در برابر الوهیت #تسلیم باش و تا جای ممکن مانند یک کودک رفتار کن. وقتی که تسلیم می‌شوی، می‌پذیری که ناتوانی؛ و هنگامی که ناتوان باشی تمام هستی از تو حمایت و حفاظت می‌کند. @beytonoor

✨✨✨✨✨✨✨✨ #حرفهای_خودمانی ✍ این روزها از هر کسی بپرسی «خدای تو کیست؟»، بی درنگ پاسخ خواهد داد: من خدای واحد و احد را می پرستم و تنها بندگیِ او را می کنم. آیا بواقع چنین است؟ 💕 در زندگیمان چه چیزی برای ما در #رتبۀ_اول_اهمیت قرار دارد؟ به کدام سو در حرکتیم؟ تلاشمان برای چیست؟ درگیرِ چه هستیم؟ ساعات عمرمان را صرفِ چه چیزی می کنیم؟ به چه چیز مشغول هستیم؟ در بند چه هستیم؟ ریسمان و عنان زندگیمان در دست کیست؟ از چه کسی فرمانبرداری می کنیم؟ موج های روزمرگی این جهان، هر لحظه ما را به سویی می کشد. صبح را به شب می رسانیم و شب را به صبح. روزها می آیند و می روند و ما چناب در گرداب فراموشی غرق شده ایم که یادمان رفته از خود بپرسیم: «برای چه به این دنیا آمده ایم؟» 💕 ما #تسلیم و بندۀ همان چیزی هستیم که دوستش داریم و دائماً به آن توجه می کنیم. توجه ما به چیست؟ به کدام سو در حرکتیم؟ تلاش و انرژیمان را صرف چه چیز می کنیم؟ با خود رو راست باشیم. آیا روی در سوی #خدا داریم؟ 💫هر کجا بوی خدا می‌آید خلق بین بی‌سر و پا می‌آید 💫زانک جان‌ها همه تشنه‌ست به وی تشنه را بانگ سقا می‌آید #مولانا @beytonoor

📝 🐜 چهار درس از موجود کوچکی بنام مورچه ✏️ اولین درس این است که: یک مورچه هرگز #تسلیم نمی شود. اگر آنها به سمتی پیش بروند و شما سعی کنید متوقفشان کنید به دنبال راه دیگری می گردند. بالا می روند، پایین می روند، دور می زنند. آنها همواره به جستجوی خود برای یافتن راه دیگر ادامه می دهند. 🌾 درس دوم این است که : مورچه ها به #آینده می اندیشند و برایش تلاش می کنند؛ این نگرش مهمی است. مورچه ها وسط تابستان در حال جمع آوری غذای زمستانشان هستند. آینده نگری اصل مهمی است و باید در تابستان فکر زمستان را هم کرد. 🍁 سومین درس این است که : مورچه ها کل زمستان را #مثبت می اندیشند؛ این هم مهم است . در طول زمستان مورچه ها به خود یادآور می شوند که این دوران زیاد طول نمی کشد و پس از هر سختی و زمستان... راحتی و بهاری زیبا در پیش است. ✏️ چهارمین درس مورچه ها این است که : می دانید یک مورچه در تابستان چه قدر دانه برای زمستان خود جمع می کند ؟ « هر چه قدر که در توانش باشد؛ یعنی تا جایی که در توان دارد برای موفقیتش #تلاش می کند... پس تو هم ازین پس برای موفقیت در زندگی از این اصول پیروی کن... 🌾 1. هرگز تسلیم نشو 🍁 2. آینده نگر باش 🌾 3. در سختی مثبت اندیش باقی بمان 🍁 4. برای موفقیت خود، همه تلاشت را بکن. @beytonoor

💐🌾🍀🌼🌷🍃 🍃🌺🍂 🌾🍂 🌿 #ظرائف_سلوکی #ادب 🔹تنها نشستن و مودب بودن با شماست. اما باز کردن در، با اوست. اختیاری نیست. گفت من دم در ایستاده بودم نه در را می زدم و نه می رفتم گفت خوب کاری کردی راه همین است هر وقت دیدی تاخیر افتاد پشت دربایست. مبادا ول کنی بروی و بگویی چیزی نمی دهند با هنر و فهمت تا پشت در برو. در را محکم نزنی یا اصلا نزن. صاحبخانه خودش میداند. آنجا بنشین... کمی پشت در ایستادن خوب است. به اشاره ملتفت شو. از یکسال؛ پنج سال پشت در ایستادن نترس پشت در بهترین جاست... بی ادب نباشید. علم و فهم را به زور نمیشود از جایی گرفت. در دستگاه خوبان و مافوق ما همه چیز با #تسلیم به دست می آید. 📕طوبای محبت, ج 3, ص ۱۴۵ حاج اسماعیل دولابی 🌿 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🌾🍀🌼🌷🍃 @beytonoor

⭐️🌻⭐️🌻⭐️🌻🌻⭐️🌻⭐️🌻 #تسلیم و #رضا در برابر خداوند؛ اوج بندگی است. 🌺لطف آنچه تو اندیشی، حکم آنچه تو فرمایی ✍ مقام تسلیم همسر حضرت داوود: در روايت آمده که حضرت داوود(ع) از خدا خواست که خدايا در اين عالم همنشين و همدم من را در بهشت معرفي کن! آن کسي که در بهشت بناست الي الابد با هم زندگي کنيم. ⭕️خدا به جناب داوود وحي فرمود و آدرس خانمی را داد. اسمش را هم گفت خلادهًْ بود. اين خانمي که در اين خانه زندگي مي‌کند، همسر شما الي الابد در بهشت است. الي الابد با شما زندگي خواهد کرد. 😍حضرت داوود با شوق آمد ببيند چه کسي است. آدرس را پيدا کرد. در زد. خانم پرسيد که هستي؟ گفت من داوود پيغمبر هستم. پرسيد : آيا آيه‌اي در مذمت من نازل شده؟ جواب داد: نه آيه‌اي در مذمت شما نازل نشده، اما پيامي است اگر در را باز کنيد و اجازه بديد، من آن پيام را بگويم. 💟در را باز کرد. حضرت داوود پرسيد: شما اسمت فلان است؟ جواب داد بله، اسم من اين است، اما ممکن است شخص ديگري هم اين اسم را داشته باشد. حضرت داوود گفت: حقيقت اين است که من از خدا خواستم همسرم را در بهشت به من معرفي کند، خدا شما را به من معرفي کرد. با تعجب جواب داد: اشتباه مي‌کنيد، من کجا و اين حرف‌ها کجا؟ ☀️داوود گفت: بالاخره وحي خداست، آمده‌ام ببينم چه کار کرده‌اي که به اين مقام رسيده‌اي. خانم جواب داد: من يک آدم عادي هستم و هيچ کار فوق‌العاده‌اي ندارم. مثل مردم ديگر هستم. 💞بعد از اصرار فراوان حضرت داوود، آن خانم گفت: اگر چيزي بتوانم بگويم اين است که هيچ حادثه‌اي براي من اتفاق نيفتاده که در دلم بگويم اي کاش جور ديگري بود. هرچه اتفاق افتاده گفتم اين را خدا مقدر فرموده و او مصلحت من را از همه بهتر مي‌داند. در دلم هم خطور نکرد که اي‌کاش جور ديگري مي‌شد. 🌸حضرت فرمود: این مقامی است که انبیا آرزویش را دارند به خاطر همین است که خدا این مقام را به تو داده است. 👈اينکه ما مي‌گوئيم يا سيدالشهدا! ما تورا دوست داريم و مي‌خواهيم کنار تو باشيم، مي‌دانيم مقامش چطور است؟ ❗️بعد از آن همه حرف‌ها که همه شهيد شدند و تنها شد و خودش آخرين نفس‌هایش است،‌ می‌گفت: الهي رضا بقضائک. آيا من وظيفه بندگي را عمل کردم؟! لامعبود سواک؛ تو و تو و بس. چيز ديگري را نمي‌شناسم. 👈اگر به ما گفته‌اند برای سیدالشهدا عزاداري کنید، براي اينکه شمه‌اي از سيدالشهدا(ع) ياد بگيريم. بدانيم راه صحيح، #بندگي خداست. در امور #تشريعي ياد بگيريم حکم خدا چيست و عمل کنيم و در امور #تکويني تقدير خدا چيست، راضي باشيم. #آیت_الله_مصباح_یزدی @beytonoor

#یک_آیه_یک_تفسير ✍ادامه تفسیر سوره حمد: ❣الرَّحْمنِ الرَّحيمِ توصيف پروردگار به اين دو صفت، معرفت بسيار كامل مى خواهد؛ زيرا «رحمن» يعنى آن كه رحمتش فراوان است. نه آن مقدار كه تنها از كلمه «فراوان» مى فهميم؛ بلكه يعنى آنكه همه هستى از ناحيه اوست و هرچه از او برسد رحمت و نيكوست. 🔸و «رحيم» يعنى آن كه فيضش دائماً به انسانها مى رسد. 🔻اين دو صفت، اوّلى مربوط به نظام هستى است و دومى مربوط به عالم خاص انسانهاست. 🔹براى توصيف پروردگار به صفت اول آنقدر عرفان عميق براى بنده لازم است كه جهان را سراسر رحمت اندر رحمت ببيند و فكر ثنويّت را از خود دور كند و پديده هاى جهان را به خير و شر تقسيم نكند، بلكه سراسر هستى را به دليل آنكه ناشى از اوست يك كاسه خير و رحمت محض بداند؛ و در هنگام ستايش اللَّه به اين صفت، انسان بايد چنان ديدى داشته باشد كه نظام هستى نظام #خير است، نظام رحمت است، نظام نور است؛ شر، نقمت و ظلمت امور نسبى و غيرحقيقى مى باشند. 🌟بديهى است كه هر انديشه خامى نمى تواند مدعى گردد كه من چنين ديدى از جهان دارم. و انسان با زور و تعبد هم نمى تواند چنان ديدى در خود ايجاد كند. 🔹و اما صفت دوم كه صفت رحيم است، در اينجا نيز بايد بگوييم كه شناخت «اللَّه» به اين صفت مستلزم آن است كه انسان به مقام و موقعيت خودش در ميان موجودات عالم شناخت كامل داشته باشد. امتيازى كه انسان در ميان موجودات دارد اين است كه فرزند بالغ اين جهان است؛ فرزند نابالغ اين خانواده كه تحت قيمومت و سرپرستى اجبارى پدر و مادر باشد نيست، بلكه از نظر #عقل و خرد به آن درجه از رشد رسيده كه به او گفته اند بايد خودت راه را انتخاب كنى. در حالى كه موجودات ديگر تحت تكفل #جبرى عوامل اين عالم اند، اين انسان است كه به دليل رشد عقلى، آزادى و اختيار دارد و مى تواند از دو راه يكى را انتخاب كند: انّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ امّا شاكِراً وَ امّا كَفوراً راه راست و راه كج هر دو در جلو انسان قرار گرفته، اگر انسان راه راست و صراط مستقيم حق را بپيمايد آنوقت است كه يك نوع رحمت و عنايت خاصى از ناحيه خدا شامل حالش مى گردد... دلش را نور بخشيده و قلبش را نيرو مى دهد، اسباب و وسائل را براى راهش مهيا مى سازد، رزق «مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ» به او مى رساند، و بالاخره به مرحله اى مى رسد كه احساس مى كند به مرحله داد و ستد با خداى خويش رسيده است. چون مى بيند هرچه كه او در كردار خالصانه تر رفتار مى كند عنايات الهى بيشتر شامل حالش مىگردد. 🔸در اين وقت است كه بنده به مرحله #رضا و #تسليم خواهد رسيد. ✍از: استاد شهيد مرتضی مطهرى @beytonoor

#یک_آیه_یک_تفسير 🌺 #سوره_حمد ▫️الرَّحْمنِ الرَّحيمِ. قبلًا درباره اين كلمه تا اندازه اى بحث كرديم و اينك اضافه مى كنيم كه توصيف پروردگار به اين دو صفت، معرفت بسيار كامل مى خواهد؛ 🔸زيرا «رحمن» يعنى آن كه رحمتش فراوان است. نه آن مقدار كه تنها از كلمه «فراوان» مى فهميم؛ بلكه يعنى آنكه همه هستى از ناحيه اوست و هرچه از او برسد رحمت و نيكوست. 🔸و «رحيم» يعنى آن كه فيضش دائماً به انسانها مى رسد. اين دو صفت، اوّلى مربوط به نظام هستى است و دومى مربوط به عالم خاص انسانهاست. 🔹براى توصيف پروردگار به صفت اول آنقدر عرفان عميق براى بنده لازم است كه جهان را سراسر رحمت اندر رحمت ببيند و فكر ثنويّت را از خود دور كند و پديده هاى جهان را به خير و شر تقسيم نكند، بلكه سراسر هستى را به دليل آنكه ناشى از اوست يك كاسه خير و رحمت محض بداند؛ و در هنگام ستايش اللَّه به اين صفت، انسان بايد چنان ديدى داشته باشد كه نظام هستى نظام خير است، نظام رحمت است، نظام نور است؛ شر، نقمت و ظلمت امور نسبى و غيرحقيقى مى باشند. بديهى است كه هر انديشه خامى نمى تواند مدعى گردد كه من چنين ديدى از جهان دارم. و انسان با زور و تعبد هم نمى تواند چنان ديدى در خود ايجاد كند. 🔹و اما صفت دوم كه صفت رحيم است، در اينجا نيز بايد بگوييم كه شناخت «اللَّه» به اين صفت مستلزم آن است كه انسان به مقام و موقعيت خودش در ميان موجودات عالم شناخت كامل داشته باشد. 🔻امتيازى كه انسان در ميان موجودات دارد اين است كه فرزند بالغ اين جهان است؛ فرزند نابالغ اين خانواده كه تحت قيمومت و سرپرستى اجبارى پدر و مادر باشد نيست، بلكه از نظر عقل و خرد به آن درجه از رشد رسيده كه به او گفته اند بايد خودت راه را انتخاب كنى. در حالى كه موجودات ديگر تحت تكفل جبرى عوامل اين عالم اند، اين انسان است كه به دليل رشد عقلى، آزادى و اختيار دارد و مى تواند از دو راه يكى را انتخاب كند: انّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ امّا شاكِراً وَ امّا كَفوراً راه راست و راه كج هر دو در جلو انسان قرار گرفته، اگر انسان راه راست و صراط مستقيم حق را بپيمايد آنوقت است كه يك نوع رحمت و عنايت خاصى از ناحيه خدا شامل حالش مى گردد... دلش را نور بخشيده و قلبش را نيرو مى دهد، اسباب و وسائل را براى راهش مهيا مى سازد، رزق «مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ» به او مى رساند، و بالاخره به مرحله اى مى رسد كه احساس مى كند به مرحله داد و ستد با خداى خويش رسيده است چون مى بيند هرچه كه او در كردار خالصانه تر رفتار مى كند عنايات الهى بيشتر شامل حالش مىگردد. ❗️در اين وقت است كه بنده به مرحله #رضا و #تسليم خواهد رسيد. @beytonoor