eitaa logo
احمد حیدری
149 دنبال‌کننده
2.7هزار عکس
206 ویدیو
4 فایل
سلام ! گاهی برخی احادیث اهل بیت علیهم السّلام دل می برند؛ این کمترین چنین می پندارد که اگر لذّت مطالعه آن را با شما خوبان به اشتراک بگذارد، نیک خواهد بود. آدرس کانال: https://eitaa.com/Ahmadheydari12 انتقاد و پیشنهاد: @AhmadHeydari54
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❓ تاييد صلح امام حسن(ع) از سوي برادرش امام حسين(ع)؟ پرسش: آيا صلح امام مجتبی(ع) با معاويه مورد تأييد امام حسين(ع) نيز بوده است؟ ✍️ پاسخ اجمالی: شواهد تاریخی و نقل‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد امام حسین(ع) نیز راهی بهتر از صلح نمی‌شناخته و مردم را به اطاعت از برادرش دعوت می ‌کرده است: الف: سیره عملی امام حسین(ع) عدم اعتنا و بی‌توجهی به سخنان و اقداماتی بوده که ضمن آنها کوشیده شده تا وی را درباره موضع برادرش به مخالفت کشانده و او را به عنوان رهبر شیعیان عراق معرفی کند. او تا پایان زندگی امام حسن(ع)، در کنار آن حضرت بوده و همانند او در مدینه زیست. حتی پس از شهادت برادر نیز، طی یازده سال همان موضع را داشت. این سیره نشان می‌دهد که او هیچ گونه مخالفتی با مسأله صلح نداشته است. ب: زمانی که شیعیان افراطی از موضع صلح ناراحت شدند، به سراغ امام حسین(ع) آمده و از او خواستند تا رهبری آنان را در دست گیرد. امام حسین(ع) فرمود: «برادرم راست می‌گوید، هر یک از شما تا وقتی این شخص [معاویه] زنده است پلاس خانه خود باشد [تا ببینیم چه می‌شود؟] اگر او مرد و شما زنده بودید امیدوارم که خداوند آن را برای ما پیش آورد که رشد ما در آن باشد و ما را به خود وانگذارد». امام در برابر شخص دیگری نیز فرمود: «اکنون عقیده من چنین نیست. خدای شما را رحمت کند، تا هنگامی که معاویه زنده است در خانه‌هاتان بمانید و از کاری که به شما ظنین شوند پرهیز کنید». اشاره امام به زنده بودن معاویه، نشانگر آن است که امام نیز به شرایطی که منجر به مسأله صلح شده واقف بوده است. (ع) (ع) ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0412460
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❓ ورود ابن زياد به كوفه و نقش آن در تصميم گيری كوفيان درباره قيام امام حسين(ع)؟ ✍️ پاسخ اجمالی: کمتر مردمی را می‌توان یافت که بتوانند با وجود دیکتاتوری مسلط و جسور، دست به مخالفت زده و در برابر قدرت حاکم، اظهار سرکشی بکنند. هنگامی که نعمان بن بشیر حاکم کوفه بود، مردم با سهل‌گیری او، به راحتی اظهار تشیّع کردند و زمانی که مسلم به کوفه آمد، بشدّت از او حمایت کردند. عوض شدن حاکم و جایگزینی ابن زیاد به جای ابن بشیر، اوضاع را به کلّی عوض کرد. خشونت ابن زیاد، بسیاری از مردم را به هراس انداخت و کسانی که زودرنج بوده و عجولانه تصمیم‌گیری می‌کردند، نه تنها از ناحیه ابن زیاد خود را در معرض تهدید دیدند، بلکه در اثر تبلیغات ابن زیاد دایر بر آمدن قریب الوقوع سپاه شام، به کلی خود را باختند. هنوز چند روزی نگذشته بود که عقب‌نشینی هواداران مسلم شدّت یافت. اشراف شهر که اکنون اطمینان به حکومت کوفه داشته و تثبیت امویان را آشکار می‌دیدند به روشنی به حمایت از امویان پرداختند. به طور طبیعی بسیاری از مردم نیز مخالفت با رؤسای قبایل را چندان به مصلحت خود نمی‌دانستند. وقتی که مسلم به قصر ابن زیاد حمله کرد، همین اشراف با تهدید و تطمیع، یاران او را به حداقل رساندند و قدرت خود را بر مهار مردم خویش نشان دادند. ✍️ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0412521 (ع)
هدایت شده از پاسخ به شبهات
❓ عوامل پیدایش نهضت امام حسین(ع)؟ ✍️ پاسخ: براى روشن شدن پاسخ این سؤال لازم است مقدمتاً یادآور شویم که برخلاف پدیده هاى طبیعى که معمولا تک ماهیتى هستند، پدیده هاى اجتماعى ممکن است چند ماهیتى باشند مثلا یک فلز نمى تواند در یک زمان، هم ماهیت طلا داشته باشد و هم ماهیت مس، ولى پدیده هاى اجتماعى مى توانند در آن واحد چند بعد داشته باشند و عوامل مختلفى در پیدایش آن ها موثر باشد. مثلا یک نهضت مى تواند داراى ماهیت عکس العملى باشد؛ یعنى صرفاً یک عکس العمل باشد، و در عین حال ماهیت تهاجمى نیز داشته باشد و در صورت داشتن ماهیت عکس العملى، ممکن است در برابر یک جریان، عکس العمل منفى و در برابر جریان دیگر عکس العمل مثبت به شمار برود. قیام امام حسین(ع) از این گونه پدیده ها بود و همه اینها در نهضت آن حضرت وجود داشت؛ زیرا عوامل مختلف در آن اثر داشت که ذیلا توضیح مى دهیم: سه عامل یاد شده در زیر، در پیدایش این قیام و نهضت اثر داشت: ۱- درخواست بیعت از امام حسین(ع) براى یزید و وارد آوردن فشار به آن حضرت به این منظور؛ ۲- دعوت مردم کوفه از امام حسین(ع) به عراق؛ ۳- عامل امر به معروف و نهى از منکر که امام حسین(ع) از روز نخست از مدینه با این شعار حرکت کرد. این هر سه عامل در قیام و نهضت عظیم امام حسین(ع) نقش داشتند و هر کدام یک نوع تکلیف و وظیفه براى امام ایجاب مى کردند و موضع حضرت در برابر هر کدام، فرق مى کرد: از نظر عامل اول، امام حسین حالت دفاعى داشت؛ زیرا از او به زور بیعت مى خواستند و او خوددارى مى ورزید. از نظر عامل دوم، حضرت موضع تعاون و همکارى داشت؛ زیرا او را به همکارى دعوت کردند و او نیز پاسخ مثبت داد. اما از نظر عامل سوم، او مهاجم و معترض بود؛ زیرا اگر هم از او بیعت نمى خواستند باز به حکومت هجوم برده، آن را غیر اسلامى مى خواند. ____ 📚 پی نوشت: makarem.ir/maaref/l/0321357 (ع)
هدایت شده از پاسخ به شبهات
🔰 شهادت حسین(ع) رمز تداوم اسلام امام حسین(ع) با قیام بی نظیر خود و دادن هفتاد و دو قربانی از بهترین فرزندان اسلام، و فداکردن جان پاکش در این راه سکوت مرگباری را که به جامعه اسلامی سایه افکنده بود درهم شکست، و چهره اصلی نهضت جاهلی بنی‌امیه را که بر جامعه اسلامی سایه افکنده بود درهم شکست، و چهره اصلی نهضت جاهلی بنی‌امیه را که پشت ماسک‌های اسلامی نهفته بود آشکار ساخت. او با حماسه‌ای که در کربلا آفرید افکار خواب آلوده را بیدار کرد، و با طوفانی که از امواج خروشان خونش در تمام جهان اسلام به وجود آورد ثابت کرد که «بنی‌امیه» نه تنها جانشینان پیامبر اسلام نیستند بلکه عوامل نفوذی خطرناکی بر ضد اسلام‌اند که برای نابودی این انقلاب ریشه دار که ثمره خون‌های شهیدان است کمر بسته اند. مگر جانشین پیامبر - ویا حتی یک مسلمان ساده - ممکن است فرزند پاک و با تقوا و مجاهد و مبارز پیامبر را به خاک و خون بکشد؟ مگر ممکن است مسلمانی به خود اجازه دهد که فرزند شیرخوار نسل پیامبر را شهید کند و خیمه‌های دختران فاطمه(س) را به آتش کشد؟ حماسه‌هائی که امام سجاد و زینب کبری، ادامه دهندگان راه حسین، در کوفه و کربلا و سپس در مدینه آفریدند این برنامه را تکمیل کرد و پرده‌ها کنار رفت و چهره‌های اصلی روشن شد، توطئه‌ها آشکارگشت و به دنبال آن قیام‌ها یکی پس از دیگری آغاز شد. و عجب نیست که در تمام انقلاب‌هائی که بعد از حادثه کربلا بر ضد بنی‌امیه خونخوار و حتی بر ضد «بنی عباس» خون آشام صورت گرفت شعار اصلی «خونخواهی شهیدان کربلا» و «الرضا لآل محمد(ص)» بود. و به این ترتیب حسین و یارانش رسالت بزرگ و تاریخی خود را انجام دادند و توانستند اسلام را از این مرحله حساس و خطرناک به سلامت بگذرانند و به این آئین پاک حیات بخش تداوم ببخشند. اینجاست که تحلیل مفهوم حدیث معروف پیامبر(ص) درباره حسین عزیز(ع) روشن می‌شود که فرمود: «حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ»؛ (حسین از من است و من از او). و نیز شعر معروفی که زبان حال آن سالار شهیدان است: «ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی یا سیوف خذینی»؛ (اگر آئین محمد(ص) جز به شهادت من برپا نمی شود، ‌ای شمشیر‌ها مرا بگیرید). 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0419931 (ع)
🔷 آیا درست است که یزید دستوری برای شهادت امام حسین(ع) نداده بود و ابن زیاد خودسرانه عمل کرده است؟! اولا: منابع مختلف تاریخی از دستور یزید برای کشتن امام حسین(ع) خبر می دهند؛ با توجه به این منابع ذهبی شاگرد ابن تیمیه هم در مواقع مختلف یزید را آمر قتل امام حسین معرفی کرده است. ثانیا: اگر یزید دستور به قتل امام حسین(ع) نداده بود، چرا ابن زیاد را مؤاخذه نکرد و مقام او را ترفیع داد!؟ چرا به او اجازه داد جوایز فراوانی از بیت المال به قاتلان امام پرداخت شود؟! ثالثا: اگر یزید از این وقایع خبر نداشت و از قتل امام ناراحت بود، چرا سر امام را به کاخ دمشق فراخواند؟! چرا با عصا زدن، به سر مبارک ایشان اهانت کرد؟! 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0412496
🔷 نقش عُمر بن خطاب در شهادت امام حسین(ع)؟ خلیفه دوم با وجود همه سخت گیرى ها و حساب رسی هایى که نسبت به فرمانداران خود داشت، از فاحش ترین اشتباهات معاویه چشم پوشى مى کرد. کارهاى ضدّ دینى پیدا و پنهان معاویه هیچگاه از دیدگاه عمر پنهان نبود، اما خلیفه، معاویه را آزاد و مطلق العنان گذاشته بود. این جریان در زمان عثمان که خود نیز از بنى امیّه بوده است، شتاب بیشترى یافت و این معنای این جمله عمیق و پربار است که امام حسین (ع) در سقیفه کشته شد. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0323219
🔷 علت اظهار پشیمانی یزید از کشتن امام حسین(ع)؟ به يقين عقب نشينى يزيد و تغيير موضع سياسى مقطعی او، بر اثر خطبه هاى افشاگرانه حضرت زينب(س) و امام سجاد(ع) در شام و بيدارى مردم بود. وگرنه هرگز يزيد با آن سابقه و آن كلمات مسرّت و کفر آميزى كه در آغاز بر زبان راند، از كار خود پشيمان نبود و از اين رو، پسر مرجانه و ديگر فاجعه آفرينان حادثه كربلا را هرگز محاكمه و مجازات نكرد و همچنان آنان را بر مناصبشان باقى گذاشت. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0323083
🔷 احیای اسلام و آئین حق از ثمرات قیام حسینی قيام امام حسين (ع) نه تنها آيين پيامبر بزرگ اسلام (ص) را نجات داد، بلكه از محو اهداف رسالت ساير انبيا نيز جلوگيرى كرد. چرا كه رسول خدا (ص) كامل كننده رسالت پيامبران گذشته و خاتم رسولان و دين او خاتم اديان بود. اين آيين، در عصر حكومت معاويه و به ويژه در سلطنت يزيد مورد تهديد قرار گرفت و بيم آن مى رفت كه ثمرات تلاش هاى انبيا و به ويژه پيامبر اسلام (ص) به فراموشى سپرده شود. در چنين شرايطى شهادت امام حسين (ع) به احياى آيين خدا كمك كرد و درخت توحيد و نبوّت را طراوت و سرسبزى تازه اى بخشيد. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0321153
🔷 بیداری و آگاهی امت اسلامی در سایه ی قیام حسینی مسلمانان در دوران بنى امیّه خصوصا در عصر حاکمیّت معاویه و یزید دشمن شناس نبودند و با بنى امیّه که کینه دیرینه اى از اسلام داشتند و در پی انتقام خون عزیزانشان در جنگ هاى بدر و احد و احزاب بودند بیعت می کردند، با این که پیامبر(ص) درباره خلافت آنها هشدار داده بودند. این جهل و نادانی در دوران یزید به اوج خود رسید و امام حسین(ع) براى بیدارى مردم راهی جز قیام نداشت تا این که خون پاک حضرت و یارانش موجب بیداری مردم و منتهى به سقوط بنى امیّه و ریشه کن شدن این درخت ناپاک شد. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0320047
🔷 اعتراضات فردی در حمایت از قیام امام حسین (ع) سنگينى حادثه عاشورا، تاب سكوت را با همه خطراتش از برخى گرفت و آنها را به ابراز انزجار از دژخيمان اموى واداشت كه گاه به كشته شدن آنها مى انجاميد. مانند؛ زنى از لشگریان عمر سعد كه وقتی لشكريان به سوى خيمه هاى ابى عبدالله (ع) حمله كردند، شمشيرى برداشت و به دفاع از خیمه ها پرداخت و یا عبدالله بن عفيف ازدى که در مسجد کوفه مقابل ابن زیاد فرياد زد: اى پسر مرجانه! كذّاب پسر كذّاب تويى و پدرت، و آن كسى است كه تو و پدرت را بر اين جايگاه نصب كرد. ابن زياد دستور داد سرش را از بدن جدا سازند. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0321163
🔷 آثار انتشار اخبار کربلاء در میان مسلمانان انتشار اخبار كربلا و اوج مظلوميّت امام حسين(ع) و يارانش و نهايت قساوتى كه در شهادت آنان و اسارت خاندان پاكش آشكار شده بود، سبب نفرت مسلمانان از دستگاه خلافت يزيد شد. كشتن شخصيّتی چون امام(ع) موجى را در میان امت به وجود آورد، که با مرگ دیگران محقق نمی شد. از سوى دیگر، حركت انقلابى امام(ع)، با ياران اندك و تسليم ناپذيرى در برابر آن همه لشكر مجهّز، به مسلمانان جرأت و جسارت بخشيد و براى مسلمانان، مسأله مرگ و شهادت را امرى افتخارآميز كرد. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0321160
🔷 علت قیام حرّه در مدینه؟ پس از شهادت امام حسين(ع) مردم مدينه نيز به خشم آمدند. حاكم مدينه با اشاره يزيد گروهى از بزرگان شهر را به دمشق فرستاد تا از نزديك، خليفه را ببينند و از مراحم وى برخوردار شوند تا مردم را به اطاعت از حكومت وى تشويق كنند... يزيد نزد آنان نيز از مجالس شراب خوارى و سگ بازى و ساز و آواز و فسق و فجور كوتاهى نكرد... نمايندگان به مدينه بازگشتند و در اجتماع مردم اين شهر اعلام كردند كه: «ما از نزد شخصى برگشته ‏ايم كه دين ندارد، شراب مى ‏خورد... اينك شما را شاهد مى ‏گيريم كه او را از خلافت بركنار كرديم». 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0321863