\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۴۳ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) صدای زنگ گوشیم بلند شد. از کنار ناصر بلند شدم، اومدم از روی اُپن گوشی رو برداشتم. شماره‌ی امیرحسین افتاده بود. سریع دکمه تماس رو زدم: – جانم مامان؟ صدای ناراحت و بغض‌آلود امیرحسین به گوشم رسید: – مامان... عزیز داشت با مامان هاجر صحبت می‌کرد... یه‌دفعه عمو محمد اومد، زد تو گوش عزیز. چیزی رو که شنیدم باورم نمی‌شه برای اینکه یه‌وقت ناصر صدامونو نشنوه، اومدم انتهای آشپزخونه به بهونه اینکه زیر کتری رو کم کنم. پشتم رو کردم سمت هال که ناصر منو نبینه. پرسیدم: – چی گفتی امیرحسین؟ – مامان خیلی نمی‌تونم حرف بزنم. همین که گفتم... عمو محمد زد تو گوش عزیز. دنیا دور سرم چرخید... انگار یکی با پتک کوبید تو سرم... نفسم بند اومد... دستمو تکیه دادم به دیوار کنار کابینت... چشام پرِ اشک شد...لبمو گاز گرفتم که ناله‌م در نیاد...چطور محمد به خودش اجازه داده که دست روی پسر نوجوون من بلند کنه؟ کف پام داغ شده... انگار دارم آتیش میگیرم یه لحظه تصویر صورت معصومش جلوی چشمم اومد و گلوم پر از بغض شد. اصلا نمیتونم طاقت بیارم. بهش گفتم – من دارم میام اونجا. زود بیا مامان، ما خواستیم بیایم عمه ناهید نگذاشت باشه عزیزم الان میام تماسو قطع کردم. به خودم گفتم: تو بیجا کردی که زدی تو گوش بچه‌ی من. سریع شماره مامانمو گرفتم: – مامان، می‌تونی یه دقیقه بیای خونه‌ی ما؟ – چی شده نرگس این موقع شب که میگی بیام خونه‌ی شما؟ – مامان کار فوری دارم. تو بیا، بعداً برات تعریف می‌کنم. – خدا شاهده این موقع شب من شرایط اومدن خونه‌ی شمارو ندارم عزیزم. دلم شور افتاد، بگو چی شده. – عزیز و امیرحسین رفتن خونه‌ی عمه هاجر سر یه موضوعی صحبت کنن. محمد اونجا بوده... زده تو گوش عزیز. مامان، ازت خواهش می‌کنم... بهت التماس می‌کنم... بلند شو بیا اینجا. من برم خونه عمه – غلط کرده که زده... بیشعور نفهم... الان میام . – فقط زود بیا مامان، خیلی زود. باشه عزیزم الان میام حالم خیلی به‌هم ریخته بود. نمی‌تونم برم پیش ناصر. به بهونه‌ی اینکه می‌خوام سالاد درست کنم، دو سه تا خیار و گوجه گذاشتم جلوم و شروع کردم پوست کندن. گوشم به زنگ خونه بود که مامانم زنگ بزنه. ناصر صدا زد: جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۴۴ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) ناصر صدا زد: – نرگس بیا چاییت سرد شد. باید می‌رفتم. اگه نمی‌رفتم ناراحت می‌شد. خیار و گوجه‌هایی که باهاشون بازی بازی کرده بودم رو گذاشتم روی میز و اومدم کنار ناصر نشستم. از دلشوره و اضطراب و ناراحتی، چایی نمی‌تونم بخورم. رو کردم به ناصر: – من میل به چایی ندارم. اگه تو اشتها داری، بخور. ناصر نگاهی بهم انداخت: – طوری شده نرگس؟ خودمو زدم به اون راه: – نه، چطور؟ – انگار رنگ و روت پریده. دستی به صورتم کشیدم: – نه، چیزی نیست. ناصر نگاهی به دور و اطرافش انداخت: – عزیز و امیرحسین کجان؟ – رفتن خونه‌ی مامان هاجر. به مامانم گفتم بیاد اینجا پیش تو و بچه‌ها. منم برم اونجا. ریز صورتشو به چپ و راست تکون داد: – برای چی تو باید بری؟ واقعیتو که نمی‌تونم بگم. یه‌دفعه سر زبونم گل کرد و گفتم: – مامانت گفت بیا خونمون، کارت دارم. ناصر نگاهی به ساعت انداخت: – این موقع شب، تنهایی می‌خوای بری خونه‌ی مامان من؟ که چی؟ صبر کن، صبح برو. – نه ناصر جان، نمی‌شه. مامانت گفته حتماً حتماً بیا، باید برم. حالا تازه سر شبه، یه دقیقه میرم و با بچه‌ها برمیگردم – پس تنها نرو، با امیرحسن برو. زینب پرید وسط حرفمون: – منم باید ببری! – نه عزیزم ، با امیرحسن می‌ریم و میایم. مامان جونم داره میاد اینجا. اون‌وقت تنها باشه، ناراحت می‌شه. زینب خواست حرفی بزنه که ناصر رو کرد بهش: – دختر بابا باید پیش بابا بمونه. اگه تو بری، من دلم می‌گیره. زینب با اینکه خیلی دلش می‌خواد بیاد، اما به رودربایستی ناصر گفت: – باشه بابا... پیش تو می‌مونم. ناصر بنده خدا با من حرف میزنه اما انقدر که من فکرم در گیره و اعصابم بهم ریخته اصلا متوجه حرفهاش نمیشم و برای اینکه ناراحت نشه. بین حرفاش میگم، آهان که اینجور. خدا رو شکر صدای زنگ خونه بلند شد تا خواستم برم در رو باز کنم ناصر نگاهی به امیر حسن انداخت پاشو برو در رو باز کن، من که می‌دونم مامانم هست نشستم امیرحسن آیفون رو برداشت کیه بعدم دکمه ایفون رو زد و رو کرد به من مامان جون اومده خونمون دوید رفت در هال رو باز کرد رفت تو حیاط زینبم به دنبال امیرحسن با هم رفتن و با مامانم سه تایی برگشتند، مامانم می‌دونه که نباید ناصر متوجه بشه خیلی عادی سلام و علیک کرد منم به سرعت لباس پوشیدم دست امیرحسن رو گرفتم خداحافظی کردم پا تند کردم به سمت خونه عمه وقتی رسیدیم پشت در، امیر حسن زنگ زد صدای ناهید از پشت آیفون اومد کیه جواب دادم منم باز کن ناهید قبل از اینکه گوشی آیفون رو بگذاره و در رو باز کنه صداش به گوشم خورد وای خدا بخیر کنه نرگس اومد جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۴۵ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) در باز شد. با امیرحسن وارد خونه شدیم. همه به‌جز خونواده ما اینجا هستن... دنبال عزیز گشتم. همین که چشمم افتاد به صورتش، خشکم زد. جای چهار تا انگشت، واضح روی صورتش مونده. دلم آتیش گرفت. حس انتقام و مقابله به مثل در وجودم شعله کشید... نگاهم رو دادم بین اونایی که اومدن خونه ی عمه، محمد رو پیدا کردم و قدم‌هامو محکم و تند برداشتم سمتش. وایسادم جلوش و با صدایی پر از خشم و نفرت گفتم: ـ نامرد! به چه حقی زدی تو صورت بچه‌ی من؟! محمد اول خشکش زد. بعد خواست مثل همیشه با اون نگاه قلدرمآبانه‌اش جوابمو بده، اما من طاقت نداشتم. تمام قدرت و حس مادریم جمع شد تو دستم... یه سیلی محکم کوبیدم تو صورتش. اون‌قدر محکم که سرش به طرف دیگه چرخید. مات و مبهوت مونده بود. باورش نمی‌شد که من، نرگس، بهش سیلی زدم. خیره نگام کرد، ولی زمان زیادی نبرد که به سمتم حمله‌ کرد. یه‌دفعه نادر از پشت گرفتش. دستاشو قفل کرد دورش که نتونه من رو بزنه محمد با عصبانیت داد زد: ـ ولم کن نادر! ناصر مریضه، این بی حیا داره سوءاستفاده می‌کنه، ولم کن تا حقش رو بذارم کف دستش! ناهیدم با هول و ولا منو کشید کنار ـ چیکار می‌کنی نرگس؟ دیوونه شدی؟! دلم هنوز خنک نشده چون دست محمد مردونه و سنگینه... ولی من، هرچقدرم محکم زده باشم، به سنگینی دست محمد نمی‌رسه. بدون توجه به اینکه اون مرده و قدرت بدنیش بالاست، تلاش میکنم که خودمو از دست ناهید رها کنم و دوباره حمله کنم به محمد و چنگ بندازم تو صورتش. همزمان که تلاش میکنم خودم رو آزاد کنم با صدای بلند فریاد زدم _بی حیا تویی که میزنی تو صورت بچه من ناهید رو مخاطب قرار دارم ناهید ولم کن بزار برم جلو ببینم چه غلطی میخواد بکنه عزیز و امیرحسین و امیر حسن، به حمایت از من، اومدن کنارم وایسادن. صدای نگران و مضطرب و خواب آلود حاج نصرالله به گوشم رسید: ـ چی شده؟ چرا دارید دعوا می‌کنید؟ محمد گفت: ـ از این عروس وحشیت بپرس که زد تو صورت من! پدرشوهرم نگاهی به من انداخت و با تعجب پرسید: _ تو محمد رو زدی؟ صدام رو بردم بالا ـ آره آقاجون! زدم! اگه ناهید ولم کنه، بازم می‌زنم. صورت عزیز رو نگاه کن! محمد بهش سیلی زده! حاجی نگاهش اومد سمت عزیز که کنار من ایستاده. قدم برداشت، نزدیکش شد، صورتشو نگاه کرد. تا دید جای دست روی صورت عزیزه، پرسید: _ کی زدت؟ عزیز جواب داد: _ عمو محمد... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۴۶ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) حاجی خیلی عزیز رو دوست داره و همیشه میگه: «هر وقت اسمش رو صدا میزنم، یاد پدرم میفتم.» وقتی هم چشمش افتاد به صورت قرمز عزیز، از شدت ناراحتی رنگ و روش پرید. اومد نزدیک محمد و با صدای گرفته از بغض پرسید: «تو زدی تو گوش عزیز؟» محمد با بی‌رحمی تموم جواب داد: «آره آقاجون! یه سیلی از اونهایی که من بچه بودم شما بهم میزدید...» بهش زدم حاجی نگاه پرمعنایی بهش انداخت، نفس بلندی کشید و جواب داد: «من اشتباه می‌کردم و بابت اون روزها هم پشیمونم. محمد، یه مرد هیچ‌وقت راه اشتباه گذشتگانش ...» حرفش که به اینجا رسید، با دستش زد تو سینه‌ش و ادامه داد: «...مثل من که گذشته‌ی تو هستم، رو نمیره... تمومش می‌کنه.» یه مرتبه صورت پدرشوهرم سرخ‌سرخ شد و شونه‌هاش افتاد. چشم‌هاش لرزید، نفسش تنگ شد، طوری که دیگه نتونست صاف وایسه. همون‌طور که به محمد نگاه می‌کرد، دستش رو گرفت سمت سینه‌ش... صدای «آخی» ازش بلندشد. نادر و محسن سریع اومدن سمتش. نادر دستش رو گرفت جلوی محسن و با صدای بلند گفت: «وایسا کنار! تو شکمت زخمه!» خودش زیر بغل حاجی رو گرفت که اگه نگرفته بودش، حاجی با اون هیکل پخش زمین می‌شد. من که خشکم زد، زیر لب گفتم: «یا پنج تن، به دادش برسید...» ناهید جیغی کشید و اومد بالای سر باباش. نادر فوری گفت: «ناهید! چی رو وایسادی نگاه می‌کنی؟ زنگ بزن اورژانس!» ناهید خیلی سریع با دستای لرزونش گوشی رو برداشت و زنگ زد اورژانس. صدایی از محمد به گوشم خورد: «وای به حالت نرگس! اگه بلایی سر بابام بیاد...» سرم رو گرفتم بالا و نگاهی تندی بهش انداختم: «بلا رو خودت سر بابات در آوردی! وای به حال خودت!» عمه هاجر با چشم گریون نزدیک من شد و با لحن ملتمسانه‌ای آهسته گفت: «نرگس، دردت به جونم! تو رو خدا جواب محمد رو نده. حال حاجی رو ببین... اگه به خاطر دعوای شما اتفاقی براش بیفته، هیچ‌کدومتون خودتون رو نمی‌بخشید و عذاب وجدان تا آخر عمر باهاتون هست...» صدای ضعیفی از محمد اومد: «ای مادر... حرف زدن با نرگس مثل آب تو هاونگ کوبیدنه...» خواستم جوابش رو بدم که عمه هاجر زد زیر گریه و اشکهاش مثل بارون از چشمش جاری شد. دلم براش سوخت و حرفم رو تو دلم نگه داشتم و ساکت موندم. با سکوت من، محمدم دیگه حرفی نزد. منم نگران و بی‌صدا بالای سر پدرشوهرم ایستادم که یه مرتبه صدای زنگ خونه بلند شد. همه از اون شوکی که به خاطر حال پدرشوهرم بهشون دست داده بود بیرون اومدن و نگاه‌ها رفت سمت آیفون. ناهید پاتند کرد سمت آیفون و گوشی رو برداشت و پرسید: «کیه؟» و کلید آیفون رو زد. رو کرد به جمع _اورژانش اومد به ثانیه ای دو تا آقا وارد اتاق شدند. رو کردند به ماها که دور پدر شوهرم نشسته بودیم. «لطفاً دور بیمار رو خالی کنید ...» جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

#شروع‌عاشقانه‌ای‌جذاب #سرگذشتی‌کاملا‌واقعی #عاشقانه‌قدیمی‌و‌جذاب‌ریحان -هراسان با هر سختی بود خودم رو رسوندم به جاده ای که اون نزدیکی بود... هر لحظه بر میگشتم و پشت سرم رو نگاهی مینداختم و قدم هام رو تندتر میکردم ، تـرسِ اینکه عمو پیدام کنه و من رو برگردونه به اون خراب شده ای که توش بودم تموم وجودم رو گرفته بود... برای همین تا اونجایی که جون داشتم سعی کردم به پاهام قدرت بدم و خودم رو سریع تر از اونجا دور کنم! به جاده رسیدم،نفس هام به شماره افتاده بودم و گلوم به شدت میسوخت... دستام و گذاشتم رو زانوهام و خـم شدم تا یکم حالم جا بیاد و نفسم بیاد سرجاش‌...پشت تپه ی خاکی که کنارِ جاده بود پنهان شدم و به جاده ی خلوت چشم دوختم...خدا میدونست کی یه ماشین از اینجا رد میشه؟ اصلا کسی حاضر میشه کمکم کنه؟ فکرایی که از ذهنم میگذشت قلبمو به درد میاورد. با خودم گفتم: اخ ریحااانِ بیچاره. نمیدونم چرا تو زندگی هیچ شانسی نیاوردی.همینت مونده بود اینجوری آواره ی دشت و صحرا بشی. همونطور که با خودم حرف میزدم لحظه ای با شنیدن صدای ماشینی که از دور دیده میشد به خودم آومدم..سریع بلند شدم و گوشه ی دامنم و گرفتم و خودم رسوندم وسط جاده...لحظه ای نفسم رو حبس کردم و چشام رو بستم ماشین جلو پام محکم ترمز کرد!برام مهم نبود که اون ماشین بهم برخورد کنه یا نه! صدای یه مرد اومد که گفت نگه دار احمد..... (ریحان برای فرار از دست عموش به جاده میزنه و توسط یه خانزاده نجا تپیدا میکنه و خانزاده برای نجاتش، به خونوادش اونو همسر آینده معرفی میکنه و .....) ❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌ ادامه داستان ریحان و اینجا بخونید 👇👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/4172481026Ca22de8dd1c

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۴۷ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) همه از دور پدرشوهرم بلند شدیم و اومدیم کنار. دکتر نشست پهلوش، دستگاه وصل کرد، نبض و فشارش رو گرفت. رو به پدرشوهرم گفت: _حاجی جان چند تا نفس عمیق بکش... پدرشوهرم چند نفس عمیق کشید. یه آمپول بهش زد و رو کرد به محسن که کنارش ایستاده بود: _تو پسرشی؟ محسن جواب داد: _بله. _نزاع خانوادگی داشتید؟ محسن با تاسف سر تکون داد: _بله. _خواهش می‌کنم تمومش کنید یا حداقل جلوی ایشون و حتی مادرتون ادامه ندید. سالمندا طاقت دعوا ندارن، اصلاً براشون خوب نیست. حرفش که تموم شد، رو کرد به پدرشوهرم: _باباجان، سعی کن آروم باشی، به هیچی فکر نکن. چون اگه حالت بهتر نشه مجبور می‌شیم ببریمت بیمارستان. پدرشوهرم آهی کشید. _نمی‌شه بی‌خیال بود باباجان... _می‌دونم چی میگی، ولی پیشگیری بهتر از درمانه. سعی خودتو بکن. کم‌کم رنگ و روی پدر شوهرم بهتر شد. دکتر نگاهی به جمع انداخت. بعد رو کرد به ناهید که داشت مثل ابر بهار اشک میریخت: _شما دخترشی؟ ناهید با دستمالی که تو دستش بود اشکاشو پاک کرد: _بله. _نگران نباش. فشار پدرت یه کم بالا رفته بود، ضربان قلبشم به خاطر شوکی که بهش وارد شده کمی به هم ریخته. چیز نگران‌کننده‌ای نیست. فقط باید مراقبش باشید و از این تنش‌های خانوادگی دور نگهش دارین، زود به حالت طبیعی برمی‌گرده. دکتر اورژانس و همکارش خداحافظی کردن و رفتن. رو کردم به بچه‌هام: _پاشید بریم... بچه ها روی پا ایستادن که صدای زنگ خونه‌ی بلند شد. ناهید سریع رفت سمت آیفون گوشی رو برداشت. _کیه؟ یه‌دفعه رنگ از صورتش پرید. برگشت سمت مامانش: _جوادِ... همه نگاه‌ها برگشت سمت من...عمه گله‌وار گفت _چرا بهش گفتی بیاد؟ واسه چی براش تعریف کردی چی شده، نرگس‌جان؟ هرچی آتیشِ این اختلافو بیشتر کنی، دودش تو چشم هممون میره . حال حاجی رو ببین؟ والا منم از درون دارم داغون میشم و همه‌شم به خاطر دعوای تو و محمده. _عمه! به خدا قسم من به جواد چیزی نگفتم. شاید واسه کار دیگه‌ای اومده. حالا نمی‌خواین درو باز کنین؟ می خواین بذارین پشت در بمونه؟ عمه اشاره کردن به ناهید. _درو باز کن. ناهید دکمه آیفون رو زد. چند لحظه بعد، جواد وارد خونه شد. بعد از سلام و احوالپرسی، نگاهشو دوخت به من: _چی شده نرگس؟ جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۴۸ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) از سیلی محمد به عزیز و مقابله به مثل خودم حرفی نزدم... با دستم پدرشوهرمو نشون دادم: _حاجی حالش بد شد. پیش پای تو هم زنگ زدن اورژانس اومد... _تو کوچه دیدمشون، داشتن می‌رفتن... جواد قدم برداشت سمت حاج نصرالله و کنارش نشست و با محبت گفت _سلام حاج‌آقا. حالت چطوره؟ چی شده؟ پدرشوهرم نفس بلندی کشید: _نمی‌دونم چی شد... یه‌دفعه حالم بد شد. نزدیک بود بیفتم که آقا نادر دستمو گرفت نذاشت. زنگ زدن اورژانس، اومدن یه آمپول بهم زدن. گفتن بهتر می‌شی. الانم بهترم بابا... جواد دستش رو گذاشت رو دست پدرشوهرم و گفت: «ان‌شاالله زودتر خوب می‌شی حاجی... اگه کاری داری، من در خدمتم.» پدرشوهرم آهی کشید و سر انداخت بالا: _«نه بابا جان، خیلی ممنون» رو به جواد گفتم داداش من می‌خواستم برم که تو اومدی. میای بریم؟» فوری ایستاد و گفت: «باشه، بریم آبجی.» پدرشوهرم از جواد پرسید: «خیر ببینی که اومدی... اما چی شد یادی از ما کردی؟» – زینب بهم زنگ زد، گفت نمی‌دونم خونه مامان هاجر چی شده که مامان نرگسم رفت اونجا منم دلم شور زد، اومدم ببینم چه خبر شده... که دیدم شما حالتون خوب نیست. همه جواد رو نگاه کردن و هیچ‌کس حرفی نزد پدرشوهرم در جوابش تبسمی زد: «خیر ببینی جواد جان.» همگی خداحافظی کردیم و اومدیم بیرون. سوار ماشین شدیم. جواد ماشین رو روشن کرد. همچین که از کوچه اومد بیرون، رو کرد به من: – فکر کردم محمد کاری کرده که تو پاشدی اومدی اینجا. زینب که زنگ زد گفتم بیام تنها نباشی... بعد دیدم حال حاجی خرابه، خیلی خجالت کشیدم. امیرحسین گفت: – نه دایی، ناراحت نباش... همونی که تو میگی شد. ما اومدیم خونه مامان هاجر، عزیز داشت توضیح می‌داد که دایی جواد، عمو محمد رو نزده ، یه‌دفعه عمو محمد از اتاق اومد بیرون، سر عزیز داد کشید: _«مگه تو تو حیاط بودی که اومدی اینجا داری زر زر می‌کنی؟!» عزیز جواب داد: «نه، تو حیاط نبودم... اما مامان ما هیچ‌وقت دروغ نمی‌گه.» یه‌دفعه عمو محمد خوابوند تو گوش عزیز! تا جواد این حرفو شنید، چنان زد رو ترمز که من با سینه رفتم تو داشبورد! جواد چراغ داخل ماشین رو روشن کرد و تیز برگشت صندلی عقب، نگاهش رو داد به عزیز که هنوز صورتش قرمز بود و گفت: – این رو محمد زده؟ عزیز سر تکون داد: – آره. جواد سر چرخوند سمت من: – تو هم اونجا بودی وقتی عزیزو زد؟ جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۴۹ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) سرم رو گرفتم بالا: – نه، من خونه بودم. امیرحسین زنگ زد گفت: «مامان بیا اینجا، عمو سیلی زد به عزیز.» منم سریع آماده شدم، رفتم خونه‌ی پدرشوهرم. – خب، تو چیکار کردی؟ امیرحسن نذاشت من جواب بدم، گفت: – دایی، مامانم یه چَکی زد تو صورت عموم، صورتش پرت شد اون‌ور! جواد نگاشو انداخت تو صورت من: – واقعاً زدی؟ – آره، واقعاً زدم. با یه لحن کشدار و آهنگین گفت: – ای دمت گرم! پس حاجی به خاطر درگیری شما حالش بد شد؟ – درسته، واسه همین بود. لبشو برگردوند. – من دیدم نگاه‌هاشون رو من سنگینه. – فکر کردن من زنگ زدم بهت که بیای دعوا راه بندازی – به جون خودت نرگس، اگه نگفته بودی زدی تو گوش محمد، همین الان برمی‌گشتم خونه‌ی حاجی، برام مهم نبود به چه قیمتی تموم میشه، یه کتکی به محمد می‌زدم که صدای سگ بده. الانم فقط دنبال یه بهونه‌م . جواد ناراحت، چند بار پشت سر هم ادامه داد. – عه... عه... عه... خاک تو سرش کنن... دستت بشکنه مرد! چطور تونستی بزنی تو صورت بچه‌ی برادرت؟ اونم عزیز! زیر لب زمزمه کرد: – شیطونه می‌گه همین الان دور بزنم از خونه‌ی حاج نصراالله بکشمش بیرون، تا می‌خوره بزنمش. کامل برگشتم سمتش: – نه جواد جان، همین‌جوری که خودت گفتی، شیطونه می‌گه... آدم به حرف شیطون گوش نمی‌ده. پدرشوهرم پیرمرده، حالش خوب نیست، یه وقت یه بلایی سرش بیاد، خونش میفته گردن ما. با دلخوری یه نگاهی بهم انداخت: – یعنی هیچی؟ همین‌جوری ولش کنیم؟ – همین‌جوری هم ولش نکردیم، یه سیلی زد، یه سیلی هم خورد! محکمم خورد... قبل اینکه دردش برسه، غرورش خورد شد. دیگه بسشه. سری تکون داد، زیر لب گفت: – بسش نیست... من تا نزنمش، دلم خنک نمی‌شه. – باشه، همون‌طور که خودت گفتی دنبال بهونه‌ای. اگه بهونه‌ای ازش دیدی، تا می‌خوره بزنش... تلافیِ این چند سال اذیتاشو ازش بگیر... ولی الان نه. نفس عمیقی کشید، یه "باشه" گفت و حرکت کرد. تا برسیم دم خونه، تو ماشین سکوت کامل بود وقتی جواد ماشین رو پارک کرد، نگاهم رفت سمت عزیز. – عزیز جان، خیلی جلوی بابا نیا، یه وقت صورتتو نبینه، دوباره حالش بد می‌شه. بچه‌م با مظلوم‌ترین حالت گفت: – چشم... دلم از این "چشم" گفتنش صد تیکه شد. تو دلم گفتم: "خدا ازت نگذره محمد ببین، چطور اعصاب و روان ما رو به‌هم ریختی..." جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۵۰ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) کلید انداختم، درو باز کردم، وارد خونه شدیم. تا زینب فهمید اومدیم، خودش رو رسوند تو حیاط و گله‌وار داد زد: – مامان، خیلی بدی... ببین! همتون رفتین منو نبردی! تو دلم گفتم: "عزیزم، تو خونه بودی... زنگ زدی جواد رو فرستادی اونجا... اگه برده بودمت، می‌خواستی چیکار کنی؟" یه دستی به سرش کشیدم: – حالا یه دفعه دیگه تو رو هم می‌برم... امشب جاش نبود. بغض گلوش رو گرفت، با دلخوری نگاهی بهم انداخت: – آره، جای همه بود، جای من نبود! خم شدم، بوسیدمش، دستی به صورتش کشیدم. _ناراحت نشو دختر گلم. گفتم که یه دفعه دیگه هم تو رو می‌برم. شونه انداخت بالا. خودم فهمیدم اونجا یه چیزی بود که تو نمی‌خواستی من بدونم. منم بهت لج کردم، به دایی جواد زنگ زدم بیاد اونجا. فکری کردم و گفتم: نباید به دایی جواد زنگ می‌زدی. اما وقتی هم اومد، بد نشد، چون ما رو با ماشین آورد، دیگه ما پیاده نیومدیم. حالا بیا بریم تو خونه پیش بابا. دستشو گرفتم. با هم اومدیم تو خونه. ناصر با مامانم گرم صحبتند. ما رو که دیدن، سلام و علیک کردیم. مامانم نگاه متعجبی به جواد انداخت. _ عه! تو هم با نرگس بودی؟ حرف که به اینجا رسید، دلم خیلی شور افتاد. نکنه جواد یه چیزی بگه که ناصر شک کنه من برای چی رفتم خونه باباش. اگه ماجرا رو بفهمه، حتماً دوباره حالش بد میشه. جواد جواب داد: دلم برای حاج خانم و حاج آقا تنگ شد، گفتم برم یه حالی ازشون بپرسم که دیدم نرگسم اونجاست. می‌خواستم بیام، دیگه اینا رم آوردم. از جوابی که داد نفس عمیق کشیدم و تو دلم گفتم: خدا رو شکر. ناصر از من پرسید: _ چی شد انقدر با عجله رفتی خونه مامانم، طوری شده؟ _ نه ناصر جان، هیچ طوری نشده. همین الان زنگ بزن به بابات، باهاش حرف بزن ببین حالش خوبه. یه کم مثل اینکه فشارش رفته بود بالا، رفتم یه احوالی ازش بپرسم. از پدرشوهر و مادرشوهرم خاطرم جَمعه که حال ناصر رو درک می‌کنن و یه جوری جواب میدن که ناراحت نشه. ناصر گوشیشو برداشت، زنگ زد به باباش. صدای گوشی ناصر بلنده، با هر کی صحبت کنه من متوجه میشم. صدای پدرشوهرم از پشت گوشی اومد: _جانم، ناصر جان. _سلام بابا، حالت خوبه؟ _آره پسرم خوبم. تو چطوری؟ _خدا رو شکر. نرگس اومد اونجا، دلم شور زد، گفتم زنگ بزنم حالتونو بپرسم. خوب کردی که زنگ زدی. منم صداتو شنیدم خوشحال شدم من خوبِ خوبم بابا، طوریم نیست. خدا رو شکر، گوشی رو میدی به مامان؟... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۵۱ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) ناصر با مادرشوهرمم حال و احوال کرد. وقتی خاطرش جمع شد که مادرش حالش خوبه، تماسو قطع کرد. نگاهش رو داد به من: _خیلی ممنون که رفتی به پدر و مادرم سر زدی. با لبخند‌ جواب دادم: _پدر و مادر تو هم مثل پدر و مادر خودم می‌مونن، فرقی نمی‌کنه عزیزم. رو کردم به مامانم: _ ببخشید که نبودم ازت پذیرایی کنم. الان میرم براتون چای و میوه میارم. حرف از دهن من درنیومده، مامانم از جاش بلند شد: _ نه عزیز دلم، بابات منتظره... خیلی وقته من اینجام...خوب شد که جواد اومد، منم با جواد برمی‌گردم خونه. مامانم و جواد خداحافظی کردن و رفتن. اون شب تا صبح فکر من درگیر این بود که محمد یه آدم کینه‌ایه و حتماً برای من نقشه‌هایی داره. صبح صبحانه بچه‌ها رو دادم، پسرها رو راهی مدرسه‌ کردم و زینب رو خودم رسوندم و برگشتم خونه. داروی ناصر رو دادم که صدای زنگ گوشیم بلند شد. موبایلم رو از روی اپن برداشتم، چشمم افتاد به شماره ی ناهید... حس خوبی به این تلفن ندارم، احساس می‌کنم که ناهید یه حرفایی می‌خواد بزنه که ناصر نباید بشنوه. رو کردم به ناصر: _ من برم هم حیاطو جارو کنم هم این تلفنو جواب بدم. ازم پرسید: _کی هست ؟ _دوستمه. _باشه برو. تو دلم گفتم: خدایا منو ببخش، این روزا مجبور میشم یه مقدار غیر واقعی حرف بزنم. خب، البته که رابطه من و ناهید دوستانه‌است. اومدم تو حیاط و دکمه پاسخ رو زدم. _ سلام ناهید جان، حالت چطوره؟ خوبی؟ _چه سلامی، چه احوالی، چه جانی، من کجا جان تو هستم؟ اگه من جان تو بودم، حرمت برادرمو نگه می‌داشتی. برای چی زدی تو گوش محمد؟ از سن و سالش خجالت نکشیدی؟ اصلا از ناهید انتظار ندارم با من اینطوری حرف بزنه... دلم از حرف‌هایی که زد هری ریخت... واقعاً متعجب موندم. یعنی باید بچه من کتک بخوره و من بشینم نگاه کنم؟! جواب دادم: _ فکر کنم دیشب متوجه شدی چرا زدم. اگر محمد برادرته ، عزیز هم بچه برادرته، اونم برادری که مریض گوشه خونه افتاده. که اگر از این موضوع با خبر بشه، طوری تشنج می‌کنه که حتماً باید بره بیمارستان. با لحن توهین آمیزی جواب داد _اگه تو به گوش ناصر نرسونی، اون متوجه نمیشه. بعدم محمد عموی بزرگه عزیزه، نمی‌خوای اینو بفهمی. خیلی از طرز حرف زدنش ناراحت شدم. نفس بلندی کشیدم. _ ناهید جان، حرمت خودتو حفظ کن، درست حرف بزن. _اولاً که به من نگو جان، چون کارات با حرفات جور در نمیاد. در ثانی تو واقعاً نمی‌فهمی که محمد عموی بزرگ عزیزه؟ _اگر به رخ کشیدن فهم و شعور باشه که تو هم باید بفهمی که عزیز بچه برادرته. اونم عزیز که انقدر مظلومه. _والا ما که مظلومی ندیدیم. دیشب خونه مامانم داشت محمدو می‌خورد. ناهید داره اون روی منو بالا میاره بهش بگم پسر من آشغال خور نیست... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۱۵۲ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) مکث منو که دید، گفت: _ چی شد؟ کم آوردی؟ _ نخیر خانم! کم نیاوردم، تو که هیچی، صدتا مثل تو رو هم لوله می‌کنم. منتها نمی‌خوام مثل تو صحبت کنم. الانم اگه می‌خوای همین شکلی حرف بزنی، خداحافظ! _ نه، حرفی نداری بزنی! خودتم می‌دونی محکومی. بلند شدی اومدی خونه ما، جلوی پدر و مادر پیر و مریض من زدی تو گوش برادرم، فکر کردی یادم می‌ره؟ اصلاً دلم نمی‌خواد برگردم به گذشته و کاراشو به روش بیارم، اما مثل اینکه اینجا باید جوابشو بدم! _ ناهید! اگه به یاد نرفتن باشه، من خیلی چیزا رو دوباره باید به یادم بیارم. یادم نمی‌ره که من یه دختر بچه‌ی دوازده ساله بودم، اومدم خونه‌تون و تو چه بلاهایی سر من آوردی. و بازم یادم نرفته که چقدر گریه و التماس کردی تا من تورو بخشیدم! اگه قرار به یادآوردن باشه، خیلی چیزای دیگه‌ای هم یادم میاد. بعدم من به اندازه‌ی کافی تو این خونه با یه شوهر اعصاب و روان به هم ریخته هستم، دیگه تو بدترش نکن. به نفعته که دیگه بس کنی! _ آره یادمه، اومدم ازت طلب بخشش کردم، تو هم منو بخشیدی. در ضمن، اگه من تو رو اذیت می‌کردم، تو هم واکنش داشتی. همچین نبود که دست بسته بشینی و منو نگاه کنی! _ واقعاً اینجوریه؟ خب، بازم بگو ببینم! هنراتو رو کن خانوم! من فکر کردم تو واقعاً از کارات پشیمونی! پس اون عذرخواهیا واسه چی بود؟ می‌خواستی منو فریب بدی که بچه رو شیر بدم؟ _ نه، اصلاً اینطور نیست. اینکه من می‌خواستم تو بچه‌مو شیر بدی سر جاش، من واقعاً از کارام پشیمون شده بودم. اما آخه، تو هم که بی‌جواب نذاشتی. یه دونه از کارا رو بگو که من انجام داده باشم و تو واکنش نشون نداده باشی! _ ناهید! نذار من دهنمو باز کنم. تو می‌خواستی قتل کنی! آدم بکشی! اون آدم، بچه‌ی من بود! یادته؟ حالا به من بگو ببینم، من در عوض این کار زشت و پلید تو چیکار کردم که تلافی اون کار دراومده باشه؟ من اصلاً دلم نمی‌خواد برگردم عقب و گذشته رو شخم بزنم. این تویی که شروع کردی! منتظر جوابش موندم اما ساکت شد _ چی شد جواب نداری؟ عزیزو می‌بینی چه قد و بالایی داره، همین که جلوت راه میره تو می‌خواستی اینو بُکشیش یادته بازم برات بگم یا بسه پس رو اعصاب و روان من راه نرو اینم تو گوشت فرو کن که هر کسی دستش روی بچه‌های من بلند شه من همون عکس‌العمل رو دارم _آره دیگه عکس العمل داشته باش ناصر که نمی‌تونه بچه‌ها رو کنترل کنه محمد هم می‌خواد براشون بزرگتری کنه تو بیا اینجوری وحشی بازی و رسوا بازی در بیار... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\