⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #یاد #گمشده_در_زمان2 #پارت93 به حس و حالی فکر کرد که وقتی از قید زمان رها می شد به دست می آورد. چقدر لذت بخش بود. تمام جوانی اش را بیشتر از کلاس درس و دانشگاه در میان ابعاد زمانی چرخیده بود. حال برزخی مطلق را پیش چشمش می دید. -«پاشو داداشی! زود باش بلند شو!» صدای زهرا را در گوشش می شنید. چقدر جالب! انگار قرار بود با این صدا روح از بدنش خارج شود. -«بهت می گم بلند شو! دارم می بینم داری نفس می کشی!...» حرف هایی که می زد عجیب به نظر می رسید. لحظه ای حس کرد از بالای آن صرح سقوط کرد و با ورود به بدنش، اولین چیزی که حس کرد لرزیدن بود.چشم هایش را به زور باز کرد و میان آن تصاویر مبهم، خواهرش را دید که با همان چهره آشفته همیشگی نگاهش می کرد. رفته رفته درد ها به تنش بازگشتند و مانند انبساط جیوه در دماسنج افزایش یافتند. -«آهان! چشماتو باز کن داداش. من و مامان منتظرتیم! آنا منتظرته...» با شنیدن اسم "آنا" گردش خون در بدنش سرعت گرفت. اتفاقات اخیر باعث شده بود او را به کل فراموش کند. اصلا به خاطر او بود که می خواست زودتر به سوراخ موش بازگردد. یعنی او هم آنجا بود!؟ مانند فنر از حالت خوابیده به نشسته در آمد ولی بلافاصله از این کارش پشیمان شد. از درد کمرش آهی کشید و دستش را تکیه گاه قرار داد. -«آروم باش بچه! کاش می دونستم الان واقعا چته!» یاد لب های خشکش را از هم باز کرد و ناله کرد: «آنا اینجاست؟...» -«دیوونه شدی؟! بیارمش وسط جنگ و دعوا که چی بشه؟! حالا دیگه من برات مهم نیستم حالمو نمی پرسی ورد زبونت شده آنا خانوم؟!» -«تو اینجا چی... چی کار می کنی؟» -«خیر سرم اومدم نجاتت بدم. نشد یه دفعه بری بدون خط و خش برگردی. حیف این لباس به این خفنی که زدی داغونش کردی...» یاد چشم چرخاند و در فاصله صد متری خود انگشتر داران را دید که دوباره با دراکولا و حلقه اش درگیر بودند. باید به این چرخه خاتمه می داد. -«باید حلقه رو ازش بگیریم تا کاملا خلع سلاح بشه. بعد دیگه جمع و جور کردنش راحت می شه.» یاد گردنش را چرخاند و به زهرا که با نگاهی خردمندانه به درگیری خیره شده بود نگاه کرد. زهرا متوجه اش شد و گفت: «چیه؟ خب نظرمو گفتم دیگه. فکر نمی کنم نقشه بهتری داشته باشی.» #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #یاد #گمشده_در_زمان2 #پارت94 با خودش گفت: شاید هم داشته باشم. وقتی حس کرد کنترل ذهنش را به طور کامل به دست گرفته است، چند قدم دورتر از درگیری تمرکز کرد و یک دروازه زیر خود ساخت. چون در تونل زمان بود به صورت خودکار از سقف تونل پایین افتاد. ولی جایی که خواسته بود. خودش را جمع و جور کرد و چهارزانو به دوستان و دشمنش خیره شد.منظتر یک موقعیت مناسب بود. حالا باید کاری می کرد که برایش تعلیم دیده بود. به کنت سیاه نگاهی انداخت. یک دروازه بالای سرش ایجاد کرد و درست در موقعیتی مناسب، زیر پایش را خالی کرد. ولی اینبار انقدر سریع که نتواند هیچ واکنشی نشان دهد. و آنجا بود که دراکولا در چرخه بی پایین افتاد. همه صدا ها در گوش یاد به ویز ویز شباهت داشت. اما می توانست تصور کند که دراکولا با آن دهان باز و دست هایی که به هیچ جا بند نبود، چطور فریاد می کشید و تقلا می کرد. حالا باید سرعتش کم می شد. با لبخندی که بر لب داشت موقعیت دروازه بالایی را تغییر داد و یک دروازه عمودی ایجاد کرد. بلافاصله دروازه پایینی محو شد و حالا دراکولا میان دو هاله عمودی با شتاب در حال حرکت بود. وقتی که به مرز توقف رسید. محمد مهدی نگاهی به پیتر انداخت و برایش سر تکان داد. مرد عنکبوتی متوجه منظورش شد و رفت و به آرامی حلقه قدرت را از انگشت بی حرکت او بیرون کشید. محمد مهدی لبخندی از سر راحتی زد و یکدفعه چشم هایش سیاهی رفت. صدای ملایمی در سرش شنید و بی آنکه چیزی حس کند از پشت به زمین افتاد. ... -«نمی دونم دیگه باید چی کار کنم. هر کاری بلد بودم انجام دادم...» -«تقصیر شما نیست...» -«چرا تقصیر منه! باید ازش حرف می کشیدم که بفهمم می خواد چی کار کنه. نه اینکه همین جوری بهش بگم بره آب انار برداره.» صدا ها آشنا به نظر می رسیدند. حس لامسه اش زمانی برگشت که سرمایی در تنش احساس کرد. هیچ ایده ای برای حالی که آن لحظه پیدا کرد نداشت. حتی حوصله نداشت با خود فکر کند. پلک هایش را که انگار هر کدام صد کیلو وزن داشت بالا کشید. با اولین حرکت نتوانست ولی بالاخره چشم هایش را باز کرد. فقط به قدری که بفهمد اطرافش چه خبر است. همه جا تار بود. ولی مدتی که گذشت به وضوح سقف چوبی که یک لامپ زرد رنگ از آن آویزان بود را دید. حالا مجبور بود تفکر کند. این سقف را قبلا کجا دیده بود؟ #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

╔ 🍃🍎🍃 ╗ ❥با نام او صبحی دیگر را آغاز میکنم❥ امروز در👇 پنج‌دی‌سال‌هزاروچهارصد. «‌‌‌‌۱‌‌‌۴‌‌‌۰‌‌‌۰/۱۰‌‌/۵» بیست‌یک‌ربیع‌الاولی‌ساله‌هزاروچهارصدوچهل‌وسه. «۱۴‌‌‌۴‌‌۳‌‌/‌‌۵‌/‌۲۱» بیست‌‌و‌شیش‌دسامبر‌سال‌دوهزاروبیست‌‌ویک. «202‌‌1‌‌/12/‌‌‌26» { ☜هستیم.} ╚ 🍃🍎🍃 ╝ مناسبت ها🕰 ¹روز ملی ایمنی در برابر زلزله و کاهش اثرات بلایای طبیعی ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #تاریخ‌نار │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #گمشده_در_زمان2 #پارت95 #یاد -«چشماشو باز کرد! اون بیداره!» ناخودآگاه چهره اسمیگل در ذهنش نقش بست. مردمک چشم را چرخاند و پایین گرفت. آن موقع بود که توانست چهره آشفته و چشم های بزرگ اسمیگل را مشاهده کند. -«یه چیزی بگو رفیق! زود باش!» خواست لب هایش را باز کند و صدایی بیرون دهد. اما فقط بازدمی بی صدا خارج شد. همان لحظه یک دختر از سمت چپش جلو آمد و صورت خود را به او نزدیک کرد. -«حرف بزن داداش. یه کم تلاش کنی می تونی.» یک لحظه دلش خواست بتواند با خواهرش صحبت کند. چانه اش را رها کرد و لب های خشکش از هم چدا شد. -«زهرا...» زهرا با ذوقی که در چشمانش بود گفت: «آره داداش! حرف بزن! تو می تونی!» -«زهرا...» متوجه کسی شد که از بالای شانه زهرا نگاهش می کرد. -«امی... امیرحسین...» احف سر تکان داد و همانطور که دستش را پشتش قلاب کرده بود گفت: «آره برادر. تو یادی منم احفم.» -«یاد...» اسمیگل با خوشحالی گفت: «من می رم بچه ها رو صدا کنم...» و روی پاشنه پا چرخید و دوید و رفت. زهرا روسری اش را مرتب کرد و رو به امیر حسین گفت: «واقعا ازتون ممنونم. نمی دونم چجوری باید این لطف شما رو جبران کنم.» احف سرخ و سفید شد و چشمش را از او دزدید. -«خواهش می کنم... کاری نکردم که...» یاد در دلش خندید. یک لحظه خواست با لبش هم بخندد. اما نتوانست. چند ثانیه بعد صدای باز شدن در اتاق آمد و یک نفر گفت: «درود بر خدای زمان!» زئوس بود. خدای آذرخش. کسی که بیشتر از دوست برایش یک پدر بود. یاد دهانش را باز کرد تا اسمش را بگوید که زئوس با دست او را منع کرد و گفت: «اسم من انقدر ارزش نداره که خودتو بخاطرش اذیت کنی.» و لبخندی زد و کنار رفت. یکدفعه گرمایی در دستش احساس کرد. زهرا گوشه پتو را کنار زده و دستش را گرفته بود. -«یادمه آخرین بار یه همچین صحنه ای رو وقتی دیدم که هرمیون با معجون مهر گیاه از خواب سنگی بیدار شد!» او هری بود. جادوگر جوانی که قبل از آنکه خودش بداند، در دنیا معروف شده بود. -«خوشحالم که بیدار می بینمت.» دوست داشت بهتر می توانست آن عینک گرد و زخم پیشانی اش را ببیند. اما بینایی اش هنوز به طور کامل خوب نشده بود. -«خیلی دوست دارم اتفاقای این چند وقتو از زبون تو بشنوم.» #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #گمشده_در_زمان2 #پارت96 #یاد پیتر که عقب تر از همه ایستاده بود دستش را دراز کرد و مشتی آرام به شانه او زد. یاد خوشحال بود. از اینکه همه را کنار خود می دید خوشحال بود. اما احساس خوبش یکدفعه معکوس شد. -«درا...کولا؟...» زهرا دستش را فشرد و با مهربانی گفت: «اصلا فکر تو درگیرش نکن. خودمون کارشو ساختیم. الان فقط باید استراحت کنی تا حالت خوب بشه. می دونی که مامان بفهمه چی شده بعدش چی می شه!» یکدفعه امیرحسین طی یک حرکت غیر منتظره گفت: «همگی بیرون! فقط فامیل های درجه یک حق دارن اینجا باشن! زودتر همه بیرون!...» و طرف انگشتر داران رفت و شروع به هل دادن آنها کرد. هر کدام برای مسخره بازی چیزی با خنده گفت و سعی کرد مقاومت کند. -«من مثل داداش شم! من باید بمونم!...» اما امیرحسین همه را بیرون کرد و خودش قبل از بستن در، خطاب به زهرا گفت: «کاری داشتین حتما بگین.» زهرا سر تکان داد و درِ اتاق بسته شد. بعد سرش را چرخاند و به چشم های برادرش خیره شد. حدودا یک دقیقه بدون هیچ حرفی گذشت. بعد زهرا به در اتاق نگاه کرد و گفت: «وایسا الان میام...» یاد دیدش که رفت و از قفل بودن در اتاق اطمینان حاصل کرد. بعد کنارش آمد و روسری اش را برداشت. آن را روی میز عسلی کنار تخت گذاشت و دستی به موهای سیاهش کشید. زیر لب گفت: «کاش یه بُرِس درست و حسابی اینجا بود...» بعد حالت صورتش تغییر کرد و گفت: «خب جناب یاد! هم می تونی الان بخوابی و من یه چیزی برای سرگرمی پیدا کنم، هم می تونم برم یه غذایی چیزی پیدا کنم بخوریم. چیکار کنیم؟» محمد مهدی روی دلش تمرکز کرد. کمی گرسنه بود. به آرامی گفت: «گشنمه...» زهرا از روی صندلی بلند شد و روسری اش را برداشت. -«چشم عالیجناب! الان غذا تون و براتون میارم!...» -«وایسا...» -«چیه؟» -«چی شد؟...» -«چی چی شد؟» -«دراکولا...» زهرا آهانی گفت و دوباره نشست. -«خب جونم برات بگه که هری و پیتر و بقیه اومدن سوراخ موش. بهمون گفتن بعد از اینکه تو با دراکولا از اونجا رفتین، رفتن انگشتر هاشون رو پیدا کردن و اومدن اینجا. وقتی اومدن دنبالت من یواشکی پشت سرشون اومدم توی تونل. این وسط هاشَم که خودت می دونی... آهان! بعد اینکه از هوش رفتی ما دراکولا رو برگردوندیم توی قلعه اش. بعدم تو رو آوردیم اینجا و آقا امیرحسین کلی دارو آورد و داد بهت تا به هوش بیای... #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

╔ 🍃🍎🍃 ╗ ❥با نام او صبحی دیگر را آغاز میکنم❥ امروز در👇 شش‌دی‌سال‌هزاروچهارصد. «‌‌‌‌۱‌‌‌۴‌‌‌۰‌‌‌۰/۱۰‌‌/۶» بیست‌و‌دوربیع‌الاولی‌ساله‌هزاروچهارصدوچهل‌وسه. «۱۴‌‌‌۴‌‌۳‌‌/‌‌۵‌/‌۲۲» بیست‌‌و‌هفت‌دسامبر‌سال‌دوهزاروبیست‌‌ویک. «202‌‌1‌‌/12/‌‌‌27» { ☜هستیم.} ╚ 🍃🍎🍃 ╝ ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #تاریخ‌نار │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #یاد #گمشده_در_زمان2 #پارت97 ...قشنگ دو ساعت گذشته بود که فقط نفس می کشیدی ولی آخرش بیدار شدی و بقیه ماجرا. حالا هم استراحت کن تا من بیام...» روسری اش را سر کرد و از اتاق خارج شد. یاد دوست نداشت آن لحظه تنها باشد. مانند بچه ها از تنهایی می ترسید. کم کم داشت خوابش می برد که در اتاق باز شد و زهرا سینی به دست آمد و با پشتش در را بست. -«نمی دونستم یه کافه تو باغ تون دارین! اون علی آقا تا گفتم خواهر یادم کلی تحویلم گرفت. یه املت اسپشیال هم برامون زد تازه هرچی اصرار کردم پول نگرفت. بعدا خودت یه جوری باهاش حساب کن.» سینی را روی میز عسلی گذاشت و اولین لقمه را خودش خورد. -«اووم! عجب چیزیه! نامرد این همه مدت همچین جایی می اومدی به من نمی گفتی؟» محمد مهدی با چهره ای منتظر به او خیره شد. زهرا همان طور که داشت لقمه دیگری برای خود آماده می کرد با دهان پُر پرسید:«چیه؟» یاد با تمام توان گفت: «من... گشنمه ها...» -«آخ ببخشید حواسم پرت شد. کاش چلاق نبودی خودت لقمه می گرفتی...» مقداری از حجم همان لقمه کم کرد و آن را نزدیک دهان محمد مهدی گرفت. ... -«خب دیگه... ما باید رفع زحمت کنیم.» محمد مهدی این را گفت و مشغول بستن بند کفش هایش شد. امیرحسین مقابلش ایستاد و گفت: «قبلا هم گفته بودم هر وقت بیای اینجا ازت مثل یه مهمون ویژه پذیرایی می شه. حالا خود دانی. می تونی بری و دیگه نیای...» زهرا وسط حرفش پرید و گفت: «اگه اون نیاد من حتما میام. دیگه نمی ذارم این همه جای باحالو تنهایی بیاد.» امیرحسین دستپاچه شد و گفت: «قدم تون سر چشم... حتما مزاحم ما بشید... چی! یعنی... میگم حتما به ما زحمت بدید... اَه!...» چرخید و سراسیمه از اتاق بیرون رفت. زهرا اخم کرد و گفت: «این چرا اینجوری کرد؟» محمد مهدی زیر لب خندید و صاف ایستاد. گفت: «نگو که نفهمیدی چرا اینجوری شد که باور نمی کنم!» زهرا بازویش را بشگون گرفت و با شیطنت گفت: «هوووی! من مثل جنابعالی نیستما که تا یه نفر و می بینه ازش خوشش بیاد!» یاد چپ چپ نگاهش کرد و شانه بالا انداخت. چرخید و مشغول سر هم کردن لباسش شد. کمی بعد زهرا به آرامی گفت: «ولی در کل به نظرم پسر خوبیه...» محمد مهدی با یک حرکت چرخید تا تیکه ای به او بیندازد که پیتر وارد اتاق شد و گفت: «آماده شدی؟» یاد چرخید و از پشت وارد لباس شد. وقتی لباس به طور خودکار او را پوشاند، گفت: «آره. بزنید بریم...» #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────