✍️ #تحریر_حم
راز «انتظار فرج» و «نیمه خرداد»!
#شهید #محمد فریدالدین #عطار_نیشابوری، سخت در تکاپوی شغل #عطاری (داروسازی و داروشناسی و فروش عطر و ادویه) در مغازه خود بود و احیاناً مشغول چرتکه انداختن دخل و خرجش و «درگیر تن‌ها بود تا دل‌ها» که عارفی وارد شد و وابستگی او به دنیا و #عالم_شهود را به رخش کشید و اینکه از #عالم_غیب #غفلت دارد و بعد از طی صحبتی که مبادله شد، #عارف ناشناس، دراز کشید و جان به جان‌آفرین تسلیم کرد!
عطار به شدت متأثر شد و دست از #دنیا کشید و #علم و #عرفان را پیشه کرد و در وادی‌های عرفان تا آنجا تاخت که #هفت_شهر_عشق را گشت در حالی که دیگر مدعیان، اندر خم یک کوچه بودند!
او دانشمندی است که به شهادت آثارش علاوه بر #طب و ادویه، در #حکمت، #نجوم و #علوم_دینی نیز تبحر دارد. دلپذیرترین و مقبول‌ترین #تألیفات_عطار، کتاب #منطق_الطیر اوست که مجموعه کاملی از عرفان، حکمت و #اخلاق است.
بیت «هفت شهر عشق را عطار گشت/ ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم»، از جمله ابیاتی است که به #مولانا منسوب شده اما در انتساب آن تردید است و علامه حسن‌زاده آملی در کتاب «نامه‌ها برنامه‌ها» (مشتمل بر ۴۷ نامه و دستورالعمل) آن را به «عارف جامی» نسبت داده‌اند.
اگرچه #مولوی هم در جای جای آثار خود از عطار به نیکی یاد کرده و بی هیچ اغراقی او را می‌ستاید؛ چراکه شاید ارزش وجودی آثار خود را وام‌دار این #شاعر و عارف بلندآوازه #نیشابوری می‌داند. معروف است که بهاءالدین محمد –پدر مولوی- در مهاجرت خود، زمانی که از نیشابور می‌گذرد به ملاقات عطار رفته و عطار نسخه‌ای از کتاب #اسرار_نامه خود را به مولوی که در آن زمان خردسال بود می‌بخشد.
#جامی در کتاب #نفحات_الانس درباره دگرگون شدن #حالات_روحی عطار و گرایش او به عرفان می‌نویسد: «گویند سبب #توبه وی آن بود که روزی در دکّان عطّاری مشغول و مشغوف(=غرق در) معامله بود. درویشی به آنجا رسید و چند بار شیءالله گفت. وی به درویش نپرداخت. درویش گفت: ای خواجه! تو چگونه خواهی مُرد؟ عطار گفت: چنان که تو خواهی مُرد. درویش گفت: تو همچون من می‌توانی مُرد؟! عطار گفت: بلی. درویش کاسه‌ای چوبین داشت، زیر سر نهاد و گفت: #الله و جان بداد. عطار را #حال متغیّر شد و #دکان برهم زد و به این #طریق در آمد.»
و سرانجام به دست سربازهای #مغول مهاجم به #ایران به #شهادت رسید.
#اجداد_امام_خمینی که در دوره دوم #حکومت مغول‌ها مدتی ساکن نیشابور بوده‌اند، بی‌تأثیر از #عرفان_عطار نبودند و بلکه بر او پیشی گرفتند.
#امام_خمینی نیز (همچون درویشی که عطار را منقلب و #متحول ساخت)، چنان #خرق_عادت کرده و با #ایصال به #معدن_عظمت، #غرق_نور #عرفان_الهی بود که می‌توانست #فرج (رحلت) خود را خودش انتخاب کند. زیرا که دعای همیشگی «الهی! هب لی #کمال_الانقطاع الیک» حضرتش، #مستجاب بود و اجابت شد که در شب #پانزدهم_خرداد، جان به جان‌آفرین تقدیم نماید تا از عالم شهود به عالم غیب #پرواز کند.
او خودش به خودش #رخصت داد که توانست #ختم کند عبارات پایانی خود را به #مرخص_می‌شوم!
خالق حماسه ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ (که سالگرد آنرا برای همیشه، #عزای_عمومی اعلام فرمودند) آن #قیام_خونین مردمی در نظرش، دردناک‌ترین #مصیبت بود و سرانجام هم #رحلت خود را به آن #فاجعه، پیوند زد تا #غم_نیمه_خرداد را برای پیروانش، مضاعف سازد.
او از همان زمان که سینه خود را به سرنیزه‌های #خود_فروختگان به #شیطان_بزرگ گشود، منتظر فرج (شهادت) خود بود. البته ظاهر عبارت «#انتظار_فرج از #نیمه_خرداد کشم»، اشاره به انتظار ظهور و فرج #امام_زمان(عج) دارد ولیکن برای عارف کم‌نظیری مثل او فرج می‌تواند #لقاء_الله و مرگ خودخواسته‌ای باشد که انتظارش را از نیمه خرداد ۱۳۴۲ تا نیمه خرداد ۱۳۶۸ کشیدند:
از غم دوست در این می‌کده فریاد کشم
دادرسی نیست که در هجر رخش داد کشم
عاشقم عاشق روی تو نه چیز دگری
بار هجران و وصالت به دل شاد کشم
مُردم از زندگی بی‌تو که با من هستی
طرفه سری است که باید بر استاد کشم
سال‌ها می‌گذرد حادثه‌ها می‌آیند
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم!!
امام خمینی در پیامی (به تاریخ ۱۲ خرداد ۱۳۵۸) اعلام کردند: «ملت ما نه #محرم را که شاهد قتل‌عام‌های وحشیانه #جباران است، فراموش می‌کند و نه #۱۵_خرداد (سال ۱۳۴۲) را که سرآغاز #نهضت_اسلامی_روحانیت است» و تأکید کردند: «ملت ما این روز را عزیز می‌شمارد و من #پانزده_خرداد را برای همیشه عزای عمومی اعلام می‌کنم.»
نام و یادش در این سال‌یاد مبارک، گرامی‌باد.
🔹 امام خامنه‌ای (نیمه خرداد۱۴۰۲):
«امام بزرگوار ما ابعاد شخصیتش از #ابن_سینا و #شیخ_طوسی بزرگتر و متنوع‌تر است. #سرآمدان_تاریخ را نه می‌شود حذف کرد و نه #تحریف کرد. امام خمینی سرآمد همه‌جانبه است.»
✍️ سیدمحمدحسینی(منتظر)
نیمه خرداد۱۴۰۲
💠 کانال چلچراغ معارف و احکام حم 👇
🆔eitaa.com/chelcheraaqHM
در باره انجمن حجتیه
(بخش ۰۵):
👈بخش قبلی👉
البته تماس مستقیم میسر نبود. لیکن بـرای تحقیـق از مجـاری ممکنه و شخصیت‌های محترمه موثقه و بنا به قراین کافیه محرز شد کـه #مخاطـب_امـام «معظم‌له» این #انجمن می‌باشد؛ لذا موضوع توسط #مسئولان_انجمن به عـرض #مؤسـس_معظم و #استاد_مکرم حضرت حجت‌السلام والمسلمین آقای #حلبی (دامت برکاته) رسید و فرمودند: «در چنین حالتی وظیفه شـرعی در ادامـه فعالیـت نیـست. کلیـه جلـسه‌هـا و برنامه‌ها باید #تعطیل شود.» علیهذا همانگونه که بارها کتباً و شـفاهاً تـصریح کـرده بودیم بر اساس #عقیده_دینی و #تکلیف_شـرعی خـود، تبعیـت از #مقـام_معظـم_رهبـری و #مرجعیت، حفظ #وحدت یکپارچگی #امت و رعایت #مصالح_عالیه #مملکت و انجمن تعطیل می‌باشد و هیچ‌یک مجاز نیست تحـت عنـوان ایـن انجمـن، کوچـکتـرین فعالیت بکنند.»
۶۷ طوفانی؛ امام بر علیه انجمن
آغاز و پایان سال ۶۷ با دو موضع #امام_خمینی علیه #انجمن_حجتیه همراه بوده است. این در حالی است که آنها ۵ سال قبل گفته بودند که فعالیت را تعطیل کرده‌اند. در اولین مورد، ۱۴ فروردین این سال در سخنرانی خود در جمع کارکنان و مسئولان وزارت پست، می‌گوید: «اینهایی که می‌گویند که هر عَلَمی بلند بشود و هر حکومتی، خیال کردند که هر حکومتی باشد این برخلاف #انتظار_فرج است. اینها نمی‌فهمند چی دارند می‌گویند. اینها تزریق کرده‌اند بهشان که این حرف‌ها را بزنند. نمی‌دانند دارند چی چی می‌گویند. #حکومت نبودن، یعنی اینکه همه #مردم به جان هم بریزند، بکشند هم را، بزنند هم را، از بین ببرند، برخلاف #نص_آیات_الهی رفتار بکنند.»
پس از آن، تندترین و اصلی‌ترین موضعی که با نام بردن از انجمن حجتیه توسط امام خمینی همراه بود، در اسفندماه ۶۷ صورت می‌گیرد. ایشان نامه‌ای را خطاب به #روحانیون در باره تعیین استراتژی #جمهوری_اسلامی_ایران می‌نویسد و در بخشی از آن می‌آورد: «دسته‌ای دیگر از روحانی‌نماهایی که قبل از #انقلاب، #دین را از #سیاست جدا می‌دانستند و سر به #آستانه_دربار می‌ساییدند، یک‌مرتبه #متدین شده و به روحانیون عزیز و شریفی که برای #اسلام آن همه زجر و آوارگی و #زندان و #تبعید کشیدند تهمت #وهابیت و بدتر از وهابیت زدند.
دیروز مقدس‌نماهای #بی_شعور می‌گفتند دین از سیاست جداست و مبارزه با #شاه #حرام است، امروز می‌گویند #مسئولین_نظام #کمونیست شده‌اند! تا دیروز #مشروب_فروشی و #فساد و #فحشاء و #فسق و حکومت #ظالمان برای ظهور #امام_زمان - ارواحنا فداه - را مفید و راهگشا می‌دانستند، امروز از اینکه در گوشه‌ای خلاف شرعی که هرگز خواست #مسئولین نیست رخ می‌دهد، فریاد «وااسلاما» سر می‌دهند! دیروز «حجتیه‌ای»ها #مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحه #مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب #چراغانی نیمه‌شعبان را به نفع شاه بشکنند، امروز انقلابی‌تر از #انقلابیون شده‌اند!»
دهه هشتاد و دو شایعه
پس از درگذشت امام خمینی، انجمن در سال ۱۳۷۶ شیخ #محمود_حلبی را از دست می‌دهد و با درگذشت او، #رهبری_حجتیه به «سیدحسن افتخارزاده سبزواری» می‌رسد. در این عصر هر چند خبری از بازگشت رسمی #حجتیه به عرصه نیست و این انجمن نشانه رسمی از فعالیت خود را به نمایش نمی‌گذارد اما در دو مقطع مباحثی پیرامون آن به میان می‌آید.
اولین مقطع در اوایل دهه ۸۰ بوده که گفته می‌شد #انجمن_حجتیه تلاش‌هایی را برای ایجاد #اختلاف بین #شیعه و #سنی انجام داده است. در همین راستا، رسول منتجب‌نیا طی یادداشتی که مرداد ۹۳ در روزنامه #شرق به چاپ رسید، گفته است: «زمانی که حجت‌الاسلام #یونسی، #وزیر_اطلاعات بود در یک جلسه چندنفره به ما گفت که انجمن حجتیه تمام هم و غمش را روی ایجاد اختلاف و #تفرقه بین شیعه و سنی بنا کرده است و گفت که ما اخیراً مقادیر زیادی کتاب و جزوه از انجمن حجتیه کشف و ضبط کردیم که در مورد توهین به علمای #اهل_سنت بوده و قرار بوده که این نوشته‌ها را در میان اهل سنت پخش کنند تا آنها را #عصبانی کنند و به #اختلافات دامن بزنند. این پایه‌های فکری آن‌هاست.»
...ادامه دارد.
☝️از پیام‌های وارده☝️
صفحات مجازی #حم👇👇👇
✅ مقالات حسینی(منتظر)
۱۴۰۳/۱۱/۴
🌐 کانال 👈حیفه نبینی👉
💠
🎲 گروه 👈محل نظرات👉
🙏