حیث عبودیت تامّه و مملوکیت محضه در حیطه تصرّف و تقلیب او است، لهذا از روی علم و حکمت و ملاحظه مصلحت برای هر یک، در حرکات جوهریه و ترقیّات معنویه ترتیب اموری در علم ازلی خود تعیین و تشخیص داده، که هر فردی از افراد و هر ذره از ذرات، از ابتدای وجود نفسی تا انتهای آن به حسب تکوین در آن مجری و مَعبر مشی نمایند، اعمّ از سیر و حرکات و مقارنات کواکب و اثرات سعادت و نحوست که بر آنها مترتّب می‌شود، از حرکات و سکنات اهالی ارض از ذی روح و غیر ذی روح، ذوی العقول مکلّف و غیر مکلّف، آنچه در مدّت محدود و اجل ممدود از نتیجه حرکات و سکنات آنها به ظهور آید، از باب آن که: « مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ [۱] » در تحت نفوذ فرمان و امر تکوینی او است، تعالی شأنه أی سبق فی علم اللّه حدوث الکائنات علی هذا الترتیب المشهود، و أوجب صدورها من العباد، و إلاّ لانقلب العلم جهلاً، و ذلک لاینافی القدرة الاختیاریة للعبد من حیث الإمکان الذاتی، لإمکان اجتماع الإمکان والوجوب باعتبارین. ---------- [۱]: ۱ - سوره مبارکه اعراف، آیه ۵۴. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

فرو بردن خشم بزرگی گوید: هرکه بر تو پرخاش کند، تو بر او پرخاش منما. همنشینی با ستمگران با ستمگران ننشین هرچند تو را احترام کنند. اکرام دوست از جمله نیکی‌های تو با دوستت این است که او را در مجالس احترام کنی. تجارت در تجارت آسانترین چیز خرید و سخت ترین آن فروش است. پارسایی قرب الاسناد از امام صادق علیه السلام روایتی نقل می‌کند که: وقتی زهرا علیها السلام وارد خانه امام علی علیه السلام شدند، فرش امام پوست گوسفندی بود که هنگام خواب بر خود می‌کشیدند، متکای ایشان پوستی پر از لیف خرما و مهریه حضرت زرهی آهنین بود. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_257 و قال عليه‌السلام لِكُمَيْلِ‌ بْنِ‌ زِيادِ النَّخَعي: يَا كُمَيْلُ‌، مُرْ أَهْلَكَ‌ أَنْ‌ يَرُوحُوا فِي كَسْبِ‌ الْمَكَارِمِ‌، وَ يُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ‌ مَنْ‌ هُوَ نَائِمٌ‌. فَوَ الَّذِي وَسِعَ‌ سَمْعُهُ‌ الْأَصْوَاتَ‌، مَا مِنْ‌ أَحَدٍ أَوْدَعَ‌ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ‌ اللّهُ‌ لَهُ‌ مِنْ‌ ذلِكَ‌ السُّرُورِ لُطْفاً. فَإِذَا نَزَلَتْ‌ بِهِ‌ نَائِبَةٌ‌ جَرَى إِلَيْهَا كَالْمَاءِ فِي انْحِدَارِهِ‌ حَتَّى يَطْرُدَهَا عَنْهُ‌ كَمَا تُطْرَدُ غَرِيبَةُ‌ الْإِبِلِ‌. امام عليه السلام به كميل بن زياد نخعى فرمود: اى كميل! خانواده‌ات را دستور ده كه روزها در كسب فضايل و مكارم بكوشند و شامگاهان در انجام حوائج مردمى كه در خوابند تلاش كنند. سوگند به كسى كه تمام صداها را مى‌شنود، هركس سرور و خوشحالى در قلبى ايجاد كند خدا از آن سرور برايش لطفى مى‌آفريند كه هرگاه مصيبتى بر او وارد شود اين لطف همچون آب (در يك سطح شيب‌دار، به سرعت) به سوى او سرازير شود تا آن مصيبت را از وى (بشويد و) دور سازد، همان‌گونه كه شتر بيگانه از گله (يا از چراگاه خصوصى) رانده مى‌شود.

شرح و تفسير شاد كردن ديگران امام عليه السلام خطاب به كميل بن زياد نخعى كه يكى از ياران عالم و دانشمند و باتقواى او بود دو نكتۀ مهم را گوشزد كرده، مى‌فرمايد:«اى كميل! خانواده را دستور ده كه روزها در كسب فضايل و مكارم بكوشند و شامگاهان در انجام حوائج مردمى كه در خوابند تلاش كنند»؛ (يَا كُمَيْلُ‌، مُرْ أَهْلَكَ‌ أَنْ‌ يَرُوحُوا فِي كَسْبِ‌ الْمَكَارِمِ‌، وَ يُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ‌ مَنْ‌ هُوَ نَائِمٌ‌) . سپس مى‌افزايد:«سوگند به كسى كه تمام صداها را مى‌شنود، هركس سرور و خوشحالى در قلبى ايجاد كند خدا از آن سرور برايش لطفى مى‌آفريند كه هرگاه مصيبتى بر او وارد شود اين لطف همچون آب (در يك سطح شيب‌دار به سرعت) به سوى او سرازير شود تا آن مصيبت را از وى (بشويد و) دور سازد، همان‌گونه كه شتر بيگانه از گله (يا از چراگاه خصوصى) رانده مى‌شود»؛ (فَوَ الَّذِي وَسِعَ‌ سَمْعُهُ‌ الْأَصْوَاتَ‌، مَا مِنْ‌ أَحَدٍ أَوْدَعَ‌ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ‌ اللّهُ‌ لَهُ‌ مِنْ‌ ذلِكَ‌ السُّرُورِ لُطْفاً. فَإِذَا نَزَلَتْ‌ بِهِ‌ نَائِبَةٌ‌ جَرَى إِلَيْهَا كَالْمَاءِ فِي انْحِدَارِهِ‌ حَتَّى يَطْرُدَهَا عَنْهُ‌ كَمَا تُطْرَدُ غَرِيبَةُ‌ الْإِبِلِ‌) . امام عليه السلام در نكتۀ اوّل، برنامۀ زندگى را چنين تنظيم مى‌فرمايد كه در بخشى از آن انسان باايمان بايد به خودسازى و كسب فضايل مشغول باشد، بر علم خود بيفزايد، از تجارب ديگران استفاده كند، صفات برجستۀ انسانى را در خود پرورش دهد، رذايل اخلاقى را دور نمايد و به سوى كمال انسانى سير كند، و در بخش ديگر به دنبال حل مشكلات مردم باشد. بنابراين كسانى كه تنها به اصلاح خويش مى‌پردازند و كارى براى حل مشكلات ديگران انجام نمى‌دهند از حقيقت اسلام دورند. همچنين كسانى كه براى انجام حوائج مردم تلاش مى‌كنند و از خود غافلند آن‌ها نيز بيگانه‌اند؛ مسلمان واقعى كسى است كه هم به اصلاح خويش بپردازد و هم به حل مشكلات مردم توجّه كند. تعبير به «يروح» كه از مادۀ «رواح» به معناى سير در روز يا سير در بعد از ظهر است (و در اين‌جا مناسب معناى اوّل است، زيرا آن را در مقابل سير در شب قرار داده) نشان مى‌دهد كه بخش اول تلاش و فعاليت انسان بايد در كسب فضايل و مكارم باشد، چراكه انسان تا خود را نسازد نمى‌تواند به ديگران بپردازد. البته مكارم اخلاق، تمام فضايل اخلاقى را كه در آيات و روايات و كتب علماى اخلاق وارد شده است شامل مى‌شود؛ ولى در بعضى از روايات، انگشت روى موارد خاصى گذاشته شده كه در واقع بخش‌هاى مهم مكارم اخلاق است؛ از جمله در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم:«مكارم اخلاق ده چيز است. اگر مى‌توانى تمام آن‌ها در تو باشد انجام ده... راوى سؤال مى‌كند: آن‌ها چيست‌؟ امام عليه السلام مى‌فرمايد: «صِدْقُ‌ الْيَأْسِ‌ (البأس) وَ صِدْقُ‌ اللِّسَانِ‌ وَ أَدَاءُ الأَمَانَةِ‌ وَ صِلَةُ‌ الرَّحِمِ‌ وَ إِقْرَاءُ الضَّيْفِ‌ وَ إِطْعَامُ‌ السَّائِلِ‌ وَ الْمُكَافَأَةُ‌ عَلَى الصَّنَائِعِ‌ وَ التَّذَمُّمُ‌ لِلْجَارِ وَ التَّذَمُّمُ‌ لِلصَّاحِبِ‌ وَ رَأْسُهُنَّ‌ الْحَيَاءُ؛ راستگو بودن در اظهار يأس از آنچه در دست مردم است و نظر به لطف خدا داشتن (يا راستگو بودن در مقام ابراز شجاعت در برابر دشمنان) و راستگويى و اداى امانت و صلۀ رحم و پذيرايى از ميهمان و سير كردن گرسنگان و جبران كردن نيكى‌هاى مردم و تعهد داشتن در برابر همسايگان و تعهّد داشتن در برابر دوستان و رأس همۀ آن‌ها حياست». ١ تعبير به «يُدْلِجُوا» از مادۀ «اِدْلاج» كه به معناى سير در ابتداى شب يا تمام شب است اشاره به اين است كه انسان بايد خدماتش به مردم بى سر و صدا و غالباً مخفيانه باشد مخصوصاً با تعبير «مَنْ‌ هُوَ نائِمٌ‌» (كسى كه در خواب است) تا آبروهاى آن‌ها محفوظ‍‌ بماند و در برابر ديگران شرمنده نشوند. اين يك برنامۀ جامع و كامل است كه زندگى فردى و اجتماعى را كاملاً اصلاح مى‌كند. دنياى مادى امروز، كمك‌رسانى به نيازمندان را تحت برنامه‌هاى محدود، در اختيار دولت‌ها قرار مى‌دهد و افراد، كمتر مسئوليتى براى خود قائلند، در حالى كه در اسلام چنين نيست؛ همۀ كسانى كه توانايى دارند، در برابر مشكلات و نيازهاى حاجتمندان مسئوليت دارند تا آن‌جا كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در حديث معروفى مى‌فرمايد: «وَ الَّذِي نَفْسُ‌ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ‌ لا يُؤْمِنُ‌ بِي عَبْدٌ يَبِيتُ‌ شَبْعَانَ‌ وَ أَخُوهُ‌ أَوْ قَالَ‌ جَارُهُ‌ الْمُسْلِمُ‌ جَائِعٌ‌؛ سوگند به كسى كه جان محمد در دست قدرت اوست كسى كه شب سير بخوابد و برادر مسلمانش (يا فرمود: همسايۀ مسلمانش) گرسنه باشد به من (كه پيغمبر اسلام) ايمان نياورده است». ٢ در نامۀ معروف امام عليه السلام به «عثمان بن حنيف انصارى»(نامۀ ٤٥) نيز همين معنا با تعبير جامع ديگرى آمده است، آن‌جا كه مى‌فرمايد: «هَيْهَاتَ‌ أَنْ‌ يَغْلِبَنِي هَوَايَ‌ وَ يَقُودَنِي جَشَعِي إِلَى