⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #گمشده_در_زمان2 #پارت95 #یاد -«چشماشو باز کرد! اون بیداره!» ناخودآگاه چهره اسمیگل در ذهنش نقش بست. مردمک چشم را چرخاند و پایین گرفت. آن موقع بود که توانست چهره آشفته و چشم های بزرگ اسمیگل را مشاهده کند. -«یه چیزی بگو رفیق! زود باش!» خواست لب هایش را باز کند و صدایی بیرون دهد. اما فقط بازدمی بی صدا خارج شد. همان لحظه یک دختر از سمت چپش جلو آمد و صورت خود را به او نزدیک کرد. -«حرف بزن داداش. یه کم تلاش کنی می تونی.» یک لحظه دلش خواست بتواند با خواهرش صحبت کند. چانه اش را رها کرد و لب های خشکش از هم چدا شد. -«زهرا...» زهرا با ذوقی که در چشمانش بود گفت: «آره داداش! حرف بزن! تو می تونی!» -«زهرا...» متوجه کسی شد که از بالای شانه زهرا نگاهش می کرد. -«امی... امیرحسین...» احف سر تکان داد و همانطور که دستش را پشتش قلاب کرده بود گفت: «آره برادر. تو یادی منم احفم.» -«یاد...» اسمیگل با خوشحالی گفت: «من می رم بچه ها رو صدا کنم...» و روی پاشنه پا چرخید و دوید و رفت. زهرا روسری اش را مرتب کرد و رو به امیر حسین گفت: «واقعا ازتون ممنونم. نمی دونم چجوری باید این لطف شما رو جبران کنم.» احف سرخ و سفید شد و چشمش را از او دزدید. -«خواهش می کنم... کاری نکردم که...» یاد در دلش خندید. یک لحظه خواست با لبش هم بخندد. اما نتوانست. چند ثانیه بعد صدای باز شدن در اتاق آمد و یک نفر گفت: «درود بر خدای زمان!» زئوس بود. خدای آذرخش. کسی که بیشتر از دوست برایش یک پدر بود. یاد دهانش را باز کرد تا اسمش را بگوید که زئوس با دست او را منع کرد و گفت: «اسم من انقدر ارزش نداره که خودتو بخاطرش اذیت کنی.» و لبخندی زد و کنار رفت. یکدفعه گرمایی در دستش احساس کرد. زهرا گوشه پتو را کنار زده و دستش را گرفته بود. -«یادمه آخرین بار یه همچین صحنه ای رو وقتی دیدم که هرمیون با معجون مهر گیاه از خواب سنگی بیدار شد!» او هری بود. جادوگر جوانی که قبل از آنکه خودش بداند، در دنیا معروف شده بود. -«خوشحالم که بیدار می بینمت.» دوست داشت بهتر می توانست آن عینک گرد و زخم پیشانی اش را ببیند. اما بینایی اش هنوز به طور کامل خوب نشده بود. -«خیلی دوست دارم اتفاقای این چند وقتو از زبون تو بشنوم.» #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #گمشده_در_زمان2 #پارت96 #یاد پیتر که عقب تر از همه ایستاده بود دستش را دراز کرد و مشتی آرام به شانه او زد. یاد خوشحال بود. از اینکه همه را کنار خود می دید خوشحال بود. اما احساس خوبش یکدفعه معکوس شد. -«درا...کولا؟...» زهرا دستش را فشرد و با مهربانی گفت: «اصلا فکر تو درگیرش نکن. خودمون کارشو ساختیم. الان فقط باید استراحت کنی تا حالت خوب بشه. می دونی که مامان بفهمه چی شده بعدش چی می شه!» یکدفعه امیرحسین طی یک حرکت غیر منتظره گفت: «همگی بیرون! فقط فامیل های درجه یک حق دارن اینجا باشن! زودتر همه بیرون!...» و طرف انگشتر داران رفت و شروع به هل دادن آنها کرد. هر کدام برای مسخره بازی چیزی با خنده گفت و سعی کرد مقاومت کند. -«من مثل داداش شم! من باید بمونم!...» اما امیرحسین همه را بیرون کرد و خودش قبل از بستن در، خطاب به زهرا گفت: «کاری داشتین حتما بگین.» زهرا سر تکان داد و درِ اتاق بسته شد. بعد سرش را چرخاند و به چشم های برادرش خیره شد. حدودا یک دقیقه بدون هیچ حرفی گذشت. بعد زهرا به در اتاق نگاه کرد و گفت: «وایسا الان میام...» یاد دیدش که رفت و از قفل بودن در اتاق اطمینان حاصل کرد. بعد کنارش آمد و روسری اش را برداشت. آن را روی میز عسلی کنار تخت گذاشت و دستی به موهای سیاهش کشید. زیر لب گفت: «کاش یه بُرِس درست و حسابی اینجا بود...» بعد حالت صورتش تغییر کرد و گفت: «خب جناب یاد! هم می تونی الان بخوابی و من یه چیزی برای سرگرمی پیدا کنم، هم می تونم برم یه غذایی چیزی پیدا کنم بخوریم. چیکار کنیم؟» محمد مهدی روی دلش تمرکز کرد. کمی گرسنه بود. به آرامی گفت: «گشنمه...» زهرا از روی صندلی بلند شد و روسری اش را برداشت. -«چشم عالیجناب! الان غذا تون و براتون میارم!...» -«وایسا...» -«چیه؟» -«چی شد؟...» -«چی چی شد؟» -«دراکولا...» زهرا آهانی گفت و دوباره نشست. -«خب جونم برات بگه که هری و پیتر و بقیه اومدن سوراخ موش. بهمون گفتن بعد از اینکه تو با دراکولا از اونجا رفتین، رفتن انگشتر هاشون رو پیدا کردن و اومدن اینجا. وقتی اومدن دنبالت من یواشکی پشت سرشون اومدم توی تونل. این وسط هاشَم که خودت می دونی... آهان! بعد اینکه از هوش رفتی ما دراکولا رو برگردوندیم توی قلعه اش. بعدم تو رو آوردیم اینجا و آقا امیرحسین کلی دارو آورد و داد بهت تا به هوش بیای... #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

╔ 🍃🍎🍃 ╗ ❥با نام او صبحی دیگر را آغاز میکنم❥ امروز در👇 شش‌دی‌سال‌هزاروچهارصد. «‌‌‌‌۱‌‌‌۴‌‌‌۰‌‌‌۰/۱۰‌‌/۶» بیست‌و‌دوربیع‌الاولی‌ساله‌هزاروچهارصدوچهل‌وسه. «۱۴‌‌‌۴‌‌۳‌‌/‌‌۵‌/‌۲۲» بیست‌‌و‌هفت‌دسامبر‌سال‌دوهزاروبیست‌‌ویک. «202‌‌1‌‌/12/‌‌‌27» { ☜هستیم.} ╚ 🍃🍎🍃 ╝ ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #تاریخ‌نار │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #یاد #گمشده_در_زمان2 #پارت97 ...قشنگ دو ساعت گذشته بود که فقط نفس می کشیدی ولی آخرش بیدار شدی و بقیه ماجرا. حالا هم استراحت کن تا من بیام...» روسری اش را سر کرد و از اتاق خارج شد. یاد دوست نداشت آن لحظه تنها باشد. مانند بچه ها از تنهایی می ترسید. کم کم داشت خوابش می برد که در اتاق باز شد و زهرا سینی به دست آمد و با پشتش در را بست. -«نمی دونستم یه کافه تو باغ تون دارین! اون علی آقا تا گفتم خواهر یادم کلی تحویلم گرفت. یه املت اسپشیال هم برامون زد تازه هرچی اصرار کردم پول نگرفت. بعدا خودت یه جوری باهاش حساب کن.» سینی را روی میز عسلی گذاشت و اولین لقمه را خودش خورد. -«اووم! عجب چیزیه! نامرد این همه مدت همچین جایی می اومدی به من نمی گفتی؟» محمد مهدی با چهره ای منتظر به او خیره شد. زهرا همان طور که داشت لقمه دیگری برای خود آماده می کرد با دهان پُر پرسید:«چیه؟» یاد با تمام توان گفت: «من... گشنمه ها...» -«آخ ببخشید حواسم پرت شد. کاش چلاق نبودی خودت لقمه می گرفتی...» مقداری از حجم همان لقمه کم کرد و آن را نزدیک دهان محمد مهدی گرفت. ... -«خب دیگه... ما باید رفع زحمت کنیم.» محمد مهدی این را گفت و مشغول بستن بند کفش هایش شد. امیرحسین مقابلش ایستاد و گفت: «قبلا هم گفته بودم هر وقت بیای اینجا ازت مثل یه مهمون ویژه پذیرایی می شه. حالا خود دانی. می تونی بری و دیگه نیای...» زهرا وسط حرفش پرید و گفت: «اگه اون نیاد من حتما میام. دیگه نمی ذارم این همه جای باحالو تنهایی بیاد.» امیرحسین دستپاچه شد و گفت: «قدم تون سر چشم... حتما مزاحم ما بشید... چی! یعنی... میگم حتما به ما زحمت بدید... اَه!...» چرخید و سراسیمه از اتاق بیرون رفت. زهرا اخم کرد و گفت: «این چرا اینجوری کرد؟» محمد مهدی زیر لب خندید و صاف ایستاد. گفت: «نگو که نفهمیدی چرا اینجوری شد که باور نمی کنم!» زهرا بازویش را بشگون گرفت و با شیطنت گفت: «هوووی! من مثل جنابعالی نیستما که تا یه نفر و می بینه ازش خوشش بیاد!» یاد چپ چپ نگاهش کرد و شانه بالا انداخت. چرخید و مشغول سر هم کردن لباسش شد. کمی بعد زهرا به آرامی گفت: «ولی در کل به نظرم پسر خوبیه...» محمد مهدی با یک حرکت چرخید تا تیکه ای به او بیندازد که پیتر وارد اتاق شد و گفت: «آماده شدی؟» یاد چرخید و از پشت وارد لباس شد. وقتی لباس به طور خودکار او را پوشاند، گفت: «آره. بزنید بریم...» #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #گمشده_در_زمان2 #پارت98 #یاد ... -«مامان دستم درد گرفت!» -«من دست تو بکَنَم حداقل خیالم راحته! اینجوری خودم می دونم چه بلایی سرت اومده!» محمد مهدی به آرامی مچش را از میان انگشت های سفت و خشن مادرش بیرون کشید و گفت: «چند دفعه بهتون بگم؟ اتفاق خاصی که واسم نیافتاد...» مادرش چند لحظه ساکت ماند. بعد یکدفعه دستش را روی صورتش گذاشت و زد زیر گریه. محمد مهدی دستپاچه شد و اطراف را نگاه کرد. در اتاق دکتر هنوز بسته بود و به نظر نمی رسید کسی پشت در باشد. خم شد و گفت: «مامان چی شد؟ حرف بدی زدم؟» یکدفعه مادر دست انداخت و او را در آغوش گرفت. با هق هق گفت: «هر وقت میری... دست و پای من می لرزه... چرا با من این کارو می کنی؟» یاد ناراحت بود. اما مثل همیشه نمی دانست چطور ناراحتی اش را ابراز کند. زیر لب گفت: «ببخشید.» مادر عصبانی شد و به صورتش نگاه کرد. -«الان بگی ببخشید،... دیگه نمی ری سراغ این کارا؟!» محمد مهدی لبش را گزید. با شرمندگی گفت: «حالا... شایدم دیگه نَرَم...» مادر اخم کرد و گفت: «منظورت چیه؟» محمد مهدی من و من کنان گفت: «شاید... اگر یه کاری... برام بکنین...» -«در مورد آناست؟» محمد مهدی جا خورد. حیرت زده پرسید: «شما... شما از کجا می دونید؟!» چهره غمگین مادر جایش را به لبخندی دلنشین تغییر داد. -«دکتر باهام صحبت کرد. گفتش یه راهی هست که شما دو تا رو به هم برسونیم.» محمد مهدی خود را از بغل مادرش بیرون کشید و با هیجان گفت: «چه راهی؟!» ... عرق از سر و رویش پایین می ریخت. دست هایش حسابی یخ کرده بود و قلبش با شتابی غیر معمول بر قفسه سینه اش کوبیده می شد. دلش می خواست نگاهش کند اما می ترسید. به وسط میز خیره شده بود و از اینکه نگذاشته بود زهرا میان صحبت خصوصی شان باشد احساس پشیمانی می کرد. اگر او اینجا بود، به راحتی سر صحبت را باز می کرد و کار را پیش می برد. اما حالا می ترسید که کلمه ای اشتباه از دهانش خارج شود. بالاخره شهامت به خرج داد و سرش را بالا گرفت. اما با دیدن چشم های آبی اش که درست به چشم های او خیره شده بود، جا خورد و دوباره پایین را نگاه کرد. دلش ریخت. برایش سوال شد که در همه مراسم های خواستگاری همچین مشکلاتی وجود داشت؟ یا اینکه او بیش از حد خجالتی بود؟ #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

╔ 🍃🍎🍃 ╗ ❥با نام او صبحی دیگر را آغاز میکنم❥ امروز در👇 هفت‌دی‌سال‌هزاروچهارصد. «‌‌‌‌۱‌‌‌۴‌‌‌۰‌‌‌۰/۱۰‌‌/۷» بیست‌و‌سه‌ربیع‌الاولی‌ساله‌هزاروچهارصدوچهل‌وسه. «۱۴‌‌‌۴‌‌۳‌‌/‌‌۵‌/‌۲۳» بیست‌‌و‌هشت‌دسامبر‌سال‌دوهزاروبیست‌‌ویک. «202‌‌1‌‌/12/‌‌‌28» { ☜هستیم.} ╚ 🍃🍎🍃 ╝ مناسبت ها ¹-شهادت آیت الله حسین غقاری به دست ماموران ستم شاهی پهلوی (۱۳۵۳ ه‌ش) ²-سالروز تشکیل نهضت سواد ذموزی به فرمان حضرت امام خمینی(رحمه الله علیه) (۱۳۵۸ ه‌ش) ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺ #تاریخ‌نار │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────

⏳|◇|بسم الله الرحمن الرحیم|◇|⌛️ 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮 🔮 #گمشده_در_زمان2 #پارت99 #یاد یکدفعه درست زمانی که یاد داشت سوال دیگری از خود می پرسید، آنا انگار که از دهانش در رفته باشد گفت: «من...» و ساکت شد. محمد مهدی به طور غریزی نگاهش کرد و گفت: «چی؟» -«هیچی. از دهنم در رفت.» -«آهان.» و چشمش را دزدید و دوباره با خود درگیر شد. بالخره نفسی عمیق کشید و سرش را بالا گرفت و گفت: «من می خواستم...» از دهان نیمه باز آنا متوجه شد که او هم می خواست چیزی بگوید. تعارف کرد : «شما بفرمایید.» آنا سرش را کج کرد و گفت: «نه شما ادامه بدید.» صحبت هایش یادش رفت. اصلا برای چه خواسته بود صحبت کند؟ -«چی می خواستم بگم.. آهان. خب.. فکر کنم متوجه شده باشید که ما چرا الان اینجاییم.» -«بله متوجهم.» -«خیلی هم عالی...» لبش را گزید و انگشت هایش را به هم فشار داد. سعی کرد ادامه دهد: «خواستم.. خواستم بپرسم که شما اصلا... یعنی منظورم اینه که می خواید... چی دارم می گم؟...» در دلش به خود ناسزا گفت و دل به دریا زد: «شما به من علاقه دارید؟» گونه های آنا از شنیدن این حرف سرخ شد و پایین را نگاه کرد. صدایی در سر محمد مهدی به او گفت که چرا به او خیره شده است؟ اما یاد لبش را گزید و منتظر پاسخ شد. بالاخره آنا به حرف آمد: «فکر کنم این واضحه که... من به شما علاقه دارم. ولی می خوام بدونم که... شما چی؟ شما منو دوست دارید؟» یاد دلش ریخت و حالا او بود که صورتش داغ شده بود. کمی روی صندلی جا به جا شد و چشم هایش را بست. در دلش تا ده شمرد و یکدفعه گفت: «منم دوستت دارم!» از حرفی که زد جا خورد! قرار نبود اینگونه بگوید! حداقل نه آنقدر راحت و صمیمی. چشمش را باز کرد و سعی کرد اوضاع را جمع و جور کند که نگاهش به لبخند آنا افتاد. دختر دنیل دست هایش را روی میز گذاشت و گفت: «اشکالی نداره. متوجه ام که این لحظه چقدر سخته. حداقل... خوبه که حرف دل تونو زدین.» کاملا مشخص بود که او هم اختیار زبانش دست خودش نیست. ولی این طلسم باید یک جایی شکسته می شد. محمد مهدی دوباره نفسی عمیق کشید و شروع به صحبت کرد. -«دکتر به من گفته که اگر قرار باشه... با هم... آقا بالاخره که باید بگم! اگه قرار باشه با هم ازدواج کنیم، باید یه مکان رو برای زندگی انتخاب کنیم. تو... یعنی شما دلتون می خواد برگردین به جزیره؟» احساس کرد شجاعتش بیشتر شده است. پس بدون نگرانی به صورتش خیره شد. #ادامه_دارد پارت اول رمان👇 https://eitaa.com/ANARASHEGH/874 🔮 💕🔮 🔮💕🔮 💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮💕🔮 ╭─┈┈ │𝗛𝗮𝘀𝗵𝘁𝗮𝗴 ➺#رمان │𝗝𝗼𝗶𝗻 ➺ @ANARASHEGH ╰─────────────