💠رویکرد انحرافی به انتظار در نگاه اسلام ناب محمدی(ص)، #انتظار یک #عمل و نه یک حالت است؛ چرا که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «برترین اعمال امت من، انتظار فرج است.» مبتنی بر این نگاه، انتظار فرج، آمادگی و تلاش برای اجرای احکام اسلام و همراهی با امام عصر(عج) است. در برابر این نگاه اصیل، نگاه های انحرافی نیز به مرور زمان شکل گرفت. یکی از این نمونه ها رویکردی است، که حاضر نیست به تمامی وظایف عمل شود و از مسئولیت های اساسی در دوران غیبت، شانه خالی می کند. یعنی یک دین عافیت طلب، متحجر و مخالف مبارزه که مهم ترین و معروف ترین نمونه اش در زمان ما، #انجمن_حجتیه است.  البته در مورد انجمن حجتیه به تفصیل باید صحبت کرد و از انحرافات و تفاوتی که با #اسلام_ناب دارد، چرا که تفاوت هایش چندان تبیین نشده، خصوصا که بعد انقلاب شیوه ها و بروز آن هم شکل دیگری داشته است... «تا دیروز مشروب فروشی و فساد و فحشا و فسق و حکومت ظالمان برای ظهور امام زمان را مفید و کارگشا می دانستند، امروز از اینکه در گوشه ای خلاف شرعی که هرگز خواست مسولین نیست رخ می دهد فریاد وا اسلاما سر می دهند.» (منشور روحانیت) و همان طوری که گفته شد خطر آن هنوز هم هست، البته منظور #جریان_فکری انجمن حجتیه ای هست نه #تشکیلات آن، چرا که چه بسا بسیاری از تشکیلات حذف شوند اما تفکر آن باقی بماند! اعوجاجات فکری انجمن را می شود در زمینه های مختلفی بررسی و در موردش صحبت کرد ولی آن چیزی که اساس تفکر آن است یک #دینداری_خنثی است که هیچ خطری برای دیندار ندارد و با همه می سازد و این از #راحت_طلبی و قایل نبودن به مبارزه ناشی می شود، البته گاهی هم با یک دشمن فرعی که اولویت ندارد درگیر می شوند ولی از خود این هم نوعی فرار از مسولیت و رفع تکلیف در می آید؛ برای مثال انجمن حجتیه روزگاری بهاییت را به عنوان اصلی ترین دشمن خود معرفی می کرد در صورتی که با عقبه ی آن و حامی آن که حکومت پهلوی بود کاری نداشت. ایراد دیگر این رویکرد، ارائه تفسیر عوامانه از دین است، یعنی تلفیق جهالت و عوام گرایی با تقدس، یعنی ایمان منهای معرفت! چیزی که در طول چهارده قرن گذشته اکثر ضرباتی که متوجه اسلام و مسلمانان گشته از همین ناحیه بوده، از اینرو در این رویکرد به انتظار این مسایل بارز است: خواب محوری، مشاهده محوری، ارتباط محوری، تطبیق علایم ظهور و مصداق شناسی ها و... که راه را بر مدعیان دروغین گشوده است. و مطلب مهم تر خلاصه کردن اسلام در مسایل #فردی است و تحجری که دربرابر اجتماعیات اسلام دارند، چنانچه جدایی دین از سیاست یا عدم قایل بودن به تشکیل حکومت و ورود نکردن به فقه اجتماعی نتیجه چنین رویکردی است. ✍محسن محمدی t.me/Kolbe_Andishe_Farhang eitaa.com/Kolbe_Andishe_Farhang sapp.ir/Kolbe_Andishe_Farhang

💠گریه بر حسین(ع) باید مقدمه فهم ولایت باشد. ▪️یک عده خوششان می‌آید سر خودشان را کلاه بگذارند. خیال می‌کنند دارای ولایت بودن یک آدم به این است که آدم در مجالس اهل بیت گریه کند فقط‌. خیال می‌کنند دارای ولایت بودن به این است که وقتی اسم اهل بیت می‌آید؛ علیهم‌السلام را بگوید پشت سرش حتما، فقط همین و بس. خیال می‌کنند که دارای ولایت بودن به این است که #محبت اهل بیت(عهم) در دل انسان باشد. همین و بس‌. بله محبت اهل بیت را داشتن واجب و فرض است. نام این بزرگواران را با عظمت گفتن لازم است، به نام اینها مجلس بپا کردن و از عزا و شادی آنها درس گرفتن، عزای آنها را گفتن، شادی آنها را گفتن، گریستن بر بزرگواری آنها، بر شهامت‌های آنها، بر مظلومیت‌های آنها، همه اینها لازم است. اما همه اینها ولایت نیست! ولایت از این بالاتر است. آنی که در مجلس سیدالشهداء(ع) می‌نشیند و #اشک می‌ریزد کار خوبی میکند که اشک می‌ریزد اما کار بدی می‌کند اگر اشک ریختن را برای دارای بودن ولایت کافی بداند. ▪️درست بفهمید چه می‌گویم. آن کسانی که ذهنشان تحت تاثیر تلقینات و القائات مغرضانه یا جاهلانه است درست دقت کنند، گفته نشود که با گریستن بر سیدالشهداء کسی مخالف است، نه. اگر هم کسی مخالف باشد ما مخالف نیستیم، ما #طرفداریم. ما می‌گوییم گریستن بر امام حسین(ع) گاهی میتواند یک ملت را #نجات بدهد. ▪️اما تعظیم امیرالمومنین(ع) و امام حسین(ع) مختص شیعه نیست، جناب عالی حالا خیلی هنر کردی که وقتی می‌گویی علی‌ابن‌ابی‌طالب؛ دنبالش علیه‌السلام می‌گویی؟ خیلی کار مهمی انجام دادی؟ و خیال میکنی ولایت یعنی همین؟ بسی اشتباه بزرگ. آن ولایتی که انسان را به #بهشت می‌برد این نیست. گریه بر امام حسین یکی از گوشه‌ها، شعبه‌ها، بخشهای بسیار دورِ اصل بسیار مهم ولایت میتواند به حساب بیاید. یک‌ عده‌ای از روی جهالت و ان‌شاءالله نه از روی غرض مسائل سطحی باب ولایت و تشیع را مطرح می‌کنند و منحصر میکنند ولایت را به اینها؛ و شگفتا که ولایت‌فهم‌ها و ولایت‌شناس‌ها و #ولایت‌دارها را با همین حربه می‌کوبند! منحصر میکنند ولایت را در یک متاغ و محدوده تنگ و کوچکی که شایسته این اصل مهم اسلامی نیست‌. ▪️ولایت در یک انسان به معنای وابستگی فکری و عملی هرچه بیشتر و روزافزون با ولی‌ست. ولی را پیدا کن؛ ولی خدا را بشناس، آن کسی که او ولیّ حقانی جامعه اسلامی است، او را مشخص کن، بعد از آنی که مشخص کردی، شخصا از لحاظ #فکر، از لحاظ #عمل، از لحاظ #روحیات، از لحاظ راه و رسم و #روش، خودت را به او متصل کن، مرتبط کن، دنبالش راه بیفت، حرکت بکن. اگر تلاشِ تو تلاشِ او، جهادِ تو جهادِ او، دوستیِ تو دوستیِ او، دشمنیِ تو دشمنیِ او، #جبهه‌بندی های تو جبهه‌بندی‌های او باشد؛ تو دارای ولایتی. آدم دارای ولایت این است؛ ولی را بشناسد، فکر ولی را بداند، با ولی #همفکر بشود، عمل ولی را بشناسد، با ولی #هم‌عمل بشود، دنبال او راه بیفتد و خودش را فکراً و عملاً پیوسته با ولی کند. این #با_ولایت است ✍تلخیص بیانات حضرت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای/ رمضان‌ ۱۳۵۳/ جلسه ۲۳و۲۵ کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن eitaa.com/joinchat/470286336C5a1bc85809