🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 📇 #یک_آیه_یک_تفسیر ✅آیه ۲۱ سوره بقره: «یا ایها الناس اعبدوا الذی خلقکم و الذین من قبلکم لعلکم تتقون» ای مردم، عبادت کنید کسی را که خلق کرد شما و پیشینیانتان را، شاید متقی و پرهیزگار شوید. 💠💠💠💠 🔰خداوند گاهی به #سبب دعوت می کند و گاهی به #مسبب. گاهی به #عبادت که سبب و ایجاد کننده تقواست دعوت می کند (بقره_21) و گاهی به #تقوا دعوت می کند که مسبب بوده و ملکه ای نفسانی است که با تمرین و تکرار ایجاد می شود. (فاتقوا الله) ♻️قران تقوا را اساس کار می داند و تقوا مجموعه ای از #اخلاق_صالحه، #اعمال_صالحه و #عقاید_صالحه است. عبادت نیز که سبب ایجاد تقوا است به همین نسبت به سه بخش تقسیم می شود: عبادت فکری، عبادت خلقی، عبادت عملی. ❌آیه ۲۷ مائده قصه تعلیمِ نحوه ی دفنِ جسد توسط آن پرنده یا انسان به قابیل را قصه ای «#حق» می داند. «نبأ ابنی آدم بالحق/مائده_۲۷» امکان ندارد قران قصه ای را نقل کند و نگوید که این قصه حق است یا باطل چون قران، #میزان و #نور است .اگر قصه ای بحق بود آنرا مدح کرده و اگر باطل و مبتنی بر ظلم بود به آن می تازد مانند ماجراهای #بنی_اسراییل. هیچ افسانه ای در قران نیست بلکه همه داستانهایش واقعی است. (#حکمت_حقگویی) 🛐تقوا در متن عمل، شرط #قبول_عمل است و در خارج عمل، شرط #کمال_عمل. اگر نفس عمل با تقوا انجام نشد #باطل است و مورد قبول نیست اما اگر نفس عمل تقوا داشت اما انجام دهنده اش در مراحل و اعمال دیگرش تقوا نداشت قبول همان عمل مذکور نیز کامل نخواهد بود. لذا تقوا پایه عمل انسان است که قران می فرماید انسان باید زندگیش را بر پایه #تقوا استوار کند.«افمن اسّس بنیانه علی تقوی من الله و رضوانٍ خیرٌ اَم من اسّس بنیانه علی شفا جُرُفٍ هارِ.../توبه_109» 🔴تقوا زادِ مسافر است و عمل را بالا می برد تا آن را به #لقای_خدا برساند. این تقوا وقتی به خداوند که کریم است رسید #کرامت را برای انسان به همراه می آورد. پس باید تقوایی تحصیل کنیم که به کرامت رسیده و انسان را کریم کند. 🔷امام رضا بنا به تفسیر نور الثقلین فرموده: انسان عبادت می کند تا #یاد_خدا را فراموش نکند. عبادت برای این است که انسان از #امر_و_نهی خداوند اعراض نکند و به #لهو اشتغال نورزد. اگر انسانها دستورات خداوند را از یاد ببرند کم کم خاطرات و افکار بد، در دل رسوب می کند و صفحه دل را می بندد تا #قسی و سنگ شود. «فقست قلوبهم/حدید_16» اگر اعمال انسان زلال و خالص نبود و املاح داشت رسوب کرده و راه انسان را می بندد مانند رسوبات چشمه ها در کوه ها که سبزه را به سنگ تبدیل می کند. ♦️امام رضا فرمود اولین و برجسته ترین نوع عبادت، #معرفت خداست «اوّل عبادت الله معرفته و اصل معرفه الله توحیده و نظام توحید الله تعالی نفی الصفات عنه» امام صادق نیز می فرماید: عبادت این است که انسان دائماً به فکر خدا باشد پس عبادت فقط عملی نیست بلکه #عبادت #فکری، مهمتر از عبادت عملی است. لذا ذکر شد که افضل عبادات، عبادت احرار است یعنی با عشق و علاقه برای خدا عبادت کند. ♦️رسول خدا می فرماید: عبادت خدا ۷۰ جزء است که بهترین جزء آن، #طلب_حلال است. طلب حلال علاوه بر درامد و وسایل، شامل علم نیز می شود پس علم هم حرام و حلال دارد و باید #علم_حلال کسب کنیم. مهم یاد خداست و به همین جهت است که نگاه به چهره و حتی در خانه عالِم، عبادت است چون انسان را به یاد خدا می اندازد. ♦️امام علی (ع) در نامه به فرزند خردسالش امام حسن (ع) می فرماید: فرزندم حرفی نزنی که دیگران را بخندانی! یعنی برای خنداندن دیگران حرفی نزن بلکه تنها سخنی بگو که سنجیده و #حکیمانه باشد. اگر کسی حرفی خنده دار زد بخند اما برای خنداندن سخن نگو که تو را #حقیر می سازد. ♦️خداوند به انسان گوید اگر عبادت را برای من بجا آوردی و با آن لذت بردی تو را از #مشغله_های_فکری_دنیا فارغ می سازم تا در دنیا باشی اما هیچ دلبستگی و دلمشغولی به ام‌ور آن نداشته باشی اما اگر عبادت را برای بهشت و جهنم واز روی #اجبار انجام دادی قلبت را پر می کنم از دلمشغولی به امور دنیایی و این امور را بر عهده نمی گیرم. ♦️پیامبر فرموده: بهترین مردمان کسانیند که عاشق عبادت باشند. بهترین این عاشقان نیز کسانیند که عبادت را برای بهشت و جهنم دوست ندارند بلکه برای خود عبادت و خداوند، عاشقانه عبادت کنند. 📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜📜 📝تفسیر بزرگ تسنیم ✍نوشته علامه جوادی آملی @beytonoor

#یک_آیه_یک_تفسیر 📇 خلاصه تفسیر سوره #بقره 🔖 آیه: ۳۵ و ۳۶ و ۳۷ ✅ آیه ۳۵ بقره: «وقلنا یا آدم اسکن انت وزوجک الجنة وکلا منها رغدا حیث شئتما ولا تقربا هذه الشجرة فتکونا من الظالمین» و گفتیم: «ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می‌خواهید، بهره ببرید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد. ✅ آیه ۳۶ بقره: «فازلهما الشیطان عنها فاخرجهما مما کانا فیه وقلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو ولکم فی الارض مستقر ومتاع الی حین» پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون کرد. و (در این هنگام) به آنها گفتیم: «همگی (به زمین) فرود آیید! در حالی که بعضی دشمن دیگری خواهید بود. و برای شما در زمین، تا مدت معینی قرارگاه و وسیله بهره برداری خواهد بود.» ✅آیه ۳۷ بقره: «فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه انه هو التواب الرحیم» سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت؛ (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او را پذیرفت؛ چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است. 1⃣ #احسن_تقویم به معنای زیبایی بدنی نیست لذا بلال حبشی نیز احسن تقویم است و موجودات بسیار دیگری که زنده اند را احسن تقویم ندانسته است. انسانی احسن تقویم است که عقل خود را بکار گرفته و مدام به «فکر آخرت» باشد. 2⃣عداوت در زمانی است که یک طرف تسلیم نشود لذا شیطان در برابر اهل بیت و مخلصین عدو محسوب نمی شود بلکه آنها ولی شیطانند و شیطان تسلیم آنهاست اما از سوی دیگر، انسان منافق و کافر نیز تسلیم شیطان است. خداوند می فرماید تا جنگ هست #عداوت هست. به آدم گوید هبوط کنید که بعضی با بعضی دیگر عدو خواهید بود. توده مردم در جنگ با شیطانند و اقلیت تسلیم شیطان یا مسلط بر اویند. 3⃣شیطان منتظر #غفلت انسان است که ورود کند. آیه ۹۴ نحل گوید سوگندها را زمینه کسب درامد قرار ندهید زیرا ممکن است که پس از هدایت پایتان بلغزد. یعنی شما خود باعث غفلت خود می شوید که شیطان فرصت نفوذ پیدا می کند. 4⃣اگر شیطان آدم و حوایی که در بهشت #استقرار دائمی داشتند(خداوند بدون قید فرموده بود در این بهشت ساکن شو پس استقرار موقت نداشته است) لغزانده پس انسانی که مستقر نیست(خداوند به انسان فرموده تا قیامت درزمین ساکن شوید) بیشتر در معرض لغزش و خطر است. پس این عداوت نیز زمانی پایان می یابد و پایان هر دعوایی به یک #محکمه است. 5⃣آدم کلماتی را ملاقات کرد که احتمالاً بخشی از #اسماء است و لذا الفاظ حروف نیست بلکه معانی وجودی حقیقی است. دوستی اگر بر محور #تقوا نباشد حتماً به عداوت ختم می شود زیرا در دوستی مبتنی بر غیر تقوا، هر طرف، دوستی را فقط برای خودش می خواهد. بنابر این قیامت فقط #ظهور عداوت است نه زمان ایجاد عداوت. کلمات همان آیات و انوار وجودی اهل بیت است لذا آدم، انوار وجودی اهل بیت را دید. روایاتی نیز این معنا را تایید می کند. 5⃣آدم به استقبال این کلمات که فیض خداوند بود رفت و کلمات الهی را دید. کلمات خودبخود تنزل پیدا نمی کنند بلکه علل پشت سر هم وسیله می شوند تا امری انجام شود. 🚸🚸🚸🚸🚸 📜تفسیرتسنیم 📚 مفسر: علامه جوادی آملی @beytonoor

🎙 مدیریت ترک گناه #تقوا #حق_تقوا #تقوا_در_حد_توان استاد رفیعی @beytonoor

📕📗📕📗📕📗📕📗📕📗📕 سلام علیکم ابتلای جدید و تعطیلی کلاسها و برنامه ها فرصت بسیار خوبی بویژه در #ماه_رجب، برای خلوت و توجه و تدبر و تفکر در احوالات شخصی و #سلوک_فردی ؛ و امتحانی است برای همه تا ببینند به چه مقدار هر فرد تحمل خودش را دارد و چقدر می توانیم دنیای شلوغ درون خود را پاکسازی کنیم که #استاد_صفایی_حائری در کنار اسفار اربعه سفر پنجم را اضافه نموده و می فرمایند: 👈"اصولًا انسان هنگامى سفر مى‏كند و كوچ مى‏نمايد و به هجرت دست مى‏زند كه نيازهايش در آن‏جا كه هست #تأمين نشوند. كسانى كه نيازهايشان با عروسك بازى و توپ بازى و مريد بازى و خلاصه با تمام جلوه‏ هاى دنيا تأمين نمى‏شود و اين محدودها، نيازهاى عظيم آن‏ها را پر نمى‏كند، آن‏ها مجبورند از بيرون به خويشتن رو بياورند و به خود پناهنده شوند، تا در وسعت درون خويش نيازها را تأمين كنند. 🔸اين سفر از بيرون به خويشتن، با اين شناخت از نيازها و با اين درك از محدوديت دنياى بيرون، شروع مى‏شود. دنياى درون دنياى بزرگى است. هستى بزرگ‏تر و بزرگ‏تر از هستى در آن پيچيده شده، چه بسا انسان در آن زندانى شود و در آن بماند ... و زندانبان خويش گردد. مگر هنگامى كه خواسته‏ اش و نيازش در اين وسعت هم تأمين نبيند، كه در اين مرحله انسان از خودش سفر مى‏كند و هجرت مى‏نمايد، اما سفرى نه به بيرون، كه از آن‏جا پيش‏تر سفر كرده بود و نه به دورتر از خويش، كه سفرى به نزديك‏تر از او به او و سفرى به نامحدود آگاه مهربان. با اين سفر، انسان از تنگناى خويش رهيده و به وسعت حق مى‏رسد، ولى نمى‏تواند اين حق را در خويش حبس كند و با او سرگرم شود، كه اين حق، او را به خلق مى‏رساند و با آن‏ها مأنوس مى‏سازد. 🔹اين‏ها سفرهايى هستند كه انسان مجبور است آن‏ها را آغاز كند و محرك‏هايى هستند كه ناچار است آن‏ها را تحمل نمايد؛ چون او نمى‏تواند در بيرون از خويش بپوسد و نمى‏تواند در خودش زندانى شود و نمى‏تواند حق را در خود #حبس كند و نمى‏تواند اسير خلق بشود و خلق را اسير خود سازد... پس ناچار سفرهايش شروع مى‏شوند. سفرى‏ از بيرون‏ تا خويشتن، با درك محدوديت‏ها و نيازها و ضربه ‏ها. سفرى از خويشتن تا حق، با شناخت و عشق و ايمان. سفرى از حق تا خلق، با عشق به حق و رأفت به خلق. سفرى از خلق و با خلق، تا حق، با عشق و درگيرى و صبر. و سفرى از حق و تا حق، با عجز و اعتصام. 🔻اين‏ها سفرهايى هستند و اين‏ها راه‏هايى هستند كه بايد انسان آگاه عاشق در آن گام بردارد و برايش توشه تهيه ببيند و در اين راه هيچ توشه ‏اى بهتر از #اطاعت و #تقوا نيست. چون قرب هر كس با اطاعت او بدست مى‏آيد. و در گذشته به اشاره گذشت آنچه ما را از خويشتن مى‏رهاند و از اسارت‏ها آزاد مى‏كند، يكى شناخت عظمت ماست و ديگرى عشق بزرگ‏تر. و اين است كه مؤمن از عشق بزرگ‏ترى سرشار است. و آنچه ما را پس از انس به حق و عشق به او به سوى خلق مى‏آورد، همين عشق و همين علاقه و همين دستور و امر است. 👌آن‏ها كه هنوز از خويشتن سفر نكرده و هجرت نكرده و از بيت‏ها بيرون نيامده‏ به سوى خلق مى‏آيند، يا بت ‏پرست مى‏شوند و يا بت‏ساز و يا هر دو، كه هم اسير خلقند و هم خلق را اسير خود مى‏سازند. اما اين‏ها كه سفر كرده ‏اند، آن‏ها در حالى كه از خلق خسته ‏اند و به انس و به قرب حق مشتاق، رياضتشان مى‏شود همين با خلق بودن و از غار حرا به ميان خلق آمدن و آن‏ها را رشد دادن؛ كه عشق به حق و ايمان به اللَّه هم عمل و كار را مى‏سازد- اطاعت و تقوا- و هم سازندگى و تربيت همكار را به دنبال مى‏كشد- ارشاد و تواصى- و هم استقامت در كار و صبر را. اين ايمان، هم ما را از خود آزاد مى‏كند و هم به آزادى خلق وا مى‏دارد و با طاغوت‏ها درگير مى‏سازد و هم در اين درگيرى به ما صبر مى‏دهد و استقامت مى‏بخشد. هر كس به اندازه‏ اى كه عاشق است و دلبسته، پاى‏بند و صابر و استوار مى‏شود و دوام مى‏آورد. 📚مسئوليت و سازندگى، ص: 172 @beytonoor

—◇— 🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃—◇— #کلام_امیر 🌴 #نهج_البلاغه 🌴 #حکمت_شماره_242 ✍و قال عليه‌السلام اِتَّقِ‌ اللّهَ‌ بَعْضَ‌ التُّقَى وَ إِنْ‌ قَلَّ‌، وَ اجْعَلْ‌ بَيْنَكَ‌ وَ بَيْنَ‌ اللّهِ‌ سِتْراً وَ إِنْ‌ رَقَّ‌. ✅ شرح و تفسير امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه، افراد ضعيف الايمان را از پرده‌درى كامل برحذر مى‌دارد و مى‌فرمايد: «تقوا و پرهيزكارى پيشه كن، هرچند كم باشد و ميان خود و خدا پرده‌اى قرار ده، هرچند نازك باشد» روشن است كه مخاطب در اين كلام حكمت‌آميز، اولياء اللّه و پاكان و نيكان و پرهيزكاران سطح بالا نيستند، بلكه مخاطب، توده‌هاى مردمند كه گاه لغزشى براى آن‌ها پيدا مى‌شود و به گناه نزديك شده و يا آلوده مى‌گردند. گاه در ميان آن‌ها كسانى يافت مى‌شوند كه همۀ پرده‌ها را پاره كرده و به اصطلاح، پل‌هاى پشت سر خويش را ويران مى‌سازند و رابطۀ خود را به كلى با خدا قطع مى‌كنند. امام عليه السلام به آن‌ها خطاب كرده، مى‌فرمايد: اگر لغزشى هم پيدا كرديد، پرده‌درى كامل نكنيد؛ لااقل بخشى از تقوا را حفظ‍‌ كنيد كه اميد است شما را به سوى خدا بازگرداند و توفيق توبۀ كامل پيدا كرده از هرگونه گناه پاك شويد. #تقوا مانند بسيارى از فضايل اخلاقى، داراى درجات متفاوتى است؛ گاه به‌قدرى والاست كه به سرحدّ عصمت مى‌رسد و گاه به اندازۀ تقواى بزرگانى مى‌رسد كه در درجات بعد از معصومين عليهم السلام قرار داشته‌اند؛ مانند سلمان‌ها و ابوذرها و علماى راستين، و گاه به‌قدرى ضعيف مى‌شود كه صاحبش را بر لب پرتگاه قرار مى‌دهد. 🔸 در قرآن مجيد به اين‌گونه افراد اشاره شده و در آيۀ ١٠٢ سورۀ «توبه» مى‌خوانيم: «وَ آخَرُونَ‌ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ‌ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللّهُ‌ أَنْ‌ يَتُوبَ‌ عَلَيْهِمْ‌ إِنَّ‌ اللّهَ‌ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌»؛ و گروهى ديگر، به گناهان خود اعتراف كردند و كار خوب و بد را به هم آميختند. اميد مى‌رود كه خدا توبۀ آن‌ها را بپذيرد. به يقين، خداوند آمرزنده و مهربان است!». واژۀ «سَتر»(پرده) در واقع كنايه از حاجب و مانعى است كه انسان را از طغيان باز مى‌دارد و جملۀ «وَإنْ‌ رَقَّ‌»(هرچند نازك باشد) اشاره به ضعيف بودن اين حاجب و مانع است. 🔸مرحوم «مغنيه» در شرح نهج البلاغۀ خود در جلد ٤، صفحۀ ٣٦١ مى‌گويد: «گفتار امام عليه السلام مخصوصاً براى زمان ما كه عوامل گناه و شهوت‌پرستى زياد شده است صادق است؛ آن‌ها كه دست كم اندكى از تقوا و ايمان داشته باشند همان مقدار إن‌شاءاللّه مايۀ نجاتشان مى‌شود. وى سپس به اين حديث معروف نبوى اشاره كرده كه مى‌فرمايد: «يَأْتِي عَلَى النَّاسِ‌ زَمَانٌ‌ الصَّابِرُ عَلَى دِينِهِ‌ مِثْلُ‌ الْقَابِضِ‌ عَلَى الْجَمْرَةِ‌ بِكَفِّه؛ زمانى بر مردم فرا مى‌رسد كه آن كس كه دين و ايمان خود را حفظ‍‌ مى‌كند مانند كسى است كه شعلۀ آتشى در كف دست خود نگاه داشته باشد». در حديث ديگرى آمده است: «لِلْعامِلِ‌ مِنْكُمْ‌ بِطاعَةِ‌ اللّهِ‌ مِثْلُ‌ أجْرِ خَمْسينَ‌ فَقالَ‌ رَجُلٌ‌ مِنَ‌ الصَّحابَةِ‌ مِثْلُ‌ أجْرِ خَمْسينَ‌ مِنّا أوْ مِنْهُمْ‌؟ قالَ‌: بَلْ‌ مِنْكُمْ‌؛ كسانى كه در آن زمان اطاعت فرمان خدا مى‌كنند معادل پاداش پنجاه نفر به آن‌ها داده مى‌شود. يكى از صحابه عرضه داشت: پنجاه نفر از آن‌ها يا از ما؟ حضرت فرمود: از شما». 🔻در آيات قرآن مجيد اشاره‌هاى ديگرى نيز به امثال اين گروه شده است؛ از جمله در آيۀ ٣١ سورۀ «نساء» مى‌خوانيم: «إِنْ‌ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ‌ عَنْهُ‌ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ‌ سَيِّئاتِكُمْ‌ وَ نُدْخِلْكُمْ‌ مُدْخَلاً كَرِيماً» ؛اگر از گناهان بزرگى كه از آن نهى مى‌شويد پرهيز كنيد، گناهان كوچك شما را مى‌پوشانيم؛ و شما را در جايگاه خوبى وارد مى‌سازيم». همچنين در آيۀ ٣٢ سورۀ «نجم» مى‌خوانيم: «اَلَّذِينَ‌ يَجْتَنِبُونَ‌ كَبائِرَ الْإِثْمِ‌ وَ الْفَواحِشَ‌ إِلاَّ اللَّمَمَ‌ إِنَّ‌ رَبَّكَ‌ واسِعُ‌ الْمَغْفِرَةِ‌» ؛همانان كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‌كنند، جز گناهان صغيره (كه گاه آلودۀ آن مى‌شوند)؛ آمرزش پروردگار تو گسترده است». 🔹كوتاه سخن اين‌كه اگر انسان راه خطا را مى‌رود لااقل بايد چنان باشد كه روى برگشت به درگاه خدا و تقاضاى عفو را داشته باشد و تمام پل‌ها را پشت سر خود ويران نسازد. به گفتۀ شاعر: گرت هواست كه معشوق نگسلد پيوند/نگاه دار سر رشته تا نگه دارد —◇—🍃🌺🌸🌹🌸🌺🍃 —◇— @beytonoor