"یاران شتاب کنید، گویند قافله‌ای در راه است که گناهکاران را در آن راهی نیست. اما پشیمانان را می پذیرند" * شهید سید مرتضی آوینی* @ANARSTORY

الآنم خدا قبول کنه دارم میرم حرم نایب الزیاره همه هستم اگه قابل باشم .. ✨🍃✨✨

تکیه امیر چخماق یزد...خیلی سال پیش.

#تکیه_امیر_چخماق #یزد #واو @ANARSTORY

یا حق و من قلم ترک خورده‌ای داشتم که با ترکه ترکاندنش. خونش پاشید روی صفحه کلید. روی مانیتور دارد تند و تند پیام می‌آید. همین الان 1 دقیقه 10 کلمه حالا زود باشید. منتظرم. چند ثانیه خیره خیره به صفحه کلید نگاه میکنم. خون قلم را سریع با آستین پاک میکنم که مباد مادر بیاید و هولسمثظظظظظظقلنک ثیشقنمتفللازتبتببببببببببببزبنین ثد. خون سبزش می ماسد به آستینم. رایانه هک می‌شود. یک صوت خودبه خود باز می‌شود. صدای امیرخانی است! بلندگو را خاموش می‌کنم. صدا هنوز هست. دکمه سه راهی را می‌زنم. سیم ها را یکی یکی می‌کشم. صدا بلندتر میشود. از میز فاصله می‌گیرم. خودم را می‌اندازم در بذیرایی. پ صفحه کلید را گم کرده‌ام. تلویزیون روشن می‌شود. ـ مهمان داریم چه مهمانی! ‌استاد رضا امیر... شبکه را عوض می‌کنم. ـامیرخانی درباره بالا رفتن آمار فوتی های کرونا گفت... انگشتم را با تمام قدرت روی شبکه قرآن نگه می‌دارم. تلفن مجری زنگ می‌خورد. صدا اکو می‌شود: ـسلام! رضا هستم! می خواهم دکمه خاموش کنترل را از جا بکنم. کنترل کمربند انتحاری به خودش بسته. زل می‌زند به من: ـ شک کردی؟ چون ایمانت ضعیفه سعید! و می ترکد! خانه امن دستم می رود روی هوا. از ترکش هایش صدای قهقهه می آید. صدای اصغر عبداللهی است. روی جلد کتاب (قصه ها از کجا می آیند) نشسته: ـ داشتم برات از ژانر جنایی پلیسی می‌گفتم. نصفش مانده هنوز...بیا تا تشنه‌ای بقیشو بگم. مقاومت نکن... خودم را می‌اندازم روی زمین. گوش می‌گیرم. فریاد میزنم: بسم الله الرحمن الرحیم! دود از تلویزیون و کنترل بلند می‌شود و می‌رود در حنجره اصغر عبداللهی. عبداللهی بخار می‌شود و در کتاب هفت جن حل می‌شود. خانه امن می‌شود. آرام می‌گیرم. خون قلم روی لباسم خشک شده. دست کرختم را بالا می آورم: ـحالا با کدام قلم بنویسم؟! می دوم به سمت انباری. از انتهای کمد متروکه دو تا کارتن خارج می‌کنم. پلاستیک صابون حاج رجبی را جابجا می‌کنم و از پشتش سیمی را می‌کشم. چیزی از پشت پلاستیک آهسته آهسته نزدیک می‌شود. خودش است. صفحه کلید شکسته ام که به جایی وصل نیست! برق می‌افتد درمردمک هایم. قفل انبار را می‌اندازم و می‌دوم سمت میزتحریر. صفحه کلید را جاساز میکنم رویش. به سیمش که به جایی وصل نیست لبخند می‌زنم. التهابم را با بازدم می ریزم در هوا. ب بسم الله را که می‌زنم، کلید Enter لب باز می‌کند: ـانتشار، مستحب موکد است... #سیال #احد #احد #احد #990920 @ANARSTORY

#سربازسلیمانی #سپهبد_سرافراز #ژنرال @ANARSTORY @HOLLYYAGHUT

آیا به کلاس داستان‌نویسی اعتقاد دارید؟ من کلاس داستان‌نویسی بلد نیستم. شیوۀ نوشتن بلد نیستم. هر طور که شم‌تان هست بنویسید. اما بدون یادداشت برداشتن و تمرکز نمی‌توان نویسنده شد. من هیچ راهی برای این‌که شماها را به نویسنده تبدیل کند بلد نیستم. فرض کنید این کار قابل تدریس باشد ما عملاً به شماها می‌گوییم که همه بیایید عین این روش بنویسید. ما در ایران در سال 1373 پژو را مونتاژ کنیم. کسی از این کار ناراحت نشد. چون یک ماشین را مهندسی معکوس کردیم. همه هم خوشحال شدیم. این یک کاری در علوم تجربی. حالا مثلاً بیاییم در علوم انسانی بگوییم الحمدالله یک مدرسه‌ای درست شده که همه شعر حافظ می‌خوانند و غزل شکل حافظ می‌گویند. اگر بگویند صد نفر صد غزل حافظ را دوباره سرودند. این دیگر خوشحالی ندارد. اگر صحبت‌های من کمک کند که شما مثل هم باشید سودی ندارد. قرار است شما هر کدام مثل خودتان باشید. قرار است هرکسی نظر خودش را داشته باشد و با روش خودش بنویسد. در نویسندگی ما دنبال کارهای متوسط نیستیم. دنبال کارهای خوب هستیم. ما در روزنامه‌نگاری دنبال کارهای متوسط هستیم ولی در کتاب دنبال کارهای خوب هستیم. هرکدام باید شکل خودمان بنویسیم. #امیرخانی #دوره_آل_جلال @ANARSTORY

چرا حالت گزارشی پیدا می‌کند گاه داستان‌ها؟ وقتی من از زبان نادرست استفاده می‌کنم. از زبان غیرداستان استفاده می‌کنم آن چیزی که می‌نویسم شبیه داستان نمی‌شود. وقتی قیدها و صفت‌ها را می‌آوریم آن شأن داستانی را زبان ما دیگر نخواهد داشت. یک مثالی هست در کارگاه‌های داستانی که می‌گویند چیزی را نگو بل‌که نشان بده. مثلاً اگر می‌خواهی کهنگی مبل را نشان بدهی حتماً باید کهنگی مبل را نشان بدهی: مثلاً غژغژ صدا می‌کند یا سایید شدن... #حمیدرضامنایی #دوره_آل_جلال @ANARSTORY

روش برخورد با ایده ایده اولین برخورد با داستان است و باید به صورت روشمند به صورت پیرنگ دربیاید تا قابلیت داستانی شدن داشته باشد. خیلی وقت‌ها در ایران هر ایده‌ای که به ذهن آدم‌ها می‌رسد می‌خواهند درباره‌اش داستان بنویسند. ایده را یادداشت کنید. مدتی بگذارید بیات بشود و ببینید آیا آن ایده هم‌چنان برای نوشتن داستان قوی است یا نه؟ هول نشوید و سریع بروید شبانه آن را بنویسید. نگاه کنید ببینید کدام ایده‌ها برای شما بعداز مدتی جذابیت دارد و باهاش دیالوگ می‌کنید. آن ایده را بعد بیاورید در نظام پیرنگ. هیچ وقت سریع ایده را اجرا نکنید، مگر نخبه و داستان‌نویس مادرزاد باشید. 90 درصد. همۀ شما می‌توانید داستان بنویسید که خوب تلاش بکند باید از مسیر علمی بروید و با داستان علمی برخورد کنید. #حمیدرضامنایی #دوره_آل_جلال @ANARSTORY

امن‌ترین نقطۀ داستان‌گویی کارهای کلاسیک تحلیل شخصیت قرن نوزدهمی دارد. مستقیم قید و صفت را برای شخصیت به کار می‌برد. درصورتی که در داستان‌نویسی جدید باید نشان بدهیم. یک کارکرد تصویری و یک خط دیالوگ. درصورتی که اگر برش‌ها طولانی و بلند شود امکان تصویری گفتن نیست و ناچاریم گزارشی بگوییم. امن‌ترین جایی که در داستان‌نویسی وجود دارد و بیش‌ترین جایی که می‌توانید داستان بگویید تصویر است. تصویر، دیالوگ و روایت از عناصر داستان است. تصویر و دیالوگ از امن‌ترین بخش‌های داستان است. #حمیدرضامنایی #دوره_آل_جلال @ANARSTORY

کله‌معلق زدن در داستان در داستان هر کاری دل‌تان می‌خواهد بکنید. توی داستان هر کاری می‌توانید بکنید اما به یک شرط، هر پشتکی که دوست دارید در داستان بزنید ولی منطقش را تأمین کنید. حتی شما می‌توانید بروید قصه بگویید به سبک افسانه‌های قدیم. الان گفتن قصه ممکن نیست اما شما می‌توانید قصه بگویید اما باید فرم روایت را درست کنید و انگیزۀ روایت و هر کاری که در داستان می‌کنید انجام دهید. انگیزۀ روایت را تأمین کنید. #حمیدرضامنایی #دوره_آل_جلال @ANARSTORY