eitaa logo
زوار العباس علیه السلام
180 دنبال‌کننده
462 عکس
243 ویدیو
7 فایل
اللهم عجل لولیک الفرج و فرجنا بفرجه
مشاهده در ایتا
دانلود
صلوات الله علیه : «نيكى كردن، به بخشش و عطای بسيار نيست؛ چرا كه خداوند عز و جل در كتاب خويش مى‌فرمايد : «و [ديگران را] بر خويشتن، مقدّم مى‌دارند، هر چند خودشان نيازمند باشند» ... كسى كه خداوند عز و جل اين نكته را به او بشناسانَد، محبوب اوست و هر كس كه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ دوستش بدارد، در روز قيامت، مزد و پاداش او را بى‌حساب و كامل مى‌دهد». «لَيسَ البِرُّ بِالكَثرَةِ ؛ وذلِكَ أنَّ اللّهَ عز و جل يَقولُ في كِتابِهِ: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ»...، ومَن عَرَفهُ اللّهُ عز و جل بِذلِكَ أحَبَّهُ اللّهُ، ومَن أحَبَّهُ اللّهُ ـ تَبارَكَ وَتعالى ـ وَفّاهُ أجرَهُ يَومَ القِيامَةِ بِغَيرِ حِسابٍ» . الكافی : ج ٢ ص ٢٠٦ ح ٦
امیرالمومنین صلوات الله علیه : «حياى فراوان، نيكى كردن بسيار، و خوددارى از آزاررسانى، نشانه جوان مردى است» . «يُستَدَلُّ عَلَى المُرُوَّةِ بِكَثرَةِ الحَياءِ، وبَذلِ النَّدى، وكَفِّ الأَذى». غرر الحكم : ح ١٠٩٦٦
امام کاظم عليه‌السّلام میفرمایند : هر کس به برادران و خانوادهٔ خود نیکی کند، عمرش دراز شود. بحارالانوار ج 78 ص 53
مردی به صلوات الله عليه گفت: نیکی کردن به آدم نا‌اهل، فایده‌ای ندارد امام حسین علیه‌السلام فرمودند: نه! چنین نیست. نیکی کردن،مانند بارانی تند است که به خوب و بد می‌رسد. بحارالانوار ، ج ۷۵ ، ص ۱۱۷ ها
امیرالمؤمنین‌ صلوات الله علیه : اگر به کسی نیکی کنی؛ درواقع خودت را داشته‌ای، و به خودت نیکی کرده‌ای و اگر به کسی بدی کنی؛ درواقع‌ خودت را کرده‌ای، و به خودت ضرر زده‌ای. غررالحکم،حدیث۱۸‌۴۲_۱۸‌۳۹ .
عهده (علیه السلام) إلى الأشتر حين ولاه مصر و أعمالها ثُمَّ اعْلَمْ أَنَّهُ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ بِأَدْعَى لِحُسْنِ ظَنِّ وَالٍ بِرَعِيَّتِهِ مِنْ إِحْسَانِهِ إِلَيْهِمْ وَ تَخْفِيفِهِ الْمَئُونَاتِ عَلَيْهِمْ وَ قِلَّةِ اسْتِكْرَاهِهِ إِيَّاهُمْ عَلَى مَا لَيْسَ لَهُ قِبَلَهُمْ حضرت امیرالمومنین صلوات الله علیه در فرمان به مالک اشتر می فرماید: بدان بهترين چيزى كه مايه خوش بينى مردم نسبت به زمامدار مى شود، نيكى كردن زمامدار است در حقّ مردم و كاستن از بار هزينه هاى آنان و كم آزردن مردم در امورى كه زمامدار حقّى در آنها ندارد. تحف العقول، النص، ص: 130 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏74، ص: 245 .