بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_تفسیر_سوره_بقره_آیه و انفقوا في سَبيلِ اللّهِ ولاتُلقوا بِاَيديكُم اِلَي التَّهلُكَةِ واَحسِنوا اِنَّ اللّهَ يُحِبُّ المُحسِنين (195) در راه خدا انفاق كنيد و با كمكهاي مالي خود كه مانند جهاد في سبيل الله ارزشمند است، افزون بر تأمين هزينه‌هاي ميدانهاي نبرد و فراهم ساختن ساز و برگهاي جنگي، نيازهاي رزمندگان و خانواده‌هاي آنان را فراهم سازيد تا مجاهدان با قوّت و قدرت از كيان اسلام و مسلمانان جانانه دفاع كنند و نگذارند جبهه شرك و نفاق پيروز شود و با حاكميت كفر شما را هلاك سازد. ترك انفاقِ لازم، يا سبب پديدآمدن دشمن است يا مايه طمع دشمن موجود و تقويت او، و هر دو حالْ زمينه هلاكت است، زيرا جامعه يا گرفتار استعمار، استثمار و استعباد شده كه هلاكت است يا به كفر و نفاق مبتلا خواهد شد كه هلاكت معنوي است. افراط و تفريط در انفاق نيز همچون ترك اصل انفاق، هلاكت‌آور است. بايد قدرتي را كه خداوند به شما مسلمانان داده از نابودي حفظ كنيد و خود را به دست خويش به هلاكت نيندازيد، به گونه‌اي كه هلاكت مالك شما شده و زمامتان در اختيار آن باشد. انفاق در راه خدا، يعني تأمين هزينه دفاع از اسلام و نظام اسلامي كه مصداق بارز آيه و متبادر از آن است، حياتبخش و مانع هلاكت است، زيرا جهاد با مال و جان و پاسخ به دعوت براي دفاع، عامل حيات و چنين عاملي حتماً نجاتبخش از هلاكت است؛ همان‌گونه كه ترك آن نابودساز است، بر همين اساس، شهادتهاي داوطلبانه در مورد لزوم كه زمينه ظفر بر دشمن يا وسيله نجات ميهن اسلامي از دشمن و براي حفظ دين و صيانت كيان امّت اسلامي است، شهامت محمود و شجاعت ممدوح و از سنخ دفاع مشروع است؛ نه القاي در تهلكه و تهوّر مذموم. شما همواره در همه عرصه‌هاي فردي و اجتماعي، اعم از راستگويي، امانتداري، جهاد با مال و جان، كمك به نيازمندان و...، نيكوكار باشيد كه خداي سبحان نيكوكاران را دوست مي‌دارد. اصل انفاق در راه خدا احسان و كار نيك است؛ خواه به عنوان تأمين سلاحهاي نظامي كه نسبت به ديگري احسان نيست و خواه به عنوان كمك و تأمين هزينه كسي باشد كه نسبت به او احسان است. احسانِ هر عملي آن است كه با اخلاص و به گونه‌اي كه واجد همه اجزا و شرايط و فاقد همه موانع باشد انجام شود. سياق آيه اقتضا مي‌كند جامعه اسلامي افزون بر انفاقهاي فردي به انفاقهاي اجتماعي نيز اهتمام ورزد؛ به طوري كه همگان خود را موظف بدانند با رعايت اعتدال در انفاق كه نه به تنگدستي خود بينجامد و نه از بخل و شُح سر درآورد، در تأمين هزينه‌هاي جاري حكومت اسلامي نيز شريك و ياور آن در رفع مشكلات باشند وگرنه با در تنگنا قرار گرفتن حكومت، جامعه اسلامي خود را به هلاكت افكنده است، بر همين اساس يكي از وظايف اجتماعي امت اسلامي فقرزدايي است تا هم خود و دين خويش را از نابودي حفظ كنند و هم فقرا را از هرگونه انحراف و آشوب بازداشته و آنان بر اثر تهي‌دستي به گناه و فحشا يا شورش و آشوب كشيده نشوند و سلامت و امنيت عمومي را به خطر نيندازند. تسنيم ج 9 صص 656 تا 658 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

فرمایش علامه جوادی آملی خیلی خوبه اما به نظرم، کیهانی‌های عزیز، در نقل قول، یک کلمه را اشتباه نوشته‌اند. می‌توانید بفرمایید کدوم کلمه را؟ اشتباهشان خیلی واضح است. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#آشنایی_با_اصطلاحات منظور از جمله‌ی «أمرِ عَقیبِ حَظر، دلالت بر إباحه می‌کند» چیست؟ يعنی اگر از کاری نهی شود و بعد از آن، دستور به همان کار صادر گردد، منظور از آن دستور، مباح بودن آن کار است (نه واجب بودنش). مثلا به این متن که تفسیر آیه‌ی دوم سوره مائده از «تفسیر ارزشمند تسنيم ج 21 ص 539» است، دقت کنیم: جواز صيد پس از خروج از احرام امرِ پس از نهي (امر عقيب حظر) در اين آيه، يعني جمله (وإذَا حَلَلتُم فَاصطادوا) كه پس از (غَيرَ مُحِلّي الصَّيدِ وأنتُم حُرُم) آمده است به معناي وجوب صيد، بعد از احرام نيست، بلكه مفيد اباحه است؛ يعني بر جواز صيد و مباح بودن آن دلالت مي كند. محمدرضا کرامتی https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_تفسیر_سوره_بقره_آیه 196 دو عمل عبادي حجّ و عمره را براي خداي سبحان بايد به جا آورد و پس از شروع به اتمام رساند و اگر محرم به سبب بيماري يا مانع شدن دشمن، از به پايان بردن آنها بازماند بايد آنچه ميسّر است براي خداي متعالي قرباني كند. البته پيش از ذبح قرباني در محل خودش (مكه، منا يا محل منعِ از ادامه اعمال)، نبايد سر خود را بتراشد و از احرام خارج شود، زيرا رعايت ترتيب در اعمال حجّ و عمره لازم است و هر كس بيمار بود يا در سر خود ناراحتي داشت كه ناچار بايد پيش از قرباني سر بتراشد، بايد با روزه يا صدقه يا قرباني كفاره آن را بدهد، چون حلق يا تقصير در عين اينكه پايان بخش مناسك حجّ و عمره است مقدم داشتن آن حرام است؛ مانند سلام كه پايان بخش نماز است و آوردن عمدي آن در اثناي نماز جايز نيست. كسي كه از بيماري و تهديد دشمن در امان و از محدوده 96 كيلومتري مكه فراتر است بايد حجّ تمتع به جا آورد و قرباني كند و اگر قرباني نيافت يا پول خريد آن را نداشت به جاي آن ده روز روزه بگيرد؛ سه روز در سفر حجّ و هفت روز پس از بازگشت به وطن. آدمي بايد تقواي الهي را رعايت كند و با پذيرش حجّ تمتع در كنار حج قِران و اِفراد از انكار و استنكار تشريع آن بپرهيزد و بداند كه خدا بسيار سخت كيفر است. گويا سفارش به پروا از خدا و تهديد شديد اللحن و بي‌سابقه پايان آيه و نيز كاربرد مكرر اسم ظاهر «الله» به جاي ضمير، هشداري است به كساني كه تا آخر، «متعة الحج» را نپذيرفتند و پس از دستيابي به خلافت آن را تحريم كردند. تسنيم ج 10 صص 23 و 24 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

حافظ يك مرد عالم است ، يعني اول يك عالم است ، دوم يك شاعر ، و از اين جهت با سعدي يا فردوسي فرق مي‏كند . اينها شاعر هستند و مثلا سي‏ چهل هزار بيت شعر گفته‏اند ، كارشان شاعري بوده . حافظ كارش شاعري نبوده‏ ، يك مرد عالم و مدرس و محقق بوده است . بعد از مرگش ، رفيقش كه‏ ديوانش را جمع كرده ، اهم آن كتابهايي را كه او تدريس مي‏كرده ذكر نموده‏ است . مفسر و حافظ قرآن بوده ، تفسير قرآن مي‏گفته ، كارش اين بوده . خودش هم در يك جا مي‏گويد :زحافظان جهان كس چوبنده جمع نكردلطائف حكمي با نكات قرآنيدر جاي ديگر مي‏گويد :نديدم خوشتر از شعر تو حافظبه قرآني كه اندر سينه داريو نيز در جاي ديگر مي‏گويد : عشقت رسد به فرياد گر خود به سان حافظ قرآن زبر بخواني با چارده‏ روايت يعني نه فقط قرآن را بلد بوده و از حفظ بوده ، بلكه آن را با قرائتهاي‏ هفتگانه مي‏خواند واز حفظ بوده است كه اين آيه را عاصم اينجور قرائت‏ كرده ، كسائي اينطور قرائت كرده و . . . " ملا صدراي شيرازي " كه امروز تازه بعد از حدود سيصد و پنجاه سال كه‏ از مرگش مي‏گذرد ( مرگش در سال 1050 هجري قمري بوده و الان 1398 است ) دارد شناخته مي‏شود ، تا صد و پنجاه سال بعد از مرگش اصلا در حوزه‏هاي‏ علميه هم كتابهايش تدريس نمي‏شود . حماسه حسینی 2 صص 236 و 237 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

هیچ بزرگواری مشخص نکرد که چه اشتباهی در نقل قول علامه جوادی آملی رخ داده. اشتباه در کلمه‌ی «معیّن» است که باید «مبین» نوشته می‌شد. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

📹 وضعیت خیابان‌های دبی بعد از سیل @kayhan_online

خدایا خودت نگه دار از این بلایا. چه رنج‌آور است!

🎥۲۹ فروردین ماه، مصادف با سالروز تولد حضرت آیت الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب است. ▪️البته تاریخ تولد رهبر انقلاب در شناسنامه روز ۲۴ تیر ثبت شده، اما ایشان در یکی از دیدارهایشان فرمودند که تاریخ تولد صحیح‌‎شان روز ۲۹ فروردین است. 🔴به کمپین فصل بیداری بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/1635647570C3725f53a3d

اگر استكبار جهاني پيروز شود، اوّلين خطر اين است كه مشهد و قم چون بقيع خواهد شد؛ نه ولايت مي ماند، نه رسالت. شمیم ولایت، علامه جوادی آملی، ص 157 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_تفسیر_سوره_بقره_آیه الحَجُّ أَشهُرٌ مَعلوماتٌ فَمَن فَرَضَ فيهِنَّ الحَجَّ فَلا رَفَثَ ولافُسوقَ ولاجِدالَ فِي الحَجِّ وما تَفعَلوا مِن خَيرٍ يَعلَمهُ اللّهُ وتَزَوَّدوا فَاِنَّ خَيرَ الزّادِ التَّقوي واتَّقونِ يا‌اولِي الاَلباب (197) زمان مناسك حج، در ادا و قضا، تنها سه ماه شوال، ذيقعده و ذيحجّه است. شروع به احرام عمره تمتّع در آغاز شوال صحيح است؛ امّا موسم حجّ، مدتي كوتاه از اين سه ماه است؛ ولي طبق محاوره و ادبيات رايج عرف، مجموع آنْ زمانِ حجّ قلمداد شده است. هر كس با مُحْرم شدن به حج در ماههاي ياد شده حجّ را بر خود واجب كرد بايد آن را تمام كند، هرچند اصل آن عمل واجب نباشد و بايد در حال احرام از زناشويي، اعم از حلال و حرام، و از فسق مطلقا و از سوگند به خدا و جدال مطلقا بپرهيزد. افزون بر ترك محرمات احرام، هر كار نيكي را انسان انجام دهد خداي سبحان به آن آگاه است. بيان عالم بودن خداوند به عمل: (وما تَفعَلوا مِن خَيرٍ يَعلَمهُ اللّه) تبشير يا انذار ضمني را به همراه دارد. بايد توشه مادي و معنوي سفر حجّ و نيز زاد و توشه سفر آخرت را فراهم آورد و بهترين بلكه تنها زاد و توشه سودمند در سير انسان به سوي خدا در دنيا و آخرت تقواست و برترين مصداق تقوا، تقواي نيل به خداست. هيچ تقوايي بدون لُبّ و عقل حاصل نمي‌شود، چنان كه هر عقلي عامل تقواست و به همين سبب كه انسانهاي لبيب و درون پر و مصون از التقاط از تقوا بهره‌مندند خداي سبحان آنان را به تمام مراتب تقوا مخصوصاً به والاترين مرتبه آن فراخوانده است، با اينكه همگان به تقوا مكلّف‌اند. تسنيم ج 10 صص 87 و 88 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_تفسیر_سوره_بقره_آیه لَيسَ عَلَيكُم جُناحٌ أَن تَبتَغوا فَضلاً مِن رَبِّكُم فَإِذا أَفَضتُم مِن عَرَفاتٍ فَاذكُروا اللّهَ عِندَ المَشعَرِ الحَرامِ واذكُروهُ كَما هَداكُم واِن كُنتُم مِن قَبلِهِ لَمِنَ الضّالّين(198) گناهي بر شما نيست كه در سفر حجّ در پي فضل الهي باشيد. سرّ اطلاق فضل الهي بر بهره‌هاي مادي، افزون بر رفع توهم حرمت تجارت در ايام حج و نيز تشويق مؤمنان به فعاليتهاي تجاري، اين است كه بهره‌هاي حلال مادي كه صبغه تحصيل فضل الهي داشته باشد همانند بهره‌هاي معنوي از فضل پروردگار است. حجگزاران پس از وقوف در سرزمين عرفات، كه پس از احرام نقطه آغاز مناسك است، بايد همگي، همگام و همزمان براي وقوف در مشعرحرام بدان‌سو كوچ كنند و در مشعر به ذكر خدا مشغول باشند، به ويژه خدا را به پاس نعمت هدايت وي و نظير و طبق هدايت و راهنمايي او بر اساس توحيد و نزاهت از شرك و با الفاظي كه در كتاب و سنّت به كار رفته ياد كنند، زيرا پيش از فيض هدايت خداوند، همه در ضلالت بودند، چنان كه هم‌كنون نيز بسياري با وجود پيشرفتهاي شگرف صنعتي هنوز گرفتار ضلالت و كفر و الحادند. ياد خدا متذكر را به مأدبه گسترده اسماي حسناي الهي فرا مي‌خواند تا از آن متنعّم شود و براي او ملكه گردد، از همين رو خداي سبحان در آيات حجّ، بارها حجگزاران را به ذكر فراخوانده است تا در لحظه لحظه سفر حج و جاي جاي سرزمين وحي به ياد او باشند و با تسبيح و تحميد و استغفار و دعا بيشتر به وي تقرب جويند. تسنيم ج 10 صص 116 و 117 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402