⭕️تو وصیتش گفته هر کی زیارت عاشورا بخونه و از طرف من به سیدالشهدا ابراز ارادت کنه یا حاجتشو میگیرم یا اون دنیا براش جبران میکنم. امروز تولدشه، حتما دستش بازتره.. 🗣امیر فروغی

🌹🎊🌹 عید قربان آمده🎊 ای دوستان شادی کنید🌹🍃 یادی از پیغمبر🎊 توحید و آزادی کنید🌹🍃 او که در راه خدا❤️ از مال و فرزندش گذشت🌹🍃 بنده ی پاک خدا و پیرو الله شد🎊 نامش ابراهیم بود اما خلیله الله شد🌹🍃 عید سعید قربان مبارک باد🌹🎊🌹

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

ای صبا با ساکنانِ شهرِ یزد از ما بگو

سرای نیکو دعای حکیمی این بود: خدایا توبه به سوی خودت و حمد و ثنا و اطمینان به آنچه نزد توست و رسیدن به قرب خودت را به ما عطا کن. خدایا بر ما آسان گردان کوچ کردن از این دنیای تنگ و فضای گرفته و مقام پست و عرصه ی پر اندوه و میدان بدور از آسایش و بدور از سود، به سوی خودت؛ چه اینکه خود گفته ای فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ جایگاه سعادتمندان، درست و نزد خدای متعال هست. و ساکنان آن مکان در آسایش و آرامش زندگی می‌کنند و می‌گویند: خدایا تو را حمد که از ما غصه را برداشتی. نیز ای خدا طمع ورزی به آفریدگانت را از ما بگیر و از قلب ما میل به غیر خودت را دور کن. و چشم ما را از دیدن زیور دنیا برگردان. به رحمت و فضل خودت ای کریم. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_212 و قال عليه‌السلام عُجْبُ‌ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ‌ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ‌. امام عليه السلام فرمود: خودپسندىِ‌ انسان يكى از حسودان عقل اوست.

شرح و تفسير دشمن نيرومند عقل امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از آثار سوء خودپسندى اشاره كرده، مى‌فرمايد:«خودپسندىِ‌ انسان يكى از حسودان عقل اوست»؛ (عُجْبُ‌ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ‌ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ‌) . مى‌دانيم حسود كسى است كه به نعمت‌هايى كه به انسان رسيده رشك مى‌ورزد و آرزوى زوال آن را دارد و همين امر سبب مى‌شود به دشمنى با او برخيزد و هر كارى از دستش ساخته است، در اين راه انجام دهد، چهرۀ او را در جامعه نازيبا نشان دهد، عيوب او را فاش سازد، افراد را از طريق شايعه‌پراكنى از وى دور كند و حتى به خانواده و فرزندان او دشمنى ورزد، اگر بتواند، كسب و كار و مقام او را از وى بگيرد و اگر نتواند در مسير آن مانع‌تراشى كند. اينها كارهايى است كه يك حسودِ عنود انجام مى‌دهد. خودپسندى در برابر عقل انسان نيز همين كارها را انجام مى‌دهد؛ قدرت عقل را از انسان مى‌گيرد و او را به خطا مى‌افكند، عيب انسان را ظاهر مى‌سازد، مردم را از او متنفر مى‌كند، حتى خانوادۀ او را گرفتار مشكلات مى‌كند، جاه و مقام او را متزلزل مى‌سازد و گاه اموال و ثروت او را از دستش مى‌گيرد، چرا كه مردم هرگز حاضر به همكارى با افراد خودپسند و خودخواه نيستند. بنابراين، اين تعبير كه «خودپسندى يكى از حاسدان عقل انسان است» تعبيرى بسيار رساست كه تمام نكاتى را كه در بالا گفته شد در بر دارد و اين است معناى فصاحت و بلاغت كه انسان در ضمن عبارت كوتاهى حقايق فراوانى را بيان نمايد. در ضمن تعبير به «أَحَدُ حُسّادِ عَقْلِهِ‌ ؛يكى از حاسدان عقل» نشان مى‌دهد كه عقل انسان حاسدان ديگرى نيز دارد كه از آن جمله هواى نفس و استبداد به رأى و تكبر است و در عوامل ظاهرى نيز شراب و مواد مخدر دشمن و حسودِ عنود عقل‌اند. دربارۀ آثار خطرناك عُجب و خودپسندى در بحث‌هاى گذشته در گفتار حكيمانۀ ٣٨ (وَ أوْحَشَ‌ الْوَحْشَةِ‌ الْعُجْبُ‌) و گفتار گرانبهاى حكيمانۀ ١٦٧ (الإعْجابُ‌ يَمْنَعُ‌ مِنَ‌ الْإزْديادِ) نيز مطالب قابل توجهى آمده است. اساساً عُجب و خودپسندى يكى از نشانه‌هاى جهل و نادانى است و طبق ضرب‌المثل معروف فارسى:«خودپسندى جان من برهان نادانى بود» زيرا انسان با تمام عظمتى كه دارد، موجودى ضعيف است؛ يك پشۀ آلوده به ميكروب ممكن است قوى‌ترين انسان‌ها رااز پاى در آورد و يا به هنگام خوردن و آشاميدن، لقمه و آب گلوگيرش شود و او را خفه كند. بلند مرتبه‌ترين انسان‌ها از نظر مقام ظاهرى ممكن است يك شبه مقام خود را از دست بدهد و برترين ثروتمندان در مدت كوتاهى گرفتار ورشكستگى گردد و به خاك سياه بنشيند. با اين حال آيا خودپسندى و خودخواهى دليل بر نادانى نيست‌؟ مى‌دانيم انسان نادان در معرض هرگونه آفت مادّى و معنوى است. رذيلۀ عُجب و خودپسندى سرچشمۀ رذيله‌هاى ديگر نيز نظير «تكبر» مى‌شود كسى كه خويشتن را مى‌پسندد هنگامى كه در برابر ديگران قرار گرفت تكبر مى‌ورزد و گاه گرفتار رذيله‌هاى خودمحورى و انحصارطلبى نيز مى‌شود، زيرا وقتى زياد به خود معتقد شد، همه چيز را براى خود مى‌خواهد و در هر كارى خويش را محور مى‌بيند. در قرآن مجيد و روايات اسلامى نيز بحث‌هاى آموزنده و گسترده‌اى دربارۀ اين صفت رذيله آمده است. در آيۀ ٨ سورۀ «فاطر» مى‌خوانيم: «أَ فَمَنْ‌ زُيِّنَ‌ لَهُ‌ سُوءُ عَمَلِهِ‌ فَرَآهُ‌ حَسَناً فَإِنَّ‌ اللّهَ‌ يُضِلُّ‌ مَنْ‌ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ‌ يَشاءُ» ؛آيا كسى كه عمل بدش براى او آراسته شده و آن را خوب و زيبا مى‌بيند (همانند كسى است كه واقع را آنچنان كه هست مى‌يابد)؟! خداوند هر كس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه مى سازد و هر كس را بخواهد هدايت مى‌كند». در حديثى از امير مؤمنان عليه السلام در كتاب تحف العقول آمده است: «الإعْجابُ‌ ضِدُّ الصَّوابِ‌ وَ آفَةُ‌الْألْبابِ‌ ؛خودپسندى ضد واقع‌بينى‌است وآفتى‌است براى عقل‌ها». ١ تضاد عُجب با عقل تا آن حد است كه در حديث ديگرى از آن حضرت در غرر الحكم مى‌خوانيم: «الْمُعْجِبُ‌ لا عَقْلَ‌ لَهُ‌» ٢و در حديث ديگرى آمده است: «العُجْبُ‌ رَأْسُ‌ الْحِماقَةِ‌» . ٣ در حديث جالب و پرمعنايى كه در ذيل حكمت ٣٨ گذشت اين حقيقت منعكس شده است كه حضرت مسيح مى‌گويد:«من بيماران غير قابل علاج را درمان كردم و حتى مردگان را به اذن خدا زنده نمودم ولى نتوانستم احمق را درمان كنم و هنگامى كه از حضرت سؤال مى‌كنند: احمق كيست‌؟ بارزترين صفت او را عُجب و خودپسندى ذكر مى‌كند و اين اعجاب سبب مى‌شود كه تمام فضائل را مخصوص خود بداند و تمام حقوق را ويژۀ خود بشمارد و هيچ حقى براى ديگرى قائل نباشد. در آخر آن حديث آمده است: «فَذلِكَ‌ الْأحْمَقُ‌ الّذي لا حيلَةَ‌ في مُداواتِهِ‌ ؛اين همان احمقى است كه راهى براى درمان او نيست».