🌺🍃🌺🍃 ✏️برد پیت پیش از بازیگری، در کنار گارسونی و رانندگی در لباس مرغ برای فروشگاه زنجیره‌ای "El Pollo Loco" تبلیغ می‌کرده! هیچ #موفقیت ای تصادفی بدست نیومده! 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

#هزار_و_یک_شب ۱۲۷ #کوتوله_دلقک 👈ق ۲۶ پریسا را به سرای مخصوص و به اتاق خودش بردند. ملکه بلافاصله دستور داد پزشک مخصوص دربار را بر بالین پریسا حاضر کنند. چون پزشک آمد، مادر پریسا بدون آنکه اشاره ای به حضور برزوی چوگان باز در مقابل پریسا کرده، یا صحبتی از تلاقی نگاه آن دو، و اشعاری را که پریسا بعد از تلاقی نگاهها زیر لب زمزمه کرد بنماید، فقط گفت: - امروز دخترم در میدان بازی چوگان، هنگام تماشا حالش به هم خورد و این گونه که می بینید، در حالت اغما فرو رفت. ملکه نخواست پزشک مخصوص دربار از آن ماجرا چیزی بداند ؛ زیرا بسیار واهمه داشت از آنکه پدر پریسا بوئی از ماجرا ببرد. قبلا به عرض سلطان رساندم که امیر آمودریا، دخترش را نامزد تولی، پسر سرزمین تاتارها کرده بود، ولی زمانی که شنید پریسا در جواب گفته « اگر پدرم بخواهد مرا به اجبار شوهر داده و به عقد پسر دوستش، که اصلا هم دوستش ندارم در آورد، خود را خواهم کشت» ، بسیار عصبانی و خشمگین شد و اگر مادر پریسا مانع نشده بود، چه بسا که امیر آمودریا عکس العمل شدیدی نسبت به دخترش نشان می داد. باری، پزشک شروع به مداوای عارضه های عادی و معمولی، مثل سرماخوردگی و سردی کردن و خستگی دماغی و غیره کرد که هیچ کدام از آنها اثربخش نبود. پزشک و مادر پریسا، درست یک شبانه روز بر بالای سر دختر نشستند. پزشک تقریبا دستپاچه شده از ترس سلطان، در طول آن بیست و چهار ساعت پر از دلهره و اضطراب،هر کاری که می توانست انجام داد. پادشاه هم چندین بار به عیادت دخترش آمد و هر بار به پزشک مخصوص خود، تأکید می کرد و می گفت: - اگر لازم می بینید، حکیمان حاذق دیگر را حتی از کشورهای همسایه خبر کنید. پزشک هم، هر بار عرض می کرد: - قربان! اندک زمانی دیگر فرصت بدهید. اما هرچه پزشک بیشتر کوشید ، کمتر نتیجه گرفت؛ تا اینکه در مرتبه آخر و نزدیک های غروب روز بعد، ناگهان شاه از کوره در رفت و بر سر همسرش فریاد کشید: - نکند این ابله دیوانه، خودکشی کرده باشد و زهر ماری خورده باشد؟ که پزشک ، هنوز صحبت و سؤال پادشاه تمام نشده گفت: - قربان! بنده معده خاتون کوچک را هم، شستشو داده ام. هیچگونه اثری از سم و زهر ، که خدای ناکرده خورده باشند مشاهده نشد. خاتون کوچک در حالت اغما فرو رفته اند. خاطر مبارک آسوده باشد، این حالت کشنده نیست. عجیب آنکه در همان موقع، پریسا در رختخواب حرکتی کرد و خیلی آهسته و زیر لب، این بیت را که فقط مادرش شنید خواند مریض عشق را نَبوَد دوایی غیر جان دادن مگر وصل تو سازد چارهْ درد انتظارم را توجه همه، به نجوای زیر لب پریسا جلب شد. پادشاه شعف زده از همسرش پرسید « چی گفت؟ مثل اینکه به هوش آمد! » که ملکه پاسخ داد: - سرور من، هذیان گفت. هنوز به هوش نیامده. باز هم زمان لازم است.البته خیالمان راحت شد.... و چون قصه بدینجا رسید، خیال شهرزاد هم راحت شد که در آن سحرگاه سرش زیر تیغ جلاد نمی رود؛ زیرا سلطان شهباز را خواب ربوده و با خود برده بود. @Manifestly

#جملات_ناب ✏️وقتی همه خوابن برای رویاهات تلاش کن و وقتی همه یه زندگی معمولی دارن تو از رویاهات لذت ببر 👤دیوید بکهام 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

خاطره ای از یک پزشک✏️ 🍃🌺🍃🌺 سالها قبل چکی از بانک نقد کردم و بیرون آمدم ؛ کنار بانک دستفروشی بساط باطری ، ساعت ،فیلم و اجناس دیگری پهن کرده بود. دیدم مقداری هم سکه دو ریالی در بساطش ریخته است. آن زمان تلفنهای عمومی با سکه های دو ریالی کار میکردند. جلو رفتم یک تومان به او دادم و گفتم دو ریالی بده ؛ او با خوشرویی پولم را با دو سکه بهم پس داد و گفت: اینها صلواتی است! گفتم: یعنی چه؟ گفت: برای سلامتی خودت صلوات بفرست و سپس به نوشته روی میزش اشاره کرد. (دو ریالی صلواتی موجود است) باورم نشد ، ولی چند نفر دیگر هم مراجعه کردند و به آنها هم... گفتم: مگر چقدر درآمد داری که این همه دو ریالی مجانی میدهی؟ با کمال سادگی گفت: ۲۰۰ تومان که ۵۰ تومان آن را در راه خدا و برای این که کار مردم راه بیفتد دو ریالی میگیرم و صلواتی میدهم. مثل اینکه سیم برق به بدنم وصل کردند، بعد از یک عمر که برای پول دویدم و حرص زدم ،دیدم این دست فروش از من خوشبخت تر است که یک چهارم از مالش را برای خدا میدهد، در صورتی که من تاکنون به جرأت میتوانم بگویم یک قدم به راه خدا نرفتم و یک مریض مجانی نیز نپذیرفتم . احساساتی شدم و دست کردم ده تومان به طرف او گرفتم . آن جوان با لبخندی مملو از صفا گفت: برای خدا دادم که شما را خوشحال کنم . این بار یک اسکناس صد تومانی به طرفش گرفتم و او باز همان حرفش را تکرار کرد. من که خیلی مغرور تشریف دارم مثل یخی در گرمای تابستان آب شدم... به او گفتم : چه کاری میتوانم بکنم؟ گفت: خیلی کارها آقا! شغل شما چیست؟ گفتم: پزشکم. گفت: آقای دکتر شب های جمعه در مطب را باز کن و مریض صلواتی بپذیر. نمیدانید چقدر ثواب دارد! صورتش را بوسیدم و در حالی که گریان شده بودم ، خودم را درون اتومبیلم انداختم و به منزل رفتم. دگرگون شده بودم ، ما کجا اینها کجا؟! از آن روز دادم تابلویی در اطاق انتظار مطبم نوشتند با این مضمون؛ <شبهای جمعه مریض صلواتی میپذیریم> دوستان و آشنایان طعنه ام زدند، اما گفته های آن دست فروش در گوشم همیشه طنین انداز بود و این بیت سعدی: گفت باور نمی کردم که تو را بانگ مرغی چنین کند مدهوش گفت این شرط آدمیت نیست مرغ تسبیح گوی و ما خاموش 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

#کلاغ_و_کبوتر #قسمت دوم ( آخر ) ✏️هدهد از کلاغ پرسید: تو شاهدی و سندی داری ؟ گفت: نه.از کبوتر پرسید: تو شاهدی داری که لانه را خودت ساخته ای یا خریده ای؟ گفت:نه.هدهد از کلاغ پرسید: تو تا حالا کجا بودی ؟ کلاغ گفت: در لانه دیگرم بودم.از کبوتر پرسید: تو تا حالا کجا بودی؟ گفت:من همین جا هستم،من همین جا بودم که کلاغ آمد و جنجال درست کرد.هدهد گفت: خوب،اگر من حکمی بکنم همه قبول دارند ؟ همه مرغها هم صدا گفتند: بله قبول است،هرچه باشد ما آن را اجرا می کنیم.مرغها باید آسایش داشته باشند و آسایش مرغها وقتی به دست می آید که قانون اجرا شود.هدهد کمی فکر کرد و بعد گفت: بسیار خوب،به عقیده من باید لانه را به کبوتر واگذاریم.کلاغ آمد داد بزند ولی مرغها به او مجال ندادند و همه گفتند: بله،لانه مال کبوتر است و کلاغ ول معطل است. کلاغ وقتی دید همه اینطور می گویند فهمید که دیگر زورش نمی رسد و ساکت شد و مرغها هر کدام شرحی از وحشیگری کلاغ ها و خوبی کبوترها می گفتند و همه با هم مشغول صحبت بودند.در این موقع کبوتر آمد نزدیک هدهد و آهسته گفت: آقای قاضی،من از لطف شما متشکرم ولی می خواهم یک چیزی بپرسم چطور شد که شما حق را به من دادید در صورتی که من هم مثل کلاغ شاهدی نداشتم و هیچ کس هم حقیقت را نمی دانست.هدهد گفت: درست است،جز تو و کلاغ هیچ کس حقیقت را نمی دانست من هم نمی دانم. ولی وقتی دلیل دیگری در میان نباشد حق را به کسی می دهند که نیک نام تر باشد و اخلاقش بهتر باشد و سوء سابقه نداشته باشد و هرگز کسی از او دروغی نشنیده و ستمی ندیده باشد و تو به راستگویی معروفی و کلاغ به دروغگویی معروف است.کبوتر گفت: خیلی خوشوقتم که راست گویی و نیک نامی اینقدر فایده دارد ولی ای قاضی بدان که این لانه مال من نیست، مال کلاغ است و من دوست نمی دارم که به راستگویی معروف باشم و برخلاف آن عمل کنم.هدهد گفت: آفرین،من هم خوشوقتم که گمان من درباره تو درست بود،ولی چرا موقع محاکمه دروغ گفتی ؟ کبوتر گفت: اولا در حضور شما یک کلمه دروغ نگفتم و صورت مذاکرات حاضر است.من نگفتم خانه را ساخته ام یا خریده ام،گفتم که در آن نشسته بودم و راست می گفتم.اما پیش از آمدن شما کلاغ با جنجال بازی و داد و فریاد بیخودی مرا مجبور کرد که مثل خودش با او حرف بزنم.من داشتم به جوجه ام پرواز یاد می دادم،بچه ام خسته شده بود یک لحظه اینجا نشست و کلاغ آمد و اعتراض کرد،از او عذرخواهی کردم و خواستم بروم ولی او نگذاشت برویم و جنجال به پا کرد و خواست دعوا درست کند،من هم خواستم او را تنبیه کنم.ولی حالا که صحبت از راستی و نیک نامی من است من این نام نیک را با صد تا لانه هم عوض نمی کنم.قاضی گفت: بارک الله،حالا که اینطور است من هم ترا رسوا نمی کنم.بعد هدهد مرغها را صدا زد و گفت: همه شاهد باشید اگر کلاغ حاضر باشد از کبوتر عذرخواهی کند کبوتر حاضر است لانه را به او واگذار کند.کلاغ که دیگر چاره ای نداشت گفت: آقای قاضی من تقصیری نداشتم رسم ما قال قال و قارقار است و همه هم از صدای ما ناراحت می شوند و از ما دوری می کنند ولی ما هم بدخواه کسی نیستیم،حالا هم حاضرم معذرت بخواهم و از اینکه جوجه کبوتر را به زمین انداخته ام خیلی شرمنده ام.هدهد گفت: بسیار خوب.کبوتر لانه را به کلاغ می بخشد و تمام مرغها گفتند: آفرین بر کبوتر که اینقدر مهربان است. 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

#هزار_و_یک_شب ۱۲۹ #کوتوله_دلقک 👈ق ۲۷ و اما ای ملک جوان بختی که از هوش و درایت، سرآمد دوران و در تدبیر و سیاست برتر از اقرانی، دیشب قصه تازه آغاز شده پریسا دختر امیر آمودریا به آنجا رسید که... مادر یا ملکه دربار، در پاسخ همسرش گفت: - قربان هنوز به هوش نیامده، باز هم زمان لازم است. البته خیالمان راحت شد. باری، پدر پریسا یا امیر آمودریا رفت. پزشک مخصوص هم که بیست و چهار ساعت، کنار تخت پریسا سر پا ایستاده بود، بعد از دادن دستورات لازم به ملکه، برای استراحت به خانه اش رفت. چون چراغ ها خاموش شد و همه به خواب رفتند، ملکه حاجب مخصوص خودش را صدا زد و در حالی که به او سفارش می کرد اطراف را خوب بررسی کند تا گوش نامحرمی شنونده حرفهایش نباشد، گفت: - اگر آنچه را که الان می شنوی، جایی درز پیدا کند، دستور می دهم سرت را ببرند. هم الان با یک کیسه پر از سکه های زر، به خانه برزو، چوگان باز شهر می روی و از او خواهش میکنی که چند دقیقه ای به قصر بیاید. به او بگو، هیچ کس با شما هیچ کاری ندارد. فقط می آید و چند دقیقه ای در اتاقی می نشیند و دوباره به خانه بر می گردد. برای اینکه نترسد، به او از طرف من امان بده. یادت باشد که هیچ کس نباید متوجه آمدن او همراه تو به دربار شود. برزو را حتما از در پنهانی وارد قصر بنما. چون حاجب برای اجرای فرمان خاتون خود از اتاق خارج شد، ملکه زیر لب گفت: - من دختر خودم را خوب می شناسم. شامه ای بسیار قوی دارد. اگر برزو آمد، او را چند دقیقه ای پشت آن پرده که در این سویش پریسا بیهوش افتاده می نشانم. تصورم این است، چون بوی معشوق به مشام دخترم برسد، حالش بهبود پیدا کند. و اما حاجب در آن نیمه شب ، خود را به در خانه برزوی چوگان باز یا برزوی گونی فروش شهر رساند و دق الباب کرد. چون برزو به در خانه آمد، حاجب یک کیسه پر از سکه های زر به برزو داد و حاجت خود را به او گفت. برزو پاسخ داد: - انشاء الله خير است. چون این موقع شب که وقت بازی چوگان نیست نمی دانم خاتون دربار با من چه کار دارد. خدا عالم است. بسیار خب، توکل بر خدا می کنم و می آیم ، البته بدون آنکه بپرسم موضوع چیست، زیرا کار بزرگان، هیچ وقت بدون حکمت نیست. اما از پذیرفتن کیسه پر از سکه های طلا معذورم، زیرا اگر کارتان خیر باشد و حضور من، این موقع شب، در دربار لازم و واجب باشد، من حق ندارم، در مقابل کار خیری که انجامش وظیفه من است، از بندگان خدا طلب اجرت کنم، که خداوند خود به موقعش اجر مرا خواهد داد. اگر هم شری در بین باشد، من هرگز حاضر نیستم زر بستانم و با برپا کننده شر شریک شوم. باری، برزوی بی خبر از همه جا در آن شب تاریک وارد قصر شد و با راهنمایی حاجب مخصوص ملکه، به پشت پرده ای که در آن سویش پریسا خوابیده بود هدایت شد. چون روی تختی نشست و مشغول خوردن انارهای دانه کرده شد، ناگهان صدای ناله و ضعیفی را شنید که این ابیات را می خواند دلم فتاده بر آن زلف پر شکن که تو داری قرار برده زمن، آن لب و دهن که تو داری زبوی پیرهنت زنده می شود دل مرده چه حکمت است در این بوی پیرهن که تو داری آری ، چون بوی معشوق به مشام پریسای عاشق رسید و او را از حالت اغما به هوش آورد، آن ابیات را زمزمه کرد. ملکه به حاجب اشاره کرد که به برزو بگوید دیگر کاری با او ندارند و با تشکر بسیاری از در مخفی، همان طور که آمده بود روانه اش کنند. حاجب به نزد برزو رفت و گفت: - هر وقت شربت خود را میل کردید، می توانید تشریف ببرید. برزو در حالی که می گفت « ما که حق دخالت در کار بزرگ ترها و امور امرا و تصمیم پادشاهان را نداریم، اما حیرت زده آمدم و حیرت زده تر می روم. الهی که این آمدن و رفتن ما شری نداشته باشد که دامان کسی را بگیرد.» از همان در مخفی، از دربار خارج شد و به خانه اش رفت. اما پریسا دقایقی بعد از خواندن آن دو بیت باز هم به حال اغما در آمد و از هوش رفت... ادامه دارد @Manifestly

✏️شیطان را پرسیدند كدام طایفه را دوست داری؟ گفت:دلالان را ! گفتند:‌چرا؟ گفت : از بهر آنكه من به سخن دروغ از ایشان خرسند بودم ، ایشان سوگند دروغ نیز بدان افزودند .... 👤عبید زاکانی 🚩 @Manifestly

🌺🍃🌺🍃🌺🍃 ✏️درِ کلاس های دانشگاه شیشه داشت ، آنقدری بود که بتوانی دوسوم کلاس را ببینی کلاس ۱۰۶ دانشگاه جای خیلی دنجی بود ، انتهای راهرو بود ، کوچک و نُقلی کلاسش همیشه خودمانی بود ، انگار که دوستانت را دعوت کرده ای به اتاق خودت من کمتر آنجا کلاس به پستم میخورد ، اما قضیه برای او کمی متفاوت بود و بیشتر کلاس هایش آنجا تشکیل میشد ، اصلا شاید برای همین بود که آن کلاس برایم اینقدر خواستنی جلوه میداد آنروز یادم است که امتحان داشتند ، از آن سخت هایش ! غُرغُر درس نخواندن و سخت بودن امتحان را از روزها قبل برایم شروع کرده بود ! وقتی رسیدم امتحان شروع شده بود ، رفتم پشت در و درون کلاس را نگاه کردم ، استایل خراب کردن امتحانش مثل خودم بود ، خودکار را میگذاشت روی میز ، دو دستش را میزد روی پیشانی و فقط زمین را نگاه میکرد ، نمیدانم چرا اما دلم میخواست آن لحظه بغلش کنم و بگویم ، ببین ، این امتحان که هیچ ، تو اگر از دنیا هم بیوفتی من با توام ، سرت را بالا بگیر بلامیسر جان ، دلم میخواستم تا جایی که حراست ما را از هم جدا میکرد بغلش میکردم دلم میخواست یقه ی استادش را بگیرم و بگویم آخر مرتیکه یلاقبا تو دلت میاید که اینقدر فلانی جانم را ناراحت کنی ؟ دلم میخواست ساعت برنارد را داشتم و زمان را نگه میداشتم و تمام برگه اش را از روی دست این و آن برایش پُر میکردم .. رفتم به سمت بوفه ، از اکبر آقایمان دو عدد چایی ، دو عدد هوبی و یک کاغذ آچهار گرفتم ، روی کاغذ با ماژیک نوشتم : " ولش کن امتحان رو ، بیا چایی با هوبی " رفتم پشت در ، به بغل دستی اش گفتم صدایش کند کاغذ را نگه داشتم لبه شیشه برای چند ثانیه و بعد نگاهش کردم ، همه ی آن عصبانیت در یک لحظه رفته بود و داشت میخندید از آن خنده هایی که فقط خودم میدانم چقدر معرکه بود رفتم روی پله ها نشستم ، چند لحظه بعد آمد بیرون و بغل دستم نشست چایی و هوبی اش را گرفت و بعد بدون آنکه به من نگاه کند گفت : من تورو نداشتم چی میکردم ؟ ... میدانی تصدقت روم ، خیلی دلم میخواهد بدانم همه ی این سالهایی که مرا نداری چه میکنی .. همین ✏️پویان اوحدی #عاشقانه 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

🍃🌺🍃🌺 ✏️مردی بار سنگینی از نمک بر پشت الاغش گذاشته بود هنگام عبور از رودخانه الاغ درون آب افتاد وقتی بیرون آمد، بار نمک حل شده بود و سبکتر شده بود روز بعد الاغ باز هم همان کار را کرد فردای آنروز مرد پشم بار الاغ کرد الاغ بار دیگر خود را به آب انداخت، اما مجبور شد باری چند برابر قبل را حمل کند 🔻روشی که دیروز عامل موفقیت ما بود معلوم نیست که امروز هم عامل موفقیت باشد. 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

#هزار_و_یک_شب ۱۳۰ #کوتوله_دلقک 👈 ق۲۸ ملکه، شب را در کنار تخت دختر عاشق شده خود به صبح رسانید و چون طبيب مخصوص دربار، مجددا بر سر بالین پریسا آمد، ملکه تمام ماجرا را با ذکر این مطلب که « طبیب محرم است و نباید مطلبی را از او پوشیده نگاه داشت » از ابتدای روز مسابقه چوگان، تا شب قبل و آمدن برزو به پشت پرده، و در زمانی کوتاه به هوش آمدن دخترش را برای طبيب مخصوص تعریف کرد. طبیب که برخلاف بسیاری از طبیبان حاذق، روان پیچیده و حساس آدمی را نمی شناخت گفت: - خاتون، به نظر من چنین امری محال است. به هوش آمد گهگاه پریسا خانم هیچ ارتباطی به حضور یا نبودن آن پسرک ندارد. دختر شما دارد دوران بیماری خود را سپری می کند. این به هوش آمدن های متناوب همچنان ادامه پیدا خواهد کرد تا انشاء الله حال دختر خانم شما به کلی بهبود یابد شما دو روز دیگر صبر کنید، حتما حال دخترتان با این نشانه ها که دادید خوب خواهد شد. ملکه دربار یا مادر پریسا با اینکه دختر خود را خوب می شناخت گفت: - جناب حکیم باشی! من به احترام حرف شما دو روزی صبر می کنم، اما پزشک روح و روان هر دختر، فقط مادر اوست. اگر جسارت نباشد، من بهتر از شما علت بیماری دخترم را می شناسم؛ زیرا « علت عاشق ز علت ها جداست». دو شبانه روز دیگر هم گذشت و پریسا اصلا به هوش نیامد. در طول این دو روز آخر نیز، چندین بار پادشاه به عیادت دخترش آمد. در مرتبه آخر، فریادی دیگر بر سر طبیب کشید و گفت: - چرا قبول نمی کنی که چیزی سرت نمی شود؟! شنیده ام که در دربار دوستم در دیار تاتارها، طبیبی بسیار حاذق وجود دارد. من او را دعوت می کنم، بلکه دوتایی بتوانید گره این کار را باز کنید. حکیم باشی زمین ادب بوسید و گفت: - قربان، یک امشب را هم به بنده فرصت بدهید، اگر نتیجه نگرفتم آن وقت حضرتعالی هر اقدامی را که صلاح دانستید معمول بفرمایید. چون امیر آمودریا رفت، طبيب مخصوص به ملکه دربار دیار ازبک ها یا مادر پریسای عاشق گفت: - من تابع نظر خاتون خود هستم. ملکه هم گفت: - من امشب یکبار دیگر حاجب خود را می فرستم تا این پسرک چوگان باز را به اینجا بیاورد، تا شما هم با چشم خود ببینید که دخترم چون بوی معشوق به مشامش برسد، جانی تازه می گیرد و چون غنچه گل شکفته می شود. هنگام شب، خاتون حاجب خود را دوباره به در خانه برزوی گونی فروش فرستاد. در مرتبه دوم هم، پانصد سکه زر به وسیله حاجب برای برزو فرستاد و گفت: - شاید دفعه قبل که آن پسر سکه ها را قبول نکرد به خاطر این بوده که صد سکه را کم می دانسته. این دفعه برو و باز هم او را به همان شیوه قبل به اینجا بیاور. چون شب از نیمه گذشت و حاجب در خانه برزو را کوبید ، او خواب آلود در خانه را گشود. تا چشمش به حاجب مخصوص دربار افتاد، بدون آنکه اجازه دهد مأمور ملکه حرفي بزند گفت: - فکر می کنم شما درباریان به سرتان زده و تفريحتان آزار مردمان این شهر شده! اگر آمده ای که باز هم آن بازی دو شب قبل را سر من در بیاوری و گیجم کنی، باید با قدری بی ادبی جواب بدهم کور خوانده ای برادر! منِ برزو، این موقع شب از خانه بیرون بیا نیستم. اگر قرار باشد به دربار هم بیایم، فقط به فرمان خود پادشاه و آن هم در روز روشن خواهم آمد. من یک چوگان باز و گونی فروشم و این موقع شب، نه کسی گونی می خرد و نه اینکه موقع تماشا کردن بازی چوگان است. چون حاجب مخصوص ملکه، پانصد سکه طلا را دودستی تقدیم کرد، برزو پرسید: - این سکه ها از پریشبی ها خیلی بیشتر است. تعدادش چقدر است؟ حاجب خوشحال شد و خیال کرد که تعداد زیاد سکه ها، برزو را رام کرده است. لذا با چرب زبانی گفت: - قربان، تعدادش پانصدتاست. برزو بی اعتنا به رقم پانصد، پاسخ داد: - برو به خاتون خودت بگو، اینکه پانصدتاست. اگر پنج هزار سکه یعنی ده برابر این مقدار هم بفرستی، من شب دربار بیا نیستم. اگر بیایم در روز روشن و آن هم فقط با شنیدن پیغام از سوی امیر آمودریا خواهد بود. به این ترتیب بود که حاجب مخصوص دست خالى (البته نه دست خالی، بلکه با دستانی پر از سکه های طلای مرجوعی اما بدون برزو!) به دربار برگشت.چون ملکه از ماجرای نیامدن برزو باخبر شد، چهره اش برافروخته گشت و گفت: - اگر دخترم عاشق این پسرک کله شق نشده بود، دستور می دادم سر از تنش جدا کنند. حالا که به زبان خوش نیامد، فردا شب به اتفاق چند مأمور ورزیده، به در خانه این پسرک می روید ، دست و پا و دهانش را می بندید ، او را داخل یک صندوق می اندازید و به اینجا می آورید. اگر هم نیامد و مقاومت کرد، توی سرش می زنید. این گدای بی قابلیت گونی فروش، حالا دیگر برای ما ناز می فروشد؟!... ادامه دارد @Manifestly

#جملات_ناب ✏️اگر می خواهید با عقاب ها پرواز کنید با مرغابی ها شنا نکنید.. #انگیزشی 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

🍃🌺🍃🌺 ✏️مردی گناهکار در آستانه ی دار زدن بود . او به فرماندار شهر گفت : « واپسین خواسته ی مرا برآورده کنید . به من مهلت دهید بروم از مادرم که در شهر دوردستی است خداحافظی کنم . من قول می دهم بازگردم » فرماندار و مردمان با شگفتی و ریشخند بدو نگریست . با این حال فرماندار به مردمان تماشاگر گفت : « چه کسی ضمانت این مرد را می کند؟ » ولی کسی را یارای ضمانت نبود . مرد گناهکار با خواری و زاری گفت : «‌ ای مردم شما می دانید كه من در این شهر بیگانه ام و آشنایی ندارم. یك نفر برای خشنودی خدای ضامن شود تا من بروم با مادرم بدرود گویم و بازگردم .» ناگه یکی از میان مردمان گفت : «‌ من ضامن می شوم. اگر نیامد به جای او مرا بكشید.» فرماندار شهر در میان ناباوری همگان پذیرفت. ضامن را زندانی كردند و مرد محكوم از چنگال مرگ گریخت. روز موعود رسید و محكوم نیامد. ضامن را به ستون بستند تا دارش بزنند، مرد ضامن درخواست كرد: «‌ مرا از این ستون ببرید و به آن ستون ببندید.» گفتند: « چرا ؟ »‌ گفت: « از این ستون به آن ستون فرج است .» پذیرفتند و او را بردند به ستون دیگر بستند که در این میان مرد محکوم فریاد زنان بازگشت.‌ محكوم از راه رسید ضامن را رهایی داد و ریسمان مرگ را به گردن خود انداخت. فرماندار با دیدن این وفای به پیمان ، مرد گنهکار محکوم به اعدام را بخشید و ضامن نیز با از این ستون به آن ستون رفتن از مرگ رهایی یافت #ضرب_المثل 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

🔹مراحل روشنفکری در اروپا: • تحصیلات عالیه • مدارک معتبر • مطالعات گسترده • اطلاعات عمومی بسیار بالا • جامعه شناسی • نوشتن کتاب • نوشتن مقاله • نظریه های تایید شده • سفر به نقاط مختلف دنیا • شخصیت و انسانیت بالا • احترام به تمامی مذاهب و عقاید 🔸مراحل روشنفکری در ایران: • کشیدن سیگار و خوردن قهوه • مخالفت با دین و مذهب • خواندن جملاتی چند از نیچه و... • طلاق گرفتن • موزیک خارجی گوش کردن • سفرهای مكرر به تایلند • نگهداری از سگ یا گربه و آن را به اندازه فرزنده نداشته عزیز شمردن • مخالفت با چيزي كه بقيه موافقن • موافقت با چيزي كه بقيه مخالفن 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

#هزار_و_یک_شب ۱۳۱ #کوتوله_دلقک 👈ق ۲۹ شب بعد، حاجب به اتفاق پرده دار مخصوص مادر پریسا برای سومین مرتبه به در خانه برزو، جوان برنای چوگان باز رفت و دق الباب کرد. باز هم برزو تا در را گشود و چشمش به حاجب افتاد گفت: - مگر نگفتم که من شب هنگام و آن هم با پیغام ملکه به دربار نخواهم آمد؟ مگر نگفتم که اگر دلم بخواهد تا بیایم، فقط در روز روشن و آن هم با پیغام شخص امیر آمودریا خواهد بود؟! حاجب گفت: - اما این دفعه ما آمده ایم تا به هر شکلی که شده، تو را به دربار ببریم، حتی با زور... هنوز حرف حاجب تمام نشده بود که چهار نفر از چهار سو بر سر برزو ریختند ، دست و پا و دهانش را محکم بستند ، او را داخل صندوق انداختند و صندوق را بر دوش گذاشتند و به سوی دربار و سرای پریسای بیمار به راه افتادند. چون داخل تالار شدند، در صندوق را باز کردند ، برزو را دست و پا و دهان بسته از صندوق در آوردند و در همان وسط تالار انداختند. ناگهان پریسایی که ده شبانه روز و بلکه بیشتر و حتی روی تخت خود حرکتی نکرده بود، در حالی که همچنان چشمانش بسته بود، زیر لب زمزمه کرد بر جان شرار عشقت خوش میکشد زبانه باور نداشت بختم این دولت از زمانه و چرخی زد ، از جایش بلند شد و نشست. چون چشمش به برزوی دست و پا و دهان بسته در وسط تالار افتاد، چون ببر بیان و شیر ژیان، از جا برخاست و به وسط تالار رفت. بر بالای سر برزو ایستاد و دست بر صورت گذاشت و با فریاد و نعره ای که در سرتاسر قصر پیچید گفت« نه!» و سپس ادامه داد: - هرچه زودتر دست و پا و دهان قهرمان دیار ما را باز کنید که این کار شما خجالت آور است. در همین هنگام بود که پادشاه و محافظینش، با شمشیر های برهنه بران و تیغ های آخته، وارد تالار سرای پریسا شدند... و چون قصه بدینجا رسید و شهرزاد دید که پلک های چشمان سلطانش روی هم افتاد، لب از سخن فرو بست؛ خوشحال از آن بابت که، در شب چهل و سوم هم سر سلامت بر بستر میگذارد @Manifestly

ایمان داشته باش به فردایی که بعد از یک شب تاریک می آید .... 👤رومن رولان @MANIFESTLY

🌺🍃🌺🍃 ✏️در روزگاری دور آهنگری در بلخ می زیست که مثل همه ی آهنگران داستان های ایرانی تنش می خارید و هی بینی در کار حاکم وقت می کرد !! حاکم محلی ، که از دست او به تنگ آمده بود نامه ای به مرکز می نویسد و شرح حال می گوید و درخواست حکم حکومتی برای کشیدن گوشش می خواهد و طبق معمول داستان را یک کلاغ چهل کلاغ می کند !!! پادشاه که نه وقت بررسی داشت و نه حال بررسی ، نخوانده و ندانسته یک خط فرمان می نویسد مبنی بر اینکه به محض دریافت حکم گردن آهنگر را بزنید تا درس عبرتی برای همه باشد و بدانند جریمه ی تمرد و سرکشی چیست !! حکم صادره را به پای کبوتری بسته روانه می کنند ، کبوتر نامه بر بجای اینکه به بلخ پرواز بکند بطرف شوشتر حرکت می کند!!! خلاصه اینکه حاکم شوشتر نامه را می خواند و اطرافش را خوب نگاه می کند و می بیند در شهرشان آهنگری نیست و از طرفی حکم حاکم است و کبوتر نامه بر هم که وظیفه شناس است و کار درست ... !!! نتیجه می گیرد شاید در مرکز به مس ، آهن می گویند و برای همین تنها مسگر شهر را احضار و حکم حاکم را در مورد او اجرا می کنند !!! 🚩گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری #ضرب_المثل 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

🍃🌺🍃🌺 ✏️خانم و آقایی درشهر میانه آذربایجان شرقی میروند میدانی که کارگران در آن می ایستند تا کارگر بگیرند و میگویند به سه کارگر نیاز دارند ولی بیشتر از بیست هزار تومان برای یک روز کار به آنها نمیدهند خیلی ها عقب گرد میکنند و نمیروند ولی از میان آن همه کارگر سه نفر که نیاز مند بودند به ناچار برای بیست هزار تومان همراه آن زن و مرد میروند که کار کنند وقتی به خانه آن زن و مرد میرسند حسابی مورد پذیرایی قرار میگیرند سپس یکی از کارگران میگوید که کار ما را بگویید تا کار کنیم صاحبکار میگوید ما کاری نداریم که انجام بدهید فقط چند لحظه صبر کنید تا دستمزدتان را بیاورم بدهم پس از دقایقی صاحب خانه با شش میلیون تومان پول نقد وارد اتاق میشود و به هر نفر از کارگران دو میلیون تومان میدهد و میگوید که این شش میلیون پول حج ما (عمره) بود که انصراف دادیم و شما که به خاطر بیست هزار تومان مجبور شدید بیایید کار کنید حتما خیلی نیازمندید و این پول را به شما میدهیم که شاید خدا هم از ما راضی باشد. 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

سخنرانی استاد #رائفی_پور درباره مذهبیون گیج #پارت_اول این پست مخاطب خاص داره مخاطبش هم بعضی(فقط بعضی) ازمذهبیون افراطی و بی فکر هستن @MANIFESTLY

سخنرانی استاد #رائفی_پور #پارت_دوم @MANIFESTLY

سخنرانی استاد #رائفی_پور #پارت_سوم @MANIFESTLY

سخنرانی استاد #رائفی_پور #پارت_آخر @MANIFESTLY

#هزار_و_یک_شب ۱۳۲ #کوتوله_دلقک 👈ق۳۰ و اما ای سلطان صاحب اقتدارِ پر اشتهارِ با اعتبار، در آغاز سومین شب تعریف قصه پریسا دختر امیر آمودریا، باید به عرض قبل خودم اشاره کنم که: بين طُغای امیر دیار تاتارها و امیر دیار آمودریا، رشته دوستی دیرینه ای برقرار بود. حتما خاطرتان هست که عرض کردم، به خاطر همین دوستی و مودت فیمابین بود که امیر آمودریا، دوست داشت دخترش همسر تولی پسر امیر تاتارستان شود. همچنین تولی هم، در سفری به دیار ازبک که فقط یکبار و در یک جلسه پریسا را دیده بود، سخت دلبسته دختر شده بود و چون عاشقی دل خسته، روزگار می گذرانید و همواره به پدرش اصرار می کرد که هرچه زودتر، بساط عروسی و مراسم ازدواج را راه بیندازد. اما طغای که می دانست پریسا پسرش را دوست ندارد و از طرفی امیر آمودریا هم به وی قول داده بود که بالاخره دختر سرکش خود را رام خواهد کرد، همواره به تولی می گفت: - اندکی حوصله کن. چشم، بالاخره من آن عروس خوشگل را به این دربار می آورم. زیرا که طغای به قول دوستش امیر آمودریا اطمینان داشت و در آن روزگار در دیار تاتارها و قزاق و ازبک ها، دختر مطیع محض بود و حق نداشت روی حرف پدرش حرف بزند و از تصمیم بزرگترش سرپیچی کند. شاید در آن تاریخ، در آن خطه و دیار، پریسا اولین دختری بود که مقابل پدرش ایستاده بود. باری، در سفری که طغای به دیار ازبکها و سرزمین بین دو رودخانه سیر دریا و آمودریا، یا سیحون و جیحون کرد، کنیزی را به امیر آمو دریا هدیه داد که این کنیز، جاسوس تولی و دست نشانده او بود. کنیز، هفته ای یکبار اخبار مربوط به پریسا را به عاشق دل خسته تاتاری می رساند. از جمله ماجرای بیماری پریسا را بعد از تماشای بازی چوگان، به وسیله پیک تندرو و تیزپای خود، به گوش تولی رسانید. تولی از شنیدن خبر بیماری معشوق دلبند خود، بی تابی بسیار کرد و مدام به پدرش می گفت ترتيب سفر او را برای عیادت پریسا به دیار ازبکها بدهد. طغای هم طفره می رفت و امروز و فردا می کرد. اما آن زمانی که ملکه، راز عاشقی دخترش را به برزوی گونی فروش برای طبیب مخصوص دربار فاش کرد، کنیز تاتاری پشت پرده بود و تمام حرفهای شنیده را با یک کلاغ و چهل کلاغ کردن، به سرعت برق به گوش پسر امیر تاتارستان رسانید. تولی بعد از شنیدن آن خبر، از روی اسب به زمین افتاد و از هوش رفت ؛ زیرا فراش پیغام رسان، موقعی آن خبر چند برابر بزرگ و تحریف شده را به تولی رسانید که او سوار بر اسب ، قصد رفتن به شکار داشت. چون خبر از اسب فرو افتادن تولی به گوش پدرش طغای رسید، سراسیمه خودش را به پسر رسانید و همچنان که مادر، در دیار ازبک با پریسای بیهوش شده در میدان چوگان رفتار کرد، او هم پسر خود را شخصا بر روی دوش گذاشت و به سرای مخصوص خودش برد و چون از اطرافیان علت را پرسید، به او گفتند که فراشی در گوش ولیعهد حرفی زد که حال ایشان به هم خورد. طغای فراش را فراخواند و پرسید: - تو به پسر من چه گفتی؟ چون فراش از دادن پاسخ ابا کرد، طغای شمشیر از نیام کشید تا گردن او را بزند که فراش از ترس زبان گشود و هر آنچه را که به تولی گفته بود، برای امیر طغای تاتاری هم باز گفت. امیر طغای شمشیر را بر زمین فرو کرد و خودش به شمشیرش، در نهایت غم تکیه داد که شمشیر شکست و از وسط دو نیم شد. اطرافیان شنیدند که طغای گفت « کمر من هم مثل این شمشیر شکست» طغای بلافاصله، دنبال طبيب مخصوص بارگاه خود فرستاد و طبیب که حکیم فرزانه ای بود و فقط طبیب تن نبود، بلکه حکیم جان و روان انسان ها هم بود، تا بالای سر تولی رسید و نگاه به چهره در حالت به بیهوشی او انداخت، رو به امیر دیار تاتارها کرد و زمین ادبی بوسید و گفت: مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد عالم از ناله عشاق مبادا خالی که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد اشک خونین بنمودم به طبیبان، گفتند درد عشقست و جگرسوز دوایی دارد سپس ادامه داد: - امیر می داند و من هم در همان نگاه اول از رنگ رخسار امیرزاده فهمیدم که وی چه دردی در دل دارد و در بیت آخر هم حضورتان عارض شدم که « چه جگر سوز دوایی دارد». حال، امیر ابراز لطف بفرمایند و بگویند این بت عاشق کش عیار کیست و کجاست؟ طغای، طبیب را به نشستن دعوت کرد و ماجرای دلدادگی پسرش به پریسا و بی اعتنایی معشوق را به او، از ابتدا تا انتها برای وی تعریف کرد. درست در همان موقع، تولی در بستر خود غلتی زد و در حالت خواب و بیداری و هوش و مدهوشی، زیر لب برای خود زمزمه کرد: چشمی که ترا بیند و در قدرت بی چون مدهوش نماند، نتوان گفت که بیناست گر خون من و جمله عالم تو بریزی اقرار بیاریم که جرم از طرف ماست با جور و جفای تو نسازیم چه سازیم....... تولی، بیت سوم شعر خود را تمام نکرده، دوباره از حال رفت. ادامه دارد @Manifestly

#جملات_ناب ✏️همیشه سکوت نشانۀ تائید حرف طرف مقابل نیست، گاهی نشانۀ قطع امید از سطح شعور اوست...! #میشل_فوکو @Manifestly

🌺🍃🌺🍃 ✏️بالا رفتن سن حتمی است ... اما اینکه روح تو پیر شود ، بستگی به خودت دارد ... ! ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺑﺰﻥ ... ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﺖ ﺑﻨﻮﺵ ... ﻣﺒﺎﺩﺍ ! ... ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ دوست من... پایان آدمیزاد نه از دست دادن معشوق است نه رفتن یار نه تنهایی... هیچکدام پایان آدمی نیست! آدمی ان هنگام تمام میشود که دلش پیر شود. دلتان همیشه جوان 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

مهم،حتما بخوانید 🌺🍃🌺🍃 ✏️ درایران چیزهای عجیبی وجود دارد که باعث نابودی فرهنگ ما به مرور زمان شده است در حالی که به راحتی میتوان آن را درمان کرد مثلا در ایران دوست داشتن یعنی کلاس گذاشتن برای همدیگر...! مهربانی ات را می گذارند به حساب آویزان بودنت ..! بیایید به هم بفهمانیم دوست داشتن را به حساب چیز دیگری مگذارند ... بیایید عشق را با نیت خوب انتخاب کنیم نه با ماشین و لباس خوب... 🍃برای ازدواج استخاره می کنیم و نه تحقیق و اگر ازدواج خوب نشد میگوییم خدا هم ما را دوست ندارد. 🍃هنوز قبل از پدر شدن حتي يك كتاب تربيت كودك نمي خوانیم اما هرشب برای تربیت کودک دعا میکنیم اما اگر کودک خوب تربیت نشد خدا را مقصر میدانیم... 🍃مردم چشم ديدن بوسه را ندارند درحاليكه براي ديدن صحنه اعدام باشوق حاضر مي شوند! 🍃در مترو یکدیگر را هل میدهیم برای نشستن بر روی صندلی و بهانه می آوریم که من هل نمیدهم نفرات پشتی هل میدهند... 🍃در خیابان و طبیعت زباله میریزیم و بهانه می آوریم که سطل زباله نبود اما زباله را با خود حمل نمیکنیم تا بعدا آن را به سطل زباله بیاندازیم و در عین حال از فرهنگ مردم اروپا تعریف میکنیم و بر حال کشورمان افسوس میخوریم 🍃برای آزادگی امام حسین (ع) اشک میریزیم اما حاضر نیستیم یکروز آزاده زندگی کنیم 🍃خود را مذهبی میدانیم اما کسانی که مثل ما فکر نمیکنند را بد میدانیم و فحش میدهیم 🍃برخی زبانشان پر است از جملات زیبا اما عملشان سرشار از زشتی وقتی میپرسیم چرا اینگونه اید میگویند: همه جامعه اینگونه است من هم مجبورم اینگونه باشم 🔻اما من به شما میگویم به جای اینکه از جامعه تاثیر بد بگیریم ما روی آن تاثیر خوب بگذاریم همیشه که تاثیر یک طرفه نیست.. به جای اینکه همه مشکلات را به گردن دولت یا نظام بیاندازیم بیایید کمی هم خود را اصلاح کنیم. 📝ادمین مانیفست 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

#هزار_و_یک_شب ۱۳۳ #کوتوله_دلقک 👈 ق۳۱ طبیب حاذق و حکیم فرزانه به امیر طغای گفت: - آن دوای جگر سوز که حضور امیر والاتبار عرض کردم، این است که باید آن بت عاشق کش عیار را به هر ترتیب که شده بر سر بالین پسرتان بیاورید ؛ که اگر خواست خدا باشد و آن صنم بر بالای سر این جوان قدم بگذارد، شاید فرجی شود. واِلا غیر از وصل یار و دیدار آن پریسای ماه رخسار، هیچ چاره ای نیست که « رنجور عشق، به نشود مگر به بوی یار». آنجا بود که امیر طغای گفت: - چاره ای نیست جز آنکه دوتایی و با اعلام اینکه قصد شکار کرده ایم، بدون آنکه کسی همراهمان بیاید، به دیار ازبک و به دربار دوست صمیمی و رفیق شفیقم امیر آمودریا برویم و سه نفری یعنی من و تو و امیر آمودریا با هم چاره ای بیندیشیم. اگر همسر والای من خاطرشان باشد، دیشب عرض کردم وقتی پریسا به هوش آمد و برزو را دست و پا بسته در وسط تالار دید، فریادی کشید که پادشاه با شنیدن صدای فریاد دخترش، به همراه عده ای با شمشیرهای برهنه و تیغ های آخته، وارد تالار سرای پریسا شدند. همراهان شاه، یکی طغای امیر دیار تاتارها بود و دیگری حکیم فرزانه، که فقط او به جای شمشیر ، با اسلحه تدبیر وارد سرای پریسا شد. اما همان طور که گفته شد ، درست مقارن با زمانی که چهار نفر مأمور اعزامی خاتون بارگاه یا مادر پریسا، برزو را دست و پا بسته وارد بارگاه کردند، از در دیگر و به طور پنهانی امیر طغای و طبیب هم وارد شدند. امیر آمودریا و امیر طغای تاتاری، دست در گردن یکدیگر کرده و مشغول روبوسی بودند که فریاد پریسا ، سکوت شب حاکم بر دربار را شکست. چون چشم پریسا به پدرش افتاد با التماس گفت: - پدر ، شما را به خدا دستور دهید دست و پای برزو را باز کنند. مگر چه گناهی کرده که این طور وحشیانه دست و پای او را بسته اند؟ چون جمله پریسا به پایان رسید، دوباره از هوش رفت و به حال اغما، در کنار برزوی دست و پا بسته بر زمین افتاد. امیر آمودریا نگاهی به دوستش طغای و حکیم فرزانه انداخت. حکیم با اشاره سر و دست، از امیر آمودریا خواست که دست و پای برزو را باز کنند. برزو چون دست و پا و دهانش باز شد ، بلند شد و ایستاد ، در مقابل امیر آمودریا تعظیمی کرد و گفت: - قربان، به خدا سر در نمی آورم.باور کنید دارم دیوانه می شوم! و سپس برزو تمام ماجرای شب های گذشته و صد سکه ارسالی و پانصد عدد بعدی و نپذیرفتن سکه ها و نیامدن مرتبه دوم را مو به مو برای امیر آمودریا تعریف کرد. سپس گفت: - قربان، من دیشب به این آقایان گفتم، فقط در روز به بارگاه خواهم آمد که خود امیر مرا احضار بفرمایند. این آقایان به جای آنکه مراتب را به اطلاع امیر برسانند، شبانه دست و پای مرا بستند و به اندرون بارگاه شما آوردند. خدا شاهد است دارم دیوانه می شوم. من اصلا نمی دانم ماجرا چیست ؛ غیر از آنکه دفعه اول که آمدم و پشت پرده هاج و واج و گیج نشستم، دو بیت شعر شنیدم که گویا از زبان و با صدای خاتون کوچک، پریسا دخترتان بود و دیگر هیچ. و آنگاه امیر آمودریا به جانب حاجب مخصوص همسرش رفت و در حالی که خون چشمانش را پر کرده بود فریاد کشید: - پست فطرت خائن! تو بی همه چیز، نان مرا می خوری و شب پنهانی مرد اجنبی را به اندرونی می آوری؟! حاجب درحالی که مثل بید میلرزید، بریده بریده گفت: - قربان... من... اطاعت امر ...خاتون بزرگ را کردم. امیر آمودریا در حالی که به مرز جنون و خشم رسیده بود، فریاد کشید «خاتون بزرگ غلط کرد...» و سپس با یک ضربه شمشیر، سر از تن حاجب خیانتکار همسرش جدا کرد ؛ به ترتیبی که فواره خون گردن بی سر حاجب، بر سر و روی مادر پریسا، که ترسان در کناری ایستاده بود پاشید. بعد امیر آمودریا خشمگین و عصبانی به جانب همسرش رفت و گفت: - اگر امیر طغای محبوب مهمانم نبود، هم اکنون خون کثیف تو زن خیانتکار را هم بر زمین می ریختم. ای زن نانجیب و بی آبرو، حالا کارت به جایی رسیده که جوانان شهر را به زور، دست و پا بسته به بالین دخترم می آوری؟ آن هم نیمه شب و از در پنهانی قصر؟ مادر پریسا با صدای لرزان گفت: - مرا ببخشید. چه کنم که پای مرگ و زندگی این دختر قُد و یک دنده در میان است. مگر خودتان ندیده اید که یک هفته است در حالت اغما و بیهوشی است؟ شما بر من خشم نگیرید که مادرم و دلم سوخت.من چه کنم که دختر شما، عاشق این جوان ورزشکار شده است؟ ادامه دارد @Manifestly

#انگیزشی ✏️اولین قدم برای اینکه به جایی برسی، این است که تصمیم بگیری دیگر جایی که هستی نباشی… @Manifestly

✏️عجله داشتم تندتند راه ميرفتم... محكم به چيزي خوردم ادم بود! منتظر بودم بگويد : كوري ؟! دستش را بطرفم دراز كرد با من دست داد... و لبخندي زد...!!! به گمانم " انسان " بود... مسعود رستمزاد 🍃 🍂🍃 🌺 @Manifestly 🍂🍃

#هزار_و_یک_شب ۱۳۴ #کوتوله_دلقک 👈 ق ۳۲ امیر دیوانه شده آمودریا، باز هم فریادکشان گفت: - دخترم غلط کرد! اگر دختر من است که همین الان و در حالت بیهوشی، با این شمشیر سر از بدنش جدا می کنم. من دختر هرزه نمی خواهم. چون دیوانه وار و با شمشیر برهنه به جانب پریسا رفت، حکیم فرزانه و طبیب خاص امیر طغای به وسط پرید ، راه را بر امیر آمودریا سد کرد و با متانت و آرامش و کلامی پر طنین گفت: دردی است درد عشق که هیچش طبیب نیست گر دردمند عشق بنالد غریب نیست دانند عاقلان كه مجانین عشق را پروای قول ناصح و پند ادیب نیست و سپس ادامه داد: - از امیر بزرگوار استدعا می کنم قدری بر وجود شریف خود مسلط باشند و آتش خشم خود را به آب صبر و تأمل خاموش کنند تا من حقیر، با تدبیر و تفکر گره کار را باز کنم؛ زیرا تولی فرزند دوست بزرگوارتان و ولی نعمت من، امیر تاتارها هم دچار چنین حالتی است و اگر شما سر از تن دوشیزه بارگاه خود جدا کنید، روح از تن امیرزاده تاتارستان هم جدا خواهد شد. و سپس همانگونه با لحنی شوخ و نگاهی پدرانه ، در حالی که شمشیر خون آلود را از دست امیر آمودریا می گرفت، این ابیات را خواند: بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت بشرط آنکه نگوییم از آنچه رفت حکایت ملامت من مسکین کسی کند که نداند که عشق تا به چه حد است و حسن تا به چه غایت چون امیر آمودریا اندکی آرام شد، حکیم فرزانه باز هم ادامه سخن داد و گفت: - تا آنجا که من در این مدت کوتاه متوجه شدم، این ورزشکار چوگان باز اصلا روحش خبر ندارد که تیر مژگانش چگونه بر قلب دختر امیر نشسته. حرف ها و نگاه های این مرد ورزشکار، نشان از صداقت کلامش دارد. جسارتا من از امیر درخواست می کنم این جوان را آزاد کرده و مرخص بفرمایند، به شرطی که لب از لب باز نکند و حرف اندرون امیر را جایی نبرد. امیر آمودریا گفت: - اگر این کار را بکند و آبروی مرا ببرد، به يقين سر خود را از دست خواهد داد! برزو باز هم زمین ادب بوسید و گفت: - ای امیر والاتبار، خدا شاهد است که روح من از این ماجرا خبر نداشت و اگر امشب مرا دست و پای بسته به اینجا نمی آوردند، قصد داشتم خودم فردا صبح به بارگاهتان آمده و ماجرا را با شما در میان بگذارم. امیر آمودریا گفت: - هم لب از سخن باز نخواهی کرد و هم پایت را از شهر بیرون نخواهی گذاشت. شاید تو بتوانی مقدار کمی از بار سنگین روی دوشم را سبک کنی. چون برزو از بارگاه امیر خارج شد، حکیم فرزانه، دو امیر را به استراحت دعوت کرد و در حالی که سه نفری از آن سرای بر خون نشسته، و از کنار آن افراد از ترس لب فرو بسته رد می شدند، باز هم حکیم فرزانه این ابیات را خواند: فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد دودش به سر در آمد و از پای در فتاد مجنون ز جام طلعت لیلی چو مست شد فارغ ز مادر و پدر و سیم و زر فتاد بسیار کسی شدند اسیر کمند عشق تنها نه از برای من این شور و شر فتاد و سپس گفت: - تقارن عجیبی است. پریسا اینجا دل از دست داده، مدهوش عشق است و تولی در آنجا از بی وفایی معشوق به حالت اغما افتاده. ای سروران! وظیفه خطیری بر گردنم افتاده است. یک طرف نجات جان تولی، پسر ولی نعمتم و از طرف دیگر، زندگی بخشیدن به دختر عزیز کرده میزبان بزرگوار و والاتبارم. باور کنید در طول هفتاد و پنج سال عمر و پنجاه سال طبابت و بیست و پنج سالی که حکمت آموخته و فرزانگی پیشه کرده ام، با چنین مشکلی روبه رو نشده بودم. کار بسیار سختی است. اگر بخواهم به پریسا زندگی بخشم، باید او را به وصال معشوقش برزو برسانم، که اگر امیرزاده تولی خبر دار شود می میرد. اگر به مداوای درد جانسوز پریسا نپردازم، به يقين او هم خواهد مرد و آن وقت، باز هم امیرزاده تولی می میرد. خدایا کمکم کن! چون دو امیر به خوابگاه رفتند، پیر فرزانه به حیاط قصر آمد ، کنار نهر آب روان ایستاد ، چشم بر ماه آسمان دوخت و با خود گفت: حدیث عشق به طومار درنمیگنجد بیان شوق به گفتار در نمیگنجد سماع حسن که دیوانگان از آن مستند به سمع مردم هشیار درنمیگنجد و چون قصه بدينجا رسید، سلطان را خواب در ربود و شهرزاد آسوده بیاسود. @Manifestly

چیزی به نام یک روز بد نداریم تنها لحظات ناخوشایندی هستند که در روزهای خوب اتفاق می افتند! 👤میچل دیویس @Manifestly