eitaa logo
اصرار
669 دنبال‌کننده
1هزار عکس
1.3هزار ویدیو
4 فایل
به چه زنده ایم؟ آدم ها، جا و زمان ها دگرگون می شوند. خبر آنکه چیزی شروع و چیزی تمام شد. چه باید کرد؟ تن دهیم یا اصرار کنیم؟ چاره چیست؟ مگر آنکه اصرار 📍اصرار در ایتا و تلگرام ESRAR3@ 📍اصرار در اینستاگرام ESRAR3.INSTA@ ✅ برای ارتباط با ما @Esrar_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
4.67M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
چرا ما را رها کردید؟ به خدا قسم خدا درباره‌ی ما از شما سوال خواهد کرد. @Esrar3
اصرار
دست نوشته شهروند آمریکایی: 《دنیا فکر میکند که غزه توسط اسرائیل اشغال شده بلکه حقیقت آن است که کل دنی
992K حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ظاهراً شب گذشته در اردن راهپیمایی‌هایی بوده که به سفارت اسرائیل هم هجوم برده‌اند. اوایل طوفان الاقصی هر جا تجمعی شد، شعارهای خاص خودش را هم به همراه داشت. روند شعارها جالب توجه است.‌ اوایل طوفان الاقصی شعار اردنی‌ها این بود: «قالو حماس ارهابية، كل الاردن حمساوية» (گفتند حماس تروریست است، همه‌ی اردن حماسی‌ست) حالا تجمع اخیر اردن شعارش این شده: «يا غزه احنا آسفين، احنا كمان محاصرين». (غزه ما متأسفیم، ما هم محاصره شدیم) چیزی شبیه به جمله‌ی آن مرد آمریکایی که نوشته بود «دنیا فکر میکند که غزه توسط اسرائیل اشغال شده بلکه حقیقت آن است که کل دنیا توسط اسرائیل اشغال شده به غیر از غزه». اجازه بدهید برای یکبار هم که شده از خودمان بپرسیم آیا دلیل این احساس ناتوانی و عجز و نشدن‌ها فقط حکومت‌ها و قید و مرزها هستند؟ پس چرا هر کدام از ما در هر جغرافیا تا این اندازه در این حس مشترکیم؟ این چه حصاری‌ست که همه‌ی ما فارغ از هر تاریخ و گذشته و دین و زبانی آن را حس کرده‌ایم؟ لابد باید چیزی جز حکومت‌ها وسط باشد؟! چیزی که همیشه گفتنش به شدت سخت بوده و حالا به نظر گفتنی‌تر است. @Esrar3
اصرار
ظاهراً شب گذشته در اردن راهپیمایی‌هایی بوده که به سفارت اسرائیل هم هجوم برده‌اند. اوایل طوفان الاقص
فاجعه قتل عام سربرنیتسا آن هم در جهان معاصری که تاریخش دور نیست، همیشه برام عجیب بوده که خب بقیه کجا بودن؟ چرا انگار یک دنیا به تماشا نشسته؟ و خب الان با غزه کاملاً درک می‌کنم چطور به تماشا نشستیم تا قربانی‌شان کنند... صرفاً به دولت‌ها و حاکمیت‌ها وضعیت را نسبت ندیم ما چه کاره‌ایم؟ @Esrar3
اصرار
محمد صمصامی یکی از اعضای اسکرین شات نوشت: خبرنگار فلسطینی میگه من نمی‌دونم چجوری دنیا بعد از دیدن ای
° چند صباح دیگر که بگذرد، به ما می‌گویند: «یا کنارم باش یا مرا بکُش. خوش منظر نیست کسی از مرگ کام بگیرد و شما لنگ روی لنگ زندگی، چنگ زدن‌مان را به تماشا بنشینید». تیغ طوفان الاقصی تندتر شده است. از ما سراغ هنر‌ و روایت‌ و کار فرهنگی_نظامی یا فکری_فلسفی‌مان را نمی‌گیرند. از ما «زندگی»مان را می‌پرسند. توان‌مان را برای ادامه‌ی همین به اصطلاح «زندگی عادی»... خورد و خوراک‌مان را، خندیدن و گریستن و رفتن و آمدن و نفس کشیدن‌مان را... اصلا کار به روایت و مجاهدت و فکر و فرهنگ و هنر و حکومت هم نمی‌رسد. زندگی‌مان ما را می‌پرسند، همین زندگی عادی روزمره که چوب حقیر خواندنش همیشه بر سر بوده و می‌خواستند مشحون از معنایش کنند. باخت شاخ و دم ندارد. وقتی او را را تکه تکه می‌کنند و من نفسم نمی‌گیرد و برایش در فرهنگ و هنر و روایت نقشه می‌کشم یعنی باختم. در همین زندگی عادی‌ام باختم. در همین خانه و در ابتدای تمام داستان‌ها. در شروع یکی بود و یکی نبودن‌ها. @Esrar3
پاشنه آشیل تمام این جهانِ پروژه ای، اسرائیل است و تنها راه ما برای تحقق جهان دیگر، مقاومت. مقاومت پروژه ی ما در برابر پروژه های دیگر نیست. تنها راه عبور ما به سلامت از این مسیر پرخطر است. باید قدرِ نزدیکی و فشار و خطر جهان پروژه ای را نشان داد تا هرکسی بداند هر جا که هست باید در برابر این وضع بایستد. مقاومت را باید شخصی کرد. نشان دادن تصاویر صرفا کلان، نظامی و تسلیحاتی، سیاسی و ژئوپلیتیک و یا حتی دعوای حکومت ها و یا دولت ها و کشورها دور کردن همزمانِ خطر و راه است. هرکسی هر جا که هست باید بداند این جهان پروژه بگیرِ آمریکا به قدر یک لحظه هم برای تباه کردن هر کدام از ما هرجا که هستیم بیکار نمانده. حالا شاید بشود از نو به مردمی نگاه کرد که در غرب زیر بار رگبار این پروژه ها هنوز هم برای طوفان الاقصی کتک می خورند، هنوز هم راهپیمایی می کنند، هنوز هم مقاومت می‌کنند. آن‌ها شاید بهتر از ما به اهمیت پروژه‌ی اسرائیل پی برده باشند. وقتی هر جا را که بنگرید کنار پرچم اسرائیل (مادر پروژه‌ها) پرچم LGBT هم به چشم می‌خورد. این گونه که بنگرید دل تان با آن مردمی که در برابر فشارهای LGBT ایستاده اند در حالیکه مدام تهدید به مرگ می شوند، مهربان تر می شود. آن ها را خط مقدم خود می بینید و کنار خود، ایستاده و حاضرِ در جبهه‌ی مقاومت. و در آخر... من یقین دارم آفتاب از همان جایی که غروب کرده، از همان جایی که کسی فکرش را هم نمی کند طلوع خواهد کرد، ان شاءالله . @Esrar3
شما باور می‌کنید که از گوشه کنار دنیا آدم‌ها پیاده و تنها راه افتاده‌اند سمت غزه؟ اما باور کنید. یکی‌شان با یک کیسه آرد راه افتاده است سمت غزه. شما هم دیگر نمی‌توانید همگام اتفاقات بدوید؟ باور کنید که همه چیز ختم به حکومت‌ها نیست. گاهی این پا دستورش را از جای دیگری می‌گیرد، تنها، با دلی که می‌گوید چه نشسته‌ای که رستگاری‌ات، آزادی‌‌ات... آنجاست. @ESRAR3
هدایت شده از اصرار
فاجعه قتل عام سربرنیتسا آن هم در جهان معاصری که تاریخش دور نیست، همیشه برام عجیب بوده که خب بقیه کجا بودن؟ چرا انگار یک دنیا به تماشا نشسته؟ و خب الان با غزه کاملاً درک می‌کنم چطور به تماشا نشستیم تا قربانی‌شان کنند... صرفاً به دولت‌ها و حاکمیت‌ها وضعیت را نسبت ندیم ما چه کاره‌ایم؟ @Esrar3