#موعظه ✅ نماز ظهر و عصرش رو میخونه میاد بیرون دل میشکنه! 🎥 استاد فاطمی نیا (ره) @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: سیصد و پنجاه و سه 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭﺵ ﺣﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﺣﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻲ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮﺵ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ. 1- ﻃﺒﺮﻱ ﺩﺭ ﺹ 17 ﺟﻠﺪ ﺳﻮﻡ ﺗﺎﺭﻳﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﺭﺍﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ: ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﺣﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﭘﺮﭼﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﻗﺮﻳﺶ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ ﻭ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻋﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻗﺮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ، ﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺷﻴﺒﻪ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ، ﺳﭙﺲ ﺟﺒﺮﺍﺋﻴﻞ ﮔﻔﺖ: ﺍﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺑﺮﺍﺑﺮﻱ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻱ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻋﻠﻲ ﺍﺯﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ. ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﮔﻔﺖ: ﻣﻨﻬﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ. ﺍﺑﻲ ﺭﺍﻓﻊ ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺻﺪﺍﺋﻲ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ: ﻟﺎ ﻓﺘﻲ ﺍﻟﺎ ﻋﻠﻲ ﻟﺎ ﺳﻴﻒ ﺍﻟﺎ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ 2- ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﺒﻞ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ " ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ. 3- ﺍﺑﻦ ﻫﺸﺎﻡ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺳﻮﻡ ﺳﻴﺮﻩ ﺹ 152 ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻧﺠﻴﺢ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 4- ﺧﺜﻌﻤﻲ ﺩﺭ " ﺍﻟﺮﻭﺽ ﺍﻟﺎﻧﻒ " ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺹ 143 [جلد۳ ﺻﻔﺤﻪ 101] 5 - ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺩﺭ " ﺷﺮﺡ ﺍﻟﻨﻬﺞ " ﺟﻠﺪ ﻳﻜﻢ ﺹ 9 ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩ ﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ 236 ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﻭﻗﺘﻲ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍﻱ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺝ 3 ﺹ 281 ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 6 - ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﻲ ﺩﺭ " ﺍﻟﻤﻨﺎﻗﺐ " ﺹ 104ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺍﺳﺤﺎﻕ ﺑﻦ ﻳﺴﺎﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻭﻱ ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﮓ ﺍﺣﺪ ﺑﺎﺩ ﺳﺨﺘﻲ ﻭﺯﻳﺪﻥ ﮔﺮﻓﺖ ﺻﺪﺍﺋﻲ ﺑﮕﻮﺵ ﻫﻤﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ: ﻟﺎ ﺳﻴﻒ ﺍﻟﺎ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﻭ ﻟﺎ ﻓﺘﻲ ﺍﻟﺎ ﻋﻠﻲ ﺷﻤﺸﻴﺮﻱ ﺟﺰ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﻱ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﺎﺫﺍ ﻧﺪﺑﺘﻢ ﻫﺎﻟﻜﺎﻓﺎﺑﻜﻮﺍ ﺍﻟﻮﻓﻲ ﺍﺧﺎ ﺍﻟﻮﻓﻲ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﺑﮕﺮﻳﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﺮﺩ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻱ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﺮﻳﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🤲 دعای روز دوم ماه مبارک رمضان

🎙 تلاوت جزء دوم قرآن کریم استاد منشاوی @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا اى یحیى! کتاب الهى را باقوّت بگیر. و ما در کودکى فرمان (نبوت) به او دادیم! (مریم/۱۲) *** وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَاةً ۖ وَكَانَ تَقِيًّا و محبت و پاکى (روح) از ناحیه خود به او بخشیدیم، و او پرهیزگار بود! (مریم/۱۳) * وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا و نسبت به پدر و مادرش نیکوکار بود. و جبّار (و متکبّر) و عصیانگر نبود. (مریم/۱۴) * وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا سلام بر او، روزى که تولّد یافت،و روزى که مى میرد، و روزى که زنده برانگیخته مى شود! (مریم/۱۵) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه مریم آیات ۱۲ الی ۱۵ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ✅ صفات برجسته یحیى در آیات گذشته دیدیم: خداوند چگونه به هنگام پیرى زکریا ، یحیى را به او مرحمت فرمود، به دنباله آن، در این آیات نخست، فرمان مهم الهى را خطاب به یحیى مى خوانیم: اى یحیى! کتاب خدا را با قوت و قدرت بگیر ! (یا یَحْیى خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّة). معروف و مشهور در میان مفسران این است که: منظور از کتاب در اینجا تورات است، حتى ادعاى اجماع و اتفاق در این زمینه کرده اند.(۱) ولى بعضى این احتمال را داده اند که او کتابى ویژه خود داشت (همانند زبور داود) البته، نه کتابى که متضمن آئینى جدید و مذهب تازه اى باشد.(۲) اما احتمال اول قوى تر به نظر مى رسد. به هر حال، منظور از گرفتن کتاب با قوت و قدرت، آن است که با قاطعیت هر چه تمام تر و تصمیم راسخ و اراده اى آهنین کتاب آسمانى تورات و محتواى آن را اجرا کند، و به تمام آن عمل نماید، و در راه تعمیم و گسترش آن از هر نیروى مادى و معنوى، فردى و اجتماعى، بهره گیرد. اصولاً، هیچ کتاب و مکتبى را بدون قوت، قدرت و قاطعیت پیروانش، نمى توان اجرا کرد، این درسى است براى همه مؤمنان و همه رهروان راه اللّه . بعد از این دستور، به مواهب دهگانه اى که خدا به یحیى داده بود، و یا او به توفیق الهى کسب کرد، اشاره مى کند: ۱ ـ ما فرمان نبوت و عقل، هوش و درایت را در کودکى به او دادیم (وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً). * * * ۲ ـ به او رحمت و محبت نسبت به بندگان، از سوى خود بخشیدیم (وَ حَناناً مِنْ لَدُنّا). حَنان در اصل به معنى رحمت، شفقت، محبت و ابراز علاقه و تمایل است. ۳ ـ به او پاکى روح و جان و پاکى عمل دادیم (وَ زَکاةً). گر چه مفسران براى زکات ، معانى مختلفى کرده اند: بعضى آن را به عمل صالح، بعضى به اطاعت و اخلاص، بعضى، نیکى به پدر و مادر، بعضى، حسن شهرت، و بعضى به پاکى پیروان، تفسیر کرده اند، ولى ظاهر این است که: زکات معنى وسیعى دارد و همه این پاکیزگى ها را در بر خواهد گرفت. ۴ ـ او پرهیزگار بود و از آنچه خلاف فرمان پروردگار بود، دورى مى کرد (وَ کانَ تَقِیّاً). * * * ۵ ـ او را نسبت به پدر و مادرش خوشرفتار، نیکوکار و پر محبت بود (وَ بَرّاً بِوالِدَیْهِ). ۶ ـ او مردى ستمگر، متکبر و خود برتربین در برابر خلق خدا نبود (وَ لَمْ یَکُنْ جَبّاراً). ۷ ـ او معصیت کار و آلوده به گناه نبود (عَصِیّاً). * * * ۸ و ۹ و ۱٠ ـ و چون او جامع این صفات برجسته و افتخارات بزرگ بود درود ما بر او به هنگام ولادتش، و درود ما بر او به هنگام مرگش، و درود بر او در آن روز که زنده و برانگیخته خواهد شد (وَ سَلامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً). * * * نکته ها: ۱ ـ کتاب آسمانى را با قوت و قدرت بگیر! کلمه قوت در جمله یا یَحْیى خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّة ، همان گونه که اشاره کردیم، معنى کاملاً وسیعى دارد و تمام قدرت هاى مادى و معنوى، روحى و جسمى در آن جمع است، و این خود بیانگر این حقیقت است که: نگهدارى آئین الهى، اسلام و قرآن با ضعف و سستى، ولنگارى و مسامحه، امکان پذیر نیست، بلکه باید در دژ نیرومند قدرت و قوت و قاطعیت قرار گیرد. گر چه مخاطب در اینجا یحیى است، ولى در مواردى دیگر از قرآن مجید نیز این تعبیر در مورد سایرین دیده مى شود: در آیه ۱۴۵ اعراف ، موسى مأموریت پیدا مى کند که تورات را با قوت بگیرد فَخُذْها بِقُوَّة . و در آیات ۶۳ و ۹۳ بقره همین خطاب نسبت به تمام بنى اسرائیل دیده مى شود خُذُوا ما آتَیْناکُمْ بِقُوَّة که نشان مى دهد: این یک حکم عام براى همگان است، نه شخص یا اشخاص معینى. اتفاقاً همین مفهوم با تعبیر دیگرى در آیه ۶٠ سوره انفال آمده است: وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّة: آنچه از قدرت و قوت در توان شما است براى مرعوب ساختن دشمنان فراهم سازید . به هر حال، این آیه پاسخى است به همه آنها که گمان مى کنند: از موضع ضعف مى توان کارى انجام داد، و یا مى خواهند با سازشکارى در همه شرائط مشکلات را حل کنند. ✍ پی نوشت: ۱ ـ به تفسیر آلوسى ، و تفسیر قرطبى ، ذیل آیه مورد بحث مراجعه شود. ۲ ـ به تفسیر المیزان ، ذیل آیه مورد بحث مراجعه شود. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۹۱ بخش یازدهم ✅ آفرینش زمین ↩️ در اين عبارت به ارکان اصلى حيات و زندگى انسان و حيوانات اشاره شده است که از همه مهم تر، هوا، يا به تعبير ديگر اکسيژن هواست که اگر چند دقيقه از انسان قطع شود مرگ به سراغ او خواهد آمد; ولى خداوند متعال آن را چنان فراوان آفريده و همه جا را از آن پر کرده که بدون کمترين زحمت، هوايى که بزرگترين نعمت است، در همه جا به طور يکسان در اختيار فقير و غنى، کوچک و بزرگ، پير و جوان و توانا و ناتوان قرار داد. آن گاه در يک اشاره اجمالى تمام آنچه را براى زندگى انسان و حيوانات لازم بود، در عبارت کوتاهى بيان فرموده و تحت عنوان «مَرَافِق» (نيازمندى ها) به همه اشاره مى کند. در اينکه منظور از «جوّ» در اينجا چيست که خداوند ميان آن و زمين فاصله افکنده؟ بعضى گفته اند: منظور فضاست و از آنجا که فضا، در واقع جسم يا مادّه نيست، تعبير به ايجاد فاصله بين آن و زمين، مناسب به نظر نمى رسد. ممکن است، منظور از «جوّ» طبقات مافوق هوا باشد، مانند لايه «اُزُن» که اگر فاصله آن با زمين کم بود و قشر هوا نازک مى شد، جوابگوى نيازهاى تنفّسى انسان نبود. به علاوه ساير شرايط زندگى انسان و تمام جانداران در زمين به هم مى خورد. *** نکته: اسرار آفرينش کوه ها! خداوند حکيم به مقتضاى علم و قدرتش تمام وسايل زندگى انسان را پيش از آفرينش او بر صفحه زمين فراهم کرده است که به قسمتى از آن در خطبه بالا اشاره شده است; از جمله آرامش زمين که اگر پيوسته در حالت لرزش بود زندگى بشر بر روى آن امکان نداشت و ديگر پيدايش هواست به گونه اى که به صورت گسترده اين مادّه حياتى، در سفر و حضر، در خانه و بيرون خانه، در خواب و بيدارى، همراه و همدم او باشد. و نيز پيدايش چشمه ها و آبها که در همه جا در اختيار انسان بوده باشد و همچنين بارش بارانهاى حيات بخش که تمام نقاط مرتفع و بلنديها را سيراب و قابل استفاده مى کند و در بخش آينده اين خطبه به آن اشاره مى شود. همچنين پيدايش کوهها که نقش بسيار مؤثّرى در حيات انسانها دارد و به يقين مى توان گفت: «بدون آنها حيات انسانى بر صفحه زمين در مخاطره قرار خواهد گرفت» زيرا: از يک سو، عامل موثّرى براى پيشگيرى لرزش زمين بر اثر فشار درونى است. و از سوى دوم عامل مؤثّرى است براى پيشگيرى از ناآرامى زمين بر اثر فشار برونى که برخاسته از جاذبه خورشيد و ماه و جزر و مدّ حاصل از آن است. و از سوى سوّم پناهگاهى است در مقابل طوفانهايى که همه چيز انسان را دست خوش تزلزل مى سازد. و از سوى چهارم وسيله اى است براى متوقّف ساختن ابرها و نزول بارانها. و از سوى پنجم عاملى است براى ذخيره کردن آبها به صورت برفهاى متراکم در سطح برونى به گونه اى که در طول سال تدريجاً آب شود و مورد بهره بردارى قرار گيرد. و از سوى ششم محلى است براى ذخيره آبهاى درونى که در حفره هاى عظيم داخل آنها نهفته مى شود و به صورت چشمه ها بر دشت ها جارى مى گردد. و از سوى هفتم مانع برخورد شديد هوا بر قشر جامد زمين است; زيرا کوهها پنجه در هوا افکنده و جوّ را همراه خود به گردش در مى آورد که اگر صفحه زمين صاف يا صيقلى بود، لغزش هوا بر سطح آن مشکلات زيادى به بار مى آورد. و از سوى هشتم کوهها و چين خوردگى هاى زمين، سطح قابل استفاده زمين را عملا بيشتر مى کند و در بعضى از نقاط به چندين برابر مى رساند و با توجه به اختلاف درجه حرارت در بالا و وسط و دامنه کوه ها، محيط را براى پرورش انواع مختلفى از گياهان و محصولات فراهم مى سازد. و از سوى نهم کوهها مرکز معادن عظيمى است که در زندگى انسانها نقش مهمّى دارد. و از سوى دهم بخش مهمّى از مصالح ساختمانى بناهاى مهم و محکم از سنگهاى کوهها تأمين مى شود. و فوائد ديگر که ما در اينجا فقط به بخشى از آن، آن هم فهرست وار اشاره کرده ايم. به همين دليل قرآن مجيد بارها به مسئله آفرينش کوهها به عنوان يک نعمت بزرگ الهى اشاره کرده و فوايد مختلف آن را بر مى شمرد و از جمله مى فرمايد: «وَ هُوَ الَّذِى مَدَّ الاَْرْضَ وَ جَعَلَ فِيها رَوَاسِىَ وَ أَنْهَاراً وَ مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ;خداوند کسى است که زمين را گسترد و در آن کوهها و نهرهايى قرار داد و از تمام ميوه ها دو جفت آفريد». ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ پیامبر صلی الله فرمودند: 🔸خداوند به داوود عليه السلام وحى كرد: اى داود، هر بنده‌اى در روز قيامت با این عمل نيك بیاید، من به خاطر همين عمل او را به بهشت داخل مى‌كنم. 🔸داوود عرض كرد: خداوندا، آن عمل چيست كه بوسيلۀ آن بنده‌ات را داخل بهشت مى‌كنى‌؟ 🔸 خداوند فرمود: بندۀ مؤمنى در رفع حاجت برادر مسلمانش تلاش مى‌كند، من همان تلاش او را دوست دارم. خواه به نتيجه برسد يا نرسد. 📚کلیات حدیث قدسی جلد ۱ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ❓ چرا خدا از جهنم حرف میزنه؟ 🎥استاد پناهیان @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: سیصد و پنجاه و چهار 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ 7- ﺣﻤﻮﺋﻲ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻧﻬﻢ ﻓﺮﺍﺋﺪﺵ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ‌ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺎﺳﻨﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻆ ﺑﻴﻬﻘﻲ ﺗﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺳﻨﺪ ﺭﺍﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺘﻲ ﺩﺭ ﻳﻤﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻫﻦ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﻢ ﻛﻮﺑﺪ ﻭ ﺧﺮﺩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻫﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻛﻦ. ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﮔﻮﻳﺪ ﻭﻗﺘﻲ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ (ﺹ) ﺩﺍﺩ، ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ، ﻣﻦ ﺑﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻫﻢ ﻛﻮﺑﻴﺪﻡ ﻭ ﺁﻫﻦ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺩﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻳﻜﻲ ﺭﺍ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﻧﺎﻣﻴﺪﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﻣﺠﺬﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﻜﻤﺮ ﺑﺴﺖ ﻭ ﻣﺠﺬﻡ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻱ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺭﻭﺯ ﺍﺣﺪ ﻣﻲ‌ﺟﻨﮕﻴﺪﻡ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻲ‌ﺯﺩﻡ، ﭼﺸﻢ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻤﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻟﺎ ﺳﻴﻒ ﺍﻟﺎ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﻭ ﻟﺎ ﻓﺘﻲ ﺍﻟﺎ ﻋﻠﻲ 8- ﺩﺭ ﺹ 16 ﺗﺬﻛﺮﻩ ﺳﺒﻂ ﺍﺑﻦ ﺟﻮﺯﻱ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ: ﺍﺣﻤﺪ ﺣﻨﺒﻞ ﺩﺭ ﺍﻟﻔﻀﺎﺋﻞ [ ﺻﻔﺤﻪ 102] ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﺗﻜﺒﻴﺮﻱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ: ﻟﺎ ﺳﻴﻒ ﺍﻟﺎ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﻭ ﻟﺎ ﻓﺘﻲ ﺍﻟﺎ ﻋﻠﻲ ﺳﭙﺲ ﺣﺴﺎﻥ ﺑﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺖ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻌﺮﻱ ﺑﺴﺮﺍﻳﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺴﺎﻥ ﻫﻢ ﺷﻌﺮﺵ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ: ﺟﺒﺮﻳﻞ ﻧﺎﺩﻱ ﻣﻌﻠﻨﺎ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺑﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ. ﺍﺑﻦ ﺟﻮﺯﻱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺍﺵ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ: ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﺣﺪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﻲ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻓﺘﺢ ﺧﻴﺒﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺁﺧﺮﻱ (ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﻓﺘﺢ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ) ﻧﻜﻮﻫﺸﻲ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩﻱ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ (ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻛﻠﺎﻡ ﺳﺒﻂ ﺍﺑﻦ ﺟﻮﺯﻱ). ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۱۲ تا۱۵ سوره مبارکه مریم مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی👇

🎙 تلاوت ترتیل جزء سوم قرآن کریم ✅استاد پرهیزگار

دعای روز سوم ماه مبارک رمضان

📝تفسیر سوره مبارکه مریم آیات ۱۲ الی ۱۵ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۲ ـ سه روز مشکل در سرنوشت انسان تعبیر به سَلامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً نشان مى دهد: در تاریخ زندگى انسان و انتقال او از عالمى به عالم دیگر، سه روز سخت وجود دارد، روز گام نهادن به این دنیا یَوْمَ وُلِدَ و روز مرگ و انتقال به جهان برزخ یَوْمَ یَمُوتُ و روز برانگیخته شدن در جهان دیگر وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً . و از آنجا که این سه روز انتقالى طبیعتاً با بحران هائى روبرو است، خداوند سلامت و عافیت خود را شامل حال بندگان خاصش قرار مى دهد، و آنها را در این سه مرحله طوفانى، در کنف حمایت خویش مى گیرد. هر چند این تعبیر تنها در دو مورد در قرآن مجید آمده است، در مورد یحیى(علیه السلام)و عیسى(علیه السلام)، اما در مورد یحیى(علیه السلام) تعبیر قرآن، امتیاز خاصى دارد، چرا که گوینده این سخن خدا است، در حالى که در مورد مسیح(علیه السلام) گوینده، خود او است. ناگفته پیدا است کسانى که: در شرائط مشابهى با این دو بزرگوار باشند مشمول این سلامت خواهند بود. جالب این که: در روایتى از امام على بن موسى الرضا(ع) مى خوانیم: إِنَّ أَوْحَشَ ما یَقُومُ عَلى هذَا الْخَلْقِ فِى ثَلاثِ مَواطِنَ: یَوْمَ یُولَدُ وَ یَخْرُجُ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ فَیرَى الدُّنْیا، وَ یَوْمَ یَمُوتُ فَیُعایِنُ الآخِرَةَ وَ أَهْلَها، وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً، فَیَرى أَحْکاماً لَمْ یَرَها فِى دارِ الدُّنْیا وَ قَدْ سَلَّمَ اللّهُ عَلى یَحْیى فِى هذِهِ الْمَواطِنِ الثَّلاثِ وَ آمَنَ رَوْعَتَهُ فَقالَ وَ سَلامٌ عَلَیْهِ...: وحشتناک ترین دوران زندگى انسان سه مرحله است: آن روز که متولد مى شود و چشمش به دنیا مى افتد، و آن روز که مى میرد و آخرت و اهل آن را مى بیند و آن روز که برانگیخته مى شود و احکام و قوانینى را مى بیند که در این جهان حکم فرما نبود، خداوند سلامت را در این سه مرحله شامل حال یحیى نمود و او را در برابر وحشت ها امنیت و آرامش داد و فرمود: وَ سَلامٌ عَلَیٌهِ... .(۳) پروردگارا! در این سه موطن حساس و بحرانى سلامت را به ما مرحمت کن. * * * ۳ ـ نبوّت در خردسالى درست است که دوران شکوفائى عقل انسان، معمولاً حد و مرز خاصى دارد ولى مى دانیم همیشه در انسان ها افراد استثنائى وجود داشته اند، چه مانعى دارد که خداوند این دوران را براى بعضى از بندگانش، به خاطر مصالحى فشرده تر کند و در سال هاى کمترى خلاصه نماید، همان گونه که براى سخن گفتن معمولاً گذشتن یکى دو سال از تولد لازم است، در حالى که مى دانیم: حضرت مسیح(علیه السلام)در همان روزهاى نخستین زبان به سخن گشود، آن هم سخنى بسیار پر محتوا که طبق روال عادى در شأن انسان هاى بزرگسال بود، چنان که در تفسیر آیات آینده به خواست خدا خواهد آمد. از اینجا روشن مى شود: اشکالى که پاره اى از افراد، به بعضى از ائمه شیعه کرده اند که: چرا بعضى از آنها در سنین کم، به مقام امامت رسیده اند؟ نادرست است. در روایتى از على بن اسباط یکى از یاران امام جواد محمد بن على التقى(ع) مى خوانیم که مى گوید: به خدمت او رسیدم من درست به قامت او خیره شدم، تا به ذهن خویش بسپارم و به هنگامى که به مصر باز مى گردم کم و کیف شکل و شمایل را براى یاران نقل کنم، درست در همین هنگام که در چنین فکرى بودم، آن حضرت نشست (گوئى تمام فکر مرا خوانده بود) رو به سوى من کرده گفت: اى على بن اسباط! خداوند کارى را که در مسأله امامت کرده، همانند کارى است که در نبوت کرده است، گاه مى فرماید: وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً: ما به یحیى در کودکى فرمان نبوت و عقل و درایت دادیم . و گاه درباره انسان ها مى فرماید: حَتّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِیْنَ سَنَة...: هنگامى که انسان به حد بلوغ کامل عقل به چهل سال رسید... . بنابراین، همان گونه که ممکن است خداوند حکمت را به انسانى در کودکى بدهد در قدرت او است که آن را در چهل سال بدهد.(۴) ضمناً، این آیه پاسخ دندان شکنى است براى خرده گیرانى که مى گویند: على(ع) نخستین کسى نبود که از میان مردان به پیامبر(ص) ایمان آورد; چرا که در آن روز کودکى ده ساله بود و ایمان کودک ده ساله پذیرفته نیست. ذکر این نکته نیز در اینجا بى مناسبت نیست که در حدیثى از امام على بن موسى الرضا مى خوانیم: جمعى از کودکان در زمان کودکى آن حضرت به سراغش آمده گفتند: إِذْهَبْ بِنا نَلْعَبُ: بیا برویم و با هم بازى کنیم ! او در جواب فرمود: ما لِلَّعْبِ خُلِقْنا: ما براى بازى کردن آفریده نشده ایم . اینجا است که خداوند درباره او فرمود: وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً .(۵) ✍ پی نوشت: ۳ ـ عیون اخبار الرضا . ۴ ـ نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۳۲۵. ۵ ـ نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۳۲۵. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2