تقديم هدايا به شاعر اهل بيت اباصلت هروى حكايت كند: روزى دعبل خزاعى شاعر اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام - در شهر مَرْوْ به محضر مبارك امام علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام شرفياب شد و اظهار داشت: ياابن رسول اللّه! قصيده اى در شاءن و عظمت شما اهل بيت، سروده‌ام و علاقه مندم آن را در محضر شما بخوانم؟ امام عليه السلام فرمود: بخوان. پس دعبل خزاعى قصيده خود را در حضور مبارك حضرت آغاز كرد ؛ و چون به اين شعر رسيد: (۱۷) مى بينم كه حقوق و شئون اهل بيت در بين غير صاحبانش تقسيم گشته، و دست ايشان از تمامى حقوق، قطع و خالى گشته است. امام عليه السلام شروع به گريستن نمود ؛ و پس از لحظه اى فرمود: راست گفتى، اى خزاعى! حقيقت را بيان كرده اى. و چون دعبل، اين شعر را سرود: هنگامى كه در تنگ دستى قرار گيرند و جهت احقاق حقّ خويش به غاصبين مراجعه نمايند، آن‌ها از پرداخت هرگونه كمكى امتناع مى ورزند و ايشان دست خالى خواهند بود. حضرت دست هاى مبارك خود را به هم مى فشرد و كف دست پشت و رو مى نمود و مى فرمود: آرى، به خدا سوگند، تمامى آن‌ها را قبضه و غصب كرده اند. و هنگامى كه اين شعر را خواند: همانا من در دنيا از روزگار آن وحشت داشته‌ام ؛ وليكن اميدوارم بعد از مرگ به جهت علاقه و محبّت به شما اهل بيت در اءمنيت و آسايش قرار گيرم. حضرت فرمود: اى دعبل! خداوند متعال تو را از سختى‌ها و شدايد قيامت در اءمان دارد. و همين كه به اين شعر رسيد: و قبر نفس زكيّه يعنى ؛ امام موسى كاظم عليه السلام در بغداد است، خداوند متعال او را در عالى ترين غرفه‌ها و مقامات اُخروى جاى داده است. امام عليه السلام اظهار نمود: آيا مايلى دو قصيده هم من بسرايم و بر اشعارت افزوده شود؟ دعبل خزاعى عرضه داشت: بلى، ياابن رسول اللّه! پس حضرت رضا عليه السلام چنين سرود: و قبر ديگرى در طوس خواهد بود، كه چه ظلم‌ها و مصيبت هائى را متحمّل شده و درونش را از زهر جفا به آتش كشيده اند كه تا روز محشر سوزان است. و خداوند، حجّت خود يعنى ؛ امام زمان عجّل اللّه تعالى فى فرجه الشّريف را مى فرستد و تمام ناراحتى‌ها و اندوه ما اهل بيت را برطرف مى گرداند. بعد از آن، دعبل خزاعى سؤ ال كرد: اين قبر از چه كسى است، كه در طوس مدفون مى گردد؟! حضرت در پاسخ فرمود: قبر خود من مى باشد، و طولى نخواهد كشيد كه طوس محلّ تجمّع شيعيان و زوّار من گردد. پس هركس مرا در غريبى طوس با معرفت زيارت نمايد، آمرزيده شود و در قيامت با من محشور خواهد شد. سپس امام عليه السلام به دعبل فرمود: لحظه اى درنگ كن و از جاى حركت منما. و آن گاه حود حضرت وارد اندرون منزل شد ؛ و پس از گذشت لحظاتى، خادم وى بيرون آمد و مقدار صد دينار تحويل دعبل خزاعى داد و اظهار داشت: سرور و مولايم فرمود: اين پول‌ها را خرجى راه خود قرار بده. دعبل عرضه داشت: به خدا سوگند، كه من براى پول نيامدم ؛ و دِرهم‌ها را برگرداند و گفت: اگر ممكن است لباسى از لباس هاى حضرت به من داده شود، پس چون خادم آن دراهم را خدمت امام عليه السلام برد ؛ و حضرت همان مقدار پول را با يك لباس مخصوص از لباس هاى خود را براى دعبل ارسال نمود. پس از آن كه دعبل - ضمن جريانات مهمّى كه در مسير راه برايش اتّفاق افتاد - به منزل خويش وارد شد، كنيزى داشت كه بسيار مورد علاقه اش بود، چشمش نابينا گشته و تمام پزشكان از معالجه و درمان آن عاجز و نااميد بودند، لذا مقدارى از آن لباس حضرت را بر صورت و چشم هاى كنير ماليد، كه به بركت آن بلافاصله كنيز، بينائى خود را باز يافت.... (۱۸) همچنين محدّثين و مورّخين به نقل از دعبل خزاعى - كه شخصاً حكايت كند - آورده اند: روزى در خراسان به مجلس حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام وارد شدم، پس از گذشت لحظه اى حضرت فرمود: اى دعبل! شعرى براى ما بخوان. و من هم اشعارى را كه خود، در منقبت اهل بيت رسول اللّه عليهم السلام سروده بودم، خواندم. چون مقدارى از آن اشعار را خواندم، حضرت بسيار گريست ؛ چندان كه حالت بيهوشى به حضرت دست داد و خادمى كه كنار حضرت بود، به من اشاره كرد: ساكت باش ؛ و من ديگر چيزى نخواندم تا آن كه حضرت به هوش آمد. بار ديگر فرمود: اشعارت را تكرار كن. و من نيز تكرار كردم، مجدّدا حضرت در اثر گريه بسيار، حالت اوّليّه را پيدا نمود و من ساكت شدم ؛ و تا سه مرتبه چنين گذشت، تا آن كه در مرحله چهارم اشعارم را تا آخر خواندم. و در پايان، حضرت سه مرتبه فرمود: اءحسنت، اءحسنت، اءحسنت. سپس امام رضا عليه السلام دستور فرمود كيسه اى كه در آن سه هزار درهم سكّه بود، به من داده شود و همچنين پارچه هاى گرانبهاى زيادى را نيز به من عطا نمود. .......: #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

#از_حرم بارش شدید باران در نیمه تابستان در حرم مطهر رضوی

💠 سلسله جلسات #سیر_مطالعاتی_آثار_علامه_مصباح_یزدی 17 🔰 جلسه 7️⃣1️⃣ ✳️ #فصل_اول تدریس کتاب #نظریه_سیاسی_اسلام ( جلسه هفدهم) 🎤 #استاد_احسان_عبادی 👈 با توجه به اهمیت کتب ایشان طبق بیانات رهبری معظم، این فایلها را حتی با نام و لینک خودتان نشر دهید 👉 @zandahlm1357

#دانشگاه #علم 🔻 یک سوال از‌‌ نظام آموزشی کشور که هیچ کس جوابش رو نداده تا حالا❗️ ⬅️ دانشگاهی که باید کارخانه تولید علم و کار و اشتغال باشه شده کارخانه تولید مدرک! بالاتر! شده کارخانه افسرده سازی و ضدانقلاب سازی❗️ استاد رحیم‌پور ▪️▪️▪️▪️▪️▪️ @zandahlm1357

#حکایت_‌سر 🎥داستان ششم ؛ درخواست عجیب اهالی یک روستا از فرمانده سپاه! 💢توانش در اردوی جهادی ده برابر می‌شد... 📌 مجموعه کلیپ‌های «حکایت سر» برش‌هایی پرجاذبه و زیبا از زندگانی شهیدِ بی سر محسن حججی @zandahlm1357

فرمانده‌ای که از آمریکا به فقرا در ایران کمک می‌کرد 🆔️ @zandahlm1357

بیانات شنیدنی استاد عالی راجع به سبک زندگی شهید عباس بابایی 🆔️ @zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

اختیار عبد در جلب مکروهات قوله علیه السلام: وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ. القدرة: عبارة عمّا قضاء اللّه و حکم به من الأمور. و القدر: ما صدر مقدور أعنی فعل القادر. فالقدرة التامة للعبد علی ما زعمه القدری باطل. و القول بعدم القدرة علی شی ء من الطرفین کما زعمه الأشاعرة، أیضاً باطل ؛ و الحقّ بینهما، و هو مقتضا حدیث: « لا جبر و لاتفویض بل أمر بین الأمرین » [۱] . ولی باید دانست که هر فعلی که از آنان صادر می‌شود و نسبت دارد، نسبتی به فاعل و خالق حقیقی، و نسبتی به قابل مجازی - اعنی خلق - [دارد]، و نسبت شی ء به فاعل بالوجوب است، یعنی أبداً از او صحت سلب ندارد، و نسبت آن به قابل بالامکان، یعنی صحّت سلب دارد ؛ چون نور شمس که در حین انبساطش در وجه ارض نسبت به فاعلش که قرص شمس باشد بالحقیقة ؛ و وجوب است یعنی ذاتی او است، و « الذاتی لایختلف و لایتخلّف » [۲] ؛ ولی نسبتش به قابل ارض بالمجاز و الامکان است ؛ لذا ورد فی الحدیث: « لایدخل الجنة قدری » [۳]، و هو الذی یقول: لایکون ما شاء اللّه و یکون ما شاء ابلیس. پس ما حصل فقره دعا آن که: این امر مکروهی که تحمّل ثقل او مرا عاجز نموده و به تعب انداخته به تقدیر ازلی و قضاء لایزالی خود بر حسب مقتضیات حکمت و رعایت مصلحت حال و مآل من وارد نموده[ای]، نه آن که امر جزافی گزافی [۱] اتفاقی باشد. ---------- [۱]: ۱ - الاحتجاج، ج ۲، ص ۴۱۴ ؛ متشابه القرآن، ج ۱، ص ۱۹۳. [۲]: ۲ - بسنجید: شرح المنظومة، ج ۲، ص ۱۲۶. [۳]: ۳ - بسنجید: الخصال، ج ۲، ص ۴۳۶ ؛ بحارالانوار، ج ۵، ص ۱۰: « لا یدخل الجنة مدمن خمر و لا سکیر... و لا قدری ». [۱]: ۴ - کذا: ظاهراً یکی از دو لفظ جزاف و گزاف زائد است. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357