eitaa logo
زوار العباس علیه السلام
179 دنبال‌کننده
454 عکس
240 ویدیو
6 فایل
اللهم عجل لولیک الفرج و فرجنا بفرجه
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
صلوات الله علیه زهری می‌ گوید : خدمت حضرت علی بن الحسین علیهما السلام بودم ، یکی از اصحابش وارد شد ، امام از او پرسید : چه خبر؟ عرض کرد : یا ابن رسول الله! فعلا گرفتار چهار صد دینار قرضی هستم که راهی برای پرداخت آن ندارم زیرا عیال وارم و مخارج ایشان را نمی توانم تامین کنم ، حضرت زین العابدین علیه السلام به شدت گریه نمود. عرض کردم : یا ابن رسول الله! چرا گریه می‌ کنید؟! فرمود : مگر گریه برای مصائب و گرفتاری های بزرگ نیست؟ عرض کردم : همین طور است. فرمود : کدام مصیبت از این بزرگتر که مؤمنِ حُرّ [آزاد] برادر خود را گرفتار ببیند و نتواند رفع گرفتاریش را بنماید یا او را مبتلا به فقر و تنگدستی بیابد ولی امکان رفع آن نباشد؟! زهری گفت اطرافیان امام متفرق شدند ، بعضی از مخالفین با یکدیگر می‌ گفتند : تعجب است از این خانواده که ادعا می‌ کنند هر چه در زمین و آسمان است مطیع آنهاست و خداوند درخواست آنها را رد نمی کند و باز اعتراف می‌ کنند که نمی توانند رفع گرفتاری از یک مؤمن خاص خود بنمایند. این حرف به همان کسی که مقروض بود رسید ؛ خدمت زین العابدین علیه السلام رسیده و عرض کرد : فلانی و فلانی چنین گفته اند! سخن آن ها بر من از فقرم ناگوارتر است. امام علیه السلام فرمود : خداوند اجازه گشایش برای تو داد ، بعد رو به کنیزی نموده و فرمود : افطار و سحری مرا بیاور ، کنیز دو گرده نان آورد. فرمود : این دو گرده نان را بگیر که دیگر چیزی پیش ما نیست. خداوند به وسیله همین دو گرده ، گشایش خوبی به تو خواهد داد. آن مرد دو گرده را گرفت و وارد بازار شد و نمی دانست آن ها را چه کند ، در اندیشه قرض و خرج خانواده بود ، گاهی شیطان او را وسوسه می‌ کرد که این دو گرده نان چگونه می‌تواند رفع ناراحتی تو را بنماید ، در این موقع به ماهی فروشی برخورد که یک ماهی گندیده داشت ، گفت : این ماهی پیش تو مانده و این گرده نان پیش من است. ممکن است یک گرده نان را بگیری و همان ماهی مانده را بدهی؟ ماهی فروشی قبول کرد. نان را گرفت و ماهی را داد. در بین راه به مردی برخورد که نمک نامرغوبی داشت ، به او گفت : مایلی این نان خشک را بگیری و همان نمک نامرغوب را بدهی؟ قبول کرد ، آن مرد ماهی و نمک را به خانه آورده و گفت : این ماهی را با نمک درست می‌ کنم. همین که شکم ماهی را شکافت ، دو مروارید غلتان درون او یافت و سپاس خدای را به جای آورد ، در همین بین که شاد و خرم بود ، ناگهان درب خانه به صدا آمد. پشت درب رفت تا ببیند کیست ، دید صاحب ماهی و صاحب نمک هر دو آمده اند! گفتند : ما و خانواده مان هر چه کوشش کردیم این نان را بخوریم دندان به آن کارگر نبود. فکر کردیم تو خیلی گرفتار و مبتلا هستی ، نان را برای خودت آوردیم و آنچه در مقابلش از ما گرفته ای ، به تو بخشیدیم! دو نان را از آن ها گرفت ؛ پس از رفتن آن ها درب را بست. در این موقع فرستاده حضرت زین العابدین علیه السلام رسیده و گفت : مولایت می‌ فرماید : تو به آرزویت رسیدی! اینک نان ما را برگردان که کسی جز ما نمی تواند آن نان را بخورد! دو مروارید را به قیمت گزافی فروخت و قرضش را پرداخت و وضع مالی اش بسیار خوب شد. برخی از مخالفین گفتند : عجب اختلافی بین این دو حالت است که علی بن الحسین علیهما السلام مدعی است نمی تواند رفع تنگدستی از دوستش بنماید ولی او را دارای ثروتی عظیم می‌ کند! حضرت زین العابدین علیه السلام فرمود : قریش نیز همین سخن را به پیغمبر صلی الله علیه و آله می‌گفتند که چگونه کسی که در موقع هجرت از مکه تا مدینه را به دوازده شبانه روز (نه کمتر) طی می‌ کند ، می‌تواند در یک شب به بیت المقدس برود و در آنجا آثار پیمبران را مشاهده کند. سپس زین العابدین علیه السلام فرمود : اینها از کار خدا و دوستان خدا با او غافلند. به مقام های بلند نمی توان رسید مگر با تسلیم در مقابل خدا و ترک اظهار نظر ، و رضا به آنچه او صلاح می‌ داند. دوستان خدا بر گرفتاری ها و ناراحتی ها صبر می‌ کنند و دیگران چنین صبری ندارند و خداوند در مقابل این شکیبایی ، آن ها را به تمام آرزوهایشان می‌ رساند ، با وجود این ، آن ها جز خواست خدا را نمی خواهند. امالی صدوق: ۴۵۳ لطفا چندباره حدیث ، خاصه آخر حدیث را مطالعه کنید.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
غیبت_بمنزله_مشاهده «مولایمان امام سجاد عليه السلام فرمود: خداوند آن مردمانى را كه در روزگار غيبت امام دوازدهم به سر مى برند و معتقد به امامت آن حضرت و منتظر ظهور ایشانند را بر مردمان همه دوران ها برتری داده؛ زيرا خداى متعال به آنان خرد و فهم و معرفتى داده است كه  غيبت امام براى آنان مانند زمان دیدن ایشان است. خداوند اين مردمان را مانند کسانی قرار داده است كه در ركاب پيامبر صلى الله عليه و آله شمشير مى زدند و پيكار مى كردند. آنانند اخلاص پيشگان حقيقى و آنانند شيعيان راستین ما و آنانند كه در نهان و عيان مردم را به دين خدا دعوت مى كنند.سپس فرمود:در انتظار فرج بودن از برترین اعمال است» متن عربی: «عن الامام زین العابدین عليّ بن الحسين صلوات الله علیهما:إن  أهل  زمان  غيبته  القائلين  بإمامته  و المنتظرين لظهوره ما فضّل اللّه من أهل  كلّ  زمان‌، لأنّ اللّه تبارك  و  تعالى  أعطاهم من العقول  و الأفهام  و المعرفة ما صارت به الغيبة عندهم بمنزلةالمشاهدة،  و جعلهم في ذلك الزّمان بمنزلة المجاهدين بين رسول اللّه بالسيف، أولئك المخلصون حقّا و شيعتنا صدقا، و الدّعاة الى دين اللّه عزّ و جلّ سرّا و جهرا.و قال (عليه السّلام): انتظار  الفرج من أفضل العمل‌.» مصادر: كمال الدين 1/ 319- 320 ح 2، ب 31. و الإنصاف في النصّ على الأئمّة للبحرانيّ 55- 57 باب الهمزة ح 47 عن كتاب الغيبة. و بحار الأنوار 36/ 386 ح 1 عن الاحتجاج للطبرسي.
🌸 اطلاعیه سخنرانی🌸 🌺 ضمن تبریک به مناسبت اعیاد شعبانیه ‼️ به اطلاع می‌رسد : 🔰 مجلس سخنرانی توسط استاد امیدواری خراسانی امشب شب جمعه (پنجشنبه شب هفتم ماه شعبان ۱۴۴۶ ، مطابق ۱۴۰۳/۱۱/۱۸ ساعت ۱۹/۳۰ به آدرس : قم شهر قائم ، بلوار کبیری ، خیابان قائم , روبه روی کوچه ۳۵ نبش خیابان ، پلاک ۳۱۲ منزل آقای موسوی و نیز پخش زنده و آنلاین در همین کانال ایتا با لینک https://eitaa.com/GoftarHayeMandegar و نیز در آپارات با این لینک https://www.aparat.com/dashboard/live لایو👆 ذخیره👇 https://www.aparat.com/OmidvariKHorasani برقرار و قابل مشاهده است. / لطفا , به دوستان اطلاع رسانی فرمایید. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 https://eitaa.com/GoftarHayeMandegar
صلوات الله علیه لعنت الله علیه # قتل [الإختصاص] مُحَمَّدُ بْنُ عُبَیْدٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: دَخَلَ أَبُو حَنِیفَةَ عَلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فَقَالَ إِنِّی رَأَیْتُ ابْنَکَ مُوسَی یُصَلِّی وَ النَّاسُ یَمُرُّونَ بَیْنَ یَدَیْهِ فَلَا یَنْهَاهُمْ وَ فِیهِ مَا فِیهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام ادْعُ فَلَمَّا جَاءَهُ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنَّ أَبَا حَنِیفَةَ یَذْکُرُ أَنَّکَ تُصَلِّی وَ النَّاسُ یَمُرُّونَ بَیْنَ یَدَیْکَ فَلَا تَنْهَاهُمْ قَالَ نَعَمْ یَا أَبَتِ إِنَّ الَّذِی کُنْتُ أُصَلِّی لَهُ کَانَ أَقْرَبَ إِلَیَّ مِنْهُمْ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ قَالَ فَضَمَّهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام إِلَی نَفْسِهِ وَ قَالَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا مُودَعَ الْأَسْرَارِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَا أَبَا حَنِیفَةَ الْقَتْلُ عِنْدَکُمْ أَشَدُّ أَمِ الزِّنَا فَقَالَ بَلِ الْقَتْلُ قَالَ فَکَیْفَ أَمَرَ اللَّهُ تَعَالَی فِی الْقَتْلِ بِالشَّاهِدَیْنِ وَ فِی الزِّنَا بِأَرْبَعَةٍ کَیْفَ یُدْرَکُ هَذَا بِالْقِیَاسِ یَا أَبَا حَنِیفَةَ تَرْکُ الصَّلَاةِ أَشَدُّ أَمْ تَرْکُ الصِّیَامِ فَقَالَ بَلْ تَرْکُ الصَّلَاةِ قَالَ فَکَیْفَ تَقْضِی الْمَرْأَةُ صِیَامَهَا وَ لَا تَقْضِی صَلَاتَهَا کَیْفَ یُدْرَکُ هَذَا بِالْقِیَاسِ ..‌. . محمد بن مسلم گفت: أبو حنیفه خدمت امام صادق علیه السّلام رسید و عرض کرد: من پسر شما موسی را دیدم که نماز می‌خواند و مردم از جلوی او در رفت و آمد هستند. هیچ کس نگفت که آن‌ها را نهی کند، با این که چنین کاری صحیح نیست. فرمودند: صدا بزن پسرم بیاید. وقتی حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام آمد، امام صادق فرمودند: پسرم! ابو حنیفه می‌گوید تو نماز می‌خوانده ای و مردم در جلوت در رفت و آمد بوده اند و آن‌ها را نهی نکرده ای؟ گفت: صحیح است پدر جان! آن کس که برای او نماز می‌خواندم، از مردم به من نزدیک تر بود. خداوند می‌فرماید «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ»، امام صادق علیه السّلام او را به سینه چسبانید و فرمود: پدر و مادرم فدایت ای خزینه اسرار!. امام صادق علیه السّلام به ابو حنیفه فرمودند: قتل در نزد شما شدیدتر است یا زنا؟ گفت قتل. فرمودند: پس چرا در قتل خداوند دستور می‌دهد دو شاهد بیاورند، ولی در زنا چهار شاهد؟ این مطلب چگونه با قیاس سنجیده می‌شود؟. به عقیده تو ترک نماز مهم تر است یا ترک روزه؟ گفت: ترک نماز. فرمود: پس چرا زن باید روزه اش را قضا کند (در ایام حیض) ولی نمازش را لازم نیست قضا نماید؟ با قیاس چطور می‌توان درک کرد؟ ... . بحارالأنوار ٫ جلد 10 ٫ صفحه 204 .
صلوات الله علیه [جلاء العیون - فصل اوّل در بیان ولادت با سعادت آن حضرت است - صفحه ۲۸۶] مشهور میان محدّثان و مورّخان آن است که آن حضرت در روز جمعه سیزدهم ماه رجب، سی سال پس از عام الفیل، در میان کعبه معظّمه متولّد شد، در آن وقت عمر شریف حضرت رسالت صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بیست و هشت سال، و به قولی دوازده سال، و به قولی ده سال پیش از بعثت آن حضرت بود. شیخ طوسی علیه الرحمه در مصباح به سند صحیح از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده است که ولادت موفور السّعاده آن حضرت در روز یکشنبه هفتم ماه مبارک شعبان واقع شد ، و قول اوّل اشهر است. و اگر به هر دو روز احترام نمایند بهتر است، بعضی بیست و سوّم ماه شعبان نیز گفته اند .
عَنِ ابْنِ الْمُتَوَکِّلِ عَنِ السَّعْدَآبَادِیِّ عَنِ الْبَرْقِیِّ بِإِسْنَادِهِ یَرْفَعُهُ إِلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: الْمُؤْمِنُ مُکَفَّرٌ وَ ذَلِکَ أَنَّ مَعْرُوفَهُ یَصْعَدُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا یَنْتَشِرُ فِی النَّاسِ وَ الْکَافِرَ مَشْهُورٌ وَ ذَلِکَ أَنَّ مَعْرُوفَهُ لِلنَّاسِ یَنْتَشِرُ فِی النَّاسِ وَ لَا یَصْعَدُ إِلَی السَّمَاءِ امام صادق علیه السلام فرمود: «مومن مکفر است و زیر پرده، برای آنکه نیکی او به سوی خدای عزوجل بالا رود و در میان مردم منتشر نمی شود؛ و کافر مشهور می‌شود، زیرا نیکی او در میان مردم منتشر می‌شود و به آسمان بالا نمی رود. »   بحارالانوار، جلد ۶۴، صفحه ۲۶۰ .
إِلٰهِى لَمْ يَكُنْ لِى حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلّا فِى وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِى لَِمحَبَّتِك، وَ كَما أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ... پروردگارا، هیچ نیرویی ندارم تا خود را به‌وسیله آن از عرصه گناه بیرون ببرم، مگر آنگاه که به وسیله محبّتت (از خواب غفلت) بیدارم کنی و (از برکت محبت تو) همانی بشوم که تو می‌خواهی! نیروی عشق این قدرت را دارد که انسان را تغییر دهد و او را شبیه معشوقش کند. لذا هرچه انسان، در وادی عشق خدا و حجت او پیش برود، به مولایش نزدیکتر و از گناه دورتر خواهد شد. راه محفوظ ماندن از گناه، غرق شدن در محبت امام زمان علیه‌السلام است که محبت او همان محبت خداست. وَ مَنْ أَحَبَّكُمْ فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ .
سؤال: در برخى هيأت‌هاى مذهبى اَشعارى سروده و خوانده مى شود كه در ضمن آن لفظ جلاله «الله» را به ذوات عصمت (سلام الله عليهم) و غيره نسبت مى دهند؛ مثلًا گفته مى شود: من على اللّهى‌ام، من حسين اللّهى‌ام، من زينب اللّهى‌ام و ... حتّى اخيراً گفته‌اند: من كه هيچ، انبياء اكبراللّهى هستند. (مقصود حضرت على اكبر عليه السّلام است) گاهى لفظ مبارك «هو» را به طرز خاصّى به طور دسته جمعى فرياد مى زنند و بعد از آن «يا حسين» و يا «يا زينب» مى گويند، مثلًا می‌گويند: «هو يا زينب» و امثال آن. تقاضا مى شود جهت تنوير افكار، نظر مبارك خود را مرقوم فرماييد كه شديداً مورد حاجت است. خداوند به همه ما توفيق تبعيّت كامل از احكام الهى را عنايت فرمايد و همه را از فِتَن نجات دهد. آیت الله صافی گلپایگانی رحمه الله: واضح است كه گفتن اين كلمات به قصد جِدّ و اراده مفهوم ظاهر اين الفاظ، شِرك و كفر است! و با شكّ در اين كه گوينده، مفهومِ ظاهر آن را اراده كرده يا معناى ديگرى در نظر داشته، اگر قرينه صارفه‌اى - كه دلالت بر عدم معناى ظاهر آن دارد - نباشد، باز هم حمل بر كفرگويى مى‌شود! امّا به ملاحظه اين كه افرادى موحّد و خداپرست، اين كلمات را بر زبان مى آورند و حضرات ائمّه (عليهم السّلام) را بنده و مقرّب خداوند و اولياى خداوند مى‌دانند، و با بى‌التفاتى و جهل به معناى اين الفاظ، آن را بر زبان مى‌آورند، و يا به هر حال هرگز قصد ندارند كه آن بزرگواران را الله و خدا بدانند، حكم به كفر و شرك آنها نمى‌شود. با وجود اين، لازم است از گفتن اين الفاظ جدّاً خوددارى شود!! زيرا مفاسدى كه بر اين گونه شعارها مترتّب مى‌شود و زيان‌هايى كه براى دين و مذهب و درك و معرفت جامعه دارد، بسيار است! مسلمانى كه در همه نمازهايش شهادت مى‌دهد كه شخص نبىّ اكرم (صلّى الله عليه و آله و سلّم) - كه افضل همه مخلوقات و همه اين بزرگواران است - پيغمبر و بنده خداوند است، معنى ندارد كه بگويد: «محمّداللّهى» يا «على اللّهى» يا «حسين اللّهى» هستم. بنابراين بايد مجالس مؤمنين از اين برنامه‌ ها و شعارها پاك و منزّه باشد! و به ذكر فضايل و مناقب آن بزرگواران - كه در احاديث صحيح آمده است - مجالس خود را مزيّن نمايند و امر ولايت اهل بيت (عليهم السّلام) را زنده نگاه دارند و حدود توحيد و نبوّت و امامت و حريم مقامات را رعايت نمايند. خداوند متعال همه اعمال عبادى و كارهاى ما را از تصرّفات شياطين و افراد بى‌معرفت حفظ نمايد و توفيق تعظيم شعائر و تأسّى كامل و صحيح به اهل بيت (عليهم السّلام) را به همگان عطا فرمايد. * لازم به تذكّر است كه: در مقام متوجّه ساختن افراد مذكور به اين حقايق، بايد برادرانه در محيطى صميمى و به طور مشفقانه عمل شود، تا تذكّر - إن شاء الله تعالىٰ - ثمر بخش و مفيد واقع گردد. معارف دین، ج۱ ص۴۶
🟢 به بهانه میلاد حضرت علی اکبر🔻 🔻 سلام الله علیه🔻 ❌ناصر الدین شاه قاجار: خطاب به شخصی که دو پسر شاه را تشبیه به حضرت علی اکبر و حضرت قاسم علیهما السلام کرد: خفه شو! خدا دهانت را بشکند! توله سگ‌های من کجا و جناب قاسم و اکبر روحی‌لهما‌الفداء کجا؟! 😳 نقل است که در روز هفتم محرم، دو تن از فرزندان ذکور ناصرالدین‌شاه‌قاجار در استخر کاخ در تهران غرق شدند. با ترس و لرز بسیار، خبر را به سمع همایونی قبله‌ی عالَم رسانیدند و منتظر امر ملوکانه ماندند. ناصرالدین‌شاه به جناب فرهادمیرزا نائب‌السلطنه، صاحب مُصحفِ(کتاب) شریف قَمقام‌ زَخّار، ( در مقتل )مدفون در حرم حضرت موسی‌بن‌جعفر علیه‌السلام امر کردند: نگذارید کسی از این موضوع باخبر شود و مردم بی‌خبر بمانند. روز نهم محرم به شاه گفتند که برای مراسم تشییع و ترحیم دستور چیست؟ شاه باز هم دستور داد این خبر در خفا باقی بماند. روز دهم محرم بعد از روضه و عزاداری مفصل روز عاشورا، شاه به جناب فرهادمیرزا دستور اعلام فوت فرزندانش و برگزاری مراسم را صادر کرد. عرضه شد به قبله‌ی عالَم که چرا اکنون؟ شاه در پاسخ چنین فرمود: چون مردم می‌آمدند تشییع جنازه و مراسم ترحیم و... به مجلس روضه‌ی آقا سیدالشهداء علیه‌السلام لطمه وارد می‌شد.(1) لذا رضاقلی‌خان‌هدایت در کتاب روضة الصفا اینگونه مرقوم نمودند که بعد از این واقعه وقتی مجلس ختم برای فرزندان ناصر برگزار شد، طلبه‌ای که روی منبر در مجلس ترحیم بود، اینگونه قرائت کرد: جان به قربان قلب شکسته‌ی ملوکانه‌ی قبله‌ی عالَم؛ که فرزندانتان چون جناب قاسم و جناب علی‌اکبر علیهما‌السلام در مقابل دیدگان پر مهرتان چون مرغ بسمل پرپر شدند! در همین حال ناصرالدین‌شاه همانطور که روی کرسی جلوس کرده بود، با نگاهی غضب‌آلود چنان شیری که در حال غرش است، رو به طلبه کرده و گفت: خفه شو! خدا دهانت را بشکند! توله سگ‌های من کجا و جناب قاسم و اکبر روحی‌لهما‌الفداء کجا؟! (2) (1) کتاب زنبیل (فرهاد میرزا) (2) کتاب روضة الصفا (رضا قلی خان هدایت)
قَالَ اَلْإِمَامُ اَلْبَاقِرُ صَلَوَاتُ اَللهِ عَلَيْهِ : ثَلَاثٌ مِنَ النِّسَاءِ يَرْفَعُ اللَّهُ عَنْهُنَّ عَذَابَ الْقَبْرِ وَ يَكُونُ مَحْشَرُهُنَّ مَعَ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ صلوات الله علیه و آله امْرَأَةٌ صَبَرَتْ عَلَى غَيْرَةِ زَوْجِهَا وَ امْرَأَةٌ صَبَرَتْ عَلَى سُوءِ خُلُقِ زَوْجِهَا وَ امْرَأَةٌ وَهَبَتْ صَدَاقَهَا لِزَوْجِهَا يُعْطِي اللَّهُ تَعَالَى لِكُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ ثَوَابَ أَلْفِ شَهِيدٍ وَ يَكْتُبُ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُنَّ عِبَادَةَ سَنَة . حضرت امام باقر صلوات الله علیه می فرمایند : سه طايفه از زنها هستند كه عذاب قبر از آنها برداشته شود و با حضرت فاطمه دختر حضرت محمّد صلوات الله علیه و آله محشور شوند : اول ، زنى كه بر غيرت شوهرش صبر كند ؛ دوم ، زنى كه با شوهر بد اخلاق بسازد ؛ و سوم ، زنى كه مهريه اش را ببخشد خداى تعالى به هر يک از اين سه طایفه‌ی زنها ثواب هزار شهيد مى بخشد و براى هر يک از آنان ثواب عبادت يک سال نوشته مى شود. وسائل الشيعة 21/285