🔰 مظلوميت مضاعف امام حسن(ع) در حیات سیاسی و تحلیل های تاریخی امام حسن مجتبی(ع) از خانه تا لشگرگاه در معرض خیانت بود، یارانی داشت که با سنگین شدن کفه قدرت در جناح مقابل، به آن سو متمایل می شدند. یارانی داشت که به راحتی خود را در برابر پول می فروختند. افرادی در لشگر خود داشت که بواسطه شایعات از پشت بر امام خویش شمشیر کشیدند. امام با کسانی به جنگ معاویه می رفت که رهبری امام را فقط با انگیزه قومی تقابل سنّتی و تاریخی عراق با شام و یا خصومت با عثمانی مذهبان و خاندان بنی امیه، پذیرفته بودند. آیا اینان حاضر می شوند که تا پای جان با معاویه بجنگند؟ این در حالی است که جنگ فقط با حضور شیعیان خالص می توانست به نابودی نسل شیعه منجر شود. امام حسن(ع) در زمانه خود، از پس و از پیش، از خودی و دشمن مکّار، آماج ضربه شمشیر، شایعه، تهمت و اهانت بود. نیز در زمانه ما آماج تهمت، کج فهمی و غفلت مدعیان دانش و عوام ناآگاه به صورت همزمان است. این یعنی ظلم مضاعف در حق سرور جوانان بهشت و یکی از مصداق های بارز آیه طهارت و عصمت. عدم تحلیل درست جزئیات حوادث منتهی به این واقعه و بی توجهی به سیره سیاسی آن حضرت، موجب پدید آمدن برخی شبهات و پندارهای ناصواب راجع به شخصیت آن امام همام، شده است. لذا در ادامه به مرور اجمالی حوادث منجر به این صلح و پیش زمینه ها و عوامل آن می پردازیم. 📖 مطالعه یادداشت: http://mk6.ir/XhPgP 📖 مطالعه بیشتر درباره امام حسن(ع): http://mk6.ir/OqPwO #امام_مجتبی #امام_حسن #صلح #معاویه #جعده #عراق #شام #کوفه #خلافت #حکومت #شهادت_امام_حسن #صلح_امام_حسن #دمشق #بنی_امیه __

🌕 حضرت زینب(س) و مقابله با اندیشه جبر ✍️ متن اجمالی: پس از حادثه عاشورا مزدوران يزيد، با استفاده از ترویج جبر، شروع به تبليغ كردند و پيروزى ظاهری يزيد را خواست خدا قلمداد كردند. لکن حضرت زينب و امام سجاد(ع) كه از شگرد تبليغى دشمن آگاه بودند، اين پايگاه فكرى بنی اميه را هدف قرار داده با سخنان متين و مستدل خود به شدت آن را كوبيدند و يزيد و يزيديان را مسئول اعمال و جناياتشان معرفى كردند. ✍️ متن تفصیلی: https://maaref.makarem.ir/l/0321417 #حضرت_زینب #عقیله #دمشق #جبر #کربلا #کوفه #شام #اخت_حسین #زینب_کبری #خطابه_زینبی #معاویه #صدیقه_الصغری #شریکه_الحسین #یزید #بنی_امیه #قهرمان_کربلا ___________________________ 📡 Channel: @makaremeshirazi

📚 پرونده ابن تیمیه (7) 💠 ادعای ابن تیمیه بر عدم رضایت یزید به قتل امام حسین(ع) ابن تیمیه ادعا می کند یزید راضی به قتل امام حسین(ع) نبود! در پاسخ باید گفت: از تاریخ به وضوح استفاده مى شود که یزید نه تنها راضى به قتل امام حسین(ع) بوده، بلکه از این امر بسیار خشنود شد. او وقتی خبر کشته شدن امام را شنید تکبیر بلندى گفت و بزرگان اهل شام را دعوت کرد تا به او تبریک بگویند و چون سر امام حسین(ع) را نزدش گذاردند، شروع به کوبیدن با چوب دستی به دندان هاى حضرت نمود و شعر خواند و تا سه روز در دمشق سر را بر دار زد، سپس آن را در خزینه اسلحه خود قرار داد و به ابن زیاد به خاطر قتل امام حسین(ع) یک ملیون درهم جایزه داد و او را نزد خود اجر و قرب خاصّى عطا کرد! 💠 ابن تیمیه و انکار امر کردن یزید به قتل امام حسین(ع) ابن تیمیه می گوید: «یزید امر به کشتن حسین و حمل سر او نکرد، و هرگز چوب به دندان هاى او نکوبید، بلکه این ابن زیاد بود که چنین اعمالى را انجام داد». در پاسخ باید گفت: روایات بسیاری در منابع مهم اهل سنت وجود داردکه ثابت می کند یزید فردی ظالم و فاسق بوده و خود دستور کشتن امام حسین(ع) را داده است. ابن عساکر در این باره مى نویسد: «خبر خروج حسین(ع) به یزید رسید، وى نامه اى به عبیدالله بن زیاد نوشت و او را به جنگ با حسین(ع) امر نمود و دستور داد که اگر به امام دسترسى پیدا کرد او را به سوى شام بفرستد» 💠 ابن تیمیه و انکار فرستادن سر مبارک امام حسین(ع) به شام ابن تیمیه اصرار درد که سر مبارک امام حسین(ع) به شام فرستاده نشد! امّا روایات بسیاری مبنی بر اینکه سر مبارک امام حسین(ع) به شام فرستاده شد، در کتب تاریخی وجود دارد که نمی توان آنها را منکر شد، مانند گزارشاتی که یعقوبى، ابن اثیر، طبرى، سیوطى و سبط بن جوزى در کتابهای تاریخشان آورده اند. 💠 ابن تیمیه و انکار به اسارت بردن اهل بیت امام حسین(ع) ابن تیمیه می گوید اهل بیت امام حسین(ع) به اسارت گرفته نشده اند! امّا طبق روایات، اسارت اهل بیت امام حسین و حرکت دادن آنها به طرف شام از مسلمّات تاریخ است و جاحظ می گوید: جنایاتی که یزید مرتکب آن شد؛ از قبیل قتل حسین، به اسارت بردن اهل بیتش و چوپ زدن به دندانها و سر مبارکش و... همگی دلالت بر قساوت قلب و نفاق او از ایمان دارد و او فاسق و ملعون است و هر کس از ملعون دفاع کند خودش نیز ملعون است. 💠 ابن تیمیه و انکار فرمان یزید به تخریب کعبه! ابن تیمیه ادعا می کند که یزید دستور به تخریب کعبه نداده است! در حالی که اولاً: خود ابن تیمیه اعتراف می کند که سپاهیان یزید کعبه را با منجنیق کوبیده اند، اما به انگیزه محاصره ابن زبیر نه تخریب کعبه. امّا تخریب کعبه به هر قصد و هدفی که باشد طبق آیات قرآن مثل «و من دخله کان آمنا» و روایات حرام است و به هیچ وجه قابل توجیه نیست. ضمن اینکه نمی توان با مغالطه تخریب خانه خدا را به گردن ابن زبیر انداخت. ثانیاً: منابع تاریخی و روایی، یزید را عامل تخریب کعبه معرفی می کند. مانند: ابن اثیر، ابن قتیبه و سیوطى. 📖 مطالعه بیشتر: makarem.ir/maaref/fa/category/articles/62903 #امام_حسین(ع) #کعبه #مکه #کوفه #شهادت #ابن_زبیر #ابن_زیاد #ابن_تیمیه #یزید #شام ___

📚 تحلیلی بر شورش مردم در زمانه عثمان بن عفان(4) - گفتیم که بعضی از رفتار حکومتی عثمان زمینه ساز خشم عمومی مردم نسبت به دستگاه حکومت او شد. مثل اینکه او پستهاى حسّاس خلافت اسلامى را در ميان اطرافيان و خويشاوندان خود كه بسيارى از آنان افرادی نالايق، فاسد و دور از تعاليم اسلام بودند تقسيم نمود. نمونه هایی از این سیاست را در پست قبلی آوردیم. - عثمان در کنار جلب منافقان و افراد فاسد در حکومت، صحابه دلسوز و معترض را نیز طرد و شخصيت هاى بسيار بزرگوار و برجسته اى همچون «ابوذر»، «عمار یاسر»، «عبدالله بن مسعود» و... را تبعید و یا مجازات كرد. در این پست نیز مثالهایی از سیاست طرد و سرکوب صحابه دلسوز و منتقد مطرح می کنیم. 💠 برخورد عثمان با ابوذر و تبعید او به شام و ربذه - ابوذر، اسراف و تبذیر و بخشش هاى ناهنجار خلیفه سوم را برنتابید و علیه آن خروشید و تحریف هایى را که مى خواستند براى پشتوانه سازى این حاتم بخشى ها درست کنند، تحمل ننمود و بر خلیفه و توجیه گرى کعب الأحبار، طعن زد و لذا خلیفه، این فریادِ رساى عدالتخواهى را به شام که دیارى تازه مسلمان و نا آشنا به فرهنگ اسلام بود تبعید کرد. - در شام نیز معاویه از فریادهاى ابوذر در امان نماند و با سخت ترین و رنج آمیزترین شکلی ابوذر را به مدینه بازگرداند. - هنگامی که ابوذر از تبعید شام بازگشت عثمان سعی کرد او را به سخنان خلافی متهم نماید. اما ابوذر گفت از پیامبر(ص) شنیدم؛ هنگامى كه فرزندان ابى العاص به سى نفر برسند اموال بيت المال را در بین خود تقسيم مى كنند. - سرانجام عثمان از انتقادهاى بى حساب ابوذر به تنگ آمد و او را به نقطه بد آب و هوايى به نام ربذه تبعيد كرد و در همان سرزمين جان سپرد. 💠 تحریف تاریخى علّت تبعید ابوذر! - طبرى و ابن اثیر، در مورد تبعید ابوذر از این که از حقایق پرده بر گیرند و واقعیّت را صادقانه گزارش کنند ابا دارند. - اما از آن سو گزارش هایى دروغین درباره ابوذر مى آورند و بدین سان در شکستن قداست آن «راستگوترین مرد روى زمین» مى کوشند. - شگفتا که همه این گزارش ها را از سیف بن عمر آورده اند که قهرمان جعل و تندیسى از دروغ و تبلور عینى اشاعه کذب است! 💠 اعتراض عمّار به عثمان - مقداد، عمّار، طلحه و... نامه اى به عثمان نوشتند و بدعت هاى عثمان را در آن برشمردند و او را از خدا بیم دادند و به او اعلام کردند که اگر از آنها دست نکشد، بر سرش مى ریزند. عمّار، نامه را نزد عثمان آورد و خواند. - عثمان در پی اعتراض عمّار بن یاسر، به او فحاشی کرد و دستور داد آنقدر کتکش زدند؛ پس عثمان دستور داد که دست ها و پاهاى عمّار را از هم باز کنند. سپس با پاهایش که در چکمه بود چنان بر بیضه هاى عمّار کوفت که بیهوش شد. - حتی عثمان خواست او را نیز مانند ابوذر تبعید کند ولی از شورش قبیله او (بنى مخزوم) ترسید و از وى دست کشید. 💠 برخورد شدید عثمان با عبدالله بن مسعود - ولید به عثمان نوشت: عبدالله بن مسعود بر تو عیب مى گیرد و از تو بدگویى مى کند. عثمان نیز به ولید نوشت او را به مدینه روانه کند. - ابن مسعود به مدینه آمد، در حالى که عثمان بر منبر پیامبر خدا(ص) خطبه مى خواند. چون ابن مسعود را دید، به او فحاشی کرد و سپس فرمان داد او را با زور و درشتى از مسجد بیرون کردند و غلام عثمان، او را بر دوش خود بلند کرد و در حالى که پا در هوا بود، او را بر زمین زد، چنان که دنده اش شکست. - او نیز وصیّت کرد که عثمان بر او نماز نگزارَد. 💠 تبعید کمیل و مالک اشتر توسط عثمان - سعيد بن عاص، والی كوفه به عثمان نوشت: «كُميل بن زياد و مالك اَشتر و...(که از دوستداران علی(ع) بودند) فتنه انگيزى مى كنند و بر عيب جويى از من و تو و طعنه زدن به دين ما گرد آمده اند و من مى ترسم كه اگر كارشان استوار گردد، فراوان شوند!». - عثمان هم دستور تبعید آنان به شام را صادر کرد. در شام هم بین معاویه و اشتر سخنان تندی رد و بدل شد و معاویه به دستور عثمان او را به حمص از شهر های شام تبعید کرد. 💠 تبعید عامر بن عبد قیس توسط عثمان - مسلمانان که از کارهاى عثمان ناراضی بودند تصمیم گرفتند کسى را به سوى او بفرستند تا با او سخن بگوید و او را از بدعت هایش آگاه کند. - پس، عامر بن عبد الله تمیمى عنبرى را به سوى او فرستادند. عامر بر عثمان وارد شد و او را نصیحت کرد. - عثمان، از گفته او ناراحت شد و عامر بن عبد قیس را از بصره به شام تبعید کرد. 📖 مطالعه تفصیلی: https://makarem.ir/maaref/fa/category/articles/30097 #عثمان #بنی_امیه #مالک_اشتر #حکومت #مدینه #کمیل #معاویه #شام #ابوذر #کوفه #عبدالله_بن_مسعود #عمار #مقداد #ولید __

📚 تحلیلی بر شورش مردم در زمانه عثمان بن عفان(5) - گفتیم رفتار حکومتی عثمان باعث شد مردم و صحابه زمانه اش بر علیه او بشورند و گفتیم که او در واکنش به نصایح صحابه دلسوز آنها را سرکوب و تبعید می کرد. - اما کسانی از صحابه نیز بودند که در قدرت و یا ثروت حکومت طمع داشتند و از سوی خلافت مورد بی توجهی قرار گرفته بودند. اینان در پشت پرده و در محافل خصوصی فتنه به پا کرده و مردم را شواندند تا اینکه عثمان کشته شد. - دقت در رفتار عثمان با صحابه ای چون ابن مسعود و ابوذر و دقت در رفتار تحریک کنندگان و سران شورش و قتل عثمان مثل طلحه و عایشه اعتبار عقیده عدالت همه صحابه را نیز روشن می کند. - اعمال عثمان باعث شد اصحاب پیامبر(ص) به آن دسته که در مرزها پراکنده شده بودند نوشتند: دین محمّد(ص) پشت سر شما تباه شد. پس بشتابید و دین محمّد(ص) را به پا دارید. اصحاب از هر سو روى آوردند، تا آن که عثمان را کشتند. - جبلة بن عمرو ساعدى، نخستین کسى بود که به عثمانْ جسارت و برخورد کرد و با وى با تندی سخن گفت. وی به عثمان گفت: یا خواص و نزدیکانت را رها کن یا تو را به جهنم می فرستم. - علی(ع) در خطبه 30 نهج البلاغه مى فرمایند: «عثمان استبداد و خودکامگى پیشه کرد، و شما بى تابى کردید و از حدّ گذراندید، و خدا در خودکامگى، و در بى تابى و تندروى، حکمى دارد که تحقّق خواهد یافت». 💠 عایشه و نقش او در شورش و قتل عثمان - عایشه که بعد از کشته شدن عثمان، مدام روضه مظلومیت او را می خواند و داعیه خون خواهی از او را داشت، اولین کسى بود که عثمان را سرزنش مى‏ کرد و مردم را در کشتن او به طمع انداخت. - میان عثمان و عایشه کشمکش و دشمنى بود و این از آن جهت بود که عثمان، سهمى را که عمر به عایشه مى داد، کم کرد و سهمش را مانند دیگر زنان پیامبر قرار داد. - عایشه با تمام توان، اصرار بر کشتن عثمان داشت و مى گفت: «اى مردم! این پیراهن پیامبر خداست که کهنه نشده؛ ولى سنّتش کهنه شده است. پیر خِرِفت را بکشید، خدا او را بکشد». - عثمان در محاصره بود که مروان نزد عایشه آمد و گفت: ام المومنین! امیر المؤمنین عثمان به تو سلام و رحمت خداوند را مى رساند و مى گوید: مردم را از من دور کن که هر چه بگویى، انجام مى دهم. - عایشه در حالى که دستمالى در دستش بود و آن را اصلاح مى کرد، گفت: به خدا سوگند، دوست داشتم رفیقت عثمان، در این دستمال بود و درِ آن را مى بستم و در دریا مى انداختم. - هنگامى که عثمان در محاصره و نزدیکِ کشته شدن بود، عایشه به قصد مکّه بیرون رفت و ابن عبّاس را دید و به او گفت: «اى ابن عبّاس! به تو عقل و زبان داده شده است. پس مبادا مردم را از کشتن این طغیانگر (عثمان)، باز دارى. من مى دانم که او بلاى خاندانش مى شود آن گونه که ابو سفیان در ماجراى بدر، گروهش را دچار بلا ساخت». - عایشه در راه بازگشت از مکه، وقتی از عبد بن ام کلاب شنید که مردم عثمان را کشتند و بر على بن ابى طالب اتّفاق کردند. - عایشه گفت: اگر کار براى سَرورت(علی) به انجام رسد، خدا کند که این آسمان بر این زمین فرود آید! مرا باز گردانید!، مرا باز گردانید. - آن گاه به سوى مکّه باز گشت و گفت: به خدا سوگند، عثمان مظلومانه کشته شد! به خدا سوگند، به خونخواهى اش برمى خیزم! - ابن ام کلاب گفت: براى چه؟ به خدا سوگند، تو نخستین کسى هستى که سخن خود را تغییر مى دهى و تو بودى که مى گفتى: «پیر خرفت را بکشید که کافر شده است»! - عایشه امید داشت که خلافت بعد از عثمان به پسر خاله اش طلحه برسد. 📖 مطالعه تفصیلی: https://makarem.ir/maaref/fa/category/articles/30097 #عثمان #بنی_امیه #ام_المومنین #حکومت #مدینه #کمیل #معاویه #شام #ابوذر #کوفه #عبدالله_بن_مسعود #عمار #مقداد #ولید #صحابه #عدالت_صحابه #طلحه #مکه #مروان #عایشه #استبدا #خودکامگی #ابن_مسعود #ابن_عباس #نفاق __

📚 تحلیلی بر شورش مردم در زمانه عثمان بن عفان(6) - گفتیم که عثمان بن عفان با نوع رفتار حکومتی خویش و شیوه تقسیم قدرت و ثروت، همه را - جز بنی امیه - از خود ناراضی کرد. عده ای از در خیر خواهی و نصیحت برآمدند که سرکوب و تبعید و یا مورد بی اعتنایی قرار گرفتند و عده ای مردم را علیه او تحریک کردند، تا اینکه عثمان بر اثر کینه های متراکم و افراط شورشیان کشته شد. - افرادی از صحابه مشهور در این تحریکات دست داشتند که بعضی از آنها در تاریخ شهرت زیادی دارند؛ مثل عایشه، طلحه، زبیر، عمرو بن عاص، محمد بن ابی حذیفه و... . 💠 دیدگاه طلحه نسبت به عثمان او تندترین صحابى بر ضدّ عثمان بود و شک نداشت که به دلیل سابقه اش در اسلام، پسر عمو بودنش با ابوبکر و نیز گشاده دستى و سخاوتش، حکومت پس از عثمان به او مى رسد. او حتی در زمان ابوبکر، با عمر کشمکش داشت و دوست داشت که ابوبکر خلافت را پس از خود به او وا گذارد. او پیوسته چیزهایى درباره عثمان مى بافت و در همه جا مى پراکند و دل ها را با او دشمن و مردم را از او دل چرکین مى ساخت و اهالى مدینه و صحرانشین و شهرنشین را بر او مى شوراند. 💠 تحریک اهالی مصر توسط طلحه علیه عثمان! در کتاب «الامة و السیاسة» آمده: طلحه ضمن نامه ای به اهالی مصر، آنها را به قتل عثمان تحریک نمود. او نوشت: «به سوى ما بیایید و جانشینى پیامبر خدا را به دست گیرید، پیش از آن که از سزاواران آن گرفته شود؛ چرا که کتاب خدا تبدیل و سنّت پیامبر خدا دگرگون و احکام دو خلیفه پیشین، دگرسان شده است. پس اگر به خدا و روز آخرت ایمان دارید، به سوى ما بیایید. بر حقّ ما چیره و بر سهم ما از بیت المال، مسلّط شده اند و خلافت پس از پیامبر(ص) اکنون، سلطنت ستم است که هر کس بر چیزى چیره شود، آن را مى خورد». 💠 نقش طلحه و زبیر در قتل عثمان در بیان ابن عباس ابن عبّاس در نامه اى خطاب به معاویه، نقش طلحه و زبیر در قتل عثمان را بازگو کرده و می نویسد: «و امّا طلحه و زبیر پس آن دو علیه او سپاهى گرد آوردند و گلوى او را تنگ کردند سپس خارج شدند و بیعت را شکستند و خواهان پادشاهى شدند پس ما با آن دو به خاطر پیمان شکنى جنگیدیم چنانکه با تو به خاطر تجاوز جنگ کردیم». 💠 نقش عمرو عاص در قتل عثمان عمرو بن عاص که کارگزار عثمان در مصر بود؛ وقتی عثمان او را برکنار کرد، کینه او را به دل گرفت. عمرو گاه على(ع) را بر ضدّ عثمان تحریک مى نمود و گاه زبیر و گاه طلحه را. او بر سر راه حاجیان مى ایستاد و خلافکارى هاى عثمان را به آنان مى گفت. او در فلسطین وقتی شنید عثمان کشته شده گفت: من ابو عبد الله هستم. وقتى دملى را بخراشم، بازش مى کنم! من آن قدر بر ضد او تحریک کردم که حتى چوپان گله بر سر کوه را بر او شوراندم. 💠 نقش محمد بن ابی حذیفه در قتل عثمان! او که پسر دایى معاویه بود، پس از شهادت پدرش در دامان عثمان، نشو و نما کرد ولی به هنگام شورش مردم علیه عثمان، یکى از مخالفان سرسخت عثمان گشت و اهالى مصر را بر علیه او شورانید و ظاهراً در محاصره خانه عثمان و قتل او هم شرکت داشت. 💠 قاتلان عثمان در کلام امیرالمومنین(ع) ایشان می فرماید: «به خدا سوگند طلحه در خونخواهى عثمان شتاب نکرد، مگر از ترس آن که از او بازخواست شود؛ زیرا کسى بر ریختن خون عثمان حریص تر از او نبود. به خدا سوگند، طلحه و زبیر و عایشه،... خونى را طلب مى کنند که خود بر زمین ریختند و خودشان عهده دار آن بودند، پیامد خون عثمان تنها بر گردن آنان است و آنان همان گروه ستمکارند». 📖 مطالعه تفصیلی: https://makarem.ir/maaref/fa/category/articles/30097 #عثمان #بنی_امیه #ام_المومنین #مدینه #معاویه #شام #مصر #صحابه #عدالت_صحابه #طلحه #مروان #عایشه #استبداد #ابوبکر #پیراهن_عثمان #حکومت #مکه #عمرو_بن_عاص #ابن_عباس __

📚 تحلیلی بر شورش مردم در زمانه عثمان بن عفان(8) - چنانکه گفتیم سیاست انحصار و رانت قبیلگی و بخشش های بی حساب و کتاب عثمان به بنی امیه و گماشته شدن بسیاری از آنها به امارت استان های مختلف، سبب نارضایتی عمومی گردید. - اعتراض به سیادت یافتن بنی امیه فقط به خاطر انحصار یا حسادت صحابه ای چون طلحه نبود، بلکه این تنفری عمومی بود که همه مردم و صحابه از آنها داشتند. این تنفر تاریخی با توجه به سابقه تقابل و عداوت آنها با رسول خدا(ص) و شکنجه اولین مسلمان توسط آنان و جنگ با حکومت نوپای مدینه قابل توضیح است. - اعمال شخصی و حکومتی این کارگزاران اثر مهمی در فراهم آمدن آتش شورش عمومی داشت. به طور مثال «ولید بن عقبه» شراب خورد و نماز جماعت صبح را چهار رکعت خواند و در رکوع و سجودش مى گفت: «إشرب واسقنی»، سپس در محراب قى کرد. آنگاه نماز را سلام داد و گفت: برایتان زیادتر بخوانم؟ لکن عثمان بجای ولید، شهود را تازیانه زد! ولید همچنین اموالی را که از بیت المال کوفه گرفته بود باز پس نداد. - مصریانی هم که با خشم و غضب به مدینه روی آورده بودند، آمده بودند تا نزد عثمان از بد رفتاری «عبدالله بن سعد» شکایت کنند. - در کنار عملکرد منجر به فتنه و شورش دیگر کارگزران حکومتی، و در کنار دخالت ها و خیانت های «مروان»، سیاست جاه طلبی «معاویه» نیز قابل توجه است. - مردم شام به لحاظ فکری در کنترل معاویه بودند و اسلام را با تبلیغ بنی امیه شناخته بودند و لذا درکی از خلاف های او نداشتند تا آتشی هم از شام روانه مدینه شود. - معاویه با تعلل به تماشای آتش فتنه نشست تا بر خرابه ها و خاکستر آن حکومت خویش را بنا کند. 💠 یاری خواهی عثمان و ترک حمایت توسط معاویه - هنگامی که معترضین از همه شهرهای اسلامی در مدینه جمع شدند، خلیفه نامه ای به معاویه نوشت و از او خواست با لشکری عظیم هر چه سریعتر خودش را به مدینه برساند. - اما معاویه که از عمق تنفر مردم به خلیفه مطلّع بود و قتل عثمان را راهی برای نزدیک تر شدن خودش به منصب خلافت می دید از اجابت این خواسته سر باز زد. - او منتظر شد تا خون عثمان ریخته شود، آنگاه پیراهن او را علم کرد و با ادعای خون خواهی قصد سرکوب بسیاری از مردم و صحابه و حکومت نوپای جدید علوی را داشت تا بر تخت خلافت جلوس کند. 💠 نقش معاویه در قتل عثمان از دیدگاه امیرالمؤمنین(ع) امام علی(ع) در نامه ای به معاویه، نقش وی را در قتل عثمان، بازگو کرده و مى فرماید: «به خدا سوگند، کسى جز تو پسر عمویت را نکشت و من امید دارم که تو را با گناهى همچون او و خطایى بزرگ تر از خطاى او ، به وى ملحق کنم». هم چنین امام(ع) در ادامه نامه مى فرماید: «امّا پرگویى ات درباره عثمان و کشندگان وى: تو عثمان را هنگامى یارى کردى که به سود خودت بود و آن گاه که به سود او و نه تو بود، او را وا نهادى. و السلام». 💠 نقش معاویه در قتل عثمان از دیدگاه صحابه - در نامه ابن عبّاس به معاویه آمده است: «...به خدا سوگند مى خورم، که تو دوستدار هلاکتش بودى و مردمت را از کمکش باز داشته بودى، با آن که فریاد کمک خواهى اش به تو رسیده بود و از تو یارى مى جست و تو اعتنایى نکردى تا همان گونه که مى خواستى، کشته شد. تو مى دانستى که مردم، ما را با تو برابر نمى نهند. از این رو مرگ عثمان را دستاویز خود قرار دادى و خونش را به گردن ما انداختى و پس از آن، پیوسته بالا و پایین کردى و با نابخردان، در حقّ ما ستیزه نمودى تا به آنچه خواستى رسیدى...». - مسور بن مخرمه به سوى معاویه آمد و در حالى که شامیان نزدش بودند، بر او وارد شد. معاویه گفت: اى شامیان! این شخص، از کشندگان عثمان است. مسور گفت: به خدا سوگند، من عثمان را نکشتم بلکه سیره ابو بکر و عمر او را کشت و به تو نامه نوشت و از تو سپاه کمکى خواست؛ امّا تو سپاه را از او دریغ داشتى تا کشته شد، در حالى که آنان در زرقاء بودند. - ابو ایّوب در نامه ای به معاویه می نویسد: ما را با کشندگان عثمان چه کار؟ کسى که عثمان را منتظر گذاشت و شامیان را از یارى او باز داشت، تو هستى. آنان که عثمان را کشتند، افرادى غیر از انصار بودند. - ابو طفیل، عامر بن واثله صحابى بر معاویه وارد شد. معاویه به او گفت: چه چیز، تو را از یارى عثمان باز داشت؟ گفت: اى امیر مؤمنان! تو که مردم شام را با خود داشتى، چرا یارى اش نکردى؟ معاویه گفت: همین که به خونخواهى او برخاسته ام، یارى او نیست؟ ابو طفیل خندید و سپس گفت: تو و عثمان، مانند گفته آن شاعرید که گفت: تو را نبینم که پس از مرگ، برایم گریه مى کنى در حالى که در زندگى ام، توشه اى همراهم نکردى. 📖 مطالعه تفصیلی: https://makarem.ir/maaref/fa/category/articles/30097 #عثمان #بنی_امیه #شام #مروان #مدینه #صحابه #معاویه #ولید #شورش #امام_علی #ابن_عباس #ابوطفیل #ابوایوب_انصاری __

📚 ارزيابی سفر امام حسين(ع) به عراق از لحاظ سياسی ⁉️ با توچه به سوابق سیاسی و تاریخی اهل کوفه چرا امام حسین به عراق رفتند؟! آیا امام فریب کوفیان امام را خورد؟! ✍ پاسخ اجمالی: اولا: کمتر زمانی بوده که کار سیاسی توسط یک فرد انقلابی، با احتمال به موفقیت قطعی انجام شده باشد. از این رو صحیح نیست که فکر کنیم امام باید صد در صد در مورد پیروزی این سفر، اطمینان داشته باشد. امام اهدافی را در چند سطح در نظر داشت؛ دستیابی به هر یک از این اهداف عمل به وظیفه دینی و پیروزی بود و حجّت ظاهری را تمام می کرد. سیل نامه‌های اهل عراق نشان می‌داد عده زیادی نه تنها او را حفاظت خواهند کرد، بلکه با دشمنش خواهند جنگید، در مقابل از هیچ نقطه دیگری از او دعوت به عمل نیامد. اگر امام بعد از دریافت نامه ها به عراق نمی‌رفت، همه کتب تاریخی می‌نوشتند: اگر به عراق رفته بود پیروز می‌شد! چرا ایشان به نامه‌های مردم پاسخ مثبت نداد؟! چرا اجازه داد که در حجاز به دست عمّال یزید به شهادت برسد و هیچ اقدامی نکند؟! ثانیا: واقعیّت های تاریخی نشان می دهد که یزید اجازه نمی‌داد کسی چون امام حسین(ع) بدون بیعت با او، راحت زندگی کند و امام حسین(ع) نیز کسی نبود که به آرامی زندگی کند؛ در این صورت تنها انتخاب یزید در صورت عدم بیعت، کشتن امام بود. وقتی قرار باشد امام یبعت نکند، چه کار باید می کرد؟ اگر امام بنا داشت در جایی مستقر شود، کجا را باید بر می‌گزید؟ سرزمینهایی مثل مدینه و مکّه در شرایطی نبود که در برابر خواست یزید مبنی بر کشتن امام، مقاومتی از خود نشان دهد. تنها عراق که کانون شیعیان امام بود می‌توانست مورد توجه قرار گیرد. این منطقه از جهات دیگری نیز از شام متنفر بود. ثالثا: امام بدون تحقیق و اتمام حجّت تسلیم نامه ها نشد. امام برای این که میزان حمایت مردم را بهتر بشناسد، نماینده مستقیم خود، یعنی مسلم بن عقیل را که فردی کاملاً مطمئن بود به کوفه فرستاد. زمانی كه مسلم به کوفه رفت و مردم گروه گروه با او بیعت کردند، نامه‌ای به امام حسین(ع) نوشت که: «بیش از بیست هزار نفر با تو بیعت کرده‌اند، وقتی نامه به دست تو رسید، بشتاب». ✍ پاسخ تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0412472 #امام_حسين(ع) #کوفه #مکه #مدینه #یزید #بیعت #محرم #عاشورا #کربلا #قیام_حسینی #مسلم_بن_عقیل #شام #عراق #کوفی #شهادت

🔰 شهادت حسین(ع) رمز تداوم اسلام امام حسین(ع) با قیام بی نظیر خود و دادن هفتاد و دو قربانی از بهترین فرزندان اسلام، و فداکردن جان پاکش در این راه سکوت مرگباری را که به جامعه اسلامی سایه افکنده بود درهم شکست، و چهره اصلی نهضت جاهلی بنی‌امیه را که بر جامعه اسلامی سایه افکنده بود درهم شکست، و چهره اصلی نهضت جاهلی بنی‌امیه را که پشت ماسک‌های اسلامی نهفته بود آشکار ساخت. او با حماسه‌ای که در کربلا آفرید افکار خواب آلوده را بیدار کرد، و با طوفانی که از امواج خروشان خونش در تمام جهان اسلام به وجود آورد ثابت کرد که «بنی‌امیه» نه تنها جانشینان پیامبر اسلام نیستند بلکه عوامل نفوذی خطرناکی بر ضد اسلام‌اند که برای نابودی این انقلاب ریشه دار که ثمره خون‌های شهیدان است کمر بسته اند. مگر جانشین پیامبر - ویا حتی یک مسلمان ساده - ممکن است فرزند پاک و با تقوا و مجاهد و مبارز پیامبر را به خاک و خون بکشد؟ مگر ممکن است مسلمانی به خود اجازه دهد که فرزند شیرخوار نسل پیامبر را شهید کند و خیمه‌های دختران فاطمه(س) را به آتش کشد؟ حماسه‌هائی که امام سجاد و زینب کبری، ادامه دهندگان راه حسین، در کوفه و کربلا و سپس در مدینه آفریدند این برنامه را تکمیل کرد و پرده‌ها کنار رفت و چهره‌های اصلی روشن شد، توطئه‌ها آشکارگشت و به دنبال آن قیام‌ها یکی پس از دیگری آغاز شد. و عجب نیست که در تمام انقلاب‌هائی که بعد از حادثه کربلا بر ضد بنی‌امیه خونخوار و حتی بر ضد «بنی عباس» خون آشام صورت گرفت شعار اصلی «خونخواهی شهیدان کربلا» و «الرضا لآل محمد(ص)» بود. و به این ترتیب حسین و یارانش رسالت بزرگ و تاریخی خود را انجام دادند و توانستند اسلام را از این مرحله حساس و خطرناک به سلامت بگذرانند و به این آئین پاک حیات بخش تداوم ببخشند. اینجاست که تحلیل مفهوم حدیث معروف پیامبر(ص) درباره حسین عزیز(ع) روشن می‌شود که فرمود: «حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ»؛ (حسین از من است و من از او). و نیز شعر معروفی که زبان حال آن سالار شهیدان است: «ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی یا سیوف خذینی»؛ (اگر آئین محمد(ص) جز به شهادت من برپا نمی شود، ‌ای شمشیر‌ها مرا بگیرید). 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0419931 #شهادت #امام_حسین(ع) #قیام_حسینی #کربلا #عاشورا #انقلاب #اسلام #بنی_امیه #کوفه #عراق #محرم #مدینه #شام #یزید

❓ چگونگی برخورد امام سجاد(ع) با امويان؟ ✍️ متن اجمالی: اولين برخورد امام سجاد(ع) و امويان با ابن زياد بود. به درخواست ابن زياد امام(ع) خود را معرفي كرد. ابن زياد با عصبانيت گفت: «مگر خدا علی بن حسین را نکشت؟» امام(ع) فرمود: «برادری داشتم که مردم او را کشتند». ابن زیاد خواست او را بکشد که با اقدام شجاعانه حضرت زینب(س) از این کار منصرف گردید. برخورد دوم با يزيد در شام است؛ امام(ع) با ايراد خطبه در شام، هم مردم را با حسب و نسب خود آشنا ساخت و هم يزيد را رسوا كرد. يزيد هم جنايت كربلا را به گردن ابن زياد انداخت و كاروان اسرا را با احترام به مدينه فرستاد. مدتی بعد از واقعه کربلا، مردم مدینه شورش حَرّه را سامان دادند. از نظر امام(ع) حرکت مزبور ماهیت شیعی نداشت، لذا در این حادثه شرکت نکرد. هنگامی که مردم مدینه امویان را از شهر بیرون راندند و مسلم بن عُقبه، حرکت مردم مدینه را سرکوب کرد، با علی بن حسين(ع) به ملایمت برخورد کرد و این به دلیل آن بود که امام در این حرکت شرکت نداشت. از آنجا که نمی‌توان در شرایط مختلف شیوه عمل واحدی را به کار گرفت، وظیفه هر امام در هر موقعیتی متفاوت است؛ بنابراین با توجه به سوابق مناسبات علویان با امویان، امام مورد سوء ظن شدید امویان بود و کوچکترین حرکتی از ناحیه امام، عواقب وخیمی داشت که طبعاً در نظر امام ارزش دست زدن به این اقدامات را نداشته است. مهمترین اصل دینی- سیاسی که امام سجاد(ع) با استفاده از آن، روزگار سیاسی خود را می‌گذراند، «تقیّه» بود. سپری که شیعیان در طول تاریخ، با استفاده از آن، حیات خویش را تضمین کرده و ائمه شیعه بارها و بارها توجه بدان را گوشزد شیعه کرده‌اند. ملایمت امام در برخورد با امویان، سبب شد تا امام زندگی آزادی در مدینه داشته و کمتر توجه مخالفان را به خود جلب کند و بُعد علمی امام در جهت حفظ دین تجلی بیشتری بیابد. ✍️ متن تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0412575 #امام_سجاد #امام_حسین #بنی_امیه #ابن_زیاد #یزید #کوفه #شام #مدینه #مبارزه #تقیه #کربلا #عاشورا _______________

🔰 شهادت حسین(ع) رمز تداوم اسلام امام حسین(ع) با قیام بی نظیر خود و دادن هفتاد و دو قربانی از بهترین فرزندان اسلام، و فداکردن جان پاکش در این راه سکوت مرگباری را که به جامعه اسلامی سایه افکنده بود درهم شکست، و چهره اصلی نهضت جاهلی بنی‌امیه را که بر جامعه اسلامی سایه افکنده بود درهم شکست، و چهره اصلی نهضت جاهلی بنی‌امیه را که پشت ماسک‌های اسلامی نهفته بود آشکار ساخت. او با حماسه‌ای که در کربلا آفرید افکار خواب آلوده را بیدار کرد، و با طوفانی که از امواج خروشان خونش در تمام جهان اسلام به وجود آورد ثابت کرد که «بنی‌امیه» نه تنها جانشینان پیامبر اسلام نیستند بلکه عوامل نفوذی خطرناکی بر ضد اسلام‌اند که برای نابودی این انقلاب ریشه دار که ثمره خون‌های شهیدان است کمر بسته اند. مگر جانشین پیامبر - ویا حتی یک مسلمان ساده - ممکن است فرزند پاک و با تقوا و مجاهد و مبارز پیامبر را به خاک و خون بکشد؟ مگر ممکن است مسلمانی به خود اجازه دهد که فرزند شیرخوار نسل پیامبر را شهید کند و خیمه‌های دختران فاطمه(س) را به آتش کشد؟ حماسه‌هائی که امام سجاد و زینب کبری، ادامه دهندگان راه حسین، در کوفه و کربلا و سپس در مدینه آفریدند این برنامه را تکمیل کرد و پرده‌ها کنار رفت و چهره‌های اصلی روشن شد، توطئه‌ها آشکارگشت و به دنبال آن قیام‌ها یکی پس از دیگری آغاز شد. و عجب نیست که در تمام انقلاب‌هائی که بعد از حادثه کربلا بر ضد بنی‌امیه خونخوار و حتی بر ضد «بنی عباس» خون آشام صورت گرفت شعار اصلی «خونخواهی شهیدان کربلا» و «الرضا لآل محمد(ص)» بود. و به این ترتیب حسین و یارانش رسالت بزرگ و تاریخی خود را انجام دادند و توانستند اسلام را از این مرحله حساس و خطرناک به سلامت بگذرانند و به این آئین پاک حیات بخش تداوم ببخشند. اینجاست که تحلیل مفهوم حدیث معروف پیامبر(ص) درباره حسین عزیز(ع) روشن می‌شود که فرمود: «حُسَيْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَيْنٍ»؛ (حسین از من است و من از او). و نیز شعر معروفی که زبان حال آن سالار شهیدان است: «ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی یا سیوف خذینی»؛ (اگر آئین محمد(ص) جز به شهادت من برپا نمی شود، ‌ای شمشیر‌ها مرا بگیرید). 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0419931 #شهادت #امام_حسین(ع) #قیام_حسینی #کربلا #عاشورا #انقلاب #اسلام #بنی_امیه #کوفه #عراق #محرم #مدینه #شام #یزید

حضرت زینب(س) و مقابله با اندیشه جبر پس از حادثه عاشورا مزدوران يزيد، با استفاده از ترویج جبر، شروع به تبليغ كردند و پيروزى ظاهری يزيد را خواست خدا قلمداد كردند. لکن حضرت زينب و امام سجاد(ع) كه از شگرد تبليغى دشمن آگاه بودند، اين پايگاه فكرى بنی اميه را هدف قرار داده با سخنان متين و مستدل خود به شدت آن را كوبيدند و يزيد و يزيديان را مسئول اعمال و جناياتشان معرفى كردند. #حضرت_زینب #عقیله #جبر #کربلا #کوفه #شام #اخت_الحسین #زینب_کبری #شریکة_الحسین #قهرمان_کربلا #عقیلة_العرب 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0321417 @Ahmadheydari12